In Djakarta groeit vrees voor
communistische actie gestadig
Campagne tegen Soekarno
neemt in hevigheid toe
Zweden kiezen zondag voor
of tegen de socialisten
Uneemt de tijdvoor
belangrijke beslissingen.
In het verkeer
let u meer op veiligheid
dan op snelheid.
Uw pijp hebt u altijd
bjju.
vèr mast als we denken
datuCoopvwct
méi'r
- mËm
Israel droomt van eigen „Suezkanaal"
Mm mm
Van dag tot dag
Nieuw rechtsgeding
voor dr. Otto John
Meer autonomie
voor Zuid-Tirol
Samenwerking bij
ruimte-onderzoek
telegrammen
ZATERDAG 17 SEPTEMBER 1966
3
THE MOKUM BEATS
Culturele revolutie
ook in Tibet
KAMI en KA SI
wM/m Vi.
WMÊMmÊÊm.
WWWmmm m
(Van onze correspondent)
JERUZALEM. Sinds jaar en dag hebben ingenieurs, politici en stra
tegen hun gedachten laten gaan over de aanleg van een kanaal door het
vroegere Palestina, dat de Middellandse Zee met de Rode Zee en dus
met de Indische Oceaan zou verbinden. Lord Kitchener, de Britse
generaal en staatsman uit het einde van de vorige eeuw en de begin
jaren van de eerste wereldoorlog, was een van hen. De stichter van het
politieke zionisme, de Hongaarse journalist dr. Theodor Herzl, nam in
zijn werk „Altneuland" het idee over en ook de Amerikaanse professor
Walter C. Lowdermilk, de vader van het veelomstreden irrigatie-net
werk in Israel, dat Jordaanwater naar de barre Negev brengt, voelde
zich tot het project aangetrokken.
Driehonderd kilometer
Pleidooi van Pools geleerde
Politiek aspect
^o/
ftU <v -
>*r c 2.
c<|
Aanstaande dinsdag wordt het parle
mentaire jaar geopend met de gebruike
lijke plechtigheden en verklaringen. De
Troonrede, uit te spreken door Koningin
Juliana, zal in haar te verwachten be
knoptheid weinig gedetailleerd ingaan op
de veelheid van problemen, die in de
binnenlandse verhoudingen en op het ge
bied van de buitenlandse politiek de zorg
en de handelingen van de regering
vragen.
De miljoenennota, 's lands begroting,
vormt die dag de in cijfers gevatte hoofd
schotel, waarvan de ingrediënten vooral
ditmaal niet alle gemakkelijk te verteren
zullen zijn. Op zo'n dag krijgt de buiten
landse politiek weinig aandacht. En het
ziet ernaar uit dat in het komende par
lementaire jaar die buitenlandse politiek
vaak op het tweede plan zal blijven, zo
als bij ons helaas gebruikelijk lijkt te
worden.
Toch zijn er, afgezien van de ernst die
de binnenlandse situatie omgeeft, rede
nen genoeg om grote aandacht te wijden
aan de woorden, die in de regeringsver
klaring aan de buitenlandse politiek gul
len worden gewijd. Er zijn namelijk en
kele internationale aangelegenheden die
langzamerhand in een zodanig stadium
van ontwikkeling zijn gekomen, dat een
buitenlands beleid er niet stilzwijgend en
werkeloos aan kan voorbijgaan.
