'ind ka
n niet lezen
DAG IN DAG UIT BIJ DRAKENSTEYN
Pravda wijst Euratom-controle
bij „nonprol" van de hand
PANDA EN DE MEESTER*DRINKER
IS
U
POLLE, PELLI EN PINGO
Mimmm
1M18
lil
■u
ECHTER T
BRAMMETJE FOK
De ti
üS
Ons vervolgverhaal
Bom ontploft in
trein op Brenner
MAANDAG 17 APRIL 1967
Een rc
imantLsch m
-
r.ülngmror.,? ~a.
ïrhaal door Richard Mason
Q O
%:éii
PSSEHCm
poaeï je bent werke- Y\i\V
x
WVWI •KWVWWW
'Y*-v 'i
1 ril f
19)
Ik kon duidelijk merken,
dat hij erg teleurgesteld in me was,
en er viel een lange stilte tussen ons,
waarin hij zijn leesbril opzette om
me over de rand heen kwaad te kun
nen aankijken en om 'm daarna weer
af te zetten en wat zwaardere keel
geluiden te maken van die lang-
aangehouden bromgeluiden, die
steeds aanzwollen en dan weer weg
stierven, net als een auto die van de
ene versnelling in de andere over
gaat. Het was alsof hij oorlog of vre
de voor de atie tegen elkaar moest
afwegen. Eindelijk zei hij oerplech-
tig: „Ik zal erover denken, beste jon
gen. Ik zal het eens nader bezien."
En die middag had hij een onver
wachte zitting van de zaakwaarne-
merij. Maar ik ben bang, dat de land
jonker tot zijn vaderen zal zijn ver
zameld als ik in Engeland terugkom,
en dat het land niet meer hetzelfde zal
zijn als vroeger. Intussen zal ik hem
benoemen tot ere-secretaris van de
Club van Overlevenden uit de Goeie
Ouwe Tijd. Hij zal die rol tot in de
perfectie vervullen."
„Je moest gelukkig zijn in India",
zei Mervyn. „Dit is het laatste bol
werk. Kijk eens naar al die hoge
pieten in de zaal."
„O, maar het is helemaal geen bol
werk. De vestingen brokkelen af. Er
is te veel oproerigheid en opportunis
me, en de oorlog heeft een stroom
van verwaande kwasten opgeleverd
zoals wij bijvoorbeeld. Geen prin
cipes. Kijk eens naar Michael, met
zijn rare ideeën, dat Indiërs mensen
zijn die je te eten kunt vragen. En
nu is hij nog verliefd op een Japanse
ook."
„Och, je bent dronken", zei ik.
„Nee, ik kan het aan je gezicht
zien. Je bent smoor van de nieuwe
zien. Je bent smoor van de nieuwe
onderwijzeres."
„Ik ben niets van die aard. Ik vind
haar heel mooi, maar ze zal al wel
iemand hebben die van haar houdt.
Als ik eens een mooie vrouw ont
moet, is ze altijd hartstochtelijk ver
liefd op een ander."
„Ja", zei Mario. „Ik zou zeggen dat
je daar gelijk in hebt."
„Wat weet jij daarvan?" vroeg ik,
omdat het vreemd was voor Mario
om zo iets te zeggen.
„Ze zit achter je", zei hij. „samen
met de derde man van de driehoek.
Ik draaide me om. Twee of drie
tafels verder weg kon ik miss Wei
zien zitten, met haar rug half naar me
toe, en tegenover haar een man met
een bril met hoornen randen op. Hij
had een breed voorhoofd, een haviks
neus en dunne, bleke lippen.
HOOFDSTUK 7
„Alsjeblieft", zei ik, „ik hoop dat
je nu overtuigd bent. Ik jaag niet
achter die Japanse dame aan."
De zaterdagmiddag die volgde, ging
ik met Peter en Mario naar de paar
denrennen. We lieten Mervyn in een
van zijn zwartgalligste stemmingen
op bed achter. Als hij zo was, had het
geen nut te proberen hem op te mon
teren; je kon even goed proberen,
iemand met zoete woordjes uit zijn
zware dronkenschap op te wekken.
