Knaleffecten bij Ernst-Jan Beeuwkes 'f~1 m r. - ■*- VROUW WINTERSHOW IN DEN HAAG Goede pruik is maatwerk ONTMOETING MET INTELLECTUELE „VROUW VAN - MORGEN' W tl m WKÊÊÊÊ a A Erbij ZATERDAG 24 SEPTEMBER 1966 AAN HET NOORDEINDE in Den Haag heeft de mode-ontwerper Ernst-Jan Beeuwkes zijn boutique. De grijze „geruisloze" vloer bedekking geeft het interieur een huiskamer achtig accentje. We zijn duidelijk in Den Haag: een deel van het publiek dat de show zit af te wachten en het uitzicht door de salonramen op het vroegere paleis Noordeinde laten daar geen twijfel over bestaan. En dan zitten we opnieuw op de fragiele gou den stoeltjes met de pen in aanslag, in afwach ting van de herfst- en wintermode-visie van cou turier no. zoveel. Na afloop weten we dat het niet vergeefs is geweest, want de show van Ernst-Jan Beeuwkes mag dan de zoveelste zijn in de rij der grote najaars- en wintershows, ver veeld hebben we ons bepaald niet. Met een zeer gevarieerde collectie stelde hij zijn publiek telkens weer voor min of meer sen sationele verrassingen. Zo was er een avond ensemble van goudbrokaat, bestaande uit een wijde kuitbroek met bijpassend bovenlijfje, ge completeerd met zuurstokroze laarzen. Er was een paars-lila avondjurk met zwierig los af hangende zijpanden en handgeborduurde pail letten op col en zakklepjes, een witte korte avondjurk met een geweldige witte verenrand aan de zoom en een veren hoofdtooi, een stoute 4 - mmm iilil If jurk met een zwart veren staart („Follow me") en als klap op de vuurpijl een paars ensemble met een bovenlijfje van transparante stof, waar op van pailletten een grote vlinder was gebor duurd. Enkele klassieke tailleurs stonden voor wat durf en originaliteit betreft hier lijnrecht tegen over. Donkere herfsttinten gaven de pakken iets strengs, hoewel ze door hun eenvoud en prach tige snit zeer geschikt waren voor de iets oudere vrouw. Een vloeiender lijn vertoonden de jurk jes, waarvan de meeste kleine korte mouwtjes hadden en knopenrijen op de rug. De rokken vielen meest klokkend en ook de mantels hadden diezelfde klokkende lijn. Zij waren er in de prachtige double-face stoffen, waarvan sommi gen in zeer sprekende kleuren, onder andere lichtend groene en kanarie-gele velours. We zullen het ook warm hebben deze winter. Behalve bontafzettingen aan kragen en mouwen bracht Ernst-Jan Beeuwkes bontmantels van nerts en wilde nerts, want daarin bestaat ver schil. Ook was er een lange avondrok van zwart konijnebont (of is het konijnevel?) in combinatie met een zilveren lamé blouse. Tot slot bracht een groot herfstboeket ons in de al of niet gewentse, maar niet te vermijden herfststemming. De bloemen waren bestemd voor mannequin Sophie van Kleef die haar laat ste show gelopen had en zich nu helemaal gaat geven voor haar nieuwe boutique in Amsterdam. DIT IS HET VERHAAL van de Amsterdamse grimeurs en haar- bewerkers de gebroeders Van Vo- len en hun 70-jarige vader. Hun atelier is niet groot, er hangen ge parfumeerde luchtjes. Bij het raam staat een langwerpige tafel, de drie mannen werken. Op de tafel lig gen hekels om in de war geraakt haar te ontrafelen. Er staan grote eikenhouten koppen met niets zeg gende ogen. Sommige van die kop pen zijn zo oud, dat zij door de houtworm bijna uit elkaar vallen. Madame Evelyne Sullerot is een Franse sociologe en moeder van vier kinderen. Zij heeft onder de titel „De vrou wen van morgen" een al in vijf talen verschenen boek over de emancipatie