VAN DAG TOT DAG
Schade ver goedin gseisen
voor oorlogsdwangarbeid
Lift naar veiliger oorden
W
Minister Malik verzoekt
Soekarno af te treden
Het systeem van de „Chinese waanzin"
r
RAUWE HOEST? ABDIJSIROOP!
vRoli
Meegevallen
Politieke spanning
in Chili
Alleen IG F ar ben
en Krupp betaalden
tegemoetkoming
Doodgravers staken
reeds twee weken
Leider van Britse
Liberale Partij Jo
Grimond treedt af
inco
bouwende
Als andere middelen falen, neem
dan het middel waarop zelden vergeefs
een beroep gedaan is, ABDIJSIROOP
's werelds beste hoestsiroop.
(slot]
telegrammen
WOENSDAG 18 JANUARI 196 7
Kort nieuws
Duitse firma's weigeren bot betaling
Spot
Uil im
Noodtoestand in New ork
(Van een speciale medewerker)
In de Achtergrond van zaterdag jl. betoogden wij dat de „culturele
revolutie" Mao Tse-Toeng en zijn aanhang uit de hand is gelopen. Heel
wat prominenten in het huidige China zijn gevallen, of staan op het
puet hun positie en vaak ook hun leven te verliezen. Het heeft er
alles van dat de oude garde in het leger zich verzet tegen de Rode Garde,
omdat zij heel goed beseft dat met revolutionair elan alleen geen even
tuele oorlog gewonnen kan worden. De strijd om de macht die zich voor
ons in het Westen veelal voltrekt in een ondoorzichtige wazigheid is in
het reusachtige rijk in volle gang. De uitkomst ervan lijkt onzeker.
Aanleiding
Economie
1
0
1
_2
-1
0
0
0
-1
1
-5
2
5
0
0
-2
0
1
-4
7
-2
-3
-6
.9
De Duitse general Von Kielmansegg,
wiens bekwaamheid door elkaar opvol
gende regimes in Duitsland hoog gewaar
deerd werd, moet wel een dapper man zijn.
Niet alleen omdat hij die eigenschap nodig
heeft op een zo verantwoordelijke post
als commandant van een onderdeel der
NAVO-strijrimacht, naar ook omdat hij
geen moment heeft geaarzeld te gaan
werken en wonen in een land, waar de
herinnering aan Duitse uniformen en ge-
neraalspetten nog altijd enige sporen van
antipathie in leven heeft gelaten.
Dat is dan ons eigen land niet het
enige trouwens, waar Duitse militairen
en vooral hoge Duitse militairen onmoge
lijk kunnen verwachten, met open armen
te worden ontvangen.
Toch is Von Kielmansegg, die eens zo
onverstandig is geweest zijn sympathie
voor het nazi-regime in druk te laten
vastleggen (gemeend of omwille van de
toen geldende omstandigheden) niet on
heus ontvangen in Limburg. Er zijn wel
protesten en demonstraties geweest, maar
de Limburgse middenstand (economisch
geïnteresseerd) was het daar kennelijk
niet mee eens De Maastrichtse politie
evenmin, maar die blijft ten aanzien van
persoonlijke gemoedsaandoeningen buiten
spel, omdat het „Befehl ist Befehl" voor
haar als onaantastbaar beginsel van han
delen geldt. Dat is immers, waar het de
politie aangaat, geen Duits monopolie.
Het geldt voor iedere politieman, en hij
zou zonder dat beginsel geen goede poli
tieman kunnen zijn.
Het geldt echter geenszins en het zou
goed zijn als iedereen dat nog eens uit
drukkelijk besefte voor de vrije bur
ger. Wie meent het oneens te moeten
zijn met wat van bovenaf wordt opge
legd, heeft het recht en zelfs de morele
plicht daarvan te getuigen. Als hij zijn
klacht niet of niet voldoende tot uiting
kan brengen via de volksvertegenwoor
diging, mag hij andere, niet met de wet in
strijd zijnde, middelen gebruiken om zijn
mening kenbaar te maken.
