en
Kunsthandel in
Londen bloeit
ondanks crisis
in de economie
RenniesjL
POLLE, PELLI EN PINGO
Sotheby" en
verwachten
Christie's
recordomzet
RECHTER TIE
KRAMMETJE FOK
K
PANDA EN DE MEESTER KRISTAL-
Otfs' 'vervolgverhaal
Mi v\,r I
W
MAANDAG 3 OKTOBER 196 6
7
Een oorspronkelijke
Nederlandse roman
door Willy Corsari
Vlucht in de kunst
Ronde cijfers
Brandend maagzuur?
helpen direkt!
i
Oud is goed
MWWMWWWMMVWM
128)
Ze haalde even de schouders op.
„Och, verdrietneen. Maar ik
heb het ook niet leuk. Ik had me wat
anders voorgesteld dan allerlei ver
velende grieten de haren wassen en
kappen." Ze stak haar tong uit. „De
hele dag in zo'n zaak en maar mooi
weer spelen tegen die rotmeiden."
„Maar je gaat toch wel 'es uit?"
„Och ja, ik heb altijd mannen ach
ter me an. Ouwe en jonge. Als ik wou
kon ik het heel anders hebben- Maar
ik wil trouwen."
„Natuurlijk", zei hij ernstig, „en
dat zal ook gebeuren. Je bent een
mooi meisje. Je was als kind al
mooi."
„Maar jij liep altijd met andere
meisjes", zei ze, „je duwde me weg
als ik je wou aanhalen."
Hij lachte.
„Ja, je was voor mij zo'n beetje
een zuster."
„Nu nog?"
Hij keek naar haar fel roodgeverfde
zinnelijke mond, de spits uitstekende
borsten en loog:
„Nu nog."
Toen begon hij druk te vertellen.
Over meneer Zeiler, die terug was
met zijn dochters. Over „Kees Does"
die het had klaargespeeld dik te blij
ven. Over zijn moeder, die zo beang
stigend mager was geworden, over
zijn grootmoeder, vroeger een stati
ge, gezette vrouw en nu een tenger
gerimpeld oudje, dat hij op straat niet
herkend zou hebben, over Mademoi
selle in wie de hongertijd een obsessie
voor eten scheen te hebben gewekt.
Marjolein nam de schijn aan, met
belangstelling te luisteren, maar in
nerlijk was zij teleurgesteld. Zij had
zich deze avond heel anders voorge
steld- Hier zat een jongeman alleen
met haar, in een kamer en stak geen
vinger naar haar uit. Hij krenkte
haar. Er was een tijd geweest, dat
het snelle, gretige toegrijpen van
mannen, hun brute begeerte, haar
verschrikte en beledigde. Maar die
tijd was voorbij. Dit teugelloos be
geren, dit snel en heftig ontwaken van
zinnelijke verlangens, kende zij nu
zelf en zij voelde het nu als belache
lijk en krenkend, dat een man hier al
leen zat te praten en te praten zo
dichtbij haar. Tenslotte stond hij op
om afscheid te nemen. Hij voelde
heel goed de broeiende atmosfeer, de
drang in haar, in zichzelf, naar wat
hij niet wilde. Niet met Marjolein.
Maar toen hij haar hand drukte,
kwam zij dicht voor hem staan en
zei:
„Je mag je zusje wel een zoen ge
ven". Haar mond was bij de zijne en
een ogenblik voelde zij tussen hen
wat zij voortdurend verlangd had.
Maar hij kuste even haar wang en
ging weg. Hij ergerde zich. Al de
ellende, die hij doorleden had in het
sanatorium, kwam weer boven. De
kwelling van zijn ontwakende ver
langens. Een korte tijd, toen hij in
Zürich was, kreeg hij rust, had zich
verbeten geconcentreerd op zijn doel:
de verloren jaren inhalen, was ver
lost geweest van zwoele gedachten
en dromen en lichamelijke kwellin
gen. Studeren, hardnekkig en volko-
Charles
Charlotte
men overgegeven, had hem bevrijd
daarvan en hielp hem de onrust ver
geten om zijn moeder, van wie hij
niets meer kon horen. Maar na een
jaar begon het opnieuw en het werd
hem te gemakkelijk gemaakt om zijn
begeerte eindelijk te bevredigen. De
vrouwen liepen hem na en hij begon
een verhouding met een winkelmeis
je, waaraan na een half jaar zijn
pleegvader een bruusk einde maakte.
