De Rode Mieren"
Sinterkramt
SINTERKLAAS
EN HET POPJE
DIGING 1
RECHTER TIE
PANDA EN DE MEESTER-»ETER
yq
BRAMMETJE FOK
AVONTUREN VAN DONALD DUCK
a
I
3
Arm paardje
rfe^r-
E
IS
Ons vervolgverhaal
Een actuele Amerikaanse roman
door William Lederer en Eugene Burdick
GAUW
felMlWIste
17
A
'm
Sinterklaas z'n witte paardje
heeft zo'n last van wintervoeten.
„O, la, la," zegt Pieterbaasje,
„wat wij toch beginnen moeten!"
„Ik wil schoenen aan hem geven
maar voor paardje vééél te klein.
Ach, arm kouwe-voeten-beestje,
wat er aan te doen zou zijn?"
„Wacht, ik weet hetwollen
sokken!"
Knechtjes zwarte Pieten-toet
glimt tevreden. En het paardje
hinnikt: „Dank je Piet, zo is het
goed!!"
EL KA
ZWARTE PIET zat op het dak
en luisterde aan de schoorsteen.
Wat hoort Piet nu???
Er zong een meisje van „Sinter
klaas Kapoentje".
Ze riep daarna luid: „Sinterklaas,
krijg ik alstublieft een mooie pop
met lange haren, die kan lopen en
praten?"
Piet dacht: „Ik zal het aan de
Sint vragen. Hij riep: „Boe - hoe!"
„Nu gauw naar bed, Paulien"
(want zo heette het meisje), zei
moeder, „het is zeven uur geweest".
„Oei!", riep Paulien en vloog
naar boven.
Vijf minuten later lag Paulien in
bed.
Piet, die alles gezien en gehoord
had, ging er tevreden vandoor.
Toen Piet aan Sinterklaas ver
teld had hoe lief Paulien was gaan
slapen, graaide de Sint in zijn zak.
En uit die zak uit die zak kwam
het liefste popje dat je je denken
kunt. 'n Popje voor Paulien.
De volgende morgen holde Pau
lien op haar blote voetjes naar be
neden. In haar schoentje lag het
popje dat ze zo graag had willen I
hebben. Haar vader en moeder
kwamen ook kijken.
Ze noemde haar popje Hanneke
en speelde er de hele dag mee.
Marijke van Wersch f9 jaar),|
Stolbergstraat 18,
Haarlem
EXAMENS
Haarlem.
de fijne Franse keelpastille
ontsmet-verzacht
verfrist
BOEIEND IS
ZO BOEIEND IS
PANORAMA
TOONZALEN
DIJKSTRA LAMPEN
T7
echte
PIONIERS-
WONING
DINSDAG 29 NOV
190
„Prins Lin," zei Hajn vol over
tuiging, „mediteert in de oude ves
ting bij De Drie Pieken. Ik heb u
al gezegd dat zijn helekopter defect
is."
„Stel dat hij besluit terug te lo
pen? Men zegt dat hij ervaring heeft
in de bergen en de rimboe."
„Er patrouilleert een afdeling in
legeruniformen tussen De Drie Pie
ken en Boa Binh. Nam Tho is er
bij. Als de prins de tocht te voet
wil maken dan zal men hem vertel
len dat dat te gevaarlijk is en hij
zal tegengehouden worden."
Tuc knikte, wat bij hem de hoog
ste uitdrukking van goedkeuring be
tekende.
Hajn voelde zich wat geruster. Hij
voelde dat hij Tuc geen kans gaf
hem aan te vallen of te betrappen.
De visschoonmaker liep naar het
raam en keek naar buiten.
Hij keerde zich om.
„Die whisky is niets waard," zei
hij. „Mijn maag raakt erdoor van
streek."
De generaal wou nog iets zeggen,
maar Tuc was al uit het raam ge
sprongen. Er volgde een geluid dat
niet luider was dan het kruipen van
een zwartkopmaki, toen werd het
stil.
Hajn bleef kalm zwijgend naar
het open raam staren. Zijn ver
houding tot Tuc was zo kwetsbaar,
maar ook zó belangrijk. Hij vroeg
zich af hoelang dit zo zou kunnen
blijven. Generaals waren er niet
op gesteld bevelen aan te nemen van
visschoonmakers, hoe bedekt ze ook
werden geuit.
