en
Rusland nadert auto-tijdperk
POLLE, PELLI EN PINGO
Zonsverduistering verstoorde
levensritme van insekten
KATTEN
SHOW IN
BLIJDORP
RECHTER TIE
6
RAMMETJE FOK
PANDA EN DE MEESTER
m
17
M
DONDERDAG 22 SEPTEMBER 19 66
Ons vervolgverhaal
Een oorspronkelijke
Nederlandse roman
door Wtlly Corsari
gemakkelijk!.
Beatles in Tivoli
To beat or not to beat, dat is
vrij naar Shakespeare de kwes
tie. Ook voor variété- en circusdi
recteuren, die tegenwoordig alleen
volle zalen krijgen als zij tiener
zangers en beatgroepen in hun
voorstellingen inlassen. In ons land
is Tony Boltini met „pop in de pis
te" begonnen; in het Kopenhaagse
Tivoli-pretpark vond men een an
dere trekpleister: vier olifanten, die
als Beatles ten tonele verschijnen.
Heavy beat zogezegd, die vooral
bij 't jeugdige publiek in de smaak
valt. Elke voorstelling is tenminste
uitverkocht.
Elke poes heeft
een kans
Oosterse tapijten
Aziatische kunstnijverheid
Zijlstraat 59 - Haarlem. Tel. 21376
Ook gevestigd:
HEEMSTEDE, BINNENWEG 1 A
119) Opeens was zij zeer
vrouwelijk en niet hard of koel meer.
Het fascineerde hem. Jongensachtig,
in die kleding, met dat slanke li
chaam en het korte, krullende brui
ne haar en toch zo vrouwelijk op
eens.
„Wil je iets drinken?" vroeg zij,
toen hij de sleutel bij zich had gesto
ken.
„Graag".
Ze nam uit een kast een paar fles
sen en twee glazen.
„Cognac?"
„Heel graag".
Ze schonk hem een cognac in en
zichzelf een sherry en zei:
„Good luck".
„Cheerio".
„Sigaretten heb ik niet op het
ogenblik".
„Ik wel".
Hij bood haar aan uit een halfleeg
pakje en ze aarzelde even. „Ik heb
nog meer".
Het was niet waar. Ze nam een
sigaret en hij stak er ook een op
aan het vlammetje van een aanste
ker, die ze hem voorhield.
„Nog benzine?"
„Werkt zonder benzine gelukkig".
Hij dronk zijn glas leeg en zei:
„Ik breng de sleutel vannacht nog
terug. Maar het kan laat worden".
„Morgen is ook goed".
„Neen, het is beter zo vlug moge
lijk. Als er iets mis mocht gaan".
Ze haalde even de schouders op-
„Dan weten ze wie het pakhuis
heeft gehuurd".
„We kunnen zeggen, dat we heb
ben ingebroken.
„Ze zijn niet gek. Maar goed,
breng de sleutel terug".
Hij doofde zijn eindje sigaret uit
in een asbak en zei:
„Ik heb me nog niet voorgesteld".
„Dat is geen mode meer" zei ze
en glimlachte weer.
„Ik heet Alex. Ik zie nooit in,
waarom je niet je eigen naam zou
gebruiken, tenminste je voornaam".
„Ik word Charlie genoemd".
Ze ging met hem mee naar bene
den, liet hem wachten, deed de
voordeur open en zei:
„Een ogenblik".
Ze sloot de deur weef. Even later
hoorde hij zware voetstappen op de
keien van de gracht. Ze moest zeer
scherpe oren hebben, hij had niets
gehoord. Na een tijdje keek ze naar
buiten en zei toen:
„In orde".
„Goedenavond".
„Goedenavond".
Hij stapte op zijn fiets en reed
naar het afgesproken punt van sa
menkomst. Grappige vrouw. Een
prachtig interieur. Rijk zeker. Die
meubels waren stuk voor stuk veel
waard en hij had een paar andere
dingen gezien waar wijlen zijn oom,
die van antiek hield, verrukt over
zou zijn geweest. Prettig dat ze zo
stil was. Niemand was bijna meer
rustig. Al dat opgewonden gedoe,
dat geklets. Ze deden opschepperig,
of ze waren fanatiek. Het maakte
hem kriegel. Hij was in het sta
dium, dat de avontuurlijke span
ning al was overgegaan in een span
ning alléén om het gevaar, waarin
Charles
Charlotte
hij toch diep in zich nog niet geloof
de. Niet voor hemzèlf.
