VAN DAG TOT DAG
Ontevreden Westduitse boeren
wensen geen pact met de NPD
Leider Rehzvinkel kent
boerenleider" Biesheuvel
Akkoord tussen communisten
en Mitterrands federalisten
Manescoe gaat VN-vergadering leiden
r
keuze uit spaarvormen met
Moeilijk gedokter
Sdhootstafeltje
Weer revolte van
Labour-leden
tegen Wilson
Voldaan Br it je
WOENSDAG 8 MAART 1967
3
akbondsleider Hof fa
meldt zich voor straf
NEDERLANDSCHE
MIDDENSTANDSBANK
De bank waar u zich thuis voelt!
A grarisch ghetto
Boer Koekoek
Enkele Franse ministers
niet zeker van zetel
Bootaf houder
Verleden voorbij
Studentenbond
tel eg ramm en
Het conflict tussen huisartsen en zieken
fondsen, dat enige tijd geleden tot een op
lossing genaderd scheen, ziet er hopelo
zer uit dan ooit. De Ziekenfondsraad
heeft geen bruikbaar advies aan de mi
nister kunnen verstrekken, de huisartsen
blijven bij hun eenmaal ingenomen stand
punt, dat de tarieven tot acht a twaalf
gulden moeten worden opgetrokken.
Er wordt gesproken over de mogelijk
heid van een prijsstop, die zou betekenen
dat de artsen zouden worden onderwor
pen aan verbod tot berekening van hoge
re tarieven dan door de regering vast te
stellen. De onrechtmatigheid van zo'n me
dische prijsbeheersing valt al dadelijk dui
delijk in 't oog. De artsen hebben hun eisen
niet gebaseerd op willekeurige verlangens
tot een hoger inkomen, maar op de alge
meen geldende kosten van levensonder
houd en de minimale berekening van prak
tijk-kosten, met andere woorden: op een
redelijk lonende arbeidssituatie. Deze si
tuatie is voorwaarde tot behoud van een
enigszins voldoende aantal huisartsen. De
samenleving kan niet onder het argument
uit, dat zij dit aantal nodig heeft om ge
zond te blijven en dat zij dus de om
standigheden moet bevorderen, die het
ambt aantrekkelijk kunnen doen blijven.
Aan de andere kant kan de ziekenfonds
patiënt die hoge tarieven niet opbrengen,
noch door een hogere premie noch door
een gedeeltelijke bijbetaling uit eigen zak
per consult.
Hoe gevaarlijk deze toestand wordt voor
de volksgezondheid, behoeft geen nadere
uiteenzetting. Zelfs de verplichting om het
consult zelf te betalen bijwijze van voor
schot op een latere restitutie door zijn
ziekenfonds, zal de patiënt weerhouden op
tijd zijn dokter te raadplegen. Dit brengt
niet alleen de doeltreffendheid van de me
dische hulp in gevaar maar vermindert
automatisch ook weer de inkomsten van
de huisartsen.
Een blijvende, afdoende oplossing voor
deze problematiek lijkt niet te vinden op
het vlak van de thans bestaande organi
satie. Een radicale wijziging van die or
ganisatie zou slechts de kant van rege
ringssubsidie kunnen opgaan, met dien
verstande dat een uniform landelijk stel
sel van premieheffing wordt ingevoerd, af
gestemd op inkomstentabellen naar mo
del van de inkomstenbelasting waar
door de ziekenfondsen over meer geld zou
den kunnen beschikken, dat bovendien zou
moeten worden aangevuld met rijkssub
sidie, waardoor zij de gevraagde artsen
tarieven zouden kunnen betalen.
Daardoor zou tegelijk de huidige situ
atie, waarin een patiënt met een krap in
komen dat net boven de weistandsgrens
ligt, evenveel voor zijn medische verze
keringen moet opbrengen als een miljo
nair, uit de wereld zijn geholpen. Het par
ticuliere karakter van onze medische hulp
zou daardoor onaangetast blijven, maar
het sociale aspect ervan zou er heel wat
bij winnen.
Artsen en patiënten hebben recht op een
oplossing, die niet beiden (of één van hen)
tot kind van de rekening maakt.
Voor het eerst na lange tijd heeft onze
legerleiding weer eens voor nieuws ge
zorgd. Zij werkt de laatste jaren zozeer
in het verborgene.dat men op zeker ogen
blik zou kunnen menen, dat Nederland de
raad had opgevolgd van een Larense fa
brikant, die op zijn bedrijf in neonletters
„Nederland Ontwapent" heeft laten aan
brengen. En die deswege tot in hoogste
instantie is vervolgd, maar vrijgesproken.
