De Rode Mieren"
haar journaal
Silvie
PANDA EN DE MEESTERWEKER
AVONTUREN VAN DONALD DUCK
Hollands
drankenpatroon
Sluitstuk
Vergunningen
hinderwet
scherper
RECHTER TIE
KRAMMETJE FOK
uw matras
in mini
Ons vervolgverhaal
Een actuele Amerikaanse roman
Haarlems
matrassenhuis
TVWSP®
DINSDAG 13 DECEMBER 1966
13
door William Lederer en Eugene Burdick
PB' "SH
9
Staatssecretaris wenst:
Kerkelijk nieuws
De parkiet van de
Parnassiakade
ie is veili
3D
Hobson liep heen en weer. Hij wist
wat hij doen moest. Hij zag zijn va
derlandslievende plicht duidelijk voor
zich. Hij was van plan de theorie van
de omvallende dominostenen in te
gengestelde richting te laten werken.
Hij had die maar al te vaak in de
praktijk andersom gezien. Hij had
gezien hoe de verwarring van presi
denten, het gebrek aan durf van se
natoren en de bombast van hoogle
raren ertoe hadden meegewerkt de
communisten de overhand te doen
krijgen. Half Korea, half Berlijn,
half Vietnam, geheel China, het
grootste deel van Cambodja, vrijwel
geheel Laos allemaal dominoste
nen die van de Roden een duwtje
hadden gekregen en die een ketting
reactie van communistische overwin
ningen hadden teweeggebracht. Maar
dat zou nu allemaal veranderen.
Sarkhan zou het uitgangspunt wor
den.
„Mijnheer" vroeg de chef Veilig
heid, „wat staat er vanmorgen op de
agenda van de Sharkhanese commis
sie?"
„Dat weet ik niet. De minister van
Buitenlandse Zaken zei dat we de bij
zonderheden wel op de vergadering
zouden horen". Hobson zweeg even.
„Hoe heeft Hajn drie maanden gele
den precies gereageerd toen we hem
voorstelden een binnenlandse veilig
heidsdienst voor hem op te bouwen
en hem geleidelijk voor te bereiden
op het ambt van ministerpresident?"
Het hoofd van Voorbereiding ant
woordde. „Hij was niet erg mee
gaand. Hij zei dat prins Lin genoeg
gezond verstand had om naar zijn
raad te luisteren".
„Denk je dat Defensie of Buiten
landse Zaken Hajn vóór ons bena
derd hebben?" vroeg het hoofd van
Ondersteuning.
Hobsons gezicht veranderde niet
van uitdrukking. Hij moest dat
hoofd van Ondersteuning binnen een
paar weken zien kwijt te raken. Ik
heb Hajn al heel lang geleden bena
derd, dacht hij. Als de man dat niet
heeft opgemerkt, dan moet hij weg.
Het hoofd Veiligheid zei: „De pre
sident heeft onlangs prins Lin al een
kroningsboodsehap gestuurd met be
tuigingen van vriendschap van de
kant der Verenigde Staten en meer
van dergelijke zaken. Ongewild kan
hij de positie van Hajn hierdoor ver
zwakt hebben".
Ik heb zes presidenten meegemaakt
dacht Hobson, goede en minder goe
de. De president had een taak te
vervullen die Hobson hem niet benijd
de. Allereerst moest hij een soort
topster zien te worden door handjes
te schudden en toespraken te houden
teneinde gekozen te worden. Maar
waarom kon hij het behandelen
van deze internationale kwesties niet
overlaten aan de beroepsmensen?
Stel je voor, een dergelijke bood
schap sturen aan prins Lin, een pa
cifist, een neutralist, een zwakke
ling!
Hij keek de tafel rond.
„Is er iets gebeurd dat ik weten
moet?"
„Niets belangrijks" zei het hoofd
Veiligheid. „In zijn rapport van van
morgen vertelt Tehobald dat Hajn
en Bandor de man van Finan
ciën een week lang niet in de
buurt van de ambassade zijn ge
weest".
„Daar wordt iets onprettigs uitge
broed" zei Hobson. „Ik ga maar lie
ver persoonlijk de vergadering van
de Sarkhanese commissie bijwonen.
