„De Rode Mieren"
Krijgen zve het klimaattype uit de
periode 1850 tot 1895
ft i ft i ft ft ft i ft
M ftlI I/?
Hongersnood
op Soembawa
T
RECHTER TIE
PANDA EN DE MEES TER* ETER
AVONTUREN VAN DONALD DUCK
KRAMMETJE FOK
EXAMENS
Geen mogelijkheid
tot uitleverings
verzoek
Drive in"-
restaurant in
Jutphaas
Ons vervolgverhaal
Een actuele Amerikaanse roman
MAANDAG 12 DECEMBER 19 66
6
door William Lederer en Eugene Burdick
4^
UJSLJE
"IfcJI
&.214,,is n*'* a, a
«11
™~!~i r ju i it;
i -»3| mli 4' I
JfaJL Jt
i i
Belgische winkeliers
vrezen „belastingvrije"
NA VO-employés
VS-soldaten in Duitsland
krijgen apart geld
j
È&M
SkJl
„Ontsnapten van Breda
Primeur voor ons land
Circustent voor
winterbouw
Kerkelijk nieuws
30)
„Hij leeft nog" zei Tuc. „Maar de
vier idioten de enige getuigen
zijn dood. Nu moet u, kameraad,
aan het werk vóórdat Coldstream
gaat praten". Tue keek Hajn strak
aan. „Fouten kunnen in voordelen
veranderd worden. U kunt het zo re
gelen dat de politie Coldstream er
van beschuldigt misbruik te hebben
gemaakt van de dorpelingen woe
ker, slechte arbeidsvoorwaarden, be
driegerij. De verontwaardige bevol
king heeft haar geduld verloren en
hem op ruwe wijze aangepakt".
„Dat gelooft niemand. Daar heeft
Coldstream een veel te goede naam
voor".
„Het hoeft ook niet bewezen te
worden. Ik wil alleen het verhaal in
de kranten hebben. De Zure zal het
in de Haidho Gazette opnemen. Ik
wil dat ambassadeur Brown het on
der ogen krijgt en aan Washington
rapport uitbrengt over het slechte ge
drag van Coldstream. Een op de
juiste manier verspreid gerucht
heeft meer uitwerking dan feiten".
Maar mentado is heel wat anders
dan een pak slaag. Het is sinds de
godsdienstoorlogen niet toegepast. Er
zullen praatjes ontstaan".
„Als het nodig mocht blijken, ver
spreiden we zélf een ander gerucht
dat Coldstream bij zijn pogingen
om de waarheid te verbergen op
zichzelf mentado heeft toegepast".
HOOFDSTUK IX
De bureaucraten
Om halfacht in de morgen van de
derde oktober las de president van
de Verenigde Staten de zeer gehei
me brief van de Sarkhanese rege
ring. Deze bevatte een verzoek om
onmiddellijke 'in uitgebreide militai
re hulp. Hij zag het zegel van
zwaar bladgoud, dat onderaan het
«tuk bij de handtekening van de ko
ning was afgedrukt. De president be
dacht wat een prachtig stuk corres
pondentie die zou zijn voor een ver
zamelaar. Het deed hem genoegen
dat het aan het eind van zijn ambts
periode deel zou uitmaken van zijn
particuliere verzameling.
Hij keek zijn minister van Buiten
landse Zaken aan en zei: „Wat denk
je dat hier de aanleiding van is?"
„De Chinese aanspraken op Sark-
haneees grondgebid", zei de minis
ter, „en de geduchten omtrent de
mobilisatie van de Vietnamezen moe
ten de Kroonraad ongerust hebben
gemaakt".
„Hoe denkt de speciale commissie
voor Sarkhanese zaken hierover?"
„Zij heeft er geen notie van", zei
de minister. „De brief is pas een
uur geleden afgegeven door een spe
ciale koerier. Geen bericht van te
voren; Sarkhan schijnt geweldig
veel haast te hebben".
„De president zei: „Ik wil toch het
advies van de commissie hebben.
Cogswell is voorzitter; hij moet het
me persoonlijk overhandigen; zo
gauw mogelijk!"
