„De meiden" van Genet met
mannen in vrouwenrollen
Bij Scapino: diverse premières
en Marianna Hilarides als gast
Première in Amsterdamse Stadsschouwburg
„De Astrakan jas",
première door
Ensemble
Verdi's „Nabucco"
voor NCRV radio
Nieuw tv-programnia
voor de consument
Boeiend toneelexperiment
in Loenersloot
crortcjenó
MAANDAG 19 SEPTEMBER 19 6 6
6
Klucht van Feydeau onder regie van Bob de Lange
HET SPELEN van kluchten is een
kunst op zichzelf en een goed acteur
is daarom nog lang niet altijd een
goede kluchtspeler. In Frankrijk, land
met een oude vaudeville-traditie, zijn
vele schouwburgen uitsluitend aan
dat soort stukken gewijd en die vor
men dan ook een voortreffelijke leer
school voor de vertolkers van het
genre. Vroeger in de tijd van Nap
de la Mar en Speenhoff, later van Cor
Ruijs waren er ook in ons land we
enkele gezelschappen waar acteurs in
de praktijk geschoold werden in het
spelen van kluchten. Maar die toe
stand bestaat niet meer, want de
klucht is bij ons min of meer in dis
krediet geraakt en welke jonge ac
teur of actrice wil (en kan) zich dus
nog op de vertolking ervan toeleggen?
Simon Koster
D avid Koning
Nederlands Danstheater
opent balletseizoen
Tenor Wunderlich
overleden
Ad Interim
Orgeltocht in Groningen
op zaterdag 8 oktober
de kleintjes van ELISABETH BAS
B A S J ES
10 X lekker roken voor 1.10
De radio geeft dinsdag
T elevisieprogramma
Hermann Göring was
mijn schoolvriend
C.B.
„DE DAME UIT MAXIM"
„De dame uit Maxim" („La dame de
Chez Maxim"), blijspel in drie bedrij
ven door Georges Feydeau. Première
van de Nederlandse Comedie op 17 sep
tember in de Stadsschouwburg te Am
sterdam. Regie en vertaling: Bob de
Lange. Decors, kostuums en belichting:
Nicolaas Wijnberg. Hoofdrollen: Guus
Oster, Ellen Vogel, Bob de Lange,
Yoka Berretty, Jules Croiset.
BIJGEVOLG ZIJN er in Nederland
maar weinig acteurs, en nog minder re
gisseurs, die beschikken over het specia
le aanvoelingsvermogen, de techniek en
de ervaring die voor het spelen en en
sceneren van een klassieke klucht worden
vereist. Een van die weinigen is Bob de
Lange die, naast zijn andere grote artis
tieke kwaliteiten, dat bijzondere orgaan
voor de klucht heeft, die weet wat er in
zit en hoe men het er, zonder smakeloos
te worden, kan uithalen. Vooral Feydeau
kent hij door-en-door-, in zijn tijd bij
het Rotterdams toneel regisseerde hij
Feydeau's „Het kind van de rekening",
(„Le Dindon") en „Hotel het paradijs",
(„l'Hotel du libre échange"), bij de Ne
derlandse Comedie heeft hij nu diens
„Dame uit Maxim" („la dame de chez
Maxim") geregisseerd. Bovendien heeft
hij het stuk zelf vertaald en speelt hij
meesterlijk als altijd, een van de hoofd
rollen: de oude generaal Petypon du Grèl
die het huwelijk van een nichtje tot stand
probeert te brengen maar daarbij het hu
welijk van een neef volkomen in de war
stuurt en tenslotte tot zijn eigen verbazing
zelf bruidegom wordt.
DE NEDERLANDSE COMEDIE be
schikt over nog een knap en ervaren
kluchtspeler: Guus Oster, de in „De da
me uit Maxim" de klassieke Féydeau-rol
speelt van de echtgenoot, die door een uit
nood geboren leugen een enorme sneeuw
bal v'an vergissingen, nieuwe leugens, nog
meer vergissingen en tenslotte volslagen
chaos aan het rollen brengt, waaronder
hijzelf en zijn omgeving bedolven worden.
