en
Koelkasten, elektrische dekens,
centrifuges en plastic
krijgen inlichtingen-bon
Info-etiket zegt wat voor
produkt consument heeft
PANDA EN DE
MEESTER
ETER
POLLE, PELLI EN PINGO
Clochards geven Rotterdam
nogal wat problemen
RECHTER TIE
KAMMETJE FOK
V
Politiebromfiets
met radio
Veel geld in de
havens verdienen
m
Ons vervolgverhaal
lekker lopen
lekker lopen
DINSDAG 18 OKTOBER 1966
11
Een oorspronkelijke
Nederlandse roman
door Willy Corsari
Geen garantie
Huizing
een beetje
VIU66ER, PINöo!
mi
Huizing
(141)
De andere dagen dacht zij aan de
kleine jongen, bij alles wat zij deed,
riep elk ogenblik, dat zij met hem
had doorgebracht, weer in zich op,
hoorde zijn gebabbel, zag zijn lieve
glimlach, de glimlach van Charles.
Het was of zij jonger werd. Alex
merkte het op. Hij zag, hoe zij weer
lachte en dat haar ogen warm waren
en stralend. Zij sliep zelfs goed, alsof
de gedachte aan het ogenblik, waar
op zij Erik weer bij zich zou hebben,
haar tot rust wiegde. Zij vertelde
hem verhaaltjes, als hij naar bed
was gebracht en zat lang bij hem,
dronk het beeld in van dat slapende
gezichtje. Zij had dagenlang zo kun
nen zitten en naar hem kijken, in
verzonken aandacht.
Chris wist, dat het kind nu elke
week bij haar was. Hij zei:
„Ik dacht wel, dat jullie elkaar
weer beter zouden begrijpen, als je
eens rustig samen sprak."
„O ja", zei ze, „wij begrijpen el
kaar nu héél goed."
„Marjo heeft haar fouten", zei
Chris. Hij zweeg even en zei toen
zacht:
„Ik heb veel liggen denken. Ik
weet wel, dat ze erg kon overdrijven.
Maar ik moest wel haar partij kie
zen, niet?"
„Ja", zei ze.
„Jij hebt zeker ook wel vergissin
gen begaan in je leven."
„Ja, veel te veel."
„En dan heb je geprobeerd, er op
een of andere manier goed onderuit
te komen, niet?"
„Ja."
„Laten we aannemen, dat ik een
vergissing heb begaan", zei hij lang
zaam. „Maar nu ben ik getrouwd en
we hebben het kind, dus ik moet er
iets goeds van maken. Wees wat ge
duldig, probeer het zo te houden met
Marjo, ook als ik terug ben."
„Ja", zei ze, „ik beloof het."
Zij durfde hem niet aanzien.
De lente kwam en op een dag.
toen zij hem bezocht, vertelde hij
haar dat hij besloten had tot de
operatie.
„Het schijnt, dat mijn hart niet
erg stérk is", zei Hij, „dat er een
risico bestaat, ik bedoel, een ernsti
ger risico dan er altijd aan verbon
den is. Maar ik heb lang nagedacht.
Ik moet het wagen. Voor Marjo. Ze
is nog jong, mams. Ik mag haar
niet opschepen met een man, die
misschien jarenlang ziek ligt. Als
mij iets overkomt, dan kan ze haar
leven nog opnieuw beginnen. Ze kan
hertrouwen. Natuurlijk zal ze dat
eerst zelf niet willen, niet geloven
het zal misschien lang duren, voor
ze er everheen komt, maar op een
dag
Hij sloot even de ogen. Zijn mond
trilde. Toen sloeg hij de ogen op,
keek haar aan en zei:
„Als ze ooit hertrouwt, let dan
een beetje op, ik bedoel. als Erik
een stiefvader krijgt ik weet
wel, dat Marjo niet iemand zou ne
men, als ze niet wist dat hij goed
zou zijn voor het kind, maar je weet
hoe het gaat. Er komen andere kin
deren en een stiefkind wordt dan
Charles
Charlotte
wel'es achteruit gezet begrijp
je".
