In memoriam Eduard Elias
Brand in museum te Parijs;
verzamelaarster omgekomen
*v
VANAVOND
Fotograaf Frans
Vink overleden
Vara protesteert
tegen inmenging
van de overheid
Voorstel over
radioreclame
Karikaturist Jean
Bellus overleden
NEGEN MUZEN
MAANDAG 16 JANUARI 1967
7
Zeg
het met
bloemen
nme<
Eindelijk
een huis!
Zeg
het met
bloemen
Nieuw stukvan Noël Coward bij de Haagsche Comedie
Glansrollen van Myra Ward, Paul Steenbergen en Ida Wasserman
De radio geeft dinsdag
T elevisie programma's
verjaardag?
Zeg
het met
bloemen
t
„LIED IN DE SCHEMERING"
HET OMVANGRIJKE OEUVRE
van de Britse toneel-, roman-,
revue-, operette- en filmscenario
schrijver, dichter en componist Noel
Coward, die behalve dat alles ook nog
acteur en regisseur is, leek enige
jaren geleden te zijn afgesloten met
de komedie „Waiting in the wings",
die volgens verscheidene Britse critici
het trieste einde van een glorieuze
carrière betekende. Maar de zevenen-
zestigjarige Coward rustte niet op
zijn lauweren. Niet alleen regisseerde
hij een aantal nieuwe opvoeringen
van zijn vroegere stukken in Londen
en New York, hij schreef ook een
nieuw toneelwerk ongeveer zijn
veertigste een over twee avonden
verdeeld dramatisch drieluik, dat on
der de gemeenschappelijke titel
„Suite in three keys" („Suite in drie
toonsoorten") verleden jaar in Lon
den voor het eerst werd opgevoerd.
Het bestaat uit een avondvullend
stuk en twee lange eenakters, die
slechts in zoverre enig verband met
elkaar hebben dat ze alle drie in een
luxueuze Zwitserse hotelsuite spelen,
over problemen van liefde in en bui
ten het huwelijk gaan en door de
zelfde groep van twee actrices en
twee acteurs kunnen worden ver
tolkt. De drie onderdelen staan dus
zo los van elkaar dat ze even goed
afzonderlijk kunnen worden opge
voerd als in een twee-avonden-duren-
de serie, zoals dat in Londen ge
beurde.
DE HAAGSE COMEDIE heeft voor de
eerstgenoemde methode gekozen en het
avondvullende stuk, ,.A song at twillight",
zonder de twee eenakters op haar reper
toire genomen. „Lied in de schemering",
zoals het in de bijzonder goed klinkende
vertaling van Max Schuchart heet, gaat
over een wereldberoemde en schatrijke
Britse schrijver (volgens de geruchten
ADVERTENTIE
VMant ook hu>se\We moet
zijn
heeft Coward daarbij aan Somerset Maug
ham gedacht) die zich op zijn oude dag
met grote bedachtzaamheid de status van
een onberispelijk levende, eminente litte
raire persoonlijkheid heeft aangemeten.
Deze Hugo Latymer is al twintig jaar
getrouwd met zijn vroegere secretaresse
die zijn afschuwelijk humeur en mateloos
egoïsme geduldig verdraagt en hem
angstvallig tegen de buitenwereld be
schermt. Op een avond krijgt hij bezoek
„Lied in de schemering" („A song
at twillight"), comedie in twee bedrij
ven van Noel Coward. Vertaald door
Max Schuchart. Nederlandse premiè
re bij de Haagse Comedie op 14 janu
ari in de Koninklijke Schouwburg,
Den Haag. Regie: Eric van Ingen.