Op 20 september begint de 21ste ver
gadering van de Verenigde Naties, die in
het bestaan van deze volkenorganisatie
zeker niet tot de onbelangrijkste zal be
horen. Een zeer gewichtige aangelegen
heid komt op de agenda van deze verga
dering voor, niet voor het eerst trouwens,
namelijk de vraag van toelating van
Peking-China tot de UNO. Nederland
heeft zich over deze vraag tot dusver
nooit vierkant en uitdrukkelijk uitge
laten, ofschoon het wel duidelijk is ge
worden dat met een eenvoudige referen
tie aan de Amerikaanse opvatting een
plicht tot bevordering van de wereldvrede
niet meer kan worden gehonoreerd. Zal
Nederland zich voorstander van de Chi
nese toelating verklaren? Veel zal afhan
gen van de vraag of Washington bereid zal
zal zijn, zijn satelliet Formosa te doen
capituleren voor het idee, twee China's
toe te laten tot het lidmaatschap. Het is
trouwens niet zeker of Peking-China dat
zal accepteren. De meest reële oplossing
zou zijn, een lid China en een lid Formo
sa te doen inschrijven, maar daarmee
zouden alle aanspraken van Tsjang Kai
Tsjek op de titel „vertegenwoordiger van
geheel China" vervallen. De situatie in
Vietnam is niet geschikt om Washington
in dit ogenblik tot grotere soepelheid in
zake China's lidmaatschap te bewegen,
maar dat behoeft het Nederlandse stand
punt niet te doorkruisen.
Over Vietnam gesproken: het zou een
goed tijdstip zijn voor een krachtig initia
tief van kleinere landen, ook Nederland,
om de V.N. te brengen tot een bemidde
lingsprocedure in deze ongelukkige oor
log. Temeer waar de onvolprezen secre
taris-generaal Oe Thant, wiens heengaan
ook door Nederland ten zeerste betreurd
zal worden, slechts door een succesvol
vredesinitiatief misschien nog zou kunnen
worden gebracht tot herziening van zijn
besluit om weg te gaan. Nederland is nog
tot januari lid van de Veiligheidsraad en
het is uiteraard dit college, dat inzake
Vietnam tot enige actie zou kunnen wor
den gebracht.
Een ander belangrijk punt op de V.N.-
agenda zal de kwestie Zuidwest-Afrika
zijn, het mandaatgebied van de Unie
van Zuid-Afrika, waarin vele landen een
steen des aanstoots zien, vooral na de
teleurstellende uitspraak van het Inter
nationale Gerechtshof, dat Zuid-Afrika in
het gelijk stelde. Men wil nu dit man
daatgebied onder de V.N. brengen on
der het motief dat Zuid-Afrika zijn Vol
kenbondsmandaat niet behoorlijk heeft
nageleefd. Nederland zal weinig anders
willen doen dan zich refereren aan de
standpunten van Amerika en Engeland,
en zich mede laten leiden door zijn han
delsbelangen in Zuid-Afrika. Ook hier
kan nauwelijks een positiever en oor
spronkelijker Nederlands beleid worden
verwacht.
VWWWVWWVWWWWWVWVWWW^ft/WVWVWVVWVVVVW
MUVUWWWWWVWWMAMIAAMWtAAMtfyWWM/tAAAAAMAAAA/UI
SOC. LA FONTANELLA
CONCERTGEBOUW
DANSEN
ZONDAG A.S. 20.00 UUR
PEKING Reuter) Het persbureau
Nieuw China meldt dat de culturele revo
lutie ook in Tibet is begonnen. „Waar het
vuil van de oude wereld wordt wegge
veegd". In de hoofdstad Lhasa krijgen
straten en pleinen een andere naam, wor
den portretten van Mao Tse-Toeng opge
hangen en bestudeert meer dan de helft
van de bevolking de werken van Mao.
Het persbureau zegt dat een oude vrouw
tien portretten van Mao heeft gekocht
om ze in haar huis op te hangen, in elk
vertrek één.
(Van onze correspondent)
DJAKARTA. De campagne tegen
president Soekarno neemt in hevigheid
toe. Vreesaanjagende geruchten spelen
er een grote rol in. De laatste dagen kan
men in Djakarta horen dat in de stad en
omgeving zo'n 500.000 gewapende com
munisten zouden zijn geconcentreerd, die
het op maar liefst 300.000 politieke tegen
standers zouden hebben gemunt. Al en
kele maanden geleden heeft generaal Na-
soetion gezegd dat Djakarta een ideaal
centrum zou zijn voor communistische
infiltranten, die vooral in de randkam-
pongs zouden kunnen onderduiken.
