en
Bevolkingsgroei keren door
nieuwe medische ethiek
PANDA EN DE MEESTER-ETER
Zeer kostbare seconden voor
geleerden uit de hele wereld
Record vasten
RECHTER TIE
AVONTUREN VAN DONALD DUCK
4!
I
RAM MET JE FOK
J. ZEEGERS
Ons vervolgverhaal
Leidse hoogleraar meent:
A
Opstand van '56 in
Hongarije herdacht
Grafkruisen beklad
in Yenray
Zonsverduistering in Zuid-Amerika
Spoorwegongeluk
in Italië
ir
BRENG SFEER IN
UW WONING
ZATERDAG 5 NOVEMBER 1966
8
Een oorspronkelijke
Nederlandse roman
door Willy Corsari
Laat NU uw meubelen
vakkundig stofferen
WONINGINRICHTING
Achtervolgen
'M- «•X'dtètaffiwr'V
(157)
„Ik ben ziek", fluistert zij. „Ik ben
erg ziek.ik sterf.o God,
Matthias, ik heb het niet geloofd,
ik kon het niet geloven, ik dacht,
dat ik niet bang was, maar ik geloof
het nietde dokter.bel de
dokter zo is het nooit geweest
Een nieuwe pijnaanval doet haar
krimpen over de grond. Hij vindt
het nummer en herademt als de dok
ter thuis is en belooft te zullen ko
men.
Dan knielt hij weer bij haar.
„Ik wil niet sterven", fluistert
haar blauwe lippen, „nog niet, nog
niet, ik kan niet, help me, Matthias
ei- is zoveel.ik weet het niet al
les meerik kan niet goed den
ken ik ben slecht geweest-.
heel dikwijlsik heb die arme,
oude vrouw vergeten.
Hij grijpt haar handen, die ijskoud
en klam zijn en klemt ze in de zij
ne.
„Ja, houd me vast," fluistert zij,
„laat me niet wegzinken.dan
kom ik niet terug.en ik ben
bang.
Hij stamelt: „God, ontferm u
over ons beiden, ontferm u over
hear, geef haar tijd, geef haar tijd, o
God
„Matthias?"
„Misschien.heb ik ook. ver
keerd geoordeeld en nu is het te
laat."
„Neen, neen, hei is niet te laat.
Hij zoekt vertwijfeld in zijn ge
dachten naar woorden van hulp. Haar
wijdopen ogen staren hem aan. Zij
wil spreken, maar er komt niets
meer dan een zucht. Dan schrilt de
bel door het doodstille huis. Hij richt
zich op en rent naar beneden.
Het is de dokter.
Hij zegt bevend:
„Goddank dat u er bent, dokter.
Het kwam opeens. ze is dood
ziek."
„Ja," zegt de dokter. „Dit kon elk
ogenblik gebeuren. Heeft zij zich
soms opgewonden?"
Matthias wankelt, alsof de woor
den hem een stoot tegen de borst
hebben gegeven. Hij leunt tegen de
gangmuur en blijft daar staan, met
bonzend hart. O God, denkt hij, ik
wou toch alleen helpen. Is het dan
verkeerd? Hij staat daar nog, als
de dokter in de gang komt, en staart
met bange ogen in zijn ernstig ge
zicht.
„Er moet een priester komen,"
zegt de dokter alleen.
Hij volgt de dokter terug naar bin
nen, de handen voor zich uit, als
een blinde.
Het is de dokter, die opbelt, om
een priester, om een zuster.
Matthias knielt bij de divan, het
gezicht in de handen en tracht te
bidden, maar hij kan het niet en die
onmacht is als een oordeel.
Het is bijna half drie, als Alex
thuiskomt. Hij is licht beneveld,
maar denkt er toch aan, zacht de
deur te openen en de trap op te
gaan. De drank heeft tenslotte de gek
makende rondedans van gedachten
in zijn hoo'fd doen ophouden. Hij is
bijna vrolijk.
