„ON DINE" van Jean Giraudoux
11212114
Terlenkd
m 'n verl °Un9
peekEScloppenburg
Veel talent in jong
cabaretconcours
téëÖSo
'J P&c
VANAVOND
SjL
wasvcrzorgers
k
Etmaal beat werd
wereldrekord
Antiprijzen-
prijzen in
Florence toegekend
NEGEN MUZEN
Bergman ziet meer
in Noorwegen
Oog van de duivel
VERLOVINGSRINGEN
JAGQ. FRANK
MAANDAG 2 0 MAART 1967
7
Sceptisch
Ongeloofwaardig
Zit ook u met
het droog- en of ruimte
probleem voor uw was?
Wees verstandig
mevrouw, laat die
maandag ook bij u een
normale dag zijn,
doe als zoveel ver
standige moderne
dames, bel
HA A K wasverzorgers
en uw was wordt
gehaald en binnen
enkele dagen, keurig
gestreken, gevouwen,
geperst, ja ,,kastklaar"
weer bij u thuis bezorgd.
m
Middelmatige voorstelling door Toneelgroep Ensemble
- J
>r
cv-,
Te aards
C. B
De radio geeft dinsdag
T el evisie pro grammas
Pittig
Boegeroep
ADVERTENTIE
ALS STUDENT aan de Sorbonne kreeg
Jean Giraudoux eens de opdracht van zijn
professor, binnen een week een commen
taar te schrijven op de uit 1811 daterende
vertelling „Ondine" van de Pruisische of
ficier en auteur van ridderverhalen baron
De la Motte Fouqué, afstammeling van
Franse emigranten. Giraudoux heeft daar
langer dan die ene week voor nodig ge
had. Pas in 1939, toen hij 57 jaar was,
kwam dat „commentaar" tot stand en
dankzij de aandrang en de actieve mede
werking van cfe grote Franse toneelleider
Louis Jouvet kreeg het toen de vorm van
een toneelspel, een sprookjesspel. Voor de
vroeg-negentiende-eeuwse Duitse roman
tiek, waarvan de vertelling een typisch
voorbeeld is, had Giraudoux zijn leven
lang grote belangstelling en met zijn „On
dine" heeft hij geprobeerd die nogal zware
Duitse romantiek en sprookjesmystiek met
zijn eigen Gallische ironie en spirituele
dichterlijkheid te benaderen. Deze po
ging heeft een toneelspel opgeleverd, dat
nog altijd wel onderhoudend is door de
knappe afwisseling van amusante, poëti
sche en lichtelijk ontroerende momenten,
maar dat als dramatisch werk nu toch al
duidelijk tot de verleden tijd behoort. Het
vertegenwoordigt een genre, dat in zijn
verhouding tot het hedendaagse toneel on
miskenbaar museumachtig aandoet.
De betekenis, die Giraudoux door zijn
bewerking aan de vertelling van de Prui
sische officier-romanticus heeft gegeven,
gaat veel dieper dan dat verhaal. Hij
heeft er zijn sceptische kijk op het leven
van de maatschappelijk-gebonden mens in
weergegeven, van de mens, die de idealen,
die hij zegt na te streven, niet verwezen
lijkt wil en kan zien, omdat het volmaakt
nooit verzoend kan worden met de on
volmaaktheden, die inherent zijn aan de
menselijke samenleving. Ondines liefde
voor de ridder Hans is bovenaards, en
dus absoluut en onvoorwaardelijk; maar
dat is meer dan hij, gebonden aan de
compromissen van het aardse dagelijk
se leven, kan verwerken. De mens mag
zich nóg zo aangetrokken voelen tot de
harmonie van het ideaal, hij zal er in de
praktijk nooit mee kunnen leven; hij zal
er integendeel op den duur bang voor wor
den, wanneer hij zich realiseert, dat hij te
kort schiet tegenover de hoge eisen, die
het aan hem stelt. Op die betekenis zal
de vertaler, wijlen Werumeus Buning, des
tijds hebben gedoeld, toen. hij schreef:
„Onder de lichte en lenige, spotzieke en
ernstige oppervlakte van het spel liggen
grote diepten, als onder speels en zonver-
licht water".