We begonnen langzamerhand te ver
moeden, dat hij zijn stemming zelf
aankweekte en dat hij iedere kleine
afwijking van zijn normale geestes
gesteldheid aangreep en opvoerde tot
hij er waanzinnig van werd, Als je
waanzinnig bent, word je naar En
geland teruggestuurd.
Het was Mario, die zich enthou
siast had getoond voor de races; hij
beweerde, dat zijn ziel in hem begon
af te sterven en dat hij beweging en
kleur wilde zien èn mooie vrouwen in
mooie kleren, vrouwen die hem zou
den doen denken aan Europese hoofd
steden. Peter ging erheen omdat hij
wat geld wilde verdienen. Hij had er
een systeem voor. Iedereen behoorde
een systeem te hebben, zei hij, en
van dit ogenblik af was hij van plan
systemen op te zetten voor alle mo
gelijke dingen. Hij had er pas het nut
van ontdekt: hij gebruikte namelijk
een systeem van ezelsbruggetjes om
Japanse woorden te leren. Hij zou
zijn hele leven gaan organiseren met
behulp van een aantal systemen, en
als gevolg daarvan kón het niet an
ders of hij zou het ver brengen in de
wereld.
Ik ging naar de rennen omdat ik
nergens een systeem voor had en
niets beters wist te bedenken om te
doen. Althans, ik kón wel iets beters
bedenken: ik had liever een boek
gaan zitten lezen in de Cricket Club
of mijn Japans bijgewerkt, maar ik
wist, dat het me op zaterdagmiddag
onmogelijk zou zijn, stil te zitten en
me te concentreren. Trouwens, zo
voelde ik me niet alleen op zaterdag
middag.
De rust, die ik in Simla had ge
kend, was verdwenen, en een zekere
rusteloosheid had bezit van me geno
men. Ik wist niet wat ik wilde doen
en evenmin, waarom ik zo rusteloos
was. Ik ging naar de rennen omdat
het betekende, dat er veel beweging
zou zijn, en het was een middel om
de middag door te komen.
Hoewel de temperatuur boven de
negentig graden w,as, was het op de
renbaan stampvol. Er stonden dozij
nen limousines langs de weg gepar
keerd en de tribune was vol maha-
radja's. De brigadier had ons bewijs-
jes gegeven, die ons toegang ver
schaften tot het terrein.
„Is 't niet geweldig!" zei Mario.
„Ik vind het heerlijk om me onder
het beste publiek te bewegen!"
,,'t Is schitterend", zei Peter. „Je
ziet, dat de Indiërs óók best publiek
hebben. Ik had het helemaal bij het
verkeerde eind. Ik dacht, dat alle In
diërs babus en straatvegers waren".
Mario kon van een overvloed van
kleuren genieten. Alle Indische vrou
wen droegen zijden sari's, heel zacht
en kleurig en echt vrouwelijk. De
Engelse vrouwen liepen er als we
zens van een andere sekse tussen
door, bijna met iets mannelijks. Die
Indischen leken zich glijdend voort
te bewegen en hun doorschijnende
gewaden, prachtig afgezet met zilver
of goud, zweefden achter hen aan.
Ze stonden in groepjes van twee en
drie bij elkaar als bloemen met fijne
blaadjes. Mario toonde de fraaiste
glimlach, die zijn zuidelijk type te
geven had.
(Wordt vervolgd.)
W/IIWWWVWWWWMWWI»W>IWWWWWWWWWWVWVWWWWWtAAWWWWWWWAIMWWWVWWWIA»VIAWftA/WVWWAAftlW>AWAAA»WfWWWWWWW\^^
(Van onze speciale verslaggever)
LAGE VUURSCHE. De schaarse middenstand
in Lage Vuursche is ontevreden, want de drukte
rondom kasteel Drakensteyn bleef zaterdag en zondag
beneden de verwachtingen. Het was er zelfs aan
zienlijk minder druk dan op een normale zondag.
Oorzaak volgens de directeur van hotel Kastanjehof:
„De mensen zijn bang voor druk verkeer".
Ondanks het koele weer vergaapten velen zich aan
het in een lommerrijke omgeving gelegen kasteel.