Als hij op de tweede verdieping
komt, staat hij even verwonderd, te
Charles
Charlotte
staren naar de oude jas en hoed. Wat
nog altijd hier? Dan hoort hij een
deur openen en keert zich om. Mat
thias is uit de slaapkamer gekomen.
Alex staart naar het gezicht, dat hij
nauwelijks herkent. Het lijkt opeens
ouder, vervallen en doodsbleek.
„Ik heb op u gewacht," zegt Mat
thias.
„Op mij? Zo?"
Waarom in de slaapkamer? denkt
Alex.
Matthias heeft hem bij de arm ge
nomen.
„Laten we.even hier binnen
gaan."
Alex laat zich meeleiden in de
voorkamer, in een wat suffe ver
bazing. Hij kijkt rond in de kamer,
die wat deint voor zijn wazige blik.
Hij heeft zijn regenjas nog aan, zijn
hoed staat wat schuin op zijn hoofd.
Wat is er met de kamer, denkt
hij. Waarom lijkt het een kamer uit
een angstige droom. Ik ben dronken,
dat is het.
„Ga even zitten," zegt Matthias.
Alex valt in een stoel. Hij zit wat
in elkaar gezakt, moe opeens, ver
langend naar bed, verward.
Matthias staat naast hem en zegt
zacht:
„Ik moet u voorbereiden op een
schok."
Alex beweegt zich niet. Hij trekt
alleen de wenkbrauwen op.
„Het kwam.opeens.de dok
ter kwam te laat.
Alex heft het hoofd op-
„Wat? Dokter". Wat zeg je toch,
ouwë jongen?" Ik ben wat wazig. Af-
scheidsfuifje, weet je. Wie is er
ziek?"
„Ze is.ze is dood".
„Wie is dood?"
„Mevrouw Reinierse."
Mevrouw Reinierse, denkt Alex. Z
Mevrouw Reinierse is dus dood? Dan
richt hij zich op. De kamer deint
niet meer voor zijn blik, hij ziet de
man die naast hem staat, helder en
duidelijk. Hij vraagt scherp.
„Waar is Charlie?"
„Matthias wendt zich af- Hij gaat
op de divan zitten en steunt het
hoofd in de handen.
„Ze is dood," zegt hij, „ze is
dood. misschien wel doop mijp.(
schuld. Al zegt de dokter, dat ze al
lang ziek was, heel ernstig, dat het
elk ogenblik kon gebeuren. maar
zij moest rust hebben ën ik heb
haar iets gezegd, waarover zij zich
opwond.ik met mijn gepraat. O,
God".
„Hij snikt opeens, het gezicht in de
handen.
Alex zit naar hem te staren.
„Onzin", zegt hij, „dat kan niet.
Dat is onzin. Dat kan niet. Ik moet
haar iets zeggen."
Hij staat plotseling op. Zijn hoed
valt af.
„Dat kan niet," zegt hij woedend,
„ze is flauwgevallen, ze kan niet
opeens dood zijn, dat is een rot
streek, dat is.
Hij rukt zijn das los, zijn gezicht is
opeens vuurrood, hij hijgt naar adem.
Dan kijkt hij naar de man op de
divan en zegt na een ogenblik:
„Zo. Ja. Ze is dus dood."
(Slot volgt)
Op het congres voor bevolkingsgroei en
volksgezondheid heeft prof. dr. J. H. van
den Berg. hoogleraar in de psychologie te
Leiden, als mogelijkheden om de bevol
kingsgroei af te remmen sterilisatie en
abortus provocatus genoemd.
Prof. Van den Berg benaderde het vraag
stuk van de bevolkingsgroei als conflicts
psycholoog. Lange tijd bestond de mening
dat alle subjectief verwerkte, pathologische
en neurotische conflicten door jeugdig en
individueel geleden psychotrauma veroor
zaakt zouden zijn. Thans vindt volgens
prof. Van den Berg de overtuiging aanhang
dat deze conflicten uit actuele sociale fac
toren voortkomen.