Toen hij de sleutel terugbracht,
deed zij hem open in een kimono.
Ze zei:
„Je kunt wel blijven slapen als je
wilt".
„Dank je, maar beter van niet".
Hij dacht nog dikwijls in de twee
jaren die volgden, aan het huis, dat
zo stil was geweest, de vrouw, die zo
stil was geweest. Het was die stilte,
waarnaar hij soms terugverlangde,
met een vreemd heimwee. Maar het
was een gek leven. Je kwam in een
huis, waar je graag nog eens zou
terugkeren, maar dat zou wel nooit
gebeuren en je ontmoette een vrouw,
met wie je nog wel eens had willen
praten en je zou haar waarschijnlijk
nooit terugzien. Of zien misschien
nog wel, maar dan, als deze stil
zwijgende kameraadschap niet meer
bestond, die geen verschil in stand,
bezit of geloof meer kende. Nooit te
voren had hij het voor mogelijk ge
houden dat dit kon gebeuren hiér.
2
In 1944 keerde hij op een namid
dag terug naar het huis, waar hij nu
sinds enige tijd woonde. Er zou van
avond een samenkomst zijn bij hem.
Hij zuchtte. Je was nooit meer al
leen. Hij woonde met twee anderen
samen. Ze hadden hém opgenomen,
toen hij overijld moest vertrekken
uit zijn vorige woning. Daar had hij
nog zoiets als een privéleven gehad
en gezellige kamers, bij een geschik
te pensionhoudster. Hier zat je er
altijd middenin, vooral nu ze bij hem
samenkwamen. Ze beweerden, dat
het veiliger was- Hij kon het er niet
mee ééns zijn. Het was een arbei
dersbuurt en er woonden nog ver
schillende gezinnen in hetzelfde huis.
Ze waren allen goed, maar kletsen
deed bijna iedereen, zonder kwade
bedoelingen, maar met de fataalste
gevolgen.
Het regende en een scherpe wind
sneed in zijn gezicht. Hij dacht weer
aan Indië en toen snel aan iets an
ders, want aan Indië kon hij niet
meer denken zonder angst-visioenen
over zijn ouders in een Jappen
kamp. Die angst hield hem 's nachts
dikwijls uit de slaap en besprong
hem telkens overdag. De sombere
straat was nog grauwer en vuiler
dan anders. Er liepen maar enkele
mensen, gebogen voortsjokkend te
gen de wind in. Hij dacht dat deze
straat een schrijnend beeld gaf van
de hopeloosheid en ellende, die de
meeste mensen had overweldigd na
de ramp van Arnhem. Honger, kou
de, angst.
Opeens zag hij een klein meisje op
een stoep zitten. Een meisje dat bij
hem in huis woonde. Hij had haar
wel eens lekkers gegeven, in een
tijd, toen zoiets nog bestond. De
moeder was alleen met drie kinde
ren, de vader was naar Duitsland ge
stuurd en ze hoorden niets meer. Ze
hief een gezichtje naar hem op, zo
vervallen, als verschrompeld, dat
het een al oud dwergvrouwtje leek.
Ze stond op en kwam naar hem toe.
Hij zei triest:
„Ik heb niets voor je".
(Wordt vervolgd.)
A/VWWWWWlAfWVWWlflMIWWWWWWVWWWWWWWWVVWWWWWWWWWWWWWVWWVWWW
MOSKOU Rusland lijkt het auto
tijdperk binnen te treden. In zeker op
zicht is dit een van de meest revolu
tionaire ontwikkelingen in Rusland
sinds de revolutie. Tot nu toe heeft
de Sovjet-Unie nauwelijks kunnen zien
wat de auto in het leven kan beteke
nen. Openbaar vervoer doet vrijwel
alles. Terwijl er in Amerika op dui
zend inwoners 374 auto's zijn en in
Frankrijk 176, telt Rusland er maar
vier. Maar het nieuwe vijfjarenplan
duidt aan, dat hierin verandering gaat
komen. De nieuwe Sovjet-mens zal
kennismaken met de vreugden en
de verschrikkingen van het autotijd
perk.
