De wind t
Diplomatiek steekspel) tussen
Parijs en Londen-Washington
LIGA
Harlem stuurt
Powell weer
naar het Huis
RECH;TER TIE
PANDA EN DE MEESTER^DRINKER
m
m
BRAMMETJE FOK
POLLE, PEELI EN PINGO
Canadees protest
Russell-tribunaal
begint over twee
weken zijn werk
Labour verliest in
verkiezingen voor
de graafschappen
1
hier moet een ITHO komen
i k I .MlüJéI
17
Ons vervolgverhaal
.aaat- j
de veelzijdige voeding
voor baby, kleuter en schoolgaand kind
ZO LANG ZE IN DE GROEI ZIJN
VENTILATOREN
WOENSDAG 12 APRIL 1967
Een romantisch verhaal door Richard Mason
Woede
Hij tintelt van vitaliteit en ondernemingsgeest Geen
wonder: 't is een Liga-kindje. In
zetelt een rijke schakering voedingselementen. Voor
de groeiVoor beenderstelsel en gebit I Voor blakende
gezondheid!
^^^vanaf: ƒ69.-
mt> ibb
VtfWWMWWWWWW
(Van onze correspondent)
15)
„O alstublieft?" riep ze en ze
straalde plotseling als een kind, dat
een sinaasappel krijgt. Toen, als vond
ze dat ze niet zoveel enthousiasme
had moeten tonen, voegde ze er wei
felend aan toe: „Maar misschien
vindt u het niet prettig, mij mee te
nemen?"
„Waarom niet?"
„U hebt, misschien al afspraak
met iemand?"
„Nee", zei ik.
„Maar bent u er zeker van, dat
het goed is?"
„Wat zou er niet goed aan zijn?"
„Nuzei ze.
„Nu?"
Ik ben Japanse. Weet u zeker, dat
u zeker, dat u niet in moeilijkheden
komt?"
„Natuurlijk niet. U bent mijn on
derwijzeres. We praten Japans".
„Laten we dan naar bazaar gaan",
zei ze opgeruimd. „Ik vind zo'n aar
dig woord: bazaar. Het moet heel
opwindend zijn".
Ik riep de koetsier toe, naar de
Chandragupta Road e rijden. Hij
trok aan de teugels en we stonden
ogenblikkelijk stil. We keerden mid
den op de weg om en voegden ons bij
het verkeer, dat in tegenovergestelde
richting ging.
„U reed dus werkelijk 'om", zei
*e.
,,'n Meter of wat".
„Het spijt me, last voor u te zijn".
„Ik vind het heerlijk, 't Is voor
het eerst dat ik met een dame in een
ghari rijdt, 't Is een groot evene
ment".
„O-seijizei ze.
„Ik versta geen Japans".
„Het betekent dat u compliment
maakte".
,,'t Is werkelijk waar", zei ik.
We lieten de ghari op de hoek van
de Chandragupta Road stilhouden.
Toen we uitstapten, zagen we recht
tegenover ons een gladde, gepleister
de muur en op die muur prijkte een
aanplakbiljet. Het was een affiche,
die ik in heel India had gezien en
waarop het gezicht van een Japan
ner stond afgebeeld een glimla
chend en niet onvriendelijk gezicht.
Maar het was alleen maar een mas
ker. Daaronder, met dreigend ont
blote tanden en wrede spleetogen,
zag men het ware gezicht met de
gele huid. Het opschrift ernaast luid
de: „Pas op voor het masker der
vriendschap er kan Japans be
drog achter schuilen!"
Ik keek naar miss Wei; ze had
het gezien. Haar ogen namen alles
in zich op; toen sloeg ze haar wim
pers neer, keek naar de grond en
keerde zich om naar de kant van de
bazaar.
„Het is moeilijk voor u", zei ik.
Ze klaarde plotseling op: „Voor u
ook".
„Dat is heel iets anders", zei ik.
„Vindt u niet erg?"
„Erg?"
„Mij bazaar te laten zien?"
„Ja", zei ik, „ik ben erg kieskeurig
als het erom gaat, iemand bazaars
te laten zien."
„O hemel.zei ze. Haar vro
lijkheid verdween en er kwam een
aandoenlijk droevige trek op haar
gezicht; met grote, ronde ogen keek
ze me aan om te trachten, wijs uit
me te worden. Ik maakte gauw een
eind aan het grapje.
„Dit was even een staaltje van
mijn onwijze zin voor humor", zei
ik.
