Bert Romijn w een super
voor wereldkampioen Piet
adjudant
de Wit
Nederlanders kwamen
afspraken goed na
Geen grote klasse bij
de profstayers meer
Zege van Faggin een wonder
r
Huilende
wereldkampioen
met verzorger
Haan (links)
en coach
Zwartepoorte
SPOR TIEF
BEZIEN
"N
en
W orstelkampioen
Piet de Wit
DTS club van
wereldkampioenen
Wielerresultaten
Dubois winnaar
in De Kempen
Jack Brabham is
wereldkampioen
Novak eerste in
Pari j s- Luxemburg
Drie Nederlanders
maakten zeer
slechte indruk
Okker verloor in
tennisinterland
Goede prestaties van Nederlandse
ruiters in CHIO van Rotterdam
J
REVANCHES
WERELDKAMPIOENSCHAPPEN WIELRENNEN
MAANDAG 5 SEPTEMBER 1966
11
Hans Rombouts
OLYMPISCH STADION
MORGENAVOND 8 UUR
HULDIGING KAMPIOENEN
Hans Rombouts
Hans Rombouts
(Van onze sportredacteur)
Stayercoach Zwartepoorte, een ryzige man, hoorde de knal van het schot,
dat een einde maakte aan de finale om de wereldtitel stayeren amateurs.
Zwartepoorte liep stil weg van het stukje gras langs de baan, dat hij in
dat finale-uur omgeploegd had tot enkele vierkante meters modder. Hij
had er lopen draaien, was van het ene been op het andere gewipt. Nu liep
hij weg. Hjj streek met de hand langs zijn ogen. Alle moeite, die Zwarte
poorte zich de laatste jaren had getroost om de stayerij op een hoger peil
te brengen, was bekroond. Op de baan reed een zielsgelukkige Piet de Wit,
jongen van 20 jaar, met de hand omhoog. Hjj was wereldkampioen. Hij
zocht naar zijn coach. Zijn ogen richtten zich op de bocht waar Zwarte
poorte hem tijdens de rit had aangemoedigd. Hij zag hem weglopen langs
de baan. De Wit stopte. Zonder iets te zeggen omhelsd enzij elkaar. Het
lichaam van de gloednieuwe wereldkampioen schokte. Alle spanning en
emoties kwamen er uit. Ver voor dit tweetal reed de 32-jarige Bert Komijn.
Hij was tweede geworden. Hij had zijn eigen kansen op een regenboogtrui,
die in alle zes finales, die hij tot nu toe in wereldtoernooien heeft meege
reden, nog nooit zo goed waren geweest, opgeofferd om De Wit te steunen.
Zijn gezicht verried de twijfel van de man, die zich afvraagt: heb ik er
goed aan gedaan? Ik was er zo dicht bij.zelf.
Gangmaker Nop Koch, die zelf uit ervaring weet hoe een stayer zich na een
belangrijke wedstrijd voelt, legde voor de huldiging een arm om de schouders
van de nog zo jonge kampioen. „Het is nu gebeurd, Piet. je hoeft je nu niet meer
druk te maken". Piet de Wit was hypernerveus geweest, de laatste nacht voor de
finale en de laatste uren voor de strijd. Tot twee uur 's nachts had hij geen oog
dicht kunnen doen. Hij was uit bed gekomen en had een koud bad genomen. Toen
was hij in een lichte slaap gevallen. Overdag moest soigneur Henk de Haan hem
moed en kalmte inspreken. Hij liep maar naar het toilet. De Nederlandse kam
pioen Helsloot trouwens ook, een Helsloot, die in de finale enorm zou teleurstellen
en de benen bijna niet rond kon krijgen.
Het slot van de race werd nog even
spannend. Romijn voelde, dat hij zeer
sterk reed. In de laatste vijf minuten
zou er niets meer kunnen gebeuren, dat
Nederland van een wereldtitel kon af
houden. De twijfel kroop omhoog bij de
Hagenaar. Zou hij dan toch maar.
