De Rode Mieren"
Kaar journaal
Italië voorspelt voorjaars-
en zomermode 1967
Scheepsramp oorzaak van
Griekse kabinetscrisis
PANDA EN DE MEESTER-ETER
Minister Luns
bezoekt in
Bonn Kiesinger
RECHTER TIE
KRAMMETJE FOK
AVONTUREN VAN DONALD DUCK
Extra parlementair
kabinet verwacht
ABDIJSIROOP
Ons vervolgverhaal
Een actuele Amerikaanse roman
Mini-mode wordt geprolongeerd
griephoest
M
WOENSDAG 21 DECEMBER 1966
23
door William Lederer en Eugene Burdick
-1.
Rood, violet en gifgroen blijven ook volgend jaar de toonaangevende
modekleuren in Italië. De couturiers in Rome en Florence houden in 196/
de rokken bovendien een flink eind boven de knie en daarmee ziet het er
naar uit dat het succes van de minimode nog tenminste een half jaar wordt
geprolongeerd. Italië zit namelijk, wanneer het om de grote lijnen gaat,
nooit ver naast de opvattingen van Parijs. De Italiaanse couturiers zijn
van plan het komende voorjaar en de daarop volgende winter de korte-
rokkenmode zo rigoureus door te voeren dat zelfs de niet meer zo jonge
vrouw er aan moet geloven.
ATHENE (AFP en Reuter).
De Griekse regering-Stephanopoulos
jlijkt gisteren gevallen te zijn ten ge
volge van de ramp op 8 december in
de Egeïsche Zee met de veerboot- „He-
raklion", waarbij 232 mensen de dood
vonden. Canellopoulos, de leider van
de Nationale Radicale Unie die de
crisis heeft veroorzaakt, zei dat hij de
regering niet langer zou steunen wan
neer deze de eis om de minister voor
Koopvaardij, Isidoros Mavridoglou,
naar aanleiding van de ramp te ont
slaan, niet zou nakomen. Canellopou
los wil ook verkiezingen uitschrijven
voor een regering die „minder oppo
sitie van het Griekse volk zou ont
moeten".
Als andere middelen gefaald
hebben, neem dan het middel
waarop nog zelden vergeefs
een beroep is gedaan
's werelds beste hoestsiroop
Ondergrondse kernexplosie
in de Verenigde Staten
Kort nieuws
'wwwvwwwiimmiii/w'
33) Zijn moe
der was een heel bekwame naaister,
die vooral bekend stond om de afwer
king van de japonnen der jonge da
mes van New Orleans die op het punt
stonden te trouwen. Ze was geen op
schepperige vrouw, maar in haar huis
je hing een ingelijste brief van een
bekende familie uit Louisiana, die
haar bedankte voor het naaien van
tweeduizend muntstukjes op de japon
van Faith in de vier overdrukke da
gen voor haar huwelijk.
Tot het midden van de dertiger ja
ren had Hobson altijd goedkope con
fectiekostuums gekocht. Op een be
langrijke bijeenkomst met buitenland
se militairen was het plotseling tot
Hobson doorgedrongen dat hij eruit
zag als een buitenlander. Zijn pak
had opgevulde schouders, uitgezakte
omslagen en het was getailleerd. Een
buitenlander had Hobson inderdaad
aangezien voor een Europeaan. Hij
had terloops met Hobson gepraat over
de slechte manieren van de Ameri
kanen, de onbelangrijkheid van de
bijeenkomst, het grove van Amerika.
Op de dag, dat men Hobson voor
een immigrant had aangezien had
hij begrepen dat in Amerika de mooie
en' de menselijke verschijning voor
een groot deel de plaats hadden in
genomen van de arbeid en de opvat
tingen omtrent het slagen in het le
ven. Verschijning en mode waren
machtsmiddelen geworden. Hobson
ondervond dat elegante eenvoud kost
baar was en deskundig moest worden
getoond. Hij verhuisde met zijn moe
der uit het grote bouwvallige huis in
de armoedige noordoostelijke wijk
naar een keurig oud bakstenen huis
in Georgetown. Moeder Hobson liep
niet meer in het huis rond in een
duster. De huishouding werd gecom
pleteerd met een bekwame huishoud
ster, een keukenmeid en een but
ler.
De eerste die Hobson in zijn nieuwe
huis bezocht was een Britse kleer
maker. Hij bracht stalen en een
meetlint mee. Een maand later
trouwde Hobson met de weduwe van
een beroemd senator. Ze had geld,
was van goede afkomst en een voor
aanstaand lid van de Democratische
Vrouwenorganisatie. Na de huwe
lijksreis van drie dagen gingen ze
met de oude mevrouw Hobson sa
menwonen. Hun huwelijk bleef kin
derloos.