Zolang hij en Bob de Lange het toneel
beheersten beantwoordde de opvoering
(waarvan zaterdagavond in de Amster
damse stadsschouwburg de première
ging) dan ook zeer goed aan de eisen
van precisiespel, humoristische uitbeel
ding en flitsende dialoog die een stuk van
Feydeau stelt. De scènes tussen de le
venslustige bullebak van een generaal en
zijn burgerlijke neef, die zo zwaar moet
boeten voor een verboemelde nacht, wa
ren voortreffelijke staaltjes van kluchtig
samenspel.
MAAR VOOR HET overige stond de op
voering helaas niet op hetzelfde peil, en
wel om twee redenen. Ten eerste is
Georges Feydeau, al is zijn oeuvre op het
gebied van de klucht dan bijna klassiek
geworden, toch ook niet helemaal aan ver
oudering ontkomen en „De dame uit
Maxim" bevat dan ook scènes, zoals de
twee vrij vervelende dueluitdagingen, het
schier eindeloze bal en het te dikwijls
herhaalde grapje met de „elektrische
slaapstoel", die gerust besnoeid hadden
mogen worden (te meer omdat geen
klucht een voorstelling van drieëneenhalf
uur uithoudt). En ten tweede —hier
wreekt zich het genoemde gebrek aan
scholing in het genre zijn de spelers
van de Nederlandse Comedie, behalve de
twee genoemden, in het algemeen weinig
geschikt voor het vertolken van werk uit
het oude kluchtspelrepertoire. Het is dan
ook nauwelijks verantwoord, dat iemand
als Ellen Vogel zich moet forceren om
van de volkomen absurde rol van me
vrouw Petypon een dolzinninge figuur te
maken, ook al ging dat haar althans in
de bal-scène nog redelijk goed af. Yoka
Berretty had voor dë titelfiguur (in de
Lange's vertaling wel heel erg Hollands
„Troeltje" geheten) wel de goede brutaal
ordinaire toon, de gulle lach en de be
weeglijkheid, maar nog niet de routine
van „timing" en de techniek van het on-
weerstaanbaar-pittig lanceren van humo
ristische replieken, die er evenzeer voor
nodig zijn. Van de overige medewerken
den slaagde alleen Jules Croiset er in, de
Feydeau-stijl precies raak te treffen; zijn
malle jonge hertog de Valmonte was een
oerkomische creatie.
Nicolaas Wijnberg had de opvoering
met royale hand aangekleed in de kleu
rige, opzichtige stijl van het Parijs anno
1900. De toiletten van Feydeau's „beau
monde" waren het aankijken ruimschoots
waard.
(Van onze correspondent)
LOENERSLOOT. Weinig toneelpre
mières zullen in ons land al van te voren
zoveel opzien hebben gebaard als die van
Jean Genets „De Meiden" in het Mickery
Theater te Loenersloot. Afgezien immers
van het feit, dat deze Franse auteur met
het bewogen verleden en niet onbespro
ken levenswandel, in al zijn werken dui
delijk wenst te maken, dat hij geen
enkel vertrouwen in het leven heeft, dat
hij ziet als een voze, verdorven aange
legenheid en dat de gruwélijkse valsheid
van het menselijk bestaan niet zwart ge
noeg geschilderd kan wordenzou deze
voorstelling een heel ongewone eigen
schap hebben: de drie vrouwenrollen zou
den door mannelijke acteurs worden ge
speeld.
DE AUTEUR had zelf voorgeschreven,
nadat hij in de gevangenis in 1944
zijn (eerste) toneelstuk „Les Bonnes" had
voltooid dat de door hem geschreven
vrouwenrollen door mannen zouden moe
ten worden gespeeld. Hij was woedend
toen Louis Jouvet het stuk in 1946 in
Parijs zijn wereldpremière bezorgde en
dit voorschrift van de schrijver negeerde.
De homoseksualiteit van Genet is geen
volledige verklaring voor zijn eis, dat
vrouwenrollen in zijn stukken door man
nen dienen te worden gespeeld. Zeker,
waar hij een nadere verklaring aan die
eis heeft toegevoegd.