Niets daarvan echter, wij hébben nog
een leger en een legerleiding, en beide
hebben van zich doen spreken door een
krachtmeting, die in opzet en omvang de
afmetingen van ons land ere aandeed: iets
minder dan 100 dienstplichtigen, die vier
maanden geleden in de burgermaatschap
pij waren teruggekeerd, werden per ra
dio opgeroepen en moesten zich in allerijl
melden in het kamp 't Harde van de 44ste
Artillerie Afdeling.
Er kwamen er echter veel minder, want
natuurlijk kon niet iedereen zomaar op
stel en sprong ten oorlog.
Gistermiddag om half 3 waren er 45
present, om twaalf uur 's nachts was dat
getal aangegroeid tot 70.
„En iedere trein bracht weer nieuwe
troepen aan", zei de t.v. gisteravond. Dat
klonk een beetje overdreven, zoals trou
wens alles wat over deze oefening en haar
resultaat ten beste is gegeven.
Als men moet afgaan op wat de leger
leiding heeft ten beste gegeven, was het
de bedoeling om na te gaan hoe snel
dienstplichtige manschappen uit hun bur
gerwerkkring in geval van een noodtoe
stand bij hun onderdeel konden zijn. Maar
een noodtoestand betekent (zo oordeelt
de nuchtere leek althans) dat men niet
honderd, mar.r honderdduizend man-
schapp-n moet oproepen. Men kan zich
voorstellen dat een zo massale oproep de
grootste moeilijkheden schept bij het ver-
voersapparaat, niet alleen door de opeen
hopingen van mannen op de stations,
maar ook door de noodzakelijke inleg van
extra-treinen en de daardoor veroorzaak
te uitschakeling van de normale dienst
regeling. En dan gaat men nog uit van de
onwaarschijnlijke veronderstelling, dat
het vervoersapparaat intact is, dat geen
bombardementen aan de gang zijn, dat
geen evacuaties van steden moeten wor
den uitgevoerd en dat geen vijandelijke
acties in enigerlei vorm de communicatie
belemmeren.
Als men honderd mannen oproept, van
wie er acht uur na de oproep pas de helft
gearriveerd is, ofschoon de vervoerstoe-
stand ideaal is, wat moet er dan terecht
komen van een massale oproep in een
werkelijke noodsituatie?
Alles duidt erop, dat de legerleiding de
ze stunt, die de weidse naam „Schootsta-
fel" kreeg, als een serieuze steekproef be
schouwt. Men kan veilig aannemen, dat
de proef ten overvloede heeft aangetoond,
dat bij een plotseling uitbreken van een
oorlog met moderne wapenen de kans op
een effectief in werking stellen onzer de
fensie bijzonder klein is. Nieuwe militaire
denkbeelden moeten steeds meer uitgaan
van de zekerheid, dat slechts een voortdu
rend in werkelijke dienst staand beroeps
leger nog enige mogelijkheid biedt om op
tijd tot defensieve actie over te gaan. En
die defensieve actie hangt dan nog voor
namelijk af van de wijze, waarop zo'n
staand leger georganiseerd en bewapend
is.
Het resultaat van zo'n kleinscheepse
proef als „Schootstafel" (dat de neiging
tot spottende commentaren oproept) kan
leerzaam zijn, indien de militaire deskun
digen er de les uit trekken, die erin zit.
De leek mag echter hun problemen niet
onderschatten en moet bedenken, dat zij
nog steeds gebonden zijn aan traditionele
toestanden en opvattingen die voor een
deel buiten hun macht liggen.
Het wachten is op een nieuwe minister
van Defensie, die modern genoeg denkt en
oorspronkelijk genoeg weet te handelen
om Nederland te verlossen van nutteloze,
dure, verouderde toestanden en onze de
fensie weet te onderwerpen aan een totale
reorganisatie, zodat zij tenminste nog iets
zal kunnen betekenen voor onze reële vei
ligheid.
99
(Van onze correspondent)
DORTMUND. Dertigduizend luid
keels ontevreden West-duitse boeren heb
ben gisteren in Dortmunds reusachtige
Westfalen-halle zelf het dreigende gevaar
van een pact met de Nationaal Demo
cratische Partij Duitsland (N.P.D.) be
zworen. Een stormachtig gejoel deed drie
plotseling ontvouwen zwart-wit-rode
N.P.D.-vaandels schielijk verdwijnen. De
verwachting, dat de omstreden neo-nazi-
partij met een paar honderdduizend stem
men versterkt zou kunnen worden, heeft
daarmee iets van zijn dreiging ingeboet.
