en
Tom Zwaag leerde Noordhollandse
meisjes geheim van de „beat-kus"
Huwelijk maakt einde aan
een bloeiend bedrijf
PANDA EN DE MEESTER - ETER
AVONTUREN VAN DONALD DUCK
RECHTER TIE
RAMMETJE FOK
Ons vervolgverhaal
wol, wol, wol,
zuiver scheerwol
CZU535}
DONDERDAG 3 NOVEMBER 1966
17
Een oorspronkelijke
Nederlandse roman
door Wllly Corsari
Beat-kus
Diploma
BETROUWBAAR
W. G. TWEEHUYSEN
Zes minuten
ANEGANG 17- HAARLEM
Burgemeesters veranderen
van gemeente
(155)
Dat treft haar.
„Fouten en vergissingen? Mijn le
ven is niet anders geweest. Matthias".
Hij slaat de ogen op en kijkt haar
aan.
„Ja. ik meende, wat ik daarstraks
zei: ik zou eenonhandige
priester zijn, ik zou zeker dikwijls
aanstoot geven, met mijn eigenaardi
ge gewoonte om de mensen te vervol
genHij glimlacht even. „Zoals
ik u vervolgd heb".
Ze zegt snel. „Hoe bedoel je dat".
Je bent toch niet dom?"
Hij aarzelt. Graag zou hij zeggen.
Neen, vertel mij over u, vertel mij
over u, vertel mij, wat u ongeluk
kig maakt. Nu, in de stilte van hun
samenzijn, na het vertrek van de
man, die een sfeer van onrust en
spanning om zich verspreidde en nu
zijn eerste schuchterheid wat is ver
gaan, voelt hij weer, wat hij giste
ren heeft gevoeld; iets, dat hem ver
schrikt, iets dat om haar is, nu zij
zo opgewekt praat, evenzeer als gis
teren toen zij zwijgzaam was en koud.
Maar hij weet, dat het soms nodig
is zelf te spreken om anderen te
doen spreken.
„Toen ik nog een klein kind was,
bestond er niemand voor mij dan
mijn moeder. Wij waren altijd sa
men. Mijn vaderHet is moeilijk
om dit te vertellen."
Ik heb nooit opgehouden van moe
der te houden, maar ik ben haar
gaan zien, zoals mijn vader mij haar
liet zien".
Hij zwijgt even.
„Het is moeilijk, u een indruk te ge
ven van hun huwelijk. Er waren
mensen, die mijn moeder beklaag
den als een verwaarloosde en be
drogen vrouw. Er waren andere men
sen die zeiden, dat zij mijn vader
getrouwd had om zijn roem en zijn
geld. De een verontschuldigde zijn
levenswijze, zijn vrouw was te dom
om hem te begrijpen. De ander meen
de, dat hij een dwaasheid had be
gaan, verblind door haar schoonheid,
en dat bitter berouwde. Als kind
dacht ik, dat mijn moeder wel on
gelukkig moest zijn en was daar
bedroefd over, maar ik vereerde
mijn vader, van verre, want, hij be
moeide zich weinig met mij. Als hij
niet op tournee was omringde hij
zich in ons huis in Lausanne met
een ware hofhouding van vereerders
en vereersters. Ik leefde met mijn
mt*eder in haar eigen wereld. Als zij
leed, heeft zij het nooit getoond. Zij
was altijd gelijkmatig gestemd,
zacht en vriendelijk. Maar een enig
kind is gewoonlijk vroeg wijs en al
les wat ik om mij heen zag ge
beuren, overtuigde mij er van, dat
zij diep in haar hart heel ongeluk
kig moest zijn. Ik voelde mij haar
trooster en beschermer. Maar toen
ik twaalf jaar was, kwam ik in nau
wer contact met mijn vader. Hij
kreeg een van de aanvallen van
zwaarmoedigheid, waaraan hij bij
tijden leed en die hem ongeschikt
maakten om op te treden of zelfs
met mensen om te gaan. De vorige
malen, dat- dit gebeurde, was ik te
jong geweest om veel van zijn toe
stand te merken, vooral omdat hij
Charles
Charlotte
zich dan terugtrok ergens buiten en
grotendeels de tijd in zijn kamer door
bracht. Ik wist alleen, dat dit de pe
riodes waren, waarin mijn moeder
altijd bij hem was en zij alléén.