HOOFDSTUK VI
Een tochtje op de rivier
Coldstream en McCauley hadden
urenlang gesproken over wat Xinh
overkomen was.
De volgende morgen belde Cold
stream de Sarkhanese minister van
defensie op. Al zagen ze elkaar niet
al te vaak, toch waren de twee man
nen al ruim dertig jaar min of meer
vrienden. Hajn was op West Point
geweest in dezelfde tijd dat Cold
stream Annapolis bezocht had, en de
generaal kwam soms soms naar het
huis van Coldstream om te luiste
ren naar de voetbalcompetitie tus
sen het leger en de vloot, welke re
gelmatig over de korte golf werd
uitgezonden. Na een van die bezoe
ken had Taja tegen Coldstream de
opmerking gemaakt: „Edward, hij is
meer Amerikaan dan jij."
„Generaal," zei Coldstream door
de telefoon, „kent u Boa Binh?"
„Zeker. Dat is niet ver van De
Drie Pieken. U hebt daar toch een
agentschap."
„Er is iets eigenaardigs gebeurd
in Boa Binh.Coldstream gaf een
verslag van Xinhs ervaringen.
„Zo," zei generaal Hajn. „Zo, daar
moet ik een onderzoek naar instellen
Mijn officier van de rivierpolitie is
in Konroe. Ik zal hem naar Boa
Binh sturen; daar kan hij over onge
veer vier dagen zijn. Ik bel u op,
als ik zijn rapport ontvangen heb.
Hokay?"
De generaal besloot veel van zijn
zinnen met „hokay" dacht Cold
stream. „Fijn, generaal. Hartelijk
dank."
Coldstream vertelde McCauley
over de inhoud van het telefoonge
sprek. „Ik kan zolang niet wachten,
ik ga vandaag. Heb je zin om mee
te gaan?"
McCauley schudde zijn hoofd. „Ik
heb een afspraak met koning Diad.
Hij is van plan me allerlei intieme
bijzonderheden te vertellen over de
troonopvolging."
„Dat zou je niet graag missen he,
professor," zei Coldstream.
„Tad, Xinh had het over een lijst.
Ik ben nieuwsgierig...
„Jij hent altijd nieuwsgierig. Het
is 'n soort van zwarte lijst voor
mijn eigen gebruik. Zodra ik duide
lijke aanwijzingen heb dat iemand
communist is of voor de communis
ten werkt, schrijf ik de naam en de
aan het licht gekomen bewijzen op.
Bijvoorbeeld Nam Tho, de man met
de gouden tand die de vader van
Xinh vermoord heeft."
„En Jan Ti, de monnik?"
„Ja, maar met een vraagteken.
Een van de redenen waarom ik naar
Boa Binh ga is om iets naders te
weten te komen over die Jan Ti.
Wie is hij eigenlijk? De kerels die
naar Noord-Vietnam gaan om opge
leid te worden, nemen meestal an
dere namen aan als ze terugkomen."
Coldstreams boot zag er net zo
uit als alle andere inheemse boten
op de rivier, maar was uitgerust
met een kleine, krachtige motor ter
versterking van de buitenboordmo
tor. Hij werd vergezeld door twee
mannen die al jaren in dit district
voor de Zuidoost-Aziatische Han
delmaatschappij werkten.
De moessonregens hadden de ri
vier doen zwellen en het water een
donkere chocoladekleur gegeven. De
bemanning had het druk met het ont
wijken van de bomen en stukken
hout die met het hoge water, kwa
men meedrijven. Coldstream zat rus
tig in het midden van de boot.
Hij voelde zich in zekere zin ver
antwoordelijk voor wat in Boa Binh
gebeurd was. Hij had zijn agenten
altijd geleerd de dorpen te helpen. Ze
ontvingen regelmatig zendingen
schoolboeken, tijdschriften, kranten,
en waar geen dorpsonderwijzer was,
sloten de agenten leningen om lan
taarns te kopen, zodat ze avondcur
sussen konden geven om de boeren
te helpen leren lezen. Coldstream
had voorzien dat Sarkhan misschien
ook nog wel eens de ellende zou
moeten doormaken van Korea, Laos
en Vietnam. Zelfstandige en onder
legde boeren boden weerstand aan de
communistische propaganda en rede
neringen. Hij had dit telkens weer er
varen in het grote Zuidoostaziatische
gebied waar zim maatschappij werk
te. Het hinderde hem dat het Ameri
kaanse hulpprogramma de dorpen
geen goed opgeleide instructeurs ge
bracht had.