Wij behoeven ons daarom over hetgeen
in Maastricht gebeurd is bij de intocht
van Von Kielmansegg, niet te schamen.
Er zijn nagenoeg geen onvertogen dingen
gebeürd, er is geen straatschenderij of
vandalisme aan te pas gekomen. Er is
doodgewoon aan Von Kielmansegg dui
delijk gemaakt, dat niet iedereen in Ne
derland de misdaden van de nazi's en de
misdadige handlangersdiensten van het
Duitse leger is vergeten.
Er is wel helaas het woord „moorde
naar" gevallen. Dat lijkt in dit geval te
ver gaan, al past het natuurlijk op vele
Duitse functionarissen uit de oorlogsja
ren, functionarissen van wie een aantal
is overgestapt in de rangen van het huidi
ge Duitse bewind. Wat Von Kielmansegg
betreft, heeft onze regering nagelaten,
diens verleden zo duidelijk en openlijk te
inventariseren dat deze man van alle
blaam gezuiverd zou zijn voordat hij ons
land binnentrok. Dat is jammer, vooral
omdat in dit geval de „omgekeerde be
wijslast" (waarop bij voorbeeld dr.
Klompé zo dol is in veel onbelangrijker
zaken als de kwestie-Televizier) zeer toe
passelijk zou zijn geweest.
Nu zijn onbehagen, achterdocht en ge
kwetstheid achtergebleven, waaraan op
straat en met pamfletten uiting is gege
ven. Met inbeslagneming van plakkaten
en arrestaties van demonstranten worden
dergelijke gevoelens niet uitgewist.
Men kan voor deze en dergelijke situa
ties meestal stellen dat een volledige,
openhartige informatie van regeringszijde
een probaat middel is om ontevreden lie
den met gewetensconflicten gerust te stel
len en dus van de straat weg te houden
Een bevel van hogerhand om tevreden
te zijn zonder te weten hoe de vork in
de steel zit heeft nu eenmaal geen kracht,
geen nut en geen recht, behalve wanneer
het gericht is aan politiemannen of sol
daten.
In een democratie is een regering na
melijk in dienst van het volk en niet om
gekeerd. Mannen als Von Kielmansegg
zullen dat wellicht beter begrijpen, want
zij kunnen het in hun eigen bewogen ver
leden letterlijk aflezen.
Men kan dus vermoeden dat de Duitse
NAVO-generaal het totaal van zijn eer
ste ervaringen in Nederland best is mee
gevallen.
wnnnnrmiwwwvvnvvwv*'",''"""**J>AAI>A<>lt*<MWM>
Engeland wandelt schoorvoetend in de
richting van de E.E.G.,met in zijn kiel
zog de E.V.A., een groep landen die in
het sterling-bloc haar economisch heil
heeft gezocht: de Scandinavische landen.
Oostenrijk, Zwitserland en Portugal.
Het schoorvoetende is niet alleen aan
Engeland te wijten, maar vond voor een
deel ook aanleiding in de Franse houding,
die een lange voorgeschiedenis heeft.
Het is echter vooral die Franse hou
ding, die nu de mogelijkheid van Britse
toetreding tot de Europese gemeenschap
lijkt te vergemakkelijken. President De
Gaulle heeft daarbij te maken met ster
ke druk uit drie richtingen: Italië, Duits
land en Nederland, maar ook met eigen
beleidsmanoeuvres.