Ditmaal gingen wij naar een plaats
je in Frankrijk. Mijn vader schaam
de zich over deze aanvallen. Hij
was altijd bang, dat men hem voor
waanzinnig zou houden. Het was een
teken van naderende genezing, als
hij zich buiten zijn kamer vertoon
de en als hij buiten kwam, was de
dag nabij, dat hij kon terugkeren,
naar zijn gewone bestaan. Ditmaal
gebeurde het, dat ik hem ontmoet
te aan het eind van deze periode toen
hij een wandeling maakte. Wij wan
delden samen en hij begon met mij
t<- spreken. Niet verstrooid vriende
lijk, zoals anders, maar bijna als
van man tot man. Hij sprak over
zijn innerlijke verscheurdheid, die
hem soms dompelde in deze zware
melancholie, hij klaagde over een
zaamheid, hij sprak over zichzelf als
een ongelukkig mens. Het gaf mij
een schok. Voor mij was hij de schit
terende en gevierde man geweest.
Dat hij ongelukkig was, wekte voor
het eerst in mijn inniger gevoel dan
bewondering.
Van die tijd af, hechtte ik mij
steeds meer aan hem. Hij werd
mijn afgod. Ik zag alles door zijn
ogen, ik dacht wat hij wilde, dat
ik zou denken. Ik zag mijn moeder,
zoals hij mij haar liet zien; als een
lieve, maar onbeduidende vrouw,
een beetje belachelijk in haar kin
derlijke vroomheid, een vrouw, niet
in staat hem te begrijpen en die hem
daardoor ongelukkig had gemaakt.
Hij zei mij, dat ze hem nooit had
liefhad en dat dit de geheime el
lende van zijn leven was. Hij zei,
dat ze onberekenbaar voor hem leef
de in haar eigen wereldje en dat
de eenzaamheid hem soms dreef tot
dingen, die hij niet werkelijk wenste.
Toen stierf mijn moeder. Zij was
lang al steeds bleker en magerder
geworden, haar lichaam werd onder
mijnd door een bloedziekte. Na haar
dood logeerde ik lange tijd bij mijn
grootmoeder. Zij was het, die mij
vertelde hoe mijn ouders waren ge
trouwd. Zij verweet mijn vader, dat
hij mijn moeders dood had veroor
zaakt, dat zij van verdriet was ziek
geworden en weggekwijnd. Zij vertel
de mij, hoe mijn vader haar had ont
moet op een bal en meer uit ge
woonte, dan werkelijke verliefdheid,
haar het hof had gemaakt. Dat zij
daardoor, volkomen onaandoenlijk
was gebleven, prikkelde hem. Hij
begon zich grote moeite te geven
haar te veroveren en kwam er ten
slotte zelfs toe, haar ten huwelijk te
vragen, hoewel hij altijd had gezegd,
dat hij niet wilde trouwen. Zij wei
gerde. Zijn ijdelheid was mateloos ge
kwetst. Hij verviel in een van zijn
aanvallen van melancholie en deed
zelfs een poging tot zelfmoord. Toen
besloot mijn moeder, dat zij met
hem moest trouwen. Het was waar,
wat hij mij had gezegd; zij had
hem nooit lief.
(Wordt vervolgd.)
fWVVIIiniWWWIIWIWWWWHiWIIWWWWIIWWWIIWWIWIWIWWWWWI/WIIWWWWWWWWWWWIIIWI
(Van onze correspondent)
OUDE NIEDORP. Vanavond
komt hij voor de radio en over enige
tijd in een televisieprogramma. Een
platenmaatschappij wil een grammo
foonplaat met hem maken. „Vier jaar
lang heb ik volop gewerkt, maar het
is al die tijd nooit iemand opgeval
len. Nu ik heb gezegd er mee op te
houden krijg ik aan alle kanten publi
citeit. Jammer, want nu zou ik pas
echt goede zaken kunnen doen".