Na een kwartier in de regen te
hebben gelopen hield Hobson stil.
De wagen schoof naast hem en de
secretaris stapte uit om het portier
te openen.
Hobson liet zich achterover vallen
in de kussens en zei: „Ik wou graag,
John, dat je het volgende codetele
gram aan dokter Theobald verzond.
Bezoek Hajn privé en onderzoek mo
gelijkheid van inval in Sarkhan in
naaste toekomst.
„Hij voegde er nog aan toe: „Ver
zend dat uiterst geheim, uitsluitend
met de hoogste voorrang."
„Ja, mijnheer".
Hobson maakte zijn tas open. „Te
rug naar kantoor. En laat me de te
legrammen zien die vanmorgen bin
nengekomen zijn".
HOOFDSTUK XI
De jongensstem
kwam Coldstream en Taja voor als
of hij de afgelopen week praktisch
in het huis gewoond had. Coldstream
wou over zijn ervaringen alleen met
Taja praten en dan nog niet eens
uitvoerig. Hij was nog altijd erg
bleek en hij was afgevallen. Sinds
het gebeurde had hij het huis nog
niet verlaten.
Op een avond, een week na het ge
beurde in de heuvels, was hij alleen
in zijn huis bezig radiorapporten uit
het noorden te controleren. Het eer
ste radiosignaal kwam vijf minuten
voor het avondschema dat al zijn
agentschappen in Sarkhan verbond.
Het was maar één zinnetje op de
gewone golflengte en het was overge
nomen door een van de dichterbij lig
gende zenders. De rimboe roept! On
middellijk zette Coldstream het toe
stel harder aan.
Coldstream herkende de jongens
stem. Het was Bui, de oudste zoon
van Apayki, de hoofdman van een
Meostam, die tachtig kilometer ver
wijderd van de vlakte in de uitlopers
van het Tikok-gebergte verblijf hield.
Coldstream dreef al twaalf jaar han
del met het dorp. Geen enkele an
dere blanke had zich ooit met hen
bemoeid. De Meo's waren korte, stoe
re gespierde en zwijgende mensen die
leefden van de jacht en van wat
de bossen aan voedsel opleverden.
Hun dorpen bestonden uit hutten van
levend loof dat ze met elkaar ver
bonden zonder de twijgen af te bre
ken. Iemand uit de laagvlakte kon
door zo'n dorp heen wandelen zonder
het op te merken.
Coldstream had Apayki een bood
schap gestuurd met het verzoek of hij
een van zijn bekwaamste mannen
over de grens naar Noord-Vietnam
zou willen sturen om na te gaan of
er aanwijzingen waren voor de troe
penbewegingen waarover geruchten
liepen. Hij zou moeten trachten bij
zonderheden te verzamelen over de
uniformen, uitrusting, taal en aantal.
Met de boodschap had hij een klei
ne zender-ontvanger verzonden. Cold
stream had vermoed dat Apayki zijn
zoon Bui zou sturen die verstand had
van de radio en die de meest be
kwame rimboe jager was van het dorp
„Het is gebeurd," zei Bui. Zijn
stem klonk scherp en helder in de
koptelefoon van Coldstream. Hij
sprak de taal der Meo's, een zoet
vloeiend dialact dat overeenkwam
met de natuurlijke geluiden van de
rimboe en waaraan het ongetwijfeld
was ontleend.
Coldstream zweeg. Er klonk geen
ontsteltenis in Bui's stem, maar Cold
stream, die vermoeiende maanden
met het leren van de taal had door
gebracht, had nooit alle nuanceringen
leren onderscheiden. Dat zou geen
enkele buitenstaander ooit leren.
En toch wist hij dat er iets ge
beurd was.
„Wat is er gebeurd, Bui?" vroeg
hij in dezelfde taal.
„De jacht is voorbij", zei Bui
lachend. „Ze hebben me te pakken".
Lachen wees bij de Meo's niet al
tijd op vrolijkheid.
„Wat is er gebeurd?"
„Ik zal eerst vertellen wat ik ge
zien heb", zei Bui.
„Ze zijn nog een halve kilometer
hiervandaan".
Het snelle herstel van Coldstream
had dokter Theobald verbaasd; het
(Wordt vervolgd.)
Treffend
I look. Het broekpak is camelkleung. ttoio: r-nie iiaiumu uci»
voorbeeld van de nieuwe Italiaanse Battledress
is camelkleu rig. (Foto: Ente Italiano della Moda Turijn).