Medewerkenden: Paul Steenbergen,
den Ambtman. Decor: Hep van Delft.
van Carlotta Cray, een geliefde uit zijn
jeugdjaren die intussen een carrière als
actrice heeft gemaakt. Eerst lijkt het
alsof zij alleen komt om zijn toestemming
te vragen tot het publiceren van zijn des
tijds aan haar geschreven minnebrieven
welk verzoek hij met morele veront
waardiging afwijst. Maar dan speelt zij
haar grote troef uit: zij bezit ook nog an
dere brieven, die welke hij dertig jaar
geleden heeft geschreven aan zijn toen
malige secretaris, met wie hij een homo-
sexuele verhouding heeft gehad. Als die
brieven wereldkundig zouden worden, zou
het met Latymers reputatie van onberispe
lijkheid zijn afgelopen, te meer omdat
zij niet alleen zijn sexuele afwijking ont
hullen maar ook de harteloosheid waar
mee hij die secretaris onder tragische
omstandigheden in de steek heeft gelaten.
Hugo, in het nauw gedreven, beschuldigt
Carlotta van jaloezie, van wraaklust en
chantage, maar daarmee kan hij haar
uiteraard niet tot lede brengen. Carlotta
rukt al zijn morele pretenties, al zijn
oorgewende keurigheid aan flarden en
als zijn vrouw, Hilde, terugkomt van een
etentje met een vriendin is er niet veel
meer over van de eminente persoonlijk
heid. Maar het wordt nog erger; want
nu blijkt dat Hilde altijd op de hoogte is
geweest van Hugo's homosexuele neigin
gen en dat zij alles verdragen en verge
ven heeft in de wetenschap dat hij, naar
mate hij ouder wordt, steeds meer be
hoefte zal hebben aan haar steun en ge
negenheid. Daarmee is niet alleen het
laatste restje van Hugo's vermeende
grootheid verdwenen, maar het is tevens
een afrekening met Carlotta, die een der
gelijke zelfverloochening nooit heeft kun
nen opbrengen.
Elias, alias Floris Flaneur, Praetvaer
en vele andere pseudoniemen, is dood.
Ook in ons blad heeft hij jarenlang zijn
fijn-genuanceerde, weemoedig-spottende
en altijd kunstig afgewerkte pennevruch-
ten gepubliceerd en zijn heengaan bete
kent het wegvallen van een filosofisch
journalist, zoals er weinig zijn.
Voor de buitenwereld mocht Eudard
Elias uit de hoogte lijken zijn vrienden
wisten beter. Zij kenden hem als een har
telijk en collegiaal man, veel en met
overtuiging sprekend van het vak dat
hem zo dierbaar was. Hij gaf er op zeer
eigen wijze vorm aan. Elias, in Haagse
koffiehuizen en op terrassen het leven
gadeslaand, was geen man van ambitieu
ze programma's of hemelbestormende vi
sies. Hij was liberaal in de zin van ver
draagzaam. Toen de V.V.D. het gemeente
raadslid Gruyters in Amsterdam veroor
deelde, omdat deze in eerlijke overtui
ging geweigerd had de gemeentelijke re
ceptie ter ere van prinses Beatrix en de
heer Claus von Amsberg bij te wonen,
trad Elias uit die partij. Het was een van
die dingen, waarover hii niet wenste te
schertsen: „Denk niet, dat het me licht
gevallen is".
Elias gold als een der humoristen van
de vaderlandse journalistiek en dat was
hij in de volle zin van het woord. Welis
waar flaneerde hij uiterlijk als een pro
bleemloze en opgewekte bonhomme, maar
wie hem goed las en zeker wie vertrouwe
lijk met hem sprak, wist van zijn nostal
gie om zijn toenemende journalistieke
eenzaamheid, die hem vervreemdde van
de „jonge school".
Het voorbijgaan der dingen obsedeerde
hem steeds sterker naarmate hij ouder
werd en zijn gezondheid verminderde.
