De Rode Mieren"
ONZE PUZZEL-MARATHON
Chef
in
verkeerspolitie
Amsterdam
tegen parkeergarages
PANDA EN
DE MEESTER*ETER
AVONTUREN VAN DONALD DUCK
553
RECHTER TIE
KRAMMETJE FOK
1
o
Opgaaf no. 2
De Limburgsche Kolenhandel
Dronken kapitein
voer schip vast
Diamantsmokkelaar
gearresteerd
Ons vervolg ver haai
Een actuele Amerikaanse roman
door William Lederer en Eugene Burdick
4» 3
DINSDAG 27 DECEMBER 1966
15
REKENPROBLEEM
(S K/f
Kerkelijk nieuws
I wwwwwwwwwwv
.VWMMWWWWWW
42)
Maar Taja had het nog nooit eer
der gedaan Er was eigenlijk niets
bijzonder belangrijks gebeurd. Zijn
gewezen vrouw had gezegd dat ze
zich gelukkig voelde. En een vrouw
die hij al weken lang had gadegesla
gen, had hem aangeraakt.
Maar nadien was -het leven veel
prettiger.
De hal van de ambassade was heel
ruim. In het midden ervan zat achter
een glanzende schrijftafel een Sarkha-
nese gemakkelijk onderuit haar stoel.
Ze was verdiept in een Amerikaans
moppenblaadje en met haar lippen
vormde ze de woorden. Zonder op
te kijken nam ze kennis van Cold-
streams aanwezigheid met een ver
veeld: „Ja?"
Coldstream begon zacht in het
Sarkhanees te spreken en wel in het
dialect van het noorden, omdat hij
zag dat de receptioniste de hoge juk
beenderen en het dikke haar uit die
streek had.
„Is het in Sarkhan niet gebruike-
lijk, lieve vriendin, dat zelfs de ko
ning opstaat wanneer een vreemde
ling bij hem komt?"
Het meisje sprong overeind en hield
het boek voor haar mond.
In het Engels zei ze: „Wat kan ik
voor u doen, mijnheer?"
„Waar is het kantoor van de am
bassadeur?"
„Wie kan ik zeggen.Toen keek
ze Coldstream even aan en zei: „Ik
zal u naar de secretaresse van de
ambassadeur brengen."
Het kantoor van de secretaresse
was een grote kamei met een beige
vloerkleed en een schrijftafel als
voor een directeur. Het rook er
naar parfum en Coldstream zag waar
om. De secretaresse was bezig haar
haar te bespuiten. Toen Coldstream
binnenkwam deed ze een koptelefoon
af en legde die zorgvuldig in een
la van her bureau. Coldstream zag
nog juist de bandrecorder voor de la
de gesloten werd. De draad van het
apparaat liep onder het tapijt door
en dan op borsthoogte langs de muur.
Achter de secretaresse hingen twee
portretten, één van de president en
één van ambassadeur Brown.
„Mijn naam is Coldstream," zei
hij. „Ik zou graag de ambassadeur
spreken."
„Hebt u een afspraak?"
Coldstream keek haar aan en trok
de hoeken van zijn mond even om
hoog. Hij schudde zijn hoofd.
„Kan ik de ambassadeur zeggen
waarover u hem wenst te spreken?"
„U kunt hem dit geven en zeggen
dat ik er ben", zei Coldstream en
hij overhandigde haar zijn kaartje.
„Hij heeft op het ogenblik een be
zoeker."
„Ik kan wel wachten".
Hij ging in een leunstoel zitten en
pakte de New York Times. Het was
de gewone bootmaileditie en meer
dan een maand oud. Achter het blad
scharrelde Coldstream in zijn tas
naar een klein zwart doosje. Daarna
zette hij de tas ,op de tafel dichtbij
de draad die naar de bandrecorder
in het bureau van de secretaresse
liep. Toen hij in de tas keek zag hij
dat de verklikker op het zwarte doos
je flikkerde. Coldstream wist toen
dat de ambassadeur zijn gesprekken
op de band liet opnemen.