Het leven, als een groot bedrog en vals
gedoe kan volgens Jean Genet alleen
naar het toneel worden overgebracht door
even vals te zijn. Met andere woorden
hij probeert geen theater te maken, dat
de werkelijkheid benadert, dat „net
echt" is, maar houdt alles bewust onecht.
En aan die tot in het absurde doorge
voerde vervreemding van welke graad
van realiteit ook, aan die vervalsing tot
op het bot werkt mee het zichtbaar in
vrouwenkleren steken van mannelijke ac
teurs.
Nu is daaraan voor de acteurs het
grote gevaar verbonden dat ze gemakke
lijk wegglijden in de risico's c.q. opper
vlakkige successen v'an de travestie. En
als er iets was, wat „De Meiden" niet
kan hebben, dan is het dat. Deze merk
waardige mengeling van verwarrende
sferen, deze uiterste haat-liefde-verhou
ding tussen twee dienstboden, die om
beurten mevrouw spelen en zo de geza
menlijke haat jegens de werkelijke me
vrouw voeden tot hun lugubere spel tot
een dramatisch hoogtepunt leidt, heeft al
zoveel kwetsbaars, dat alleen een uiterst
subtiele behandeling hoe vreemd dat
woord dan ook bij dit naar alle zijden
overtrokken toneelgebeuren schijnt te
passen het stuk overeind kan houden
DIE BEHANDELING heeft het van
Hans Culeman, Henk van Ulsen en Eric
van der Donk, die het stuk onder regie
van de jonge regisseur John van de Rest
voor de tweede maal in ons land intro
duceerden in 1963 deed de Toneel
groep Centrum hei voor het eerst, maar
met vrouwen onder regie van Theo Kling
speelden toen Henny Orri, Karin Haage
en Diny Sprock op voortreffelijke wij
ze gekregen.
Tegenover de beweeglijke, snel van
stemmingen wisselende Van Ulsen, die
Claire een bijna griezelig-onechte vrouwe
lijkheid wist mee te geven, stond de in
gehouden gevoeligheid van Hans Culeman
en tussen hen beiden zette Eric van der
Donk in het midden van dit korte, be
nauwende stuk toneel een mevrouw, die
verraste door allure, trefzekerheid en
presentatie.
Hierdoor werd deze produktie van de
stichting incidenteel theater-expériment
VIJF KLEINE STUKKEN (van Igor
Strawinsky) voor vier handen (van Luc-
tor Ponse en Peter Rester) dienden ter
begeleiding van het openingsstuk van het
nieuioe programma van Scapino, waar
van gistermiddag in de stampvolle Stads
schouwburg te Amsterdam de veel suc
ces oogstende première werd gegeven.
Het betrof hier een vijftien minuten du
rend ballet, gemaakt in opdracht van het
Verbond voor Veilig Verkeer door de uit
Engeland afkomstige danser Fred Wisden
naar een door onderwijzeressen bedacht
verhaal.
Onder de titel „De knappe zebra" werd
op speelse wijze bijzondere aandacht ge
vraagd voor de regels van goed gedrag op
*t-raat. Van wie de leuke kostuums waren,
stond er in het programma niet bij. Toke
Herben en André Verdoner waren de
clowns in het circusdier dat zijn levens
bestemming vindt als oversteekplaats on
der het knipogende toezicht van twee
stoplichten.
Eveneens uit een opdracht dit keer
van het ministerie van Cultuur, Recrea
tie en Maatschappelijk Werk resulteer
de „Het rad van avontuur" door Karei
Poons, waarvan het scenario door een
scholiere (Thora Justesen) was geleverd.
Het is helemaal niet moeilijk om daar
aan een paar aardige woorden te wijden,
vooral omdat Coby Lankester er even in
nemende als effectieve muziek voor h,eeft
gecomponeerd en omdat Herman van El-
teren met veel fantasie voor de kleurige
aankleding tekende. Maar om nu te zeg
gen, dat hierdoor liefde voor de danskunst
kan worden aangekweekt, zou toch echt
wel te ver gaan. Er waren soms scènes
met koddige en een enkele keer geestige
pantomime, doch verder gebeurde er niet
veel. Jammer genoeg geldt hetzelfde voor
„Pas-de-poes" van Jan Rebel, die voor
zijn trio muziek van Albert Roussel ge
bruikte.