Voor haar worden dat dan geen minirokjes, maar wel kledingstukken die diie
centimeter boven de knie eindigen. Alleen de mantels van de dames boven de dertig
mogen, wat de modevorsten betreft, de knie bedekken. En daarbij blijft het dan.
Al zullen de kleuren hetzelfde blijven, de Italiaanse mode krijgt in 1967 toch
een ander gezicht. De nieuwe battledress look zo is al onthuld zal in Florence
en Rome de toon aangeven. Befaamde modehuizen maakten voor hun boutique-
collecties mantels en mantelpakjes met riemsluitingen, grote opgestikte zakken,
veel doorgestikte naden en officierskragen. De vondst van het jaar zijn overhemd
jurken en broekpakken van caramelbruin met zwart en wit gestreepte stof. Voor
avondjaponnen zullen de Italiaanse couturiers voornamelijk lurex of zijden stoffen
met Jugendstildessin gebruiken. Tenslotte heeft men in Italië onthuld dat in de
schoenmodellen weinig verandering komt. De blokhakken zijn wat breder, de
neuzen wat ronder en de schoenen met hielbandjes, die deze zomer zo n furore
maakten, komen niet zo veel meer voor.
De Nationale Radicale Unie, beschikt
over 99 zetels van de 300 in het Grikse
parlement. De regering-Stephanopoulos
zal vandaag aftreden.
Canellopoelos zei nog niet te ontkennen,
dat Stephanopoelos zijn taak volbracht
had, die begon met het herstel van de
openbare orde na een breuk tussen de
toenmalige premier, Papendreoe en de
koning in juli vorig jaar. Maar Canello
poelos vindt, dat er nu nieuwe verkiezin
gen moeten worden gehouden.
De regering-Stephanopoelos steunde tot
dusver op 152 afgevaardigden, merendeels
leden van de conservatieve Nationale Ra
dicale Unie. De voornaamste oppositie
werd gevormd door de „Unie van het
Centrum" met 122 zetels en de linkse
Verenigde democratische partij, die door
conservatieve kringen in Griekenland
wordt beschouwd als een vermomde com
munistische partij, met 22 zetels.
De regering begaf zich in het begin
van deze maand op gevaarlijk terrein
door de indiening van een wetsontwerp
aangaande evenredige vertegenwoordi
ging, niettegenstaande tegenkanting van
zowel de Unie van het Centrum als van
de Nationale Radicale Unie. Het debat
over dit wetsontwerp werd tenslotte tot
na het kerstreces uitgesteld.
Uit welingelichte bron is vernomen, dat
er een overgangsregering aan het bewind
zal komen, bestaande uit extraparlemen
taire figuren, onder leiding van J. Paras-
kevopoulos, directeur van de Bank van
Griekenland. Deze voorlopige regering
zou hoogstens een half jaar aan de macht
blijven en voornamelijk tot taak hebben,
de orde en rust in hét land te handhaven
en nieuwe algemene verkiezingen voor te
bereiden, die wellicht juli 1967 zullen wor
den gehouden.
COP. MART6N TOONDER
62. De politie-agenten stortten zich het muntgebouw
binnen, om de aanwezige inbrekers op heterdaad te be
trappen. De eerste die ze tegenkwamen, was Panda
die nog steeds vergeefs trachtte om Joris' hoed af te
krijgen. „Aha!" sprak een der politiemannen. „Iemand
in vermomming! Ik ben benieuwd wat voor misdadig
gelaat hieronder schuilgaat! Verwijder dat masker!"
Zo sprekend trok hij dreigend zijn schiettuig doch
zijn collega's wachtten niet op de uitslag, ze snelden
verder naar de kluis. „Eindelijk!" kreet de heer
Doormolen, die daar op hen wachtte. „Arresteer die
kleuter1 Hij eet al ons goud op! Hij verstoort onze
standaard!" „Weet u het zeker?" vroeg een van de
politiemannen. „Hij ligt zo onschuldig te slapen.Hij
is natuurlijk wat ongewoon groot, maar daarom hoeft
hij nog geen goudstaven te stelen!" „Ik heb net zelf
gezien!" riep de munt-directeur overspannen. ..Hij
eet ze gewoon op! Het is de meest doortrapte diefstal
die ik ooit heb meegemaakt!" Intussen was men er
boven in geslaagd om Panda van de hoed te bevrij
den. „Hij heeft niet zo'n schurkachtig gezicht als ik wel
dacht!" sprak een brigadier teleurgesteld. „Natuurlijk
niet!" riep Panda opgewonden. Jullie moeten Joris heb
ben die is er met het goud vandoor! Ik heb er niets
mee te maken ik moet alleen maar voor die baby
zorgen!" „Hij bekent dus!" zei de politieman tevre
den. „Hij hoort bij die kleuter een medeplichtige!"