Nederland heeft zich altijd zeer uitdruk
kelijk vóór deelneming van Engeland ver
klaard. Het is een van de weinige punten
in het progamma van onze buitenlandse
politiek die krachtig, en consequent zijn
gehandhaafd. Niet, dat louter vriendschap
pelijke gevoelens ten opzichte van Enge
land daarbij in het spel waren. Econo
misch gezien heeft Nederland er de groot
ste baat bij. Maar ook politieke oogmer
ken maakten het noodzakelijk, dat punt
niet los te laten. In Europese kring drei
gen ons land diverse ongemakkelijke ge
varen, indien het enkel in Benelux-ver-
band het hoofd zou moeten bieden aan de
macht der grote continentale landen. Deze
groten vinden elkander na de veran
derende sfeer in Bonn steeds beter.
Het is zelfs zo dat de Verenigde Staten
zich met enige bezorgdheid zullen moe
ten afvragen of de nieuwe Duitse rege
ring niet al te snel bezig is, buigingen
voor De Gaulle te maken.
De Gaulle zelf buigt niet gauw, en ze
ker niet als zijn beginsel van wering der
Amerikaanse invloeden uit Europa in het
spel is. Als Engeland tot de E.E.G. toe
treedt, dan zal dat ook voor een groot
deel te danken zijn aan een handig en
eigenlijk zelfs bewonderenswaardig ma
noeuvreren van De Gaulle met de Franse
politieke uitgangspunten, zoals die door
hem al jaren geleden zijn vastgelegd.
SANTIAGO (AFP en Reuter) De
Chileense president Eduardo Frei heeft
dinsdagavond geweigerd het ontslag van
zijn kabinet te aanvaarden. De ministers
hadden dit en bloc aangeboden om het
staatshoofd de vrije hand te geven, na
dat de Senaat hem geen toestemming had
willen verlenen voor een bezoek aan de
Verenigde Staten. Later op de avond
vroeg Frei van het balkon van het rege
ringspaleis af of. enkele honderden aan
hangers, die hem hun trouw kwamen be
tuigen, hun kalmte wilden bewaren.
PARIJS (AP) Het Franse Centrale
Bureau voor de Statistiek verwacht dat
de bevolking van het land in het derde
kwartaal van dit jaar het aantal van vijf
tig miljoen zielen zal passeren.
VVWWVAftAftWftfVWWWWWWWWWVWWWMWWW'
IW<WVVWVVVVVMVVVVWVWWMMV«mMAWVVVVIMMMM<
(Van onze correspondent)
BONN. Een aantal bekende
Westduitse firma's zal schadevergoe
ding moeten betalen, als het bestuur
van het Internationale Comité van
Concentratiekampslachtoffers zijn zin
krijgt. Het gaat hier om de gevange
nen van concentratiekampen die
dwangarbeid moeten verrichten ten
bate van de Duitse oorlogsindustrie.
De geringe geldelijke tegenprestaties,
die de betreffende industrieën inder
tijd leverden, kwamen niet in handen
van de dwangarbeiders, maar vloei
den in een speciale kar, die op naam
van de S.S. stond.
De aanvragen om schadevergoeding,
die in de loop van de jaren bij het co
mité zijn binnengekomen, hadden voor
tweeëntwintig percent betrekking op de
Messerschmidt Vliegtuigfabrieken, voor
zestien percent op de Heinkel Werke, voor
dertien percent op Siemens Schuckkert,
voor negen percent op Krupp, voor zes
percent op I.G. Farben en voor de rest
op A.E.G. en Borgward. Van deze con
cerns waren na de oorlog alleen I.G. Far
ben en Krupp bereid tot het betalen van
een tegemoetkoming. Zo keerde I.G. Far
ben 30 miljoen D.M. uit en Krupp acht
miljoen.
Tweederde van de aanvragen om scha
devergoeding komt uit Oost-Europa, voor
al uit Polen en Tsjecho-Slowakije. De
rest voornamelijk uit de Bondsrepubliek
zelf. Uit Nederland kwam volgens het
comité geen aanvraag binnen. In Frank
rijk gaan de slachtoffers van de concen
tratiekampen van de stelling uit, dat de
leiding van de betreffende Duitse indus
trieën teveel eer zou worden aangedaan,
wanneer men hen om geld vroeg. Het
aantal aanvragen om vergoeding is voor
lopig betrekkelijk gering. Het zal de
10.000 waarschijnlijk niet halen.
