De Rode Mieren"
HAAR JOURNAAL
Lenteshow van Libelle met
creaties voor jong en oud
RECHTER TIE
PANDA EN DE MEESTER-LOODGIETER
KRAMMETJE FOK
POLLE, PELLI EN PINGO
mk
mfi
'IE
Arnould Diepenveen viert het
voorjaar met eenvoud
17
Een actuele Amerikaanse roman
Inspiratie voor doe-het-zelvers
WOENSDAG 1 MAART 1967
«Mil
Neeijun/ie
Sf—t sme&en
Ons vervolgverhaal
door William Lederer en Eugene Burdick
DE LIBELLE-modekaravaan
vijf mannequins en zeventig mo
dellen waren deze week twee
dagen in de vaderstadHaarlem.
Met deze traditionele halfjaarlijkse
show die in samenwerking met het
Katoeninstituut gehouden wordt,
heeft men het talrijke publiek in
het Concertgebouw en in 23 an
dere gebouwen van ons land
ideetjes aan de hand kunnen doen
om het zelf maken van kleding te
bevorderen. Van elk model
strandshort of trouwjurk was
een patroon beschikbaar, boven
dien verkocht men ter plaatse te
gen een kleine reductie het pas ten
poue
«mie toch Nier
COP. AAPTEN TOONDER
MOOI $TIIATAAN|
HOOR - KtAAR?
i 1ACH6M r
97)
Op het ogen
blik was generaal Lindquist, de be-
Kwame spreekbuis van de lucht
macht, aan het woord. De minzame
cfficier van middelbare leeftijd sprak
overredend.
„Generaal Hajn heeft gewezen op
de technische kant van het weer
staan van de invasie, heren. Het
r.ieuwe model van de F 104 zal spoe
dig gereed zijn voor de rimboe-oor-
icg. We zullen landingsbanen van
twee kilometer nodig hebben die
cveral in het land op de meest
strategische plekken moeten worden
aangelegd.
„Generaal Hajn heeft gezegd," viel
Cogswell hem in de rede, „dat er in
Sarkhan maar weinig vlakke plek
ken zijn die een voor elke weersge
steldheid geschikte landingsbaan kun
nen dragen. De bodem is te moeras
sig. Maar, generaal, ik dank u voor
uw uiteenzetting."
Cogswell wendde zich tot de gehele
commissie. „Ik zou nu uw definitie
ve mening willen horen over de te
remen maatregelen in de zaak Cold-
stream-McCauley-Prins Lin."
Hij keek naar Hobson, maar die
Keek slechts terug. Daar was geen
hulp. Alleen iets van voldoening.
Niemand anders antwoordde.
„Generaal Hajn," zei Cogswell, „u
hebt ons in alle opzichten geholpen
en wij stellen uw houding ten zeerste
cp prijs. Maar het blijft moeilijk te
kunnen geloven in deze ongewone
ontvoering van prins Lin door twee
Amerikanen. Waarom zouden ze dat
doen? Wat dachten ze er bij te
winnen? Coldstream heeft een uit
gebreide handelszaak met vertakkin
gen over geheel Zuid-oost-Azië. Als
nij de prins ontvoerd heeft, is hij al
les kwijt. Professor McCauley is
ren deskundige op het gebied van
Sarkhan, een gezien geleerde, geen
uiterst linkse extremist of een poli
tieke tegenstrever, in welk opzicht
dan ook.'
„Het is niet een kwestie van gelo
ven, mijnheer de voorzitter, het is
een feit", zei Hobson. „Ze hebben de
bewakers gedood en de prins ont
voerd."
„Ik zou niet graag oneerlijk tegen
over deze beide mannen zijn", zei
Hajn. „Ik heb overste Coldstream al
tijd als een vriend beschouwd. Maar
de bewijzen zijn onaanvechtbaar.
Bent u het niet met me eens?"
De meeste aanzittenden knikten.
Even voordien had Hajn twee over
levenden van de slachting in het
fort De Drie Bergen binnengebracht.
Ze verklaarden beiden dat ze Cold
stream en McCauley prins Lin naar
de helikopter hadden zien voeren met
een pistool in zijn rug. Ze brachten
ook foto's mee, die buiten kijf echt
waren, van de Sarkhanese solda
ten die gedood waren een hoop
verwrongen lijken.
„Maar wat is voor Coldstream en
McCauley de aanleiding geweest?"
vroeg Cogswell.
