Palomares zeer teleurgesteld
in welgestelde „Uncle Sam"
Spaanse politie zocht naar
boeien voor boze hertogin
Proces tegen
SS'er Schulz
Duitse professor mag Franse
medaille niet aanvaarden
B?66 verwacht
toekomst
Secretaris-generaal
van Financiën
Bijna 4000 schilders
zijn werkloos
Kamerlid vraagt
waarschuwing
aan publiek
Postzak vermist
bij Belgische PTT
v4
Scherpe critiek op president Lübke
Heineken zal
dit jaar 25 min
investeren
U neemt de tijd voor
belangrijke beslissingen.
In het verkeer let u meer
op veiligheid dan op snelheid.
Uw pijp hebt u altijd bij u.
Zijn we er dus vèr naast als
we denken dat u
coopvaett rookt?
ZATERDAG 21 JANUARI 1967
7
Gevaarlijke babykruiken
- inhoud half miljoen -
Vliegveld door tomaten
Paco de la Bomba
DEMOCRATIE WORDT CENTRAAL PROBLEEM
Vraaggesprek met
voorzitter streekafdeling
Mr. Droogleever Fortuijn
Belasting
De buitenlandse politiek
(Van onze correspondent)
MADRID Het is één jaar geleden
dat boven het Zuidspaanse dorpje
Palomares twee Amerikaanse bom
menwerpers in botsing kwamen en
brandend naar beneden stortten. De
ze toestellen waren geladen met vier
waterstofbommen. Drie ervan vielen
op het land en één viel in zee, waar
hij op 700 meter diepte bleef liggen.
Tachtig dagen hadden de Amerika
nen nodig om alle resten van dit on
geluk uit te wissen. Maar vele dor
pelingen zijn met een aanzienlijke
schade blijven zitten, hetgeen hun tot
een protestdemonstratie heeft bewo
gen.
Het dorp Palomares en de omliggende
landbouwgronden was radio-actief besmet.
De tomatenoogst werd bedorven en de
vissers mochten maandenlang niet uit
varen. De berging tan de bom die in zee
Aan mr. H. A. M. van den Dries
is op zijn verzoek met ingang van 1 maart
1967 eervol ontslag verleend als secreta
ris-generaal van het ministerie van Fi
nanciën. Tot zijn opvolger is benoemd
mr. J. C. W. M. Huijsmans, thans
plaatsvervangend secretaris-generaal
van het ministerie van Financiën.
Mr. Van den Dries werd na zijn studie
te Leiden in 1928 aangesteld als surnu
merair der directe belastingen, invoer
rechten en accijnzen te 's Gravenhage. In
1934 kwam hij bij het ministerie van Fi
nanciën. Hij was achtereenvolgens ont
vanger der directe belastingen inspecteur
en hoofdinspecteur der belastingen.
Van maart 1945 tot december 1945 was
hij hoofd van het agentschap van het mi
nisterie van Financiën in Londen.
In februari 1946 werd hij in Den Haag
raadadviseur en plaatsvervangend thesau
rier-generaal. Van oktober tot december
1946 was mr. Van den Dries vertegen
woordiger van de minister van Financiën
in Indonesië. Op 1 januari 1950 werd hij
benoemd tot plaatsvervangend secretaris
generaal. Zijn benoeming tol sécrefarls'-
generaal volgde op 16 oktober 1950.
Zijn opvolger, mr. Huijsmans, was na
zijn studie in de rechten in Leiden ach
tereenvolgens werkzaam bij de gemeente
Ede en bij de departementen van Water
staat, van Sociale Zaken en van Econo
mische Zaken. In 1946 werd hij refendaris
bij het ministerie van Financiën. In 1951
werd hij administrateur. Van 1952 tot 1959
was hij advocaat in Den Haag. Op 1 fe
bruari 1959 keerde hij terug naar het
ministerie van Financiën, waar hij in 1964
werd benoemd tot plaatsvervangend se
cretaris-generaal.
Per ultimo december bedroeg het aan
tal werkloze huisschilders in ons land
3945. Uitgedrukt in een percentage van
het geschatte totaal bestand werkne
mers, was het aantal werkloze huisschil
ders aan het eind van het afgelopen jaar
ongeveer 10 percent aldus de bond van
Nederlandsche Schilders patroons in het
januarinummer van ,,De Schilder". Men
moet tot 1952 teruggaan om een groter
aantal werklozen in de laatste maand van
het jaar in deze bedrijfstak te vinden, al
dus „De Schilder".