NIETTEMIN gaf deze
hoop voor de toekomst
matinee meer
dan de eerste
voorstelling van het vorige seizoen. Er
was nu gelukkig veel minder „litteraire"
rompslomp, en werd oprecht geprobeerd
met helaas te beperkte middelen van be
wegingskunst de jeugd direct te bereiken.
Maar wie weet wat de balletmeester
Martin Blair met het nog zeer jonge
materiaal tot stand kan brengen. Er is
een duidelijke vooruitgang aanwijsbaar.
Ter versteviging van het normbesef, ook
in technisch opzicht, zou men zich meer
voor het standaardrepertoire moeten inte
resseren hetgeen tevens de vorming
van het publiek ten goede kan komen.
Een paar goede stappen in die richting
werden na de pauze met de tweede akte
van „Coppélia" ondernomen een paar
stappen maar, want behalve voor de so
liste is er niet veel in te dansen en boven
dien kan men niet van een choreografisch
meesterwerk spreken. De versie van
Jack Carter (hier al van vroeger bekend
uit vertoningen bij de Nederlandse Opera
en het Ballet der Lage Landen) is overi
gens rijk aan goede vondsten. Het be
zwaar, dat uit de rol van de poppendok
ter ieder spoor van karakter is weggeval
len, werd thans nog groter gemaakt door
het kluchtige toedoen van Wim Bender.
Blijkbaar echter houden kinderen daar
wel van en om hen gaat het tenslotte.
HET BELANGRIJKSTE van deze uit
voering was het optreden als gast van
Marianna Hilarides, nog steeds onze eer
ste ballerina, in de dubbele zin van die
eretitel. Zij heeft gewonnen aan toneel
persoonlijkheid en verloren aan technisch
raffinement, maar het streven naar per
fectie straalde nog even helder door alles
heen. Haar medewerking leek bovendien
alles en iedereen te transformeren. Zelfs
iets onbelangrijks als dit bedrijf over
„het meisje met ogen van email" op
muziek van Delibes verkreeg er waarde
door en daardoor verdwenen alle bij
gedachten naar de achtergrond, want het
is tenslotte van het grootste belang dat de
jeugd een verrukkelijk voorbeeld krijgt.
slist
ding
verdient in
te krijgen.
brede kring belangstel-
Het Nederlands Dans Theater geeft op
woensdag 21 september de openingsvoor
stelling van het balletseizoen in de Ko
ninklijke Schouwburg te Den Haag.
Uitgevoerd zullen worden „Les Danses
Concertantes" op muziek van Igor Stra
winsky met choreografie van Job San
ders, „De anatomische les" op muziek
van Marcel Landowsky met choreografie
van Glen Tetley en „Casse noisette" op
muziek van Peter Tsjaikovsky met cho
reografie van Lev Ivanov.
Het programma wordt afgesloten met
„Point of no return" op muziek van Wil
lem Pijper, Karl-Heinz Stockhausen en
Pierre Henry. Dit ballet, de nieuwste
choreografie van Hans van Maanen, werd
eerder op het Holland Festival uitge
voerd.
Dirigent van het Nederlands balletor
kest is Leo Driehuys.
De Westduitse operatenor Fritz Wun
derlich is op 36-jarige leeftijd in Heidel-
berg overleden. Twaalf dagen geleden liep
hij ernstige verwondingen op bij een val
van een trap. Wunderlich genoot vooral
bekendheid voor zijn vertolkingen van
Mozart en Richard Strauss. Dit seizoen
zou hij opgetreden zijn bij de opera in
New York.
HET TONEEL- EN televisiegezelschap
Ensemble heeft zich zaterdagavond voor
de eerste maal in dit seizoen aan het
Haarlemse publiek voorgesteld met een
thriller, waarmee het helaas niet veel eer
heeft ingelegd. Daaraan dient onmiddellijk
te worden toegevoegd dat de acteurs van
dit (naar het heet uit het Engels ver
taalde) stuk een voorstelling hebben ge
geven waarin veel kon worden gewaar
deerd.
