FINISH VAN ONZE PUZZEL-MARATHON
DE PIJNBANK (NIEUWE STIJL) ALS GENEESMIDDEL
OPGAAF NO. 6
w.
ZATERDAG 31 DECEMBER 1966
Erbij
EEN RUIMTEVAART-DRAMA
EINDELIJK was het dan zover: op de zo
veelste van een of andere maand in het jaar
dit en dat werd een kunstmaan gelanceerd,
broederlijk bemand door Russen en Ameri
kanen.
De gehele ontwikkeling van de ruimtevaart
had zich in een reeks van jaren met een snel
treinvaart ontplooid. De ontwikkeling van de
onderlinge relaties tussen de ruimtevaart
reuzen had echter een aanzienlijk lager
tempo. Het gevolg was dat de historische
vlucht kwam op een ogenblik, dat men al in
staat was om enorme ruimteschepen te lan
ceren, plaats biedend aan tientallen astro
nauten.
De kunstmaan, waarmee deze vlucht werd
gemaakt, had een zeer eenvoudige opzet. De
satelliet had de vorm van een kubus, opge
bouwd uit 27 kleinere kubussen. Van deze 27
waren er 26 die dienden als verblijf voor de
dertien Amerikanen en dertien Russen die de
bemanning vormden. Ieder had in deze kunst
maan zijn eigen verblijf. De overblijvende
kubus was ingericht als centrale commando
post.
Harsman
Va Wen cle
Sbo-arhsber
~R eclclingsboot
tv*
melk
A arde
IN BIJGAANDE grote teke
ning is de kunstmaan tijdens zijn
vlucht in beeld gebracht. Wij
vragen even uw aandacht voor
het bijschrift van deze tekening,
die in algemene zin de bouw en
inrichting van het merkwaardige
geval wel in beeld brengt.
Maar geheel duidelijk is die
tekening toch niet, zodat we in
de kleine tekening ook nog een
soort opengewerkte blauwdruk
geven, waarin de drie verdie
pingen van negen vertrekken „uit
elkaar" zijn gehaald. De vertrek
ken van de ruimtevaarders zijn
gemakshalve genummerd, de
centrale commandopost in het
midden van de bovenste verdie
ping is zwart getekend.
De van 1 tot en met 26 ge
nummerde vertrekken staan
door middel van deuren met el
kaar in verbinding. Er zijn deu
ren in iedere scheidingswand
tussen twee kubussen en ramen
in iedere buitenwand van een
kubus.
Men dient goed in het oog te
houden dat er deuren zijn in
alle scheidingswanden, dus ook
in zolderingen en vloer. Per slot
van rekening gaat men in een
toestand van gewichtsloosheid,
zoals in een kunstmaan heerst,
even makkelijk door een deur in
de zolder als door een deur in
een zijwand.
Om enkele voorbeelden te ge
ven: het vertrek nummer 3 heeft
dus deuren naar de vertrekken
2, 5 en 11 en voorts drie ramen.
Het vertrek nummer 16 heeft
deuren naar de vertrekken 7, 13,
15, 17 en 25, doch heeft slechts
één raam omdat het slechts één
buiten-wand heeft. Het vertrek
nummer 7 heeft daarentegen
twee ramen (op de tekening de
genummerde zijde en de grijze
zijde) en deuren naar de ver
trekken 6. 8 en 16 en naar de
centrale commandopost.
Wij hopen u met deze om
schrijving de sduatie en con
structie duidelijk te hebben kun
nen maken. Wij willen u nu iets
gaan vertellen over de dertien
Amerikaanse en dertien Russi
sche ruimtevaarders en hun lot
gevallen.
De Russische bemanning be
stond uit een raketdeskundige,
een elektro-technicus, een stra-
lendeskundige, een meteoroloog,
een arts, een bioloog, een fysi
cus, een chemicus, een geoloog,
een astronoom, een wiskundige,
een tolk en een militair. Van
wege de eerlijkheid bestond ook
de Amerikaanse groep astronau
ten uit mensen van deze dertien
beroepen.
De Amerikaanse arts was
veel jaren ouder dan zijn Rus-
siche collega als deze minstens
deuren door moest om de Ame
rikaanse elektro-technicus te
kunnen bereiken.
De Russische tolk moest min
stens twee deuren door om zijn
landgenoot raket-deskundige te
bereiken en minstens vier deu
ren om in de cabine van de Rus
sische astronoom te komen.