Vaak wist hij zijn pessimisme te relati-
De jazz-musicus en fotograaf Frans
Vink, is vrijdag in Den Haag op 47-ja-
rige leeftijd overleden. In de oorlogsja
ren genoopt hij grote bekendheid als jazz
pianist. In die tijd legde hij de basis
voor het Dutch Swing College, met Peter
Schilperoort, Tonny Nusser, Henny Froh-
wein en anderen. Frans Vink verliet het
orkest en ging over naar de fotogra
fie. Na zijn huwelijk met Tilly Ruys, doch
ter van de acteur Cor Ruys, aanvaardde
hii een vaste aanstelling in de reclame
fotografie. Frans Vink was lid van de
Nederlandse Fotografen kunstkring en
kreeg het vorig jaar wegens zijn ver
diensten voor de jazz-muziek ter gelegen
heid van de lustrumviering het erelid
maatschap van de Haagse Jazz Club.
Mr. Eduard Elias, „een bonhomme
en filosoof, die treurde met een
glimlach".
veren in een wonderlijke mengeling van
speels geposeerde ijdelheid en zelfspot.
Op zijn 65e verjaardag zei hij: „Vanoch
tend heb ik twee brieven gehad. Eén
meldde, dat ik AOW ga ontvangen, de
andere was van de joodse sociëteit voor
bejaarden: of ik eens in de week een
middagje wil komen biljarten".
Elias was een harde werker. Maar ook
voor zijn lichtvoetig proza gold het jour
nalistiek adagium, dat „makkelijk lezen
moeilijk schrijven betekend". Hij was een
meester in het genre welverzorgde, bijna
gecalligrafeerde reisbeschrijvingen, waar
in hij zijn verbazingen, verrukkingen of
bedroefdheden om het leven en de men
sen vastlegde. Dat gebeurde bij Elias
nooit in de schrille kleuren van een hij ge
rig pathos. Integendeel, zijn werk was er
een van pasteltinten. Niet voor niets heet
een van zijn bundels reisnotities „De we
reld door een roze bril".
De dood heeft hem gegrepen toen hij op
weg was naar Tunesië, een land, waarover
hij al eerder had bericht, maar dat hij
beter wilde leren kennnen dan de eerste
maal mogelijk was geweest. In volle actie
met vele plannen nog, heeft deze rustelo
ze flaneur en zwerver zijn eindpunt ge
vonden.
Paul van Steenbergen en Myra Ward
in „Lied in de Schemering".
EEN PAAR JAAR geleden, bij de 65-
ste verjaardag van Coward, heeft een
Londense criticus de bittere opmerking
gemaakt dat de man die in 1924, met
zijn stuk „The vortex", tot de avant-
garde van het Britse toneel werd gere
kend, nu nog slechts „een grenadier van
de dernière garde" was. Dit is in zoverre
juist dat Coward altijd zichzelf is geble
ven en geen pogingen heeft gedaan om
zich bij de hedendaagse toneelstijl aan te
passen pogingen die trouwens toch tot
mislukking gedoemd waren geweest. Dit
nieuwe stuk van Coward is dan ook, af
gezien van het vroeger verboden, nu ook
in Engeland getolereerde onderwerp ho
mosexualiteit, voor het grootste deel
weer „de oude Coward", met al zijn
goede en slechte eigenschappen: een
meesterlijke beheersing van het métier,
een intelligente, vaak sardonische humor,
een bewonderenswaardig talent voor het
spelen met stemmingsnuances, maar ook
conventionele psychologie, die in zijn blij
spelen niet stoort maar zich in dit stuk,
dat volgens hemzelf, „meer bezonnen'
is, toch te duidelijk manifesteert. Wat
niet wegneemt dat men zich met „Lied
in de schemering", als een laat produkt
uit de school van het vooroorlogse „pièce
bien faite", uitstekend amuseren kan.