Hij riep „harder" naar Walrave. En daar
ging het duo, in voile vaart op De Wit
af. Zwartepoorte, die toch wel alles op
De Wit had gezet, fronste de wenkbrau
wen. En hij gaf als een honkbalcoach
Bert Romijn was de rustigste van het
het Nederlandse drietal. Bij hem sprak
de ervaring van vorige wereldtoernooien
mee. Hij was ook akkoord gegaan met de
afspraak, die gemaakt werd om de best
rijdende man en dan met voorkeur Piet
de Wit te steunen. De Haagse rouleur
wist het toen al: als De Wit niet uitge-
sproken zwak rijdt, zal ik ook nu geen
kampioen kunnen (en mogen) worden. En
hij herinnerde zich het jaar 1961, toen
hij in Zürich Leen van der Meulen naar
de regenboogtrui „droeg". En het gebeur
de, zoals Romijn had voorzien. Hij werd
ook nu weer de superadjudant van een
wereldkampioen. Als nummer één ge
start hoorde hij al snel een motor loeiend
naar voren bomen. Romijn wist het
daar komt De Wit, daar gaat ook nu
weer de wereldtitel aan mij voorbij. Koch
leidde De Wit vanuit vierde positie langs
Romijn. Ook Helsloot schoof voorbij Ro
mijn, maar dat was van korte duur
want de 29-jarige Amsterdammer, die te
overdadig gegeten had en daar de weer
slag van ondervond, zakte als een begin
neling naar achter. Helsloot moest lijde
lijk toezien, hoe de sterke mannen zon
der enige moeite langs hem heen tolden
vele malen.
De Nederlandse wielerwereld heeft bij
de wereldkampioenschappen gouden da
gen beleefd. In totaal werden er zeven
medailles behaald: drie gouden, drie zil
veren en een bronzen. Tiemen Groen
(achtervolging), Eef Dolman (op de weg)
en Piet de Wit (stayers) werden wereld
kampioen. Zilveren plakken gingen naar
de ploegachtervolgers op de weg (Groen,
Steevens, Wagtmans en Beugels), naar
amateur-stayer Romijn en Katie Hage
(op de weg). Een derde prijs belandde
bij Van der Ruit (1 kilometer tijdrit).
Het is een beste oogst. Niettemin had
er nog meer in gezeten, waarbij we maar
voorbij gaan aan de beschamende verto
ning van de profstayers. We hebben be
kwame amateurrenners genoeg om een
nog sterkere ploeg voor de achtervolging
op de baan te formeren, maar dan zal
baancoach Derksen eerder en intensiever
met het team moeten gaan oefenen. We
weten, dat Derksen met de moeilijkheid
zit, dat de renners liever op de weg wil
len rijden, omdat ze daar meer kunnen
verdienen. Daar zou dan door de KNWU
«en oplossing voor moeten worden gevon
den. Nu er meer banen in het land zijn
gekomen, moeten er toch meer goede
baanrenners kunnen komen. Derksen zal
zeker met strengere hand moeten gaan
optreden. Knapen als de sprinter Jan
Jansen kunnen beter aan de kant gezet
worden als ze zich niet volledig inzetten,
Ook wat dat betreft zou het beter zijn
dat er meer baanrenners, dus meer con
currentie zou komen. Zeker nu de wereld
kampioenschappen volgend jaar in Am
iterdam worden gehouden is het zaak de
voorbereidingen zo snel mogelijk ter hand
te nemen. We zullen overigens volgend
jaar zeker tevreden zijn met de resulta
ten zoals dit jaar zijn behaald.