De geweldplegers hadden Boa Binh
waarschijnlijk uitgekozen vanwege
z'n betrekkelijke welvaart, Cold
streams agentschap en de toewijding
van Xinh kortom, omdat het dorp
zelfstandig was en dus als reactio
nair werd beschouwd. Nu had het
dorp zijn dorpshoofd verloren en
vier anderen waren naar het noor
den' gegaan. Toch begreep Cold
stream de schietpartij niet.
(Wordt vervolgd.)
V X
V V W-rX
M
ADVERTENTIE
UTRECHT. Doctoraal rechtsgeleerd
heid, vrije studierichting: M. D. Milbrands
(Den Haag). Doctoraal geschiedenis: me
vrouw R. H. L. Vellinga-Schuurbiers
(Utrecht). Doctoraal geneeskunde: mej.
G. A. C. Aarnoutse (Culemborg), mej. F.
Bos (Glanerbrug-Enschede), H. van En
geland (Utrecht), J. C. Hage (Rotterdam),
H. A. M. Heikens (Utrecht), D. P. van
Kammen (Dordrecht), A. L. O. Land-
vreugd (Utrecht). Doctoraal rechtsgeleerd
heid: mevrouw L. J. Wagenhuur-Van Gils
(Den Haag), K. G. Visser (Rotterdam).
Doctoraal geschiedenis: G J Schutte
(cum laude) (Zeist) H. K. 's Jacob
(Oegstgeest). Doctoraal Franse taal- en
i letterkunde: A. J. A. van Basten (Zeve
naar), H. F. M. ten Bensel (Arnhem).
Doctoraal culturele antropologie: A. H. F.
Lemaire (Haelen). Doctoraal fysische
geografie: S. Wijnhoud (Arnhem). Arts:
mej. R. M. van Beek (Hilversum), F. M.
Vernooij (Tilburg). Tandarts: Ch. A.
I Niermeijer (Den Haag), K. F. Peters
(Badhoevedorp).
en
Catelijn Wintgers (9 jaar),|
Julianastraat 8,
ADVERTENTIE
Panorama
DEZE WEEK:
Wat de Vereniging tot Bestrij
ding van de Tuberculose toch
echt niet had moeten doen.
Als ze in Spekholzerheide de
pastoor tegen komen halen ze
hun neus op maar dat kan
de pastoor niet schelen. Hij is
de man, die een berg aan het
rollen bracht.
HEEFT U RICHARD COX
OOIT GEZIEN? Hij was ca
det in West-Point, liep op 14
januari 1950 de poort uit en is
van dat moment af spoorloos
verdwenen! Zijn portret en
de merkwaardige gebeurte
nissen rondom zijn verdwij
ning vormen een der sterk
ste verhalen, die ooit door
Panorama werden gepubli
ceerd.
De waarheid - en niets dan de
waarheid - over voetbal in
Liverpool, de zwartgallige stad,
waar alleen voetbal een licht
punt is.
Het onbezorgde leven der hogere
klassen in Rusland werd beëin
digd door de revolutie. 49 jaar
geleden. Panorama laat zien hoe
de Russische Ambassade in
Washington de verjaardag van de
revolutie vierde: onbezorgd leven
der hogere klassen.
Het geluid van de geestverruk
king: een hoogst gevaarlijke
muziekvorm, nu ook in Neder
land.
De uitermate kwalijke happe
ning van Sigma, de rare toe
stand van Simon Vinkenoog
die zich de evolutie, de waar
heid en de dood noemt...
en die door Amsterdam met
30.000 gulden per jaar (van de
belastingcentjes) wordt ge
steund. In beeld en woord!
Dit is een uiterst willekeurige
greep uit de inhoud van Panora
ma van deze week. Een kijkschrift
dat geen taboes kent. Wie weten
wil wat er in de wereld gebeurt
koopt Panorama en verschaft
zich daarmee een boeiend,
interessant weekend. Losse
nummers 55 cL Maak van van
daag af een gewoonte van Pano
rama want
Manifestatie C.P.N. Zaterdagmiddag heeft
de Communistische Partij Nederland een
landelijke loonmanifestatie gehouden in
Amsterdam onder de leuze: „De lonen
omhoog - de prijzen omlaag".