Tien minuten later klonk de zoemer
op het bureau van de secretaresse.
De jonge dame liep snel langs Cold
stream heen en deed de deur naar
het kantoor van de ambassadeur
open.
„Roselien", zei ambassadeur
Brown met de hoge. beheerste stem
die hem tot een beroemdheid had
gemaakt in de rechtszalen van New
Hampshire „Zeg de chauffeur van
generaal Hajn dat hij de wagen
voorrijdt.'
„Onmiddellijk mijnheer", zei de
secretaresse. Ze draaide een nummer
en gaf de boodschap telefonisch door
aan de parkeerwacht. Ze had de
deur niet gesloten.
In het kantoor zei een andere
stem: „Dank voor uw welwillendheid,
mijnheer de ambassadeur. En mag
ik u verzekeren dat alles bij de kro
ning uitstekend zal verlopen. Wij
stellen uw medeleven ten zeerste op
prijs. Daarom bewondert iedereen in
Sarkhan u dan ook."
Coldstream herkende in de tweede
spreker generaal Hajn.
„Dat is heel vriendelijk van u, ge
neraal". zei de ambassadeur.
„Goedemorgen, Excellentie", zei
Hajn.
„Tai Wah khin soem koen", ant
woordde de ambassadeur.
Coldstream meesmuilde. De ambas
sadeur probeerde Sarkhanees te spre
ken en het leek er wel een beetje op.
De afscheidsgroet die hij zo juist had
uitgesproken was in werkelijkheid
die, waarmee een man afscheid
neemt van zijn maitresse. Maar de
Sarkhanezen waren altijd sterk on
der de indruk wanneer een blanke
ook maar enkele woorden van hun
taal sprak.
Coldstream had ambassadeur Brown
alleen vluchtig ontmoet op de laat
ste officiële receptie, maar hij had
van Taja veel over hem gehoord;
zij kende velen van de 851 Sarkha
nezen die op de ambassade werk
zaam waren. Taja won overal nut
tige inlichtingen in, zoals een stof
zuiger ongerechtigheden opneemt. Ze
beschouwde het als een van haar
plichten en het was heel gemakkelijk
voor haar. Ze had toegang tot het
paleis, tot alle ambassades, en op de
markt voelde ze zich ook op haar
gemak. Brown probeerde zich te ge
dragen naar de beste diplomatieke
tradities. Hij had een aanzienlijk
fortuin geërfd en was strafpleiter ge
weest met een lange staat van dienst.
De hele familie Brown, zijn vijf kin
deren inbegrepen, nam les in het
Sarkhanees en bij openbare gele
genheden droegen ze inheemse kle
ding. In plaats van handen te schud
den bogen ze die op Aziatische ma
nier. Ambassadeur Brown deed alles
wat hij kon om de inheemsen zo
dicht mogelijk te benaderen. Hij reed
elke morgen op zijn fiets door het
park en woonde elke week de ope
ning van een nieuwe moskee, een
boeddhistische tempel of een fabriek
bij. Hij hield aan lunches lezingen
voor zakenlieden. Zijn vrouw schreef
artikelen voor een Amerikaans tijd
schrift over de kookkunst van de
Sarkhanezen. De plaatselijke kranten
namen die over. De laatste bijdrage
was een recept geweest voor gebak
ken sprinkhanen, opgediend met
maïs en honing.
(Wordt vervolgd.)
DE REKENPUZZEL, die wij u in onze serie hersenkronkels
voorzetten, hoort beslist tot de harde noten. Wij durven u
die harde noot echter wel voor te zetten op grond van onze
ervaring, dat de lezers over het algemeen niet voor een stevige
kluif terugschrikken.