Het Tweede Kamerlid mevrouw Brau-
tigam (P. v. d. A.) heeft de minister van
Sociale Zaken en Volksgezondheid ver
zocht ervoor te zorgen, dat, wanneer op
nieuw voor de volksgezondheid gevaar
lijke artikelen in de handel blijken te zijn
zoals onlangs het geval was met een
bepaalde soort babykruiken dan niet
alleen instellingen die zulke artikelen
plegen te gebruiken worden gewaar
schuwd, maar ook, via alle publiciteits
media, het gehele publiek.
Mevrouw Brautigam wenst, dat de mi
nister opdracht geeft dat in zo'n waar
schuwing niet wordt volstaan met een om
schrijving van het artikel, maar dat mer
ken en namen worden genoemd. Zij wil
verder weten of het waar is, dat een im
porteur van als gevaarlijk beschouwde
patentsluitingen weigert de invoer stop te
zetten. Heeft de minister mogelijkheden
om aan deze invoer een eind te maken?
vraagt zij.
BRUSSEL (ANP) Uit het sorteercen-
trum van de Belgische posterijen in Kort-
rijk wordt een postzak vermist met een
partij fiscale zegels. De waarde ervan is
zeven miljoen Belgische frank, 500.000
gulden.
was gevallen hield wekenlang de gehele
wereld bezig. Palomares werd uiterst be
kend tot in de verste hoeken van de
wereld.
Het is een vraag of de bewoners van
het dorp wel zo blij zijn met de over
weldigende publiciteit die ze hebben ge
had. De Amerikaanse luchtmacht is nog
al grondig tewerk gegaan bij het ont
smetten van het dorp en het zoeken naar
de bommen. Er kwamen bulldozers aan te
pas die alle landerijen omwoelden. Er
werd een vliegveld aangelegd dwars over
de tomaten heen die de bron vormden
van de welvaart van het dorpje. Alle hui
zen werden door met geigertellers ge
wapende soldaten ondersteboven gehaald
en opnieuw opges- hilderd.
Die ijverige Amerikaanse soldaten be
loofden alle schade ruimschoots te zullen
vergoeden en daar had aanvankelijk ieder
een vrede mee. Men dacht er zelf aan
dat men er wel 'beter op zou worden,
wanneer „Uncle Sam" in zijn welge
vulde dollarbeurs ging tasten.
Maar nu een jear later weet men wel
betep. Amerika is lang zo gul niet ge
weest als men in Palomaris wel had ge
droomd. In totaal zijn 475 eisen tot scha
devergoeding in behandeling genomen. Er
is bijna een half miljoen dollar uitbe
taald. Dat i= echter slechts de helft van
wat deze 475 eisers hadden verlangd. Er
zijn 107 gevallen waarvan de reclamatie
is verworpen. Vierentwintig grote boe
ren hebben nog geen geld gekregen om
dat hun zaak in Washington moet wor
den uitgezocht. Tezamen verlangen zij een
bedrag van 300.000 dollar.
De oorzaak van alle ellende in het
Spaanse vissersplaatsje Palomares:
de Amerikaanse waterstofbom, die
hier na eenentachtig dagen zoeken
druipend van het zoute water, ligt
op het dek van het Amerikaanse
schip „Petrel".
De dag dat het precies één jaar gele
den was dat de vliegtuigen en hun af
schrikkende bommenlast boven Paloma
res naar beneden vielen, hebben de ge
troffen boeren een protestdemonstratie in
hun dorp gehouden. Hun woordvoerster
was de hertogin van Medina Sidonia, de
eigenares van een belangrijk deel van de
grond rond het dorp. Zij had een autobus
gehuurd, waarmee veertig van de meest
gedupeerde boeren naar Madrid wilden
reizen om bij de Spaanse regering en de
Amerikaanse ambassade protest aan te
tekenen. Het hele dorp zou deze veertig
uitgeleide doen.
Maar de Spaanse politie stak er een
stokje voor. De hertogin werd gearres
teerd. Ze weigerde echter met de politie
mee te gaan als zij geen handboeien aan
kreeg. Dat was even een probleem, want
de agenten hadden die dingen niet bij
zich. Tenslotte werd een oplossing ge
vonden. De hertogin zou in een café een
glaasje limonade gaan drinken en wachten
tot de handboeien waren opgehaald. Zo ge
zegd, zo ggedaan. En nu zit de hertobin
opgesloten. Zij vraagt minimaal 50.000
dollar schadevergoeding.