Als conflictgevende of neurotiserende
factoren der Westerse samenleving noem
de hij de moderne verplaatsbaarheid van
de mensen, de verzwakking van het ge
zinsverband, het toenemen van tussenmen
selijke arbeid, vermindering van gezag en
ontzag en de druk van de tijd (manager
ziekte).
Twee factoren kunnen de groei van de
bevolking remmen, de welvaart en de
sexualisering van het leven, aldus prof.
Van den Berg.
Thans is het aantal mensen in ons land
reeds een plaag zodat het zijns inziens on
afwendbaar is zich te beraden over maat
regelen ter verkleining van die plaag, ter
voorkoming van een ramp. Prof. Van den
Berg meent dat het bezwaar tegen semi-
pornografische lectuur dient te vervallen.
„Hoe meer kopers van „Playboy", des te
minder kinderen.". Men stimulere de sexu
alisering van het leven. Gebeurt dit, dan
zal willen nieuwe conflicten worden
voorkomen de vruchtbaarheid der ge
slachtelijke relatie drastisch verminderd
moeten worden door voorbehoedmidde
len goedkoop of gratis te verstrekken en
ze in alle medisch verantwoorde vormen
aan te bevelen. Als dat niet voldoende is
heffe men de bezwaren tegen abortus pro
vocatus op en de arts sterilisere elke vrouw
die dat wenst, aldus prof. Van den Berg,
die voorts opmerkte dat de ethiek van het
bezwaar tegen sterilisatie en abortus stamt
uit een tijd waarin de arts niet machtig
was. Nu is hij dat wel. Dan is een andere
ethiek geboden. Het kan volgens prof. Van
den Berg getuigen van menslievendheid,
wanneer in een tijd van rampzalige bevol
kingsgroei ongewenst menselijk leven niet
meer wordt beschermd
„Wie niet ontkomt aan de walging jegens
het massakarakter der zo overdadig op
zingenot ingestelde huidige mensheid, is
ADVERTENTIE
Wij komen gaarne met grote collctie
stalen vrij ter inzage bij u aan huis.
Wacht niet te lang - wij kunnen u nu j=
nog tijdig helpen.
RIJKSSTRAATWEG 84 - 86 hk. Over-
tonweg - Telefoon 60473
Volop parkeergelegenhid.
\u». tril' .mill
verblind of onnozel. Niettemin nemen ook
degenen die deze walging kennen aan dat
zelfde bestaan deel. Dan is het geboden de
consequenties te aanvaarden en zich af te
vragen wat van de oude, eens onschadelijke
ethiek nog deugt. Bij een drastische veran
dering in 's mensen leven op aarde past
een eveneens drastische verandering in ons
aller instelling", aldus prof. Van den Berg,
die zijn referaat besloot: ,:De conflictspsy
choloog is niet geneigd die maatregelen
doeltreffend te achten die buiten de alge
mene gang van zaken vallen, ongeacht of
deze gang nu gunstig is of niet. Het lijkt
hem integendeel geboden de algemene gang
van zaken te steunen en te verhevigen,
waardoor de kwade factoren zichzelf tref
fen en mogelijk verdwijnen. Dan is het
weer de tijd zich de goede principes te her
inneren en opnieuw een menswaardig be
staan na te streven. Een mensenmassa is
in zichzelf niet menswaardig, maar banaal,
vulgair, zonder ideaal, onmenswaardig. Dan
make men zich geen illusies. Men zij hard,
zoals de tijd dat vraagt".
WENEN (Reuter) De Hongaarse
regering heeft gisteren voor de eerste
maal de opstand van 1965 herdacht. Com
munistenleider Janos Kadar, die aan de
macht kwam nadat Russische tanks de
opstand hadden neergeslagen, legde
kransen bij monumenten en graven van
„de slachtoffers van de tegenrevolutie".
Het Hongaarse partijblad „Nepsza-
badsag" schreef in een hoofdartikel dat
de meeste schuld voor de opstand lag bij
de „Vergissingen en misdaden" van de
vroegere communistenleider Matyas Ra-
kosi en diens medewerkers. „Zij veroor
zaakten een ernstige crisis in het Hongaar
se parlement en in de regering".