De snelbuffettei. deden het nog wel, maar de ter
rasjes boden volop plaats aan belangstellenden. Pas
na twaalf uur werd het verkeer iets drukker, maai
de Baarnse politie had toch geen enkele moeite met
de verkeersregeling. De ochtend was opzienbarend
stil in Lage Vuursche. In de piepkleine, overvolle
Nederlands hervormde kerk naast de hoofdingang
van het kasteeltje sprak ds. Terlouw een bede uit
voor het koninklijk huis, speciaal voor prinses Bea
trix. „Zij is een gewoon mensenkind en haar kind
zal op dezelfde wijze geboren worden als een kind
van de eenvoudigste onder ons", zei ds. Terlouw.
Hij betrok prinses Beatrix toch in zijn bede vanwege
de bijzondere plaats die zij als kroonprinses in ons
volksbestaan inneemt.
Clochard-bedel aar Bouwmeester, die wandelend
naar Lage Vuursche kwam om de geboorte van het
prinsenkind mee te maken, zat tijdens de dienst op
de voorste rij in de kei»k. Later in de middag verliet
hij Lage Vuursche, na veelvuldige kopjes koffie met
cognac, om ook in Baarn een kerkdienst bij te wonen.
De commissaris der koningin in Zuid-Holland, mr.
J. Klaasesz, kwam zondagmiddag als voorzitter van
het Prinses Beatrixfonds naar Lage Vuursche om een
kijkje te nemen in het perscentrum en ook om re
clame te maken voor een geboortelepel, die het kind
van prinses Beatrix en prins Claus krijgt en die in de
handel zal worden gebracht met een toeslag voor
het Prinses Beatrixfonds. Ook waren er mannen van
de NTS voor een reportage van de drukte-die-er-met-
was en een kinderkoortje uit Heesch in Noord-Bra
bant, dat speciaal was overgekomen om een andere
door prinses Beatrix ondersteunde actie te stimu
leren. De Vereniging voor Volkszang is namelijk
nieuw leven ingeblazen onder leiding van Harm Sme-
des. Hij tracht het Nederlandse volkslied weer popu
lair te maken en heeft een folder uitgegeven onder
de titel „Zingen rondom het Prinsenkind". De be
doeling ervan is het Nederlandse lied aan te bevelen
bij Oranjecomités, jeugdorganisaties en dergelijke.
Het Prinses Beatrixfonds pikt een graantje mee van
de opbrengst van de verkoop van deze folder met
Nederlandse Oranjeliederen, waarvan het kinder
koortje uit Heesch er voor de televisie één zong.
De Baarnse politie is inmiddels scherper gaan toe
zien op allerlei figuren die een commercieèl voor
deel zien in de komende blijde gebeurtenis. De Duit
sers, die restanten van een speciale Beatrix-Claus
trouwkaart uit Hitzacker met een eerstedag post-
stempel aan de man brachten, zijn weggestuurd. Hun
kaarten hadden wel aftrek, maar ze bedreven hun
handel zonder vergunning. En de Baarnse politie wil
onder geen voorwaarde van de openbare weg vóór
kasteel Drakensteyn een markt of een kermis maken.
Een 77-jarige vrouw uit Den Haag werd daarvan
min of meer de dupe. Zij had in kranten over de
kaarten van de Duitsers gelezen en kwam gisteren
daarvoor speciaal naar Lage Vuursche. Zij verzamelt
al jarenlang allerlei kleine herinneringen aan het
Oranjehuis. Zij bezit al 15.000 kaarten en wilde ook
de Duitse „noviteit" hebben. De Duitsers waren even
wel in geen velden of wegen meer te bekennen
Prinses Beatrix heeft van een Utrechtse student
een blikje linzensoep gekregen teneinde de kwestie
van het eerstgeboorterecht op een bevredigende wijze
te regelen voor het geval zij een tweeling krijgt. De
student dacht daarbij aan de zoon van aartsvader
Isaak, Esau, die zijn eerstgeboorterecht aan zijn
tweelingbroer Jacob voor een schotel linzenmoes ver
kocht. De 19-jarige student in de medicijnen, H. Cor-
Dit jongetje had een stille hoop dat er iets zou ge
beuren dat hem „uit zijn tent" zou lokken welke hij
bij de hekken van kasteel Drakensteyn had neerge
zet. Hij wachtte vergeefs. Prinses Beatrix en prins
Claus waren trouwens niet thuis. Door de achtertuin
waren zij onopgemerkt naar paleis Soestdijk gegaan.
