Wethouder De Boer levert
felle critiek op ontwerp-
streekplan Noordzeekanaal
Met democratie is - onder druk
van pressiegroepen - gesold
van
Meerderheid
Velsen voor het
B. en W. in
streekplan
Generale repetitie op het
nieuwe Schiphol
HEsa
RUIM 500 EUROPESE
WONINGSPECIALISTEN ZEIDEN JA
TEGEN DEZE SLAAPKAMER.
EN WAT ZEGT U?
i,
Echter wel critiek
op onderdelen
IN DE VISHAL
EN OP ZEE
Willi
mi'/
DINSDAG 11 APRIL 1967
4
DIN
Dwang
Recht en plicht
Onaanvaardbaar
Economische injectie
Gevaar
Kort
nieuws
Bestemming
jjfsjt]
Wontn g inrichting
EUROPA
MEUBEL0
i
De heer H. de Boer, wethouder voor onderwijs, sport, culturele en jeugd
zaken en volksgezondheid in de gemeente Velsen heeft de volgende nota
naar aanleiding van het ontwerp-streekplan betreffende het Noordzee-
kanaalgebied ingediend.
Een ieder, die indertijd mijn publika-
ties en toegestane interviews inzake
de vestiging van petrochemische in
dustrie in het Noordzeekanaalgebied
heeft gevolgd, zal zich herinneren, dat ik
daarin stelde, dat er meer dan één raffi
naderij zou komen, dat het aan te wijzen
en te benutten terrein zeker 3600 ha zou
beslaan en dat met een produktie van 25
a 30 miljoen ton olie zonder twijfel re
kening zou moeten worden gehouden. Een
logisch gevolg van een en .ander zou zijn,
dat het grootste deel van het Noordzee
kanaalgebied voor de petrochemische in
dustrie zou worden opgeëist.
Ik houd er niet van, voor profeet in
eigen land te worden versleten en nog
minder heb ik de lust om achteraf te
verklaren, dat mijn inlichtingen juist blij
ken te zijn geweest. Ik behoef daarvoor
slechts naar het nu voorliggende ontwerp-
streekplan te verwijzen.
Een ontwerp, dat niet in vrijheid en na
democratische raadpleging is opgemaakt,
maar het teken draagt van dwang onder
de druk van pressure groups. Immers, de
vestiging van Mobil-Oil is al begonnen, de
pijpleiding vanuit de Waterweg is in aan
leg! Waarover en waarom moeten wij, de
Raden der gemeenten de eerst aange
wezen behartigers van de belangen der
burgerij dan nog worden gehoord?
Zeker, het is mij bekend, dat de wet
antwoord geeft op het „waarom", maar ik
ga toch niet te ver, wanneer ik stel, dat
deze wet met voeten wordt getreden, in
dien ik slechts zou zijn geroepen om mee
te helpen, dat niet meer dan voldongen
feiten worden geregistreerd. En als ik
dan niet meer kan ontdekken, dan faites
accomplis: is het dan een wonder, dat ik
in twijfel verkeer waar ik „waarover"
moet zoeken?
Maar ieder bestuurder heeft het recht
en de plicht de hem toevertrouwde zaken
der gemeente naar eer en geweten te' be
hartigen en zijn woord, aan de burgers
gegeven, gestand te doen. Wat dat betreft,
mag ik verwijzen naar ons bulletin
(P.v.d.A.) waarmede wij de gemeente
raadsverkiezingen zijn ingegaan en waar
mede ik deze nota een zinspreuk heb
willen geven:
„Te bouwen aan een gemeente, waar
de mensen gezond en gelukkig kunnen
leven."
Het zal dan wel duidelijk zijn, dat we
moeten blijven strijden, hoe ongelijk de
kansen ook zijn, tegen een ontwikkeling,
die het genoemde gebied chaotisch ge
vaarlijk en slecht bewoonbaar dreigt
te maken.
Hoe is hier met de democratie gesold
De haast, die men maakte om de zaken
tot stand te brengen, kon niet verhinde
ren. dat men moest komen!