DE ASTRAKAN JAS behoort tot het
jaren geleden populaire genre stukken,
waarin een paar geslepen boeven de de
gens kruisen met een lakonieke inspecteur
van politie. Hun aantrekkelijkheid ont
leenden deze thrillers aan hun hechte en
verantwoorde bouw. Aan het slot bleek
de vertegenwoordiger van de wet de stuk
jes van de legkaart zó aan elkaar te kun
nen passen, dat een sluitend geheel werd
gevormd. Dan moest de misdadiger be
kennen het spel te hebben verloren. Een
der voorwaarden was daarbij dat géén
stukjes overschoten. Aan deze eisen nu
voldoet „De Astrakan jas" in allerlei op
zichten niet. Het verhaal is zwak van
bouw, het zit vol onwaarschijnlijkheden
en aan het einde blijft de toeschouwer
met zoveel vraagtekens zitten, dat hij met
'n gevoel van onbevredigdheid de schouw
burg verlaat. Het gegeven op zichzelf is
niet onaardig. Drie misdadigers, twee
mannen en een meisje, weten te bewerk
stelligen dat een volkomen onschuldige
wordt beticht van de misdaad die zij ge
pleegd hebben. Zelfs weten zij zich tijdig
uit de voeten te maken, zodat de onge
lukkige met de brokken en een hoogst
argwanende inspecteur van politie blijft
zitten als het doek voor de laatste maal
valt. Voor een stuk in drie bedrijven was
dit gegeven evenwel te mager en de
schrijfster heeft het daarom opgesierd
met allerlei nodeloze franje en het, ter-
wille van de hedendaagse mode neem ik
aan, bovendien nog gelardeerd met niet
ter zake doende homofilie. Zo is een on
aanvaardbaar en onwaarschijnlijk geheel
ontstaan, waaraan ook nog alle humor
vreemd is. Wanneer het programma ons
verzekert dat de schrijfster „iemand is
om in de gaten te houden" dan zijn
er vele redenen om het daarmee oneens
te zijn.
GELUKKIG kan over de voorstelling
gunstiger worden geoordeeld. Onder lei
ding van Arnold Gelderman, die hiermede
debuteerde als regisseur bij het gezel
schap, hebben de medewerkenden zich
van een zware taak goed gekweten. Het
is waarlijk niet hun schuld dat zij het stuk
niet geloofwaardig konden maken. Het
misdadige trio werd gespeeld door Henk
Molenberg, Huib Rooymans en Jenny
Arean. In het demonische gezag van de
leider over zijn ondergeschikten kon men
geloven. De onschuldig verdachte en
naar men moet vrezen veroordeelde
werd vertolkt door Hein Boele. Hij is het
type van de anti-held, de gewone burger
jongen die onverwacht in een complot
verzeilt en het slachtoffer wordt. Met
kleine en subtiele schrikbeweginkjes wist
Boele de rol leven in te blazen. Johan
Kèarf was de inspecteur die meent alle
troeven in handen te hebben, maar zich
nochtans in de luren laat leggen. Aan
Adèle Bloemendaal als de hospita en aan
René Jessurun Lobo als politieman dank
ten wij de momenten waarop we hartelijk
konden lachen. Helaas waren het er wei
nige, want beiden sterven een ontijdige
dood. Ik vrees wel een beetje dat die ook
aan het stuk beschoren is. Van de zorg
en toewijding waarmee het wordt ge
speeld, zou dat jammer zijn.
Diderot verboden. De Spaanse vertaling
van Diderots „La Réligieuse", zojuist
in Barcelona van de pers gekomen, is
door de Spaanse politie in beslag geno
men, daar de inhoud „een ernstige aan
tasting betekent van de christelijke mo
raal en de goede zeden".
Jenny Arean, Hein Boele, Henk Mo
lenberg en Huib Rooymans in „De
Astrakan jas", waarvan zaterdag
avond door Ensemble de première
werd gebracht in de Haarlemse
Stadsschouwburg.