„Mijnheer Cogswell, er zijn heel
wat ontspoorden vanuit Engeland en
de Verenigde Staten naar Sovjet-
Rusland gegaan," zei Hajn met zijn
weloverwogen stem. „Gewoonlijk wa-
en het, zoals Burgess en McLean,
twee mannen die vertrokken."
„Wilt u zeggen dat homoseksuelen
met hun tweeën verraad plegen?"
vroeg Cogswell.
Hobson kwam even overeind uit
zijn stoel, maar liet zich toen met
oen verveeld gezicht weer terugval
len.
„Mijnheer Cogswell, ik weet het
waarachtig niet," zei Hajn. „De eni
ge andere verklaring die ik zou heb
ben is dat ze communisten zijn die
het Westen een zware slag willen toe
brengen. Kunt u iets anders beden
ken?"
Niemand zei een woord. Cogswell
had schuldgevoelens en hij was ver
re van gerust. Als hij het niet voor
gesteld had, zouden McCauley en
Coldstream misschien niet op zoek
zijn gegaan naar prins Lin.
„Natuurlijk kan ik dat, generaal
Hajn," zei Cogswell, de stilte verbre
kend. „De politieke toestand is hier
zo verward. Misschien hebben ze de
prins niet ontvoerd, misschien wil
'emand anders die indruk wekken."
„Niemand dan de communisten
'ex uden prins Lin ontvoeren of de in
druk daarvan willen wekken," zei
Hobson geprikkeld. „Tenzij ze waan
voorstellingen hebben zoals die vaak
gepaard gaan met de seksuele afwij
king waar generaal Hajn zoëven op
doelde." Hij zweeg even en vervolg
de toen vermoeid: „Ik heb op onze
laatste vergadering in Washington
hun dossiers voorgelezen: ik heb ge
probeerd iedereen te attenderen op
hun karakter en hun verleden."
Er was in de hele zaak iets dat
Cogswell boos maakte. Sarkhan was
nevelig, glad, moeilijk vast te hou
den. Maar de bedoeling van Hobson
was dat niet. Hij probeerde uit alle
rracht de anderen te beïnvloeden.
Hij wijzigde de juiste waarde van
verkregen inlichtingen door de na
druk ergens anders op te leggen of
het belang er van te batateliseren.
De deur achter Cogswell ging open
c-n een ambtenaar van de ambassa
de kwam zachtjes binnen. Hij legde
een opgevouwen stuk papier voor
Cogswell neer. Cogswell las het en
bleef even stil zitten.
„Laten we even pauzeren," zei hij.
Hij ging rechtstreeks naar de ra
diokamer, waar de toezichthoudende
ambtenaar op hem wachtte.
„Ik zal het gesprek in uw kamer
voeren op uw toestel. En geen luis-
tercontrole!" zei Cogswell.
Het vrijmaken van het circuit nam
tien minuten in beslag. Toen tie stem
aan het andere eind tenslotte door
kwam was die vast en helder. ..Adolph
;k ken de hele geschiedenis. Die twee
zogenaamde informatiebronnen van
jou hebben een staatshoofd ontvoerd.
Ze worden verraders genoemd, mis
schien homoseksuelen en de duivel
mag weten wat nog meer."
„Adolph, ik weet dat de zaken daar
ingewikkeld zijn. Maar iets sensatio
neels als dit schept voor iedereen een
Kans het tot iets eenvoudigs terug te
brengen vies en opwindend. En dat
doen ze. De bladen van de oppositie
zijn al bezig verband te leggen tus
sen die twee mannen, jouw opdracht
en mij."
„Mijnheer, er zijn geen bewijzen.
(Wordt vervolgd.)
Model uit de doe-het-zelf-show
van Libelle: eenvoudige tailleur
met v-hals in een ruitje van
zwart, bruin en wit. De zakjes
in het voorpand zijn schuin ver
werkt.
doop gehouden maandblad Regina
Mode, dat ook al een lans breekt
voor een nuttige en aangename
tijdspassering van de moderne
vrouw. En daarmee wordt elke
vrouw bedoeld die er modieus wil
uitzien zonder al te veel geld kwijt
te raken. Daarom ook jurken,
tailleurs en ensembles voor „de
grote maten", want té vaak heeft
men de klacht moeten horen dat
de huidige mode alleen maar ge
schikt zou zijn voor jonge, slanke
meisjes. Elke bezoekster kon ech
ter met een gerust hart de model
len bekijken: er waren (patronen
van maat 34 tot en met 52.