van de vrouw ge schreven. Wij hebben haar opge zocht in haar appartement in het Parijse Quartier Latin. In hetzelf de huis heeft de componist César Franck gewoond. Model (lieve zuster) „Ursula": met het Jasje ain een keurige paarse tailleur fiSjj j, Een namiddag-jurkje van leer op jersey in goud-zwart op-art motief. DIE HOUTEN KOPPEN, zijn de be langrijkste instrumenten bij het ma ken van een pruik. Pruiken worden meestal als „prothese" gebruikt, veel minder als puur luxe-artikel door vrou wen, die van een afwisselende haar kleur houden. Een pruik dragen is geen schande. Veel vrouwen en mannen lij den aan haaruitval of kaalheid. Soms wordt dat veroorzaakt door de geboor te van een baby of door een kuur. Een goede pruik is duur. Een prima exemplaar kost 600 a 700 gulden. Een pruik moet goed passen en niet na een jaar versleten zijn. De bewerking kost veel tijd, daarom is de wachttijd lang. Wegens de hoge prijzen worden pruiken voor beroeps- en amateurto neel verhuurd. Particulieren kunnen alleen kopen. HOE WORDT een pruik gemaakt? Eerst wordt de schedel gemeten en de kleur haar gekozen. Dan begint het eigenlijke werk. Op de houten kop, waarvan de maten corresponderen met (Van onze correspondent) LéON VAN VOLEN (70 jaar) zegt: „Mijn oom hield niet van haar bewerken. Hij ging liever op reis om haar in te kopen. Hij stelde zich op voor een kerk in een dorpje. Na de dienst bekeek hij de vrouwen die naar buiten kwamen. Zag hij een meisje met prachtig lang haar dan vroeg hij aan een vriend: „wie is dat?" De dochter van de burgemeester, was het antwoord. Dan ging het koopplan niet door. Geduldig wachtte hij op een volgende kans. Menige plattelandsvrouw is zo haar vlechten kwijtgeraakt. Mijn oom reisde er heel Europa voor af. de schedelmaat van de klant, wordt een montuur gemaakt, een katoenen netwerk. Daarin wordt iedere haar afzonderlijk met een haarfijne naald geknoopt. HOEVEEL HAREN ER in een pruik gaan kan Van Volen moeilijk zeggen. Dat is afhankelijk van het ras, waar van het haar afkomstig is en van de schedel van de klant. „Bovendien is het Drie maal hetzelfde meisje. tellen van de haren meer werk dan het knopen leggen", zegt Léon van Vo len lachend. Als het knoopwerk achter de rug is wordt de pruik ontvet en gewassen. „Inkrullen is niet nodig" zegt de heer Van Volen, „omdat benzine niet ont- krult". Deze behandeling moet steeds herhaald worden als de pruik vuil is. De advertenties: „Nooit meer naar de kapper, koop een pruik", zijn volgens Léon van Volen onzin. „Een pruik eist veel aandacht en zelf wassen is onmo gelijk". Het maken van een toneel pruik gaat anders. Het haar wordt in banden op het montuur geïmplanteerd. Tussen iedere baan zit een ruimte. Om de leemten op te vullen wordt het haar teruggekamd. Vóór particulier ge bruik is zo'n pruik onbruikbaar, om dat het haar door de leemten tussen de banen onnatuurlijk valt en al gauw het montuur zichtbaar wordt. Toch worden ze op de markt gebracht. „Een schande" zegt de heer Van Vo len, „ze zijn heel lelijk en nog duur ook. Een pruik koop je niet in een wa renhuis of in een kapperssalon. Het i« maatwerk en geen industrie". 