Dat vraagt ook de visser Paco, die de
bijnaam „Paco de la Bomba" heeft ge
kregen en tenslotte aan de speurende
Amerikaanse marine precies de plaats
heeft aangewezen waar hij de bom in zee
zag vallen. Hij heeft van de Amerikaanse
autoriteiten als vindersloon een bedrag
van 50.000 dollar gevraagd. Maar hij heeft
niets anders gekregen dan een onderschei
ding.
Enkele dagen voor de verjaardag van
het ongeluk in Palomares werd hij uit
genodigd om naar Amerika te komen.
Hij is niet bij de demonstratie geweest
Maar vanuit Amerika heeft hij zijn mede
leven met de andere gedupeerden laten
weten. De Amerikaanse ambassade en de
Spaanse regering hebben in een geza
menlijk communiqué medegedeeld dat alle
getroffenen in Palomares twee jaar, na
dat de bommen zijn gevallen, de tijd heb
ben om hun reclameties in te dienen.
Zij garanderen opnieuw dat al deze ei
sen tot schadevergoeding zeer ernstig in
behandeling zullen worden genomen. Zjj
raden de bevolking Van Palomares aan
niet opnieuw de publiciteit te zoeken,
maar de legale weg.
ADVERTENTIE
C 31
DUSSELDORF (DPA) In de West-
duitse stad Dettmold is het proces be
gonnen tegen de 72-jarige voormalige
politieofficier Willi Schulz, die beschul
digd wordt van medeplichtigheid aan
moord op 2.110 mensen tijdens de tweede
wereldoorlog.
De beklaagde zou bij de ontruiming
van het ghetto van de Russische stad Mo-
gilov in oktober 1941 deel hebben geno
men aan de moord op 2.000 joden. Ver
der zou hij als commandanö van het
arbeidskamp in Mogilov medewerking
hebben verleend aan de moord op talrij
ke andere joden. Volgens de aanklacht
heeft Schulz op 20 april 1943 de verjaar
dag van Hitler in Mogilov vijf joden
met een nekschot gedood.
Schulz werd im 1949 in de Sovjet-Unie
wegens oorlogmisdaden tot vijfentwintig
jaar dwangarbeid veroordeeld. Hij werd in
1953 op vrije voeten gesteld.
Voor het proces zijn 42 getuigen a char
ge opgeroepen, onder wie de voormali
ge SS en politiecommandant in de Sov
jet-Unie Erich von dem Bach-Zelevski, en
de voormalige commandant van de SS-
Einstazgruppen", Otto Bradfisch. Beiden
zijn door Duitse rechters tot levenslange
gevangenisstraf veroordeeld.
(Van onze correspondent)
BONN Het regent protesten nadat
president Lübke geweigerd heeft goed te
vinden dat de 76-jarige professor Klara
Fassbinder van de Franse regering de
„palm académique" accepteerde. Ze zou
deze onderscheiding ontvangen voor haar
vertaling van de werken van Paul Clau-
del. President Lübke maakte gebruik van
zijn recht het aanvaarden van een buiten
landse onderscheiding door een Westduit-
se burger te weigeren zonder daarvoor
een reden te geven. Ook mevrouw Fass
binder zelf, die het bureau van de Bonds
president om inlichtingen vroeg, kreeg
geen antwoord.
Naar men algemeen veronderstelt heeft
de president zijn besluit genomen op
grond van het feit dat mevrouw Fass
binder een actief lid is van de Deutsche
Friedensunion, de partij van de West-
duitse pascifisten. Als actief katholiek en
strijdster voor de vrede probeerde de
hoogbejaarde vrouwelijke hoogleraar de
verzoening tot stand te brengen tussen
Oost- en West-Duitsland. Zij prees en he
kelde daarbij zowel het Bonner als het
Oostduitse regime.
Het weekblad Die Zeit en de vooruit-
Een van de nieuwe politieke groepe
ringen die als partij in alle kiesdistric
ten aan de komende Kamerverkiezingen
zullen deelnemen, is de Democraten '66.