„Heus?" vroeg ze. „U vindt het
niet erg, eerlijk niet?" Ze sprak de
„I" van „eerlijk" als een „r" uit,
en er was zo iets aantrekkelijks in
die kleine, ernstige vraag van haar,
dat een golf van ontroering door me
heenging. En toch amuseerde het
me; het was alsof een kind een
vreemd woord zei.
„Waarom lacht u?" vroeg ze.
„Het spijt me, 't was onbeleefd
van me."
We wandelden door de bazaar. De
straat was volgepropt met mensen.
Houten karren, getrokken door ossen,
ratelden over de keien en er was
veel lawaai en evenveel verscheiden
heid van geuren, maar de droge,
scherpe lucht van brandende houts
kool overtrof alles. Het was overal
erg smerig. Mensen drongen zich
langs ons heen en merkten ons ter
nauwernood op. Alleen de winkeliers
schreeuwden ons op alarmerende
toon toe, alsof we iets hadden verlo
ren.
„Sahib".
„Kijk, sahib!"
,,'n Ogenblik alstublieft!"
„Sahib, heel goedkope schoenen!"
Mis Wei keek als een kind met
wijdopen ogen rond. Ze liep van de
ene kant van de straat naar de an
dere, wees op allerlei dingen, raakte
ze aan, als een volkomen vrijmoedig
kind in een speelgoedwinkel. Ik keek
betoverd naar haar. Ik begon te den
ken, dat ze het aardigste meisje was
dat ik ooit had gezien; en toen
dacht ik met opzet aan het aanplak
biljet en daarna aan „de Japanners",
aan wat „Japans" altijd voor me
had betekend, en aan Itsumi San.
Maar ik wist dat het me moeite
kostte aan miss Wei te denken als
aan een „Japanse" en niet gewoon
als een vrouw.
Een vuile grauwe koe wandelde
doelloos en in heilige onaantastbaar
heid langs haar heen.
„Kijk!", riep ze. „Kijk!" Ze legde
een moedige vinger op de hoorn van
het dier. Het draaide zijn kop om
en besnuffelde in luie nieuwsgierig
heid met zijn droge neus haar japon.
Ze sprong achteruit en trok haar
hand terug, alsof ze gebeten was. Ze
keek me verrast aan.
„Hebt u gezien, dat ze snorren
had?" zei ze. „Ik wist niet dat koei
en snorren hadden."
„Zijn er in Japan geen koeien?"
„Ja, maar ik heb nooit aange
raakt. Ik ben nooit dicht bij ge
weest. Waarom hebben ze koeien in
bazaar?"
„Niemand durft ze eruit te jagen."
„O", zei ze nadenkend. Toen: „Ik
vind bazaar erg opwindend. Ik ga
kopen."
„Een koe?"
„Ik koop iets. 't Lijkt leuk om te
kopen. Kan ik vulpen krijgen?"
(Wordt vervolgd.)
dent Humphrey vprige week aan
Europa, in vrijwel 1alle hoofdsteden
die hij bezocht aawleiding gaf tot
manifestaties tegen de Vietnamoor-
PARIJS. Op twee of zelfs drie I log, heeft tot dusver alleen Parijs een
diplomatieke fronten zijn tussen Pa- voorwerp gevormd van een officiële
ijs enerzijds en Washington, Quebec demarche van de Amerikaanse auto-
en Londen anderzijds de laatste da- riteiten.
gen schermutselingen gehouden, die
i j vL* ««Vrritoor De Amerikaanse diplomaat op de am-
kenmerkend zijn voor het geirriteer- bassa(je jn parys kwam ^gisteren inder-
de klimaat dat tussen die hoofdste- cjaacj bij het ministerie vajn Buitenlandse
den vandaag heerst. Ofschoon het be- Zaken protesteren dat vorige week de
zoek van de Amerikaanse vice-presi- Amerikaanse vlag door P^rijse nozems
op straat in brand was gestciken. De verf
pot die in Rome op het hoofaj van de Ame
rikaanse bewindsman werd gjeledigd, heeft
daarentegen nog geen enkel (officieel pro
test tot gevolg gehad. Hoezeer de Fransen
het verbranden van de buitenlandse vlag
ook betreuren, menen zij niettemin toch
dat de Amerikanen bij de officiële uitin
gen van hun verontwaardiging) de indruk
wekken, in hun nadeel, met twee maten
te meten.
Ten aanzien van een ander geschil is
het daarentegen Frankrijk gew(eest dat
een protest en wel bij de Canadezen heeft
doen horen. In dit geval was de (oorzaak
een officiële herdenking van de plag bij
Vimy in Noord-Frankrijk die vijftig jaar
geleden door de Canadezen van dip Duit
sers werd gewonnen. Hoewel die Herden
king ter plaatse door de Canadezen was
georganiseerd, hadden ze toch verzuimd
of vergeten tevoren de Franse regiering
te verwittigen of toestemming te vragen.