Boerenbond-leider Edmund Rehwin-
kel had dat vuur overigens zelf aangewak
kerd. Onlangs verklaarde hij, dat „het
toch geen kwaad zou kunnen wanneer een
paar honderdduizend boeren eens een
keer op de N.P.D. zouden stemmen". Na
de gisteren stormachtig beleden afkeer
door zijn eigen gehoor, maakte hij een
zwenking en gaf in een persconferentie
te verstaan, eventueel heil te zien in een
samengaan van de boeren met de midden
stand in een eigen groepering.
Hoewel Rehwinkel voorlopig nog niet
van plan is een nieuwe partij te stichten,
was de hint aan het adres van de be
staande Duitse partijen niet mis te ver
staan: een dergelijke bond zou een mach
tig blok worden, omdat de ontevreden
heid bij de Duitse boeren vrij algemeen
WASHINGTON (AFP) James Hoffa,
leider van de machtige Amerikaanse bond
van transportarbeiders, heeft zich gisteren
bij de justitiële autoriteiten gemeld om
de straf te ondergaan waartoe hij in 1964
werd veroordeeld. Hij kreeg toen acht jaar
omdat hij tijdens een proces over het aan
nemen van steekpenningen tot een bedrag
van een miljoen dollar, getracht had de
jury om te kopen.
Toen de 54-jarige vakbondsleider het
politiebureau in de buurt van zijn luxueu
ze villa binnenging, riep hij de verslagge
vers toe: „Pas op dat ge uw grondwette
lijke rechten niet verliest."
ADVERTENTIE
4%tot 6
HWWWWWtfWIIMMWWWWUMMWWMAMMMWMAIWWUWWUMIMMWUWIMWWWWWMUIMWIIIMUWWWWWIMWUM
lijkt. Een dergelijk blok zou overigens,
een geduchte zo niet een dodelijke
aderlating voor de N.P.D. betekenen.
De Duitse boeren, door eenzijdig onte
vreden denken van hun leiders in een
agrarisch ghetto gedrongen (aldus de
voorzitter van de Duitse agrarisch-poli-
tieke studiecommissie, dr. Fritz Steding)
maken front tegen de subsidie-politiek
van de regering in Bonn. De Bondsdag
heeft de subsidies in het kader van het
zogenaamde „groene plan" dit jaar met
289 min. mark ingekrompen. Zij deed dit
in het kader van de algemene bezuini
gingen, die de nieuwe coalitieregering
ADVERTENTIE
„Ad Bu Ko'
Administratie - Balansen - Belastingzaken
Staten Bolwerk 54 - Haarlem - Tel. 14532
(Van onze correspondent)
LONDEN. In de afgelopen nacht
heeft zich in het lagerhuis een nieuwe
Labour-revolte voor gedaan. Zeventien
fractie-leden voornamelijk behorende
tot de linkervleugel, onthielden zich van
stemming toen de conservatieven een po
ging deden om een regeringsmaatregel
ongedaan te maken, waarbij een salaris
verhoging van technici werkzaam bij chi
rurgische centra, ongedaan werd ge
maakt.
Deze onthouding is overigens niet te
verwonderen, want de loonstop heeft in
de Labour-partij veel kwaad bloed gezet.
De gebeurtenis was minder dramatisch,
dan toen zich een week geleden 62 fractie
leden tegen de defensiepolitiek uitspra
ken. Wilson's uitbarsting, waarbij hij de
hardnekkige opposanten met kwaadaar
dige honden vergeleek en het dreigement
uitte hen politiek te laten afmaken, heeft
als schoktherapie waarschijnlijk wel eni
ge uitwerking gehad, hoewel de premier
zichzelf met deze overdreven critiek gro
te schade heeft gedaan.
De kwestie van de stemdiscipline zal
volgende week in een speciale fractiever
gadering van Labour worden besproken.
Om de atmosfeer niet helemaal te beder
ven heeft men van officiële Labour-zijde
niet al te veel drukte gemaakt over een
protestbrief van aartsrebel Sydney Silver
man tegen het optreden van zijn vroegere
geestverwant Harold Wilson.
heeft doorgevoerd. Bonn had eigenlijk
ontdekt, dat de tot nu toe over Duits-
lands akkers uitgestorte miljarden voor
reorganisatie, herverkaveling en sane
ring een tegenovergestelde uitwerking
hadden: de keuterboeren bleven, de dis
pariteit tussen landbouw en industrie
bleef bestaan en de sanering van onren
dabele bedrijven bleef uit.