Het katholieke dagblad „Kompas" pu
bliceerde dezer dagen de inhoud van een
in een van Djakarta's voorsteden, Keba-
joran, verspreid pamflet. De aanhef er
van luidt: „Leve de drie-eenheid boeng-
Karno-soldaten-volk." De illustratie toont
een sikkel en een hamer vastgehouden
door twee handen. Op de tweede pagina
las men, onder meer: „boeren, arbeiders,
soldaten en andere revolutionairen, ver
enigt u tegen de raad van de generaals.
Wacht op het commando van vader.
Werpt de fascistische dictatuur van de
raad van generaals omver." Op de derde
pagina wordt vermeld dat september
een historische maand zal zijn.
Men moet afwachten in hoeverre die
voorspelling uitkomt. Al blijkt uit geruch
ten en publikaties, als hierboven aange
haald, de steun voor president Soekarno,
vooral de campagne tegen hem heeft
toch aller aandacht. Met spanning wordt
tegemoetgezien welk nieuws de komende
processen tegen Omar Dhani en Soeban-
drio zullen brengen. Op acht september
heeft president Soekarno plechtig een
ereraad voor ministers en oud-minis
ters" geïnstalleerd. Er is in de pers open
lijk gespeculeerd over de mogelijkheid
dat Soekarno door die raad mannen als
Soebandrio zou willen redden.
Anderzijds zou het nieuwe lichaam ook
kunnen functioneren als een soort „zui
veringsraad", die de verantwoordelijk
heid voor een veroordeling van Soeban
drio zou afwentelen van Soekarno's
schouders. Merkwaardig is dat het de
Indonesische pers is ontgaan dat de pre
sident al op twaalf mei openlijk de com
munistenleider Aidit posthuum heeft ver
oordeeld.
Hij tekende toen namelijk een besluit
dat Aidit's eervolle ontslag inhield als
lid van het adviescollege voor het natio
nale plan, omdat de PKI-leider betrok
ken was geweest bij de contra-revolutio
naire 30-september-beweging. Volgens pa
leiskringen heeft het besluit tussen een
stapeltje te tekenen stukken gelegen en
is het zodoende aan Soekarno's aandacht
ontsnapt. Mogelijk heeft een aardige se
cretaresse het stapeltje binnengebracht,
een manier van werken die Soekarno in
zijn autobiografie „As told to Cindy
Adams" zelf heeft aanbevolen.
In de campagne tegen het staatshoofd
loopt het studentenblad KAMI afkor
ting van de naam studenten-actiefront
voorop, maar ook andere bladen brengen
op hun voorpagina's de verklaringen van
KAMI en KASI het actiefront der aca
demici. De Kasi's van Djakarta en
Bandoeng hebben onlangs in een geza
menlijke verklaring uiteengezet waarom
zij Soekarno niet meer als president wen
sen en hem voor de Mahmilloeb gedaagd
willen zien.
De Mahmilloeb is het buitengewone mi
litaire gerechtshof waarvoor binnenkort
Dhani en Soebandrio zullen verschijnen.
Naar verluidt zullen beide processen dit
maal voor de pers toegankelijk zijn. Men
rekent bij het proces tegen luchtmaar-
schalk Omar Dhani op interessante ont
hullingen. Dhani zou namelijk hebben la
ten weten duidelijk te willen vertellen in
opdracht van de president te hebben ge
handeld, toen hij via een dagorder de
kant van de 30-september-beweging koos.