Hij was woedend en gekrenkt, zo
behandeld te worden als een kleine
jongen, maar toen hij een tijd later
die vrouw terug zag was hij dank
baar. Kort voor zijn vertrek werd
hij opnieuw zo sterk getrokken naar
een vrouw, dat hij zijn gevoelens
voor liefde aanzag, maar hij begreep
snel genoeg, dat zij niets voor hem
betekende dan haar vrouw-zijn. Nu
vervulde het hem met schaamte en
weerzin, dat hij zulke dingen had
gedacht en gevoeld, ook tegenover
Marjolein, die bijna zijn zuster was.
Misschien was het toch beter, dat
Marjolein niet meer bij hen thuis
kwam. Als zijn moeder ooit iets
merkte van zulke gevoelens tegen
over haar.Zij was heel modern in
haar opvattingen daarover. Zoals zij
vroeger zijn jongensverliefdheden
glimlachend had gadegeslagen, zo
leek het hem bijna, of het haar ge
noegen deed toen hij, een beetje trots
toch, iets liet doorblinken over die
avontuurtjes in Zürich. Maar Marjo
lein. als hij er ooit toe kwam met
Marjolein zoiets te doen, zou zij het
niet licht opnemen en hij zelf zou
zich schamen.
Een tijd lang probeerde hij elke
gedachte aan Marjolein uit het hoofd
te zetten. Maar toen zijn opwinding
bedaard was, vroeg hij zich af, of
het fair was tegenover het meisje,
haar op te offeren aan zijn zwakheid.
Zij stond alleen en zou zoveel steun
kunnen hebben aan zijn moeder.
Bovendien ging hij nu binnenkort
naar Delft. Op een avond, toen hij
samen zat met zijn moeder, nam hij
plotseling een besluit en zei:
„Je raadt nooit, wie ik laatst heb
ontmoet".
Zij keek op van haar boek.
„Wie dan?"
„Marjolein. Hij keek haar oplet
tend aan, maar zag alleen verwon
dering in haar blik".
„Is ze hier? Met haar moeder?"
„Neen, alleen. Haar moeder is
dood".
Charlotte keek voor zich.
„Arme Maya".
„Al een tijd. Marjo heeft haar ne
gen maanden verpleegd, ze was al
ziek toen ze aankwam".
Charlotte verzonk in gedachten.
Een gevoel van schuld had haar be
vangen. Marjolein had dus niet meer
laten horen, omdat zij te zeer in be
slag was genomen door de zieke en
zij had gedacht,
„Weet je haar adres?" vroeg zij.
„ik zal haar schrijven dat ze me
eens moet komen opzoeken".
„Ze durft niet goed, ze denkt dat
je boos bent".
(Wordt vervolgd.)
LONDEN (AP). Ondanks de
economische moeilijkheden in
Groot-Brittannië verwachten de
Londense kunstveilingen uitbrei
ding van hun zaken als het nieuwe
seizoen, in deze eerste week van
oktober, begint. Een zegsman van
het vermaarde „veilinghuis So-
theby zei: „Onze ervaring doet ons
verwachten, dat de economische
crisis, tezamen met algemene be
zorgdheid over de toekomst an
het pond sterling, waarschynlijk
zal leiden tot een verhoogde activi
teit op de kunstmarkt. Het nieuwe
seizoen belooft heel levendig te
worden".
EEN ZEGSMAN van het al even be
roemde Christie's: „We verwachten niet,
dat de economische situatie de markt
nadelig zal beïnvloeden. Het kan ge
beuren, dat verzamelaars zich als ge
volg van de regeringsmaatregelen ge
dwongen zien om meer van hun bezit
tingen te verkopen dan anders het ge
val zou zijn. Dit is de naoorlogse ten
dens in Engeland geweest als gevolg
van de belastingdruk. In elk geval is
het te verwachten, dat de prijzen ver
der zullen stijgen, aangezien er de laat
ste zes maanden in geen enkel land
aanwijzingen voor geldtekorten zijn ge
weest bij kunsthandelaren, musea en
verzamelaars, het tegendeel is eerder
het geval!"
De Sunday Telegraph schrijft: „Een
overzicht van de laatste tien jaar toont
aan dat de dreiging van een economi
sche rampspoed gewoonlijk de kunst
markt niet drukt, maar eerder stimu
leert. In 1957, toen Wall Street zijn
grootste teruggang beleefde sinds de
krach van 1929. constateerden New-
yorkse kunsthandelaren een invasie van
effectenmakelaars die schilderijen wil
den kopen."
