en
Blakes ontsnapping gaf
deining in het Lagerhuis
Wendy Pfeiffer
is terecht
Voor de kenner een begrip
voor u een openbaring
ECHTER TIE
PANDA EN DE MEESTER'ETER
AMMETJE FOK
AVONTUREN VAN DONALD
DUCK
-s
uw matras
09
Britse gevangenissen zijn verouderd
Speelzaal dicht
in Denekamp
Rotterdam moet
ruim 1 miljard in
havens stoppen
Parkeerverbod in
Rome overwogen
NKV-voorzitter in
Zaandam bedankt
voor KVP
Winkeliers gedupeerd
door valse cheques
lekker lopen
lekker lopen
Haarlems
matrassenhuis
Tpeze can? EEN echt
I POLITIE-PI-STOOL1
WWm
wmm
DINSDAG 2 5 OKTOBER 1966
17
Ons vervolgverhaal
Een oorspronkelijke
Nederlandse roman
door Willy Corsari
Rumoer
Tot en met 1972
Huizing
Huizing
onbegrensde fotografische mogelijkheden
E
EXAKTA
A
EXA lib
280.-
EXAKTA
415.-
EXA la
165.-
ÜP
ft-j-rir e* <*Wr (Uf tav
m
-q
4
Charles
(147)
Het leek hem iets ongelooflijks,
iets uit een dwaze droom, dat zij
ooit bevend in zijn armen had gele
gen en zich aan hem had vastge
klampt om troost en hulp en dat hij
haar had liefgehad. Je kon haar niet
liefhebben. Er was iets in haar dat
het onmogelijk maakte.
Hij dacht aan haar woorden over
Simon. Hèm was zij dankbaar.
Waarom? Omdat hij gezorgd had,
dat zij geld bezat in Amerika, omdat
hij dat blijkbaar zo goed had belegd
of gebruikt voor haar, dat de verplet
terende belastingen na de oorlog haar
niet hadden kapotgemaakt, zoals zo-
velen. Simon was makelaar, na de
oorlog had zij zaken samen met hem
gedaan. Dat was de band. Ze had
met Zeiler moeten trouwen, dacht
hij, ze pasten prachtig samen. Geld
verdienen, zaken doen in de grond
was er niets anders wat haar interes
seerde.
Maar toen hij in bed lag dacht hij,
ir een van de plotselinge, scherpe
opwellingen van zelfkennis, dat hij
zulke dingen dacht over haar, om
zijn schuldgevoel te onderdrukken,
dat hij haar in de steek had gelaten
vanavond. Zij zou dat niet hebben
gedaan. Dat was het, wat je soms
opstandig maakte en bitter en on
rechtvaardig: dat zij altijd degene
was, die gelijk had, die juist handel
de.
Zoals zij ook juist had gehandeld
na de oorlog, toen ze hem eerlijk zei,
wat hij voor haar had betekend en
niet betekend. In de grond moest je
haar dankbaar zijn. Maar het is
soms moeilijk, als je iemand altijd
dankbaar moet zijn. Ik heb je niet
nodig. Ze had hem niet nodig en
eigenlijk ook Chris niet en Marjolein
niet, of wie dan ook. Daarom was ze
zo alleen. Daarom liét je haar alleen,
als je alleen al uit dankbaarheid.
Zijn gedachten waren in een kring
rondgegaan. Ja. hij had moeten
blijven vanavond. Niet om haar,
want ze had hem niet werkelijk no
dig en Kees niet en niemand, maar
om zichzelf. Omdat hij het nu ver
rot vond, dat hij was uitgegaan, ge
zellig met een aardige vrouw eten en
dansen. Neen, het was niet gezel
lig geweest- Hij had zelf de avond
bedorven. Waarom was het leven
niet wat eenvoudiger? Waarom zat
je altijd in de knoop, hoe dan ook?
Waarom, waarom was je, zoals je
was?
Twee maanden later kreeg Anne-
marie Renierse weer een beroerte en
stierf. Charlotte zat bij haar. De
oude vrouw was heel rustig. Het eni
ge wat zij er nog met moeite uit
bracht was:
„Mademoiselle zorg voor
„Ik zal goed voor haar zorgen"
zei Charlotte.
