een modegril of
harde noodzaak
Golvende heuvelsmooie bossenoude stadjes
26
WOENSDAG 1
FEBRUARI 1967
WEGWIJS- WEG WIJS- WEG WIJS- WEG WIJS- WEGWIJS - WEGWIJS - WEGWIJS - WEGWIJS - WEGWIJS - WEGWIJS - WEGWIJS - WEG WIJS- WEG WIJS - WEGWIJS
GOED 150 KILOMETER over
onze grens, Duitsland in, ligt een
toeristengebied dat nog te wei
nig bekend is: het stroomgebied
van de Midden-Weser. Het is een
golvend heuvellandschap, bezaaid
met prachtige wouden, rustieke
stadjes en stille dorpen die de spo
ren dragen van een eeuwenoude
beschaving, doorsneden door uit
stekende autowegen en goed-on-
derhouden „Bundesstrassen", als
mede aantrekkelijke landwegen.
Dit Weserbergland biedt automo
bilisten, bromfietsers èn niet in
de laatste plaats stevige wande
laars mogelijkheden die zij veelal
niet zo dicht bij huis zoeken.
Natuurschoon
J. W. Levy
Herman Croesen
Vakwerkhuizen in het hart van
Hameln.
De Hohenstein gunt u een blik op
de Westduitse laagvlakte.
De waterburcht van Hülsede (zes
tiende eeuw) is goed bewaard.
MIN OF MEER in het hart van dit
rijke stroomgebied van de Midden-
Weser ligt de stad waar eens de le
gendarische rattenvanger de zuinige
burgers strafte door hun kinderen in
de rivier te laten verdwijnen: HA
MELN. Bruisend van modern leven en
verkeer, maar waarin de herinnerin
gen aan het glorieus verleden, aller
wegen goed zijn geconserveerd. Een
fraai voobeeld hiervan vormt de druk
ke hoofdstraat, de Osterstrasse waar
warenhuizen ervan getuigen dat de
stad met haar tijd is meegegaan,
maar waar men ook prachtige staal
tjes van Weser-renaissance vindt. En
achter die hoofdstraat vindt men, nog
steeds, de middeleeuwse stad met haar
smalle straatjes, haar naar elkaar hel
lende huizen, haar kunstige vakwerk
gevels en de door vele eeuwen heen
angstvallig bewaarde uithangborden,
vaak getuigend van vaardig vakman
schap en rijke fantasie.
WESERBERGLAND
HET IS MISSCHIEN niet overdre
ven te beweren dat dit hele gebied
aan weerszijden van de Midden-Weser
min of meer een groot openluchtmu
seum is. De toerist raakt er in vier of
vijf weken niet uitgekeken, waarbij
hij er verstandig aan doet snel de
grote autowegen te mijden. Als hij dat
doet wachten hem stedebouwkundige
en landschappelijke verrassingen
waarvan hij niet heeft gedroomd, ook
al heeft hij thuis rustig zijn vakantie
voorbereid.
Die voorbereiding is trouwens een
vereiste. Het Duits Reisinformatiebu
reau, Spui 24, Amsterdam-C. (tel. 020-
241293) kan hem daarbij onontbeerlij
ke diensten bewijzen. Voor de auto
mobilist, de ..brommer" èn de wan
delaar heeft het talrijke folders en
tips die straks de vakantie in dit ge
bied tot een genot kunnen maken. Bo
vendien, welk een voorpret wordt het
door de vakantie-voorbereiding!
NATUURLIJK NEEMT hij zich dan
voor, met de kinderen, een bezoek te
brengen aan Bodenwerder om er in
het eenvoudige huismuseum de schat
ten te bewonderen die baron von
Münchhausen er achterliet. Voor en
kele dubbeltjes brengt men er een ge
moedelijk uurtje door, waarbij de gids
niet verzuimt iets van de humor van
de leugen-baron over te brengen.
En vanzelfsprekend zet hij het in
zijn hoofd een kijkje te nemen in het
slot van Bückeburg, het klooster Cor-
vey, het stadje Springe aan de Deister
dat even buiten zijn grens een uniek
herten- en wilde zwijnenpark her
bergt.
En passant neemt hij even het
schoonste kleinood van de Weserre-
naissance mee, de Hamelschenburg,
helaas wat vervallen, maar nog im
mer in haar overdaad aan vormen en
versieringen een monument voor de
scheppingsdrang van haar bouwmees
ters. De studie van al dat materiaal
maakt de toekomstige bezoeker van
dit golvende land, met zijn vruchtbare
akkers en zijn rijke, vaak woudach
tige bossen, vertrouwd met de namen
van plaatsen die een schat van va
kantie-genoegen verbergen, als Bad
Pyrmont, vrij duur en zeer luxueus
maar welk een prachtige tocht om
er per auto te komen Hanno-
verisch-Münden, Höxter, Karlshafen,
Marienmünster, Minden, Rinteln,
Stadthagen en Schwalenberg, om er
enkele te noemen.