Die wordt deze keer op Buitenland
se Zaken gehouden. Ze zouden eens
kunnen vergeten dat ze de commis
sie van de president vormen en niet
van zichzelf. Iedereen wil een vinger
in de pap hebben. De jongens van
het Pentagon zouden wel eens te
snel cowboy of Indiaantje kunnen
gaan spelen".
Hij keek de groep langs, knikte
en verliet de kamer.
Om half negen die morgen van de
derde oktober riep de minister van
Defensie een vergadering in zijn
kantoor bijeen. De opgeroepenen had
den de rang tan secretaris-generaal,
admiraal of generaal. Het waren de
hoofden van de inlichtingendiensten
van de strijdmachten en van het de
partement zelf.
„Mijne Heren" zei de minister. „Ik
ken de aanleiding tot die vergadering
over Sarkhan niet. Alles gaat uit
stekend in Sarkhan. Het enige vlam
metje is dat opstootje geweest
geweest voor de ambassade. Blijk
baar is dit niet meer dan een her
rietje van schooljongens geweest. Ik
heb er geen idee van waarom de
president deze vergadering heeft
bijeengeroepen".
De vertegenwoordiger van de ma
rine, een bonkige admiraal met een
rood gezicht, die Patrick heette, nam
het woord. „Ik heb een klein deta
chement mariniers in Sarkhan. Zij
hebben gerapporteerd dat dat op
stootje wel iets meer was dan een
stukje baldadigheid van school
jongens. Zij hebben ook gemeld dat
een Sarkhanse, op VVietcong-basis
opererende groep in enkele noorde
lijke dorpen terreur heeft uitge
oefend.
De minister zei: „Dank u admi
raal, maar wat u zegt stemt niet
overeen met de rapporten van de
overige drie diensten". Hij 'glimlach
te en voegde eraan toe. „Al blijven
wij het Altijd Trouw van uw korps
ten zeerste waarderen".
De admiraal glimlachte beleefd
maar toen hij weer sprak had zijn
toon iets scherps. „Dat dacht gene
raal Mac Arthur ook toen we hem
vertelden dat de Chinezen ten noor
den van de Jaloe mobiliseerden. Er
zijn toen heel wat flinke mariniers
onnodig gedood".
De minister zei kalm: „Ik heb
staatssecretaris Dobey verzocht onze
woordvoerder op de vergadering te
zijn. Hij heeft zijn opdrachten van
me gekregen. Buitenlandse Zaken
kan het een of andere diplomatieke
plan achter de hand hebben of de
Veiligheidsdienst kan denken aan
een of andere sluipmoord- Wij van
Defensie moeten ervoor waken dat
onze fondsen en mannen niet node
loos in Sarkhan worden ingezet. In
elk geval, nu nog niet".
(Wordt vervolgd.)
Dit is geen mannequin die haar
zeer moderne minibontjas komt
tonen, maar achter de blonde
haren verschuilt zich niemand
anders dan het Franse tiener
idool Sylvie Vartan, echtgenote
van Johnny Halliday. Nadat' er
sprake was geweest van een
scheiding tussen hen, hebben zij
zich onlangs weer verzoend.
Sylvie kwam naar Nederland
om opnamen te maken voor het
tienerprogramma „Fanclub" van
de VARA-televisie.
ADVERTENTIE
te dun of versleten
laat het ons even weten
prijsopgave aan huis
's morgens 9 uur gehaald
's avonds 6 uur thuis.
h. de graaff
grote houtstraat 103
haarlem, telefoon 11485
profiteer van onze inruilactie
ƒ10.— tot 25.— voor uw oude
spiraal of ledikant.
'T
55. „Wat zeg je me daar?" meneer Totter!" riep de
directeur van het Geldwezen geschokt uit. „Een kapitaal
vlucht?" „Inderdaad!" sprak de secretaris. „De aan
wijzingen van onze intrinsiek-teller duiden daarop! On
ze goudvoorraad wordt snel minder!" Hij had gelijk.