„Ja", zei ze. „Maar je moet niet
denken aan sterven, Chris".
„Daar moet ik wel aan denken",
zei hij en glimlachte ernstig. „Het
kan gebeuren en ik heb besloten het
erop te wagen. Om Marjo. Je moet
inzien, dat het niet eerlijk zou zijn
tegenover haar als ik haar leVen be
dierf."
Zij zweeg. Wat kan ik zeggen?
dacht zij. Ik kan hem niet smeken:
wacht nog, probeer het nog zonder
operatie, terwille van mij. Hij doet
niets terwille van mij. Hij denkt
misschien zelfs, dat ik het me niet
zo erg zou aantrekken. Als ik zou
huilen en jammeren zou ik het
alleen zwaarder voor hem maken.
Drie weken later werd Chris geope
reerd. Het was de eerste maal, dat
Charlotte samen met Marjolein naar
het sanatorium ging. Zij had haar
afgehaald in de auto en wachtte met
haar, tot alles was afgelopen. De
operatie moest in twee gedeelten
worden uitgevoerd met een tussen
poos van twee weken. Dit eerste ge
deelte verliep goed, er was geen re
den tot ongerustheid. Charlotte
bracht Marjolein naar huis. Zij had
den nauwelijks met elkaar gespro
ken. Sinds die avond, toen Charlotte
onverwacht bij haar was gekomen,
hadden zij alleen het hoognodige
met elkaar bepraat. Marjolein zat in
elkaar gedoken. Charlotte dacht, voor
het éérst met een opwelling van
medelijden, die haar bitterheid even
verdrong, dat zij eruit zag als Peter,
toen hij was weggelopen en na we
ken terugkeerde, doodziek en vol
wonden, zodat de dierenarts haar
had aangeraden, hem te laten afma
ken. Half dood al, met pootjes die
hem nauwelijks nog konden dragen,
had hij zich naar huis gesleept. Zij
streelde zijn haveloze kopje, terwijl
hij de injectie kreeg. Er zijn men
sen ook zo, dacht zij. Om me te
troosten over Peter heb ik een ande
re poes genomen en hem ook Peter
genoemd. Maar een andere Marjo
lein kan ik niet meer nemen. Er zal
nu altijd alleen déze zijn, gehavend
en bezoedeld.
Chris was vol moed .en. Troop. Hij
sprak luchtig over de operatie.
„Hetwas wel rot, daf je piet bui
ten kennis kon worden gemaakt
niet zo leuk, als je weet, hoe ze je
verminken maar wat doet het er
toe? Ik ben geen mooie vrouw, ik
boef nooit een décolleté te dragen."
De dag voordat de tweede operatie
zou gebeuren, werd Charlotte aange
grepen door een uitzinnige angst.
Zij was ditmaal niet bij machte de
onrust te verbergen, die haar belet
te, een ogenblik stil te zitten. Alex
sloeg haar" gade. Hij merkte, dat ze
'zich met iets vergiste en dat het haar
niet kon schelen. Na het avondeten
zei hij:
„Ik blijf wat hier, als je wilt".
Ze was hem dankbaar, vooral om
dat hij niets zei, stil zat te lezen,
geen opmerking maakte, dat zij zo
rusteloos rondliep. Na een tijd werd
zij kalmer. Ze ging zitten en trachtte
een krant te lezen. Tegen twaalven
ging Alex naar boven.
(Wordt vervolgd.)