Niettemin jammert de Duitse boeren
stand over ernstige benadeling. Hoewel
Duitslands graanprijs de hoogste in de
EEG werd als gevolg van ondoordachte
acties van Konrad Adenauer in 1951, om
de boeren voor de CDU te behouden, stelt
Edmund Rehwinkel, dat Duitsland naakt
en barrevoets de EEG binnen stapt. Hoe
wel de Duitse boeren tezamen slechts 0,7
percent van Duitslands belastingop
brengsten betalen, hoewel ze sinds 1956
met veertig miljard DM meer steun kre
gen dan de gehele Duitse sociale woning
bouw en hoewel het landbouwfonds van
de EEG alleen dit jaar al 560 miljoen
DM voor Duitsland uittrok, wil Rehwin
kel toch miljoenen meer van Bonn, „om
dat de opbrengsten van de landbouw de
laatste vijftien jaar verdrievoudigd zijn,
terwijl de industrie in dezelfde periode
vijf maal zoveel opbracht." Rehwinkel
zegt er niet bij dat rationalisering in de
industrie een geweldig succes had, ter
wijl dat idee bij de Duitse boeren aan
dovemans oren is gericht.
30.000 paar verhitte handen kwamen in
Dortmund gretig op elkaar bij iedere uit
spraak van de in sigarenrook gehulde on
gekroonde boeren-koning van Duitsland.
Dreunend klonk het gejubel en dreigend
later het fluitconcert, toen Rehwinkel de
bondsminister van Landbouw Hermann
Höcherl ter sprake bracht, de man die
natuurlijk door de boeren als het zwarte
schaap wordt gezien. Toch lieten de grim
mige landbouwers van Slees wijk Holstein
tot Beieren zich niet tot hysterie verlei
den.
Velen lachten om he( gejoel van an
deren, als om een dagje naar de kermis
en dachten aan hun zorgen thuis. Ook de
manoeuvre met de NPD-plakkaten op een
verdacht goed getimed moment uitgerold,
wekte woede in plaats van de wellicht
verwachte demonstratieve bijval. Ook Reh
winkel hield zich aan een zekere koers
en waagde zich aanvankelijk aangeduide
chantage niet waar te maken.
Op een vraag, of hij boer Koekoek ken
de, antwoordde Rehwinkel, dat dat niet
het geval was, maar dat hij „natuurlijk"
wel regelmatig sprak met minister Bies
heuvel en de leider van- het NKV, Mer-
tens. Rehwinkel duidde beide heren aan
als „boerenleiders".
Bij een bezoek van de Engelse ko
ningin Elizabeth aan een doofstom-
meninstituut in Stoke Poges rukte
een klein jongetje zich los van zijn
moeder. Met een vlaggetje achter
zijn rug rende hij naar de koningin
toe, om een gesprekje te voeren
(foto boven) Voldaan (foto be
neden) loopt hij daarna terug naar
zijn moeder (Telefoto).
(Van onze correspondent)
PARIJS. De communisten heb
ben zich bereid verklaard hun kandi
daten voor de tweede ronde der
Franse Kamerverkiezingen op zondag
a.s. in vijftien districten terug te
trekken ten bate van een lid van de
mmni
(Van een medewerker)
Cornelioe Manescoe, die er vrijwel zeker van kan zijn dat hij zal wor
den gekozen tot voorzitter van de Algemene Vergadering van de Ver
enigde Naties, die in september in New York bijeenkomt, is een typische
vertegenwoordiger van het polycentrisme het veel-centrumdom
van het communisme in het Oost-Europa van tegenwoordig.
Hij heeft het vooruitzicht, de eerste
vertegenwoordiger van een communis
tisch land te zijn die de V.N.-assem-
blee presideert. Dat dankt hij vooral
aan de onafhankelijkheid waarmee hij
opereert als stuurman van de onafhan
kelijke koers van Roemenië. En aan de
innemendheid waarmee hij uitvoering
geeft aan de politiek die premier Mau-
rer al in 1964 als volgt omschreef:
„Roemenië ontwikkelt zijn relaties met
landen, die verschillende sociale en
economische systemen hebben, aange
zien ons land ervan overtuigd is dat
dit het nationale belang van elk land
bevordert en tegelijk een belangrijke
factor ter bevordering van de vrede
ming van een jonge schrijver in Sofia:
„Die arme vader van mij. Zijn hele
leven heeft hij geroepen „Leve Sta
lin." Nu hoort hij dezelfde mensen roe
pen: „Weg met Stalin." Hij is opgehou
den met roepen en ik zal nooit iets
roepen."