In de nacht van donderdag op vrijdag
hebben onbekenden het gedenkteken op
het Engels oorlogskerkhof aan de Hoeder
straat te Venray beklad door er met zwar
te verf onder andere scheldwoorden op te
schilderen. Op 182 van de ruim 600 krui
sen waren met zwarte verf hakenkruisen
geschilderd. De Engelse militairen zijn
allen in 1944 bij de bevrijding van Venray
gevallen.
(Van onze correspondent)
MONTEVIDEO De aandacht van
de „wetenschappelijke wereld" is
weer op Latijns Amerika gericht. De
laatste keer dat dit gebeurde was toen
in het kader van het internationale
geofysische jaar talrijke expedities
naar de Zuidpool werden onderno
men. Nu gaat het om seconden: op 11
november zal in een slechts 89 kilo
meter brede strook, lopend van Peru
tot Zuid-Brazilië een totale zonsver
duistering te zien zijn. In Lima, de
hoofdstad van Peru zal de volledige
verduistering tachtig seconden duren.
In Noord-Argentinië 110 en in Zuid-
Brazilië 117 seconden.
Voor die korte spanne tijds zijn weten
schapsmensen uit alle delen van de we
reld naar Latijns Amerika gekomen. On
geveer honderd men treffen in Lima hun
voorbereidingen, bijna 500 in de Zuidbra-
ziliaanse zone van Bage en Playa Cassi-
no. De natuurkundigen hopen voor het
eerst het juiste aantal neutronen dat door
de zon wordt uitgestraald te meten. De
meteorologen de veranderingen van tem
peratuur en luchtstromingen. Natuurwe
tenschapsmensen zullen de gedragingen
van dieren en planten tijdens de onver
wachte duisternis bestuderen.
Een totale verduistering in deze vorm
komt slechts met tussentijden van 250 tot
700 jaar voor. Het is echter de vraag of
de kostbare seconden geheel zullen kun
nen worden benut. Bewolking kan waar
neming vanaf de grond verhinderen. Om
dit gevaar te bestrijden worden vliegtui
gen, ballonnen en raketten ingezet. Noord
amerikanen en Zweden zullen de maan-
schaduw met supersonische vliegtuigen
.achtervolgen". Die beweegt zich met
een snelheid van 2500 kilometer per uur,
terwijl de vliegtuigen 1300 kilometer ha
len. Zij kunnen de tijd van waarneming
door deze achtervolging aanzienlijk ver
groten.
LONDEN (AFP) Een patiënte, die in
een ziekenhuis van Glasgow voor zwaar
lijvigheid is behandeld, heeft 249 dagen
gevast, waardoor zij op een aanvankelijk
gewicht van 119 kilogram 33,5 kilo verloor.
De langste periode van vasten onder
medisch toezicht omvatte tot dusver 117
dagen. In totaal vijftien patiënten onder
gingen in twee ziekenhuizen van Glasgow
een behandeling tegen zwaarlijvigheid .Zij
kregen onbeperkte hoeveelheden vloeistof
en vitamines.
BARI (AFP) De sneltrein Turijn-
Bari is bij Molfetta (30 kilometer van
Bari) ontspoord. Vierentwintig reizigers
werden gewond. De oorzaak van het on
geluk is onbekend. De trein had een snel
heid van 110 kilometer op het ogenblik
van de ontsporing.
Vandaag een heel drukke dag gehad.
Allemaal dingen die noodzakelijk afge
handeld moesten worden; telefonen, brie
ven, boodschappen en een vergadering
van een bestuur waarin ik per ongeluk
terecht ben gekomen. Een drukke dag.