Die grote diepten heeft de Toneelgroep
Ensemble in haar opvoering, die zater
dagavond in de Haarlemse schouwburg
te zien was, echter maar vagelijk voel
baar weten te maken. De opvoering bleef
grotendeels steken in de geijkte sprook
jesstijl, met een flinke nadruk op de hu
mor (meer nog dan op de ironie), maar
tevens in een zo aardse speeltrant, dat de
„Watergeesten" als bovennatuurlijke we-
zems volstrekt ongeloofwaardig werden.
En zonder die suggestie van bovennatuur
lijkheid, die een subtiel maar toch werk-
ADVERTENTIE
ui?.. .„v.-
\Vft
".Iri.
V ,->v
4, V'
mSsm M* -.wMé
Sigrid Koetse en Coen Flink m
Ondine".
zaam element van de hele voorstelling
moet vormen, kan de diepere bedoeling
van Giraudoux dat tragische contrast
tussen realiteit en droomwereld nooit
tot uitdrukking komen. Ook aan de tekst
schijnt (ik weet niet door wie) nogal wat
veranderd te zijn. Toen ik destijds de
Parijse opvoering van Jouvet zag, kwam
er behalve de koning ook een koningin
Yseult in het stuk voor; er waren twee
figuren, „Bertram" en „le Poète", die
nu verenigd zijn tot „Bertrand, de dich
ter"; de „Salambo"-zangers ontbraken
toen, maar enkele andere kleine rolletjes
zijn uit het stuk verdwenen. Ik geef toe,
dat de oorspronkelijke tekst van Girau
doux heel lang en woordenrijk was, maar
dat is hij nog altijd; en ik vraag me dus
of het stuk er door deze ingrepen inder
ad beter op is geworden.
Sigrid Koetse was niet de door het Won
der omgeven waternimf, die Ondine moet
zijn om ons te doen geloven, dat zij door
de koning van het geestenrijk slechts tij
delijk aan de aarde is „uitgeleend". Zij
was daar te aards in haar guitigheid, te
hard in haar temperaments-uitbarstingen
voor. Alleen in de slotscène, in de prach
tige afscheidsdialoog met de stervende
Hans, kwam er een ontroerende zuiverheid
in haar spel en een klank van innerlijke
bewogenheid in haar stem. Coen Flink
speelde met veel humor Ridder Hans,
wiens geestelijke logheid hij af ten toe wel
wat zwaar onderstreepte, maar ook zijn
vertolking groeide naar het slot toe en
bereikte daar eveneens een indrukwek
kend niveau. Jan Retèl, als de aarde ko
ning, trof zelf voortreffelijk de vereiste
toon, die zijn regie bij een aantal andere
spelers niet had weten op te roepen. De
onaardse koning, namelijk die van de
.Watergeesten", bleef in de vertolking
van Cor van Rijn een sombere boeman.
(Van onze correspondent)
DEVENTER Welgeteld 103 jeugdige
beatfans hebben zaterdagavond slaperig
imaar wild-enthousiast een nieuw wereld
record beat-langspelen begroet. Het de
cor? Een piepklein rokerig en zeer la
waaiig beatzaaltje in het Deventer stads
centrum, waar koffie, bouillon, druiven
suiker sinaasappelen en andere verster
kende middelen grif van de hand gingen
om de stemming erin en de slaap eruit
te houden. Op het podium sloeg de jonge
Deventer beatgroep „Math" het wereldre
cord langspelen van de Duitse beatgroep
„The Nightbirds" dat op 20 uur en een
kwartier stond met vier uur, zeventien
minuten en drie seconden.
