De wind kan niet lezen
Papierfabriek weigert
de loonsverhoging
voor '67 te betalen
Famous Artists
naar Damrak
PANDA EN DE MEESTER-DRINKER
.1
POLLE, PELLI EN PINGO
0
RECHTER TIE
BRAMMETJE FOK
Fa. B. ENGELENBERG
KNP onthoudt 2500 man 5.5 pet
Grond gekocht
voor Holland
Promenade
Elektriciteit op
aardgas in Brabant
PREMIE SPAARPLAN
Geen advertenties
voor apparatuur
om af te luisteren
Ontslag voor 155
man in Tilburg
MIELE
WASAUTOMATEN
V
Mn
heb ik van sparen willen weten,
maar nu...
DONDERDAG 13 APRIL 1967
17
Ons vervolgverhaal
Een romantisch verhaal door Richard Mason
HARTENDORP
«r
Basis voor persoonlijk bezit
OFFICIëLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN
ills*
-
W:-
16)
We vonden een winkeltje, waar er
enkele te koop waren. De winkelier
was een dikke man, die met gekruis
te benen op de drempel zat. Hij reik
te naar een paar vulpennen en begon
ons die een voor een te overhandi
gen. Hij had paffige, bruine handen
met grote, droge nagels.
„Is deze goed?" vroeg miss Wei.
„Ik zal u onze beste laten zien.
Dat is deze. 't Is een echte Black
bird."
„Is die eerlijk goed?"
„Kijk hoe ze schrijft super
fijn."
„Hoeveel deze?"
„Vijftig rupees maar."
„Die zal ik nemen."
Ze begon haar handtasje te door
zoeken.
„Nee!" zei ik.
„Toe, ik wil graag kopen."
„De pen is veel te duur."
„Maar ik wil goeie pen."
„Zo goed is deze niet."
„Hoeveel waard?" vroeg ze.
„Bied hem vijfentwintig."
„Hij is meer dan vijftig waard",
zei de winkelier, ,,'t Is 'n super fijne
pen. Ik verkoop speciaal goedkoop
voor u. Voor anderen is het zestig
rupees."
„Vijfentwintig", zei ik.
„Ik kan niet verkopen voor min
der dan vijftig."
„Vijfentwintig."
Miss Wei keek me smekend aan.
Ik nam haar bij de arm en duwde
haar voor me uit.
„Kom mee", zei ik. „We kopen het
zelfde ding wel ergens anders en
voor lagere prijs."
„Veertig rupees, Sahib! Speciale
prijs."
„Maak er dertig van", zei ik.
„Dit is echter superfijne Black
bird."
„Dertig rupees."
„Vijfendertig speciaal voor mem-
sahib."
„Heel goed", zei ik. „Vijfendertig,
Je boft, dat deze dame zo goedgeefs
is."
Het gezicht van miss Wei klaar
de op. Ze haalde haastig de bank
biljetten uit haar tasje, voor iemand
van gedachten kon veranderen. Ze
nam de pen aan en stopte die in haar
tas.
„U moet nooit betalen wat ze vra
gen", zei ik, toen we verder liepen.
„Ze verwachten van je, dat je af
dingt."
„Maar hij zag zo arm uit."
„Hij was erg in zijn schik, dat
hij vijfendertig rupees kreeg. Hebt u
naar zijn gezicht gekeken?"
„Hij dacht niet dat ik hem be
droog?"
„Nee, hij dacht dat hij u kon be
driegen."
„Dan hebt u vijftien rupees voor
mij uitgespaard. Laten we besteden
aan iets voor u."
„Ik heb niets nodig."
„Ja", zei ze. „Het zijn uw vijftien
rupees, omdat u voor mij uitspaarde.
Ik zal dat daar kopen."
„Ja, maar ik draag geen bretels."
