Samen met Sinterklaas op de televisie
DANNY KAYE
KOMT
LAND
IN ONS
UNICEF-
FEEST VIEREN
Enrico Neckheim:
Chaotisch en
beminnelijk
JENNY VEENINGA:
„Boos omdat ik
met meteen
Carmen kreeg"
J'
17
Huilen
ZATERDAG 1 OKTOBER 1966
Erbij
Een ontwerp voor één van de
kerstkaartenwaarvoor de op
brengst ten goede komt aan het
Kinderfonds van de Verenigde
Naties.
iMÉMËÊ
Provo-krant
Muziek bij films
Jenny Veeninga als de exoti
sche hoofdfiguur in de komische
opera „De telefoon" van Menot-
tï, die op het Haarlemse Harte-
wens Festival zal worden uitge
voerd en daarna op 't tv-scherm
komt.
•ENNY VEENINGA begint
haar naam en faam als „baro
nes in Catootje" kwijt te la
ken en eindelijk als opera
zangeres naar voren te komen. De
t.v.-kijker heeft haar woensdag op
het scherm kunnen zien in het
nieuwe programma van de AVRO-
televisie „Eine kleine Nachtmu-
sik". Zij is nu verbonden aan de
Koninklijke Vlaamse Opera te Ant
werpen. Bovendien staan er ge
regeld operaconcerten op haar pro
gramma. Zij gaat haar medewer
king verlenen aan het komende
Hartewens-Festival in Haarlem.
Operazangeres Jenny Veenin
ga oefent bij haar thuis voor het
nieuwe tv-programma van de
AVRO: „Eine kleine Nachtmu-
sik". Tegenover haar regisseur
Frans Boerlage en aan de piano
Tony Eyck.
Danny Kaye: 150.000 km voor de UNICEF
l
meer. Alle kaarten zijn zowel met
blanco binnenkant verkrijgbaar als met
een ingedrukte seizoenwens in de vijf
officiële talen van de Verenigde Naties.
Er is eveneens een geïllustreerde
UNICEF-weekagenda voor 1967. Hier
in zijn reprodukties te vinden van
aquarellen en gouaches van beroemde
kunstenaars uit ook weer alle delen
der wereld. Er zijn twee Nederlanders
bij: de schilder Karei Appel en de on
langs overleden tekenares Henriëtte
Willebeek Le Mair.
i/iiwwwvinnwfiiw/wwvvwwwnwwHwwwiiiiwiHnw
u terugkomt moet u gaan voorzingen
voor My Fair Lady. Dat heb ik ge
daan. Ik werd de dubbel voor Joekie
van de Valk, en na een jaar kreeg ik
haar rollen: Mrs. Hopkins en Mrs.
Eynsford-Hill. Tijdens mijn laatste
jaar Conservatorium heb ik mijn eer
ste concert gegeven- Bij het Volen-
dams Operakoor in Volendam.
Ik stond te trillen op mijn be
nen. Onder het zingen keek ik naar
beneden en ik zag mijn rok bewegen
van de knikkende knieën. Iets uit Car
men deed ik en nog wat. Het publiek
was enthousiast, en daarmee ben ik
begonnen naam te maken in Noord-
Holland. Ik kreeg een auditie voor de
radio en daaruit volgden concerten,
musicalfragmenten en een operareper
toire.
Na het conservatorium kon ik wel
bij de Nederlandse Opera komen.
Goed stemmateriaal zeiden ze, maar
er is nog veel opleiding nodig. Dat
bleek eigenlijk een soort verlenging
van de operaklas. Toen ben ik naar
Antwerpen gegaan en heb ook daar
voorgezongen. Goed stemmateriaal
zeiden ze weer. U kunt Desdemona zin
gen in Otello. Na twee repetities stond
ik al in een uitvoering voor publiek.
Ik had nog nooit met orkest gezongen.
Ik dachtt nu ga ik hard huilen en weg
hollen en kom dan nooit meer terug.
Maar de muziek hield me tegen. Die
kende ik tenminste en dan zong ik
maar weer door. Dat was heus te erg.
Kersvers van het conservatorium en
dan met nauwelijks twee behoorlijke
repetities meteen op het podium.