DE MANNEQUINS showden met
twaalf kleurencategorieën, waaron
der appelgroen, oranje, opaline en ma
rine, een zeer gevarieerde collectie.
Elke categorie bracht weer nieuwe
verrassende imprimé's en kleuren
combinaties, maar natuurlijk bleven
de modellen het belangrijkste; die wa
ren er tenslotte om nagemaakt te wor
den.
Voor de kleine maten zagen we mo
derne overgooiers rechtstreeks uit Pa
rijs, pakjes in de wel wat bewer
kelijke battledress-stijl, broekpak-
ken, jurkjes met avant- gardistische
vierkante armuitsnij dingen en plezie
rige loshangende strandhesjes met bij
passende shortjes en bovenstukjes. Be
halve de grove badstof in prachtige
kleuren, viel 'n soort geruwd scrubbed
denim op; een nieuw soepelval-
lend katoentje, dat er uit zag als peau
de suède. Niet nieuw maar toch wel
bijzonder is de katoenen stof met bij
passende katoenen voile in hetzelfde
dessin, welke origineel was verwerkt
tot een jurk met jasje, of nachthemd
met duster.
Voor de wat oudere vrouw waren er
eenvoudige chique jurken en tailleurs
en zelfs een hee' elegant broekpak. De
kleuren waren wat milder, de dessins
wat rustiger en de rokzoom wat lager,
maar het geheel maakte een modieuze
en draagbare indruk. Zoals gebruike
lijk vormden de avond- en bruidsjur
ken het sluitstuk. Geheel aangepast
aan de huidige mode zagen we zilve
ren stoffen, glinsterende strass-ban-
den en een bruidsjurk met capuchon.
Ook de klassieke lange tailleurs en kan
ten japon voor de bruidsmoeder vielen
bijzonder in de smaak, juist ook door
de moderne details. En hierin schuilt
misschien wel de kracht van een der
gelijke show: Parijs wordt bekeken
door een Hollandse bril, zonder al te
ouderwets of al te extravagant te wor
den, kan men jong en oud tevreden
stellen: vrijwel elk model is „haal
baar".
Twee modellen uit de collectie van Arnould Diepenveen. Rechts: impnmé
dansjurkje van geplisseerde zijde. Rechts: lichtblauwe robe-manteau met af-
knoopbaar voorpand. (Foto Rob Roos).
ARNOULD DIEPENVEEN heeft het
dit jaar (ook) moeilijk gehad met de
prijzen. Tijdens zijn voor j aarsshow
die hij gisteren in zijn Amsterdamse
boutique hield, vertelde hij, dat de
maaklonen en de stoffen heel wat
duurder waren dan vorig jaar. Niette
min had hij het klaargespeeld zijn en
sembles, jurken en tailleurs tegen
verrassend lage prijzen (series van
ƒ120 tot ƒ200 en van ƒ200 tot ƒ400)
te maken; voor boutique-kleding van dit
niveau is dat heel redelijk.
Zijn „bestel"-ontwerpen zijn er voor
de wat oudere modebewuste vrouw.
De kleding is van een gedistingeerde
eenvoud, hoewel sommige creaties wat
saai aandeden. .Toch vielen er ook
zeer originele modellen te bewonderen,
zoals een lichtblauw jurkje met een
afknoopbaar voorpand en een marine
blauwe japon met gesmokte manchet
ten en schouderpas. Arnould Diepen
veen komt aan de wens van zomer -
jurkjes-met-lange-mouwen tegemoet: in
zijn collectie bevinden zich dunne wol
len japonnen met lange mouwen en
sommige tailleurs hebben bijbehorende
blouses, eveneens met lange mouwen.
PRACHTIGE EENVOUDIGE effen
tinten werden afgewisseld met drukke
dessins in blouses en plissé-jurken. De
lentecombinatie marineblauwwit ont
brak niet. De rokzomen kwamen bo
ven de knie maar men kon niet spre
ken van mini, omdat de cliëntèle van
Diepenveen dat eenvoudig niet weijst.
Zomerbroekpakken komen niet voor
omdat men tijdens de laatste uitver
koop nog met alle broekpakken was
blijven zitten: een duidelijk teken dat
deze mode slechts gekocht wordt door
een bepaalde groep vrouwen. Wel za
gen we onder een zomers jurkje een
Bermuda short, maar dat is de enige
speelsheid die Diepenveen zich ver
oorlooft. Kleine details als schakelcein
tuurs, zakken en naden plus de zeer
modieuze breedgerande hoeden gaven
niveau aan de getoonde modellen.
