DAT WORDT VAN
DE ZOMER WEER
LACHEN, GIEREN
EN BRULLEN IN
DE HUMORHALLE
VAN HEIST, OP
'T FESTIVAL VAN
DE CARTOONS:
WERELD-
„KARTOENALE" 1967
k S I
ifc v i
Wekelijks toegevoegd aan alle edities van
Haarlems Dagblad/Oprechte Haarlemsche Courant,
IJmuider Courant en Beverwijkse Courant
2
b
Herman Croesen
<D
/JOM
-Vf
Ns
HEIST IS EEN VAN DE kleinere badplaatsen
aan de Belgische Noordzeekust. Hoewel beschei
dener van allure als zijn buren Knokke en Blan-
kenberge, biedt het de zomergasten veel vertier.
Naast een mooi strand vindt men er een leven
dig vissershaventje en vele populaire ontspan
ningsgelegenheden. Er zijn gezellige familiepen
sions en luxe hotelpaleizen met alle comfort.
En voorts geniet het stadje bekendheid vanwe
ge een uniek evenement: het jaarlijkse festival
van de (getekende) leut. Men noemt het de
„Wereldkartoenale"; een internationale wed
strijd voor moppentekenaars.
Men zou dat hier eigenlijk niet zoeken, in
Vlaanderland. De humor van eigen bodem
wordt gekenmerkt door de term „lacheding".
Zo noemt men daar een grap. Dat zijn en wa
ren al in Pallieters dagen boertige grollen.
Oubollige „schuddebuikers" zonder veel raffine
ment. De cynische kunst van het mqflerne car
toon, met haar vaak macabere „sick jokes" past
wonderweinig bij de Vlaamse volksaard.
WAAROM DAN die „Kartoenale"?
Het antwoord luidt, kort en goed: de commer
cie. Wakkere Heistenaren vonden, in het begin
der jaren '60, dat hun schimmige badplaatsje
(toen nog nauwelijks per auto bereikbaar) wel
wat meer attracties kon gebruiken om toeristen
te lokken. Vele plannen kwamen ter tafel en
verdwenen er weer onder. Zij bleken onbetaal
baar voor de gemeentelijke schatkist.
Toen kwam een listigaard op het idee. Waar
om geen Salon van de Humor? Dat kon op een
koopje. Het zou ook een trekpleister kunnen
zijn. Immers: iedereen wil wel eens lachen.
Speciaal de badgast, na een hele dag luieren in
de zon.
In 1962 ging de zaak van start. „Het „Salon
van de Humor" was geboren. Dat jaar uitslui
tend als een wedstrijd voor Belgische moppen
tekenaars. Die zouden een paar honderd car
toons in er waren flinke geldprijzen te win-
ToN SHTTS
I
nen. Zij kregen een plaats in de „Humorhalle".
Er kwamen 15.000 kijkers. Men sprong royaal
uit de kosten. En iedereen zei: dóórgaan.
AT.PITS GESCHIEDDE. Kartoenale II, in '63
was nog een nationaal evenement. Het jaar
daarop werd het een „Wereld"-affaire. Teke
naars uit tien landen dongen mee, de prijs-met-
plak ging naar de Brusselse „zwartkijker"
Picha. Als een lopend vuur ging de mare rond
dat er in Heist wat te lachen viel. En daar kwa
men de kijkers, soms met autobussen tegelijk.
Wereldkartoenale III, seizoen 1965, werd een
topper. Tienduizenden kijkers zelfs uit En
geland en Duitsland en een royale deelne
ming van 's werelds bekendste moppenteke
naars. Het was onze eigen Ton Smits uit Eind
hoven (vaste cartoonleverancier van onder an
dere het vermaarde gag-magazine The New
Yorker) aan wie de erepalm toeviel. Uit dank
baarheid tekende hij en passant even een nieuw
„handelsmerk" voor het Heister humorfeest:
twee gekke mannetjes die elkaar huilend van
het lachen in de armen vallen. (Afb.).
VORIG JAAR was er, ondanks slecht strand
weer, een recordbezoek. Er waren cartoons uit
alle uithoeken der aarde, van Mechelen tot
Mexico, van Maleisië tot de USA. De Ameri
kaanse practical joker Virgil Patch, u wellicht
beter bekend als VIP, ging met de plak en de
frankskens strijken.
Nu gaat dan binnenkort wereldkartoenale nr.
IV van start. De jury (waarin de prijswinnaars
van vorige jaren) is al met haar werk begon
nen. Haar keus blijft geheim tot, op 28 juni, de
gemeentelijke „Humorhalle" haar deuren voor
het publiek opent. Een duizendkoppig publiek,
daar kunt u donder op zeggen. Ons advies: zorg
dat u erbij komt, als u van „een gezonde lach
in een gezonde lucht" houdt. Ter aanmoediging
het is tenslotte 1 april hierbij alvast een
paar proefjes van wat u daar te wachten staat.