„O hemel", klaagde ze. „Het is on
deugend van u, niet te zeggen wat
u graag wilt. O, kijk! Daar is een
orkest!" Ze wees naar een dichte
menigte Indiërs, uit welker midden
het gepiep van het een of andere mu
ziekinstrument klonk.
„Kijk daar maar niet naar", zei
ik.
„Maar misschien is het slangen be
zweren."
„Nee, het is iets afschuwelijks."
„Toe, ik wou zo graag zien."
„U zult ervan overstuur raken",
waarschuwde ik.
„Wat is het dan?"
„Een bepaald 'soort van bedelarij.'
„Waarom mag ik bedelarij dan
niet zien?"
„U kunt gaan kijken als u wilt
maar u zult het niet prettig vinden."
„U bentkieskeurig!" zei ze, ken
nelijk tevreden over zichzelf, omdat
ze zo'n prachtig woord had gevon
den.
„Best", zei ik, „We zullen eens
gaan kijken."
We drongen ons door de bruine
voetgangers, met hun magere benen
heen, totdat we de muzikanten kon
den zien. De aanvoerder was een
oude man met lang, zwar, verward
haar, dat over zijn schouders hing.
Zijn gezicht was niet veel minder
zwart dan zijn haar en zijn wangen
stonden bol, toen hij op een kalebas
achtige fluit blies. Achter hem ston
den twee kleine jongens, nagenoeg
naakt. Ook hun wangen waren op
geblazen als kleine bruine voetbal
len en hun ogen puilden op potsier
lijke manier uit. De geluiden die ze
aan hun instrumenten ontlokten,
drongen door merg en been en hiel
den geen ogenblik op.
„Er is niets lelijks", zei miss Wei.
„Kijk, ze blazen zo hard.O!" Ze
zweeg plotseling. Haar mond viel
open van afschuw. Ze stond als vast
genageld te staren, ontzet en gefas
cineerd. Tussen de spichtige benen
van de toeschouwers door was iets
voor de dag gekomen, dat leek op
een mismaakt kind, met een enorm
hoofd en ledematen als luciferhout
jes, die uit een verschrompelde romp
staken. Het met vuil besmeurde
lichaampje had afmetingen van dat
van een kind en er was niets in het
verstijfde gezicht, waaruit bleek of
het vijf of vijftig of vijfhonderd jaar
geleden was, dat dit afgrijselijk mis
vormde wezen zijn zwakke sprankje
leven had ontvangen. Het kon maar
één arm bewegen en hiermee sleepte
Het zich met de grootste moeite en
ellende door de goot.
Het gezicht van miss Wel drukte
hevige schrik uit, maar ze bewoog
zich niet. „Kom", zei ik.
„Wacht even, alstublieft."
Ze grabbelde in haar tasje en
zocht een paar bankbiljetjes op. Het
waren twintig of dertig rupees, die Zte
mij overhandigde. Ik zag, dat haar
ogen droog waren, maar het verdriet
dat erin te lezen stond, sprak even
duidelijk als wanneer ze had ge
schreid.
„Geven alstublieft", zei ze.
„Maar
„Alstublieft", zei ze nog eens en ze
baande zich een weg door de me
nigte. Ik drong door de rij van toe
schouwers heen. De oude man met
het lange haar zag me en stak een
hand uit zonder zijn muziek te on
derbreken.
(Wordt vervolgd.)
V^/y|ftA<l<tAft<WMWWVA»WWIA<\<WWWWV»WWWWWWWU«WWWWWWUWWWW>IWMWWWWWWWWWWWWWW
De directie van de Koninklijke Neder
landse Papierfabriek in Maastricht wei
gert het 2500 koppen tellende personeel de
door de regering Zijlstra voor dit jaar
vastgestelde loonsverhoging van respek-
tievelijk 4 en 1,5 percent uit te betalen.
Zodoende aldus „Industria" het blad
van de Katholieke bond van werknemers
in industriële bedrijven „Sint Willibror-
dus" kan er geen C.A.O. worden af
gesloten.