Want Joris had een lege zak gepakt en tras begonnen
om daar goudstaven in te doen. „Help mij eens een
handje, Pandaake!" prevelde hij al werkend. „Het is
niet juist datoeen jeugdig persoon toekijkt terwijl een
oudere al het werk doet!" ,,M-maar wat doe je alle
maal?" vroeg Panda, terwijl hij wat aarzelend een
staaf aandroeg. „En waar zijn we toch?" „Dit is het
muntgebouw!" legde Joris uit. „Hier kan ik Hapwap
het beste aanschouwelijk onderwijs geven in geldza
ken! Maar ik laat niet gaarne een rommel achter
dus als je me nu nog even gindse goudklomp aan
reikt. Panda liep in de aangegeven richting en
bleef toen plotseling geschrokken staan. „Hapwap is
weg!" riep hij. Kijk door dat gat hier!"
vvegpn
ZAAM
SCHÉRP
BOCHT'
Copyright opera mundl
De volwassen Nederlander drinkt
gemiddeld vier a vijf kopjes koffie per
dag en maakt zo per jaar vijf kilo
gram koffie op. De laatste tien jaar
is het koffieverbruik in Nederland met
165 percent gestegen", aldus verkoop
directeur J. M. Slob, bij de opening
van de tentoonstelling „koffie en thee
een eeuwenoud genot", in het Rijks
museum Twente te Enschede. De ten
toonstelling is reeds eerder dit jaar
in Friesland te zien geweest.
„In het drankenpatroon van de Ne
derlandse consument maken thee en
koffie samen meer dan 80 percent uit",
zei de heer Slob. „Hoewel het thee-
verbruik de laatste tien jaar in ons
land enigszins daalde en van 800 op
680 gram per hoofd kwam, neemt ons
land van het theeverbruik in de Euro-
markt niet minder dan 55 percent voor
zijn rekening."
Een sluitstuk voor een zelfgemaakt
kerstdiner is deze „anders dan anders"-
pudding, die een dag tevoren gemaakt
kan worden. Men heeft ervoor nodig'
1 liter sterke koffie,
12 blaadjes witte gelatine,
150 gram suiker, 2 pakjes vanillesuiker,
3 reepjes pure chocolade,
lU liter slagroom,
garneer-bloemetjes en zilveren pil
letjes walnoten.
Week de gelatine vijf minuten in koud
water. Roer de geweekte en goed uit
geknepen gelatine door de hete koffie
tot de gelatine volkomen is opgelost.
Voeg al roerende de suiker, geschaafde
chocolade en vanillesuiker toe. Vet een
ring- of puddingvorm in met olie, giet
de gelei erin. Begint de pudding stijf te
worden, dan met een dikke laag fijn
gemalen walnoten bestrooien. Laat de
pudding een nacht staan. Garneer voor
het opdienen met stijfgeklopte, gezoete
slagroom; voor de verfijnde smaak zou
men ook wat cognac, rum of maraschino
aan de slagroom kunnen toevoegen. De
pudding gaat gemakkelijker uit de vorm,
als de vorm een paar tellen in kokend
water gehouden wordt.
De kerstpudding royaal met slagroom
bespuiten en de garneer-bloemetjes, no
ten en zilveren pilletjes vastzetten. Zet
een niet druipende kaars in de pudding.
De staatssecretaris van Sociale Zaken
en Volksgezondheid dr. J. F. G. M. de
Meijer heeft alle provinciale en gemeen
tebesturen verzocht, aan de hinderwet
vergunningen voor bedrijven, die werken
met giftige of anderszins gevaarlijke stof
fen, de voorwaarde toe te voegen dat de
ze bedrijven verplicht zijn onvoorziene
gebeurtenissen, waarbij de bedoelde stof
fen in de buitenlucht kunnen komen, on
verwijld te melden.
De staatsseceratris doet dit verzoek
omdat zich de laatste tijd in een aantal
bedrijven stoornissen hebben voorgedaan,
waardoor giftige stoffen naar buiten zijn
gekomen, hetgeen besmetting van land
bouwgewassen en sterfte van dieren ten
gevolge heeft gehad.