De Amerikaanse tolk en de
Russische fysicus hebben beiden
evenveel kinderen als het aantal
deuren dat zij minstens door
moeten om de commandopost te
bereiken.
De Rus Iwan heeft een cabine
tussen de Amerikaanse raketdes
kundige en een van de militairen
en hij heeft zes kinderen.
De Amerikaanse astronoom
mocht als oudste van het gezel
schap het eerst een cabine kie
zen. Hij koos een vertrek met
het grootste aantal ramen, zodat
hij een zo ruim mogelijke blik
op het heelal had.
De Russische stralendeskundi-
ge en de Amerikaanse geoloog
hebben ieder evenveel kinderen
als de Amerikaanse wiskundige
en de Russische elektrotechnicus
samen. Het aantal kinderen van
Iwan is groter dan dat van de
Amerikaanse astronoom.
De jongste van het gezelschap
is een Amerikaan die Charly
heet en die evenveel kinderen
heeft als er deuren in zijn ca
bine zijn.
Toen halverwege de vlucht de
Russische geoloog ruzie kreeg
met een van zijn huurlieden, een
bioloog, verwisselde laatstge
noemde van plaats met een stra-
lendeskundige, hoewel hij daar
een raampje bij inschoot. Het
DE SCHEPPER van bijgaande
boeiende illustratie heeft het
niet helemaal begrepen, zoals een
oplettend deskundige na enige
gedegen studie wellicht zal ont
dekken. Men mag het hem even
wel niet euvel duiden. Bij onze
opdracht, deze historische
ruimtevlucht met een suggestieve
tekening in beeld te brengen,
hebben wij hem verteld dat het
mettertijd in de ruimtevaart heel
wat „huiselijker" en „gewoner"
toe zal gaan dan nu. De teke
naar heeft dat in zijn enthou
siasme wat overdreven. Voorts
hebben wij verzuimd hem tijdig
een diepgaande fundamentele
kennis bij te brengen omtrent
verschillende aspecten van het
kosmische milieu en de astrono
mie, waardoor er enkele kleine
foutjes in de tekening zijn ge
slopen. Wij krijgen bovendien de
indruk dat de tekenaar de term
ruimteVAART wat al te letter
lijk heeft opgevat.
Deze schoonheidsfoutjes ver
geve men de redactie; de teke
naar treft geen blaam.
principiële systeem werd daarbij
gehandhaafd (zoals het van de
opzet af,had gegolden) dat geen
twee Amerikanen of twee Rus
sen aangrenzende cabines moch
ten hebben. Landgenoten die el
kaar wilden bezoeken, moesten
altijd minstens door één cabine
van een niet-landgenoot of door
de commandopost.
Hetzelfde systeem gold voor
twee mensen van eenzelfde be-
roép: ook die mochten niet twee
aangrenzende cabines bezetten.
De Russische bioloog was
evenveel jaren jonger dan de
Amerikaanse astronoom als hij
minstens deuren door moest om
zijn landgenoot-militair te be
reiken.
De Russen hadden tot deze
vlucht 52 bemande ruimtevluch-
ten gemaakt, dat is evenveel
minder dan de Amerikanen als
het kindertal van de Rus. die
evenveel dochters heeft als Iwan
meer kinderen heeft dan de
Amerikaanse tolk.
Dit zijn allemaal bijzonderhe
den, die men breedvoerig in
krantenverhalen naar aanleiding
-i CJ
■JJ
van deze historische vlucht heeft
kunnen lezen.
De grote sensatie kwam ech
ter op een fatale dag tijdens de
vlucht: er werd groot alarm ge
geven in het ruimtevaartuig.
Het was voorschrift, dat alle
ruimtevaarders zich onverwijld
langs de kortst mogelijk route
naar de commandopost moesten
begeven, wanneer dit alarm
signaal zou klinken.
Op het fatale moment bevon
den alle ruimtevaarders zich in
hun eigen cabine. Wat er precies
is gebeurd zal wel nooit geheel
achterhaald worden. Er was geen
enkele overlevende van de ramp,
die het ruimtevaartuig kennelijk
heeft getroffen.
Onmiddellijk werd op aarde
een diepgaand onderzoek inge
steld door een gemengd Rus-
sisch-Amerikaanse commissie.
Deze kon aan de hand van de
laatste berichten, die van de
kunstmaan werden ontvangen
nog vaststellen, dat alle ruimte
vaarders zich voorbeeldig van
hun opdracht hadden gekweten.