ADVERTENTIE
LAS VEGAS (Nevada) (Reuter) In
een 1230 meter diepe schacht, 135 kilome
ter van Las Vegas, hebben de Amerika
nen dinsdag een ondergrondse kernexplo
sie teweeggebracht. De kracht lag tussen
de 200.000 en een miljoen ton tnt.
De kernbom op Hiroshima had een
kracht van 20.000 ton tnt.
(Van onze correspondent)
BONN De Nederlandse minister van
Buitenlandse Zaken, mr. Luns, is dinsdag
middag voor een kort kennismakingsbe
zoek door kanselier Kiesinger in het
Kanzleramt in Bonn ontvangen. Het ge
sprek vond plaats op initiatief van Luns'
Westduitse collega, de vroegere burge
meester van Berlijn, Willy Brandt.
Minister Luns was in Bonn ter gele
genheid van de tweedaagse conferentie
van de ministerraad van de W.E.U., de
West-Europese Unie.
Mr. H. W. de Vink overleden. In Utrecht is
op 77-jarige leeftijd overleden mr. H. W.
de Vink, die 39 jaar lid is geweest van
het college van Gedeputeerde Staten van
Utrecht. Hij was ook vele jaren deken
van de Orde van Advocaten.
29. Kolonel Mow heeft plaats genomen
achter zijn bureau, een eenvoudige ijzeren
kist geopend en twee verzegelde envelop
pen tevoorschijn gehaald. Hij geeft er een
van aan de Rechter en zegt: „In deze
enveloppe zitten de voorwerpen die de on
dercommandant in een leer etui onder zijn
maliënkolder droeg. De andere enveloppe
bevat de inhoud van zijn bureaula. On
middellijk nadat ik werd ingelicht over de
moord, heb ik deze voorwerpen ver
zameld en er een lijst van gemaakt. Er
kan dus niet mee geknoeid zijn". De Rech
ter verbreekt het zegel en verspreidt de
verschillende voorwerpen voor zich
uit op het bureau: een opgevouwen iden
titeitskaart van het leger, een koopbe-
wijs van een huis, enkele persoonlijke
brieven en een brocaten etui, bedoeld om
zegels in op te bergen. Rechter Tie
ziet tot zijn voldoening dat het etui leeg
is. Hij had, niet anders verwacht. „Neemt
u me niet kwalijk, kolonel", zegt hij tot
Mow „maar ik meen te weten dat een
officier verplicht is altijd zijn zegel bij
zich te dragen, omdat het veel te ge
vaarlijk is als het in vreemde handen
terecht zou komen. Die regel gold des te
meer voor ondercommandant Soe die alle
officiële stukken afstempelt. Kunt u mij
een verklaring geven voor het feit dat
Soe's zegel niet in dit etui zit?"
DAISY
m IETS TE CDEVJ
AVOND 1
Copyright op«ra
absoluut kjiets... ikhoopteN
AL DAT ER. IEMAND ZOU BEL
LEN
VEN
UUR 0U J
709. Het gebeurde zo ongeveer eens per
jaar, dat scheepskat Karo en papegaai
Tutu het ergens roerend over eens wa
ren. Dit nu was zo'n gelegenheid.
Óp fluistertoon bespraken zij met elkaar
de toestand.
„Nooit gedacht, dat Bram zo bangelijk
zou zijn," zei Karo ontevreden. „Als je
aan zo'n wedstrijd meedoet moet je wat
durven wagen. En als de Kokanje mijn
schip was, dan voer ik 'm liever aan
flarden dan 'm netjes te houden en aan
die kapitein Plenta te moeten geven."
„We verrrliezen," meende ook Tutu.
„Natuurlijk verliezen we die wedstrijd.
Met stilliggen is nog nooit een race ge
wonnen," zuchtte Karo. „Weet je.ik
vind het zo erg voor Bram.en ik gun
die kapitein Costa Plenta de overwinning
niet."
Bovendeks stond Bram in zwiepende
storm en striemende regen aan hetzelfde
te denken. Als zeeman was het hem
duidelijk geweest dat hij niet verder had
mogen varen. Maar als Brammetje ging
het toch aan zijn hart, dat hij op deze
manier zijn trouwe schip zou moeten af
staan.
Zegevierend zou Costa Plenta als eerste
aankomen.
Eensklaps hief hij het hoofd. Van de
zijde van het eiland was door het gebul
der van het noodweer heen een klagend
geluid tot hem doorgedrongen.