Het is nu eenmaal wettelijk voorschrift
en men kon daar niet onderuit, dat het
streekplan voor deze kanaalgebieden eerst
door de raden moest worden beadviseerd,
om daarna door Provinciale Staten te
worden vastgesteld.
En zo kunnen we niet alleen, maar
moeten we ook onze bijdrage leveren;
hoe de burgers van nu en de toekomstige
generaties zullen wonen, werken en le
ven.
Een streekplan moet de inbreng zijn
van de behoeften der gemeenten van nu
en in de toekomst. Het is dan logisch, dat
in de eerste plaats de reeds aanwezige
zichtbare en bestaande behoeften (wo
ningbouw, scholen, ziekenhuizen, verzor
gingscentra, wegen, recreatie etc.) moeten
worden ingecalculeerd. Mede moet de be
staande industrie zo mogelijk, indien ze
het hoofddoel „goed wonen, werken en
leven" niet in de weg staat, zich verder
kunnen ontplooien.
Helaas moet men dikwijls de conse
quenties aanvaarden van vroeger ge
maakte fouten. De Hoogovens zijn er;
Schiphol is er; het Havengebied Amster
dam-Zaandam is er; evenals de bevolkte
steden er zijn. Als men immers opnieuw
zou mogen plannen, zou-men of de zware
industrieën of de steden anders situeren
Men zou nu in een tijd van „democratie
en welvaart" niet meer aanvaarden, dat
huizen uit economische overwegingen
rond de fabrieken worden gebouwd. Vroe
ger kon dat, want de massa was materiaal
en rechteloos.
Dat men nu meer uitbreiding der ste
den (o.a. IJmond) heeft gepland en daar
naast ook de enorme uitbreidingen der
zware industrieën, aanvaard ik niet.
Het zal wel duidelijk zijn, dat ik bo
vengenoemde principia leidende tot het
bezetten van een gebied met chemische
industrieën, omdat er diep water zou zijn
afwijs. Een dergelijke motivering zou be
lachelijk zijn, als het niet zo treurig was
Het heeft in elk geval met planologie
niets van doen; ordent niets in de ruimte
maar schept wanorde! Men zou immers
bij planologie van vandaag iets moeten
hebben begrepen van de maatschappi;
van de toekomst. In het denken der nieu
we generatie is (gelukkig) een revolutio
naire ontwikkeling aan de gang. Men eist
straks niet alleen zijn aandeel in geld
maar wil ook het welzijn van de mens.
waaronder te verstaan hoe leef, woon en
werk ik.
En vanuit dit standpunt bezien, is het
geen toeval, wel een aanwijzing, dat de
beter gesitueerden de gebieden nu reeds
verlaten! Zij weten èn bewijzen, dat lus
ten en lasten van deze toekomstige „stin
kende èn gevaarlijke rijkdom" onevenre
dig zullen worden verdeeld.
Het is duidelijk, in ieder geval voor
gemeentebestuurders, dat aanvaarding
van dit streekplan, de burgers, die in onze
steden wonen en hun kinderen, die er
zouden gaan wonen, worden verdreven.
Er zal geen ruimte meer zijn. Zelfs de
bewoners uit de te saneren gebieden
(Haarlem, Velsen, Beverwijk) moeten er
gens anders worden ondergebracht.
Ook behoeften als eerder vermeld, zul
len niet kunnen worden gerealiseerd.
Dat de burgers hebben mogen afwegen,
of zelfs mogen kiezen, of mee mocht ad
viseren. als een stuk functionele demo
cratie, in deze voor hen zo belangrijke
zaken, hebben o.a. de pressure groups niet
willen onderkennen.
Als voordeel van de geplande ontwikke
ling wordt de economische injectie ge
noemd. De werkgelegenheid zou dat zelfs
eisen. Ik zal hier niet diep op ingaan.
Voldoende is al aangetoond, dat deze in
dustrieën nu net niet veel arbeidsplaatsen
leveren. En de toeleveringsbedrijven? Ten
eerste zijn het meest buitenlandse bedrij
ven, die met een keiharde zakenmentali
teit zelf bepalen, wie levert.