De hertog van Edinburgh woonde die cere
monie persoonlijk bij om zijn vrouw, te
vertegenwoordigen die officieel ook de
koningin van Canada is.
PARIJS (Reuter) Het door de Britse
filosoof Bertrand Russell georganiseerde
tribunaal, dat de „oorlogsmisdaden"
Vietnam wil behandelen, zal op 26 april
in Parijs zijn werkzaamheden beginnen.
Dit heeft de Franse schrijver en paci
fist Jean-Paul Sartre gisteren bekend
gemaakt.
De „rechtbank" zal zitting houden in
hotel Continental, in het centrum van de
Franse hoofdstad. De bijeenkomsten zijn
niet openbaar. Alleen uitgenodigde voor
aanstaande personen en journalisten mo
gen aanwezig zijn. Dit houdt waarschijn
lijk verband met een waarschuwing van
de Franse overheid, dat het tribunaal
geen openbare zittingen mag houden.
DOOR EEN
toeval moet het Franse
Amerikaanse ambassade. Het
zal de volgende punten behandelen:
In het hotel had de Duitse SS gedu- staatshoofd van deze herdenkingsplannen
rende de bezetting haar hoofdkwartier. I van dg k(jmst yan ing phin
Het ligt enkele huizenblokken van de lucht hebben gekregen
waarna hij on-'
tribunaal mjddejj-^k jn een ontzettende woede ont
stak. Uitermate gevoelig voor alle nuan
Hebben de Verenigde Staten, Australië I ces die de etiquette en het protocol ple-
Nieuw-Zeeland en Zuid-Korea volgens gen te vertonen, wilde de president van
het internationale recht agressie gepleegd, de republiek als antwoord op >e
ging die in zijn ogen Frankrijk was aan-
Zijn doelen gebombardeerd die een gedaan, eerst zijn reis naar Canada in
uitsluitend burgerlijk karakter hebben, juli, die gisteren wereldkundig werd ge
zoals ziekenhuizen, scholen, sanatoria, maakt, annuleren. Als officiële afgezanten
ADVERTENTIES
dammen en andere bouwwerken en op
welke schaal is dit gebeurd?
LONDEN (AP) De Britse Labour-
partij heeft verliezen geleden bij de ver
kiezingen voor de graafschapsraden.
De Conservatieven behaalden de meer
derheid in de Raad van Norfolk, waar
Labour elf zetels verloor. In Monmouth-
shire verloor Labour zes zetels aan onaf
hankelijke kandidaten en een Liberaal,
maar behield de meerderheid.
De inwoners van 59 graafschappen I
gaan deze week naar de stembus. Lon
den, waar een-zevende van het Engelse
electoraat woont, stemt donderdag. De
socialisten hebben al 33 jaar een meer
derheid in de hoofdstad. Zetels voor het
parlement staan niet op het spel.
van Frankrijk naar de Canadese herden-
kingsplechtigheden figureerden twee on
aanzienlijke ambtenaren. Een deputatie
die op haar beurt door de Britten en Ca
nadezen als een bewuste vernedering moet
zijn opgevat.
Heel erg veel om het lijf hebben deze
incidenten natuurlijk niet. Wel leveren zij
opnieuw en ten overvloede het bewijs dat
het klimaat tussen Frankrijk en de An-
glosaksische wereld, zacht gezegd nog
altijd wel iets te wensen overlaat.
Gradfschenners. In Valkenswaard hebben
eén of meer grafschenners een bezoek
gebracht aan het rooms-katholieke kerk
hof) en daar een verschrikkelijke ravage
ericht. Van een zestigtal kindergraf-
aa
jes tzijn de zerkjes en kruisjes vernield
terwfijl bovendien vijftig zestig andere
zerken zijn besmeurd en beklad met on
der andere „Satan is onze god", haken
kruisen enzovoorts.
ADVERTENT1E\
NEW YORK (AFP en Reuter) De
negerpredikant Adam Clayton Powell is
dinsdag met een groter meerderheid dan
ooit tevoren herkozen als vertegenwoor
diger van Harlem in het Huis van Afge
vaardigden.
Powell, die vorige maand door het Huis
werd afgezet, kreeg 27.900 stemmen, te
gen 4.091 voor de republikeinse Lucille
Pickett Williams en de conservatieve pre
dikant Ervin Yearlin beiden negers.
Het was de dertiende maal dat Powell aan
verkiezingen in Harlem deelnam.