Ook in ons gewest, met name Haarlem
en omliggende gemeenten, zal actie wor
den gevoerde, die op 3 februari zal be
ginnen met een demonstratieve bijeen
komst in Haarlem, gepaard aan huisbe
zoeken. Voorzitter van deze Kennemer af
deling is mr. W .Drooglever Fortuyn,
die op ons verzoek bereid bleek een aan
tal vragen met betrekking tot de bedoe
lingen en oogmerken van D'66 te beant
woorden.
Op onze vraag omtrent ontstaan en
naamgeving van de nieuwe partij kwam
het volgende antwoord:
„Uit de verkiezingen van maart 1966
is duidelijk gebleken, dat bij velen een
gevoel van onbehagen bestaat over de
Nederlandse politiek maar tevens een ge
voel van onmacht om daar iets aan te
veranderen. De bestaande politieke partij
en hebben de schuld aan de kiezer gege
ven, maar velen voelen, dat daar de
schuld niet ligt.
Na die verkiezingen publiceerde een
groep, zich noemende ,.D'66, een „Appèl
aan iedere Nederlander die ongerust is
over de ernstige devaluatie van onze de
mocratie." Dat „appèl" begon als volgt:
„Zeer geachte medeburger, dit appèl
wordt tot u gericht door een groep land
genoten. Wij hebben met elkaar ge
meen een gevoel van hachelijkheid aan
gaande sommige verschijnselen in onze
parlementaire democratie. Dat heeft ons
bij elkaar gebracht."
En verder: „Wij zijn van mening dat
ons staatsbestel bedroevend functioneert.
Het politieke spel moet nog steeds wor
den gespeeld volgens regels die dateren
uit de vorige eeuw. De laatste jaren pre
senteren de bittere gevolgen daarvan zich
met een steeds grotere frequentie. Mo
gen wij spreken van een ernstige devalu
atie? Wij menen van wel. En wij zijn
daarover ten zeerste bezorgd."
Vraag: „Wat zijn de voornaamste be
zwaren van D'66 tegen het huidige stel
sel?"
Antwoord: „Ik noem u er twee: De kie
zer kiest niet zelf zijn regering. Er is
als wiggen tussen. De kiezer heeft geen
enkele invloed op de vorming van een re
gering, noch op de samenstelling, noch
op haar programma. Het vormen en val
len van regeringen wekt de indruk, dat
er toch veel meer gebeurt in het poli
tieke leven (maar dan achter de scher
men) dan wij uit verkiezingsuitslagen
zouden kunnen afleiden. Kabinetscrises
en het werk van informateurs, forma
teurs, onderhandelaars der fracties en al
les wat daarbij komt is een soort poli
tiek gezelschapsspel waarvan zin en ach
tergronden ons, gewone stervelingen, te
enen male ontgaan."
Vraag: „Maar kan D'66 daarin veran
dering brengen?"
Antwoord: „Ik dacht van wel. Het pro
gramma van D'66 geeft positieve oplos
singen voor de problematiek der demo
cratie in haar huidige vorm. De twee ge
noemde bezwaren bijvoorbeeld wil D'66
als volgt ondervangen: Ten eerste: Recht
streekse verziezing van de minister-pre
sident.
De kandidaten voor het minister-pre
sidentschap stellen vóór de verkiezingen
hun program voor de komende regeer-pe-
riode op en leggen dat aan de kiezers
voor. De gekozen minister-president is
tevens kabinets-formateur. Hij stelt voor
de komende 4 jaren een regering samen,
die bereid is om het door de kiezer
gekozen program uit te voeren. De mi-
nister-president zal door de Kamer niet
meer ten val gebracht kunnen worden.
Ten tweede: Verkiezingen van de Twee
de Kamer volgens een modern districten
stelsel.
Dit heeft tweeërlei doel: Een verster
king van de band tussen kiezer en geko
zene; Een vermindering van het aantal
partijen.
Hier ligt eenzelfde gedachtengang aan
ten grondslag als aan de rechtstreekse
verkiezing van de minister-president:
men kiest de persoon en zijn program.
Onze huidige partijen dateren groten
deels uit de 19e eeuw. Het is zeer de
vraag of de vraagstukken waaraan zij
hun ontstaan te danken hebben nu nog
de meest actuele zijn. De tijd is rijp om
te komen tot een werkelijke doorbreking
geen rechtstreekse band tussen kiezers van de verstarde partij-indeling en tot gro
en gekozenen, de partijbesturen zitten er tere politieke eenheden. Daar wordt wel
over gepraat, maar men komt niet ver
der. Invoering van het districtenstelsel
is een uiterst practisch middel om hier
toe te geraken. Daarbij denkt D'66 aan
een stelsel waarbij per district 2 of 3 af
gevaardigden worden gekozen.
