„De Rode Mieren"
BATMAN-rage in NEDERLAND
nog maar in het beginstadium
PANDA EN DE MEESTER^LOGDGIETER
POLLE, PELLI EN PINGO
RECHTER TIE
KAMMETJE FOK
Ba
Binnenkort: Batmanijs en Batmanlimonade
"Mm
Ons vervolgverhaal
Een actuele Amerikaanse roman
De Limburgsche Kolenhandel
«32
Kostuums uitverkocht
Industrie wil wel
Film wacht op vakanties
wm/rnm
ZATERDAG 25 FEBRUARI 1967
door William Lederer en Eugene Burdick
SUPERBE ANTRACIET,
de ideale brandstof in het ideale
zakje.
im
r. mssm
V
94)
„Dat weet ik", zei Vat. „Wij zijn
bijeengebracht voor deze bijzondere
opdracht om de schijngevechten te
bekijken. We hebben toen een nieu
we naam gekregen, maar ons is be
loofd dat we naar onze vroegere
compagnieën zouden terugkeren als
onze opdracht afgelopen was."
„Schijngevechten?"
„Kapitein Hien zei dat het een
nieuwe tactiek was."
De Sarkhanees boog zich naar vo
ren en sprak voor de eerste maal.
„Kanonnier, als je ons de waar
heid zegt, zal ik persoonlijk je vei
ligheid garanderen", zei hij. Hij
sprak volmaakt Vietnamees. „Wat is
te eigenlijke compagnie?"
„Compagnie A, vierde regiment,
316e divisie", zei Vat.
,,Tot welk wapen behoort je com
pagnie?" vroeg de Sarkhanees.
„De artillerie", zei kanonnier Vat.
De angst was nog in hem, die on
heilsvolle donkere angst, mahr die
werd even teruggedrukt door een
vlaag van trots. „We hebben gevoch
ten bij Dien Bien Phoe. De laatste
vier jaar hebben we onderofficieren
opgeleid die naar het zuiden ge
stuurd werden om onze kameraden
te helpen tegen de imperialisten".
„Welke wapens hebben jullie bij
Dien Bien Phoe gebruikt?", vroeg
de Sarkhanees.
„10.5 cm kanonnen", zei Vat. Bij
de herinnerig eraan verbaasde hij
zich nog.
„Er is een regiment nodig om een
10.5 cm kanon van zijn plaats te
krijgen", zei de lange blanke.
De Sarkhanees stak zijn hand op
en sprak nog luider om boven het
geraas van de helikopter uit ver
staan te worden.
„Daar komen we later op terug",
zei de Sarkhanees. „Vertel me eens
wanneer je je voor het eerst bij de
bevrijdingstroepen gevoegd hebt."
Kanonnier Vat vertelde hem het
verhaal, snel en zonder te overdrij
ven. De Sarkhanees scheen zich er-
cver te verbazen dat Vat al op zijn
veertiende jaar bij de strijdkrachten
gekomen was. Ze praatten over de
veldtocht die zich over geheel Indo-
China uitgestrekt had. De Sarkha
nees was goed op de hoogte van de
gevechten van de afgelopen twintig
jaar.
„Waarom ben je in het leger ge
gaan?" vroeg de Sarkhanees tenslot
te.
„Ik heb me bij het Bevrijdings
volksfront aangesloten om tegen de
Fransen te vechten en daarna tegen
de Amerikanen en de verraders in
Saigon".
„Maar het Bevrijdingsfront is een
communistische organisatie", zei de
Sarkhanees. „Begrijp je dat niet?"
Kanonnier Vat schudde zijn hoofd
en stak zijn onderkaak vooruit. Hij
vertelde dat hij vaak door radio-
Saigon had horen zeggen dat het
Bevrijdingsfront communistisch was,
maar daar had hij alleen maar om
gelachen. In al de jaren dat hij sol
daat was, t£i nog nooit iemand hgm
verteld dat~ij voor de communisten
vocht. Hij wist feitelijk niet eens
wat het communisme was. Hij had
honderden lezingen bijgewoond,
maar niemand had ooit over het
communisme gepraat.
„Heb je ooit iets over democratie
gehoord?' vroeg de lange blanke.
Vat schudde geërgerd zijn hoofd.
„Ja, het woord heb ik gehoord,
maar ik weet niet wat het betekent",
zei hij. Zelfs nu deze mannen hem
binnen enkele minuten het leven
konden benemen, kon hij de ergernis
niet verbergen die hij en de meesten
van zijn kameraden voelden als er
met hen over politiek werd gespro
ken of als hun politieke vragen wer
den gesteld. „Ik wil alleen de blan
ken uit Vietnam verdrijven, deelne
men aan onze eigen vrije verkiezin
gen en terugkeren naar mijn dorp."