Overigens is het ook nogal bedenke
lijk, dat deze machtige buitenlandse con
cerns vele vestigingen hebben in vele lan
den en straks bij de enorme internatio
nale concurrentie op dit gebied, belang
rijke politieke druk kunnen uitoefenen
op de onderscheidene regeringen, die
handhaving dezer industrieën als een
.helaas voorwaarde" der welvaart heb
ben aanvaard.
En zo we bij objectieve afweging wer
kelijk tot de conclusie zouden zijn geko
men, dat deze petro-chemische ontwikke
ling nodig was, is het toch duidelijk, dat
ze in elk geval niet in de nabijheid der
bevolkingscentra mqgen worden gepro
jecteerd. Ik verwijk hiervoor naar Mar
kerwaard, IJsselmeerpolders, Kop van
Noord-Holland. Als men nu zegt, dat het
te laat is voor deze plaatsen, werpt het
een duidelijk licht op de praktijk der
ruimtelijke ordening uit het verleden.
Men had in het verleden met dezelfde
ijver druk uit kunnen oefenen op de re
gering deze werken voorrang te verlenen,
Men heeft het niet gewild.
Het bekende plan „Snijders", volgens
de heer Van Hall tegen mij (als locobur
gemeester) slechts een „proeve van den
ken van een hoofdambtenaar" genoemd
wordt in grote lijnen uitgevoerd. De in
dustrieën hebben zelf opgegeven en gete
kend wat zij nodig hebben.
Het is duidelijk, dat de werkgroep:
„Hygiëne van het milieu" uit een oog
punt van de volksgezondheid alleen maar
bezwaren ziet tegen de voorgestelde plan
ning. Dat zij dan, zich neerleggende bij
een niet gewenste situatie, er uit haalt,
voor de bescherming van de burgers, wat
er in zit, kan worden gewaardeerd. Voor
mij is het echter onbegrijpelijk, dat men
de consequenties durft te aanvaarden en
dat althans enkelen het onaanvaardbaar
niet hebben volgehouden. Een reden van
de aanvaarding kan, de onvolledige sa
menstelling dezer commissie (zoals ook
bij anderen) zijn.
Onafhankelijke sociologen en deskundi
gen op het terrein van de geestelijke
volksgezondheid ontbraken, terwijl men
bij het bedrijfsleven de werknemers
evenals de vrouwenorganisaties heeft ver
geten.
Hoe verheugd we mogen zijn, dat onze
acties eindelijk iets bereikt hebben om
lucht- water en bodemverontreiniging te
gaan onderkennen en bestrijden(?), ie
der die de situatie rond Vlaardingen-Per
nis beziet, zal toch met grote zorgen ver
vuld moeten zijn. De zuigkracht van deze
industriële ontwikkeling en stedenbouw op
het verkeer zal enorm zijn. Wat tot nu toe
onder „aanvaardbare" hinder en vervui
ling wordt geaccepteerd, is ontzettend. En
hoe men door deskundigen geuite veron
derstellingen van het verband tussen
vuil, geluid en ernstige storingen op het
terrein der volksgezondheid als niet
bewezen tracht weg te wuiven, steeds
ernstiger worden de vermaningen dat de
ze industrieën niet bij dichtbevolkte ge
bieden mogen worden gepland.
Op het gevaar van psychische trauma's
die deze „hinder" veroorzaken bij grote
groepen mensen, reageert men zelfs niet,
Waarom verzwijgt men, dat nieuwe ves
tigingen in vele landen 20 tot 25 km bui
ten de bebouwde wooncentra behoren te
liggen?
lichting geheel zwijgt, is het gevaar.
Gevaar ontstaande bij ernstige calami
teiten.
Het is vanzelfsprekend, dat grote zorg
aan de veiligheid zal worden besteed.
Maar iedere deskundige weet, en helaas
zijn vele voorbeelden (internationaal) aan
wezig!, dat er ergens een storing, een
fout kan zijn, die ontzettende gevol
gen kan hebben. (Vlaardingen 1965). Dan
is een afstand als bovengenoemd nood
zakelijk om naar vermogen de nadelige
gevolgen zo klein mogelijk te houden.