De Wit, die wanneer hij niet ver
geet het hoofd omhoog te houden om het
meest profijt van zijn gangmaker te heb
ben (en Koch herinnerde hem er tijdens
de koers steeds aan) heeft veel weg
van Jaap Oudkerk. Ze komen ook beiden
uit dezelfde streek. Jaap uit Tuindorp
Oostzaan en Piet uit Wormer, een plaats
je van 3500 inwoners. De Noordhollander
reed ook even oppermachtig als Oudkerk
toen deze wereldkampioen bij de ama
teurs werd. De Wit had een strek „mo
raai". Hij reed nu achter zijn vaste
gangmaker Nop Koch, een oude rot
het vak. Bij het Nederlandse kampioen
schap kreeg De Wit kort voor de start
te horen, dat Koch ziek was. Het werd
toen niets. Maar nu voelde de Zaankan
ter zich veilig achter de brede rug van
Koch, die hem veilig naar voren loodste,
weg uit de linie, waar wel eens een hef
tige strijd gevoerd zou kunnen worden
(De Wit kon op een halve baan voor
al zijn tegenstanders rustig zijn eigen
constante tempo draaien. Zwartepoorte
die krimpend van de buikpijn (zenuwen)
zijn aanwijzingen stond te geven, zag dat
Romijn snel naar de tweede positie
opgerukt prachtig defensief reed. Wan
neer de Fransen Giscos en Marechal ook
maar even lieten merken, dat ze in de
aanval wilden, verhoogde Romijn het
tempo. Dat was dan ook het sein voor
De Wit om er wat harder aan te trek
ken. Een pluspunt voor de Oranjeman
nen was daarbij, dat de gevreesde Belg
Van der Vieren als een machteloze fi
guur de strijd had moeten staken.
De nieuwe wereldkampioen bij de
amateurstayers, Piet de Wit is een
veelzijdig sportman. Voordat hij de we
reldtitel in het Frankforter Waldsta-
dion behaalde was hij al eens Neder
lands kampioen, maar niet bij het
wielrennen. Hij mocht zich in 1964
nationaal jeugdkampioen worstelen
noemen in de klasse tot 67 kg. In 1965
was De Wit juniorenkampioen schaat
sen korte baan van het gewest Noord
holland/Utrecht. Dit jaar behaal
de hij de korte baan-titel van de
Zaanstreek bij de heren. De Zaankan-
ter speelde mee in de waterpoloeom-
petitie en was ook een actieve korf
baller. Vanaf zijn derde tot zijn der
tiende jaar was hij lid van een gym
nastiekvereniging. Al deze sporten
op schaatsen na heeft hij aan de
kant gezet om zich volledig te concen
treren op het wielrennen, waar hij een
goed criteriumrenner bleek te zijn. De
baan lokte. Hij kwam in 1965 in de na
tionale achtervolgingsploeg. De Wit
pakte tenslotte de stayersfiets.
zijn geheime tekens. Walrave hield
het gas in. Romijn schudde het hoofd
De Wit werd wereldkampioen. (Zwarte
poorte liep weg. Hij dacht aan de dag,
dat hij opgebeld werd door De Wit en hij
gezegd had: „ja, kom maar eens naar
Amsterdam, probeer het maar eens ach
ter de motor," dat was in het voorjaar
geweest van dit jaar. Hij had gezien,
dat er iets in De Wit stak. En dat bleek
ook wel op deze zaterdagmiddag in
Frankfort, toen de nog wat onzekere we
reldkampioen „Ik ben nog maar twin
tig jaar. Ik weet er nog niet veel van af,
Vraag maar aan mijnheer Zwartepoorte
zijn zestiende stayerrit uit zijn prille
carrière beëindigde als wereldkampioen
Op het erepodium moest De Wit diep
adem halen om zich goed te houden
Gangmaker Koch, die tijdens de rit ge
schreeuwd had: „courage. Piet", keek
opzij. Hij legde de arm om De Wit heen
„Het is gebeurd". Romijn naast hem
keek recht voor zich uit.