HET SEIZOEN 1965-'66 is bij Sothe-
by en Christie's bijzonder goed ge-
ADVERTENT1E
COP. KAKTEN TOONOiK
61. De rechter was even te verbluft door de plotse
linge verschijning om de juiste woorden te vinden. Hij
staarde verbijsterd naar de Ster van Puthra-Puthra die
onverstoorbaar in zijn kristallen bol keek, toen even
slikte en vervolgens met zijn vuist dreunend op de ta
fel sloeg. Arresteer deze man!" kreet hij. „Hij ver
stoort de sfeer in deze rechtszaal en hindert me in
m'n uitspraak!" ,Ah!" prevelde Joris. „Het beeld
wordt duidelijk! Een treinwagon vol goud! Merkwaar
dig!. wat moet ik daar nu mee!" „De goudwagon!"
riep de bankdirecteur, opgewonden opspringend. „Mijn
goud! Waar zie ie dat rijtuig staan?" De Ster van
Puthra-Puthra schudde moeilijk het hoofd. Hij was in
tussen door een politie-agent in de kraag gevat, en
dat belemmerde hem in zijn bewegingen en in zijn
ademhaling. „Huchekuchte hij. „Ik zou u graag
willen antwoorden, maar de grofheid hier vertroebelt
een juist inzicht in mijn bol! Uche!.En bovendien
voel ik duidelijk dat hier onrecht dreigt! Wat doet mijn
assistent Panda in dit beklaagdenbankje? Neen, een
Swano Biblionanda als ik kan hier niet werken!"
IK MOET 1/ 1/U6 NAAR HET STATION
OM MIJN NICHTJE AF TE HALEN
v
2222-A.
ZE SCHIJNT ER6 NETJESTE2IJN,
WANT IK BEN VAN TOPTOTTEEN
^GEWASSEN ...J
...EN IK MOET ME HEEL ERG BE
16EFD EN BESCHAAFD GE* /TT
PI B
COPENHAGEN
IK WIST HELEMAAL NIET, VAT KV 14
ZO'N NETTE FAMILIE HADDEN...
99
weest. .De bruto-verkopen van Sotheby
bedroegen ruim 130 miljoen gulden,
de omzet van Christie's beliep 72 mil
joen. Bovendien had Parke-Bemet een
filiaal van Sotheby in New York, een
omzet van 94 miljoen, een record voor
Noord-Amerika, en een stijging van
30 miljoen vergeleken met het seizoen
1964-'65.
Peter Wilson, de directeur van Sothe
by, merkt hierbij op: „Ondanks de
stijging van de verkopen bij Parke-Ber-
net, is de waarde van boeken en kunst
werken die uit Noord-Amerika ter ver
koop naar Londen werden gestuurd nog
steeds vrijwel onveranderd 25 percent
van de totale Londense ontvangsten.
Amerikaanse kopers op onze Londense
veilingen blijven nog even actief en zij
vormen, na de Britse kopers, het groot
ste koperscontingent van boeken en
kunstwerken.
Ook Christie's is tevreden over het af
gelopen seizoen, hoewel de omzet lager
was dan van het seizoen 1964-'65.
Op 5 december 1966 viert Christie's
zijn 200-jarig bestaan. De eerste veiling
van James Christie bracht 174 pond
op. De veilingen van 1965-'66 hielden
twee geweldig kostbare verzamelingen
in - de Cook- en Spencer-Churchill-col
lecties. De verkoop van deze twee col
lecties bracht meer dan 30 miljoen
op.
De betekenis van Londen op ae inter
nationale kunstmarkt onderstrepend,
zei de zegsman: „Londen heeft een
jaaromzet aan schilderijen, zilver, ju
welen, meubelen, porselein en andere
kunstwerken van 500 miljoen en ver
reweg het grootste deel hiervan komt
van de veilingen."
Behalve Sotheby en Christie's zijn er
nog andere veilingen, maar deze twee
zijn verreweg de grootste. Ook de klei
ne veilingzalen hebben een bijzonder
goed jaar gehad.
TEKENEND voor de tegenwoordige
verering van oude kunst is de uitlating
van Philips, Son and Neale: „We kun
nen vrijwel alles wat oud is verkopen.'
De prijzen schieten omhoog. Een
schilderwerk van Utrillo, voor het eerst
in 1920 geveild bij Christie's, bracht dit
jaar 10.000 percent meer op. Een schil
derij van Raoul Dufy, ook voor het
eerst verkocht door Christie's in 1920,
ging in 1965-'66 voor 23.000 percent
meer van de hand.
De eerste veiling in het nieuwe sei
zoen van Sotheby vindt 6 oktober plaats
en bestaat uit meer dan 200 litogra-
fieën en tekeningen van Toulouse-Lau
trec. De verzameling komt uit de V.S
en is de mooiste collectie Lautrecs in
particulier bezit. Verder komt er uit
New York een tot nu toe onbekende
Goya.