Ondanks de grote voorsprong op zijn
tegenstanders behaalde hij nog nooit zo
weinig stemmen, omdat ongeveer de
helft van de kiezers verstek liet gaan.
Vorig jaar kreeg Powell 45.000 stemmen.
ADVERTENTIE
ÜB
20. De persoonlijke chauffeur van Generaal Donder
steen was een eenvoudig dienstplichtig soldaat. Hoewel
hij een prettig baantje had als militair, had hij toch
vaak een grote behoefte aan het burgerleven. Die on
begrijpelijke drang was heel slecht voor zijn paraat
heid dat valt te begrijpen. En dat zoiets niet onge
straft kan blijven, zal het vervolg van deze geschiede
nis leren. Wat gebeurde er namelijk? Voor de ogen
van de verblufte soldaat verscheen een sierlijke jonge
dame, die hem een dromerige blik toewierp, en zich
vervolgens heupwiegend verwijderde. „Een meissie!
stelde de dienstplichtige soldaat vast, terwijl hij zich
uit zijn voertuig haastte. „Joepie!" Hij snelde achter
de elegante gestalte aan en verdween om een hoek
van Hobbeldonk. „Het is toch treurig gesteld met de
geest in het leger!" prevelde een andere militair die
even later om diezelfde hoek tevoorschijn kwam. „Sex
Victoria est zoals de klassieken zeiden als zij op de
onoverwinnelijke doelden! Maar komaan! Deze stuitende
kledij zal mij toegang geven tot Hobbeldonk en
daar was het tenslotte om begonnen. Ik wil weten wat
die generaal daar zoekt!
83. „Ja, eerwaarde", zegt Rechter Tie
ernstig, „de dief Tau werd verleden jaar
inderdaad om het leven gebracht, hier
vlak voor deze altaartafel. Maar ik neem
aan dat hij niet opzettelijk gedood werd,
en dat het eerder manslag was dan moord
Tau had zijn handlangers immers nog
niet onthuld waar hij het goud verbor
gen had. Ik veronderstel dat Tau's ven
noot en diens vriendin Tau martelden en
dat hij daaronder bezweken is. Jade was
getuige van die misdaad. Daarom moest
zij verdwijnen. Zij\ wierpen haar in de
diepe crypt die zich onder deze altaartafel
bevindt, te zamen m)et het lijk van Tau".
„Waar is die cryptl" roept de prefect.
„Ik zie niets van eevi crypt! Wat is uw
bedoeling met dit sinistere verhaal, me
neer?" Dat zal u spoedig genoeg blijken,
meneer Woe! Nu Tah dood was en ze
Jade uit de weg hadden geruimd, kon de
vennoot samen met zij\n vriendin, op zijn
gemak naar de schat gaan zoeken. Te
hadden alle tijd, want de autoriteiten
hadden geen enkel spoor ontdekt. Het
schuldige liefdespaar wist echter met dat
de student Yang, die inmiddels door Woe
was ontslagen, verdenking tegen hen had
opgevat. Yang was sluw maar laf. Daar
om nam hij de beroepskrachtpatser Seng-
san in de arm om samen met hem hen te
chanteren. Hebt u niets op te merken,
eerwaarde?"
JA. IK H68 ZOJUIST EEDJ SNUITER B£
Wl6 WAS F WAT STA 411 PAAR TE PIEKEREN,
DATT0CH?Bn ZEEROB?
(bot 01
moröen;
bOEDt I
MORGEN
GROET, EU IK WEET NIET MEER.
WAAR IK HEM VAN KEN J
803. Zodra Bram zijn plan aan de kapi-
tein had meegedeeld, begon diens hele
gezicht te stralen.
Prachtigprachtig, wondervol!" riep
hij steeds weer. „Laten we onmiddellijk
gaan beginnen! Mannen aan het
I werk."
Nooit tevoren waren de galeislaven zo
graag aan de arbeid gegaan als nu. Zij
hakten in de berg, dat de rotsblokken als
knikkers omlaag rolden. Steedsgroter
werd het gat, dat zij maakten, en tenslot
te kon het galjoen worden binnengetrok
ken.
De gehate trommel, die altijd het dempo
van de slagen met de roeiriemen had aan
gegeven, werd onder groot gejuich ^over
boord geworpen.
In grote spanning wachtte iedereen af,
of de maatregelen van Bram zouden hel
pen. Want nu pas zou blijken, of Bram
inderdaad kon voorkomen, dat het spook-
galjoen weer de lucht in zou gaan. De zon
werd feller en feller.
„Lang kan het niet meer duren", zei
Bram gespannen.
v