Het is dus wel duidelijk dat hier een
onaanvaardbare situatie tegenover hon
derdduizenden burgers dreigt te worden
aanvaard.
Men beweert, dat Amsterdam-Zaandam
en Haarlem voor deze ontwikkeling zou
den zijn. Men bedoelt dan de „captains
of industry", die dan maar meteen voor
de bevolking beslissen.
Mijn ervaring is, dat daar waar de be
volking duidelijk wordt ingelicht over
wat staat te gebeuren, de overgrote
meerderheid dit afwijst. Wat let ons een
stukje functionele democratie toe te pas
sen en hearings te houden of een refe
rendum. Het gaat immers om het toe
komstige geluk van generaties.
De reden van deze afstandsbepaling
geldt zeker niet alleen t.a.v. de lucht
verontreiniging, maar waarover de toe
Geen voorrang verleend. De Amsterdam
se rechtbank heeft een 20-jarige bijrij
der veroordeeld tot drie weken hechte
nis en een rijverbod van een jaar. Hi;
had op 2 juni een stopverbod genegeerd
en geen voorrang verleend aan een au
to op een voorrangskruising. Deze au
to werd bestuurd door de K.R.O.-radio
verslaggever Bert de Winter, die zeer
ernstig gewond werd.
Men zou kunnen vragen, welke bestem
ming dan wel. Het antwoord zou dan
moeten zijn:
Incalculeren der bestaande behoeften
der gemeenten.
Ontlasting van b.v. ziekenhuizen, uni
versiteiten, stadions, naar dit gebied;
combinatie moderne landbouw en vee
teelt en recreatie, zouden fouten uit het
verleden corrigeren èn de nieuwe genera
ties mogelijkheden geven, straks zelf nog
iets te bepalen.
Maar ons wordt een oordeel gevraagd
over dit aangeboden streekplan. Dit tast
m.i. de grondbeginselen van goed wonen
leven en werken aan.
Met een voorbeeld wil ik sluiten.
De autoriteiten van vroeger kunnen we
niet te zwaar aanrekenen, dat zij de toe
komstige ontwikkeling hebben onder
schat. Onbewaakte overwegen, dwarsver-
keerskruisingen, te smalle waterwegen
etc. Maar met de kennis van nu, zouden
we (figuurlijk) bij aanvaarding een on
bewaakte overweg dwars door steden
projecteren.
Goed wonen, leven en werken, zon
der onnodige gevaren als eis, moest ons
doen besluiten dit streekplan af te
wijzen.
de wethouder van volksgezondheid,
onderwijs, cultuur, jeugd en recreatie
H. de Boer.
ADVERTENTIE
UROPA
U>s fit
m I
tef
Europa Meubel aanbouwslaapkamer waarna» u eindeloos kunt variëren, want alle onderdelen lijn lo» verkrijgbaar. In deze laagbouw-opstelhng (zonder kast en spiegel)
compleet voor 1361.. Vraag uitvoerige documentatie.
Deze aanbouwslaapkamer Is de keuze van èlle bij Europa Meubel
aangesloten woning en meubelspecialisten. Zij zeiden ,,ja", omdat
het in deze stijl de beste kwaliteit biedt tegen de laagst mogelijke
prijs. U mag echter gerust „nee"zeggen. De Europa Meubel-kollektie
omvat namelijk nog véél meer slaapkamers. En ookeethoeken, bank
stellen, wandsystemen en noem maar op. Allemaal op dezelfde
wijze ingekocht.
U hebt 3-voudige zekerheid: omdat niet alleen wijzelf, maar ook de
EM-organisatie en de fabrikant er achter staan. Wat kan u dan nog
gebeuren?