MEDEDELINGEN over de initiatieven
van het comité werden gistermiddag in
Frankfurt op een persconferentie gedaan,
die werd geleid door prof. Eugen Kogon,
de auteur van de eerste diepgaande
studie over de concentratiekampen na de
oorlog: „Der S.S. Staat." Kogon was zelf
gevangene in Buchenwald. Het initiatief
tot de huidige actie gaat uit van de publi
cist Hermann Langbein. Het was Lang-
bein die de stoot gaf tot het eerste grote
Auschwitz-proces in Frankfort. Hij was
gevangene in Dachau en Auschwitz.
Tot nu toe wezen de meeste betrokken
industrieën bot iedere eis om schadever
goeding van de hand. Prof. Kogon voor
spelde echter, dat de kwestie van de ver
goedingen een wezenlijke rol zou gaan
spelen bij serieuze onderhandelingen tus
sen de Bondsregering en de regeringen
van Polen en Tsjecho-Slowakije over het
aanknopen van diplomatieke betrekkin
gen.
In Bonn wordt weieens spottend opge
merkt, dat de Bondsregering, juist in
verband met de nog uitstaande schade-
vergoedingseisen, deze diplomatieke be
trekkingen „niet zou kunnen betalen."
ADVERTENTIE
DJAKARTA (AP) De Indonesische
minister van Buitenlandse Zaken, Malik,
heeft bekend gemaakt, dat hij president
Soekarno heeft gevraagd in het belang
van het land af te treden. Na een onder
houd met Soekarno verklaarde Malik dat
hij de president gevraagd had, zelf dit
besluit te nemen, voordat hij op bescha
mende wijze werd afgezet.
Malik zei niet hoe Soekarno op zijn
verzoek gereageerd had. Hij verklaarde,
Soekarno verzocht te hebben alle werk
zaamheden van het presidentschap neer
te leggen en, indien nodig, iemand an
ders te benoemen, tot de algemene ver
kiezingen van 1968.
Malik gaf te kennen dat Soekarno vol
ledige rekenschap zal moeten afleggen
van zijn rol bij de staatsgreep van okto
ber 1965. Hij had tegen de president ge
zegd: „als u nu aftreedt, kunnen we u in
de toekomst misschien redden en op
vreedzame wijze steunen."
Als Soekarno zich Malik's woorden
heeft aangetrokken, liet hij daarvan niets
merken toen hij later met journalisten
en gasten in een busje door Djakarta
reed. Malik's uiteenzetting was een van
de scherpste die ooit tegen de president
zijn gehouden.
Soekarno krijgt het steeds harder te
verduren. Bij de verschillende processen
wegens hoogverraad wordt zijn naam ge
regeld genoemd. Vorige week ontkende
hij in een verklaring aan het volkscon
gres dat hij iets met de staatsgreep te
maken heeft gehad.
Een officieel dagblad van het Indonesi
sche leger heeft vandaag geschreven
dat, nu duidelijk blijkt dat president Soe
karno zich niet vrijwillig wil terugtrek
ken, het tijd wordt dat hij wordt verwij
derd.
In een hoofdartikel wordt de eis ge
steld dat er snel volgens de wet tot actie
moet worden overgegaan. „Soekarno
heeft bewezen een voortdurend gevaar te
vormen voor de republiek en de revolu
tie. De weigering vorige week om zijn
politiek in het verleden uiteen te zetten
is het laatste bewijs. De keuze is ge
maakt. Het welzijn van honderd miljoen
Indonesiërs en de komende generaties
in Indonesië gaat boven het lot van een
individu," aldus het blad, dat de mening
van de militaire leiders van het larld
weergeeft.