De oude vrouw glimlachte een beet
je en even later was zij ingeslapen
en werd niet meer wakker.
Charlotte liet Mademoiselle in het
rusthuis, ze zei troostend: „U hoeft
nergens zorgen over te hebben, niet
zolang ik leef en ook niet als ik eer
der mocht sterven. En kom maar el
ke zaterdag bij me eten, dat is ge-
Charlotte
„De arme, oude ziel" zei ze tegen
Alex. „Met mijn moeder heeft zij
haar enige vriendin verloren".
Hij zweeg. Zijn antipathie tegen
Mademoiselle nam toe, elke keer,
dat hij haar ontmoette en kwam tot
een climax, toen hij haar eens hoor
de praten met Annie over hem en
Charlotte.
Hij zei woedend tegen Charlotte:
„Die twee spraken over me alsof
ik een soort gigolo ben".
„Wat kan het je schelen".
„Het kan me niets schelen! Ver
domme, ik werk voor mijn salaris
of niet?
Maar al je vrienden kijken me
scheef aan. Zelfs Kees denkt er iets
van. En Simon Zeiler. je wilt toch
zeker niet ontkennen, dat hij me
niet kan uitstaan?"
„Zo erg is het niet. Hij is nu een
maal een hpel ander man dan jij en
ook zoveel ouder. Dat is alles".
Maar zij wist, dat het niet waar
was. Simon geloofde niet, wat zove-
len geloofden: dat zij een dwaze
vrouw was, verliefd op een veel jon
gere man, die daar misbruik van
maakte, omdat zij een rijke vrouw
was. Neen, dat geloofde hij niet. Hij
ergerde zich alleen over de praatjes
en misschien voelde hij, dat er toch
een band was, die hij niet kon be
grijpen.
Wat deed het er toe? Hoe kon je
verwachten, dat iemand je begreep,
als je zelf besefte, dat je niets be
greep van de mensen? Ze waren haar
allen zo onverschillig, de mensen,
zelfs haar oude vrienden. Er was nog
maar één ding, dat belangrijk was:
beletten dat alles wat zij bezat, na
haar dood in handen zou komen
van Marjolein. Zij wist nu, dat ze
snel moest handelen. Op aandringen
van haar huisarts had zij een specia
list geraadpleegd. Ze wilde, dat hij
haar ronduit de waarheid zou zeggen
en hij had het gedaan. Zij kon het
niet geloven.
„Ik heb die pijn zo dikwijls gehad,
van kind af aan", had zij gezegd,
„het is psychisch, niet fysiek. Ik ben
altijd ijzersterk geweest".
„Maar u weet toch wel, hoe sterk
psychische dingen kunnen inwerken
op het fysieke?" had de specialist
gezegd. „Er is zoiets als de druppel
die uiteindelijk een steen uitholt.
Zorgen verdriet, kunnen dezelfde uit
werking hebben. Maar als u mij niet
gelooft, gaat u dan nog eens naar
een ander".
Zij was naar een ander gegaan.
Niet uit vrees, maar om zeker te
zijn. Het was tenslotte belangrijk
om te weten, of zij werkelijk nog
maar weinig tijd had om alles te re
gelen.
Nu had zij het tenslotte aanvaard,
zonder ontroering of vrees. Het was
eenvoudig een factor, waarmee zij
rekening moest houden: de tijd drong
Enkele jaren misschien. maar het
konden ook dagen zijn. Soms ver
baasde zij zichzelf, dat ze zo koud en
onbewogen kon denken.
(Wordt vervolgd.)
LONDEN. Er heerste maandag- I Negentiende eeuws
avond in het Britse Lagerhuis groot
rumoer tijdens de interpellatie door
de conservatieve leider Quintin Hogg I
over de ontsnapping van de tot 42 jaar
gevangenisstraf veroordeelde dubbel-1
spion George Blake.
De ernst van de situatie in de Brit-1
gevangenissen wordt nog onder
streept, doordat 36 uur na Blake's
vlucht drie andere mannen, die korte
straffen uitzaten voor gewone mis
daden, uit de Londense gevangenis
van Wandsworth wisten uit te breken.