In de komende vijf jaar gaat de
auto-produktie stijgen van 200.000 wa
gens tot 800.000 per jaar. Er worden
twee nieuwe fabrieken gebouwd. De
prijzen zullen verlaagd worden. Auto's
zijn gemiddeld vier maal zo duur als
in het Westen. Als het een ander pro-
dukt betrof zou dit allemaal niet zo
veelbetekenend zijn, maar de auto is
iets speciaals. Hij symboliseert een
nieuwe, meer Westelijke houding te
genover het leven. In het ijzeren tijd
perk van Stalin was er voor de parti
culiere auto geen plaats. De mensen
werden gebruikt als produktie-appara-
ten. Hun werk was belangrijk, niet hun
plezier.
Kroesjtsjev begon het levenspeil te
verhogen en gaf de mensen meer van
het nationale produkt. Hij zag hoe
slecht het voor de internationale repu
tatie van het communisme was als het
bij de goede dingen des levens zo ver
achter bleef op het Westen. Maar des
ondanks was Kroesjtsjev sterk anti
auto. Tijdens zijn bezoek aan de Ver
enigde Staten zag hij het grote com
plex van autowegen rond San Francis
co, overvol met de Amerikaanse droom
op wielen. Hij was niet onder de in
druk en zei: „wat een verspilling".
Naar zijn opvatting zijn particuliere
auto's nutteloos voor de maatschap
pij, omdat zij materiaal en arbeids
krachten gebruiken, die nuttiger kun
nen worden aangewend.
Kroesjtsjev breidde het openbaar
vervoer uit. Daardoor kon niet alleen
de verspilling van de particuliere auto's
worden vermeden, maar ook alles wat
er bij hoorde parkeerplaatsen, ben
zinestations, garages en autowegen.
Brezjnev en premier Kosygin huldigen
waarschijnlijk eveneens het standpunt
over de nutteloosheid van de particu
liere auto. Maar zij tonen een \pieuwe
response op de verlangens van de men
sen, die niet meer de arme en een
voudige massa vormen. De Sovjet-
Unie heeft het punt bereikt, dat zij
haar positie als een van de grote we
reldmachten kan behouden en toch
COP. MARTEN TOONDER
52. De machinst zette zijn handen in de zij en zijn
gezicht nam een dreigende uitdrukking aan. „Vertel
op!" riep hij. „Wat heb je aan mijn trein zitten knoei
en? Je wilde de wagon met goud stelen, huh? Maar
dat zal je niet lukken.ik bedoel: dat is je gelukt!
Waar is m'n rijtuig 36-113? Zeg op! „Ik w-weet niet",
zei Panda. „Ik wist niet dat er goud in zat. Heus niet!
U kunt misschien beter naar Joris gaan u weet
1Wel de Ster van Puthra-Puthra! Die had zeker de
een of andere bedoeling toen hij me zei dat ik de kop
peling los moest maken". Wat de bedoeling van Joris
ook was geweest het stond nu wel vast dat het rij
tuig met z'n kostbare inhoud in verkeerde handen was
gevallen. Nadat de gemaskerde gestalte de wissels had
teruggezet en achterop de wagon was gesprongen, had
hij voorzichtig wat aan de rem getrokken, zodat het
gevaarte langzamerhand snelheid verloor en nu rustig
langs een verlaten kade reed. Aan het einde daarvan
liepen de rails dood op een zolderschuit, en zodra het
treindeel daarop tot stilstand was gekomen, greep de
gemaskerde een lange stok. „Sucessum garantia
est!" prevelde de onbekende. „Om de ouden te her
halen, als zij binnen waren. Thans zal ik mij naar
een afgelegen oord reppen om mij ongestoord te kun
nen verlustigen in het glanzen van dit metaal". En
met deze woorden begon hij het vaartuig weg te bo-
...MAAR ER OOK. IETS VAN MAKEN. WAT VIN
OEN JULLIE VAN EEN LOKOMOTIÊF2 DIT1SDE
.DATKANHEEL^00^
LET MAAR OP: ALS JE ZO'N GROTE IJZEREN
TON NAAR HUIS SLEEPT, DAN KAN JE ER
NIET ALLEEN WATER INDOEN...