(Van onze sportredacteur)
Piet de Wit belde donderdag de voorzit
ter van zijn wielerclub DTS in Zaandam
op. ,Kom naar Frankfort. Dat zal me
goed doen". En voorzitter Joop Stoop
kwam. Hij kon De Wit inschrijven op de
clublij st van wereldkampioenen.
Daar stond Jaap Oudkerk op, die in
1964 de titel veroverde en toen nog lid
van DTS was. En daar prijkte ook de
naam van Tiemen Groen op. Zaterdag
nacht reisde Stoop weer terug. Hij moest
voor de organisatie van een criterum in
Noord-Holland zorgen.
Uitslag finale amateur-stayers: 1. De Wit
(Ned.) 71.60 km in een uur. 2. Romijn (Ned.)
op 30 meter. 3. Giscos (Fr.) op 150 meter.
4. Marechal (Fr.) op 720 meter. 5. Introzzi
(It.) op 760 meter. 6. Janser (Zwits.) op 2370
meter. 7. Helsloot (Ned.) op 3100 meter.
Finale prof stayers: 1. De Loof (Belg.)
100 km in 1.21.41. 2. Rudolph (W.-Dld.) op
40 meter. 3. Proost (Belg.) op 90 m. 4. Rügg
(Zwits.) op 130 meter. 5. Van der Lans
(Ned.) op twee ronden en 395 m. 6. Oud
kerk (Ned.) op vijf ronden en 380 m. 7.
Legrand (Ned.) op 7 ronden en 210 m.
Finale achtervolging profs: 1. Faggin
(It.) 6.08.10. 2. Bracke (Belg.) 6.08.45. Om de
derde en vierde plaats: 3. Kemper (W.-Dld.)
6.25.85. 4. Eugen (Den.) 6.30.07.
Finale ploegenachtervolging: 1. Italië
4.30.51. 2. West-Duitsland 4.33.31. Derde en
vierde plaats: 3. Rusland 4.33.93. 4. Oost-
Duitsland 4.36.30.
Wim Dubois heeft de zondag gehouden
Omloop van de Kempen voor amateurs
gewonnen. Na een lange vlucht met
Gerard Koel en Henk Schoofs liet hij 10
km voor de finish te Veldhoven zijn kor
nuiten in de steek en ging met 21 sec.
voorsprong als winnaar over de eind
streep.
De uitslag luidt:
1. Dubois (Waarschot, België) 189 km,
4 uur 31 min. 11 sec. 2. Koel (Amsterdam)
op 21 sec. 3. Schoofs (Bladel) z.t. 4. Brou
wer (Rotterdam) op 48 sec. 5. Gerrits
(Oploo) z.t. 6. Hogerland (Capelle) z.t. 7,
Cornelisse (Amsterdam) z.t. 8. Van Rooy
(Zeelust) z.t- 9. Van der Winden (Bever
wijk) z.t. 10. Groen (Steenwijk).
Ferrari heeft in de zevende race voor
het wereldkampioenschap der autocou
reurs in Europa, de grote prijs van Mon-
za, een dubbele overwinning behaald. Als
winnaar werd afgevlagd de Italiaan Scar-
fiotti, ex-kampioen van Europa bergklim-
men als tweede ging door de finish de
Brit Mike Parkes. Ondaks deze dubbele
overwinning voor Enzo Ferrari werd op
deze dag de Australische coureur en con
structeur Jack Brabham wereldkampioen
ofschoon hij al in de negende ronde we
gens motorpeeh de strijd moest staken.
De Fransman Novak heeft de etappe
wedstrijd Parijs-Luxemburg gewonnen. De
Nederlander Huub Harings werd tweede op
tien seconden. Zaterdag won Karstens de
tweede etappe (6.00.43) over 240 km van
Troyes naar Epinal. Zondag zegevierde
Bölke van Epinal naar Luxemburg over
218 km in 5.12.59.