Jaarlijks ontsnappen er in Groot-1
Brittannië ongeveer honderd gedeti- uit: „Als het aan mij ligt, zou ik de ?PP°~
1 sitieleider eruit smijten Deze uitbar-
se
zellig".
(Van onze correspondent)
In 1962 waren er in Groot-Brittannië
249 ontsnappingen uit gevangenissen,
in 1963 344, in 1964 477, in 1965 507
en gedurende de eerste helft van dit
jaar reeds 242. Uit Wormwood Scrubs
zijn dit jaar al zes gevangenen ont
snapt. Tot de sensationeelste gevallen
behoorden de ontsnappingen van twee
leden van de bende, die de grote trein-
roof uitvoerde, namelijk Charles V/ilson
in augustus 1964 uit de gevangenis Win-
son Green in Birmingham en Ronald
Biggs in 1965 uit Wandsworth. Dit
enorme aantal behoeft geen verwonde
ring te wekken, omdat de 19de-eeuwse
gebouwen waarin de gevangenen zijn
opgesloten, ten enenmale ongeschikt
zijn voor moderne beveiliging.
neerden.
De onmiddellijke reactie van de Britse
regering is dat zij heeft besloten tot in
stelling van een onafhankelijk onderzoek
naar de veiligheid in de gevangenissen
door een commissie onder leiding van
lord Mountbatten, voormalig chef van de
Britse defensiestaf en een oom van prins
Philip.
Voor Blake, die vijf jaar van zijn straf
had uitgezeten en die bij goed gedrag
nog 23 jaar voor de boeg had (omdat in
Groot-Brittannië normaal 1/3 deel van
de straf wordt kwijtgescholden) golden
speciale restricties. Zo mocht hij geen
bezoekers ontvangen zonder de aanwezig
heid van een bewaker.
De oppositie achtte achtte het besluit
om een algemeen onderzoek in te stellen
niet goed genoeg, omdat Blake een spe
ciaal geval van nationale en internationa
le betekenis is, zodat een speciaal onder
zoek naar zijn ontsnapping diende te wor
den ingesteld. Minister Jenkins antwoord
de dat dit inderdaad zal geschieden, maar
als onderdeel van het algemene onder
zoek.
Er ontstond rumoer in de stampvolle
zaal toen Labour de conservatieven ervan
beschuldigde politieke munt uit Blake's
ontsnapping te willen slaan. Labour's
fractieleider, de veteraan Emanuel Shin-
well, die ondanks zijn 82 jaar nog altijd
een vitale kemphaan is, wond zich zó op
dat hij door de „speaker" (voorzitter) tot
de orde moest worden geroepen. Shinwell
had het 13-jarige conservatieve bewind
verantwoordelijk gesteld voor de toestan
den in de gevangenissen en riep woedend
sting werd door de Tories met veront
waardigd gebrul beantwoord. Maar dit
alles was een gebruikelijke Lagerhuis-
comedie. Want van de integere Shinwell,
die iedereen mag, kan men veel verdra
gen.
De „speaker" weigerde een onmiddel
lijk debat toe te staan over een door
Hogg namens de oppositie ingediende mo
tie, waarin critiek op het gevangenisbe-
leid van de regering en de voorgestelde
aanpak van het onderzoek werd uitge
oef end.
Het roulette-balletje dat sinds 3 oktober
in hotel Blokhuis in Denekamp draaide is
stilgelegd op last van de officier van Jus
titie. De rijkspolitie deed onder zijn lei
ding een inval in de zaal van het hotel,
waar toen slechts enkele spelers en vijf
croupiers aanwezig waren. Tegen de or
ganisator van het spel, tevens voorzitter
van een sociëteit, is proces-verbaal opge
maakt, evenals tegen de vijf croupiers en
tegen veertien spelers en speelsters. Een
roulettetafel, fiches en enkele honder
den guldens speelgeld werden in beslag
genomen.
ADELAIDE (Australië) (AP) De po
litie van Adelaide heeft meegedeeld, dat
de negenjarige Wendy Jane Pfeiffer leeft.
Ze is gevonden dwalend door de bossen,
ongeveer dertien kilometer van de boer
derij van haar ouders.