DEN HAAG. Binnenkort zal in
de winkels plastic eetgerei en opberg-
gerei voor etenswaren verschijnen
met het etiket „produktie-informa-
tie". Eind van het jaar of begin vol
gend jaar komt dit etiket ook op koel
kasten, elektrische dekens en centri
fuges. Daarna zullen ongetwijfeld
nog vele artikelen volgen door de
activiteiten van de Stichting voor In
formatieve Etikettering, waarin in
dustrie-, handel- en consumentenor
ganisaties samenwerken om tot een
betere voorlichting van de koper te
komen. Die voorlichting geeft het
INFO-etiket, zodat ieder, al is het
maar voor wat betreft een beperkt
aantal eigenschappen, kan zien wat
hy koopt.
Voorbeeld: het zojuist gereedgekomen
en reeds door enkele importeurs en han
delsfirma's voor toepassing geaccepteer
de Info-etiket voor plastic eetgerei. Daar
op kan men de temperatuurbestendig-
heid, de reinigingsmogelijkheden en de
mate van kleurvastheid zien. Staat er op
zo'n etiket, om maar wat te noemen
„gebruikstemperatuur van 10 graden Cel
sius tot 100 graden Celsius", dan bete
kent dit dat de plastic schaal waarbij
het behoort niet in de koelkast kan, want
dan breekt de schaal door de kou, maar
dat hij wel veilig onder de warme kraan
kan worden afgewassen.
Zo zou de mededeling „neemt kleur
stoffen op" bijvoorbeeld kunnen beteke
nen dat rode bieten in de schaal moei
lijk of niet te verwijderen vlekken kun
nen achterlaten.
Sommige dingen, waarover de klant
ook wel iets zou willen weten, staan nog
niet op het Info-etiket, omdat daar nog
geen meetmethoden voor bestaan. Zoals
op het belangrijke punt van geur- en
smaakgifte door plastic eetgerei.
Het Info-etiket is géén garantie voor
de goede kwaliteit van het artikel, waar
aan het is gehecht. Het somt enkel en
uitsluitend een aantal gebruikseigenschap
pen ervan op. De Stichting informatieve
etikettering keurt de artikelen niet. Er
is dus ook geen sprake van dat een ar-
ADVERTENTIE
Speciaalzaak voor prettige schoenen
Haarlem,
Kruisweg 42 Tel 12637
Ook Forma Natura
^yy/\/g\A^MyUMWA/MtlWWWIAAA/WWW\AAAWW\AAAAA/VA/WWUVAAAIWWWWWWSAAAAAAftAAA/WWWWWWWW\A,
I
7. Jollipop nam de zak met geld over van Panda en
ging Hobbeldonk binnen. „Het kleutertje heeft een.
eh.eigenaardigge gelaatsuitdrukking!" sprak hij
over zijn schouder tot Panda. „En hoe zei u ook weer
dat de naam was?" „Hapwap" zei Panda. „En we moe
ten voor hem zorgen, totdat hij wei-opgevoed is!" „Een
verantwoordelijke taak, die zeer wel in onze standen
past!" verklaarde de bediende goedkeurend, terwijl hij
Hapwap overnam en voorzichtig in bed stopte. „We zul
len beginnen met het jonkje wat te laten slapen. De
reis zal hem vermoeid hebben. In de tussentijd kunnen
we dan wat gruwel bereiden en op de juiste tempera
tuur brengen. De juiste voeding is uiterst belangrijk
in deze prille jaren. Makkelijk verteerbare kost die
makkelijk het maagje in glijdt.Ik kan daar niet
genoeg de nadruk op vestigen, meneer Panda!" Met
die woorden sloot hij de deur van de logeerkamer,
Hapwap tevreden achterlatend.
IKK4N NIET MEER, MAT,
ME tOS,
rK0M 70CH,X NEE, IK BEN 20 MOE Q
pfMfio I n v
HIER HEB JE JE 00P6 VUNDER5TRIK4E WEER,
PIN60 - DIE STA/TT JE TOCH VEEL BETER i
DIE ARME PIN60
26SLEURT HEM
OVERAL NAARTOE
,,<Pfc©PIB
l°,0&
2235-N.