Guus Verstraete was een wel erg kluch
tige kamerheer en Heieen van Meurs
gaf weinig kleur aan de boze stiefdochter
Bertha. In de kleinere rollen was er goed
spel te zien van Magda Janssens en Jan
Apon als het oude vissers-echtpaar en van
Herman Vinck als de dichter.
Wim Vesseur, die toch werkelijk wel
beter kan, tekende voor de nogal saaie de
cors en de merendeels onaantrekkelijke
kostuums.
Simon Koster
Een culturele groep in Florence heeft
zaterdag prijzen toegekend wegens de
grootste onverdiende successen van het
jaar op het terrein van letterkunde, film
en schilderijen. De uit twintig leden oe-
staande jury van Italiaanse beeldende
kunstenaars lieten weten, dat hun Premio
Fata beschouwd moest worden als een
antiprijs tegen de vloed van prijzen, die
elk jaar wordt teogekend. De Antiprijs zal
voortaan ook elk jaar worden toegekend.
Dit jaar kregen de twijfelachtige eer
van een onderscheiding de jonge roman
cier Alberto Bevilacqua, de filmregis
seur Gualtiero Jacopetti en de schilder
Renato Guttuso. Jacopetti werd gekozen
wegens zijn omstreden door velen racis
tisch genoemde film Africa Addio. Guttu
so, een lid van het centrale comité van de
Italiaanse communistische partij, ge
niet aldus de jury, ten onrechte beroemd
heid als schilder.
Bevilacqua is het vorig jaar in Italië
bekend geworden nadat zijn roman „Dit
soort liefde" in Venetië was onderschei
den met de Campiello-prijs.
De jury heeft laten weten, dat het drie
tal verwittigd zal worden, dat zij krach
tens de statuten van de Premio Fata nu
elk een miljoen lire moeten betalen.
Rubens. Het onlangs van een tentoon
stelling in Cairo gestolen schilderij van
Rubens „Twee Figuren" is terug. Vier
anonieme personen lieten na de roof
in een brief weten, dat zij de diefstal
hadden gepleegd als vingerwijzing voor
de slechte bewaking. Het doek werd in
een hol onder een weg buiten de stad
teruggevonden. Het was onbeschadigd
President Nasser heeft een paleis be
schikbaar gesteld om als beter bevei
ligd museum ingericht te worden.
„Ondine", spel in drie bedrijven van
Jean Giraudoux naar een vertelling
van Frédéric de la Motte Fouqué. Ver
taald door J. W. F. Werumeus Bu
ning. Première bij de Toneelgroep En
semble op 9 maart te Eindhoven. Eer
ste voorstelling te Haarlem op 18
maart in de Stadsschouwburg. Regie:
Jan Retèl. Hoofdrollen: Sigrid Koetse,
Coen Flink, Cor van Rijn, Heieen van
Meurs, Jan Rètel. Decors en kos
tuums: Wim Vesseur.
Lo van Hensbergen en Liane Saal-
born in de Inktvis van Manuel van
Loggem.
sro,e «Cf™
mode tot uw dienst
(Van onze correspondent)
STOCKHOLM. De Zweedse filmre
gisseur Ingmar Bergman wil zich in Oslo
vestigen, waar hij sedert januari als re
gisseur aan het nationale theater verbon
den is. Hij verklaarde Zweden absoluut
moe te zijn en leverde scherpe kitiek op
de huidige vorm van het Zweedse toneel,
dat een totaal gebrek aan interesse en
actualiteit ten toon spreidt, zoals hij zei.
„In Noorwegen heb ik een groot aantal
nieuwe mogelijkheden ontdekt", verklaar
de Bergman. v„Mogelijkheden, die Zwe
den absoluut niet te bieden had".
Opdracht. Na de succesvolle uitvoering
van Jurriaan Andriessens „Perkshire
Symphonies" door het Kunstmaand Or
kest op 28 februari heeft de directie
van de stichting Kunstmaand Amster
dam besloten, hem de opdracht te ge
ven een compositie te schrijven voor
Sousaphoon en Orkest, welk werk zijn
première zal beleven in de kunstmaand
1967 tussen 15 mei en 2 juni a.s.
