en
PANDA EN DE MEESTER'ETER
AVONTUREN VAN DONALD DUCK
RECHTER TIE
f
KRAMMETJE FOK
f
Ons vervolgverhaal
Politie stopt auto na wilde jacht
De Rode Mieren"
Pleidooi voor
uitstel van
Mammoetwet
J8É#
MAANDAG 7 NOVEMBER 1966
5
Een oorspronkelijke
Nederlandse roman
door Willy Corsari
Ons nieuwe feuilleton:
n
Als de meeste mogelijkheden
na je eindexamen HBS^B of
Gymnasium-/3 je te kleurloos
lijken,te geregeld, te geborgen,
knip dan deze advertentie
uit en prik hem aan de muur.
Als marine-officier ben je
nauticus, alert bedrijfsleider en i
„ombudsman"voor de mannen die i
onder je staan. De marine maakt
een wetenschappelijk specialist
van je, thuis in kern-energie, i
elektrotechniek of in mechanica.
Een wereldreiziger ook, die vele
vreemde havens binnenvaart.
I
Ui
(158)
Wat kan het hém schelen? denkt
hij.
Waarover maakt hij zich zo druk? De
schok. natuurlijk. Het moet een
schok zijn geweest. Ja, het is nogal
een schok.
Matthias heft het gezicht op-
„Ze is in de slaapkamer," zegt
hij.
„Er is 'n zuster bij haar. Ze is al
afgelegd en we hebben bij haar ge
beden.
„Ze ziet er zo mooi uit, zo heel an
ders danZijn stemt breekt.
Alex staart naar hem Zijn ogen
worden smal en zijn mond trekt
scheef.
„Waarom huil je?" vraagt hij.
„Wat gaat het jou aan? Je kende
haar bijna niet."
„Neen", zegt Matthias. „Ik kende
haar bijna niet. Maar God heeft mij
een vreselijke les gegeven door
haar vannacht."
Alex gaat weer zitten.
„Les? Wat les?"
Matthias kijkt neer op zijn handen.
„Ja. Ik heb opeens begrepen, dat
het geen ware nederigheid van mij
was, toen ik geen priester wilde wor
den. Neen, het was hoogmoed. Want
wat doet het er toe, hoe ik ben?
Wat beteken ik? Ik heb mij ver
beeld, dat ik het was, die dan be
langrijk zou zijn. Ik? Als ik een
priester was geweest, had ik haar
kunnen helpen. Niet ik.maar God
door mij. Ze is gestorven zonder die
hulp."
Hij krimt in elkaar, omdat Alex
heeft gelachen, kort en hard. Dan
ziet hij, hoe de ander hem aanstaart
met woede in de ogen
„Jullie", zegt Alex verbeten. „Jullie
vrome mensenje hebt het maar
gemakkelijk! Je doet iets verkeerd
en dan is het God, die je een les
geeft en je huilt een beetje van be
rouw en dan is alles goed, nietwaar?
Jij zult nu zeker wel priester wor
den? Ja, als God je een les geeft,
nietwaar? Maar ik.
Hij schreeuwt opeens de ander toe:
„Maar ik? Jij zit daar te grienen,
omdat hij haar in vrede kon laten
sterven als je priester was geweest)
Maar ik had hagr gelukkig kunnen la
ten sterven'. Ja zo i's hét. Misschien
was zij helemaal niet gestorven, als
ikZiek? Ja, van verdriët. Ik
wou dat niet weten. Het kwam me
beter van pas. Weet jij.
Hij slikt en het is even, of de woor
den, die hij wil spreken, hem bijna
doen stikken.
„Weet jij, weet jij, dat zij niets meer
had dan een kind, haar kleinkind,
Charles
Charlotte
dat alles voor haar betekende en dat
zij voor dood hield? Maar het was
niet dood. En ik wist, dat het leef
de. Ik wist, dat al gistermiddag en
heb het verzwegen. Weet je waar
om? Ik wou de zaak hebben. Ik wou
vrij zijn en onafhankelijk en rijk.
Heel eenvoudig. Ga ergens anders
zitten huilen. Ik begrijp niet, waar
jij over te klagen hebt. Ik.ik
heb niet eens een God om aan te
verwijten, dat hij zo'n misbaksel van
me heeft gemaakt. Ga weg en wordt
priester, dan kun je de mensen ver
geving brengen op hun sterfbed, maar
wie kan mij vergeven?"
Matthias is opgestaan. Een ogen
blik heeft de schok hem als versuft.