■ZEfe, JONGENS, IK HEB EEN OUDE KACHELPIJP
vMEEGEBRACHT
OH, WAT
svv
C0.ENMKEH
,2213-E-
haar burgers luxe kan bieden. De da
gen van de aangehaalde buikriem zijn
voorbij. Rusland kan zich veroorloven
zijn hulpbronnen te „verspillen" zoals
Noörd-Amerika en de Westeuropese
landen doen. Het gevolg, is, dat de
particuliere auto op grote schaal gaat
komen. Er is geen twijfel aan, dat
het Sovjet-publiek dat wil. Wachtlijst
en hoge prijzen hebben de Russen er
niet van weerhouden in het bezit van
auto's te komen. De kleine Moskwitsj
kost 4500 roebel (5000 dollar) vijf maal
een gemiddeld jaarsalaris. De Wolga
kost ongeveer 6000 roebel.
De komende Russische Fiats zullen
niet veel goedkoper worden.
WENEN, (AP). Het gedrag
van insekten gedurende een totale
zonsverduistering komt overeen met
dat van primitieve, bijgelovige men
sen: zij „verliezen hun hoofd" Dit is
de bevinding van een Oostenrijkse
groep geleerden en biologen, die
tijdens de jongste zonsverduistering
een studie hebben gemaakt van de
insekten.
De leider van de groep, dr. Harold
Schweiger, had Turkije als plaats voor
hun studies uitgekozen omdat de verduis
tering in grote gedeelten van dat land
totaal was.
Zij ontdekten, dat mieren reeds een
half uur voor de maximale verduistering
ophielden voedsel te zoeken. Zij kwamen
in grote aantallen uit de mierenhopen en
renden doelloos heen en weer. Pas twee
uur na de verduistering werd hun gedrag
weer normaal.
De biologen merkten op, dat honderden
houtluizen, duizendpoten en nachtinsek-
ten begonnen rond te kruipen, ofschoon
zij normaal alleen 's nachts tevoorschijn
komen.
Daglichtvliegers, zoals bijen, vlinders
en sommige soorten vliegen zetten zich
niet neer voor de nachtrust, toen het don
ker werd. Zij vlogen nerveus van bloem
tot bloem, daar zij hun oriëntatievermo-
gen hadden verloren. Op het hoogtepunt
van de verduistering zaten vele van deze
insekten op bloemen of op de grond. Zij
probeerden te vliegen, maar konden
slechts enkele kleine sprongen maken.
De vogels hielden op met zingen, maar
de onderzoekers merkten op, dat mussen
eksters en bastaard-nachtegalen bleven
rondvliegen.
Men probeert nu vast te stellen, wat het
abnormale gedrag van de insekten heeft
veroorzaakt. De geleerden willen weten, in
hoeverre het tijdselement invloed op hen
heeft gehad en of hun abnormaal gedrag
niet mede werd veroorzaakt door fysische
storingen.
(Van onze correspondent)
ROTTERDAM Het aantal huis
katten in Nederland is ontelbaar. Bij
na niemand ziet iets bijzonders in het
huisdier, dat de kinderen vaak mee
naar huis hebben gebracht, omdat de
ouders van een vriendje of vriendin
netje niet wisten wat ze met de ge
zinsuitbreiding van de eigen huispoes
moesten beginnen. Dat zo'n kat een
even volwaardig dier" mag worden
genoemd als de dure raskatten blijkt
uit een plan dat de Nederlandse ver
eniging van kattenvrienden op zater
dag 22 en zondag 23 oktober voor de
derde maal gaat verwezenlijken.