Wendy werd sedert zondagmiddag ver
mist. Ze ging met haar hond wandelen.
De hond keerde zonder haar terug. On
middellijk werd op grote schaal naar
haar gezocht.
Een 22-jarige man werd beschuldigd
van moord, nadat hij tegenover een gees-
lijke „bekend" had dat hij haar ver
moord had. De geestelijke waarschuwde
onmiddellijk de politie. De man had ge
zegd dat hij het lijk van Wendy begra
ven had. Hij lachte toen het niet gevon
den werd.
(Van onze correspondent)
Van nu tot en met 1972 zal Rotterdam
1.1 miljard moeten investeren in zijn
havenuitbreidingen en de aanleg van in
dustrie-terreinen langs de Nieuwe Wa
terweg en op de Maasvlakte. Om te voor
komen, dat gedurende een aantal jaren
niet aan de vraag naar nieuwe terreinen
zal kunnen worden voldaan, zal er dus
jaarlijks gemiddeld een bedrag van rond
160 miljoen dienen te worden geïnves
teerd. Vertraging in deze investeringen
zal ernstige gevolgen hebben, niet alleen
voor de internationale positie van de ha
ven, maar ook voor de rentabiliteit van
de reeds door de gemeente gedane inves
teringen, aldus staat te lezen in het zo
juist verschenen jaarverslag van het ge
meentelijk havenbedrijf over 1965.
ADVERTENTIE
Speciaalzaak voor prettige schoenen
Haarlem,
Kruisweg 42 Tel 12637
Ook Forma Natura
Speciaalzaak voor prettige schoenen
Haarlem,
Kruisweg 42 Tel 12637
Ook Forma Natura
ROME (AP) De stadsverkeerscom-
missie van Rome heeft vanavond gead
viseerd, in de hele stad in de ochtend
uren een parkeerverbod af te kondigen
en alle automobilisten daarmee te dwin
gen met de bus naar hun werk te gaan.
De commissie verklaarde dat dit een
drastische maatregel was, maar ook de
enige manier om een eind te maken aan
de onafzienbare verkeersopstoppingen die
dagelijks ontstaan als 650.000 automobi
listen naar hun werk gaan.
De heer E. P. Clijnk, voorzitter van de
afdeling Zaandam van het N.K.V., heeft
bedankt als lid van de K.V.P.
Reden is „de houding van de K.V.P.
rond de kabinetscrisis". De heer Clijnk,
die dit jaar wegens het bereiken van de
leeftijdsgrens aftrad als Statenlid, heeft
31 jaar zitting gehad in de Provinciale
Staten van Noord-Holland als afgevaar
digde van de K.V.P.
Vorige week zijn bij enkele Amster
damse winkeliers travelerscheques aan
geboden, die vals bleken te zijn. Twee
kledingmagazijnen zijn daarvoor gedu
peerd. De aanbieders zijn twee mannen
van een donker type, die redelijk goed
Engels spreken. Zij bieden cheques aan
van honderd dollar, afgegeven door de
„Continental Bank" of de „North-Ameri-
ca Bank". Deze banken bestaan niet.
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
te dun of versleten
laat het ons even weten
prijsopgave aan huis
's morgens 9 uur gehaald
's avonds 6 uur thuis.
h. de graaff
grote houtstraat 103
haarlem, telefoon 11485
profiteer van onze inruilactie
10.— tot 25.— voor uw oude
spiraal of ledikant.
E X A K T A
v.a
v.a
v.a.
Imp.: Firma Dr. K. Heynderickx-Hugo de Grootstraat 9-Den Haag
39. Tsjiao Tai heeft een olielamp aan-
I gestoken en de lijkschouwer bij Rechter
Tie binnengeroepen. De lijkschouwer
Wang maakt een buiging en wacht be
leefd tot de Rechter het woord tot hem
richt. „En, meneer Wang''" zegt Rechter
Tie, „ik hoop dat u enkele mysteries voor
ons kunt ontraadselen. Wat hebt u ont-
I dekt?" „Uw vermoeden ivas juist, edel
achtbare", antwoordt Wang. „In de
I maag van beide lijken heb ik sporen ge
vonden van een sterk verdovend middel,
bereid uit alruinwortel". „Dus de dichter
Meng en de onbekende boef zijn hoogst
waarschijnlijk door dezelfde persoon ver
moord!" zegt Rechter Tie opgewonden.