Democratisering van de samenleving
zal pas mogelijk zijn aldus is o.m. in
het partijprogram van D'66 gesteld -als
de kiezer meer invloed op de politiek
krijgt. Democraten '66 stellen staatkundi
ge hervormingen dus niet voorop omdat
staatsrecht hun hobby zou zijn, maar om
dat een vernieuwing in de politiek nodig
is om tot werkelijke democratisering te
komen.
Iedere partij ook D'66 schrijft in
zijn banier: welvaart en sociale recht
vaardigheid. Toch zijn er voortdurend po
litieke meningsverschillen over de te voe
ren sociaal-economische politiek, waar
bij de tegenstelling socialistisch-liberaal
tot nu toe op de voorgrond staat.
D'66 is niet links of rechts en vindt
die termen ook niet verhelderend.
Wij allen zijn gediend met een zo groot
mogelijke welvaart en sociale rechtvaar
digheid. De beste middelen om dat te be
reiken moeten worden gekozen, los van
verstarde, dogmatische uitgangspunten.
Juist bij vragen van sociaal-economisch
beleid komt tot uitdrukking in hoever een
partij ook in de praktijk democratisch is.
D '66 neemt ten aanzien van die vragen
concrete standpunten in. Die standpunten
zijn o.m. de volgende:
Wij leven gelukkig in een wel-
vaarts-staat; d.w.z.: de overheid draagt
bij tot de welvaart en het welzijn. Bij
deze tijd van groeiende ontwikkeling be
hoort. dat de staat meer moet uitgeven.
Zo zal de overheid naar de mening van
D'66 bijv. meer moeten bijdragen aan
een oplossing van de verkeersvraagstuk-
ken, aan de ruimtelijke ordening, aan
research ten behoeve van de industrie,
aan een krachtige ontwikkeling van het
onderwijs (o.a. een ruimer beurzenstel
sel) etc. kortom, aan een beleid, dat met
de eisen van de toekomst rekening houdt.
D'66 acht het daarom niet juist om de
overheidsuitgaven te beperken tot een be
paald percentage van het nationale inko
men.
Daartegenover moet de publieke con
trole op een efficiënt gebruik van de over
heidsgelden worden versterkt. De over
heid heeft bij haar dienstverlening ten
zij zij optreedt naast het particulier ini
tiatief geen concurrentie te vrezen.
Versterking van de democratie, zoals
D'66 die voorstelt, is de enig mogelijke
correctie op de monopolie-positie van de
overheid. Sterkere publieke controle, ook
door inschakeling van particuliere efficien
cy-bureaux, is een wapen tegen bureau
creatie.
Wat betreft de belasting-wetgeving
meent D'66 o.a., dat er een sterkere pro
gressie moet komen in de belastingen
op de zeer hoge inkomens, en een pro
gressie in de vermogensbelasting. Ander
zijds acht D'66 het in ons aller belang,
en tevens een eis van sociale rechtvaar
digheid, dat de progressieschaal wordt
verminderd voor de lage en midden
groepen.
Nog een enkel woord over de buiten
landse politiek. D'66 stelt zich voor een
buitenlands beleid te bevorderen, dat ge
richt is op het doorbreken van verouder
de ideologische uitgangspunten en denk
patronen. De mogelijkheden om tot een
betere samenwerking en 'n vermindering
van de spanningen komen te liggen o.a.
op het terrei nvan de „Oost-West verhou
ding".
Vraag: Wat verwacht u van de ver
kiezingen?
Antwoord: Wij verwachten stem
men van mensen, die ook bezorgd zijn
over de Nederlandse politieke situatie,
en daar werkelijk verandering in bren
gen. Mensen, die er geen gewetensconflict
in zien om op een andere partij dan één
van de bestaande te stemmen en die dus
niet alles bij het oude willen laten.
