„De Rode Mieren"
HAAR JOURNAAL
PANDA EN DE MEESTER-DRINKER
0m
POLLE, PELLI EN PINGO
Staatsgreep in
Sierra Leone
Ook West-Duitsland verzoekt
uitlevering van Franz Stangl
RECHTER TIE
BRAMMETJE FOK
r
JIÊaranka
jlêÊeubelen
Turquoise lente met
Max Heymans
„Mannen 1968" bij
Dick Holthaus
21
Ons vervolgverhaal
Een actuele Amerikaanse roman
Snoepje van de week
PAASMEUBELSHOW
J
WOENSDAG 2 2 MAART 196"/
19
door William Lederer en Eugene Burdick
;1
...Heris NAiwewJK
N06AD BRANDBAAR
AMAR -Jé MAG AAN
BOORD NIET ROK66I»»#
JAj 6RAA6
SF li
SIERRA LEONE
De hele week
ook op PAASMAANDAG
van 10-17 uur.
)ekfïXSte&*>incicL
Gras- en Bloemzaden
Grasmachines en alle
T uingereedschappen
"v"-"
115)
„Daarom ben ik hierheen gekomen
Adolph om het uit te leggen. Jij
hebt geprobeerd het onvermijdelijke
tegen te houden. Het gaat er om:
Amerika of het communisme. Een
daarvan moet leven en het andere
moet sterven. Ze kunnen niet naast
elkaar bestaan. Enkelen van ons heb
ben hun leven eraan besteed om het
communisme de nekslag toe te bren
gen. We staan op het punt te slagen.
We zullen het oprollen, uitblazen.
Waarom heb je dat niet willen in
zien?"
Cogswell schudde zijn hoofd, maar
zei niets.
„Adolph, het optreden tegen het
communisme moet tegelijk plaats
hebben over de gehele wereld. Maar
eerst moeten wij sterke vrienden
zien te krijgen die de macht bezit
ten.
„Zoals Tsjang Kai-Sjek, Syngman
Rhee, Generaal Hajn en Fulgencio
Batista?"
„Precies. En Sarkhan is de spring
plank naar Azië. Het is voor ons nood
zakelijk dat Hajn aan de macht
komt. Het is beslissend."
„Weet je dat hij een communist
is?"
Hobson aarzelde. Hij had het niet
geweten, dat zag Cogswell.
„Het maakt geen verschil wat hij
is. Hij is sterk, hij is hoofd van de
staat en wij hebben invloed op hem.
Een dwaze neutralist als die prins
men zou niet weten wat voor beslis
singen hij nemen zou."
„Jeremia, die luchtopnamen zijn
met opzet verknoeid, is 't niet? Ze
waren te duidelijk."
„Jij hebt van het begin af geweten
dat er geen sprake is geweest van
een invasie op de hoogvlakte." De
vlakke stem van Cogswell gaf zijn
overtuiging weer. „Jij zweert met de
rest samen, Jeremia. Een samen
zwering om de macht onder het
mom van vaderlandsliefde."
Hobson schudde medelijdend zijn
hoofd als om aan te geven, dat zijn
vriend in een tehuis voor afgeleefde
ouden van dagen thuishoorde.
De luidspreker riep Cogswells
vliegtuig af. Hij stond op.
„Het zal niet gelukken", zei hij.
„Heel wat mensen vóór jou hebben
het geprobeerd en hebben gefaald
Hitier, Napoleon, Caesar. Er is altijd
een andere duivel, stérker eri sluwer.
Nee, Jeremia, deze Aziatische vol
keren komen in opstand tegen wille
keur en uitbuiting. Als we willen dat
ze onze zijde kiezen, dan zullen we
het volk er eerst van moeten over
tuigen dat we hen willen helpen hun
natie op te bouwen volgens hun wen
sen."
„Adolph, je leert het nooit"
„Jij zult de geschiedenis ingaan als
de man die Sarkhan aan de commu
nisten heeft uitgeleverd. Ik heb me
delijden met je. Jaren geleden ben
je als een vaderlandslievend man be
gonnen, maar je zucht naar macht
heeft je verblind."
Het gezicjit van Hobson nam een
harde trek aan. Hij zei: „Adolph,
Coldstream heeft een lijst laten ko
men.
„Ja, daar stonden de namen van
de communisten in Sarkhan op, de
Sarkhanese en de Amerikaanse. Ook
een bewijsstuk."
„Waar is die lijst?"
„Die heb ik."
„Geef hem aan mij", zei Hobson.
„Ik kan er in mijn positie gebruik
van maken; jij kunt dat niet."
„Ik heb hem niet bij de hand",
zei Cogswell terwijl hij op de trap
toeliep. Hij had de waarheid gezegd.