Dat gaat niet. Maar ja, zo doen ze het
daar. Ze gooien je in het water en
kijken hoe je je weert. Ze waren blijk
baar tevreden, want na afloop kreeg
ik een contract aangeboden vol hoofd
rollen. Mimi, Tosca, Aïda. Nou ja, dat
wil ik wel, dacht ik, maar pas over
een jaar of tien. Dat was me te veel,
dat durfde ik niet. Ik heb nee gezegd.
Ze geven jonge mensen wel een kans
daar in Antwerpen. Ik zing er geregeld
als gast. In Turandot, in de Trouba
dour, in Faust, in Lohengrin. Allemaal
rollen van meisjes met vlechten. Faust
en Lohengrin (Elsa-rol) ga ik het ko
mend seizoen daar doen.
Ik ben niet zo gek op Duitsland. Ik
weet het niet; ik voel me er niet
thuis. Dat is wel lastig in mijn vak.
Maar ik heb er een paar keer voor
gezongen en ze vondëh het allemaal
best, maar hadden dan voor het eer
ste jaar geen rollen. Of ik moest met
een voor twee jaar tekenen!
Ik voelde er niet veel voor. Als ik in
de koffiekamer zat en ik zag al die
mensen, dan dacht ik: Nee, hier moet
Veeninga niet zijn. Geef mij maar
Antwerpen of Parijs of Londen!
Opera doe ik het liefst. Weet u dat
ik tijdens het Hartewensconcert in
Haarlem „De Telefoon" doe? Compleet
met decor en al. Het wordt de klap op
de vuurpijl aan het slot van het con
cert. Maar 't is een klein opera'tje,
van ongeveer twintig minuten. Met
Marco Bakker. Daar heb ik mee in de
operaklas op het conservatorium geze
ten. De T.V.-uitzending van „De Tele
foon" (al opgenomen, met Henk Smit)
wordt pas in januari uitgezonden".
DE BEKENDE film- en t.v.-ster
Danny Kaye zal in het kader van
de viering van het 20-jarig bestaan
van UNICEF, het kinderfonds der
Verenigde Naties, in Nederland
optreden in een feestelijk televisie
programma, dat de NTS woens
dagavond 23 november (van 19.05
tot 20.00 uur) over Nederland 1 zal
uitzenden.
Hoewel het wereld-kinderfonds
eerst op 11 december 20 jaar be
staat, is voor de viering in ons land
de periode vóór Sinterklaas vast-
t^w#vwwww%rwwvwwvwwiriw»wvowwvwwwwwwwiA»wwvwwvwvvwv
(Van onze correspondent)
„Ik ben niet voor of tegen een bepaalde zuil", zegt een
nogal geëmotioneerde Enrico Neckheim, van beroep pianist,
arrangeur, tekstdichter, componist en sinds kort ook filmer.
„Ik werk voor iedere omroep". We zitten op de voor hem
enig mogelijke plaats in Amsterdam: Café Scheltema, want
hij woont er boven. Het is nog vrij rustig en de heer Neck
heim is maar drie kwartier te laat, wat werkelijk meevalt,
als men weet dat hij zijn afspraken meestal vergeet. Dan
heeft hij het te druk met zijn nieuwe ideeën.... Je kan het
deze uit Karinthië (Oostenrijk) afkomstige Nederlander niet
zo kwalijk nemen: het vreemde mengelmoesje van Duits,
Italiaans (geërfd van zijn moeder) en onze landstaal, waar
in hij zijn excuses maakt, werkt nogal vertederend. Hij pakt
een oude, wat versleten aktentas, die uitpuilt van slordig ge
vouwen papieren en gaat driftig zoeken naar het laatst ont
stane idee. Hij vindt het niet en zegt dan: „Die show met
Anette Roceo wordt goed. Ik ga nog veel meer met haar
doen. Film, radio, alles. Ik wil een internationale ster van
haar maken".
V
s'.
NA ENIG AANDRINGEN komt er
een meer gedetailleerde uitleg na het
succes van haar tv-show in juni heeft
hij van de NCRV opdracht gekregen
nog minstens twee shows in elkaar te
zetten. De echtgenoot van zangeres
Annette, Hans Mulder, die zich eerst
bezig heeft gehouden met Fransz
Weisz's film „Het Gangstermeisje"
staat Enrico nu bij in het managen
van zijn vrouw. Twee weken geleden
is er een singletje van Annette Rocco
uitgekomen, met twee liedjes van En
rico: „Ik denk aan jou" en „la-la-la-la-
la". Het plaatje loopt uitstekend, vol
gens de twee managers.