Tom Zwaag is in het nieuws gekomen,
doordat hjj zij 11 „bedrijf" heeft gesloten.
Vier jaar lang heeft hg in Noord-Holland
les gegeven in de kunst van het kussen.
Op 18 november gaat hjj trouwen. Zijn
bruid. Richtje Smit uit Den Helder, heeft
als eis gesteld dat hg de lessen onvoor
waardelijk staakt.
Lessen in kussen werden een jaar of zes
geleden reeds gegeven door de Helderse
jongeman Minkema. Hij beperkte zich tot
schriftelijk onderwijs, dat eindigde toen
Minkema met een zijner cursisten in het
huwelijk trad. Tom Zwaag (thans 22 jaar)
besloot vier jaar geleden het systeem van
Minkema over te nemen. Maar hij deed het
anders: hij gaf alleen praktisch kus-onder-
richt.
„Ik ben begonnen met folders te laten
drukken, die ik uitreikte in de danszalen
in Noord-Holland", zo vertelde Tom Zwaag
ons. „Ik vertelde daarin op een nette ma
nier de beat-kus te onderwijzen. Onmid
dellij k meldden zich cursisten en de toe
loop was zelfs zo groot, dat ik overwoog
om leraren in dienst te nemen. Omdat ook
jongens kus-les wilden hebben zou er ook
een lerares aan te pas moeten komen. Bij
nader inzien vond ik het beter de zaak
maar alleen op te knappen en mij te be.
perken tot de vrouwelijke klanten.
Kijk, lesgeven in kussen is een subtiele
zaak. Je moet weten tot hoever je kunt
gaan. Er zijn meisjes, die je haast dwin
gen verder te gaan dan het les-programma.
Dat wilde ik niet. Ik wilde de goede naam
van mijn zaak niet bederven. Het is ge
lukkig altijd goed gegaan. Maar oei, er zijn
voor mij heel wat moeilijke momenten ge
weest. Vooral als ik een knap meisje in de
armen had".
In Noord-Holland wonen meer dan vijf
honderd meisjes, die bij Tom Zwaag een
kus-diploma hebben behaald. Het diploma
ADVERTENTIE
RIJDEN
RIJDEN
Bloemendaalseweg 200 - Overveen
Zoekt u een goede Volvo - occasion
Belt u ons even Tel. 55602
werd uitgereikt als de leraar meende dat
het meisje de moderne kus-kunst goed be
heerste. Zy werd dan automatisch lid van
de internationale moderne kus-club.
Ieder diploma is aan de achterzijde voor
zien van foto en handtekening van Tom
Zwaag, die zich bediende van de schuil
naam Johnny van der Laan, een naam die
hij zich had aangemeten als leider van de
fan-club Cliff Richard
De kus-lessen werden gegeven in een
portiek, op een bankje in een park, in de
stations-wachtkamers en soms in leeg
staande treinen op het emplacement van
Den Helder .„Mijn tarief was f 1,50 per les.
Zo'n les duurde zes minuten, onderver
deeld in twee minuten staan, twee minuten
zitten en twee minuten liggen. Als voor
waarde stelde ik, dat de meisjes zestien
jaar moesten zijn. Eén keer kreeg ik een
meisje, dat zei zestien te zijn, maar later
veertien lentes bleek te tellen. Toen kreeg
ik wat moeilijkheden met de ouders en de
politie.
De meisjes kwamen meestal niet alleen,
maar in gezelschap van een vriendin.
Soms had ik het zo druk, dat ik volg
nummers moest uitreiken en tien klan
ten op een avond had. Opvallend was
dat de meeste cursisten knappe meisjes
waren. De knapsten liet ik wel vijf keer
terugkomen eer zij het diploma kregen.
De lelijke meisjes kregen het diploma
na de eerste les.
Ja, het is wel eerlijk. Het was voor mij
ook niet altijd een lolletje. Ik had altijd
een speciaal doekje bij me om mijn mond
af te vegen. Aan zwaar opgemaakte meis
jes had ik een hekel. Dat werkte moeilijk.