Hij kan niet denken. Dan stroomt
een overweldigend - medelijden door
hem heen. Hij zegt zacht:
„Ga naar haar toe. Zij ziet er zo
mooi uit, zo vredig en jong. Het is
vreemd, maar ik moest denken aan
een jong meisje in een witte bal
japon
Zijn stem breekt.
„Neen", zegt Alex. Hij is weer
gaan zitten. Zijn woede is verdwenen.
Hij staart voor zich uit en zegt dof:
„Neen, ik wil haar niet zien".
„Het zou je misschien troosten",
zegt Matthias zacht. „Zij glimlacht
zo lief, zo teder. Ik moest denken
aan woorden van de Heilige Philip-
pus Neri: in het ogenblik van de
dood zal God ons alleen vragen: Heb
je mij lief? Ik geloof, dat zij veel
liefde in zich had, veel liefde, die
nooit iemand van haar heeft willen
hebben. Die had zij God aan te bie
den. Ga naar haar toe
Alex slaat met de vuisten op de
armleuning van zijn stoel en
schreeuwt: „Laat me met rust! Laat
me alleen! Ik wil haar niet zien.
Hoe kan ik naar haar toe gaan, nu
zij het wéét"!
Matthias staat een ogenblik roer
loos.
Dan verlaat hij de kamer, neemt
werktuiglijk zijn jas en hoed en gaat
de trappen af. Buiten staat hij even
te staren naar het schijnsel van de
sterren in het zwarte grachtwater.
In zijn moede hoofd klinkt de kreet,
waarin een mens in bittere nood uit
schreeuwde, wat hij zo hardnekkig
verloochent. Hij sluit de ogen en
denkt: O God, laat diepstraat vab Uw"'
genade niet uitdoven in hem. Het is
zo donker zonder U.
EINDE
„Charles en Charlotte" is een uit
gave van H. P. Leopolds Uitgevers
maatschappij te Den Haag.
ft/WWUIIWWWIIWWWIII»WIIWIIWWWWWWWIIWWIIWWI«WIIWWWWIIWWWIIWWWWIW«IIWIWIWWWWWWIA/IIWIIWIAAWAIW
Na een wilde achtervolging heeft de ge
meentepolitie van Hoorn in de nacht van
zaterdag op zondag, door gebruik te ma
ken van een vuurwapen, een auto met drie
inzittenden tot stoppen gedwongen.
Tijdens surveilleren constateerde de po
litie dat de wagen geen nummerbord had
en dat de achterlichten niet brandden. Het
stopteken van de politie werd genegeerd,
de wagen draaide in tegenovergestelde
richting en reed met grote snelheid weg.
Na een wilde rit door Hoorn en West-
Friesland reed de wagen richting Af
sluitdijk. Hier loste de politie enige waar
schuwingsschoten over de auto, die met
een snelheid van ongeveer 120 km. per
uur reed, echter zonder succes. Een op
de banden gericht schot verbrijzelde zowel
de voor- als de achterruit, waardoor de
auto wel moest stoppen. De bestuurder
was niet onder invloed, de ontsnapping
was meer vanwege de „sport" gebeurd.
WIE BEZORGD is over de
toestand in Zuid-Oost Azië en
Amerika's rol in dat deel van de
wereld, zal door het boek „De
Rode Mieren" van William J.
Lederer en Eugene Burdick deze
bezorgdheid zeker niet verliezen
maar eerder op steviger funda
ment plaatsen.
Het speelt evenals de vorige
vrucht van samenwerking tussen
Lederer en Burdick (The Ugly
American; Gekke lui, Die Ame
rikanen) in de fictieve Azia
tische staat Sarkhan, waarin niet
direct enig Aziatisch land te
herkennen valt, maar dat onge
twijfeld veel lijkt op Laos. De
kern van het boek is dat een
ondergrondse communistische be
weging het een prins-troonop
volger uiterst moeilijk maakt,
terwijl de Amerikaanse regering
haar oude recept trouw blijft en
een „rechtse", autoritaire gene
raal steunt. Twee Amerikaanse
agenten zien, in tegenstelling
tot een goedwillende maar niets
van Sarkhan begrijpende Ameri
kaanse ambassadeur, welke tra
gedie kan ontstaan als Washing
ton zijn koers niet wijzigt.
Hun rapporten komen echter
in de Amerikaanse hoofdstad on
der het oog van de doorgewin
terde chef van de geheime dienst,
die vanuit zijn rechtlijnig denk
systeem alles verklaart in slo-
gangs van communistische agres
sie. Zowel de Amerikaanse rege
ring als het publiek dringt niet
tot de onrust van de toestand
door. De kern van Sarkhans
binnenlandse onrust is, dat daar
door de communisten aan de
macht zouden kunnen komen en
dat de rode agressie van buiten
af alleen bestaat in de verstarde
Amerikaanse breinen in Wash
ington, zo schrijft onze corres
pondent te Washington over ons
nieuwe vervolgverhaal.