In een tiental kantoren in Washing
ton begonnen de besprekingen en
voorbereidingen.
Jeremia Hobson was zoals gewoon
lijk om half negen 's morgens op
het hoofdkantoor van de Nationale
Veiligheidsdienst op de andere oever
van de Potomac aangekomen. Hij
v/as veel vroeger dan de overige per
soneelsleden en rechtstreeks naar de
eetzaal gegaan voor een vergade
ring.
Hobson was een oude man, maar
het was alleen te zien aan zijn nek
en aan de kleine blauwe adertjes op
zijn neus. Zijn slanke postuur en zijn
zwarte sluike haar gaven een indruk
van jeugd, kracht en uithoudingsver
mogen. Hij was meer dan een meter
tachtig lang en liep iets vooroverge
bogen zoals iemand die al heel lang
zware verantwoordelijkheden draagt
of, zoals zijn vijanden zeiden, als
een ervaren bokser die er voortdu
rend op loert een forse stoot te kun
nen plaatsen.
Hij sloeg een zwart notitieboek
open, zijn persoonlijk dagboek,
's Avonds bracht hij zijn korte noti
ties over in een journaal in leren
band, maar dan uitvoeriger.
Hij keek naar de lijst van instel
lingen en personen die vertegenwoor
digd zouden zijn op de vergadering
van de commissie voor Sarkhanese
zaken, die later op de dag gehouden
zou worden. Hij legde het notitieboek
op de vensterbank en schreef:
Instanties die vertegenwoordigd
zullen worden op de Sarkhanese ver
gadering heden te half twaalf voor
middag:
Ministerie van Defensie
Ministerie van Buitenlandse Zaken
Nationale Veiligheidsdienst
Binnenlandse Veiligheidsdienst
Cogswell, vertegenwoordiger van
de president.
Hij las niet verder. Hij schrapte
alle namen met uitzondering van De
fensie en Buitenlandse Zaken. De
rest telt niet mee, dacht hij.
Er kwamen vier mannen binnen.
Het waren de hoofden van de vier
voornaamste afdelingen van de Vei
ligheidsdienst Veiligheid, Voorbe
reiding, Onderzoek, Bijstand.
Na op de stoelen gewezen te heb
ben begon Hobson al te spreken
voordat de mannen goed en wel ge
zeten waren. „De Chinese communis
ten maken aanspraak op ongeveer
vierhonderd vierkante kilometer
Sarkhanees grondgebied". Hij zweeg
even. „Wat denken jullie daarvan?"
Niemand voelde er voor de eerste
te zijn. Hobson stond bekend om zijn
in het algemeen gestelde vragen die
plotseling valstrikken werden en, als
het resultaat daartoe aanleiding mocht'"
geven, het einde van iémands loop
baan konden betekenen.
Hobson was aan deze zwijgende"
reactie gewend.
„Er kon geen beter nieuws zijn.
Het zal die neutralist, prins Lin, wak
ker schudden. Het zal die onver
schillige en ongeïnteresseerde Sark-
hanezen wat dichter tot elkaar
brengen. En het zal generaal Hajn
meer ertoe doen overhellen in te
gaan op onze contra-revolutionaire
acties". Hij zweeg: niemand zei een
woord. „Nu het slechte nieuws. De
presidentië commissie voor Sark
hanese Zaken komt om half twaalf
bijeen. De commissie is in zes maan
den niet bij elkaar geweest en ik
hoopte dat het nog minstens zes maan
den zou duren. Wat zullen we doen?"
Wee zwijgen. Het hoofd van On
derzoekingen maakte een aanteke
ning, schrapte die door en maakte 'n
nieuwe.
(Wordt vervolgd.)
WWWWWWIIWIWIIWWIWWWWWWWWWWIIIWAIWIIWIIIIWWIIIWIWMWWIIIIIIIWW
(Van onze weerkundige medewerker)
Als de bekende Engelse meteoroloog
Lamb gelijk krijgt, dan zouden wij in de
komende jaren een klimaattype mogen
verwachten dat overeenkomst vertoont
met dat van de periode 1850-1895. De kou
de winters waren toen favoriet, zoals het
kaartje laat zien. Tussen 1884 en 1896
waren er dertien opeenvolgende ijswin-
ters, waarbij ook de zeer strenge van
1890-1891. Dat zou er dus voor ons slecht
uitzien als de heer Lamb het bij het rech
te eind zou hebben. Maar iedere weer-
deskundige weet dat er nog steeds geen
voorspellingen op lange termijn over het
altijd wisselvallige weer mogelijk zijn.