Dat president Soekarno ook voor zijn
vroegere grote vrienden in het buitenland
niet meer de Indonesische leider is, blijkt
uit een speciale afvaardiging van Egyp-
te's president Nasser die in Djakarta op
bezoek is geweest. Delegatieleider Mo
hammed Fayek werd door de president
ten paleize ontvangen, maar blee.k alleen
voor Soeharto en Nasoetion geschenken
te hebben meegebracht.
Nasser had hem opdracht gegeven te
onderhandelen met de nieuwe Indonesi
sche leiders en hun terug te voeren naar
het kamp der niet-gebonden landen. In
een onderhoud met Nasoetion heeft
Fayek de generaal gewezen op de slechte
ervaringen die men in zijn land heeft ge
had met de politieke partijen. De gene
raal zou hebben geantwoord dat men het
in Indonesië niettemin wil proberen met
een combinatie van strijdkrachten, poli
tieke partijen en „functionele groepe
ringen".
STOCKHOLM (AP) Ongeveer vieren
eenhalf miljoen Zweden gaan zondag
naar de stembus voor provinciale en ge
meentelijke verkiezingen. Het is de eer-
sitie, die ijverig probeert een eenheids-
ste grote krachtmeting tussen socialisten
en een „nieuwe" niet-socialistische oppo
sitie, die ijverig probeert een eenheids
partij te vormen.
Deze verkiezingen voor 1500 provincia
le afgevaardigden en meer dan 30.000 ze
tels in de gemeenteraden is een voorspel
voor de grote algemene verkiezingsstrijd
tussen de socialistische regering en de
niet-socialistische oppositie in 1968.
Gesterkt door het voorbeeld van Noor
wegen waar de socialistische regering
verleden jaar na tientallen jaren aan het
bewind te zijn geweest ten val werd ge
bracht, is de Zweedse oppositie druk be
zig geweest nieuwe formaties te probe
ren.
Voor de eerste keer krijgen de Zweden
gelegenheid te stemmen op een coalitie
van het midden. Deze coalities zijn in al
lerlei delen van het land anders, varië
rend van het samengaan tussen liberalen
en het centrum (landbouwers) en conser
vatieven en het centrum. Er zijn zelfs de
len van het land waar de drie grote niet-
socialistische partijen samenwerken.
Deze ontwikkeling volgt op de pogingen
zonder de steun van de hoofdbesturen
der partijen in de algemene verkiezingen
van 1904. Toen nam een niet-socialisti
sche „Alliantie Voor Vooruitgang" met
succes deel met een gemeenschappelijk
KARLSRUHE (DPA) De zaak van de
voormalige leider van het Westduitse bu-
grondwet, dr. Otto John, die in decem
ber 1956 voor een „landsverraderlij ke
samenzwering" tot vier jaar tuchthuis
straf veroordeeld werd, zal vermoedelijk
opnieuw in behandeling komen. Het
hoogste Westduitse Hof in Karlsruhe
heeft vrijdag het verzoek van John daar
toe ontvankelijk verklaard.
program aan de verkiezingen in Zuid-
Zweden.
Een ander element dat het moeilijker
maakt de verkiezings-uitslag te voorspel
len is de deelneming van een „herboren"
moderne communistische partij volgens
„nationaal onafhankelijke" lijnen en ge
leid door een nieuwe partijleider, K. E.
Hermansson.
De „nieuwe" communistische partij,
die zelfs overweegt om haar naam te
wijzigen, is in 1964 met succes opgetre
den en behaalde toen meer winst dan
enige andere partij.
De stemgerechtigde leeftijd is ver
laagd. Voor het eerst mogen twintigjari
gen zondag stemmen. Het aantal nieuwe
stemgerechtigden bedraagt 440.000. Deze
groep, in het totaal van vierenhalf mil
joen stemgerechtigden, vormt ook een
element van onzekerheid.
De verwachte opkomst van de kie
zers ligt tussen 75 en tachtig percent. Er
zijn 185 kiesdistricten en 6240 stemloka
len. Ook een aantal zetels in de senaat
staat op het spel.