Bovendien wordt het door de Haagse
Comedie, onder de fijnzinnige regie van
Eric van Ingen en in een elegant decor van
Hep van Delft, méér dan voortreffelijk
gespeeld. Paul Steenbergen, Ida Wasser
man en Myra Ward vormen een trio dat
voor een stuk als dit, in Nederland niet
t e evenaren is. De genadeloze ontluiste
ring van de eerst zo machtige, zijn ego
ïstische nukken botvierende beroemdheid
werd bij Steenbergen een juweeltje van
tot in de kleinste details uitgewerkte nu
anceringskunst; Myra Ward was mees
terlijk als het Strindbergiaans gif-spui
tende vrouwtjesdier; en de duldzame.
maar toch niet slaafse secretaresse-echt
genote, die de verstandigste van de drie
blijkt te zijn, met het meeste begrip voor
menselijke zwakheden, was een nieuwe
schitterende creatie van Ida Wasserman
(Van onze correspondent)
Den Haag. De VARA is gebelgd over
een verwijt van staatssecrelaris dr.
F. G. M. de Meijer (Sociale Zaken),
dat er in bet rad;okwartiertje voor de
Spaanse gestarbeiders teveel aan politieke
voorlichting word^ gedaan.
De staatssecretaris beweert, dat dit te
gen de afspraken is", zegt bestuurder J.
de Troye. „Ik weet van geen afspraak
af. Wanneer een Spaans missieblad
meent de VARA te moeten aanvallen,
omdat zij de film „Mourir a Madrid"
heeft uitgezonden, mogen wij dan daarop
reageren? En als onze Spaanse medewer
ker een actuele gebeurtenis als het
laatstgehouden referendum critisch be
spreekt, dan mag hij dat van ons".
Uit de brief van dr. de Meijer blijkt
dat de Spaanse ambassade bezwaren had
tegen de twee uitzendingen. De staatsse
cretaris heeft zich bij de VARA tot tolk
van de ambassade gemaakt.
Volgens het ministerie van Sociale Za
ken bestond er wel degelijk een af
spraak met de VARA over de inhoud van
de programma's voor gastarbeiders. „Toen
de VARA met deze uitzendingen begon
is met het departement overeengeko
men, dat het louter informatieve program
ma's zouden worden. Binnenlandse politie
ke wrijvingen in de desbetreffende landen
zouden buiten beschouwing blijven."
Jan de Troye is van mening, dat dit
pure overheidsinmenging in onze pro
gramma's is. Wij zullen daarentegen ern
stig protest aantekenen."
(Van onze correspondent)
DEN HAAG De reclameraad wil bij
dragen tot een voorlopige oplossing van
het geschil met de stichting ether recla
me inzake de "radioreclame door voor te
stellen reclame-uitzendingen van telkens
een minuut voor en na het nieuws (to
taal 26 nieuwsuitzendingen over drie net
ten verspreid) te brengen. Dit standpunt
is ter kennis gebracht van de minister
van C.R.M. en het stichtingsbestuur.
De reclameraad hoopt hiermee de te
genstellingen, die zonder twijfel een ver
traging bij de invoering van de radio-re
clame ten gevolge hebben gehad, groten
deels uit de wereld te hebben geholpen
De STER (Stichting Ether Reclame)
heeft steeds gesteld dat in de radio blok
vorming van reclameboodschappen niet de
aangewezen weg is en dat uitzending van
twee, ten hoogste drie reclameboodschap
pen achter elkaar ongeveer het maxi
maal aanvaardbare is.
Het voorstel van de reclameraad zou
betekenen dat in elke minuut radiore
clame twee tot drie spots kunnen worden
geplaatst van elkaar gescheiden door een
geluidssignaal. De raad is evenwel van
mening dat de radioreclame niet tot een
dergelijk schema zou hoeven worden be
perkt. Men moet echter steeds in het oog
houden dat er geen „osmose" optreedt
tussen reclame-uitzendingen en de pro
gramma's.
Met bovenstaande voorstellen zou de ra
dioreclame kunnen uitgroeien van 52 mi
nuten (alleen rond de nieuwsuitzendingen)
tot het gestelde maximum van 72( niet
alleen rond het nieuws, maar bovendien
rond enkele andere, daarvoor geschikte
programma's).