ADVERTENTIE
Alléén de mooiste is waard uw
geluk te symboliseren.
Laat uw hart en verstand mee
spreken bij de keuze uit onze
collectie
Gouden - Vlakke en Fantasie-
ringen in diverse prijzen.
J U W E L I ER
Gr. Houtstraat 109 - Te!. 13700
In 1959 het jaar waarin „De maagden
bron" ontstond, maakte Ingmar Bergman
ook de filmkomedie „Het oog van de
duivel", die alle tekenen vertoont door de
maker als een ontspannend intermezzo
in zijn drukke werk te zijn beschouwd.
Hij schreef zelf het scenario, dat geïnspi
reerd is op het Ierse spreekwoord „de
kuisheid van een vrouw is de duivel een
doorn in het vlees" en waarin verteld
wordt, hoe de duivel op zekere dag tot
de ontstellende ontdekking komt, dat er
op aarde een domineesdochter als maagd
het huwelijk in zal gaan. Hij stuurt Don
Juan, die al eeuwen in de hel brandt,
met zijn knecht Pablo naar de aarde om
dit onheil te voorkomen en in het ver
dere verloop van deze badinerende kome
die zet de acteur Jarl Kulle als Don
Juan al zijn verleidingskunsten in om de
kuise domineesdochter (Bibi Andersson)
te verleiden. Onderwijl probeert Pablo
hetzelfde te doen met de vrouw van de
dominee. De duivelse opzet mislukt, door
dat Don Juan werkelijk verliefd wordt
op het meisje en uiteindelijk haar on
schuld respecteert. Bergman maakte van
zijn frivole inval een lichte, plezierige ko
medie, die meer op het woord dan op
het beeld berust, maar voldoende wijs
heid en commentaar op menselijke ge
dragingen bevat om toch helemaal tot het
werk van de meester gerekend te kun
nen worden.
NEDERLAND 1: Na de rubriek „Ken
merk" de NCRV met de film „De held"
Na het journaal en de rubriek „Atten
tie" het televisiespel „De inktvis" van
Manuel van Loggum. Hierin wordt men
geconfronteerd met de werkwaardige
eigenschap van de mens om steeds meer
te willen bereiken in materieel opzicht,
hoewel het geluk hem intussen voorbij
gaat en zijn gezondheid er schade van on
dervindt. Hoofdpersoon in dit spel is San
ders (Lo van Hensbergen), een direkteur
van een kruideniersbedrijf met tien filia
len. Sanders begon als klein kruidenier
tje. Zijn succes eist hem echter zo op,
dat hij zijn gezin verwaarloost. In „Jazz
from a swinging era" een opname van
het optreden van een aantal jazzmusici
in het Minervapaviljoen in Amsterdam
Onder hen de pianisten Earl Hines en
Sir Charles Thompson, de saxofonisten
Budd Johnson en Earle Warren en de
drummer Oliver Jackson. Tot slot het
programma „Kerk en samenleving".
Nederland 2: Na de tweede aflevering
van „Russisch circus" met de clown Oleg
Popow de film „Het oog van de duivel"
van Ingmar Bergman.
(Van een medewerker)
Gedichten van Hendrik de Vries en Hans Andreus vormden de ver
plichte teksten voor de deelnemers aan het cabaretconcours Café 67, dat
zaterdagmiddag in de grote zaal van het A.M.V.J.-gebouw in Amsterdam
werd gehouden. Slechts één mededingster beperkte zich tot het „voor
dragen" van de voorgeschreven verzen; onder de overigen waren er, die
ze in hun programma hadden weten „in te bouwen" met een inventiviteit,
die ook voor hun verdere optreden kenmerkend was. Zo verwerkte de
cabaretgroep Krik-Krak uit Apeldoorn Andreus' „Ik hoor het zonlicht,
pizzicato" tot een grotesk Jan-Klaassenspel, dat het met de „heiligheid"
van de poëzie gelukkig niet al te nauw nam, en trok solist René van den
Beid, eveneens uit Apeldoorn, de zwart-witeffecten uit het gedicht van
De Vries op absurdistische wijze min of meer in de sfeer van het huids
kleurprobleem.