Niemand, die het Amerikaanse
beleid in Zuid-Oost Azië gedu
rende de afgelopen twintig jaar
overziet, kan beweren dat Lede
rer en Burdick zich aan ficties
overgaven bij het schrijven van
dit boek over de imaginaire staat
Sarkhan. De gebeurtenissen, in
dit boek beschreven, zijn maar al
te reëel, zoals iedereen die zich
de Amrikaanse politiek tegen
over Laos (tot aan Kennedy's re
alistischer aanpak) en bovenal
jegens Vietnam herinnert, moet
beseffen. Met onloochenbare
kennis van zaken en gevoel voor
dramatiek hebben de schrijvers
hun boek, dat een belangrijk as
pect van Washingtons beleid on
der handen neemt, geschreven.
Die kennis van zaken zal niemand
verwonderen, die Burdicks we
tenschappelijke carrière kent
hij was vijftien jaar lang hoog
leraar in de politieke weten
schappen aan de universiteit van
Californië in Berkeley terwijl
Lederer tijdens zijn marine-car
rière achttien jaar lang in Azië
woonde en reisde. Een eerder
boek van hem alleen, „A nation
of sheep", getuigde er reeds van
dat hij een open en kritisch oog
heeft voor Amerika's projectie
in de wereld.
Dezer dagen is ons nieuwe
feuilleton, eveneens onder de ti
tel „De Rode Mieren", bij F. G.
Kroonder in Hilversum in boek
vorm verschenen.
MA*TEN TOONOEn
24. De stroom geldstukken uit Joris' bagage gat de
vrachtautobestuurder veel te denken. „Zo, leef jij in
een vuilnisbak, huh?" riep hij. „En wat is dat dan?
Daar slaap je zeker op! Nee, baas.' Dat gaat niet
op! Mij kan je niet flessen! Je hebt m'n auto in een
puinhoop veranderd en een stuk uit de achteras ge
haald! Dat wordt betalen!" Jors begreep dat de om
standigheden tegen hem waren. Hij liet het op straat
liggende geld voor wat het was en verwijderde zich
geschokt. „Het is verkeerd verdeeld in de wereld
prevelde hij. „De een raapt de munten op, en de
ander sleept zich voort met een ongewenst kleuter
tje. Hier loop ik nu, overmand door zorgen en te
gengewerkt. door wat, eigenlijk? Het is vreemd!
maar ik heb het gevoel dat iemand mij saboteert!"
Hij zette zich op de stoeprand en plaatste Hapicap
afwezig aan zijn zijde, om beter na te kunnen denken.
„Eerst was daar die vrachtauto, waarop ik mij
heenrepte.bepeinsde hij. „Daaruit bleek plotseling
een stuk as te ontbreken. En vervolgens was daar
een aardige en stevige, goed gevulde geldzak, die in
eens een hinderlijk lek vertoonde.Dat is toch
vreemd, als ik het goed naga.
DAAR KUN OE
GOEDE ZAKEN
MEE DOEN...
DIE DINGEN VER
KOPEN 21CH2ELF.
U
c
Walt Disney Production»
World ftigtiti Reserved
Distributed by King Feature» Syndicate
ADVERTENTIE
HIER IS JE KANS OP EEN
LEVEN VOL VARIATIE,
EEN
LEIDINGGEVENDE
FUNCTIE:
MARINE-OFFICIER!
Aan de voorzitter van de Aannemingscommiasie van
Adelborsten, Postbus 22, 's-Gravenhage. TeL 070-117533.
Naam:
Adres:
Woonplaats
Geboortedatum:........
Denkt einddiploma vante behalen in 196...
Vraagt uitvoerige Inlichtingen over de studie aan het
Koninklijk Instituut voor de marine.
Wil in aanmerking komen voor een keuring in de kerst
vakantie.
Aankruisen wat gewenst wordt. 2058-AB
1
-..s-vy-, -fW**
„Er zijn redenen genoeg om te over
wegen de invoeringsdatum van de mam
moetwet op te schorten. De mammoet is
te duur gebleken, zodat temporisering ge
noodzaakt blijkt. Maar temporisering be
tekent dat het nu geen geld mag kosten.
Het is daarom geen aanlokkelijke oplos
sing, als het al een oplossing is."