„Wat kom je dan in Sarkhan
aoen?" vroeg de dikke man.
Onmiddellijk voelde Vat de angst
zijn keel dichtknijpen. Hij was bang
voor die dikke, die zo krankzinnig
•achte. Hij wist dat hij de waarheid
moest spreken of hij zou evenals
Hien door het luik verdwijnen. Die
dikke man was gek, en gekken heb
ben een bijzondere manier om de
waarheid te ontdekken.
„Ons is verteld dat we door Sark
han werden bedreigd als gevolg van
de aankomst van Amerikaanse troe
pen en uitrustingsstukken", zei Vat
jangzaam en uiterst weloverwogen.
„We werden naar de grens gestuurd,
naar de grote rivier en kregen op
dracht in de eerste plaats de schijn
gevechten te bekijken en ons daar
na erop voor te bereiden onze Sar-
khanese kameraden te onderrichten
in het gebruik van de wapenen, die
ze de Amerikanen afhandig moesten
maken. Dat is naar waarheid alles
wat ik weet."
„Dus je gelooft dat de verdediging
van je land erdoor gediend is als je
een ander land binnendringt?" vroeg
de Sarkhanees.
Kanonnier Vat schudde zijn hoofd.
Dit gepraat bracht hem in de war.
Het had allemaal zo vanzelfsprekend
geklonken toen kapitein Hien het
uitgelegd had, maar nu kwam het
hem een beetje verward voor.
„Vertel ons nog eens iets over de
slag bij Dien Bien Phoe", zei de gro
te blanke. „Het is heel moeilijk een
10.5 cm kanon door de rimboe te
vervoeren."
„Dat dachten de .Fransen ook", zei
Vat, „maar we hebben het kanon
zover, gekregen."
„Maar daar is een heel regiment
voor nodig", zei de lange blanke
zonder ook maar even zijn handels
los te laten. „En nu de waarheid
alsjeblieft; je praat niet tegen een
stel idioten".
„Ik zeg de waarheid", zei Vat.
„Ja, soms hadden we er een heel
regiment voor nodig. We hebben het
kanon door meer dan honderd kilo
meter rimboe vervoerd. We hadden
geduld. Er waren boeren die ons vrij
willig hielpen. We wisten dat de
Fransen nooit zouden denken dat we
bet zouden kunnen en dat maakte
ons vastberaden. En toen we het ka
non op hen afvuurden werden ze
volkomen verrast. Helemaal over
donderd. Mijn kanon vuurde op Doe
Lap, de stelling die de Fransen Ga-
brielle noemden.
(Wordt vervolgd.)
ADVERTENTIE
BROUWERSVAART 106 HAARLEM
TEL. 10748
(Van onze correspondent)
AMSTERDAM. De gemaskerde
superman in zijn zwarte cape en
nauwe zwarte broek die met hyper
moderne wapens en verbijsterende
technische snufjes de misdaad "be
strijdt hebben we niet buiten onze
grenzen kunnen houden. Hij is nog
maar vier keer op de televisiescher
men geweest en dat is voldoende ge
bleken om door te dringen tot de ziel
van vrijwel ieder kind tussen acht en
veertien jaar. Batman is er, de mach
tige vleermuisman met zijn rauwe
optreden, en hij laat zich niet meer
verjagen. De ouders die hun kinderen
zaterdagsavonds van het t.v.-toestel
weghouden kunnen hun kroost daar
mee niet beschermen. Op de school
pleinen van het hele land spelen kin
deren Batman en vertellen zij elkaar
de avonturen van hun held.
Batman ontstond in 1939 in de fan
tasie van de toen zestienjarige teke
naar Bob Kane. In de loop der jaren
tekende hij stapels stripverhalen rond
zijn gemaskerde vleermuisman, maar
Batman werd in Amerika pas popu
lair toen filmproducer William Dozier
in 1965 de avonturen gebruikte voor
een serie televisiefilms.
Maar er is meer. Batman is business
geworden. De Amerikaanse film- en tele-
42. Joris Goedbloed naderde de sluis-architekt en keek
belangstellend naar het pas voltooide waterwerk. „Goe
dendag!" sprak hij minzaam. „Ik ben de Stads-lood-
gieter en Water-opziener. En dat is dus de sluis!"
„Inderdaad!" verklaarde de ontwerper. „Een mooi
stukje werk, wat? Met aquatische bumpers tegen sterke
getij-stromingen en" „Hm", prevelde Joris bedenke
lijk. „Waar zijn de Schnozzelse schokbrekers? En ik
zie geen hobbelklakkers! Bovendien ontwaar ik een
haarscheurtje Metaalmoeheid, vrees ik! Dat zou wel
eens tot een sluisbreuk kunnen leiden, goede man!"