Eindklassement: 1. Novak (Fr.) 16.01.40;
2. Harings (N.) 16.01.50; 3. Bölke (Did.)
16.05.38; 4. Lebaube (Fr.) 16.06.13; 5. Grous-
sard (Fr.) z.t.; 6. Elliot (Ierland) 16.06.21;
7. Labrouille (Fr.) 16.10.37; 8. De Rosso (It.)
16.12.27; 9. Dancelli (It.) 16.12.41; 10. Riotte
(It.) 16.12.51; 11. De Roo (N.) z.t.; 13. Haast
(N.) z.t.; 14. Den Hartog (N.) z.t.; 16. Kars-
stens (N.) 16.15.51; 21, Janssen (N.) 16.17.05;
28. Van Dongen (N.) 16.17.13; 33. Zilverberg
(N.) z.t.; 48. Kloosterman (N.) 16.31.17; 57.
Van Middelkoop (N.) 16.50.25.
(van onze sportredacteur)
Het einde van het rijk van stayerko
ning Timoner is gisteren gekomen. De
4I-jarige Spanjaard, die in 1955 voor het
eerst wereldkampioen werd en daarna
vijf keer tot beste stayer werd gekroond,
moest door een zijdeurtje af. Hij had
zich slechts via de herkansing kunnen
plaatsen en verdween al na 40 kilometers
uit de finale. Hij had geen lucht genoeg
meer in zijn kleine body. De Belg De
Loof had dat wel en hij voor zijn ei
gen kans rijdend en niet in een combi
ne zittend met zijn landgenoten Proost
en Verachtert kon de kroon overne
men. Dat was een bittere teleurstelling
voor Leo Proost. Er waren trouwens ook
in het Nederlandse kamp bittere kelken
leeg te drinken. De Oranjemannen heb
ben slechts elkaar gezien en afgemat.
Ze gunden elkaar niets en daarbij ge
voegd, dat noch Oudkerk, noch Van der
Lans, noch Le Grand goed fietste, kwam
er als resultaat een zeer beschamende
nederlaag.
Alleen de Nederlanders werden op ron-
(Van een sportredacteur)
In het Italiaanse rennerskwartier was
men al gaan zitten. Men haalde de schou
ders op: „jammer voor Leandro Fag
gin. Hij zal niet voor de derde keer we
reldkampioen bij de achtervolgers wor
den".
De Italiaanse coach riep Leandro niets
meer toe. Het had geen zin. Faggin lag
60 meters achter op de soepel draaiende
Ferdinand Bracke. Faggin, die vele jaren
hard heeft moeten ploeteren om aan de
top te komen, wilde eervol ten onder
gaan. Hij kromde de rug nog eens extra.
Maar wat gebeurde daar? Ineens
schreeuwde Faggins coach: „Miracolo,
miracolo" een wonder, een wonder.
Bracke sloeg de zwartste bladzijde van
zijn wielercarrière open. De macht glipte
uit zijn benen, uit zijn lichaam. De stop
pen van zijn kracht waren doorgeslagen
en hij was als een motor zonder brand
stof. Het bonkte in zijn hoofd: doorgaan:
Maar het lichaam reageerde niet meer
op de impulsen van de geest. Langzamer,
steeds langzamer gingen de benen. Bij
het ingaan van de laatste ronde lag Brac
ke nog 25 meters voor dat is zeer veel
bij een achtervolging maar het ging
niet meer. En juist op de streep had de
33-jarige Faggin de Belg te pakken
Faggin toch wereldkampioen, „miracolo".
De kleine gedrongen Italiaan, die in
1963 Post versloeg in de finale, daarna
zijn titel verloor aan Bracke om vervol
gens in 1965 wraak te nemen op de Belg
en weer wereldkampioen te worden, werd
door de uitbundige Italiaanse kolonie met
fiets en al in de lucht gehesen. Bracke
verdv/een met piepende adem naar het
kamertje voor het dopingonderzoek. „Ze
beginnen al over de doping te praten en
ik wil dat zo snel mogelijk de kop indruk
ken. Ik heb gewoon geen excuus voor
mijn echec". Kemper, die in de halve
finale van Faggin verloren had, kon de
bronzen medaille in ontvangst nemen. Eu
gen eindigde als vierde.