Slechts kan men aan de hand van bepaal
de gegevens een verwachting opstellen
voor het meest waarschijnlijke weertype
in de eerstkomende weken. Meteorologen
zijn helaas nog niet zover als de Enkhui-
zer Almanak, die al een jaar vooruit weet
te vertellen hoe het weer op een bepaalde
dag of week zal zijn
De Engelse weerdienst, die verwach
tingen geeft voor drie tot vier weken,
heeft vastgesteld dat de periode half ok
tober tot half november van dit jaar
overeenkomt met die van de jaren 1878,
1887, 1892 en 1927. In drie van deze vier
perioden volgden er koude winters. In
1927 was vooral december zeer koud.
Het kaartje brengt de Nederlandse win
ters van 1860 af in beeld. Een schaatsen
rijder betekent een ijswinter, een paraplu
een regenwinter. Met een streepje zijn de
normale winters aangeduid (33 percent),
met een kruisje de koude winters (12 per
cent), met een cirkeltje de strenge win
ters (6 percent) en met een zwarte stip
de zeer strenge winters (8 percent).
v I ijl
n n
n-H~ n n.
X V. i 'f *X i
ÉMk WÊk IMk mm. «nu.
ML tota. I mtk tam mÉt m
- <5 f i
mm mitL. WSL wêmL Ètm
nm ïïmhmft-
BRUSSEL (ANP) „De Syndicale
Unie van de Middenstand van België"
maakt zich zorgen over de komst van
tweeduizend NAVO-functionarissen die
belastingvrijdom genieten.
Het NAVO-personeel kan zich tegen
zeer gunstige voorwaarden allerlei waren
aanschaffen vrij van belasting en invoer
rechten. „Dat heeft reeds aanleiding ge
geven tot allerlei misbruiken waarvan de
middenstand het slachtoffer wordt. Voor
de betrokkenen is immers "de verleiding
zeer groot om de belastingvrij gekochte
artikelen weer tegen lage prijzen te ver
kopen", aldus de Unie.
De Unie verlangt dat de Belgische
regering maatregelen treft om die belas
tingvrijdom van NAVO-functionarissen
die naar België komen, op te heffen.
MUNCHEN (AFP) -4 De in West-
Duitsland gelegerde Amerikaanse militai
ren krijgen binnenkort hun soldij weer
uitbetaald in „scrip dollars", die niet bij
de banken inwisselbaar zijn.
Dit aparte geld dat ook tijdens de be
zetting van Duitsland werd gebruikt, kan
alleen in verkoopcentra en winkels voor
de strijdkrachten worden aangeboden.
Washington hoopt hiervoor 't jaarlijkse
verlies van anderhalf miljard mark aan
deviezen te verminderen.
DJAKARTA (Reuter). Op het Indo
nesische eiland Soembawa zijn honderd
mensen van honger omgekomen. De hon
gersnood is veroorzaakt door een lang
durige droogteperiode. Dat meldt het In
donesische persbureau Antara.
Ü.J*
n
n
%Ji m t
De heer C. Velds, wetenschappelijk amb
tenaar bij het Koninklijk Nederlands Me
teorologisch Instituut te De Bilt, is gepro
moveerd tot doctor in de faculteit der wis
kunde en natuurwetenschappen op een
proefschrift getiteld: „Thermal diffusion in
moderately dense gas mixtures". Promotor
was prof. dr. J. Kistemaker.
Utrecht. Mejuffrouw A. J. M. Alkemade
uit Rotterdam is gepromoveerd tot doctor
in de letteren op een proefschrift getiteld:
„Vrouwen XIX" (geschiedenis van. negen
tien religieuze congregaties 1800-1850).