Sluisbreukherhaalde de architekt woedend. „On
zin! Ik zie geen scheurtje!" „Men heeft daar ook een
vakmans-oog voor nodig!" sprak de meester-loodgieter.
„Hetgeen bij U kennelijk ontbreektOp dat moment
werd hun gesprek gestoord door de komst van Panda
EIND6UJKZUN DE 8W0EREM
OPEEN HOOP GEVEE6D. HET
ZIET 6R NU WEER NETJES
KAM Je NIET ERGENS
ANDERS OEFENEN,ZEEROB?
wem®
rf* "I/A
visiemaatschappijen hebben begrepen dat
er meer is te verdienen dan louter het
incasseren van vertoningsreehten. Zij heb
ben ontdekt dat populaire televisiefiguren
goudmijnen kunnen zijn. Nadat Bonanza
en de Thunderbirds enorme bedragen op
brachten aan licenties voor de fabrikage
en verkoop van kledingstukken en andere
artikelen heeft Batman voor een record
gezorgd dat niet gemakkelijk zal worden
overtroffen.
Tegelijk met de komst van de eerste
Batmanfilm in de bioscopen van Amster
dam, Den Haag en Rotterdam heeft een
groot warenhuis op de speelgoedafdelin
gen in deze steden een Batmanstand in
gericht met een keuze uit tientallen Bat-
manartikelen. De omzet steeg boven de
al niet laag gestelde verwachtingen en ve
le speelgoedzaken hebben zich genood
zaakt gezien de Batmanspullen in hun as
sortiment op te nemen.
Een greep uit de Batman-business:
pyjama's vanaf ƒ11,25, Batmanpakken
13,90 (uitverkocht), Batmanpakken in
Batman en Robin in hun Bdtmobile.
fraaiere uitvoeringen van 27,95, Batman-
auto's van 4,25 tot 9,95, waterpistool
3,50, een pistool voor het afschieten van
granaten 5,95, een handgranaat 2,95,
een Batman-motorboot ƒ5,50, een bevriezer
ƒ5,25, een walkie-talkie 2,95, Batmantrui-
tje van ƒ3,95 af, een Batmanmascotte ƒ2,50,
brillen 2,25, maskers 3,95, fietsmascot-
tes 4,95, fietsplaatjes 0,75, plakplaat
jes 0,25, bouwdozen voor autohelikopter
of vliegtuig 4,95, Batmanpuzzels 2,25 en
Batmanspellen 8,50 tot 12,95.
De verkoopster zegt: „De Batmanpak
ken zijn natuurlijk helemaal in; ze vlie
gen weg. Verder is. er een enorme vraag
naar bevriezers en auto's. Trouwens over
de hele linie wordt er bijzonder goed
verkocht. Van plakplaatjes tot bouwdozen
toe."
Sleutelfiguur van de Batmanbusiness in
Nederland is de Amsterdammer M. Spits,
die als vertegenwoordiger optreedt van
diverse Amerikaanse en Britse film- en
televisiemaatschappijen voor het com
merciële gebruik van de figuren. „De
meeste artikelen worden geïmporteerd,
maar ook de Nederlandse industrie heeft
grote belangstelling getoond. Vaak moet
ik mensen teleurstellen omdat de licen
ties voor bepaalde artikelen al zijn uitge
geven. De vergunning voor Batmankauw-
gom bijvoorbeeld had ik wel dertig keer
kunnen verkopen."
Volgens de'heer Spits, die ook de ver
tegenwoordiging heeft voor de belangen
van Bonanza en de Thunderbirds worden
er hoge eisen gesteld aan de vergunnings
houders; hun artikelen moeten van goede
kwaliteit zijn. Het commerciële gebruik
van film- en tv-figuren heeft in Amerika
bewezen lucratief te zijn omdat het aan
sluit bij de populariteit van de film,
maar ook een impuls is voor het bezoek
aan die film. Het mes snijdt dus aan
twee kanten. Daarom bedient de heer
Spits zich van reclamefiguren in Batman-
kostuums die in de warenhuizen maar ook
bij de bioscopen opereren.
„De Batmanrage begint nu pas op gang
te komen," zo verzekert hij. „De televi
sie is nog maar pas begonnen. De film
moet nog het land door en er komen nog
steeds nieuwe artikelen bij. Ik heb juist
de contracten getekend voor de fabrika
ge en verkoop van Batmanijs, Batmancho-
eolade en Batmanlimonade.