RUIME KEUZE IN
KLASSIEK EN MODERN
SPAARNE 65
HAARLEM, tel. 18580
(t.g.o. Ged. O. Gracht)
VRIJE TOEGANG - LEVERING VIA DE HANDEL
Geopend van half negen tot half zes. óók zaterdags
-
^3-91 COP. MARTEN TOONOEIt
10. Ondercommandant Soe kwam hier
iedere middag van één tot twee een dutje
doen, legt Fang Rechter Tie uit. „Daarna
ging hij naar de officierscantine om de
middagrijst te gebruiken. Eergisteren, de
dag van de moord, kwam kolonel Shih
Lang even voor tweeën binnen. Shih Lang
hielp de onder commandant vaak bij de
administratieve rompslomp. Ditmaal wil
de hij Soe spreken over een licht ver
grijp van een zekere luitenant Kao, die
Soe had gedreigd te degraderen. Soe wa.
nogal streng voor zijn ondergeschikten er
Shih Lang wilde een goed woordje doen
voor de luitenant. Toen hij binnenkwam
zag hij Soe liggen op zijn rustbank, met
zijn laarzen nog aan. Een pijl stak uit
zijn buik en hij had zijn handen om de
schacht van de pijl geklemd. Kennelijk
om te proberen hem uit zijn lichaam te
trekken, maar de pijlen hebben weerhaken
en Soe's poging om de pijl te verwijde-
■en heeft zijn dood alleen maar verhaast,
Sr staan altijd twee soldaten op wacht
aan het begin van de gang die naar deze
kamer leidt, en de soldaten zweren dat
niemand behalve Shih Lang dit vertrek
is binnengegaan. De pijl moet dus wel
via het raam zijn binnengekomen. Hij kan
alleen maar afgeschoten zijn vanuit het
ooefenlokaal en Tsjeng geeft toe dat hij
zich daar op het moment van de moord
bevond".
43. Joris draafde zo snel hij kon achter Hapwap aan.
„Dit is erg vervelend" prevelde hij al rennend. „Juist
nu ik het jongske voor een nuttig doel kan gebruiken,
dribbelt hij heen! Foei! Zo heb ik hem toch niet opge
voerd, Hapwap! Kom terug! Gedrag je! Pas op! Die
deur!" maar het ventje stoorde zich niet aan het ge
roep van zijn beschermer en draafde blij naar buiten.
Jk zal het manneke toch strenger moeten aanpakken!"
hijgde Joris. „Het komt niet te pas om de deur van
een vreemde zo te behandelen! Hij had minstens het
gat achter zich dicht kunnen maken'" Hij dook door
het houtwerk heen en bevond zich toen op straat. Maar
van het kleutertje was geen spoor meer te bekennen.
„Dat is toch wel zeer ongepast!" prevelde de achter
volger. „Juist nu ik hem nodig.ik bedoel; hij mij
nodig heeft, verstopt hij zich! Wat nu?
IS HET ABSOLUUT U OA
OHOON6ENS! EEN BCKTE
'NLANOEL'Jk'E
OMGEVING
£100 PER MAAND
Copyright opera mundl
690. Bevend had Sijmev gehoord, hoe
de kapitein van het jacht Bram beledig-
j de door hem als boodschappenjongen te
willen gebruiken. „Zal ik soms even dat
I touw wegbrengen?" vroeg hij snel, in een
poging de situatie te redden.
Maar Bram was al in beweging geko
men. Hij sprong bovenop een ton en pakte
1de rol touw op en terwijl hij riep: „Zo,
dat is gemakkelijk dragen voor je", liet
hij de rol ankerlijn met papier en al over
kapitein Costa Plenta zakken!
De mooie witte pet knakte als een
bloem en de kapitein gaf een schreeuw,
alsof de grote mast op hem neer was ge
komen.
„Dat..dat..dat.
„En hier is je kwartje terug", tierde
Bram, het muntstuk in de oorschelp van
Costa Plenta drukkend. De kapitein vond
eindelijk woorden.
„Dat zal je duur te staan komen", barst
te hij los. „Weet je wel, wie ik ben?"
„Een stumperd, dat ben je!" riep Bram.
„En weet je wel dat ik het grootste
jacht ter wereld heb?" riep de ander
met zijn hoofd naar buiten duidend.
„Die roeiboot?" zei Bram smalend.
4