Wanneer ik andere mensen druk doen
de zie met hun werk; bedrijvig met akte
tassen en mooi-platte diplomatenkoffer
tjes vol papieren; in auto's, trammen,
treinen, taxi's, vliegtuigen; al hun heen
en weer rennen; besprekingen, vergade
ringen, lunches met spijkers en koppen,
transacties, telefonades, dringende tele
grammen, contracten denk ik man-
nekes, kereltjes-, ventjes, heren, excellen
ties, wat maken jullie je toch druk; wat
zit jullie je zelf toch allemaal in te praten
dat het allemaal zo hoogstnoodzakelijk is,
dat dat allemaal zonder jullie niet kan.
Als morgen alle leiders van alle poli
tieke partijen Tom, Dick en Harry;
Enzo, Norbert, Jo en Molly, Hendrik,
Jan Piet en Klaas er de boel bij zou
den neergooien en zich zouden terugtrek
ken in een verzorgingsflat of de Raad van
State dan zouden er ommers op staan
de voet weer allemaal vlugge ventjes,
rappe rakkerskiene kereltjes klaar
staan om op de plaatsen-aan-de-top te
springen? En als alle opperkoningen van
gans het bedrijfsleven er de bijltjes,
waarmee zij zo fortuinlijk te hakken ple
gen, bij zouden neerleggen en ergens in
de zon kopjes koffie zouden gaan zitten
drinken dacht u dat er dan een kanne
tje petrolie, een pakjej magarine, een
kluwetje kunstzij, een gloeilampje minder
op de markt zou komen?
Zij zouden allemaal, na enig kort be
raad, vervangen worden door andere ca
pabele heren. Alle vergaderingen zouden
doorgaan; alle vliegtuigen zouden blijven
vliegen, schepen varen, rekenmachines
ratelen, computers denken, olie vloeien.
De zee zou blijven ruisen. De wind blij
ven waaien. De regen vallen. In de len
te zou het teder groen aan de bomen ko
men.
Komt, kameraden, maakt het werk dat
je onderhanden hebt even af; zorg dat
de schrijftafel schoon is voor de opvol
ger; was de schimmel van de voeten en
de roos uit het haar, pak de koffer en
trek er tussen uit.
Misschien komt er een kort bericht in
de kranten dat u bent af- en uitgetreden
en dat drs. Foefjes, mr. dr. Van Dam, ir.
Bovendewijngaerdt, prof. mr. dr. Klus-
meijer en J. J. H. T. Baron van Leeuwar
den tot den Oldenmeule in uw plaats zijn
getreden en alles gaat gewoon door.
Denk ik dan.
Alleen: voor wat mij zelf aangaat
breng ik deze opperste wijsheid niet in
praktijk en blijf ik doen wat ik ten
onrechte meen te moeten doen. Zit
uren en uren achter de schrijftafel; met
papieren, bladen, boeken; telefonen, brie
ven, samenkomsten; en soms ren ik met
zo'n plat koffertje naar een taxi, bespring
trein of tram, voer besprekingen op tien
tallen niveaus en verbeeld mij zelf dat
zonder al dat gehurrie de zon niet meer
op zou gaan.
Alles wat hierboven staat is banale
wijsheid.
Ik ben er zeker van dat Enzo. Molly
Jo en Norbert, Jan van de olie, Piet van
de margarine en Frits van de lampjes
het volledig met mij eens zijn.
Eliat
23. Joris slaagde er in om Hapwap en de geldzak
te vinden in de resten van de vrachtauto-lading, en
klom van de laadbak af. „Ach, chauffeur" sprak hij
met gebroken stem. „Maak het ons niet moeilijk! Al
leen met mijn peutertje zwerf ik over straat. Nooit
gaan wij eens uit. En nu eindelijk wilden wij een
dagje op stap, en uw auto valt onder ons uit!" De be
stuurder van de wagen was van plan geweest om Jo
ris een flink pak klappen te geven, maar dit verhaal
ontroerde hem toch. Daar maakte de ander dankbaar
gebruik van. „Het is triest!" vervolgde hij daarom
lijdend. „Maar nu gaan we maar weer terug naar
onze vuilnisbak om in armoe en nederigheid iwedsel
te garen..Kom. mee, Hapwap je!" Nu gebeurde er
echter iets onverwachts. De zak met munten bleek
plotseling een lek gekregen te hebben, en een grote
stroom geldstukken regende op het plaveisel neer.