De directie heeft volgens het blad be
sloten om te bezuinigen. Dit in verband
met de sterk aangetaste winstcapaciteit
van de onderneming. Zij heeft de vak
bonden laten.weten dat dank zij de ont
spannen arbeidsmarkt van dit ogenblik
de mogelijkheden zijn geschapen om het
In Muiderberg aan het IJsselmeer heeft
Joop Geesink's „Holland Promenade" n.v.
via het gemeentebestuur van Muiden gro
te grondaankopen gedaan ter vestiging
van een groot tentoonstellingspark, dat
een combinatie moet worden van infor
matie en recreatie.
Het park krijgt een oppervlakte van
25 ha. Daarnaast komt er een parkeer
ruimte van eveneens 25 ha.
In „Holland Promenade" nemen een
aantal grote maatschappijen deel. De cen
trale overheid heeft zich bereid verklaard
een interdepartementale werkgroep in te
stellen. De provinciale overheid van
Noord-Holland heeft de daarvoor in aan
merking komende diensten ingeschakeld
om de aan de vestiging inhaerente pro
blemen te bestuderen en tot een voor
ieder aanvaardbare oplossing te komen
De Koninklijke Nederlandse Heidemaat
schappij werkt de plannen uit.
(Van onze correspondent)
GEERTRUIDENBERG De Provin
ciale Noordbrabantse Elektriciteits Maat
schappij (PNEM) gaat in Geertruiden
berg een nieuwe centrale bouwen met een
capaciteit van 392 megawatt, die aard
gas als brandstof gaat gebruiken. Omdat
de Groningse gasbel groter is dan aan
vankelijk werd vermoed kan de Gasunie
een groot verbruiker als de P.N.E.M. vrij
voordelig gas bieden, waardoor de pro-
duktie van elektriciteit goedkoper kan
worden dan kolen.
ADVERTENTIE
DAGELIJKS DEMONSTRATIE
Belangrijke prijsverlaging
Gen. Cronjéstr. 43, tel. 52760 - Haarlem
personeel dit jaar de loon- en salarisver
hoging te onthouden.
De directie beroept zich erop dat de
loonmaatregel de vorm van een vergun
ning heeft aangenomen en niet van een
verplichting. Zij heeft de vakbonden voorts
laten weten dat het loonniveau in de
Maastrichtse fabriek, vergeleken met de
lonen in de overige regionale industrieën,
hoog genoeg is om zich een loonstop te
kunnen veroorloven. „Sint Willibrordus"
stelt daar tegenover dat de functie-
eisen bij de K.N.P. heel wat hoger zijn
dan in de andere bedrijven.
De katholieke bond vindt het voorts
niet juist dat wordt voorgesteld om aan
de aandeelhouders dit jaar een dividend
uit te keren van 12 percent, hetzelfde als
in 1965. Zij wijst er verder op dat het be
drijf bezig is met de opbouw van een
nieuwe fabriek in Lanaken in België,
waarmee een investering van ongeveer
8 miljoen gulden is gemoeid
Het bestuur van „Sint Willibrordus
hoopt dat de K.N.P.-directie nog tijdig
gaat beseffen, dat alleen in uiterste nood
zaak en als laatste redmiddel voor een
onderneming aan de werknemers de
loonsverhoging mag worden onthouden,
die de regering Zijlstra voor het hele
Nederlandse bedrijfsleven toelaatbaar
achtte.
Famous Artists Schools Inc., een Ame
rikaanse onderneming die zich bezighoudt
met schriftelijke cursussen, gaat haar
aandelen introduceren op de Amsterdam
se effectenbeurs. Vanaf woensdag 26 april
zullen certificaten van tien gewone
aandelen Famous Artists in Amsterdam
worden verhandeld. De Amsterdamse
koers zal nader vastgesteld worden.