De socialisten en de gecombineerde
niet-socialistische oppositie liggen in de
meeste gebieden, zoals in de hoofdstad
Stockholm bijvoorbeeld, zozeer gelijk, dat
zelfs kleine verschuivingen van belang
kunnen zijn. Grote verschuivingen komen
in het politiek stabiele Zweden vrijwel
niet voor.
In de plaatselijke verkiezingen van
1962 kregen de socialisten van premier
Tage Erlander 50.4 percent (47.8) van de
stemmen. De nieuwe pensioenregeling
was daaraan niet vreemd. In de verkie
zingen van 1964 vielen zij echter terug op
47.3 percent. De communisten kwamen
van 3.8 op 5.2 percent. De socialisten mo
gen het niet slechter doen dan in 1964,
om aan de macht te blijven.
In de weinig levendige verkiezings
campagne die steeds meer werd gevoerd
via de moderne massamedia, zijn de pro
blemen dezelfde geweest als die welke in
algemene verkiezingen een rol spelen:
de belastingdruk, de inflatie-spiraal,
huisvesting, ziekenverzorgingen en ver
zorging der ouden van dagen.
Naast de communist Hermansson is de
jonge conservatieve leider. Yngve Holm-
berg, een nieuw gezicht in de verkie
zingsstrijd geweest.
f. 1,25
ROME (Reuter) De Italiaanse minis
ter van Binnenlandse Zaken, Paolo Tavia-
ni, heeft in het parlement meegedeeld
dat de Italiaanse veiligheidskrachten in
Alto Adige (Zuid-Tirol) bevel hebben di
rect te schieten als zij bekende terroris
ten zien. Ook mogen zij op iedereen schie
ten, die bij een grenspost komt in het
„Sta of ik schiet" negeert.
De Italiaanse militaire leiders hebben
nagegaan, of het mogelijk is de grens
met Oostenrijk te sluiten. Zij zijn echter
tot de conclusie gekomen dat dit niet uit
voerbaar is. De Italiaanse autoriteiten
zijn van mening, dat de aanslagen van
de terroristen in Oostenrijk worden voor
bereid.
De Italiaanse regering kreeg de steun
van het parlement voor haar plan om
Alto Adige meer autonomie te verlenen.
Het parlement ging ook akkoord met de
pogingen van de regering om de steun
van Oostenrijk en West-Duitsland te krij
gen bij het uitschakelen van de terroris
tische bases in het omstreden gebied.
Toch bleef de aanleg van een der
gelijke waterweg niet meer dan een
wensdroom. De constructie van het
Suezkanaal ontnam er de actualiteit
aan en de hoge kosten, die, naar men
zich realiseerde, aan het werk waren
verbonden, oefenden een remmende in
vloed uit op de animo van geldmag
naten om er hun goede geld in te in
vesteren.
Die stemming veranderde, toen pre
sident Nasser van Egypte de wereld
voor een voldongen feit stelde en de
schepping van Ferdinand de Lesseps
nationaliseerde. Velen zagen in, dat
het gebruik van een belangrijke wa
terweg als deze in feite afhankelijk
was van één man, die internationale
afspraken aan zijn laars kon lappen
en zich het recht kon toeëigenen uit te
maken wie er wel en wie er niet zou
den passeren. Opnieuw werd hier en
daar gedacht aan een kanaal door
het inmiddels geschapen Israel, dat
als alternatief zou moeten dienen voor
het Suezkanaal en dat door een inter
nationaal lichaam zou kunnen worden
beheerd.