De grote envelop die Taja hem ge
geven had was in de voering van
zijn overjas genaaid.
„Wat wil je er mee gaan doen?"
„Ik kan die lijst in handen krijgen,
denk daarom. Ik heb er de macht
toe."
„Doe het dan. Ik heb hem ook in
mijn hoofd. Kun je dat ook in han
den krijgen?"
„Wees geen ouwe idioot", zei Hob
son. „Asjeblieft."
„Ik ben een oude idioot. En ik ga
naar huis om de namen van al mijn
kleinkinderen en achterkleinkinderen
van buiten te leren. Om rustig te zit
ten. Zelfs om te denken. Maar ik
ben tenminste een fatsoenlijke idi
oot."
De twee oude mannen keken el
kaar aan. Cogswell draaide zich om
en liep het houten gebouw met het op
een tempel gelijkende dak uit en naar
het vliegtuig.
Een half uur later was Adolph
Cogswell in de lucht op weg naar
Hongkong. Hij was niet geschoren en
zijn kostuum was gekreukt. De bin
nenkant van zijn jas puilde uit. De
stewardess vroeg: „Zal ik uw jas
voor u ophangen, mijnheer?"
„Nee, dank u", zei Cogswell.
„U zit veel gemakkelijker zonder
die jas, geloof ik. Die moet toch
zwaar zijn, mijnheer."
„Heel zwaar", zei Cogswell.
Hij verstelde zijn stoel om te gaan
slapen en hij vroeg zich onwillekeu
rig af of hij het zou kunnen. Zijn
jas lag opgevouwen op zijn schoot
en de envelop drukte tegen zijn dij.
Ontelbare malen had hij in de laat
ste paar dagen de documenten door
gebladerd en telkens weer had hij
een schok gekregen. De papieren
hadden hem zoveel verteld dat ge
neraal Hajn op de een of andere
manier deel uitmaakte van de com
munistische organisatie, dat de ge
bochelde Coit er eveneens deel van
uitmaakte en dat hij veel van het
communistische propagandamateri
aal voor Zuidoost-Azië drukte, dat £e
vissohoonmaker Tuc, die in dienst
van Coldstream geweest was, waar
schijnlijk aan het hoofd van de be
weging in Haidho stond, dat majoor
Phong, de tolk van Hajn op de ver
gadering, de communist was die was
belast met de noordoostelijke provin
cie.
Hij moest nog wat aantekeningen
aan de inhoud van de envelop toevoe
gen en hij schreef die nu onder het
opschrift: „Conclusie omtrent Jere
mia Hobson."
„Ik was aanvankelijk onzeker om
trent Hobsons plannen, methoden en
werkwijze. Evenmin als de paus had
hij troepen dacht dat ik tenmin
ste. Alles is nu duidelijk. Zijn plan
nen zijn zuiver vaderlandslievend;
de wereld te bevrijden van het com
munisme.
(Wordt vervolgd.)
Tanja in een turquoise ensemble van
Max Heymans.
TURQUOISE is de kleur van Max
Heymans' lente-collectie. De turqoise
kunstrozen, bevestigd in de takken die
zijn kleine witte salon gistermiddag
sierden, duidden het al aan. Het was
bijna alles turquoise wat de gebruin
de mannequins showden. Van de teer
ste tot de felste variatie van die
kleur, mooi gecombineerd met bei
ge, wit en grijs. Flatteus zowel voor
de jonge als de niet meer zo heel jon
ge vrouw.
Behalve in de kleuren is de collectie
Heymans voor deze lente en zomer
niet bijzonder sensationeel. De jeugdi
ge japonnen hebben mooie, zwierige
plooirokken aan een verlaagde taille,
nog geaccentueerd door een lage cein
tuur. De plooiverwerking is vaak in
genieus. De mannequins droegen bij
deze modellen rijen vergulde kettingen
Evenals Dick Holthaus liet ook Max
Heymans zijn monogram zien. De let
ters waren gedrukt in een verguld
plaatje dat aan een van die vergulde
kettingen hing.
De wollen pakjes zijn niet de sterk
ste zijde van deze collectie. In de
combinatie japon-mantel komen ech
ter enkele zeer elegante ontwerpen
voor. De cocktailtoiletten zijn zonder
uitzondering mooi en stijlvol, van zwa-
te organza, zwarte en turquoise kant
en combinaties van beide kleuren.
Tot slot toonde Max Heymans een
fraai lang bruidstoilet (natuurlijk tur
quoise) waarna de mannequins met
een bosje sneeuwklokjes in de hand
aan de eindronde begonnen.
EEN JAN CREMER-motor stond in
de etalage van de Amsterdamse coutu
rier Dick Holthaus als een simpele
vingerwijzing dat zijn bont gekleurde
herenpyjama's, kostuums en sportcol-
berts die hij in zijn grijze salon onder
de titel „Mannen 1968" al weer voor
de komende winter lanceerde, als best
sellers de deur uit zullen vliegen.