ENRICO NECKHEIM heeft in zijn
tas eindelijk gevonden wat hij zocht.
„Tien jaar geleden heeft Herman de
Boer al over de provo's geschreven,
het heette: „De witte partij". Fantas
tisch is het". En hij zwaait met het
witbekafte boekje van de tamelijk on
bekende schrijver, die een vooruit
ziende blik heeft gehad. „Iedereen is
provo, iedereen wil toch gelukkig le
ven in zijn eigen stad? Ik ga binnen
kort een provo-krant uitgeven. Hier is
een map met bijdragen. Ook enkele
gedichten van Neeltje Maria Min,
grandioos". Hij adoreert dit pas ont
dekte 22-jarige dichteresje uit Bergen
(N-H). Wel niet in die mate als Annet
te Rocco, maar hij wil haar ook be
roemd maken. Zijn volgende idee is
getiteld: „stemmingen".
In de verwarde woordenvloed die
daarna losbarst, komen de kreten
geld terug. Dat is het enige wat ver
staanbaar is. De rest zijn vreemde
klanken, die hij met zijn hese stem
over de aanwezigen (het is intussen
druk geworden) uitstrooit. De donkere
ogen onder het grijze krulhaar staren
strak naar een vast punt, terwijl zijn
handen druk gebaren. Een bevriende
metgezel heeft het stromingen-idee
uitgetypt: het moet een radio-pro
gramma worden, waarin oude en jon
ge mensen hun onbehagen over deze
tijd kunnen uitspreken. Neeltje Maria
Min zou een vast aandeel hierin moe
ten hebben en Andrea Domburg zou
als presentatrice moeten optreden.
ENRICO NECKHEIM heeft over de-
te belangstelling ook nooit te klagen
gehad. Jaren geleden begon hij als
een voortreffelijk pianist, die vele
grootheden heeft begeleid, hij compo
neerde de muziek bij films als „Spuit
Elf" van Paul Cammermans en „Fiet
sen naar de maan" van Jef van der
Heijden en richtte het Amsterdams
kinderkoor op. Een jaar geleden werd
het koor ontbonden, maar Enrico
had in een week een nieuwe groep bij
elkaar gebracht van vijf jongens en
zes meisjes tussen de 17 en 21 jaar,
die zich zelfs nog bewegen a la de
Engelse Beatgirls. De groep levert
een belangrijk aandeel in de nieuwe
show van Annette Rocco.
„In een week leer ik iemand dansen
en zingen. Ik bezit feeling voor men
sen die wat kunnen." Dat herinnert
hem weer aan Neeltje Maria Min.
„Ik zet haar gedichten op muziek. Ik
ga een nieuwe liederencultuur creë
ren", niemand spreekt hem tegen.
Zijn allerlaatste rage is korte films
regisseren. De eerste is al klaar en
wordt in oktober door Oskar-films in
roulatie gebracht. Wie er de hoofdrol
in speelt? Annette Rocco, voor vijftien
minuten.
VINDT ENRICO haar dan een gran
dioze chansonnière of een tweede
Barbra Streisand? (op wie ze werke
lijk sprekend lijkt). Voor de eerste
maal aarzelt hij even: „Het is gewoon
een fijne vrouw." Wordt ze daarom
een internationale vedette? Enrico
Neckheim gelooft erin en zeker twee
mensen staan hem daarin bij
„Iedereen is creatief. Veel onbeken
de mensen zouden beroemd kunnen zijn.
Ik wil de mens ook uit zijn isolement
verlossen. Met dit idee krijg ik het
hele volk achter me". Dat is het einde
van een lange tirade. De voorzichtige
vraag of dit wel te realiseren is heeft
bijna een woedeuitbarsting tot gevolg.
Welke omroep er belangstelling voor
heeft? „Doet er niet toe. Iedereen
heeft er belangstelling voor. Natuur
lijk".
DANNY KAYE, die zich „ambassa
deur in algemene dienst" van UNICEF
mag noemen, stelt al sinds twaalf jaar
zijn tijd en talenten regelmatig ter be
schikking van het kinderfonds, dat dan
ook steeds in ruime mate de financiële
en propagandistische baten van zijn
optreden heeft mogen boeken. Alleen
al ten behoeve van UNICEF legde hij,
over vrijwel de hele wereld, in totaal
ruim 150.000 km. af.