beij uit Breda, trof het, dat de heer Bleeker van de
Veiligheidsdienst van het koninklijk huis, die het
geschenk in ontvangst nam, bijzonder bijbelvast bleek,
zodat hij het doel van zijn missie niet al te uitvoerig
uiteen behoefde te zetten. De student had hiermee
tevens voldaan aan een opdracht van zijn dispuut
van de Utrechtse studentenvereniging „Veritas".
In Meppel brak gistermiddag al Oranjevreugde uit
na de mededeling in het televisieprogramma „Moni
tor", dat er een uitzending uit Lage Vuursche zou
komen. De vlaggen werden al tevoorschijn gehaald,
maar moesten weer worden opgeborgen nadat een
Meppelse politieman telefonisch uit Lage Vuursche
had vernomen dat er niets aan de hand was
vwwvwvwwvvwvwwwtnAfwwwiAnA/wvinnfVwwwwiiwvwwvwwvvwvvwwtf\nn/innAA/vvvwvwwiniwvvtfinAniNAnnivwiAnAAfvwwvvwwvvv«A/v\fvv\^^
(Van onze correspondent)
MOSKOU liet Russische partijblad
Pravda heeft gisteren het idee om de
controle op het gebruik van kernenergie,
zoals die al wordt toegepast door Eura
tom, ook in de toekomst te laten gelden
voor de zes landen van de Europese Eco
nomische Gemeenschap, een Westduitse
machinatie genoemd. (Zoals gemeld ver
zet de Euratom-commissie, gesteund door
de Bondsrepubliek en Italië, er zich tegen
dat onder een verdrag tegen het verder
verspreiden van kernwapens het z.g.-
,,nonprol"-verdrag) controle wordt uitge
oefend door de I.A.E.A., het Internatio
nale Atoomagentschap).
Dat idee heeft volgens de Pravda slechts
de bedoeling 'n serieuze controle op het
niet verder verspreiden van kernwapens
ii i mum
2H-93] ct
UmUm
HARTEN TOONDER
Panda vertrouwde de naar de deur sluipende sol
daat helemaal niet. „Waat gaat u heen met die ver-
dwijn-drank?" vroeg hij daarom. „En waarom loopt
u op uw tenen?" „Dat is legervoorschrift, baaske!"
verklaarde de militair. „De vijand zou ons anders
eens kunnen horen! en wat betreft uw eerste vraag:
ik begeef me naar de deur, aangezien dat de makke
lijkste uitgang is!" Al sprekend had hij de keuken
deur bereikt, en met plotselinge snelheid draafde hij
naar buiten. Daardoor viel de baret hem echter van
het hoofd en nu herkende Panda in hem een oude
bekende. „Het is Joris!" riep hij achter de onver
laat aanrennend. „Hij gaat er met de verdwijn-drank
vandoor! Houd hem tegen! Gelukkig werden zijn woor
den opgevangen door de Geheime Agenten 38, 39 en
40, die de bewakingsdienst van huize Hobbeldonk kwa
men vervullen. „Halt!" spraken zij als één man tot
Joris, die nu toch wel erg in het nauw was ge
bracht.
uwuwui EN ,K KR|JÖ ALT(JD NATTe voeT
\llraiA/MAR IK WEET ER lETSOPJM
v/AIS HET REGENT WORDT
M MUM STAART ALTIJD WAT AF* Y
SCHIWEUJK
LIJK PRAOÏSCH!
v\ VA V u I Via v.ViVu V\t wvnv/i'irsvijr»
;,©PIB
te voorkomen. West-Duitsland zou dan de
handen vrij houden.