Van den Beid, die als eerste optrad
zelden een voordelige plaats bij een der
gelijke krachtmeting viel buiten de
prijzen, wat niet wegneemt, dat ook zijn
miniatuur one-manshow „Nu mag het
wel" een origineel en veelbelovend ta
lent verried. In tegenstelling tot sommige
deelnemers bracht hij eigen liedjes, die
al bleken stem èn articulatie bij het
zingen soms nog niet geheel toereikend
naar vorm en inhoud zeker niveau had-
dan. Goed afgewerkt was ook zijn persi
flage op het „totaal theater", terwijl hij
er vooral uitsprong met zijn conférence:
actueel, spits, vlot, met goed gevonden
woordspelingen en vaak aardige grapjes
(Dokter Kildare, na een operatie: „Whom
did I kill there?"; Koekoek, op de vraag
of God dood is: „Dat moet'n ze eerst
maar 's bewijz'n!").
Het was overigens opvallend, dat het on
derdeel conférence bij de andere deelne
mers zo weinig aan bod kwam. Ook ble
ken de teksten hier en daar wel eens
wat gerekt; zelfbeperking is nu eenmaal
een deugd, die groeit met de jaren der
artistieke ervaring. Toch vertoonden de
meeste teksten een verfijndheid van in
houd en een verzorgdheid van presenta
tie, die wat de meeste deelnemers be
treft veel doen verwachten voor de
toekomst, al gingen enkele nummers nog
duidelijk mank aan een gebrek aan zelf
kritiek.
Een zeer jong talent, dat zeker nog wel
HILVERSUM I.
7.00 Nws. 7.10 Ochtendgymnastiek. 7.20
Gram.muziek. 7.55 Deze dag. 8.00 Nws. 8.10
Actualiteiten. 8.15 Gram.muziek. 8.50 Mor
genwijding. 9.00 Klassieke gram.muziek. 10.00
Voor de kleuters. 10.10 Arbeidsvitaminen.
12.00 Lichte muziek voor de jeugd. 12.25
Beurs. 12.27 Meded. t.b.v. land- en tuinbouw.
12.30 Uitzending voor de landbouw. 12.40
Lichte orkestmuziek. 13.00 Nws. 13.10 Jour
naal en beursberichten. 13.30 Klassieke en
moderne muziek. 14.40 Voor de jeugd. 15.00
Voor de vrouw. 15.40 Modern strijkkwartet.
16.00 Nws. 16.02 Opera-aria's. 16.15 Voor de
jeugd. 17.15 New York calling. 17.20 Gram.
muziek voor de tieners. 18.00 Nws. 18.15 Ac
tualiteiten. 18.25 Licht instrumentaal ensem
ble. 18.55 Gesproken brief uit Parijs. 19.00
Voor de kinderen. 19.05 Hersengymnastiek.
19.30 Romantische muziek. 20.00 Nws. 20.05
Hou je aan je woord. 20.45 lichte orkest
muziek. 21.15 Achter de muur (hoorspel).
21.45 Licht instrumentaal ensemble. 22.00
Wie waagt, die zingt. 22.30 Nieuws. 22.40
Actualiteiten. 22.50 Venster op de heden
daagse muziek. 23.30 Combo en zangsolist
23.55 Nws.
HILVERSUM II.
7.00 Nws. 7.10 Meditatie. 7.15 Gram.mu
ziek. 7.55 Overweging. 8.00 Nws. 8.10 Gram.
muziek. 8.30 Nws. 8.23 Voor de huisvrouw.