Ook dit jaar gebruikt UNICEF weer
de slagzin „groet een vrind en help
een kind" om de UNICEF-wenskaar-
ten aan de man te brengen. De op
brengst hiervan komt zoals steeds ten
goede aan het werk, dat UNICEF mo
menteel onderneemt of helpt uitvoeren
in 118 landen. De projekten, die hoofd
zakelijk in de ontwikkelingslanden wor
den verwezenlijkt, betreffen de ge
zondheidszorg, de ziektebestrijding, de
voedingsverbetering, de uitbreiding
van het onderwijs en de opbouw van
het maatschappelijk werk.
Er zijn dit jaar elf series wenskaar
ten en ook weer een extra uitgave van
een grotere kaart. Ontwerpen hiervoor
werden belangeloos afgestaan door de
Amerikaan Ezra Jack Keats, de Cana
dese landschapsschilder A. Y. Jackson,
de bekende Franse illustratrice van
Russische afkomst Helena Adamoff,
de Duitse schilder Carl Grünwald, Ho
ratio Butler uit Argentinië, Toussaint
Auguste van Haïti, de Japanse schil
der Kiyoshi Saito, de Deens-Franse
Tusnelda, Nu Cao Dam uit Vietnam,
de Libanees Amine N. Sfeir, de Ameri
kaanse tekenares Suzanne Thommen
en de Fransman Jean Lurgat.
KUNSTENAARS van negen verschil
lende nationaliteiten symboliseren het
internationale karakter van deze we
reldactie en van het Wereld-Kinder
fonds. Wie echte kerstkaarten wenst,
kan kiezen uit zes series. De andere
reeksen kunnen, behalve voor kerst
en nieuwjaarswensen, ook worden ge
bruikt voor feestelijke correspondentie,
huwelijks- en verlovingsaankondigin
gen, menu's, geboorteberichten en zo
Met haar optreden in „Die Zauber-
flöte" (een opvoering van Opera
studio) had ze de aandacht getrokken
van intendant Huisman van de Neder
landse Operastichting. Op zijn insti
gatie is mevrouw Veeninga nu uitge
nodigd te komen zingen in een aantal
voorstellingen te Brussel.
„Ik ben in Haarlem geboren, maar na
drie maanden was ik al Amsterdams
ingezetene. Ik heb alleen de lagere
school gehad plus een jaar industrie
school. Toen zei mijn vader: je bent
zo lang, je zal nooit passende kleren
kunnen kopen, je moet ze maar zelf
leren maken. Zo ben ik coupeuse ge
worden. Ik ging werken bij een mo
dehuis in de P.C. Hooftstraat. Etale
ren en verkopen. Nou, bij dat etaleren
zong ik „Butterfly" in eigengemaakt
Italiaans. Mijn moeder had namelijk
een mooie stem. Ze zat in amateur-
operetteverenigingen en ik zong alles
na. Toen ontmoette ik bij De Bock
achter de soep iemand die in het ope
rakoor zat. Ik had wel eens geprobeerd
om daar in te komen, maar omdat ik
niet meteen Carmen mocht doen, was
ik boos weggelopen. Maar dank zij de
ze ontmoeting ben ik toen voorgesteld
aan een zanglerares.
Daar is het mee begonnen. U moet
gaan voorzingen op het conservato
rium om een beurs te krijgen, zei ze.
Ik geloofde er niet in, maar ben toch
in Amsterdam, en daarna in Den Haag
gaan zingen en kreeg zowaar de groot
ste beurs. Zes jaar lang heb ik erop
gestudeerd. Met werken ernaast hoor.
Het eerste jaar kreeg ik veertien vak
ken, 't duizelde me met alleen maar
lagere school. Ik deed ook nog de eta
lages en de verkoop.
Dat was veel te veel, alsmeer op 't
fietsje heen en weer. De volgende ja
ren deed ik alleen nog maar de ope
raklas, en werkte 's avonds bij de
Hoofdstadoperette. Dat heeft me in
Amerika gebracht, u weet wel, de tul
penshow in Radio City Hall die een
groot succes werd.
Bij de aanwerving voor de show zat
Wim Sonneveld. Hij had gezegd: als
gesteld. Danny Kaye heeft name
lijk gevraagd tijdens zijn optreden,
dat onder meer het zingen van
liedjes en een conference zal om
vatten, kennis te mogen maken met
de typisch Nederlandse figuiw:
Sint Nicolaas.