Raak schreef de New York Times de
zer dagen in een beschouwing over de
veranderingen in Oost-Europa, dat in
dat gebied „het verleden voorbij is."
De Weense correspondent van het blad
zette twee uitlatingen naast elkaar, die
typerend zijn voor verschillen van op
vatting tussen de oude generatie en de
jonge die is opgegroeid zonder „roman
tische" band met het communisme.
Een Warschause professor zei: „Ze
lachen om ons en om wat we voor hen
tot stand hebben gebracht. Zij kennen
alleen de verworvenheden. Wij hebben
geleden om ze te scheppen. Zonder ons
zouden zij nooit de universiteit heb
ben bezocht. Wij hebben voor iedereen
mogelijkheden geschapen, die vroeger
alleen de rijken hadden. Zij accepteren
dat, maar weten niet wat het ons heeft
gekost."
Daar tegenover staat de ontboeze-
Van Manescoe mag men aannemen,
dat hij hoewel behorend tot de ge
neratie van de vader van die Sofiase
schrijver niet altijd „Leve Stalin"
heeft geroepen, toen dat in de mode
was. De Roemeense zorg voor het be
houd van eigen soevereiniteit tegen
over het supra-nationale streven van
Stalin en diens opvolgers, dat zou neer
komen op directe Russische overheer
sing, valt weliswaar de laatste jaren
sterker op, maar heeft zich binnen de
muren van de Comecon al veel langer
doen gelden. En het lijkt niet onwaar
schijnlijk dat Manescoe al in de jaren
1955 tot 1960 kon worden gerekend tot
degenen die zich bijzondere inspannin
gen getroostten om de boot van de door
Je Russen gewenste supranationale
taakverdeling af te houden.
Hij was toen vice-voorzitter van de
Roemeense plan-commissie, die des
tijds al zon op middelen om de over
vloedige bodemschatten te gebruiken
voor een intensieve industrialisatie van
het eigen land.
Manescoe behoort ook tot de gene
ratie van die professor, die het speet
dat de jongeren geen begrip hebben
voor de offers die de ouderen zich heb-
Cornelioe Manescoe
ben getroost om een eind te maken aan
het grootgrondbezit en, in het alge
meen, de feodaliteit van het Oost-
Europa van voorheen. Manescoe die in
1916 werd geboren, was al tijdens zijn
rechtenstudie in Boekarest lid van de
democratische studentenvereniging.
In 1936 werd hij lid van de Roe
meense arbeiderspartij, de huidige
communistische partij van Roemenië,
die voor zich de eer opeist voor wat er
in economisch opzicht ten goede is ver
anderd en al zal zij dat niet met
zoveel woorden zeggen, ook voor de
betrekkelijke onafhankelijkheid, die
Roemenië nu als satellietstaat bezit.
Dat het in Roemenië schort aan vrij
heid van meningsuiting, wordt door de
communistische regeerders uiteraard
gezien als een onvermijdelijk kenmerk
van de huidige revolutionaire fase
waarin zij hun „verworvenheden" be
dreigd achten van binnen en van bui
ten uit.
De Roemeense minister van Buiten
landse Zaken is van 1948 tot 1955 werk
zaam geweest op het Roemeense mi
nisterie van Defensie. Na de periode
\yaarin hij vice-voorzitter was van de
plan-commissie, heeft hij twee jaar als
ambassadeur in Hongarije gefungeerd
voordat hij in maart 1961 werd be
noemd in zijn huidige ambt. Hij heeft
in dat ambt steeds nauw samenge
werkt met premier Maurer en met de
partijsecretarissen: Gheorghe Ghe-
orghioe-Dej en, na diens overlijden
in 1965, Nicolae Ceausescoe.
Twee jaar geleden werd hij ook zelf
in het centrale partij comité opgeno
men. Hij heeft, al of niet in gezel
schap van de zojuist genoemde chefs,
verre reizen gemaakt. Belangrijk was
ongetwijfeld het bezoek dat hij in 1965
met Ceausescoe aan Moskou bracht.