„Armoe en nederigheid.mompelde de chauffeur
twijfelend. „Vuilnisbak.Hmmmm.
DAT IS NIET
1 IK DENK
ZICH VER-
PRACHTIG WEERTOE VAN
DAAG Hfe IK GA NAAR
2ANDVOORT AAN
DE ZEE. FUN'
Distributed by King Features Syndicate
yOHU HOUDT ZEKER.
NIET VAN DE ZEE
U GAAT LIEVER NAAR DE
NEE... MAAR DEZE
TREIN GAAT NIETNAAf?
2ANDVOORT.
49. „Het is mij een eer om mijn vriend
de Rechter een dienst te kunnen bewij
zen", zegt de hoofdman van het gilde der
bedelaars hoogdravend. „En het verheugt
mij dat de moorden bijna zijn opgelost.
Wij bedelaars hebben het niet begrepen
op moordenaars, want die geven geen aal
moezen. Tsjang, Kwee, Fong en Lin,
kom hier"! De vier genoemde bedelaars
schuifelen naar de tafel en wachten
argwanend af. „Deze vier eersteklas be
delaars werken in de Wïlgenwijk"zegt
Lioe Kei, de hoofdman van het gilde.
„Hun dagtaak moet nog beginnen, want
zij bedelen vooral in de wijn- en dans
huizen, waar het leven pas 's avonds
goed op gang komt. Jullie gaan mee naar
mijn goede vriend de Rechter en vertelt
alles wat je weet". Tsjiao Tai bedankt
de snoeverige hoofdman beleefd en gaat
met de vier bedelaars naar buiten. Stap
voets rijdt hij voor het viertal uit, en
elke keer dat hij een groepje mensen ziet
staan, zegt hij, zoals de Rechter hem
heeft opgedragen: „Goed nieuws, mensen.
De moordenaar zal nog vandaag gear
resteerd worden. Jullie kunt weer gerust
slapen". Maar in zijn hart twijfelt hij
aan zijn eigen woorden. Ook de bedelaars
begrijpen er niet veel van. Ontevreden
mompelend lopen ze achter Tsjiao Tai
aan. Wat kan de Rechter aan hun ge
tuigenis hebben? Ze weten van de hele
zaak niets af.
670. Niet uit angst was Tutu intussen
weggevlogen van het gebied van de Eier-
mannen. De trouwe papegaai had gezien
dat dit avontuur tot dusver voor Bram
geheel verkeerd dreigde te gaan. Daar
zijn hersens niet zo snel werkten, had hij
besloten de ruimte te kiezen om een plan
te bedenken.
Al klapwiekend kwam hij tot een besluit.
Er was maar één ding, dat de Eier-
mannen naar zijn mening onmogelijk kon
den weten. Dat was hef feit, dat hij de
sterkste papegaai ter wereld was en over
enorme krachten beschikte. Als hij daar
van gebruik kon maken.
De rimpels in het groene voorhoofd ver
dwenen. Achter in de keel giechelde Tu
tu, alsof iemand hem kopje krauwde.
„Dat is het Forrrrrmidabel!"
Het was hem allang duidelijk geworden,
dat de koning de figuur was, die het werk
van de Eiermannen organiseerde. Als hij
de koning zou ontvoeren, waren de Eier
mannen hun leider kwijt.en dan kon
er van alles gebeuren.'
Lang dacht Tutu er niet over na, want
hij had het sterke gevoel, dat de tijd ging
dringen. Onder zich zag hij de koning bij
enkele Eiermannen staan, terwijl de
schipbreukelingen weer aan het metselen
van de bouwwerkjes waren geslagen.
Niemand keek naar boven. En niemand
zag, dat Tutu zich als een steen omlaag
liet vallen om de koning te pakkenl
i