De opgave omvat een gecombineerde vermenigvuldiging
en deling. Een getal van zes cijfers (het vermenigvuldigtal)
wordt vermenigvuldigd door een getal van vier cijfers (de
vermenigvuldiger). Het resultaat is een produkt van tien
cijfers. Dit produkt wordt weer gedeeld door de eerder ver
melde vermenigvuldiger van vier cijfers waardoor als quotiënt
(het getal geheel rechts) het oorspronkelijke vermenigvuldig-
tal van zes cijfers weer tevoorschijn komt. Het is derhalve
een opgaande deling met rest 0.
Vrijwel alle cijfers zijn door punten vervangen. Slechts
vier cijfers, een 1, een 2, een 3 en een 4, zijn blijven staan.
Op zichzelf lijkt het al een moeilijke opgave, de oorspron
kelijke combinatie van vermenigvuldiging en deling aan de
hand van zo schaarse gegevens te reconstrueren. Het wordt
echter nog moeilijker.
Deze berekening is namelijk niet uitgevoerd in het tien
tallig stelsel, maar in een andertallig stelsel waarvan alleen
gegeven is, dat het grondtal niet 1", maar minder dan 20 is.
Het tientallig stelsel omvat de cijfers 0 tot en met 9. De
moeilijkheid van stelsels met een hoger grondtal dan 10 is, dat
er geen cijfertekens hoger dan 9 zijn. Men kan dit bij het
werken met talstelsels hoger dan 10 ondervangen door de
CIJFERS (niet de getallen) 10, 11, 12 etc. voor zover zij als
cijfer gehanteerd moeten worden te noteren als 10, 11, 12 etc.
Om een voorbeeld te geven: het getal 23 1 in het 25-tallig
stelsel bestaat uit de cijfers 23 en 1 en heeft in het tientallig
stelsel de waarde van 23 X 25 1 576.
ONZE VRAAG aan u is: in welk talstelsel
onder de 20 is deze opgave gesteld en hoe
luiden (in dat talstelsel) 't vermenigvuldig
tal en de vermenigvuldiger, dus de twee
bovenste getallen van de opgave? U hoeft
dus niet een volledig uitgewerkte bereke
ning als oplossing te zenden maar alleen
een antwoord op de vraag welk talstelsel
is gebruikt en hoe die twee bovenste ge
tallen in dit talstelsel luiden. Er is slechts
één oplossing mogelijk.
Het lijkt een zware kluif. Maar het
valt misschien wel mee. Voor de oplossing
is, zoals het bij een goede puzzel betaamt,
meer denken dan rekenen nodig. Er zijn
enkele aanwijzingen, die snel de weg
naar de gevraagde oplossing wijzen.
Deze puzzel is er een van de zes die
tezamen onze Puzzelmarathon-prijsvraag
vormen. Uitsluitend per puzzel (dus niet
voor de gehele reeks van opgaven) loven
wij een eerste prijs van 50,- een twee
de van 25,- en tien prijsjes van 10,-
uit, die onder de inzenders van de goe
de oplossingen verloot zullen worden. De
oplossingen gericht aan de redactie van
dit blad, moeten uiterlijk maandag 9 janu
ari te 13 uur in ons bezit zijn. Buiten op
iedere inzending (in envelop) moet ver
meld worden: „Puzzel-marathon"; het
aantal en de nummers der opgeloste puz
zels en de naam met het adres van de
afzender. Zo spoedig mogelijk na sluiting
van de inzendtermijn zullen wij de op
lossingen en de prijswinnaars bekendma
ken.
(Van onze correspondent)
„Vergroting van de parkeerruimte in
de binnenstad door de bouw van parkeer
garages is uit den boze". Dit zegt de
chef van de Amsterdamse verkeerspoli
tie, hoofdinspecteur H. Vos. Meer par
keerplaatsen betekent meer verkeer.
Wanneer er nog meer langparkeerders in
de binnenstad komen zal het verkeer
in de spitsuren geheel en al vastlopen
doordat de maximum capaciteit van de
wegen bereikt of overschreden wordt.
Als dat het geval is, zoals onlangs met
Sinterklaas, valt er niets meer te rege
len.