NEDERLAND
Marktplein 29, IJmuiden, telefoon 0 25 50 - 7541
A
Burgemeester en wethouders van Vel
sen hebben zich in een nota uitgesproken
over het streekplan voor het Noordzee
kanaalgebied, zoals dit jaar door gede
puteerde staten van Noord-Holland is ge
lanceerd. Op één lid na stellen B. en W.
zich op het standpunt, dat met inacht
neming van in de nota aangevoerde con
crete bezwaren en wensen in de gege
ven situatie het voorontwerp als een po
sitieve bijdrage moet worden gezien voor
het scheppen van fundamentele voorwaar
den voor de welvaart en het welzijn van
de bevolking in het Noordzeekanaalge
bied.
Het afwijkende standpunt van wethou
der H. de Boer is eveneens in een nota
vervat, waaraan elders in deze ditie aan
dacht is besteed.
Hoewel B. en W. van Velsen zich dus in
meerderheid kunnen verenigen met het
streekplan betekent dat niet dat zij op ve
le onderdelen geen kritiek op dit plan zou
den hebben. In de nota wordt onder meer
het volgende gesteld. „Het ons nu toe
gezonden voorontwerp toont naar onze me
ning een onvolkomen aanpak van de pro
blemen. De tijd van voorbereiding van dit
voorontwerp is, veel te kort geweest en
de afwikkeling ervan wordt overhaast
doorgevoerd. Zulks blijkt onder meer uit
het feit, dat in tegenstelling tot de strek
king van de Wet op de Ruimtelijke Or
dening de plangrenzen zo getrokken zijn,
dat belangrijke gebieden, die door de
vaststelling van dit plan wezenlijk in hun
ontwikkeling worden beïnvloed, buiten de
grenzen vallen. Als zodanig zijn aan te
merken Kennemerland en de gedachte
woongebieden in het Noordoosten (Pur-
merend).
Anderzijds is het streekplan veel te laat
en door de feiten achterhaald, doordat
Mobil Oil zich reeds op het voor de basis
industrie bestemde terrein heeft geves
tigd en toezeggingen over andere opper
vlakten van industrieterreinen al zijn ge
daan.
Ernstiger is evenwel het feit, dat nu
geen gelegenheid meer bestaat de ruimte
in dit gebied meer allure te geven en
meer dienstbaar te maken aan het welzijn
der burgers doordat de mogelijkheid om
op korte termijn bestaansbronnen van eni
ge importatie ten oosten van Amsterdam
te doen scheppen, niet te realiseren is.
De vraag dringt zich sterk op of niet na
genoeg onherstelbare schade aan het wes
ten van ons land is toegebracht door een
volkomen verkeerde velgorde van droog
legging van de IJsselmeerpolders.
Met als gevolg veel persoonlijk leed,
moeilijke familiecontacten, onevenwichtig
sociaal en cultureel leven en schade aan
handel en industrie door de sterke verou
dering der bevolking; een verschijnsel
waarvan nu reeds de aanzet Is te bespeu
ren.
Uitvoerig gaan B. en W. in de nota in
op het probleem van de milieuverontreini
ging.
„Tegenover goede voornemens, die nu
dienaangaande geuit worden, staat thans
het volstrekt ontoereikend zijn van de wet
telijke voorzieningen", aldus B. en W.
In de nota wordt voorts gesteld:
„Een element van dit streekplan is,
dat op te veel punten reserveringen zijn
gedaan of achterwege gelaten. Aangezien
kan worden vastgesteld of aangenomen,
dat uitsluitend de recreatieve bestemmin
gen in dit plan daarvan de last dragen,
achten wij dit manco volstrekt onaan
vaardbaar.
Doordat de reserveringen, bij voorbeeld
voor spoorwegen uitsluitend in het recrea
tiegebied zijn gelegd, wordt de indruk die
bij velen bestaat, dat de recreatieve be
stemming slechts een secundair en voor
lopig karakter heeft ten opzichte van de
industriële bestemmingen, versterkt".
Burgemeester en wethouders zien het
als een dwingende noodzaak, dat de spoor
lijn in de zuidelijke groenzóne in de
richting Santpoort en de aansluitende
tracé's vervallen. Hetzelfde geldt voor de
reservering van een tracé voor een ka
naal naar het Alkmaardermeer.