De Italiaanse sprinthegemonie bij de
beroepsrenners, die al sinds Amsterdam
1959 duurt (Maspes, Gaiardoni, Beghetto)
is niet doorbroken. De slanke Beghetto
heeft weinig inspannend werk behoeven
te doen om zijn vorig jaar bemachtigde
titel te behouden. De Belg Jos de Bakker
was in de halve finale geen obstakel van
betekenis. De halve finale Baensch-Gaiar-
doni was door het spektakelwerk van de
in Antwerpen een café beherende Austra
liër zeer boeiend. Beide sprinters duw
den en ieder kreeg een manche toege
wezen. Baensch vocht zich daarna naar
de finale, waarin hij twee maal als een
jong maatje door Berghetto werd versla
gen.
De Italiaanse amateurs Chemello, Ca-
stello, Pancino en Roncaglia, hebben een
schitterende demonstratie van ploegach
tervolging gegeven. De „blauwe trein"
reed geen centimeter te veel, zuinig op de
witte lijn. Er werd schitterend afgelost,
ook op de centimeter uitgekiend. De Ita
lianen hebben in deze formatie dan ook
vele maanden geoefend en dat is beslist
nodig voor nauwsluitend teamwork als
dit onderdeel van de baansport.
De Italianen werden wereldkampioen
voor West-Duitsland, dat goed tegenstand
bood in de finale, maar toch ook niet op
gewassen was tegen de Italiaanse sou
plesse. En dan te weten, dat Nederland
pas geleden nog in Amsterdam de West
duitsers heeft verslagen. De Russen, die
bij deze kampioenschappen teleurstelden,
eindigden als derde.
Het tandemnummer was „natuurlijk"
voor het Franse koningskoppel More-
lon-Trentin. De twee renners zijn ieder
met twee regenboogtruien naar huis ge
gaan. Moreion won de sprint amateurs,
Trentin de 1 kilometer tijdrit en samen
waren zij de sterksten op de tandem,
Slechts één keer zijn de Fransen versla
gen. Dat was in de tweede rit van de hal
ve finale tegen Italië, nadat ze de eerste
manche gewonnen hadden door diskwalifi
catie van de duwende Italianen. In de
„belle" namen Trentin en Moreion geen
risiko meer. De West-Duitsers konden de
Fransen in de finale niet in gevaar bren
gen.
De wereldkampioen achtervolging
bij de profs, Faggin.
den achterstand gezet uitgezonderd
dan Timoner en Verachtert, die echter
van de fiets stapten, zodra ze gelapt wer
den. In deze finale is weer eens duide
lijk tot uiting gekomen, dat er weinig of
geen klasse meer is bij de huidige stay
ers. Het werd een dorre en droge race,
waarin De Loof slechts in het begin enke
le ronden de kop aan Timoner had moe
ten afstaan. Hij heeft voortdurend onbe
dreigd aan het hoofd gereden met de
Duitser Rudolph en de Zwitser Rueg,
die via de herkansingen in de eindstrijd
waren beland. De 25-jarige Romain de
Loof, die vorig jaar als tweede eindigde
achter Timoner en in 1962 en 1963 wereld
kampioen bij de amateurs was, heeft
geen aanval van betekenis te verduren
gehad. Niemand had de macht om bij
hem in de buurt te komen. Ook Rudolph
niet, hoezeer het publiek zijn landgenoot
ook aanmoedigde. De eindspurt van
Proost kwam te laat. Hij kon slechts naar
de derde plaats reiken. De Nederlanders
hebben in dit geheel een bedroevend
slechte indruk gemaakt. Om beurten vie
len zij elkaar aan. Tenslotte bleek Van
der Lans van hen nog de meeste adem
te hebben. Hij beperkte de schade tot
twee ronden achterstand. Oudkerk ein
digde op vijf, Legrand op zeven ronden.