IN DE RIVIERAHAL van de dier
gaarde Blij dorp in Rotterdam wordt
op die dagen een internationale show
gehouden, waarop niet alleen Siame
zen, Persianen of de nog zeldzamere
„Manxkatten" dat zijn: de staartloze
katten van het Britse eiland Man wel
kom zijn, maar ook de gewone huis-
tuin-en-keukenkat. De laatstgenoem
den worden gekeurd door een dieren
arts en de kat, die als beste uit de
bus komt, wat conditie betreft, krijgt
een prijs. In de eerste plaats wordt
er op gelet of de kat niet te dik of te
mager is, of het vel glanst en of het
gebit voor 100 percent in orde is.
VORIG JAAR namen 60 huiskatten
en 220 raskatten aan de tentoonstel
ling deel, afkomstig uit Nederland,
België, Frankrijk en Zwitserland. De
organisatoren hopen natuurlijk op één
heel bijzondere kat, wat betreft ras
en conditie, bijvoorbeeld een Manxkat,
een ras dat op het vasteland in West-
Europa bijna niet voorkomt. Hun con
tinentale sterkte wordt geschat op 15
stuks.
DE INSCHRIJVING voor de tentoon
stelling sluit voor de huiskatten op 1
oktober, voor de raskatten op 24 sep
tember. Belangstellenden kunnen zich
opgeven bij mevrouw Cramer, Prove-
nierssingel 24 a, telefoon (010)-280829
te Rotterdam. De expositie is zaterdag
23 oktober (van 14.00-18.00 uur) en zon
dag 24 oktober (ven 1-0,00-18.00 uur) te
bezichtigen.
ADVERTENTIE
C.V. voorheen
14. Terwijl de apotheker Yuan Kai zich
achterin de tuin terugtrekt, gaan rechter
Tie en Tsjiao Tai naar het huis en klop
pen aan. De deur wordt niet meteen ge
opend, zodat de Rechter gelegenheid
heeft om- zijn trouwe helper een paar
dingen te zeggen: „Ga naar de gerechts
dienaars bij de poort, Tsjiao Tai, en laat
ze de wijkmeester waarschuwen om een
draagbaar te brengen en het lijk naar het
gerechtsgebouw te vervoeren. Lijkschou
wer Wang moet een grondige sectie ver
richten. De doodsoorzaak staat wel v'ast,
maar misschien brengt hij nog iets
nieuws aan het licht. Als je die bood
schap doorgegeven hebt, breng je me
vrouw Meng bij mij. Dan heb ik intus
sen gelegenheid om de bediende te ver
horen". Hij is juist uitgesproken als de
deur door de huisjongen wordt geopend.
Het is een knappe, maar stuurs kijken
de jongeman en de rechter vraagt zich
meteen af of hij misschien meer van de
moord zou kunnen weten. Misschien was
hij verliefd op de vrouw van de dichter.
Onbewust van deze verdenking laat de
huisjongen Rechter Tie binnen in de rui
me maar spaarzaam gemeubileerde hal.
Terwijl Tsjiao Tai weer naar buiten
gaat, ,zet de Rechter zich aan de eenvou
dige bamboetafel. Diefstal kan in elk ge
val geen motief zijn geweest, peinst hij.
Zo te zien leefde de dichter heel sober.
632. Het duurde maar luttele ogenblik
ken, eer MacDoodle merkte, dat zijn ge
liefde muziekinstrument verdwenen was.
Meteen greep hij Bram woest in zijn
baadje.
„Ha, ik heb je door, zoetwatermatroos,"
brulde hij. „Jij moest natuurlijk mijn aan
dacht afleiden, terwijl een handlanger
mijn 'doedelzak stal. Maar je hebt even
pech gehad, kereltje. Ik had je te gauw
door. Wie niet sterk is, moet Schot zijn,
zeggen we altijd."
Hij was in ieder geval sterk genoeg
om Bram in bedwang te houden. Tutu wil
de tussenbeide komen en het zou de sterk
ste papegaai ter wereld niet moeilijk zijn
gevallen Bram te bevrijden. Maar de zee
man verbood het.
„Weglopen zou een bewijs van schuld
zijn. Ik heb niets te vrezenwant ik
heb niets gedaan. Het zal gauw genoeg
blijken, dat ik met deze hele zaak niets
uitstaande heb."
Toch voelde Brammetje zich wel een
beetje onbehaaglijk toen hij kort daarna
door een politie-auto werd gehaald en
naar de gevangenis werd gebracht.