't Wordt steeds moeilijker om goed haar te kopen. Het wordt voornamelijk ge ïmporteerd uit China en Japan. Dit is donker en van goede kwaliteit. Blond haar komt uit de Noord-Europese lan den. Uit China komt ook gebleekt en geverfd haar, maar dit is meestal bij de behandeling verschroeid en van slechte kwaliteit. HET WORDT DRUK in het atelier. Voor een spiegel zit een jongeman met een Beatle-kapsel. Even denk ik dat het zijn eigen haar is. „Nee hoor", zegt de heer Van Volen, „het is een pruik". In een andere hoek zit een vrouw met een kastanje-rode pruik op. Vaar dig wordt het haar in model gekamd. „Wat een verbetering", zucht d« vrouw. Léon van Volen kamt een pluk je haar op haar voorhoofd. „Zo krijg je een natuurlijk effect. Let u goed op? Straks moet u zelf de pruik kunnen bevestigen". Prinsessen Bij het weggaan zie ik in een kastje een foto van de prinsessen Beatrix, Irene en Margriet, te paard, in 18de eeuwse kostuums. Ze hebben pa relgrijze pruiken op. „Met hartelijke dank. Beatrix, Irene en Margriet", ii erop geschreven. De foto is gemaakt in 1955 op de verjaardag van prin» Bernhard. De pruiken waren van Van Volen. MADAME SULLEROT is modieus in op-art jurk gekleed en zij heeft met haar blonde haar en lichtblauwe ogen een bijna meisjesachtig uiterlijk. Zij ontvangt ons in haar werkvertrek. „Hoe kwam u ertoe dit boek te schrijven?" „Omdat het onderwerp me interes seert. Mijn moeder heeft zich volledig opgeofferd voor haar gezin. Haar le ven was een lange corvee. De moderne vrouw moet zich ook creatief doen gel den". „Heeft de vrouw dan geen bepaal de taak of rol te vervullen?" „Op dit gebied moet er veel veran deren. Het conformisme, door de maat schappij opgelegd, is nog almachtig. Bij de geboorte is men al ingevolge zijn geslacht, „getekend". Als de vrouw niet zélf haar rol bepaalt, wordt ze tot object: passief onderworpen aan theoretische opvattingen over de streng afgebakende taak van de vrouw". „Wat zijn uw activiteiten en welke opleiding hebt u gehad?" Jn 1956 ben ik sociologie gaan stude ren. Daarna deed ik sociologisch on derzoek. Ik heb een boek over de vrouwenpers geschreven. Ik werkte sonas voor zeventien tijdschriften, als „Vogue", „Echo", „Des Modes" en „Marie-Claire". Ik heb ook politieke wetenschappen gestudeerd, ben op de kunstacademie geweest en bezit een graad in de letteren: Engels, Latijn en Grieks. Ik doceer aan het Franse Persinstituut, waar ik ook studeerde. Voor de UNESCO bestudeer ik de opleiding van vrouwen en het econo misch rendement. Ik houd lezingen tot in België en Zwitserland toe, en werk aan een boek over de jongerenpers. Tenslotte heb ik elf jaar geleden, met steun van de Nederlander, dr. Van Emde Boas, een stichting voor gezins planning en sexuele hervorming opge richt, waarvan ik nog steeds deel uit maak". „Hoe combineert u dit alles met uw moederlijke taak?" ,,Ik heb drie zoons en een dochter, tussen twintig en twaalf. De kwaliteit van de verhouding tussen ouders en kinderen is belangrijker dan de kwan titeit. Bovendien worden ze eerder ge meenschapsmensen en ontwikkelen ze zich beter in een crèche, al op zeer prille leeftijd. Vier jaar heb ik elke dag vier uur zonder kinderen om me heen gewerkt. De oudste verzorgde het eten". „Hoe denkt uw echtgenoot over uw werk en hoeveel tijd besteedt u aan uw gezin?" „Mijn man is ruimdenkend. Als ik opbel, dat :k na een lezing niet meer terug kan komen, vindt hij dat heel normaal. Ik geef een half uur per dag aan mijn oudste zoon, die filosofie studeert. De jongens verzorgen het middageten, 's Avonds eten we geza- melijk, waarbij veel gesproken wordt over hun liefhebberijen. Aan die ge sprekken hecht ik hoge waarde". 'A

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

IJmuider Courant | 1966 | | pagina 21