Daarnaast vinden zij het even onaan
vaardbaar, dat er wel over een kruitha-
ven wordt gesproken, doch dat geen
plaats wordt aangegeven.
Het college vindt het noodzakelijk, dat
als overgang tussen het voor basisindus
trie aangewezen gebied en de groenzone
aan een strook ter breedte van ongeveer
500 meter, vormende het westelijke ge
deelte van het ten zuiden van het kanaal
voor basisindustrie aangewezen gebied, de
bestemming wordt gegeven voor „kleine,
niet hinderlijke industrieën, waaronder
mede begrepen „verzorgende bedrijven".
De bestemming „stedelijke recreatie
en groenvoorziening" is mede gelegd op
de onmiddellijk ten oosten van Santpoort
Noord gelegen gronden. B. en W. zijn van
oordeel, dat waar het hier voor bollen-
cultuur gebruikte gronden betreft, de
verwezenlijking van genoemde bestem
ming zo deze al mogelijk blijkt
eerst op een veel later tijdstip zal kunnen
geschieden.
In de tweede nota over de Ruimtelijke
Ordening is door het recreatiegebied een
leiding voor het transport van afvalwater
uit het industriegebied naar de Noordzee
geprojecteerd. Het is B. en W. opgeval
len, dat het tracé voor deze leiding niet
in de ontwerp-streekplankaart is ingete
kend. B. en W. van Velsen willen met
betrekking tot deze leiding echter thans
reeds uitdrukkelijk stellen, dat naar hun
mening aan de lozing van industriële af
valstoffen in zee geen medewerking dient
te worden verleend, zolang niet onomsto
telijk wordt aangetoond, dat hierdoor
geen schade aan de strandrecreatie en
aan de visserij wordt toegebracht.
In het nieuwe 1000 x 100 meter grote
stationsgebouw van Schiphol is de gene
rale repetitie begonnen. Circa tweehon
derd leden van het KLM-en luchthaven
personeel fungeerden als sand-ins voor
echte passagiers.
Ze werden met bussen naar het nieuwe
areaal gebracht, compleet met bagage en
reisbiljetten voor een aantal uitgaande en
inkomende vluchten, zowel intercontinen
taal als Europees en arriveerden dan op
de verhoogde voorrijweg op het niveau
van de eerste verdieping, waar zich over
de gehele breedte de majestueuze ver
trekhal bevindt.
Daar stonden achter een gering aantal
van de vele balies contactemployés die
de bagage in ontvangst namen en de reis
biljetten controleerden en afscheurden. De
balies zijn voorzien van een nieuw elek
tronisch systeem, dat de naam „Air Lord"
heeft gekregen.
Na deze controle betaalden de proefpas-
sagiers hun luchthavenbelasting, passeer
den vervolgens de eveneens officieel be
zette marechaussee-balies en betraden de
wachtkamer. Via de zuidelijke pier en
1 van de 25 manoeuvreerbare avio-brug-
gen begaven ze zich naar het „vliegtuig",
waarvoor opnieuw een bus figureerde.
Met die bus werd dan een rondje gere
den, waarna de passagiers zonder lucht-
ziek te worden bij een andere avio-brug
weer aanlegden en de terugwegprocedu
re ondergingen.
Het inwerken op het vierhonderd mil
joen gulden kostende nieuwe Schiphol zal
twee volle weken worden voortgezet. Aan
veel dingen wordt thans nog met man en
macht gewerkt: telefoons, omroep-instal-
laties, verlichting en, om nog iets te noe
men, het „tapis roulant", de glijdende
loper, waarop de passagiers zonder een
stap te verzetten in de 225 meter lange
middenpier naar de avio-bruggen kunnen
worden vervoerd.
Maandag werden in IJmuiden in totaal
10.600 kisten vis aangevoerd. Bij de aan
voer waren: 1713 kisten tong en tarbot, 12
heilbot, 1780 schol, 60 schar, 5 bot, 75
haring, 2310 makreel, 60 schelvis, 625 wij
ting, 1625 kabeljauw en gul, 15 leng, 10
poon, 2140 koolvis en 70 diversen.