„De Nederlandse mannen", aldus
Holthaus zijn medebewuster gewor
den". En hij kan het weten want de;
in ideeën onuitputtelijke couturier ont- j
wierp vorig jaar voo rde confectiefa-
brieken A. J. de Levita en Co en
Kenmore Spanjaard N.V. zijn eerste
herenkledingcollectie, die een daverend
succes werd. Vandaar dus dat be-
roemdheden als Albert Mol, Herman
Stok en vlieger-schrijver A. Viruly op
de gouden stoeltjes hadden plaatsge
nomen om van Holthaus' modenieuw
tjes nota te nemen.
Allereerst bleek dat zelfs mannen
niet aan de mini-mode ontkomen want
de felgekleurde pyjamajasjes waarmee
de show werd geopend had hij met
Bermudashorts gecombineerd. Voor
wie niet aan de korte pyjamabroek
kan wennen heeft Holthaus nog een
lang nachthemd achter de hand.
NIEUW bij de nauw aangesloten
slankmakende colberts, die dit najaar
voor 200- tot ƒ250.- in de handel ko
men zijn de gedessineerde voeringen
met DH monogram. Iets voor mannen
die over hun leverancier geen enkele
twijfel willen laten bestaan. Bij zijn
enkele en dubbel gesloten pakken met
smalle en brede revers en schuine
COP. MAKTEN TOONDER
3. Professor Kalker pakte zijn test-apparatuur in en
kele koffers en verliet zijn beschadigde laboratorium.
„Hoe zit het ook weer?" vroeg hij zich af onder het
lopen. „Ah, juist; ik zoek een nieuwe werkplaats! Na
tuurlijk!" Zo mompelend begaf hij zich in een riviertje
en waadde door de stroom. „Waarom kijken die lieden
naar me?" prevelde hij opkijkend naar enkele ver
raste voetgangers op een brug. „Zoh het zo vreemd
zijn dat een geleerde een nieuw laboratorium zoekt?
En waarom staan ze zo hoog? Of eh zou ik mis
schien de verkeerde weg hebben genomen?" Hij be
trad nadenkend de andere oever en vervolgde zijn pad,
dat regelrecht naar Huize Hobbeldonk voerde. „Ik kan
me beter niet storen aan de vreemde daden van an
deren!" vervolgde hij. „Dat zou me maar kunnen ver
warren! Eh wat deed ik nog maar weer? Juist
ik zocht een nieuw laboratorium. En waarom staat dat
huis me in de weg? Zou ik daar soms moeten zijn?
Me dunkt van wel anders zou ik er toch zeker niet
naar toe gaan?"
/wu H688ÉN OOK 66N NI6UW SCHIP 6E-
FREETOWN (AFP en Reuter) In de
Westafrikaanse staat Sierra Leone heeft
het leger voorlopig de macht in handen
genomen en de staat van beleg afgekon
digd. De pas beëdigde premier, Siaka Ste
vens, wordt in het staatsgebouw onder mi
litaire bewaking gehouden.
De opperbevelhebber van het leger, Da
vid Lansana, zei in een radio-uitzending
dat de gouverneur-generaal, Sir Henry
Lightfoot Boston, niet het recht had Ste
vens tot premier te benoemen omdat de
uitslagen van de verkiezingen nog niet
volledig zijn. Stevens verklaarde telefo
nisch aan het persbureau Reuter dat offi
cieren hem gezegd hebben dat hij zal wor
den neergeschoten wanneer hij tracht het
land te verlaten. Hij zei dat hij in het
staatsgebouw wordt vastgehouden sinds hij
is beëdigd.
en rechte zakken gaf Holthaus de voor
keur aan kamgaren en tweed in aller
lei herfsttinten. Als „snoepje van de
week" lanceerde hij een sportkostuum
van lichtblauw corduroy. Van hetzelf
de materiaal maar dan in bruin was
er een stoer „hobby-pak" met koppel
riem.
Dat politiek altijd wel tot iets leidt
bleek tenslotte uit de hooggesloten
Mao-pakken, colberts waaronder men
geen das kan dragen en die in de
collectie van de Amsterdamse couturier
een belangrijke plaats innamen.