10.00 Muziekprogramma. 11.00 Voor de zie
ken. 12.00 Musette-orkest. 12.18 Marktberich
ten voor schippers. 12.20 Voor de landbou
wers. 12.27 Meded. t.b.v. land- en tuinbouw
12.30 Nws. 12.40 Actualiteiten. 12.50 Gram.
muziek. 13.30 Lichte muziek. 14.20 School
radio. 14.40 Licht instrumentaal ensemble.
15.00 Pizzicato. 17.00 Nws uit de Nederlandse
Antillen. 17.10 Voor de jeugd. 18.00 Mari
nierskapel. 18.20 Uitzending van de A.R.P.
18.30 Jonge artiestep. 19.00 Nws. 19.10 Actua
liteiten. 19.30 Conciliepostbus. 19.35 De zin
gende kerk. 19.45 Nieuwe katechismus voor
volwassenen. 20.00 Johannes Passie, Bach
(le deel). 20.50 Klassieke grammofoonmu-
ziek. 21.15 Gesprek. 21.30 Klassieke muziek.
22.00 Kunstkroniek. 22.30 Nws. 22.40 Over
weging. 22.45 Gram.muziek 23.15 Contxt.
23.45 Klassieke Gram.muziek. 23.55 Nws.
HILVERSUM III.
9.00 Nws. 9.02 Actualiteiten. 9.07 P-r-r-r-r-r-
T. 10.00 Nws. 10.02 Kwink. 12.00 Nws. 12.02
Actualiteiten. 12.05 Muzikaal VARA-varia.
13.00 Nws. 13.02 Actualiteiten. 13.05 Gast
vrij. 14.00 Nws. 14.02 Actualiteiten. 14.05
Voor de vrouw. 15.00 Nws. 15.02 Actualitei
ten. 15.05 Elektronisch orgelspel. 15.20 Pla-
tenprogramma. 16.00 Nws. 16.02 Actualitei
ten. 16.05 Voor de tieners. 17.00 Nws. 17.02
Actualiteiten. 17.05 Platenprogramma.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nws. 12.03 Lichte muziek. 12.40 Weer
bericht. 12.48 Lichte muziek. 12.55 Buiten
lands persoverzicht. 13.00 Nws. 13.20 Klas
sieke muziek. 14.00 Nws. 14.03 Zuid-Ameri
kaanse muziek. 14.25 Kamermuziek. 15.00
Nws. 15.03 Lichte muziek. 15.30 Eigen-aar
dig. 16.00 Nws. 16.03 Beurs. 16.09 Lichte mu
ziek. 16.30 Programma voor oudere luiste
raars. 17.00 Nws. 17.15 Jazz. 17.45 Liederen
18.00 Nws. 18.03 Voor de soldaten. 18.28
Paardesport. 18.30 Franse les. 18.32 Lichte
muziek. 18.45 Sport. 18.52 Taalwenken. 18.55
Lichte muziek. 19.00 Nws. 19.40 Filmmuziek.
19.50 Syndicale kroniek. 20.00 Volksliedjes.
20.30 Hoorspel. 21.00 Lichte muziek. 21.25
Klassieke muziek. 22.00 Nws.
VOOR MAANDAG
NEDERLAND I
18.45 Pipo de Clown. 18.50 Journaal. 18.56
Reclame. 19.00 Kenmerk. 19.30 De Held
(t.v.-film). 19.56 Reclame. 20.00 Journaal.
20.16 Reclame. 20.20 Attentie. 20.45 De Inkt
vis (t.v.-spel). 21.45 Jazz. 22.15 Kerk en sa
menleving (gesprekken). 22.30 Journaal.
NEDERLAND II
20.00 Nws. 20.01 Reclame. 20.05 Russisch
circus (filmreportage). 20.34 Het oog van de
duivel (speelfilm). 22.00 Reclame. 22.05 Jour
naal.
DINSDAG
NEDERLAND I.