Mej. Alkemade is religieuze van de con
gregatie der Franciscanessen van Benne-
broek.
De heer F. J. van Ingen uit Utrecht is
gepromoveerd tot doctor in de letteren op
het proefschrift: „Vanitas und Memento
Mori in der Deutschen Barocklyrik".
Utrecht. Mej. A. G. Wesselingh uit Am
sterdam heeft het doctoraal examen geo
fysica afgelegd. Zij is het eerste Neder
landse meisje, dat aan een Nederlandse
universiteit deze studie heeft voltooid.
De heer H. de Lang uit Eindhoven is
gepromoveerd tot doctor in de wiskunde en
natuurwetenschappen op het proefschrift:
„Polarization properties of optical resona
tors passive and active". (Polarisatie eigen
schappen van optische resonatoren passie
ve zowel als actieve).
AMSTERDAM Accountantsdiploma
van het Nederlands instituut van accoun
tants: J. A. M. ter Horst (IJmuiden), F. J.
Ooms (Haarlem).
De minister van Justitie heeft meege
deeld geen nieuw onderzoek te kunnen la
ten instellen naar de mogelijkheid van
uitlevering van de oorlogsmisdadigers, die
destijds uit de gevangenis in Breda zijn
ontsnapt en thans in Duitsland verblij
ven.
Hem zijn geen wijzigingen in het Duit
se nationaliteitsrecht of in de jurispruden
tie bekend die een hernieuwd verzoek
om uitlevering zouden rechtvaardigen of
het treffen van andere maatregelen te
gen de betrokkenen zouden mogelijk ma-
men.
De minister verklaart dit in zijn ant
woord aan het Tweede Kamerlid me
vrouw Singer-Dekker (P.v.d.A.) die hem
vragen had gesteld naar aanleiding van
het interviewen in Duitsland door een
Nederlandse televisieploeg van verschil
lende der destijds ontsnapte aorlogsmis-
misdadigers.
Eind februari zal Jutphaas de primeur
voor ons land krijgen van 'n „drive in"-
wegrestaurant in Amerikaanse stijl.
Eigenaar en initiatiefnemer is de direc
teur van een organisatiebureau in Bloe-
mendaal, de heer G. J. Verveld. Het pro
ject, waartoe ook behoren een pompsta
tion en een automatische autowasinstalla-
tie, kost een miljoen gulden en heeft een
totale oppervlakte van 15.000 vierkante
meter. In Amerika zijn ruim 50.000 van
deze „drive in"-restaurants.
Het wegrestaurant in Jutphaas bij de
rijksweg Utrecht - 's Hertogenbosch biedt
plaats aan 15 auto's. Dit aantal kan wor
den uitgebreid tot 45. De automobilist
rijdt met zijn wagen onder een luifel en
doet zijn bestelling via de keuken. De
eenvoudige maaltijd wordt hem aange
reikt door een luik op speciale serveer
bladen, die aan de portieren en het stuur
kunnen worden opgehangen. Er komt ook
een gewoon restaurant, waar 160 perso
nen worden bediend. Op het parkeerter
rein is plaats voor 100 auto's.
Teneinde in de winter te kunnen door
werken aan de bouw van flats aan de
Europaboulevard in Amsterdam zal de
bouwonderneming Van der Meyden in
Amsterdam gebruik gaan maken van de
circustent van Toni Boltini.
Beroepbaarstelling - De classis 's Gra-
venhage heeft beroepbaar verklaard de
heer D. van Loo, Van Boetzelaerlaan 197,
's Gravenhage.
Geref. Kerken
Beroepen te Wommels J. v. Buren kand.
te Den Haag.
diwwjmwwwuBPij&iJi (ff.'iu
CO». MARTEN TOON OER
54. Het gehuil van Hapwap dat uit de kluis van het
muntgebouw klonk, verontrustte de directeur zeer. „Me
neer Totter is dat onze alarmschei?" vroeg hij. „Ja
of nee, meneer Totter?" De secretaris spitste het oor
om beter te kunnen luisteren en schudde toen het hoofd.