Zes jaar geleden veilde Sotheby Frans
Hals' „Onbekende Cavalier" op ver
zoek van een particuliere Britse ver
zamelaar. Het doek bracht 1.820.000
gulden op, de hoogste prijs die ooit
voor een Hals is neergeteld. Geen
record echter voor Sotheby, dat een
jaar tevoren een schilderij van Rubens
veilde voor de ronde som van drie
miljoen gulden.
Christie's opent 5 oktober met een
veiling van modelstoommachines. Als
het maar oud is, dan lijkt niets te tri
viaal om te veilen. Het afgelopen sei
zoen verkocht Sotheby knopen, cricket
bats en politie-wapenstokken-uit-het-
ver leden.
Wanneer zijn paperclips aan de
beurt?
INCASSO WEEKABONNEMENTEN
De incasso van het abonnementsgeld
iedare week kost veel tijd en moeite,
aan u en aan onze bezorgers.
Er zijn twee mogelijkheden om het
ongemak in dit opzicht te vermijden
a. Overgang op een kwartaalabonne
ment.
b. Betaling aan de bezorger voor een
periode van 4—5 weken. U krijgt
dan een door de bezorger onder
tekend ontvangstbewijs. Misver
stand over de betaling is daardoor
uitgesloten.
Het resultaat voor u Minder geloop
naar en gebel aan de deur; in uw wijk
daardoor een vlottere bezorging. Voor
de bezorger minder last. Probeert u
het eens.
DE ADMINISTRATIE.
21. Bij de tuinpoort vindt Rechter Tie
nog steeds de gerechtsdienaars op post
staan. „Jullie kunnen wel inrukken"
zegt hij. „Nu het lijk is weggehaald valt
er niets meer te bewaken". De Rechter
neemt afscheid van de apotheker en de
theehandelaar en wandelt met Tsjiao Tai
terug naar het gerechtsgebouw. „Jij moet
maar eens op pad gaan om het een en
ander uit te vinden, Tsjiao Tai", zegt de
Rechter tot zijn trouwe helper. „Aller
eerst ga je naar de Zeven Wilgen en con
troleert de verhalen van Wen en Yuan
Kai. Je hebt daar geloof ik nog een vrien
dinnetje, dus zal het je niet moeilijk val
len om aan de nodige inlichtingen te ko
men". „Ze zal vreemd opkijken als ze
me zo vroeg op de dag ziet verschijnen"
zegt Tsjiao Tai. De Rechter gaat er niet
op in en vervolgt: „Je gaat ook een be
zoek brengen aan de vader van Meng's
huisjongen. Dat is de tuinman Hoe en hij
woont naast de westelijke stadspoort. Ik
heb de indruk dat de jongen iets verbergt.
Misschien zal hij mededeelzamer worden
als je het vertrouwen van zijn vader
kunt winnen" De Rechter strijkt eens
over zijn baard en besluit: „Tenslotte ga
je terug naar het bos en volgt de sporen
van de rovers die de Bode van de Schat
kist overvallen hebben. Ik heb wel niet
veel hoop dat dat iets zal opleveren, maar
we mogen niet vergeten dat we met twee
misdaden bezig zijn".
641. Op de grote, wijde watervlakte
was het goede schip Kokanje natuurlijk
niet groter dan een blokje hout in de ri
vier. Het was dan ook maar bij toeval,
dat Tutu het schip ontdekte.
Twee Schotten zaten achterin. Eén van
hen had een bedaard gezicht, dat goed
bij zijn Schotse ruit kleurde. Maar de an
dere was een man met een vale huids
kleur en een schampere uitdrukking op
zijn gezicht. Hij stond dan ook in wijde
kring bekend onder de naam Baron
Schampschot.
Viezer dan ooit keek hij, toen hij enkele
klanken ten gehore bracht op de doedel
zak, die erg veel op de gestolen Mac-Stra-
divarius leek.
„Hoor je het nu?" vroeg hij boos.
Hoor je nu, hoe lelijk dat klinkt? Kan
je nu begrijpen dat ik er niet tegen
kan. en dat ik er tureluurs van word,
als ze me iedere nacht op het eiland uit
mijn slaap houden door het oefenen voor
het festival? Maar nu is het uit. Nu heb
ik de hardste doedelzak, die er bestaat.
en nu is het mijn beurt, makker. nu
is het mijn beurt".
Tutu luisterde, zittend op de ankerket
ting, alles af. Helemaal begrijpen deed hij
het niet, maar hij miste geen woord.
V