ADVERTENTIE
Er i8 altijd viel een reden
om bloemen te kopen
Naast dit drietal had de jonge Roelof
den Ambtman de hachelijke taak, in het
kleine maar belangrijke rolletje van de
kellner niet uit de toon te vallen, en hij
kweet zich daar heel behoorlijk van.
Het lijdt geen twijfel dat ,,Lied in de
schemering" een lange reeks succesvolle
voorstellingen zal beleven.
Simon Koster
(Van onze correspondent)
PARIJS. Bij een ernstige brand die
zaterdag, vermoedelijk door kortsluiting
in het grote Parijse apartement van de
88-jarige kunstverzamelaarster Mathil-
de Amos is uitgebroken, is deze bewoon
ster om het leven gekomen, terwijl boven
dien verscheidene schildereijen van Cha
gall, Dufy, Renoir, Utrillo en Kees van
Dongen een prooi van de vlammen zijn
geworden.
Madame Amos, sedert ruim veertig
jaar weduwe van een gefortuneerde chi-
rurch-industrieel, zette het levenswerk
van haar echtgenoot voort door van de
grote schilders van haar tijd regelmatig
doeken aan te kopen. Haar huis, dat ger-
der een privé-museum was, bevatte een
collectie van meer dan vierhonderd schil
derijen, waarvan de gezamenlijke waarde
op ruim vijf miljoen francen wordt ge
schat. Door het snelle en deskundige in
grijpen van de Parijse brandweer, kon
het overgrote deel van de collectie wor
den gered.
De bejaarde dame, die de laatste maan
den haar huis van vijftien kamers alleen
bewoonde en bijna geen enkel contact
meer met de buitenwereld onderhield,
was voor de komst van de brandweer
echter al aan de verstikkingsdood gestor
ven.
Enkele jaren voor haar dood had me
vrouw Amos haar unieke collectie in ruil
voor een lijfrente aan de Franse staat
geschonken. De geredde schilderijen zul
len, na een eventuele restauratie, binnen
kort in het Parijse Museum voor moder
ne kunst worden geëxposeerd.
(Van onze correspondent)
PARIJS Jean Bellus een der bekend
ste Franse tekenaars is op 54-jarige leef
tijd in Parijs overleden. Bellus bewoog
zich niet op het terrein van de politieke
karikatuur. Wel was hij de schepper van
een gezin van twee corpulente ouders en
een lieftallige huwbare dochter, die nogal
wat pikante avonturen beleefden en die in
zijn tekeningen gedrieën doorgingen voor
de Franse familie Doorsnee. Zijn teke
ningen, die van een beminnelijke humor
betuigden, werden vooral ook hoog ge
waardeerd in de Anglosaksische landen,
waar tientallen kranten de Bellus-prenten
regelmatig publiceerden.
7.00 Nws. 7.10 Ochtendgymnastiek. 7.20
Gramm.muziek. 7.55 Deze dag. 8.00 Nws.
8.10 Radiojournaal. 8.15 Gramm.muziek.
8.30-8.35 De groenteman. 8.50 Morgenwijding.
9.00 Klassieke orkestmuziek. Om 9.35-9.40
Waterst. 10.00 Voor de kleuters. 10.10 Gram.
muziek. Om 11.00-11.02 Nws. 12.00 Promena
de orkest. 12.27 Mededelingen land- en tuin
bouw. 12.30 Overheidsvoorlichting. 12.40
Licht orkest. 13.00 Nws. 13.10 Radiojour
naal. 13.30 't Muzikantenuur. 14.40 Schoolra
dio. 15.00 Voor de vrouw. 15.40 Klassieke mu
ziek. 16.00 Nws. 16.02 Russisch-romantische
liederen. 16.15 Voor de jeugd. 17.15 New
York calling. 17.20 Gramm.muziek. 18.00
Nws. 18.15 Radiojournaal. 18.25 Licht orkest.
18.55 Paris vous parle. 19.00 Voor de kin
deren. 19.05 Ontmoeting der levensovertui
gingen. 19.40 Amateurs musiceren. 20.00
Nws. 20.05 Tot uw orders. 21.15 De vouwma-
chine (hoorspel). 22.00 Gonk! 22.30 Nws.