„Nee, meneer Doormolen!" sprak hij. „Onze sirene
klinkt lager! Dit lijkt mij een baby die in onze kel
der zit te huilen!" „Dan is het goed, Totter!" zei
de aangesprokene gerustgesteld. „Uitmuntend Totter!"
Hapwap was echter niet de enige die zich bij zijn
goudvoorraad bevond, zoals we weten. Joris had be
sloten om alles op alles te zetten om de goudstaaf
in handen te krijgen. Hij vatte de kleine daarom in
een stevige greep en graaide naar het kostbare voor-
v;erp. Maar door zijn plotselinge beweging schoot de
staaf de lucht in en raakte een hendel. „Kijk uit!"
riep Panda nog, maar het was al te laat. Boven
hen, in het kantoor van de heer Doormolen, begonnen
enkele bellen te rinkelen en een strook papier verliet
plotseling ratelend een machine. „Wat is dat nu weer,
meneer Totter?" vroeg de directeur. „Snel meneer Tot-
ter!" „De stand van onze goudvoorraad!" verklaarde
de aangesprokene. „We schijnen in een plotselinge ka-
pitaalvlucht te zitten, meneer Doormolen!"
mundi
mot
f OlU
21. Luitenant Kao brengt Rechter Tie
na zijn bezoek aan de kerker naar de
kamer van commandant Fang, en trekt
zich daar terug. „En? Wat is uw con
clusie"? vraagt de commandant als ze
beiden gezeten zijn. „Tsjeng lijkt me in
derdaad niet het type om iemand in zijn
slaap te vermoorden"zegt de Rechter,
„maar de bewijslast tegen hem is over
weldigend. Ik zal alles zorgvuldig over
denken en u een rapport sturen. Voor
ik vertrek wil ik u echter nog iets vragen.
U weet dat ik als burgerlijk bestuurder
van het district een archief bijhoudt met
afschriften van alle stukken die dit fort
verlaten. Nu ben ik een van die afschrif
ten kwijt. Het ergert mij als een dossier
niet volledig is, dus zou ik u willen ver
zoeken om een nieuwe kopie. Het is num
mer B-404. De B van Bevoorrading". „Ik
ben een soldaat en ik bemoei me zo wei
nig mogelijk met al die ambtelijke haar
kloverij", zegt commandant Fang. On
dercommandant Soe regelde die dingen
altijd voor me, geholpen door kolonel
Shih Lang, Ik zette alleen mijn zegel
op de stukken die Soe mij voorlegde.
Maar als u het zo belangrijk vindt, zal
ik iemand naar het archief sturen. Fang
wenkt een van de wachters naderbij en
beveelt hem op droge toon om een kopie
van het desbetreffende stuk ie gaan
halen.
701. Nooit heb je mensen zo verbaasd
zien kijken als kapitein Costa Plenta en
zijn bemanning, toen zij nog steeds scha
terlachend het kleine haventje binnen
voeren. Zij wisten niet beter of zij had
den de race al gewonnen en Brams schip
ver achter zich gelaten. Maar het eerste
wat zij zagen, was het goede schip Ko-
kanje, dat rustig op de golfjes dobberde.
„Nee.... nee..
neer
tierde
kapitein Costa Plenta. „Dat kan niet, dat
is onmogelijk.dat is gewoon toverij.
Dit is een ander schip, het lijkt alleen
maar op de Kokanje. Het kan Bram Fok
niet zijn".
Aan de reling van de Kokanje was een
zeeman verschenen.
De bootsman van het dure jacht keek
bedenkelijk.
Misschien is het een schip, dat op de
Kokanje lijkt", zei hij schor. „En mis
schien is dat ook alleen maar een zee
man, die op Bram Fok lijkt, en een pa
pegaai, die op Brams papegaai lijkt, en
een scheepskat, die tot het puntje van
zijn staart aan die van Bram Fok gelijk
is. Het is mogelijkmaar het komt
me erg toevallig voor!"
„Hallo, ook in de stad?" riep Bramme-
tje vrolijk en hij wuifde vriendelijk.
„Goeie reis gehad, jongens?"
De bootsman schudde het hoofd.
„5t Is gek, maar zelfs de stem is een
der", zei hij verbouwereerd.