In zijn brief adviseert de staatsseceta-
ris de melding te doen geschieden bij een
gemeentelijke instantie, die dan terstond
een onderzoek kan instellen en eventueel
maatregelen kan treffen. Dr. de Meijer
dringt er voorts bij de gemeenten op aan
dergelijke meldingen zo spoedig mogelijk
ter kennis te brengen van het districts
hoofd van de arbeidsinspectie en van de
insepcteur van de volksgezondheid, belast
met het toezicht op de hygiëne van het
milieu.
Geref. Kerken (vrijgemaakt)
Beroepen te Zuidhorn M. K. Drost te
Mariënberg te Vlaardingen R. Houwen
te Hattem te Barendrecht J. W. Rietkerk
kand. te Lisse.
Doopsgez. Broederschap
Beroepen te Rotterdam H. Wethmar te
Zaandam te Terschelling G. Schepperle
proponent te Winschoten, die dit beroep
ook aannam te Steenwijk-Blokzijl da.
HardorffDijkstra te Giethoorn.
ADVERTENTIE
Onlangs, op de Parnassiakade
klonk een parkietenserenade
De hulde gold - zo onverwacht
de man, die daar de OLIE bracht
Olie, daar kan je
binnen niet
buiten
Publikatie van de Oliehandel jn Haarlem
en Omstreken-
22. Na enkele minuten keert de wach
ter terug en overhandigt commandant
Fang een opgerold stuk uit het archief.
De commandant vouwt het open, kijkt
het even in en geeft het aan de Rechter.
„Een simpele routinezaak", zegt hij.
„Niets bijzonders". Rechter Tie laat zich
door deze woorden niet weerhouden om
de twee vellen nauwkeurig te bestuderen.
Hij ziet dat vel 1 handelt over de bevor
dering van luitenant Kao en twee ande
re luitenants tot kapitein. He is voor
zien van Soe's zegel. Op vel 2 staan al
leen enkele regels van de commandant,
waarin de hoop wordt uitgesproken dat
het ministerie de zaak snel zal afwikke
len. Vel 2 is voorzien van het grote ze
gel van de commandant. Daarnaast staan
de datum en het nummer B-404. De Rech
ter kijkt op en zegt: „Er moet een ver
gissing in het spel zijn. Het ontbrekende
stuk handelt over bevoorrading. Dat weet
ik, omdat B-405 er naar terug verwijst,
en B-405 gaat over de aankoop van gor
delriemen". Heilige hemel", roept com
mandant Fang uit. „U zult toch ook wel
weten dat de klerken zich wel eens ver
gissen. Dit is wel een typisch staaltje
van ambtelijke haarkloverij! Moeten we
ons bezighouden met dit soort beuzela
rijen?" „Beuzelarijen blijken soms de
sleutel te vormen tot de merkwaardigste
moordzaken", antwoordt Rechter Tie
minzaam.
702. Kapitein Costa Plenta was buiten
zichzelf van woede, toen hij merkte, dat
Bram Fok op wonderbaarlijke wijze alle
hindernissen had genomen.
„Gefopt.hij heeft me te pakken,"
riep hij. „Maar late haver komt ook
op.vele eersten zullen de laatsten
zijn.en wie het laatst lacht, lacht het
best."
De bootsman knikte.
„Zo is het," zei hij ernstig. „En hoge
bomen vangen veel wind, rust roest, en
men noemt geen koe zo bont of er is wel
een vlekje aan."
Ongeduldig gaf Costa Plenta hein een
duw in de rug.
„Gooi het roer om.wend de ste
ven. en help me, jongens."
Het bleek al gauw, wat de kapitein van
plan was. In de smalle vaargeul bij de
havenhoofden klemde hij een reservegiek
vast, die als eep slagboom de vaarweg af
sloot. Bram reageerde net even te laat.
Toen hij de uitgang van de haven nader
de merkte hij, dat Costa Plenta hem wéér
een poets had gebakken.
„Vaar er omheen," zei Karo opgewon
den, maar Bram schudde het hoofd.
„Bij een goed zeeman gaat veiligheid
voor alles. Ik waag het niet, dat we vast
raken aan de bodem."
In de verte werd het dure jacht een
stipje.