Ondanks het grote succes van Batman
heeft de Batmanfilm in Amsterdam tot
dusver slechts twee weken gedraaid. De
directeur van het Rembrandtpleintheater,
Lex van Weren, zegt: „Ik werd er hele
maal gek van. Tijdens de matinees wer
den de kassa's bestormd door honderden
kinderen tegelijk. De ruiten vlogen aan
scherven en onze portier, die nogal klein
van stuk is, werd telkens onder de voet
gelopen. Zonder politie konden we het
niet af. Maar 's avonds? Dan draaiden
we voor een half lege zaal. De volwasse
nen kwamen er niet op af, of het moest
zijn dat ze door hun kinderen werden mee
genomen."
Fox-Film, die de Batmanproduktie dis
tribueert, noemt de belangstelling tot dus
ver matig. „In New York staan de men
sen in rijen te dringen om de film te
zien. De volwassen Nederlander heeft ken
nelijk een andere smaak. Dat neemt niet
weg dat de Batmanfilm een succes zal
worden. Tal van bioscopen hebben hem
gehuurd in de paasvakantie en er zijn
al diverse aanvragen voor de zomermaan
den. Dat de jeugd er op loopt is immers
bewezen."
Waarom loopt de jeugd zo warm voor
Batman? Een twaalfjarige zei eerlijk:
„Ik geloof dat ik het leuk vind omdat ik
zelf wel zo'n stoere kerel zou willen zijn
en omdat hij zulke machtige apparaten
heeft." En koopt hij ook Batmankauw-
gum? „Heb ik het wel eens gedaan om de
plaatjes, maar ik heb liever Thunderbird-
kauwgom, want daar zit meer in". Men
moet de jeugdige consumenten niet on
derschatten.
De omroepverenigingen zijn door het
commerciële gebruik van tv-figuren wat
kopschuw geworden. Zo is de in vele
landen populaire televisie-serie „Rick de
Rikker" nog niet op Nederlandse tv-
schermen gekomen omdat men eenzelfde
commerciële begeleiding vreest.
45. Rechter Tie heeft slecht geslapen!
Hij heeft van de onthoofde lijken van de
boef Seng-san en de verlopen student
Yang gedroomd. Na het ontwaken, nog
voor zonsopgang, piekert hij over de
vrouw genaamd Jade, die het vorige jaar
ergens jammerlijk moest zijn omgekomen
van honger en dorst, wiens laatste nood
kreet in een ebbenhouten doosje verbor
gen was. Zonder veel eetlust zit Rechter
Tie aan zijn eenvoudig ontbijt, als Tsjiao
Tai binnenkomt. „Ik ben zo even bij een
paar ijzerhandelaars langs geweest, edel
achtbare, om hun de bijl, die ik gister
avond in de oude put heb gevonden, te
laten zien. Maar ze hebben me verteld,
dat deze een doodgewone houtbakkersbijl
is, die je overal voor tien koperstukken
kunt kopen. Die bijl helpt ons geen steek
verder de moordenaar te vinden!" Rech
ter Tiek pikt met zijn eetstokjes een stuk
je zoute vis op. Hij wu wat zeggen, maar
op hetzelfde moment wordt er op de deur
geklopt en de voorman komt binnen. Na
de rechter goedemorgen gewenst te heb
ben, zegt hij: „Zijne Excellentie, de voor
malige Prefect Woe, vraagt u dringend te
spreken, edelachtbare!". „Een voorm.alige
Prefect? zegt Rechter Tie nadenkend.
„O, ja, die heb ik wel eens ontmoet. Een
nogal lastige oude heer, als ik me goed
herinner, Tsjiao Tai. Laat meneer Woe
binnenkomen, voorman!"
765. Van de resten van oude lappen
werd voor Bram een kunstig vliegkostuum
in elkaar genaaid. Men legde hem uit
hoe het allemaal werkte en hoe hij ge
bruik kon maken van windstromingen en
luchtgolven.
Vrolijk sloeg Bram de armen uit. Hij
nam een aanloop, veerde soepel op en
sloeg gelijk met een geweldige klap te
gen de grond. Voor de tweede maal,
maakte hij kennis met de stevige kwali
teit van de rotsbodem. Maar ditmaal had
den de Vliegmannen meer met hem te
doen dan de eerste keer.
Zij schoten toe om de man te helpen,
die nieuwe stof voor hun vliegkostuums
zou kunnen halen.
„Misschien deed ik het nog niet goed?"
vroeg Bram, voorzichtig likkend langs een
gewollen lip.
„Nee, nee, dat is het niet", zei de op
per-Vliegman. „Ik had hét-moetenwe
ten. je bent te zwaar voor één stel vleu
gels. Je bent eigenlijk een echte twee
dekker."
„Bedoel je.dat ik nog een stel
vleugels moet hebben?" vroeg Bram.
De Vliegman knikte woordeloos. Want
het betekende, dat hij zijn eigen vleugels
moest afstaan.en dat geen van hen
de grotten weer zou kunnen verlaten, als
Bram eens niet zou terugkeren.
4