22.40 Radiojournaal met beschouwing Hoog
oven-Schaaktoernooi. 22.50 Da Capo. 23.55
Nws.
HILVERSUM II
7.00 Nws. 7.10 Het levende Woord. 7.15
Gramm.muziek. 7.30-7.32 Nws. 7.55 Overwe
ging. 8.00 Nws. 8.10 Gramm.muziek. 8.30
N' 8.32 Vo-"' dc hui' douw. 9''5-9.30 Con
ciliepostbus. 10.00 Aubade. 11.00 Voor de zie
ken. 12.00 Musette-orkest. 12.18 Marktbe
richten voor schippers. 12.20 Voor het plat
teland. 12.27 Mededelingen land- en tuin
bouw. 12.30 Nws. 12.40 Actualiteiten. 12.50
Gramm.muziek 13.30 Musiëta. 14.20 School
radio. 14.40 Licht ensemble. 15.00 Pizzicato
17.00 Overheidsvoorlichting. 17.10 Voor de
jeugd. 18.00 Country and Western. 18.20 Uit
zending van de AR. 18.30 Musicerende dilet
tanten. 18.50 Ondernemend. 19.00 Nws. 19.10
Actualiteiten. 19.30 Conciliepostbus. 19.35
Geestelijke liederen. 19.45 Zoekend geloven.
20.00 Klassieke muziek. 20.50 Voordracht.
21.10 Moderne liederen. 21.30 Modern piano
kwintet. 22.00 Cultureel programma. 22.30
Nws. 22.40 Overweging. 22.45 Portret van
fluit (hoorspel), 23.25 Moderne muziek. 23.55
Nws.
HILVERSUM III
9.00 Nws. 9.02 Licht platenprogramma.
10.00 Nws. 10.02 Lichte muziek. 12.00 Nws.
12.02 Actualiteiten. 12.05 Gevarieerd muziek
programma. 13.00 Nws. 13.02 Actualiteiten.
13.05 Hoor nou's. 14.00 Nws. 14.02 Actuali
teiten. 14.05 Programma voor de vrouw.
15.00 Nws. 15.02 Actualiteiten. 15.05 Licht en
semble. 15.30 Gevarieerd muziekprogram
ma voor de tieners. 17.00 Nws. 17.02 Actu
aliteiten. 17.05-18.00 Verzoekplaten.
BRUSSEL 324 m
12.00 Nws. 12.03 Lichte muziek. 12.40
Weerbericht. 12.48 Lichte muziek. 12.55 Bui
tenlands persoverzicht. 13.00 Nws. 13.00 Klas
sieke muziek. 14.00 Nws. 14.03 Schoolradio.
15.00 Nws. 15.30 Eigen-Aardig. 16.00 Nws.
16.03 Beursberichten. 16.09 Lichte muziek.
16.30 Programma voor oudere luisteraars.
17.00 Nws. 17.15 Lichte muziek. 17.45 Joodse
volksliederen. 18.00 Nws. 18.03 Voor de sol
daten. 18.28 Paardesport 18.30 Franse les.
18.32 Lichte muziek. 18.45 Sport 18.32 Taai-
wenken. 18.55 Lichte muziek. 19.00 Nws.
19.40 Lichte muziek. 19.50 Syndicale kroniek.
20.00 Hand in hand met Nederland 20.30
Hoorspel. 21.19 Klassieke muziek. 22.00-22.15
Nws.
MAANDAG
NEDERLAND I
19.00 Kenmerk. 19.30 De Dick van Dyke-
Show. 19.56 Reclame. 20.00 Journaal. 20.20
Mijn oom van Mars. 20.45 The Shepherds.
21.05 Kleur in zwart en wit. 21.20 Nationale
rijtest '67. 22.20 Koorzang uit India. 22.30
Journaal.