De verhouding tussen de mogelijkheden
van afvoeren van verkeer in de spitsuren
en het parkeervolume moeten dan ook
nauwkeurig in de gaten gehouden wor
den. Alleen wanneer parkeergarages in
de binnenstad komen in plaats van door
maatregelen als parkeerverboden verlo
ren gegane parkeerplaatsen kan de bouw
van een parkeergarage verantwoord
zijn. Aldus de hoofdinspecteur.
De heer Vos maakte zijn opmerkingen
in een reactie op hier en daar geuite
verwondering over het feit dat burge
meester en wethouders de Amsterdam-
Rotterdambank slechts toestemming
hebben gegeven bij de uitbreiding van
haar gebouwen-complex een parkeerga
rage voor tweehonderd auto's neer te
zetten in plaats van één voor vierhon
derd outo's; naar de smaak van de hoofd
inspecteur had men helemaal geen toe
stemming moeten geven.
De heer Vos illustreerde zijn afkeuring
van parkeergarages in de binnenstad met
het voorbeeld van zo'n garage met vier
honderd plaatsen en een opname-capaci
teit van twee auto's per minuut. Dat kan
's morgens in de spits gerekend met
zes meter per auto een file van 2,5 kilo
meter opleveren. Hierdoor zou het ver
keer ontwricht worden.
ADVERTENTIE
Brouwersvaart 106 - Haarlem - Tel. 10748
SUPERBE ANTRACIET
de ideale brandstof
in het ideale zakje
66. Het ontbijt van Hapwap's moeder had een vreem
de uitwerking op Jollipop. Hij had het gevoel dat al zijn
haren overeind gingen staan en dat er iemand met
een moker regelmatig op zijn hoofd sloeg. Maar boven
dien ontdekte hij, dat hij plotseling in staat was om
door muren en voorwerpen heen te kijken. „Waar zie je
Hapwap?" vroeg de dame dringend. „Vertel op! Waar
is mijn zoon?" „Hik!" sprak de bediende. .Hik!
Kamer met tralies.gevangenis.Stevelstraat.
Hij slaapt.Hik!" „In de gevangenis?!" riep Hap
wap's moeder geschokt. „Mijn arme kleine! Ik moet
hem bevrijden!" En met die woorden snelde ze heen,
de huisknecht in hulpbehoevende toestand achterlatend.
„Panda zit dus in de gevangenis!" prevelde op dat
moment Joris Goedbloed, die de nacht in het stadspark
had doorgebracht, samen met de goudstaven uit de
Munt. „Dat is toch niet zo mooi voor hem! Een der
gelijk lot heeft hij niet verdiend! Eigenlijk zou ik hem
moeten bevrijden!.Ja, dat zou ik eigenlijk moeten
doen!"
V gbkken' 1
8
ra mundl ~~"V
U===B0WK."-tl
DAT
UJfcT ER
MEER
OP
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Scheveningen (vac. H.
Solk) P. v. d. Berg te Den Haag; te Woer
den (wijkgem. N.) J. M. de Meij te Vars-
seveld; te Ousterhaule (toez.) T. J. Drent
te Middelbert door de Generale Synode
als legerpredikant D. Zinkstok te Deven
ter en als vloot predikant R. Steenstra
kand. te Middelburg.
Aangenomen naar Scheveningen (vac.
J. J. Poldervaart) H. v. Niel te IJmuiden;
naar Wouterswoude G. Veldjesgraaf te
Nederhemert, die bedankte voor Hoevela
ken.
Geref. Kerken
Beroepen te Alphen a.d. Rijn-Noord J.
Goldschmeding te Dussen; Ierseke G. J.
Terlaak te Krimpen a. d. IJssel.
Geref. Kerken (vrijgemaakt)
Beroepen te Zoutespui S. Braakma te
Vlissingen-Souburg.
Aangenomen naar Barendrecht W. G.
'Rietkerk kand. te Lisse.
Chr. Geref. Kerken
Beroepen te Groningen (vac. A. C.
Noort) P. N. Ribbers te Enschede-West.
Bedankt voor Leiden H. Biesma te
Stadskanaal.