Woensdagmiddag 21 september wordt
het eerste gedeelte van de opera „Nabuc
co" van Verdi uitgezonden voor de NCRV-
radio in het programma „Uitgezochte ope
rafragmenten". Het tweede gedeelte
wordt donderdagmiddag 22 september uit
gezonden in de rubriek „Opera".
In 1842 ging „Nabucco", de tweede ope
ra die Verdi componeerde, in première in
de Scala van Milaan. Er werden 57 op
voeringen gegeven en dat is voor de Sca
la nog steeds een record. Vooral het „Sla
venkoor" dat elke opvoering opnieuw her
haald moest worden, werd een enorm sue
ces.
Op 8 oktober wordt in Groningen een
rondleiding gehouden langs de orgels van
Zeerijp, Leermens, Krewerd en Uithuizen
onder leiding van Cor Edskes (organist en
rijksorgeladviseur) L. Brandts Buys (ar
chitect en supervisor van de Provinciale
Groninger Schoonheidscommissie). De
bustocht begint in de stad Groningen, om
half twee 's middags bij de Der Aa-kerk
Na afloop wordt een orgelconcert geboden
in de Der Aa-kerk met medewerking van
de Cantorij van de kerkmuziekschool van
de Evangelisch Lutherse kerk te Hanno
ver, onder leiding van Werner Immel-
mann. Deze uitvoering duurt van half
tot half 9 's avonds.
Een vouwblad over dit evenement
verkrijgbaar bij de VVV-kantoren. Kosten
exclusief reisgeld naar Groningen, 5
per persoon.
HILVERSUM I
7.00 Nws. 7.10 Meditatie. 7.15 Gram.muz.
(7.30-7.32 Nws.). 7.55 Overweging. 8.00 Nws.
8.10 Gram.muziek (8.30-8.32 Nws.). 8.40 Voor
de huisvr. 9.30 Conciliepostbus. 9.35 Water
standen. 9.40 Gram.muziek. 10.00 Orkestwer
ken. 11.00 Voor de vrouw. 11.30 Gram.mu
ziek. 11.50 Volaan.vooruit. 12.00 Angelus
12.03 Orkestmuziek. 12.20 Voor de boeren.
12.27 Mededelingen t.b.v. land- en tuinbouw.
12.30 Nws. 12.40 Gram.muziek. 12.55 De Ope
ning van de Nieuwe Zitting der Staten-Gene-
raal. 13.15 Troonrede. 13.45 Musiësta. 14.20
Schoolradio. 14.40 Nws 14.45 Gram.muziek.
15.20 Er was eens 16.00 Voor de zieken.
16.40 Programma voor oudere luisteraars.
17.00 Voor de jeugd. 17.40 De Kinderboeken
bus. 17.50 Overheidsvoorlichting. 18.00 Lich
te muziek. 18.20 Uitzending van de V.V.D.
18.30 De architect K. P. C. de Bazel en zijn
tijd: 1869-1923. 19.00 Nws. 19.10 Actualiteiten.
19.30 Conciliepostbus. 19.35 Klassieke en mo
derne muziek. 20.20 Moderne liederen. 20.50
Van aanpassing naar ontmoeting. 21.30 Mu
ziek in miniatuur. 22.00 Geestelijke liederen.
22.25 Boekbespreking. 22.30 Nws. 22.40 Epi
loog. 22.45 Muziek kent geen grenzen. 23.55
Nieuws.
HILVERSUM II
7.00 Nws. 7.10 Ochtendgymnastiek. 7.20
Gram.muziek. 7.50 Dagopening. 8.00 Nws.
8.10 Gram.muziek (8.30-8.35 De groenteman).
8.50 Morgenwijding. 9.00 Orkestwerken. 10.00
Voor de kleuters. 10.10 Arbeidsvitaminen.
(11.00-11.02 Nws.). 11.02-11.32 Voeding en ge
zondheid. 12.00 Orkestmuziek. 12.27 Medede
lingen t.b.v. land- en tuinbouw. 12.30 Nws.