Noppie Koch heeft dit weekeinde voor
beste prestaties gezorgd. Hij werd als
gangmaker een keer wereldkampioen en
veroverde een bronzen medaille. Zater
dag voerde hij Piet de Wit naar de over
winning en gisteren reed hij de Belg
Leo Proost naar het ereschavot. De 34-
jarige Utrechtenaar, die een fabriek
heeft van plastic naamplaten, doet het
gangmaken er bij. Hij berijdt sinds 1964
de baanmotor. Hij was toen als stayer
gestopt na een carrière van 19 jaar, waar
in hij drie maal stayerkampioen van Ne
derland werd en een keer als amateur
de nationale baantitel 50 kilometer ver
overde. Een gescheurde hartspier en la
ter nog een leververgiftiging dwongen
hem het fietsen te staken. Hij startte als
gangmaker met Henny Marinus. In 1965
leverde hij Oudkerk af als Nederlands
kampioen. In 1964 debuteerde hij in het
toernooi om het wereldkampioenschap.
Proost werd toen tweede.
West-Duitsland heeft met een tweede
garnituur in Bad Homburg een klinkende
15-7 tennisoverwinning op Nederland be
haald. Had het Nederlandse team op de
eerste dag reeds een 7-3 achterstand op
gelopen, zondag liepen de Duitsers nog
verder uit. Tom Okker won weliswaar
zijn partij tegen Hajo Plötz, maar moest
de Duitser toch een set laten (3-6, 6-2,
2-6). Zaterdag had Okker verloren van
Weinmann (8-6, 7-5).
De Nederlandse hippische sport mag
in het internationale concours hippique
in Rotterdam niet de glorie hebben mo
gen beleven van een overwinning in een
der belangrijkste springconcoursen, de
ereplaatsen, die de Nederlandse toprui-
ters behaalden, vormden toch aanleiding
voor tevredenheid.
In de landenwedstrijd van zaterdag
eindigde de Nederlanders met de Bel
gen gelijk op de tweede plaats achter
Spanje, en daarna won Jan Maathuis
met Nenuphar op ongeëvenaarde wijze
de' prijs van de Maas, een internationaal
springconcours, waarbij in zestig secon
den zoveel mogelijk hindernissen moes
ten worden gesprongen. In de zondag ge
houden grote prijs van Rotterdam, beslist
in een barrage van vier ruiters, plaatste
Jan Maathuis zich, nu met Fliegette,
tweede achter de Europese kampioen de
Braziliaan Nelson Pessoa, werd Ebben
met Kairouan vierde en eindigden verder
Josje Ernst (5), Harry Wouters van den
Oudenweijer (7) en jeerd Velstra (10)
onder de eerste tien van de 34 deelne
mers. Van de ere-prijzen eisten ook onze
landgenoten hun deel op. Prinses Bea
trix, die met prins Claus en prinses Irene
zondag de wedstrijden bijwoonde, reikte
Harry Wouters van den Oudenweijer de
door prins Bernhard uitgeloofde medaille
uit voor de bestgeplaatste ruiter gedu
rende het gehele CHIO. Harry Wouters
die met de zevenjarige vos Agram op de
eerste plaats kwam, werd geflankeerd
door Josje Ernst, die als de beste ama
zone werd gelauwerd, Jan Maathuis als
de best geplaatste Nederlander die de
„In memoriam Tonny Timmer-wissel-
prijs" ontving, de Braziliaan Nelson Pes
soa, de hoogstgeplaatste ruiter tijdens het
gehele CHIO, en de Spaanse luitenant
kolonel Ordovas als de beste overigens
enige deelnemende officier.