NEW YORK (Reuter) Familieleden
van in New York overleden mensen heb
ben zelf graven voor hun geliefde doden
moeten delven, omdat de doodgravers in
staking zijn. Newyorkse functionarissen
van de volksgezondheidsdienst maken zich
zorgen over de toestand. De stoffelijke
overschotten van ongeveer negenhonderd
personen kunnen niet ter aarde worden
besteld.
De doodgravers van 39 kerkhoven zijn
in staking gegaan om hogere lonen te
krijgen. Op twintig begraafplaatsen wordt
wel gewerkt, maar slechts de helft van
de 250 mensen die dagelijks in New York
overlijden wordt nu tijdig begraven.
nrrr-
Het hoofd van de propaganda-afde-
ling van het Centrale Comité, Loe
Ting-I, heeft moeten plaatsmaken voor
Tao Tsjoe. Deze lijkt echter van de
grote hoogte die hij kortgeleden had
bereikt vierde in de officieuze hiër
archie nu al in een peilloze afgrond
te zijn gestort, althans in de ogen van
een „anti-Mao-groep". Als er werke
lijk sprake is van een soort bezetting
van Nanking door „anti's", zou dat on
der zijn leiding gebeurd zijn. Hoewel
een ander gerucht wil dat Tao door
een woedende bende rode wachters in
Peking over straat gesleurd zou zijn.
Tenslotte zouden ook Tsjoe En-Lai
en Tsjen Ji, respectievelijk premier
en vice-premier en minister van Bui
tenlandse Zaken, niet ongemoeid gela
ten te worden. Beiden lijken overigens
ongestoord te blijven zitten waar ze
zaten. Plakkaten tegen Tsjoe en Tsjen
zijn gauw overgeplakt met beschuldi
gingen aan het adres van Lioe Sjao-
Tsji, De jongste ontwikkelingen wijzen
erop dat juist Tsjoe En-Lai de bemid
delende rol zou kunnen gaan spelen,
waarvoor hij als doorgewinterde politi
cus, als handige en diplomatieke pre
mier die tot nu toe alle stormen door
staan heeft, zo bij uitstek geschikt lijkt.
Naast de zojuist opgesomde „an
ti's" en de eventuele bemiddelaars zijn
er natuurlijk de „pro's". De laatste
schijnen op het ogenblik eigenlijk al
leen nog te bestaan uit partijleider
Mao Tse-Toeng, zijn rechterhand, de
minister van Defensie en legerleider
Lin Piao, Tsjen Po-Ta hoofdre
dacteur van „Hoeng Tsje" („Rode
Vlag") het theoretische orgaan van de
partij en aanvoerder van de groep die
onder het Centrale Comité belast is
met de leiding van de culturele re
volutie, mevrouw Mao bekend on
der de naam Tsjiang Tsjing (vóór de
oorlog filmster, de allures van welk
aantrekkelijk beroep ze inmiddels wel
grondig heeft gewijzigd in die van een
ongelikte Kenau en de on ^'bare
menigte van hun rode wachn die
wel eens hun „rode lijfwachten" zou
den kunnen blijken te moeten worden.
Directe aanleiding tot de ongehoorde
uitbarstingen van de laatste dagen zou
misschien gezocht moeten worden in
het volgende: blijkbaar niet tevreden
met de resultaten die tot nu toe in de
culturele revolutie werden behaald,
schijnen Mao en zijn omgeving zich
nu na en naast de intellectuelen en
kunstenaars, het leger en het platte
land de industrie en de steden tot
zuiveringsobject te hebben gekozen
De voorstanders van de „zachte lijn",
waartoe dan misschien Lioe Sjau-Tsji
en de zijnen zouden behoren, schijnen
zich betrekkelijk koest te hebben ge
houden zolang het voor de ontwikke
ling van China meest vitale en kwets
bare element van de nationale econo
mie, de industrie waar Mao's anti-
technocratische, „anti-deskundigen"-
theorieën het meeste kwaad konden
aanrichten ongemoeid werd gelaten.