ADVERTENTIE
Anegang 39 - Haarlem
Tel. (02500) 16340
AFRIKA
LEOHE
«Jana
•Makwie
•KanKa
PortUKO «Materit
Kaïahun
VXilBmA
ATLANTISCHE
Hoofdstad
Spoorlijnen
O VCegveB
ton 100
OCEAAN
RIO DE JANEIRO (AP) West-Duits
land heeft de uitlevering gevraagd van
Franz Stangl, voormalig kamp-comman
dant in de nazi-kampen van Polen, aldus
een woordvoerder van de Braziliaanse re
gering; Stangl zit al in voorlopige hechte
nis in Brasilia, de in het binnenland gele
gen nieuwe hoofdstad, in afwachting van
een rechterlijke beslissing over een eerder
verzoek tot uitlevering van Oostenrijkse
zijde. Hjj is afgelopen maand in Sao Paulo,
waar hij sinds 1961 met zijn gezin gewoond
heeft, gearresteerd.
„Wij hebben de Westduitse ambassade
medegedeeld dat het Oostenrijkse verzoek
prioriteit geniet"", aldus de zegsman van
het ministerie Een woordvoerder van de
Oostenrijkse ambassade heeft gisteren
medegedeeld dat de voor het formele uit
leveringsverzoek benodigde documenten
nog niet aangekomen zijn.
Het Westduitse verzoek is een voorlopige
kennisgeving dat een formeel verzoek tot
uitlevering onderweg is.
Twee niet met name genoemde advoca
ten uit Sao Paulo, die enkele dagen gele
den om de vrijlating van Stangl hebben
verzocht tot zijn zaak voorkomt, zouden
het hoogste gerechtshof gevraagd hebben
te voorkomen dat een aangekondigde pers
conferentie van Stangl geen doorgang
vindt.
Het ex-hoofd van de Braziliaanse fede
rale politie had aangekondigd dat Stangl
voor de pers zou verschijnen. Een beslis
sing hierover werd echter uitgesteld na de
Braziliaanse regeringswisseling, en in de
hand gelegd van het nieuwe hoofd van de
federale politie.
ADVERTENTIE
NATÜ W A U I 3 T E M
in een grote sortering.
Ged. Oude Gracht 62 Telef. 1 12 69
HAARLEM
66. Tsjiao Tai houdt haar linkerhand
met één hand nog vast, terwijl hij met
de andere zijn wang voelt. Hij zegt ver
wijtend: „Was het nou strikt nodig mij
zo'n klap op mijn smoel te geven?" „Heel
erg nodig!", zegt het meisje bits en rukt
haar hand los. „Ik ben een fatsoenlijk
meisje, mijn vrind, ik laat me niet zo
maar afzoenen." „Mag ik misschien weten
wie je bent?" Dat mag je. Ik ben Lente
bloesem, de dienstmeid van de abdis."
„Prachtig, dat had ik al zo'n beetje aange
voeld, meid! Ik ben Broeder Siau. Nie
mand minder dan de Koning van de Be
delaars heeft me speciaal naar jou toege
stuurd, zie je. Hier heb je zijn merkteken,
Lentebloesem!" Zij bekijkt het stukje
hout zorgvuldig, dan grinnikt ze en zegt:
„Nou, dat is dan wel in orde. Vooruit, kom
mee naar mijn kamertje. Door die deur in
de scheidingsmuur daar." Haar kleine
hokje wordt door een kandelaar van aar-
edwerk verlicht en er staat alleen een
houten slaapbank met een theetafeltje er
op. Zij gaan aan weerskanten van het ta
feltje op de bank zitten. Terwijl Lente
bloesem Tsjiao Tai een kop thee in
schenkt, zegt hij: „Je hebt hier een knus
nestje, zeg!" „Dat mag ook wel, jongen.
Ik ben de dochter van de Koning van de
Bedelaars". „Tjonge, tjonge, zeer vereerd
jou te ontmoeten, Prinses! Een grote eer
met een echte prinses samen te werken!"
786. Zodra hij over de bergrug heen
was zag Bram, dat zijn vermoedens juist
waren geweest.
Daar lag het Spookgaljoen.maar het
was een heel ander schip dan dat, wat
in een striemende storm over de stad
was getrokken. De zeilen hingen slap, het
water werd niet opgezweept door ruisen
de riemen en, het belangrijkste van al
les. je kon er niet meer doorheen kij
ken. Als Bram niet met eigen ogen pre
cies ditzelfde schip in de lucht had zien
zweven, zou hij gemeend hebben met een
doodgewone vrachtvaarder te doen te
hebben.
Karo verbaasde zich zeer.
„Er is niets spookachtigs meer aan,
Bram", zei hij. ^Zouden we het ons alle
maal misschien maar verbeeld hebben?"
„En de Kokanje dan?" vroeg Bram,
terwijl hij achter zich wees. „Denk je,
dat die vanzelf ondersteboven is geraakt?"
Nee, dat moest Karo toegeven, dat was
te gek.
„Maar wat dan?" wilde hij weten.
„Dat zullen we aan boord wel horen",
zei Bram en prompt verslikte de scheeps
kat zich van schrik. Wat was Bramme-
tje nu weer van plan?