Aan dit alles kwamen tekentafel, li
niaal en rekenlat nauwelijks te pas,
totdat een paar weken geleden de Is
raëliër Meir Batz, hoofdingenieur van
de „Jewish Agency" en directeur van
het stedebouwkundig bureau in Beer-
sjeba, met de mededeling kwam. dat
hij in alle stilte aan een voorlopig
plan had gewerkt, waarbij ervan werd
uitgegaan, dat de waterweg in kwestie
van de nieuwe diepzeehaven Asjdod,
een dertig kilometer ten zuiden van
Tel-Aviv, naar Eilat aan Israels uiter
ste zuidpunt zou lopen.
ten worden geboord, dwars door de
bergen, die hier om en bij de zeshon
derd meter hoog zijn. Een aantrekke
lijk aspect van het plan van Batz is
ook, dat er met betrekkelijk geringe
extra-kosten een hydro-elektrisch
krachtstation aan zou kunnen wor
den verbonden, dat jaarlijks een mil
jard kilowatt aan elektrische stroom
zou produceren en dat de Dode Zee
bij Sodom met haar enorme verdam
ping van water uit de Middellandse
Zee zou voorzien.
Het spreekt vanzelf, dat met de uit
voering van een zo ambitieus plan
enorme bedragen gemoeid zijn. Ir.
Batz meent, dat men op aanlegkosten
van rond drie miljard dollar moet re
kenen. Hij schat ook, dat met een
nadere uitwerking van het project nog
maatschappijen, die als het zo ver
is van de nieuwe verbinding ge
bruik zouden maken.
WARSCHAU (AP) De Poolse ster
renkundige en ruimtevaartdeskundige
Wilhelm Dichter is van mening dat de
ruimtewetenschap in de toekomst „eco
nomische grenzen zal moeten overschrij
den en een gemeenschappelijk project zal
moeten worden, omdat één land, hoe rijk
het ook is, de voortdurend stijgende kos
ten van het onderzoek niet zal kunnen
opbrengen".
Dichter schreef in het Poolse dagblad
Zycie Warszawy het volgende: „De Ame
rikaanse en Russische ruimtevluchten zijn
geen plezierreisjes, maar betekenen be
langrijke stappen naar het doel dat wij
in deze eeuw willen bereiken: geregeld,
snel raketvervoer en het bereiken van
de maan. Onze generatie bereidt de weg
voor, zoals de vlucht van de Gemini-11
met alle geweldige manoevres zo prach
tig heeft bewezen.
De ruimtevluchten van vandaag over
schrijden de grenzen van de technologie
maar die van morgen zullen de grenzen
van de economie moeten overschrijden.
Waarschijnlijk zijn we niet ver meer van
de tijd dat het ruimteonderzoek een on
derneming van de hele wereld wordt".
iCr
Het gaat om een kanaal van 287
kilometer lengte en 140 meter breedte,
waarin zelfs de grootste schepen elkan
der zonder moeite zouden kunnen pas
seren. Evenals bij het Suezkanaal zou
men het zonder sluizen kunnen stellen,
maar wel zou over een afstand van
een veertig kilometer een tunnel moe-
drie of vier jaar zouden heengaan en
dat de eigenlijke bouw van het ka
naal tien tot twaalf jaar zal duren.
Wat de financiering aangaat, gelooft
hij dat het benodigde geld zou moeten
worden gefourneerd door de Israëli
sche regering, de joodse gemeenschap
pen in heel de wereld, en de staten en
Het ligt voor de hand, dat ir. Batz
als Israëliër vooral geïnspireerd werd
door het politieke aspect van het pro
ject. Men kan zeggen, dat zijn werk
een sterke impuls heeft gekregen door
de weigering van Nasser om het Suez
kanaal open te stellen voor schepen,
die Israëliërs, of voor Israel bestem
de of uit Israel afkomstige waren ver
voeren. Het doet dan ook wat zon
derling aan, als de Egyptische com
missaris voor het Suezkanaal er be
halve een utopie ook een Israëlische
provocatie in ziet en spreekt van „een
nieuwe stap, die de koude oorlog tus
sen Israel en Egypte alleen nog maar
kan verscherpen".