Allen waren langs de kortstmo-
gelijke route naar de comman
dopost gegaan, en allen waren
daar aangekomen. Verder is men
nooit iets te weten gekomen.
Onze vraag aan u is thans:
door hoeveel deuren moesten de
Amerikanen samen gaan en door
hoeveel deuren de Russen samen
om langs de kortst mogelijke
route de commandopost op dat
fatale moment te bereiken?
DE PARIJSE DOKTER Sambucy gebruikt een soort
moderne pijnbank om zijn patiënten „op te rekken"
en hen daardoor, naar hij beweert, te genezen van be
paalde vormen van reumatiek en andere kwalen. Bij
komend pluspunt: wie aldus uitgerekt is, krimpt later
niet weer in en heeft aldus enkele centimeters aan
lichaamslengte gewonnen. Sommige lieden, die zich
zelf te klein van stuk vinden, laten zich dan ook door
dr. Sambucy behandelen om (maximaal 3 centimeter)
groter te worden'
Dr. SAMBUCY is zelf een ex-reuma
lijder, „al van kindsbeen af", ver
klaart hij. Als jongeman liet hij zich
inschrijven aan de befaamde Ecole
Polytechnique, die de toekomstige
Franse militaire en burgerlijke leiders
opleidt. Maar reeds in het eerste cur
susjaar werd hij bezocht door hevige
aanvallen van reumatische krampen
die hem beletten, rechtop te gaan. De
ziekte begon zijn lichaam te misvor
men, als gevolg waarvan hij zijn stu
dies moest opgeven.
Vastbesloten, zijn handicap te
overwinnen, ging hij medicijnen stude
ren. Terzelfdertijd onderwierp hij zich
aan een lange reeks van behandelin
gen, massages en rekoefeningen, die
langzamerhand enige verbetering in
zijn toestand brachten. Hij wijdde al
zijn tijd aan de studie van zijn ziekte
en begon zelf oefeningen en hulpappa
raten te ontwerpen, bedoeld om de rug-
gegraat te strekken en aldus de ver
oorzaker van de pijnen heel popu
lair gezegd: de in de verdrukking ge
raakte zenuwen verlichting te geven.
Tenslotte, na lange jaren van
moeizame studie en insparfnend wer
ken aan eigen genezing, studeerde hij
af als arts. Hij was nu in staat, zijn
geneeswijze op haar wetenschappelijke
waarde te toetsen en begon, heel voor
zichtig, ook andere patiënten op zijn
manier te behandelen.
Vandaag de dag is dr. Samucy vol
komen genezen. Hij is recht van lijf
en leden als een officier van Republi
keinse Garde en lijdt geen pijn meer.
Hij schrijft zijn herstel toe aan de be
handelingswijze die hij zelf heeft uit
gedacht en die goeddeels parallel loopt
aan de z.g. vertebro-therapie welke
vrijwel gelijktijdig door een aantal
Amerikaanse artsen ontwikkeld is.
IN FEITE bestaat die therapie uit
een aantal tamelijk eenvoudige strek
en rekoefeningen; een samenstel dat
door vele conservatieve medici als een
„paardemiddel" wordt uitgekreten.
Dr. Samucy geeft trouwens toe dat men
bij de toepassing heel behoedzaam te
werk moet gaan, omdat reeds het ge
ringste forceren het middel erger kan
maken dan de kwaal is. Juist en voor
zichtig toegepast, beweert hij, kan men
in bepaalde gevallen verlichting of ge
nezing brengen bij enkele tientallen
aandoeningen, waaronder zenuwpijnen
in het gezicht," angina pectoris, asthma,
zwangerschapslumbago, spit, de ziek
te van Quincke, Abram's hartziekte,
hypertensie, hernia en sommige vor
men van slapeloosheid. Beweringen die
wij uiteraard geheel voor rekening en
verantwoording van dr. Sambucy la
ten, al valt het niet te ontkennen dat
hij een uitermate drukke praktijk heeft
en dat vele patiënten zijn therapie (op
de Jiijnbanken, hiernaast afgebeeld)
blijkbaar met goed gevolg ondergaan
hebben. Daarvan getuigt een bureau
lade vol enthousiaste dankbetuigingen
van politieagenten, winkelbedienden,
beroepschauffeurs, typisten, postbe-
stellers, havenarbeiders en vele ande
ren. Eenvoudige gevallen kunnen trou
wens, met zijn apparatuur, ook door
masseurs en ander paramedisch perso
neel worden behandeld (zegt Sambucy).