13.40 Gram.muziek. 12.55 De opening van de
nieuwe zitting der Staten-Generaal. 13.15
Troonrede. 13.45 Journaal. 14.00 Klassieke en
moderne muziek. 14.40 Schoolradio. 15.00
Gram.muziek. 15.15 Nieuws met een bespre
king van de Miljardennota. 15.22 De Miljar
dennota en de troonrede. 16.00 Nws. 16.02
Volksliederen uit Oost-Europa. 16.15 Voor de
jeugd. 17.15 New York calling. 17.20 Muziek
voor de tieners. 18.00 Nws. 18.15 Actualitei
ten. 18.25 Orkestmuziek. 19.00 Gesproken
brief uit Parijs 19.05 Gewijde muziek. 19.20
Paul Vlaanderen hoorspel i 19.50 Gram.mu
ziek. 20.00 Nws. 20.05 De Miljardennota en
de Troonrede. 20.45 Vakantie Toeslag. 21.45
Lichte muziek. 22.00 Klassieke en moderne
muziek. 22.30 Nws. 22.40 Actualiteiten. 23.00
Platenprogramma. 23.55 Nws.
HILVERSUM III. 240 m. en FM-kanalen
9.00 Nws. 9.02 Instrumentaal allerlei. 10.00
Nws. 10.02 Long drink (Om 11.00 Nws.). 12.00
Nws. 12.02 Volksliedjes. 12.30 Platenpro
gramma. 13.00 Nws. 13.02 Amusementsmu
ziek. 13.30 Klanken van eigen bodem. 14.00
Nws. 14.02 Lichte muziek. 15.00 Nws. 15.02
Platenprogramma. 16.00 Nws. 16.02 Platen-
programma. 16.30 De Top Tien. 17.00 Nws.
17.02-18.00 Verzoekplatenprogramma.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nws. 12.03 Gevarieerde muziek. 12.40
Weerbericht. 12.48 Lichte muziek. 12.55 Bui
tenlands perso\erzicht. 13.00 Nws. 13.20 Klas
sieke muziek. 14.00-14.03 Nws. 16.00 Nws. 16.
Beursberichten. 16.09 Lichte muziek 17.00
Nws. 17.15 Jazz. 17.45 Jeugd musiceert. 18.00
Nws. 18.03 Voor de soldaten. 18.28 Paarde-
sport. 18.30 Lichte muziek. 18.45 Sport. 18.52
Lichte muziek. 19.00 Nws. 19.40 Amusements
muziek. 19.50 Syndicale kroniek. 20.00 Klas
sieke muziek. 20.27 Hoorspel. 22.00 Nws. 22.15
De zeven kunsten. 22.30-23.00 Lichte muziek.
VOOR MAANDAG
NEDERLAND I
19.00 Nws in het kort. 19.01 Klaas Vaak.
19.05 Een Comedy Caper. 19.20 Openbaar
Kunstbezit. 19.35 Flipper. 20.00 Journaal.
20.20 Boerenpartij. 20.30 Hermann Göring
was mijn schoolvriend. 22.00 Dylan Thomas
1914-1953. 22.20-22.25 Journaal.
NEDERLAND II
20.00 Nws in het kort. 20.01 Concert. 20.50
Patrouillewagen '54 antwoord! 21.15 Jazz
21.40 40 jaar VPRO. 22.05-22.10 Journaal.
VOOR DINSDAG
NEDERLAND I
10.45-12.00 Schooltelevisie. 12.55-ca. 13.45
Prinsjesdag. 19.00 Nws. in het kort. 19.01
Klaas Vaak. 19.05 Journaal voor gehoorge
stoorden. 19.35 De vreemdeling. 20.00 Jour
naal. 20.20 Silhouet. 21.00 Anna Moffo Show.
21.50 Vanavond in Nieuwspoort. 22.30-22.35
Journaal.