CWfKJJjjGïNj
tikel met het Info-etiket per se beter zou
zijn dan een artikel zonder etiket. De ko
per wordt er alleen wat beter over inge
licht.
Zo zal op de nogal eens omstreden elek
trische dekens ook niet komen te staan
wie de beste is en welke niet. Prof mr.
M. Polak, voorzitter van de INFO-
stichting, heeft ons alleen verzekerd dat
werkelijk onveilige artikelen bij voorbeel
het INFO-etiket niet zullen krijgen. Het
INFO-etiket voor plastic eetgerei is voor
Nederland het begin van een vorm van ob
jectieve consumentenvoorlichting, die met
name in de Scandinavische landen reeds
jarenlang zijn nut bewijst. Alle begin is
echter moeilijk en daarom moeten wij de
consument waarschuwen voor wat betreft
In Amsterdam-West surveilleert de po
litie met bromfietsen die zijn uitgerust
met een portofoon, zodat zij direct con
tact met het politiebureau kunnen onder
houden. De actieradius van deze kleine
portofoons is ongeveer 10 km.
INFO alleen te kijken naar het etiket op
het artikel zelf dat hij wil kopen.
Een aantal huishoudelijke organisaties
heeft namelijk, met de mogelijk minder
overwogen medewerking van de INFO-
stichting, een folder het licht doen zien
die nogal verwarrend werkt. Daarin wor
den de algemene eigenschappen van een
ADVERTENTIE
Speciaalzaak voor prettige schoenen
Haarlem,
Kruisweg 42 Tel 12637 Ook Forma Natura
aantal plasticsoorten genoemd alsof die op
bepaalde artikelen zouden slaan. Daarom
deze richtlijn in geval van twijfel bij de
koper: die folder is er naast, alleen wat
op het etiket staat is juist.
De dood van Nicolaas van der Harst
in de cabine van een vrachtauto bij
het Rotterdamse Centraal Station,
veroorzaakt door een aan het' zwer
ven geraakte jongen van 17 jaar heeft
weer de aandacht gericht op de groep
clochards in de grootste havenstad
van de wereld. Er zijn er naar schat
ting meer dan 100. Eerder dit jaar,
eind april, werd de papierophaler Ba
rend Nijboer, ook een zwerver, na een
In Wenen is het proces begonnen
tegen de broers John en William
Mauer. Ze worden beschuldigd van
medeplichtigheid aan moord op jo
den tijdens de tweede wereldoorlog
onder het nazi-regime. De Mauers
staan voor de tweede keer terecht.
(Telefoto).
val van een balkon, waar hy een
slaapplaats zocht, stervend op straat
gevonden. In januari trof men op de
parkeerplaats achter het Groothan
delsgebouw het lyk van een andere
zwerver, de 32-jarige P. Rijnaards
aan; hij was doodgevroren in een
autowrak.
In berichten over ongelukken in de
haven staat; achter de namen geregeld
„zonder vaste woon- of verblijfplaats".
De clochards laten zich aanwerven voor
ondankbare en niet ongevaarlijke klusjes
in het Rotterdamse havengebied. Tien
tallen guldens levert hun een halve dag
of een nacht werken op. Vuil werk
zoals het schoonmaken van tanks in zee
schepen. Hel geld wordt prompt omgezet
in drank. De Rotterdammers zien de zwer
vers soms wankelend al uit de bus komen
die hen uit de havens terug brengt naar
hun omgeving, de ruimten achter de grote
gebouwen rond het Centraal Station.
Eén van hun verzamelpunten is achter
het Bouwcentrum: in een winkeltje in de
ze oude buurt kopen zij alcohol, die snel
en zwijgend worden genuttigd. Dan zoe
ken zij onderdak voor de nacht: een bal
kon zoals de papierophaler Barend Nij
boer of een cabine van een verlaten
vrachtauto zoals de 17-jarige, die deze
week een medezwerver dood stak die hem
in zijn toevluchtsoord te na kwam. Andere
slaapplaatsen zijn: huizen in aanbouw,
bouwketen of de grasperken rond het
Kruisplein.