D'66 is geen splinterpartij. Splinterpar
tijen zijn zij, die door hun beperkte doel
stelling niet de kans hebben om een grote
partij te worden. D'66 echter meent, dat
het probleem van de democratie zowel in
de nationale als in de internationale poli
tiek steeds meer centraal zal komen te
staan, en dat daarom voor haar een
„grote" toekomst is weggelegd.
strevende Kölnerstadt Anzeiger wijzen
erop dat het recht van de president alleen
bestemd is om in afwijzende zin te wor
den gehanteerd, wanneer een Duits bur
ger door het buitenland beloond zou wor
den voor daden die in eigen land geen
beloning verdienen of die het eigen land
schade zouden hebben berokkend. Die Zeit
zegt dat de onderscheiding is gegeven
voor vertalingen van het werk van de
Franse dichter en toneelschrijver Claudel,
die mevrouw Fassbinder niet minder dan
dertig jaar geleden maakte.
De Frankfurter Rundschau, die de
kwestie voorlopig niet zal laten rusten,
bericht dat twintig hoogleraren en docen
ten van de pedagogische hogeschool in
Hannover in een openlijke verklaring
president Lübke om opheldering hebben
gevraagd.
Mevrouw Fassbinder doceerde in Bonn
aan de pedagogische hogeschool geschie
denis. Ze werd al eens, in 1953, aan deze
instelling geschorst, omdat zij als bemid
delaarster tussen Oost en West is op
getreden. De professoren in Hannover
herinneren er in hun verklaring aan, dat
in 1935 onder het Hitler-regime, de pu
blicist Carl von Ossietzky verhinderd
werd de Nobelprijs voor de vrede in ont
vangst te nemen de schrijver zat in
één der eerste Duitse concentratiekam
pen en zij wijzen op het voorbeeld van
de Russische schrijver Boris Pasternak,
die de Nobelprijs voor de litteratuur van
zijn regering niet mocht accepteren.
De liberale partij (F.D.P.) noemt in
een officiële verklaring de beslissing van
Lübke „een belediging van het Franse
volk" en zij beschouwt het gebeurde als
een bewijs dat „Mc.Carthy in Duits
land in ieder geval nog niet dood is".
Vele commentatoren vragen zich in hun
bladen af of Lübke zelf de beslissing heeft
genomen, of dat hij zich heeft laten ra
den door zijn assistenten, een groep amb
tenaren die langzamerhand berucht aan
het worden is om hun ongeïnformeerd
heid en hun reactionaire gezindheid.
Lübkes beslissing valt samen met twee
andere gebeurtenissen deze week: het niet
aflatende optimisme waarmee Bondskan
selier Kiesinger iedere dag blijft verkon
digen dat de Frans-Duitse vrindschaps
banden na zijn bezoek aan Parijs be
trouwbaarder zijn dan ooit en de beves
tiging door een staatssecretaris van het
ministerie van Buitenlandse Zaken tijdens
het vragenuurtje in de Bondsdag, dat de
Westduitse regering bij „vijf bevriende
landen" met betrekking tot de wetgeving
op de noodtoestand heeft geïnformeerd
of in deze landen wettelijke grondslagen
bestaan om „personen die als gevaarlijk
voor de veiligheid van de staat moeten
worden beschouwd in geval van een nood
toestand te interneren". Naar verluidt
worden de kampen waarin de toekomstige
arrestanten zullen worden opgesloten in
de wetsontwerpen voor de noodtoestand
(voor de variatie) Anhalterlager genoemd.
De strijdbare professor Fassbinder laat
het er voorlopig niet bij zitten. „Ik zal
mij op gepaste wijze tegen het besluit
van president Lübke verzetten", zegt zij.
Heineken's Bierbrouwerij Maatschappij
heeft plannen in voorbereiding om in 1968
de bestaande brouwerij in Rotterdam ge
leidelijk af te breken om plaats te maken
voor een geheel nieuw en modern geoutil
leerd bedrijf. Dit gebeurde al met de
brouwerij in Amsterdam. De totale om
bouw zal ongeveer 10 jaar duren. De
capaciteit van de drie brouwerijen samen,
thans 2'/s miljoen hectoliter, zal dan be
langrijk groter zijn. De produktie kan
tijdelijk overgenomen worden door de
brouwerij in Den Bosch; deze diepteïn-
vestering maakt de grootscheepse reorga
nisatie van twee andere bedrijven moge
lijk. Voor het lopende jaar zal voor ca
25 min worden geïnvesteerd. Dit is
gisteren door het bestuur in de jaarverga
dering medegedeeld.