Meng was verdoofd toen hem een mes
door het hart werd gestoken en daarom
keek hij zo vredig. En de moordenaar
nam het wijnkopje mee omdat er nog spo
ren van het verdovend middel in zaten.
Hebt u nog meer ontdekt, meneer Wang?"
„Weinig edelachtbare" zegt de lijkschou
wer. „De onbekende schurk is gedood door
middel van slagen met een grote steen,
die de moordenaar waarschijnlijk ergens
had opgeraapt, toen zijn slachtoffer ver
doofd op de grond was gevallen. De sla
gen hebben het gezicht onherkenbaar ver
minkt, maar een kleine lichamelijke bij
zonderheid kan u misschien helpen om uit
te vinden wie hij is. Het slachtoffer had
een oud litteken in de vorm van een ster
op zijn rechterdijbeen. Het dateert waar
schijnlijk uit zijn kindertijd en het it
hoogst onwaarschijnlijk dat er twee men
sen met precies zo'n litteken zouden rond
lopen".
13. Jollipop droeg Hapwap de keuken binnen en zette
hem daar op een stoeltje, terwijl Panda bezorgd zijn
bewegingen volgde. „Ik hoorde helemaal geen „Hik
zei laatstgenoemde. „Ik hoorde alleen Hapwap maar
„Slok" doen!" „Meneer Panda" sprak Jollipop indruk
wekkend, terwijl hij zich in zijn volle lengte oprichtte.
„Mogen wij u er op wijzen dat het gehad „Slok" be
tekent dat men iets inslikt. Terwijl het geluid „Hik"
duidt op ontsnappende lucht. Het verschil is wellicht
te gering voor de ongeoefende luisteraar, maar ik weet
waar ik over praat!" „En tóch deed Hapwap „Slik"
zei Panda eigenwijs. „En bovendien is zijn speelgoed
beertje reeg! Hoe kan dat nou?" „Wel verbaasd
mompelde de huisknecht. „U hebt gelijk! Het speel-
dingetje is geheel verdwerten! Waar heb je het gelaten,
Hapwap je? Vertel het oompje Jolli-jollie eens?" De
kleine keek even zwijgend naar de bediende stak toen
zijn armen uit en riep met een schorre stem: „Mama,
mama, smek, mmMama!"
KMK, HIER «EB EEN)
PRACHTIG AUTOMA-y
TISCH PISTOOL.
NEE
X óJl /PAT IS
{SUET'S VOOR
V Mil 1
'dit is de nieuwste"
WEL PUUE, MAAR 0>J- V
TniLincff tpbc e
KAN IK
OOK NIET
REN
,u
UMi-fVrSK/
660. Onderzoekend keek de zeerob
Brammetje Fok aan. „Denk jij soms ook,
I dat ;/c leugens vertel."
Bram haastte zich dat te ontkennen.
„Natuurlijk niet, wij zeelui liegen
I nooit", zei hij met grote nadruk. ..Maar
het klinkt wel vreemd natuurliik
eieren, die achter een schipbreukeling
aanlopen."
Toch was het zo, zei de zeerob. „Ik
heb het zelf door de kijker gezien."
„Hoe zagen ze er precies uit?" vroeg
Bram.
„Ze leken eigenlijk een beetje op een
pinguin", sprak de zeerob. „Daarom heb
ik ze ook eiermannetjes genoemd. Wacht,
ik zal er een voor je maken."
Op verzoek van de zeerob bestelde
Bram een hardgekookt ei en met behulp
van wat papier begon de zeerob een we
zentje te knutselen. Hij deed het zo han
dig, dat dit vast niet de eerste was.
Bram keek belangstellend toe.
„Zie je zó zagen die kereltjes er
uit", zei de zeerob. „Geen armen, geen
handen, griezeltjes. Ik ben er zeker van,
dat zij een paar van mijn vrienden in
hun macht hebben. Maar niemand ge
looft me en niemand wil er heenvaren.
En alle kinderen lachen me uit