Geref. Gemeenten
Beroepen te Leerdam C. Wisse te Els-
peet; te Ridderkerk P. Blok te Dirksland.
Bedankt voor Boskoop G. Zwerus te
Nunspeet.
Een beschonken kapitein is er dit kerst
weekeinde in geslaagd zijn schip, de coas
ter Raket, vast te varen op een strekdam
tussen Pernis en de Eemhaven. De man,
stond aan het stuur toen het ongeluk ge
beurde. De rivierpolitie heeft de kapitein
van boord gehaald en de man heeft de
rest van de kerst in de cel moeten door
brengen. Het schip liep overigens geen
schade op. Toen het weer vlot was heeft
de stuurman het naar een werf in Krim
pen aan de IJssel gebracht, waar het
heen moest voor een onderhoudsbeurt.
De Duitse douane heeft aan de Duits-
Nederlandse grens bij Aken een 22-jarige
Nederlander gearresteerd, die ruwe dia
mant ter waarde van ongeveer negendui
zend gulden bij zich had en in zijn auto
bovendien een doos met verdovende mid
delen had verstopt. De man was op weg
naar Nederland.
33. Rechter Tie vervolgt zijn betoog
terwijl een dienaar thee inschenkt. Drie
dagen geleden dacht de misdadiger in
dit fort zijn slag te slaan", zegt hij. „Er
moest een verzoek worden verstuurd om
enkele luitenants tot kapiteins te bevor
deren. Het betreffende stuk bestond uit
twee vellen, waarvan het eerste het ei
genlijke verzoek bevatte. Op het tweede
vel stond alleèn een notitie van de com
mandant, waarin hij aandrong op spoe
dige goedkeuring. Het stuk was gemerkt
B-404. De B van Benoemingen". De Rech
ter neemt een slok thee en vervolgt:
„Wat de misdadiger deed was het volgen
de: Hij vernietigde het eerste vel en
verving het voor een ander verzoek, in
naam van de commandant, om onmid
dellijk drie oorlogsjonken te mogen ko
pen van de Koreaanse handelaars Pak
en Yie. Hij verzocht tevens of het minis
terie de koopsom rechtstreeks ter hand
wilde stellen aan de leveranciers. Aan
dit verzoekschrift hechtte hij het vel met
de zegel van de commandant, en zorg
de ervoor dat het stuk via de gebrui
kelijke weg verstuurd werd." „Maar dat
is onmogelijk" roept commandant Fang
uit. „Hoe had de misdadiger dat eigen
verzoekschrift kunnen afstempelen met
Soe's zegel?" „Dat is dan ook de reden
waarom Soe werd vermoord", zegt Rech
ter Tie kalm. „De misdadiger had het
zegel gestolen, en Soe had dat bemerkt".
op?
713. Afwachtend keek kapitein Costa
Plenta zijn bemanning aan.
„Nou, mannen, waar wachten jullie nog
Hijs het ankervooruit."
Als één man kwamen de matrozen
vooruit.
„Nee.
„Nee?" De kapitein dook in elkaar.
„Maar dit is een bevel.dit is muite
rijopstand.ik zal jullie door de
politie laten arresteren."
„En als wij dan vertellen, dat je aan
een wedstrijd meedoet en een uur eerder
wil vertrekken?" riepen de matrozen.
Wij hebben Bram Fok slecht behan
delden toch heeft hij ons gered en
warme soep gegeven. Dat vergeten wij
niet gauw."
Zij konden het ook niet gauw vergeten,
want zij hadden er allemaal nog blaren
van op de tong. Maar zonder Bram had
den ze nu misschien doodziek in bed ge
legen, Kapitein Costa Plenta haalde de
schouders op.
„Al goed, al goed," krabbelde hij terug.
Dan zullen we op de afgesproken tijd ver
trekken. winnen doe ik toch wel."
Maar toen beide schepen even na ach
ten precies gelijk bij de punt van het
eiland voeren wist Costa Plenta het niet
zo zeker meer.