MAAR OOK VOOR de bezoeker die
rust wil hebben zijn er in dit land mo
gelijkheden te over. In de rustieke
dorpsherbergen waar hij uiterst bil
lijk logies en ontbijt kan krijgen
acht tot twaalf mark. En die rust kan
hij vinden op de beboste heuvels,
soms vierhonderd meter hoog en vaak
uitzicht gevend tot in de vervagende
verten van de Westduitse laagvlakte.
Het dorpje Hessisch-Oldendorf is voor
hem een prachtig uitgangspunt, met
goede busverbindingen en een frequent
rijdende trein die hem naar de grotere
steden brengt.
IN IEDER GEVAL doet men er ver-
verstandig aan in het vakantiegebied
Huwelijksvakantie
HOE GAAN WE eigenlijk met
vakantie, met of zonder de
kinderen? In opa's tijd was dat
geen probleem. Men ging „en pen
sion" in De Steeg of in Drieber
gen en de kleintjes gingen mee.
Dat sprak zo vanzelf dat er geen
woord aan vuil gemaakt werd.
NU LIGT dat anders. We willen
ver weg, om zeker te zijn van een
beetje zon. Bij voorkeur met het
eigen autootje, dan blijft het be
taalbaar. Men laadt het grut op de
achterbank en de tent in de koffer
ruimte. Op die manier kan het op
een prikje.
Maar er zijn schaduwzijden. Hoe
voorbeeldig uw kleuters zich ook in
eigen huis gedragen, op reis ver
anderen zij als bladeren aan een
boom. Vooral op zo'n lange reis
naar het zonnige zuiden.
Laat ons even, in gedachten,
zo'n gezinsautootje volgen. In de
prille ochtend start pa het volge
stouwde vehikel. Iedereen is in de
beste stemming, ook de kleintjes
hoewel nog knap slaperig.
De eerste honderd kilometer gaat
het goed. Er wordt gezongen op de
achterbank. Maar dan begint het.
De jeugd gaat zich vervelen en
wordt narrig. Halfweg België staat
het blikken huisje vol lawaai. Er
wordt gegild en aan haren ge
trokken. Pa dreigt, ma deelt oor
vijgen uit. Het help weinig. De tel
ler stijgt, de stemming daalt. Zo
spoedt men zich zuidwaarts tot
dat eindelijk, na dagen, het vakan
tieoord bereikt, en de vrede her
steld wordt. Maar valt "de cam
ping tegen of laat de zon verstek
gaan, dan is de basis gelegd voor
een continu-ruzievakantie vol ge
zagsconflicten.
DAN MAAR zónder de kinde
ren? Dat willen we ook niet. Zelfs
al weten we, dat ons kroost bij
Tante Mien in Grubbenvorst niets
tekort komt. We zouden geen dag
onbekommerd genieten!
Maar wat dan? Eenmaal per
jaar, in voor- of naseizoen, ge
tweeën erop uit, en hartje zo
mer nog eens, met de kleintjes?
Dat kan natuurlijk.
Een ander compromis is dit. Het
ene jaar gaan pa en ma alleen.
Volgend jaar mogen de kinderen
mee en dan bij voorkeur door
het luchtruim. Per vliegtuig is men
in enkele uren op zijn bestemming
en zo'n reisje doorstaat zelfs de
baby zonder ongemak. Voor de kleu
ters is er genoeg te beleven en te
snoepen óók in volle charter-
kisten om zich geen ogenblik
te vervelen. Zo kan iedereen con
tent zijn.
Natuurlijk; vliegen is wat duur
der. Maar dat weegt ruimschoots
op tegen de tijdwinst en het be
houd van de gezinsvrede. Bovendien
heet deze manier van „vakantie
spreiding" ideaal voor lichaam en
geest, zowel van de ouders als van
de kinderen.
MAAR NOG niet helemaal
ideaal, helaas! Angelsaksische psy
chologen hebben vastgesteld, dat el
ke ouder óók nog „huwelijksvakan
tie" nodig heeft, helemaal op zijn
of haar eentje. „Voor het behoud
van een harmonisch huwelijks- en
gezinsleven", aldus deze experts,
„is het nodig dat de echtelieden (en
speciaal de moeders van grote ge
zinnen) eens per jaar uitbreken uit
de sleur-van-alledag. Hoe en waar
heen, dat is van minder belang.
Hoofdzaak is dat zij voor korte tijd
bevrijd is van de beslommeringen
rond man en kroost, vrij om te
doen of te laten waar zij zin in
heeft en zonder met iemand anders
rekening te houden."
Natuurlijk alles „in het nette",
maar voor de rest: zo vrij als een
vogel in de lucht anders werkt
de kuur niet. Daarna zal moeder-
de-vrouw „als herboren" terugke
ren in de boezem van haar gezin,
zo-goed-als-nieuw en brandend van
verlangen om het juk der plichten
weer op te nemen.