Per kilogram werd, in guldens, betaald
voor: heilbot 5,60-2,80. gr. tong 4,91-4,71,
grm. tong 4,91-4,62, kim. tong 3,30-3,24,
kl. tong I 3,31-3,08, kl. tong II 3,10-2.80,
tarbot I 6,10-5,70.
Per 50 kilogram: tarbot II 194-122, gr.
schol en grm. schol 56-42, kim. schol en
kl. schol I 56-42, kl. schol II 52-15, schar
33-24, bot 2,10, verse haring 28-14, ma
kreel 47-11,50, gr. schelvis 53-39, grm.
schelvis 46-42, kim. schelvis 46-44, kl.
schelvis I 70-50, kl. schelvis II 67-59, wij
ting 53-37, gr. gul 37-28, mid. gul 33-25, kl.
gul 23-18, kl. leng 23-15, poontjes 41-11,
kl. koolvis zw. 16-15.
Per 125 kilogram: gr. kabeljauw 216-78,
gr. koolvis zw. 96-38, gr. leng 61-55.
Besommingen in guldens: KW 101-12.800,
204-6880, 203-6380, 146-3750, 26-2660, 200-
4870, 206-9100, 145-6110, 167-4240, 73-4180,
103-4330, 162-3990, 128-3720, 165-5950, 98-
4270, 172-4300, 173-6240, 194-5810, 197-
7780, 51-6660, 134-4550, 136-3200, 186-3660,
226-3070, 114-3520, 90-4710, 166-4130, 91-
3020, 152-6000, 225-2790, 193-4810, 137-
4780, 183-5350, 96-830, 108-1970, 17-2520,
8-6400, 178-3160, 148-4220, 24-3800, 40-
2000, 30-2320, 164-3050, 63-3320, 105-2830,
119-5200, 94-3560, 174-6350, 169-3000, 191-
1340, 220-2770, 110-1930, 72-1910, 79-2250,
92-1840, 160-2310, IJM 73-4390, 204-2170,
WR 51-1650.
Aanvoer van dinsdag
Twintig vaartuigen hebben dinsdagmor
gen 6245 kisten vis, 12000 kilogram tong
en 140 stijve kabeljauwen aangevoerd. Bij
de aanvoer waren: 150 kisten schelvis,
150 wijting, 240 gul en kabeljauw, 400
kleine gul, 2450 koolvis, 25 haring, 112
kleine kisten haring, 2190 makreel, 1720
kleine kisten makreel, 220 schol, 20 tar
bot en 160 varia.
Prijzen van dinsdag
Per kilogram, in guldens: heilbot 4.90-
3.90, tarbot 6.10-4.70, grote tong 4.92-4.79,
grootmiddel tong 4.68-4.56, kleinmiddel
tong 3.75-3.27, tong een 3.77-3.19, tong
twee 3.19-2.92, zalm 7.50.
Per 125 kilogram: grote kabeljauw 98-
76, middel kabeljauw 92-70, grote kool
vis 102-88, middel koolvis 47-41, grote
leng 69-56.
Per tien stuks: 104-70, middel kabel
jauw 48-37.
Per 50 kilogram: grote schelvis 47-36,
middel schelvis 52-37, kleinmiddel schel
vis 56-30, schelvis een 62-30, schelvis twee
73-36, kabeljauw een 37-29, kabeljauw
drie 24-18, koolvis een 19-15, koolvis twee
17-15, grote en middel schol 41-27, klein
middel en schol een 42-27, schol twee 41-
37, schol drie 37-15, schar 26-22, bot 450,
poon 38-31, gestripte wijting 57-36, tarbot
178-138, haring 19-13, makreel 77-11.50,
schartong 35, tongschar 59, kleine wolf 67,
lever 30-24.
Sfcheveningen
De aanvoer in Scheveningen bestond
hedenmorgen uit 5 kisten schelvis, 30
wijting. 80 gul en kabeljauw, 350 kool
vis, 1100 makreel, 1080 kleine kisten ma
kreel, 20 schol en 600 kilogram tong.