NEDERLAND II
20.00 Journaal. 20.01 Reclame. 20.05 Reis
impressie Joegoslavië. 20.45 Het leven van
Michelangelo. 21.56 Reclame. 22.00 Journaal.
22.30 Teleac.
VOOR DINSDAG
NEDERLAND I
10.45 Schooltelevisie. 18.45 Pipo de Clown
18.50 Journaal. 19.00 De Lucy Show. 19.25
Koning Klant. Journaal. 20.20 Achter het
nws. 20.45 Z-Cars. 21.35 Onder anderen
22.00 Vrij entree, cabaretprogr. 22.25 De we
reld van vandaag 22.35 Journaal. 23.00 Te
leac.
NEDERLAND II
20.00 Nws. in het kort. 20.05 Openlucht
circus. 20.30 Première. 20.56 De Bezetting
22.00 Journaal.
Onder de colonnade van de Rue Ri-
voli bij Place de la Concorde in
Parijs liggen de verbrande resten
van het interieur van de uitge
brande zalen van het museum van
mevrouw Mathilde Ames.
ADVERTENTIE
v ;s pas
Fee als er bloemen in huis zijn
Nederland 1: Het voorprogramma be
staat uit Pipo, de rubriek „Kenmerk" en
de Dick van Dyke-show. Na het journaal
zendt de TROS een drietal programma's
uit, waaronder een aflevering van „Mijn
oom van Mars" en een muzikaal pro
gramma rond het zangerstrio The Shep
herds. De AVRO presenteert vervolgens
de tweede „Nationale rijtest". Evenals in
het eerste programma van 1965 worden
nu weer filmfragmenten uitgezonden van
de originele Amerikaanse „drivers test".
De uitzending is zoveel mogelijk aange
past aan de huidige Nederlandse ver
keerssituaties. De vorige test had een
kijkdichtheid van 55,7 percent, hetgeen
in cijfers neerkomt op ruim 3% miljoen
kijkers. De uitzending kwam tot stand in
samenwerking met het Verbond voor Vei-
ig Verkeer en de KNAC. Tot slot wordt
een opname uitgezonden van het Paran-
joti-koor uit India, bestaande uit 29 zan
geressen en zangers onder leiding van
Victor Paranjoti. Het programma werd in
de zomer van het vorig jaar opgenomen
toen het koor in Studio Bellevue voor de
camera's kwam tijdens een tournee door
Europa.
Nederland 2: De KRO begint met een
documentaire over Joegoslavië getiteld:
Dobrodosli. Er werden een aantal opna
men gemaakt in oude steden zoals Split,
Hvar op het gelijknamige eiland in de
Adriatische zee Mostar en Serajewo.
Enkele folkloristische dansgroepen werk
ten aan de uitzending mee. Hierna het
tweede deel van de Italiaanse televisie
documentaire over het leven en werk van
Mischel Angelo, ter herdenking van zijn
vierhonderderdste sterfdag in 1964. Na
het laatste journaal een les uit de Teleac-
cursus over geprogrammeerde instructie.
Plaatsvervanger. In de vacature van
plaatsvervangend eerste fagottist van
het Concertgebouworkest, ontstaan door
de benoeming van Brian Pollard tot
eerste fagottist, is voorzien door de be
noeming van Joep Terwey tot plaats
vervangend eerste fagottist. De heer
Terwey is sedert 1 september 1964 in
het Concertgebouworkest werkzaam.
Anatole de Grunwald overleden. De Brit
se regisseur Anatole de Grunwald is 56
jaar oud in Londen overleden. De in
Sint Petersburg geboren De Grunwald
schreef en regisseerde films als „The
way of the stars", „The yellow Rolls
Royce" (met Ingrid Bergman en Rex
Harrison) en „The Vip"s" (met Eliza
beth Taylor en Richard Burton). Zijn
laatste produktie, nog niet op het witte
doek verschenen, is „Strangers in the
house", waarin James Mason en Geral-
dine Chaplin de hoofdrollen vervullen.