Het lukte daar, aanzienlijke verbete
ringen aan te brengen in de betrek
kingen, waarmee het mis was sinds
1962 toen Roemenië officieel liet we
ten dat het weigerde, op te gaan in
de „internationale socialistische werk
verdeling". De Russen erkenden in
1965 nadrukkelijk de Roemeense soeve
reiniteit. De economische banden tus
sen de twee landen werden op die ba
sis nauwer aangehaald.
Andere reisdoelen van Manescoe wa
ren: Parijs (zonder meer in juli 1966
in het gevolg van premier Maurer),
Brussel, Washington, waar hij in 1963
over uitbreiding van de handelscontac
ten onderhandelde en Bonn, waar hij
in januari j.l. met zijn collega Brandt
besloot tot herstel van de diplomatie
ke betrekkingen, een besluit dat tot de
huidige Oosteuropese discussie over de
verhouding tot West-Duitsland heeft ge
leid.
Voor tal van staatslieden, onder wie
onlangs minister mr. Luns, is hij als
gastheer opgetreden. Hij heeft een te
genbezoek aan Nederland belbofd. In
december 1965 heeft hij een negendaag-
se rondreis door de Verenigde Staten
vastgekoppeld aan zijn bezoek aan de
Algemene Vergadering van de Verenig
de Naties in New York, waar hij een
onorthodoxe rede hield en blijkbaar zo
veel indruk maakte dat de afgevaar
digden tot de conclusie kwamen dat
hij hun college als voorzitter niet zou
misstaan.
linkse Federatie van Frangois Mitter
rand, die zij de eerste maal niettemin
achter zich hadden gelaten.
Frangois Mitterrand had stelljng ge
hoopt zijn communistische bondgenoten
tot nog meer concessies te kunnen bewe
gen om langs die weg zijn toekomstige
Kamerfractie ten koste van de gaullisten
te vergroten. Maar van zijn motivering,
dat de communistische kiezers wèl op een
federalist, maar alle federalistische aan
hangers niet steeds op een communist
zouden willen stemmen, hadden Mitter
rands partners in het volksfront-in-opbouw
toch niet terug. Hun antwoord luidde, met
marxistische gestrengheid, dat men met
kiezers die nu nog bang voor de commu
nisten zijn nooit een degelijk eenheids
front zal kunnen vormen, zodat die be
vreesde aanhang van de Federatie dan
maar moest afvloeien naar het rechtse
kamp van gaullisten of centrum-demo
craten, waar ze dan blijkbaar thuis be
horen.
De vijftien afwijkingen, waarin de com
munisten op die algemene regel hebben
willen berusten, zijn vooral bedoeld om
belangrijke gaullistische concurrenten een
nederlaag te kunnen bezorgen. Zeker twee
ministers, Messmer (van Oorlog) en
Sanguinetti (van de Oud-Strijders), zullen
vermoedelijk het slachtoffer worden van
die communistische strategie. Van zijn
kant zal de onfortuinlijke leider van het
Democratische Centrum, Jean Lecanuet,
die in de tweede ronde toch nog een
vijftigtal kandidaten in de strijd houdt, een
derde minister Louis Joxe, in Lyon waar
schijnlijk kunnen verplichten eveneens in
het zand te bijten. En tenslotte staat nog
een vierde minister, Couve de Murville
(Buitenlandse Zaken), in Parijs ook nog
op de nominatie voor een nederlaag, die
hij dan eveneens op rekening van de com
munisten zou mogen schrijven.
Doch door die verschillende mogelijk
heden zullen de gaullisten toch eerder in
hun prestige dan in hun feitelijke stel
lingen bedreigd kunnen worden, want het
lijkt nu wel uitgesloten dat zij hun huidige
parlementaire meerderheid nog zullen
verliezen.
!l
J
Maximum. In Oostenrijk is een 18-jarige
scholier tot vijftien jaar gevangenis
straf veroordeeld wegens moord op zijn
grootmoeder en stiefvader. Vijftien jaar
is de maximum gevangenisstraf voor
minderjarigen in Oostenrijk.
Verdovende middelen. Vijftig percent van
alle Zweedse vrouwen onder de dertig
die worden gearresteerd voor een wets
overtreding, is verslaafd aan verdovende
middelen. Dit heeft de Zweedse raad
voor de geneeskunde bekendgemaakt.
In het rapport wordt voorts meegedeeld
dat 36 percent van alle gearresteerde
mannen in de leeftijdsgroep van 20 tot
30 jaar verslaafd is aan verdovende
middelen.
Slachtoffers. Bij onlangs voorgekomen
overstromingen op het Indonesische ei
land Soembawa zijn 8 mensen verdron
ken.