ADVERTENTIE
45. Joris beëindigde zijn telefoongesprek en trad
zwierig naar buiten. „Ik heb mijn kantoor even ge
beld!" verklaarde hij. „Gieter 389 is al onderweg naar
de Stieltjes-sluis!" „Ik geloof er niets van!" riep Pan
da brutaal. „Jij hebt helemaal geen kantoor en geen
389 loodgieters in je dienst. Je bent me weer aan het
beetnemen! Je bent een oplichter!" „Maar manneke
nu toch!" sprak de ander berispend. „Zo hoor ik het
niet gaarne! Mijn eerlijke levenswandel is toch wijd
en zijn bekend, dacht ik zo! MaarDe rest
van zijn woorden werd echter overstemd door de sire
ne van een politieauto, die bij hen stilhield. „Bent u
Joris Goedbloed?" vroeg een agent, uitstappend. „Ja
ik zie het al! Het signalement klopt! Komt u maar
nee, meneer!" „Oei! Eh.ik meen.oef!" prevelde
de aangesprokene, terwijl hij het benauwd warm kreeg.
Doorziet men mij? Ik bedoel; hoewel mijn werkmetho
den misschien wat vooruitstrevend zijn, geef ik toch
geen reden tot klachten.Uit welke hoek waait de
wind, zou ik willen weten?"
48. Als de goudsmid Lie zegt, dat Jade
ontvoerd werd, kijkt Rechter Tie Tsjiao
Tai veelbetekenend aan. „Jawel, meneer,
ontvoerd!" bromt de voormalige Prefect.
,En uw ambtsvoorganger heeft daar
vrijwel niets aan gedaan, die incompe
tente wijsneus. Een schandaal hoe tegen
woordig Rechter Tie heft zijn
hand op. „U hebt uw dochter niet als ver
mist opgegeven, meneer Woe. Ik heb het
dossier „Vermiste Personen" zelf geraad
pleegd en Prefect Woe werpt de
rechter een meewarige blik toe. „Ik zei
toch dat Jade ontvoerd is, edelachtbare.'
Ik heb dat terstond aan uw ambtsvoor
ganger gerapporteerd. De hemel alleen
weet in wat voor een dossier die lummel
dat belangrijke stuk heeft gestopt. Tegen
woordig schijnt iedereen zomaar ambte
naar te kunnen worden. In mijn tijd, me
neer, toen werden er eisen gesteld aan
een kandidaat. Toen ik mijn eerste exa
men deed, vijftig jaar geleden
„Door wie is uw dochter ontvoerd, me
neer Woe?" onderbreekt Rechter Tie hem.
„Door wie? Dat had uw voorganger be
horen uit te zoeken, meneer! Hij heeft
er echter niets van terecht gebracht. Dg
diefstal van het goud van de Keizerlijke
Schatmeester heeft hij ook niet kunnen
oplossen. En wat deed onze regeringZe
hebben hem ontslagen! In mijn tijd wer
den zulke nietsnutten onthoofd, meneer!"
768. De knieën van boer Spruitjes knik
ten, toen hij het luidruchtige klapwie
ken hoorde. „Als d-d-dat een s-s-spreeuw
is", stamde hij, „dan is het wel een
k-k-knoert van een s-s-spreeuw!"
Zijn angstige vermoedesn werden be
waarheid, toen hij over het dak van zijn
boerderij een reusachtige vogel zag nade
ren. In de duisternis kon de boer het
verschil tussen Bram en de spreeuw niet
onderscheiden. Voordat Bram een waar
schuwing kon uiten, vlogen de hagelkor
rels hem al om de oren.
Het was een geluk, dat hijzelf niet ge
troffen werd. Maar zijn vleugels waren
minder fortuinlijk. Alle stukjes, die zo
zorgzaam aan elkaar waren gezet, scheur
den open en Bram kreeg een gevoel, alsof
iemand de grond onder zijn voeten van
daan trok.
Hij sloeg wild met de armen, maar het
baatte niet.
Als een baksteen viel hij omlaag, recht
op de waslijn af, waaraan de boerin voor
de frissigheid nog enkele stukjes degelijke
kleding had laten hangen.
DAAROM, J
WAAROM BWJV6N
—7 STAAN i
5PIB