Dit zei dr. P. J. Reimer, voorzitter van
het Genootschap van Leraren aan gymna
sia en athenea in de in Scheveningen
gehouden jaarvergadering van het ge-
»•»--
Dr. Reimer merkte op, dat uitstel nut
tig is, omdat de Yoajdicjitirig over de nieu
we onderwijsstrucmur nauwelijks op
gang is gekomen. Voorts kunnen opopge-
loste problemen in een rustiger sfeer
worden bestudeerd. Bovendien krijgen de
gemeente- en schoolbesturen meer tijd
om zich voor te bereiden op de nieuwe
stijl.
Dr Reimer besteedde ook aandacht aan
het voortbestaan van vijf lerarenorgani
saties. Hij drong aan op samenvoeging
opdat men één krachtige stem kan la
ten horen. Te vaak nog vallen er beslis
singen zonder dat de leraren er in ge
kend worden, aldus dr. Reimer. Hij
drong aan op het bepalen van een stand
punt inzake de kwestie van vervroegd
pensioen en functioneel leeftijdsontslag.
De minister van Onderwijs en Weten
skappen, prof. Diepenhorst, hield voor
het genootschap een toespraak, waarin
hij de betekenis van het gymnasium na
ging. Hij concludeerde, dat deze vorm
van onderwijs niet los te zien is van de
gegroeide maatschappij lke situatie.
Gymnasiaal onderwijs biedt een aantrek
kelijke concentratie van leerstof, waar
bij elf eeuwen Griekse en Romeinse ge
schiedenis aansluiten bij onze huidige
maatschappij, maar men dient zich meer
te verdiepen in het verschil tussen de
Griekse en Romeinse beschaving ener
zijds en de Christelijke beschaving an
derzijds.
50. Als Tsjiao Tai de vier bedelaars
naar Rechter Tie's werkkamer heeft ge
bracht, verandert hun argwaan in onge
lovige vreugde. Er staat een tafel klaar
vol koeken en andere versnaperingen, en
bovendien twee volle kannen wijn. „Tast
gerust toe, mannen", zegt Rechter Tie
vriendelijk, „u kunt niet praten met een
lege maag". De bedelaars laten het zich
geen tweemaal zeggen en beginnen gretig
te eten. Als ze vroeger ooit naar het
gerechtsgebouw werden gebracht beteken
de dat meestal dat ze een paar weken in het
cachot terechtkwamen. Over dit feestelij
ke onthaal zullen ze voorlopig niet uit
gepraat raken. Intussen neemt Rechter
Tie Tsjiao Tai apart en zegt: „Heb je
overal rondverteld dat ik de bedelaars
wil verhoren in verband met de twee
moorden, en dat de dader op het punt
staat gearresteerd te worden"? „Ja, Edel
achtbare", zegt Tsjiao Tai, „dat nieuwtje
zal zich intussen wel door de stad ver
breid hebben". „Prachtig", vervolgt de
Rechter „dan beginnen we aan het
tweede deel van mijn plan. De lokeend
waarmee ik de moordenaar wil vangen
bestaat uit deze vier bedelaars. Zoek een
paar sterke dienders uit en stel je ver
dekt op bij de uitgang van het gerechts
gebouw. Als ik de bedelaars zometeen weg
stuur, volgen jullie ze. Zodra iemand ze
aanklampt om te vragen wat ik van ze
weten wilde, arresteer je de man en brengt
hem hier".
671. Als Tutu in duikvlucht bovenop de
koning der Eiermannen was terechtgeko
men zou deze net zo gedeukt zijn als een
ei van Columbus. Maar helaas.ook de
ze gedachte van de papegaai was door de
Eierkoning geraden. Zonder zelfs zijn ge
sprek te onderbreken en zonder omhoog te
kijken deed hij op het laatste moment een
stapje terzijde. En daar stortte Tutu met
een geweldige smak op de grond.
„Pardon" zei de koning vriendelijk.
Langzamerhand drong het tot Bram-
metje door, dat zijn taak een hopeloze
was. Er scheen niets anders op te zitten
dan zich net als de andere schipbreuke
lingen te onderwerpen aan de wil van de
vreemde mannetjes. Zuchtend begon Bram
dus mee te bouwen aan de stenen wonink
jes, waar de Eiermannen eindelijk eens
met hun gedachten alleen hoopten te zijn.
Aan Karo dacht hij niet meer. En Tutu
vroeg zich evenmin af waar de scheeps
kat was gebleven. En omdat ze er niet aan
dachten, hadden ook de Eiermannen geen
erg meer in de poes. Maar Karo was in
de buurt..en hij was er inmiddels achter
gekomendat de Eiermannen zijn ge
dachten niet konden lezen!
Dat gaf hem de kans in zijn eentje alle
anderen te redden.