Naar de mening van de Pravda is de
Bondsregering er slechts op uit de bepa
lingen over de controle in het verdrag
te ondermijnen. Niet ondertekenen van
het verdrag zelf zou, gezien de algemene
opinie in de wereld, grote bezwaren heb
ben. Volgens het Russische partijblad zou
echter een „zelfcontrole" door een ge
sloten groep als Euratom, een gevaarlijke
concessie inhouden aan de regering in
Bonn. „De barrières voor de nucleaire
ambities van Bonn moeten werkelijkheid
en niet alleen maar schijn zijn", aldus
Pravda.
Öf hieruit nu moet worden geconclu
deerd dat de Sovjet-Unie in deze om
streden kwestie geen enkele concessie zal
toestaan, is niet duidelijk. Het artikel
past namelijk in de algemene Russische
critiek op West-Duitsland, terwijl nooit
met een woord melding is gemaakt van
de bedenkingen die ook andere landen te
gen het verdrag hebben. Alleen Japan is
in dit verband in de Russische pers één
keer genoemd.
BOLZANO (Italië) (Reuter) Op de
Brennerpas is zondagavond een bom ont
ploft in een spoorwegwagon. Eén spoor
wegarbeider werd gewond. De politie
neemt aan dat de aanslag het werk is
van terroristen die aansluiting van Zuid-
Tirol bij Oostenrijk eisen.
De bom kwam tot ontploffing toen de
sneltrein Miinchen-Rome in het station
stond. Door de explosie werden de wagon,
een goederentrein en een wagon van een
op het andere spoor staande trein be
schadigd. Veertig minuten later kon de
trein vertrekken.
87. Tsjiao Tai en Rechter Tie schieten
toe maar het is te laat: de abdis heeft
de dolk diep in de borst van Lentebloe
sem gestoten. Terwijl Tsjiao Tai het ziel
togende jonge meisje in zijn armen op
vangt, grijpt Rechter Tie naar de abdis.
Zij deinst achteruit. Haar linkervoet glijdt
uit op de rand van de crypt en voordat
de rechter haar nog kan grijpen, stort
ze met een luide gil naar beneden. Rech
ter Tie klapt in zijn handen. Twee solda
ten komen met getrokken zwaarden van
achter de zuilen de zaal inrennen, gevolgd
door vier anderen die zich verdekt bij de
voordeur hadden opgesteld. „Laat nie
mand deze hal verlaten!" beveelt Rech
ter Tie. „Een van jullie moet zich in
deze crypt laten zakken en zien of die
vrouw nog leeft". Terwijl een soldaat zijn
gordel losgespt om zijn makker naar be
neden te laten gaat de rechter naar Tsji
ao Tai die Lentebloesem nog in zijn ar
men houdt. „Zij is dood!" zegt Tsjiao Tai
zacht. Tranen lopen langs zijn gebruinde
wangen. De soldaat klimt uit de crypt,
geholpen door zijn makker. „De abdis is
dood, edelachtbare", rapporteert hij. „De
val heeft haar nek gebroken". Rechter
Tie knikt. Hij werpt een sombere blik
op de voormalige Prefect Woe en de ge
broeders Lie, die hem verwezen aankij
ken. Dan heft de rechter zijn hand op.
807. Karo de scheepskat had een luie
dag. Hij lag zo heerlijk in het zonnetje te
gen de mast, terwijl het goede schip Ko
kanje door het water gleed en Bram wat
soezerig het roer in handen hield.
„Bericht aan alle schepen.SOS.
SOS.Karo veerde op en keek verwe
zen in het rond. Even dacht hij, dat Tu
tu een grapje maakte, maar dat idee liet
hij meteen weer varen. Geen enkele zee
man, al is hij nog zo'n rare vogel, zal
ooit met iets ernstigs als een S.O.S de
spot drijven.
„Bram.riep Karo. „Hoorde je dat?
Een noodsein.bericht aan alle sche
pen. Bram keek verbaasd op.
„Ik heb niets gehoord. Je hebt zeker
gedroomd". Maar op hetzelfde moment
hoorde Karo het weer.
„Nee, nee... ik droom het niet...
maar.maar.maar die stem komt
uit de mast.
Met een sprong was Bram bij hem. En
nu hoorde hij het ook.