Aan de hand van de notering die op
11 april voor Famous Artists op de Ame
rican stock Exchange tot stand kwam
(447s dollar), valt een koers volgens Am
sterdam usance te berekenen van 465«
dollar hetgeen neerkomt op 1678,50 per
certificaat van tien aandelen.
Famous Artists geeft schriftelijke lessen
in tekenen, schilderen, schrijven en foto
graferen. In voorbereiding zijn muziek-
cursussen en lessen voor gehuwde vrou
wen, die weer aan de slag willen gaan.
Onlangs heeft het concern een bod ge
daan op de aandelen van het Britse
Linguaphone Institute Limited, die talen
cursussen op grammofoonplaten ver
koopt, en op de aandelen van de Ameri
kaanse International Accountant Society
inc., die schriftelijke lessen verzorgt op
boekhoudkundig en algemeen administra
tief terrein.
In totaal ontving de Famous Artists
Groep in het op 30 september afgesloten
boekjaar 1965-'66 ruim 28 miljoen dollar
aan lesgelden (1964-'65: 22.3 miljoen dol
lar). Met inbegrip van Linguaphone en
International Accountants zou de omzet
tot ongeveer 40 miljoen dollar of zo'n
155 miljoen gulden uitgroeien. De winst
per aandeel van de groep steeg in 1965-'66
tot 1.66 dollar (vorig jaar 1.21 dollar)
ÜOOOOOOOOOOOOOCXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX)
De soldaat waarin een scherp toeschouwer misschien
Joris Goedbled zou hebben vermoed, stapte Hobbel
donk binnen om uit te vinden wat daar allemaal
gebeurde. Maar dat was zelfs generaal Dondersteen
niet helemaal duidelijk. „Wat is dit?" brulde hij, op
het zwevende theekopje wijzend. „Moet dit het nieu
we, geheime wapen voorstellen? U neemt me in de
boot, burger! Maar het leger laat niet met zich spot
ten! Waaratje niet!" Op dat moment botste zijn on
dergeschikte tegen de onzichtbare professor Kalker
op, die met een kreet zijn greep op het kopje ver
loor. „Hola!" sprak Joris verrast het drinkgerei op
vangend. „Ehik bedoel: Halt!" „Neem me niet
kwalijk!" zei de geleerde. „Ik dacht, geloof ik. En
daarom zag ik u niet!" „Onzin!" loeide generaal Don
dersteen. „Soldaat je krijgt drie dagen streng! Het
is de parate militair verboden om botsingen met bur
gers te veroorzaken zichtbaar of onzichtbaar! dat
moest je weten!"
HE
DAT 86TSK6NT DAT IK
EEW (/EKK6R80K BEN
WAAROM STOPPEN JUWE V WE WETEN NIET
HIER MIDDEN OP DB W£6?/ WAT DAT 60RD
DAAR BETEKENT!
HET IS NA/WEU JK
MIJN 10UY
ADVERTENTIE
>'S'V f yf - V
Nu moest ik gewoon wel, want het sparen werd te aantrekkelijk.
Mijn vrouw en ik sparen nu elk jaar 500,— en naast de normale
rente krijgen we vanaf 1972 ieder jaar ook nog eens honderd
gulden van het Rijk! Belastingvrij! En dat telt dubbel aan.
Waarom informeert u ook niet eens naar de spaarbewijzen van
het Premie Spaarplan? Alle Spaarbanken, Poskantoren, Banken,
Boerenleenbanken, Raiffeisenbanken en Bouwfondsen zullen u
graag inlichten.