In Hoorn heb ik veel gewerkt. De aan
vragen kwamen meestal telefonisch bin
nen. Dan zei ik tegen zo'n meisje: „Probeer
maar een clubje van tien te vormen, want
anders loont het niet om naar je toe te
komen". Nou, zo'n ploegje was al gauw bij
elkaar.
Het kus-diploma heeft heus grote waar
de. De meisjes, die een dancing bezoeken
willen graag door een jongen worden
thuisgebracht. Het blijkt, dat als zij een
kus-diploma kunnen tonen, er altijd wel
jongens zijn dip daartoe bereid zijn".
Hij is niet altijd goed begrepen, Tom
Zwaag. door zijn ouders niet, door de po
litie niet en door zijn verloofde niet. „Mijn
Küsmeester Tom Zwaag
«MR
21. Joris plaatste de zak met geld en Hapwap naast
zich op de laadbak van de auto en zette zich gemakke
lijk neer. „Foei!" prevelde hij, afkeurend naar de
rennende gestalte van Jollipop kijkend. „Toen wij nog
jong waren, draafden livreiknechten niet langs de we
gen! Zij bewogen zich statig voort en gaven hoogstens
van hun afkeuring blijk door een licht optrekken van
de wenkbrauwen. Deze om baby's roepende dienaar
is hoogst stuitend. Gelukkig zullen we hem snel uit het
oog verliezen!" En zo was het. De vrachtauto zette
er een aardige vaart in, die de bediende helaas niet
bij kon houden. „Nu dat probleem naar de achtergrond
is verhuisd," vervolgde Joris, „krijgen we het volgen
de; hoe deze wagen tot stilstand te brengen, opdat
ik mij heen kan reppen. Met medeneming van het geld
en achterlating van deze peuter natuurlijk!" Nauwe
lijks was hij uitgedacht, of het voertuig zakte krakend
door zijn achteras en kwam in het geluid van scheu
rend metaal en tunnelend houtwerk tot stilstand
GR»BT3E1 A
ipuc* Li
GT?IET3€,
ixjoci
>lltribut« .1 by Kmg Features Syndicate.
Walt Disney Productions
World Rights Reserved
ADVERTENTIE
verwerkt tot vlotte,
prachtige pullovers met
kraag, pullovers met rol-
kraag(col), pullovers
met V-hals of ronde hals,
perfekt afgewerkte
vesten.
Prijzen van 23.50 tot 49.75
ouders vonden het maar een vreemd be
drijf. Ze waren er sterk op tegen. De po
litie vertrouwde me niet en heeft me tot
tweemaal toe in mijn kraag gepakt, maar
na het verhoor van de meisjes kwam wel*
vast te staan, dat alles zich heel netjes had
toegedragen en ik altijd mijn handen thuis
hield.
Ja, en dan mijn verloofde. Ik leerde haar
vorig jaar kennen. Ieder weekend ging ik
naar Den Helder maar voor ik bij haar
kwam moest ik altijd enige cursisten af
werken. Aanvankelijk verzweeg ik dat,
maar je kunt begrijpen dat het niet lek
ker zat, toen ze er tenslotte achter kwam.
Uiteindelijk heb ik haar moeten beloven
het kus-bedrijf te stoppen.
Het ging net zo lekker. Ik werkte wel in
tien plaatsen in Noord-Holland, maar ik
reisde ook naar Essen in België, waar de
meisjes het kussen in de nieuwe stijl wil
den leren".
Tom Zwaag moet het kussen nu beper
ken tot zijn aanstaande vrouw. „Maar haar
kan ik werkelijk niets meer leren". Hij
hoopt een woning te krijgen in Schagen.
waar hij als gemeente-arbeider bij de
plantsoenendienst werkt.
„Mijn pa is nooit zo gelukkig geweest
met de wijze waarop ik probeerde een
centje bij te verdienen. Nieuwe activitei
ten? Ja, de laatste tijd geef ik tegen een
tarief van 2,schriftelijke adviezen in
liefdesproblemen. Dat loopt aardig. Ik amu
seer mij er geweldig mee.