NEDERLAND II
19.30 Prinsjesdag. 20.00 Nws. in het kort.
20.01 De onbekende wereld. 20.25 The Fugi-
naal. 22.10-22.40 Heidense cultus in Brazilië,
tive. 21.15 President Kennedy. 22.05 Jour-
Toen Robert Siodmak in 1951 terugkeer
de naar Duitsland dat hij in 1933 had
verlaten, trad hij opnieuw in dienst van
de UFA, de onderneming die hem in 1930
zijn eerste kans als volwaardig filmre
gisseur bood, nadat Siodmak met „Men-
schen am Sonntag" de aandacht op zich
gevestigd had. Zijn beste na-oorlogse
Europese film werd in 1960 in die ver
trouwde omgeving „Mein Schulfreund",
een verfilming van een destijds in West-
Duitsland populair toneelstuk van R. A.
Stemmle, waarin een eenvoudige postbo
de midden in de oorlog zich eensklaps
herinnert dat hij ooit eens met Hermann
Göring op de schoolbanken heeft gezeten.
Die herinnering brengt hem ertoe de
machtige luchtmaarschalk een brief te
schrijven met het verzoek een einde te
maken aan de moordende oorlog die be
halve veel ellende hem, Ludwig Fuchs,
bovendien belemmerde in zijn werk voor
de posterijen. De goedbedoelde brie'f be
zorgt de brave ambtenaar de nodige
moeilijkheden gedurende het restant van
de oorlog, maar ook na de oorlog blijft
het noodlottige epistel voor hinderlijke
complicaties zorgen die Ludwig Fuchs
dwingen een proces te forceren, waarin
aangetoond moet worden dat zijn geest
niet gestoord was toen hij tot zijn vriend
Hermann Göring een goedbedoeld ver
zoek richtte.
Het was van het begin af aan duidelijk
dat Heinz Rühmann de aangewezen ac
teur was om de rol van de welmenende
en vasthoudende Fuchs te spelen en zo
kwamen Robert Siodmak en de filmko
miek die dertig jaar tevoren in Siodmak's
„Der Mann der seinen Mörder sucht"
was opgetreden, weer samen in een ge
meenschappelijke filmonderneming. De
jolige komiek van destijds was een meer
bezadigd acteur van tragikomische rollen
geworden en als zodanig zien we hem de
gewetensvolle postbode spelen in een sati
risch getint blijspel over diens verbeten
strijd om rechtsherstel.
Nederland 1: Na Klaas Vaak en een
Comedy Caper wordt in Openbaar Kunst
bezit aandacht besteed aan het onder
werp maskers. Hierna wordt een nieuw
avontuur van Flipper uitgezonden. De
hoofdfilm van vanavond is getiteld: „Her
mann Göring was mijn schoolvriend".
De hoofdpersoon is een postbode die door
allerlei verwikkelingen tijdens de oorlogs
tijd bestempeld wordt als zijnde niet toe
rekeningsvatbaar. Alles berust op een
misverstand, maar als de vredestijd aan
breekt, blijkt het zeer moeilijk te zijn dat
te bewijzen. Tot slot van de avond wordt
een documentaire uitgezonden over de
Engelse dichter Dylan Thomas (1914-
1953). In deze documentaire zijn enkele
door hemzelf voorgedragen gedichten op
genomen.
Nederland 2:' Het programma begint
met „Concert voor jonge mensen" gepre
senteerd en gedirigeerd door Leonard
Bernstein. Na een aflevering van de po
litieserie „Car 54" speelt het Paul Bley-
trio moderne jazz. Hierna brengt de
V.P.R.O. enkele flitsen van het jubileum
congres, dat zaterdag 17 september in
Amsterdam gehouden werd ter gelegen
heid van het. 40-jarig bestaan van deze
omroep.
<§oud - j&loer - Sforlogea - SCeltum^leet
Gr. Houtstraat 6, Haarlam, Tal. 02500 -10616
Vanaf 1 oktober zal de VARA elke vrij
dagavond in de nieuwe vijf minuten du
rende rubriek „Uitgerekend" adviezen ge
ven voor specifieke weekend-aankopen.
Het is een soort uitbreiding van het pro
gramma „Koning Klant" dat maande
lijks in het zaterdagmiddagprogramma
wordt uitgezonden. De presentatie van
beide consumentenprogramma's wordt
verzorgd door Elles Berger en Gerrit
Eerenberg.