De commissie tot handhaving van de
Nederlandse code voor het reclamewezen
heeft voor de eerste maal in 1966, zo ver
meldt zij in haar jaarverslag 1966, een
preventieve aanbeveling gedaan. Deze
ging uit nadat de codecommissie door de
reclamevakpers attent werd gemaakt voor
de verkoop van zogenoemde afluisterap-
paraten. De codecommissie meende er
goed aan te doen de organisaties die de
Nederlandse code voor het reclamewezen
hebben onderschreven en de reclamevak
pers te verzoeken haar leden respectieve
lijk abonnees ter kennis te brengen, dat
naar de mening van de codecommissie
het plaatsen en het opnemen van derge
lijke advertenties aanleiding zou geven
tot klachtenbehandeling in de codecom-
(Van onze correspondent)
TILBURG. De Vetewe wollenstoffen-
fabriek in Tilburg, die begin dit jaar al
een aantal werknemers heeft moeten ont
slaan, gaat binnenkort dicht. De 155 werk
nemers, die nog in dienst zijn, worden
ontslagen. De afneming in de kooplust
van het Nederlandse publiek en de felle
buitenlandse concurrentie, vooral uit Ita
lië, zijn de voornaamste oorzaken van de
fabriekssluiting.
ADVERTENTIE
Doelstraat 59 - Haarlem - Tel. 15252
RUWA VACHTLAKKEN
- - s/s
84. De abdis schudt haar hoofd. Het is
doodstil in de tempelhal. Rechter Tie ver
volgt: Yang had zijn slachtoffers echter
onderschat. Het schuldige paar lokte hem
en Seng-san hier in een val en vermoord
de hen. Aangezien de bijgelovige Seng-
san het profiel van deze tempel op zijn
rug had laten tatoeëren met het bijschrift
dat hier goud te vinden was, hebben zij
de twee lijken onthoofd en verwisseld. Te
vens legden zij een vals spoor naar de
vagebond Ah-lieo die op die avond Seng-
san naar de tempel had vergezeld. Nu
hadden die twee misdadigers alles dus
prachtig geregeld. Ik zou denken dat
Seng-san door zijn kornuit was vermoord
en dat Yang met de noorderzon vertrok
ken was. Nu kon het tweetal dus rustig
hun nasporingen naar de schat voortzet
ten. Toen heeft Jade echter gesproken".
De schilder Lie Ko dringt zich naar vo
ren. „Jade?" schreeuwt hij. „Leeft zij??"
„Neen", zegt de rechter. „Maar soms
spreken de doden, meneer Lie. Ze heeft
in haar laatste uren in de crypt met haar
eigen bloed een brief geschreven en die
naar buiten geworpen". „Onzin!" zegt de
Prefect. „Een crypt heeft vensters noch
deuren!" „Maar wel een luchtkoker, me
neer Woe. Het ebbenhouten doosje met
haar briefje erin is door een opkoper bij
de uitmonding van de luchtschacht hier
achter op de helling gevonden. We zullen
nu de crypt openen".
■j
804. Door een beroet glaasje staarde
Bram naar de zon, die steeds feller in
gloed kwam te staan.
,Zie je" legde hij nog eens uit aan
Karo en Tutu, die elk van zijn bewegin
gen volgden, „ik heb gemerkt, dat het
spookgaljoen zich steeds losmaakt uit het
echte schip, als de zon bijzonder fel en
heet is. Dat deed me denken aan de lucht
spiegelingen in de woestijn. Zou het kun
nen dacht ik bij mezelf dat dit
spookgaljoen ook een soort luchtspiege
ling is, die door de zon wordt opgewekt?
En zou ik dat kunnen voorkomen door
het schip op een schaduwrijk plekje
te leggen?"
„Best mogelijk", zei Karo. „Maar hoe
komen we dat te weten? Hoe komen we
erachter of het spookgaljoen wèl in de
lucht zou gaan, als het niet in de schaduw
lag?"
Bram wees op de trom, die midden in
het meer dreef.
„Die is uit het schip en als
Meer hoefde hij niet te zeggen. Alsof er
een motor in zat, zo plotseling verhief zich
een spookachtige trom uit het water, nét
zoals vroeger het spookgaljoen had ge
daan. Maar het schip in de schaduw bleef,
waar het was.
„Gered", snikte de kapitein. „Eindelijk
rust eindelijk kan ik genieten van
mijn pensioen."