DE PSYCHOLOGEN menen, dat
de man eveneens gebaat zou zijn
bij een kort huwelijks verlof, b.v.
voor een visvakantie, op een paar
dagen jagen en lekker eten met en
kele vertrouwde vrienden. Maar
absoluut nodig is dat blijkbaar niet,
want volgens de zielkundigen „vindt
de man over het algemeen in zijn
werk en zijn vrije tijd ruimschoots
gelegenheid om zijn geest te ver
frissen en zijn horizon te verrui
men." De vrouw daarentegen is
„met veel knellender banden aan
huis en gezin geketend". Voor haar
is de noodzaak van een solo-vakan
tie dan ook veel groter.
een boekje met bus- en treinverbin
dingen te kopen. Voor een gulden
voorziet men zich van een boekje dat
menig uitstapje zal stimuleren.
Er is voor de wandelaar nog een
tip. Koop in diezelfde boekhandel een
van de bladen van de „Wanderkarte
Weserbergland" (2.20 DM) die u de
kleinste weg wijst in het gebied dat u
in uw vakantie gaat verkennen. Zo
kunt u alle drukke wegen vermijden,
uw route zoeken via de bossen vaak
gesloten voora alle motorverkeer!
en de stilte opzoeken die wij in ons
land bijna niet meer kennen.
De automobilist zal er goed aan
doen zich in eigen land reeds de bla
den van de Deutsche Generalkarte
aan te schaffen die hem van de grens
af naar het hart van dit land van de
Midden-Weser brengen, via de Bun-
desstrasse die achter Oldenzaal be
gint, recht toe recht aan. Verrijden is
dan vrijwel uitgesloten. Natuurlijk ver
zuimt hij niet een dagje uit te trek
ken voor een bezoek aan de prachtige
stad Hannover, waar na de oorlog veel
is herbouwd, maar ook heel veel nog
herinnert aan de vorstelijke glorie die
eens haar deel was.
MISSCHIEN MAAKT men het beste
kennis met dit gebied als men er
met de rugzak op doorheen wan
delt, van jeugdherberg tot jeugdher
berg, of van natuurvriendenhuis tot
Aan de voet van de heuvels liggen
de rustieke dorpjes.
natuurvriendenhuis. Men is dan ui
terst goedkoop op vakantie, ook ui
terst eenvoudig, maar leert land en
volk kennen. Beter dan welke folder
ook, geven de gasten er u de infor
matie die uw vakantie tot een heer
lijke tijd kan maken. Maar in het sei
zoen moet u wel tijdig „binnen" zijn.
Het overkomt „late wandelaars" nog
al eens dat er geen plaats meer is.
Voot -inlichtingenDuits Reis-infor-
matiebureau, Spui 24, Amsterdam-c
tel. 020-241293)NIVON (natuurvrien
denhuizen), P. C. Hooftstraat 136, Am
sterdam (tel. 020-721784)Ned. Jeugd
herberg Centrale, Prof. Tulpstraat
4-6, Amsterdam (tel. 020-226045).
WEL, dat weten wij dan. En het
klinkt ook wel redelijk, maar toch.
Wie zorgt er voor man en kroost als
ma van honk is? Wie stopt de sok
ken, wie droogt de kindertranen?
Hoe past zo'n vluchtreisje in het
raam der gezinsvakantie en vooral:
wie zal dat betalen? Allemaal vra
gen waarop de psychologen het ant
woord open laten.
Niemand zal ontkennen dat de
huisvrouw wel eens de slaaf van
haar gezin dreigt te worden. Maar
ligt dat niet vaak aan haar zelf?
Verstandige vrouwen breken er even
uit als de sleur haar soms be
nauwt. Gewoon een thé-complet met
een buurvrouw in de stad, of een
lang weekend naar familie of vrien
dinnen elders dat is haar manier
om even op adem te komen.
OF DOEN wij haar tóch tekort?
Britse en Amerikaanse reisbu
reaus constateren tot hun voldoe
ning dat het fenomeen der alleenrei-
zende gehuwde vrouw hand over
hand toeneemt. In de V.S. kent men
zelfs speciale rondreis-arrangemen-
ten voor meisjes-onder-elkaar, al
daar met ruwe mannenspot
„chiccken tours" genoemd! Het
schijnt heel gezellig te zijn en er
wordt dan ook druk gebruik van
gemaakt.
Wij in West-Europa zijn zo ver
nog niet. Wij willen de kat nog
even uit de boom kijken, met die
loonstop en zo. Maar als het écht
nodig is, welnu: dan moet het maar.
Met ons mannen valt te praten.
Mits wij er zelf óók wat aan over
houden. Een paar dagen Parijs-bij
nacht bijvoorbeeld.