Verder blijf ik actief in de Cliff Richard-
fanclub en de Rex Gildo-beweging en or
ganiseer ik dansavonden met beat-bands.
Dat laatste uit liefhebberij. De opbrengst
sta ik altijd af aan gehandicapten. Dat is
heel dankbaar werk"
Tot burgemeester van de gemeenten
Kamerik en Zegveld is benoemd de heer
J. van Wijk. De heer Van Wijk, die 39
jaar is, is sinds 16 augustus 1963 burge
meester van Zaamslag. Hij is Nederlands
Hervormd en lid van de C.H.U.
Tot burgemeester van de gemeente
Brouwershaven is benoemd mr. J. P.
Boersma. De heer Boersma, die 37 jaar
is, is sinds 1 juni 1963 burgemeester van
Wedde. Hij is lid van de P.v.d.A.
i#
47. „Het plan dat ik heb zal je mis
schien een beetje verbazen, Tsjiao Tai",
zegt Rechter Tie, maar je moet precies
doen wat ik zeg. Ga naar de herberg De
Rode Karper, waar de bedelaars van de
stad zich altijd verzamelen. Je scharrelt
een paar bedelaars op die meestal in de
Wilgenwijk werken en die breng je naar
mij toe, en dan komt het belangrijkste:
„Je vertelt iedereen die het maar horen
wil dat de moorden bijna zijn opgelost,
en dat de bedelaars ondervraagd moeten
worden in verband met nieuw bewijsma
teriaal". „Is het een list, Edelachtbare?"
vraagt Tsjiao Tai nieuwsgierig. „In zeke
re zin", antwoordt de Rechter. Herin
ner je je nog dat ik vanochtend na de
eendenjacht' zei dat ik een nieuwe manier
wist om misdadigers te vangen, namelijk
met een lokeend? Dat gaan we nu doen".
Tsjiao Tai begrijpt er nog steeds weinig
van, maar dat is hem wel vaker overko
men als Rechter Tie een plan heeft. Hij
gaat naar buiten, springt te paard en rijdt
in de richting van de Rode Karper. Als
hij onderweg een groepje dienders van
de Nachtwacht tegenkomt, roept hij ze
opgewekt toe: „De Rechter staat op het
punt om de moordzaken op te lossen".
Hij kent de nachtwakers goed genoeg om
te weten dat ze het nieuws als een lopend
vuurtje door de stad zullen verbreiden.
668. Van de ongelukkige schipbreukelin
gen kreeg Bram eindelijk te horen, waar
om ze hier door de Eiermannen gevan
gen werden gehouden.
„Weet je, wat het is?" zei de oudste
zeerob. Die wezentjes willen ook wel
eens rust hebben. Je moet eens nagaan
hoe vermoeiend het is, als je altijd maar
de gedachten van anderen hoortals
je nooit eens met je eigen gedachten al
léén bent! Daarom laten ze ons die huis
jes bouwen. Want door steen breken de
gedachten niet heen. Wie wil, kan zich
dus terugtrekken in zo'n stenen huisje."
„Dus als die gebouwd zijn laten ze jul
lie vrij?" vroeg Bram.
„Geen sprake van. Want ten eerste wil
len ze niet, dat anderen van hun bestaan
op de hoogte komen. En bovendien: ze
hebben geen armen of handen en iemand
moet toch voor hen de af sluitstenen in de
huisjes open en dicht doen."
Bram keek grimmig.
Zonder iemand iets van zijn plannen te
vertellen liep hij naar buiten. Zijn be
doeling was naar de Kokanje te sluipen
en met dit schip hulp te gaan halen.
Voorzichtig bewoog hij zich voort achter
enkele Eiermannen, die zelfs niet naar
hem opkeken. Dat gaf Bram njeuwe
moeden hij zag niet, dat de Eier
mannen elkaar een vrolijke knipoog gaven
alsof ze allang gemerkt hadden, wat zich
achter hun rug afspeelde.