12.00-12.30 Teleac: De detaillist als onder
nemer. 18.45 Pipo de Clown. 18.50 Journaal.
18.55 Reclame. 19.00 Zoo Zoo (dierenoro-
gramma). 19.30 The Monkees. 19.56 Reclame.
20.00 Journaal. 20.16 Reclame. 20.20 Muzikaal
showprogramma. 21.00 The Fugitive (TV-
film). 21.50 AVRO's Televizier. 22.25 Jour
naal. 23.00 Teleac: Kernfysica.
NEDERLAND II.
20.00 Nws. 20.01 Reclame. 20.05 Eurovisie
IJsshow der Kampioenen. 20.50 Eurovisie:
Operaconcert. 21.56 Reclame. 22.00 Journaal.
De groep en de solist die de eerste
prijzen in de wacht sleepten: in het
midden met beker Henk Batenburg,
van links naar rechts de leden van
de groep Wiegewaai: Hanneke v. d.
Spek, Watze Tiesema, Bob in 't Hout
en Anandi Teeuw.
eens van zich zal doen horen, was de
zeventienjarige Numansdorper Henk Ba
tenburg: een verfijnd troubadour, die met
een goede stem en een voor zijn jaren
verrassend subtiele voordracht zelfgeschre
ven poëtische liedjes bracht bij de gi
taar. De jury, bestaande uit Dora Paulsen,
Adrienne Canivez, Jasperina de Jong.
Johan Verdonner, Ronnie Potsdam
mer, Enrico Neckheim, Victor E. van
Vriesland, Eric Herfst en Frank van Heus-
den, kende hem de eerste prijs toe in de
kategorie solisten.
De eerste prijs voor groepen ging naar
het Leidse Wiegewaaicabaret, dat hoe
wel bij opkomst wat krampachtig van
houding en weifelachtig van dictie zich
al spoedig losspeelde en toen vol aardige
en aktuele vondsten bleek, vooral in de
liedjes, die een goed afgewerkte presenta
tie meekregen.
Pittig politiek cabaret bood het gezel
schap Krik-Krak, dat het ook weer voor
al van de vlot geënsceneerde liedjes
moest hebben. Het Apeldoornde groepje
ging met de tweede prijs naar huis; de
derde was voof het Amsterdamse cabaret
Ivo de Wijs, dat voor de conférence een
ruimere plaats had ingeruimd en daar
mee ook behoorlijk uit de voeten bleek te
kunnen. Een programmaatje vol aardige
persiflages (zoals die op een bekend ta
leninstituut) en geestige vondsten, in de
verplichte tekst zowel als in bijvoorbeeld
het naar melodie, tekst en voordracht bij
zonder geslaagde „Turkenpension."
De tweede en derde prijs in de categorie
solisten kregen respectievelijk Henny
Schijf uit Groningen (met o.m. humoris
tische gruwelliedjes van zijn plaatsgenoot
Eelco Emmings, waaraan vooral zijn le
vendige voordracht en kennelijk geschool
de stemtechniek het nodige elan verleen
den) en Erik Post uit Amsterdam.
De laatste kreeg zijn publiek vooral
mee in een als parodie bedoeld smartlap-
meezingertje, waaraan de zaal zo enthou
siast deelnam, dat mag worden betwij
feld of men het nog wel geheel als persi
flage onderging. Waarschijnlijk was dat
wel de reden, waarom het publiek op de
mededeling, dat Post slechts een derde
prijs was toegevallen, met een fervent
boe-geroep reageerde.
Prijsuitreiker Joris Schiks, indertijd
winnaar van het concours Café 65, stelde
aan het eind van de middag waarop
het gezelschap Rommelpot uit Gent zon
der opgaaf van redenen ontbrak de eer-
ste-prijswinnaars, behalve een televisie
productie en een bezoek aan het cabaret
Lurelei, audities bij een bekende gram
mofoonplatenmaatschappij in het vooruit
zicht.
F