Vooral in Israel heeft men, natuur
lijk, oren naar Batz' conceptie, ook al
omdat men er zich van bewust is dat
zo'n kanaal het land economisch waar
schijnlijk geen windeieren zal leggen.
De heer Batz heeft berekend, dat bij
een jaarlijkse tonnage van zestig mil
joen het kanaal zichzelf kan bedrui
pen. Bovendien lijken de technische
problemen, die zijn plan oproept, wel
iswaar moeilijk, maar niet onoverko
melijk te zijn. De grootste vraag is
hoe aan het astronomisch bedrag te
komen, dat uitvoering van de blauw
drukken eist. Volgens de ontwerper be
staat er goede hoop op interesse in be
paalde internationale financiële krin
gen. Natuurlijk is het nog te vroeg om
uit te maken, of het mogelijk zal zijn
die interesse zodanig op te voeren, dat
men zonder al te onzekere vooruitzich
ten de eerste spade in de grond kan
steken.
Maar intussen is het idee van een
Israëlische parallel voor het Suezka
naal in het praktische vlak komen te
liggen en heeft het de academische
sfeer verlaten. Een dergelijke ontwik
keling had het denkbeeld nog niet
doorgemaakt.
iwwiiiiiWAWHiiiwvwwwMWWiiwwiiiiiiiiwwwiiwwvwiwAwtnnfwwwiiwwAwwwwiftwwwwwiiwiAiinnAftiwwwwwtfinwnwiiiiftiwww^^
Staking. Meer dan 200.000 Argentijnse
arbeiders leden van zestien grote vak
bonden, zijn in staking gegaan in wat
door regeringswoordvoerders „een be
wuste politieke beweging" genoemd
wordt.
Manoeuvres. Ongeveer 3.000 Belgische,
Turkse, West-Duitse, Amerikaanse- en
Britse troepen van het NAVO-comman-
do Europa hebben deelgenomen aan de
„Manoeuvre Marmara express" in
noord-west Turkije.
Bliksem. Donderdagavond zijn drie men
sen door de bliksem gedood tijdens een
onweer in de omgeving van Lissabon.
Echtscheiding. Een dozijn betogers heeft
voor het parlementsgebouw in Rome
gedemonstreerd haet spandoeken waar
op te lezen stond dat drie miljoen Ita
lianen een echtscheiding willen. Op dat
ogenblik begon de commissie van Jus
titie van het Huis van Afgevaardigden
het debat over de omstreden echtschei-
dingswet.
Nuttig. De Russische kosmonauten Pawel
Belayew en Alexei Leonov hebben ver
klaard dat de Amerikaanse Gemini-
vlucht „een nuttige bijdrage aan de
ruimtewetenschap" is. Maar de Russen,
die op het ogenblik een bezoek aan
Syrië brengen, zeiden het te betreuren
dat de Amerikaanse ruimtevaartweten
schap militair getint begint te raken.
Vierling. De vrouw van eep kellner in
Zuid-Italië heeft het leven geschonken
aan een vierling, drie meisjes en een
jongen. Moeder en kinderen maken het
goed.
Politiechef. De directeur van de staats
politie van Venezuela is gewond bij een
aanval van terroristen. Een studente
kwam om het leven.
Bekentenis. Een 39-jarige ambtenaar van
een financiële staatsinstelling in Ham
burg heeft bekend sinds 1964 door valse
handtekeningen meer dan 900.000 mark
te hebben verduisterd.
Kerk-staat. De hiërarchie van de ortho
doxe kerk van Griekenland heeft een
regeringsontwerp verworpen dat voor
ziet in drastisch bestuurlijke en econo
mische wijzigingen in de kerk. Tege
lijkertijd leverden de 66 leden van de
hiërarchie in een adviesnota aan Stelios
Allamanis, de minister voor Eredienst,
critiek op de regering omdat zij pro
beert de kerk regelingen op te leggen.