Het Centraal Station is het middelpunt
van hun bestaan. In groepjes staan ze
hier te wachten op een ronselaar, die werk
heeft in de haven. Uren later worden ze
op de zelfde plaats weer afgezet.
De Rotterdamse havenclochards leven
apart, geschuwd door anderen, die in de
omgeving van het Centraal Station aan
het werk zijn. Wisselreiniger J. Jaspers
van de Rotterdamse tram, die dinsdag
morgen de dood gestoken man in de
vrachtwagen ontdekte, kent veel van hen.
's Morgens scharrelden zij uit de cabine
van de verlaten vrachtwagen op drie me
ter van zijn schaftkeet. Contact was er
niet. Pogingen daartoe werden door de
wisselschoonmakers en de lijnwerkers af
geweerd: „Ze zijn bang voor deze mannen
op de rand van de samenleving". Het ver
schijnsel havenclochards Iaat wellicht
meer dan iets anders zien, dat Rotterdam
een wereldstad is, een stad waar eenza
men in anonimiteit kunnen ondergaan.
33. Tsjiao Tai rijdt snel terug vaar de
stad en nadert al gauw de Westelijke
stadspoort. Het grootste deel van zijn op
dracht zit er cl op. Hij moet nu alleen
nog de vader ondervragen van Meng
Lan's huisjongen, de tuinman Hoe. Deze
woont vlak naast de poort, en zodra Tsjiao
Tai onder de poort doorgereden is, besluit
hij bij een oude man op een bankje te
informeren waar hij tuinman Hoe kan
vinden. Hij stijgt af en stelt zijn vraag
aan de oude man, die zich laat koesteren
door de morgenzon. „De tuinman Hoe?
Waar hebt U die voor nodig?" vraagt de
oude, die Tsjiao Tai met zijn slimme oog
jes aandachtig opneemt. „Ik moet hem
enkele vragen stellen over zijn zoon", zegt
Tsjiao Tai. „Zijn zoon is huisjongen bij
de vermoorde dwhter Meng. Gaat u dan
maar zitten, want de tuinman Hoe ben ik
zelf", zegt de oude. „Wilt u misschien
een kop thee gebruiken?" „Nee, daar
heb ik geen tijd voor", zegt Tsjiao Tai,
„maar vertelt u mij eens, is uw zoon d»
gehele afgelopen nacht thuis geweest
„Ik ben tenminste driemaal wakker ge
worden van zijn gesnurk", zegt Hoe, „maar
ik begrijp dat v hier bent gekomen om
iets te horen, en ik weet toevallig iets dat
u stellig belang zal inboezemen. Mijn
zoon is erg zwijgzaam van aard, maar
ik geloof dat ik het u beter kan vertel
len."
654 Het zou misschien slecht met
de baron zijn afgelopen, als de menigte
niet plotseling was tegengehouden door
spook-Brammetje. Aan het einde van de
slotbrug zweefde hij dreigend rond.
„Driewerf halt, gijlieden", bulderde hij
hen toe. „Ziet gij niet, wat gij hebt aan
gericht? Beseft gij niet, dat gij met uwe
doedelzakken bureiigerucht maaktet? Zo
als onder zijn muziek, zo leed de baron
onder de uwe. En gij deed niets om hem
liefde voor de doedelzak bij te brengen."
„Hoe zouden we dat kunnen?" waagde
de waard het te vragen. „Hij houdt er nu
eenmaal niet van.daar doe je niets
aan".
„Misschien weet ik een oplossing," zei
Bram.en er volgde een lange bespre
king. Het resultaat was tenslotte, dat
men nederig de baron naderde, die de be
woners met een stuurs gezicht afwachtte.
„Heer baron," zei MacDoodle, „ivilt u
ons de eer aandoen in de jury van ons
Doedelzak-Festival plaats te nemen?"