Het is dan ook niet toevallig dat de
„anti-groep" vooral bestaat uit mens-
sen die in de Sovjet-Unie en het Wes
ten verbleven en gestudeerd hebben,
er connecties mee hadden of nog heb
ben en mogelijk een meer rationaal in
zicht hebben in de vereisten voor de
ontwikkeling van China tot een moder
ne, geïndustrialiseerde krachtige mo
gendheid. De „pro-groep" bestaat uit
Mao, die zelden een voet buiten China
gezet heeft, een duidelijk provinciale
plattelandsachtergrond heeft en zich
misschien instinctief verzet tegen de
moderne technologie, Lin Piao, een
van de jongste legerleiders maar ook
Tsjoe En-Lai
een van de laatst overgebleven guerril
la-aanvoerders, die door ziekte of an
derszins de technocratische ontwikke
ling in het leger misschien maar ge
deeltelijk heeft meegemaakt en er niet
door „besmet" is geraakt en Tsjen
Po-Ta, die door mensen die hem ken
nen beschreven wordt als een man
van uiterst middelmatige capaciteiten
kennelijk een voordeel in de huidige
situatie.
Evenmin lijkt het toevallig, dat het
felste verzet nu juist in steden als
Nanking, Shanghai, Canton en Foets-
jow geboden schijnt te worden. Van
botsingen op het platteland of in ste
den meer in het binnenland hoort men
weinig. Nanking voor en na de we
reldoorlog hoofdstad van Tsjiang Kai-
Sjek's Kwo-Min-Tang bewind en ver
moedelijk nog altijd een haard van
westers-beïnvloede bourgeois-weer-
standen.
Shanghai nog sterker op het Wes
ten georiënteerde haven- en industrie
stad, waar vele ondernemingen nog
steeds door staat en particulieren ge
zamenlijk worden geëxploiteerd, bo
vendien een van de weinige steden in
China met een traditie van georgani
seerde arbeiders waar in vroeger tij
den van onrust stakingen en boycott-
acties aan de orde van de dag waren.
Canton, sinds de zestiende eeuw toe
gangspoort voor het Westen en op nog
geen drie uur sporen van Hongkong,
die parel van kapitalistische decaden
tie.
Foetsjow hoofd- en havenstad van
de vanouds sterk geïsoleerde,eigenzin
nige en op Zuidoost-Azië overzee ge
oriënteerde provincie Foekien, binnen
gehoorsafstand van de nationalistische
propaganda-luidsprekers op Quemoy
en Matsoe.
Als zo vaak, en niet alleen in China,
lijkt de hele zaak van het ogenblik te
draaien om de juiste aanpak van de
economie. Veel van de nu naar voren
komende weerstanden onder plaatse
lijke partijleiders, vooral arbeiders, te
gen de eigenwijze en opdringerige
rode wachters, die zich de enige ware
exegeten van het „Maoisme" wanen,
zou verklaard kunnen worden met een
zin als „laten die kwajongens hun tijd
beter gebruiken dan zich met onze
zaken te bemoeien".
Zo eenvoudig ligt het in het alge
meen natuurlijk niet. Er zijn veel
meer factoren in het spel, waarvan
een aantal overigens nauw met de
economische kwestie samenhangen. Er
is zeker sprake van een conflict aan
de top, al dan niet met de opvolging
van de inmiddels 73-jarige Mao als
eerste inzet. Duidelijk is wel dat er
van het jarenlang ogenschijnlijk zo
harmonieus functionerende collectieve
leiderschap in Peking weinig is over
gebleven, zó weinig dat men geneigd
is zich af te vragen of er nog wel van
enig doelbewust leiderschap sprake is.
Op papier is de situatie in China
zeer onduidelijk. In het dagelijks leven
van miljoenen stedelingen, en in min
dere mate misschien plattelandsbewo-
mers, is zij klaarblijkelijk chaotisch.
Toch lijkt de conclusie van een drei
gende burgeroorlog vooralsnog voorba
rig. Misschien is het eerder zó dat
de uitvoerders van de starre doctri
naire lijn van Mao bezig zijn zichzelf
onmogelijk te maken, vooral nu krach
tiger dan tevoren in het economisch
leven, en daarmee in de alledaagse
omstandigheden van de gewone man,
wordt ingegrepen. Dat de conflicten op
den duur zullen leiden tot een meer
gematigde en realistische aanpak in de
Chinese politiek, binnenlands en wel
licht ook naar buiten toe waarover
we ons overigens geen illusies moeten
maken waarbij een soepele en han
dige politicus van het slag van Tsjoe
En-Lai een kans zou kunnen krijgen,
lijkt niet uitgesloten.
Bij de gevechten die zijn geleverd
in de „ijzeren driehoek" bij Saigon
evacueerden de Amerikanen het ge
hele dorp Ben Soec, 3.800 mannen,
vrouwen en kinderen met hun heb
ben en houden. Ze gebruikten er
reusachtige hef schroef vliegtuigen
voor, waarin zelfs een archaïsche
ossewagen ruimschoots plaats vindt.
(Telefoto).
nnrrin
LONDEN (Reuter)
Jo Grimond heeft
gisteren aangekon
digd dat h(j aftreedt
als leider van de
Britse Liberale Par
tij een post die hjj
tien jaar heeft be
kleed. Volgens een
mededeling van het
partijbestuur zal Gri
mond wel lid blijven
van de twaalf man
sterke liberale frac
tie in het 630 zetels
tellende Britse La
gerhuis.
Een opvolger voor Grimond is nog nieti
benoemd. In politieke kringen wordt ver
wacht dat het aftreden van de populaire
liberalen-leider een ernstige terugslag zal
hebben op de liberale partij, die bij de al
gemene verkiezingen van maart vorig jaar
ongeveer een tiende van de 27 miljoen
stemmen op zich wist te verenigen.
In het verleden is de liberale Partij vaak
een toevluchtsoord geweest voor conser
vatieven die het niet eens waren met de
leiding van hun partij, maar die de sprong
naar Labour niet wilden wagen.
ADVERTENTIE
1
Brits-Chinees. De Britse uitvoer naar
China bereikte het afgelopen jaar een
nieuw record met 320 miljoen gulden.
Dit is 28 percent meer dan in 1965.
De invoer uit China steeg met 18 per
eent tot 338 miljoen gulden.
Juristenbrein. In Brussel is officieel op
gericht een elektronisch documentatie
centrum voor juristen, de „Credoc".
In het komende jaar zal men alle do
cumenten die betrekking hebben op het
burgelijk wetboek registreren.
Sterilisatie. De volksvertegenwoordiging
van de Indische staat Andra Pradesj
heeft de centrale regering in New Del
hi aanbevolen sterilisatie verplicht te
stellen voor de man of de vrouw in een
gezin dat drie of meer kinderen telt.
Tegenmaatregel. De Verenigde Staten
weigeren Tsjechische staatsburgers vi
sa te verlenen als tegenmaatregel voor
de arrestatie van Vladimir Kazan-Ko-
marek, een Amerikaan van Tsjechische
afkomst. Kazan-Komarek zit gevangen
sinds 31 oktober, toen hij uit een vlieg
tuig werd gehaald dat op weg was van
Moskou naar Parijs.
Bijstand. Een functionaris van het Ame
rikaanse joodse congres heeft er bij
Amerikaanse liberalen op aangedron
gen de Westduitse regering bij te staan
in de strijd tegen de „onbestemde en
groeiende neonazistische stemming" in
de Bondsrepubliek.
