„Ik kan niet tegen
zegt textielbaron
natrappen
Van Heek
WEES
M
1
Wereldraad van kerken
sluit topberaad af
Het visioen
J
M
w u
"T
VELO
WEGWIJS
NEDERLAND
nur
\J1
NI
„We willen geen beschermingwel
strijd met gelijke wapens
MIELE
WASAUTOMATEN
KVP, AR en CHU
gaan praten over
partijvorming
Concert in
Velsen-N. door
„De Eendracht'1
m
WOONWIJS
Uitbreiding van
Prof. Vissering hbs
in Velsen
A. B. de Zeeuw
overleden
Acht weken voor
toeschouwer bij
happening
Oplichter na
22 jaar gegrepen
DONDERDAG 20 APRIL 1967
Oost-West
Slechts 5
A mattend
HARTENDORP
T ragiek
KIES
DE JUISTE
VLOER
BEDEKKING IN
UW ZITKAMER
uiij maken u graag
jpBB
Koop bij uw kruidenier
NUR DIE kwaliteitsnylons
en u zult zien:
de nieuwe kwaliteit is af.
.7; -
?r'
idrwudfT oum
v VELO
DE VRIND
DIE DE
WAS DOET
(Van onze correspondent)
ENSCHEDE. Nico van Heek is
geladen. En bewogen. Hij ziet rond
om zich bedrijven naar de afgrond
schuiven. De onderneming, waarvan
hij zelf één der directeuren is de
Kon. Textielfabrieken Gebroeders
Van Heek n.v. (Schuttersveld), die in
hetzelfde jaar werd geboren als Van
Heek en Co Kon. Textielfabrieken
n.v., in 1859 is kerngezond en ver
trouwt er op door een uiterste
krachtsinspanning met de volle be
zetting van 2.000 man de ontstellende
slijtageslag, die er gaande is in de
textiel te overleven. En omdat nie
mand hem kan aanwrijven, zoals
„lichtvaardige scribenten en televisie
praters" zeggen, namelijk dat „de
Van Heeks de zaak in de krul hebben
laten lopen", moet hij zijn hart
luchten.
Als pas afgetreden voorzitter van de
Verenigde Katoen-, Rayon- en Linnenin
dustrie, kan hij vanuit een achtergrond
praten. En zijn andere achtergrond is dit
gewest, dat meer dan 200 jaar met de
textiel is verweven en dat zijn ongeveins
de toewijding heeft, zoals ontelbare inwo
ners kunnen navertellen. Deze man, die
zegt dat hij altijd zenuwachtig is als hij
in het openbaar het woord moet voeren,
kan zijn gehoor in een slag boeien als hij
zijn spontaniteit en pictorgle woordkeus
de vrije teugel laat. Hij heeft het de jour
nalisten vaak gemakkelijk gemaakt bij
het bedenken van koppen. „Wij vrijen
graag, maar trouwen nog niet", zei hij
eens op een jaarvergadering van de open
vennootschap Schuttersveld. Ook zegt hij
over fusies: „als de wolven door de wei
jagen, hokken de schapen van angst te
zamen".
Weten de stuurlui aan de wal het beter
dan de technici, de commerciële en orga
nisatorische mensen, die dag en nacht ge
worsteld hebben en nu de mededeling krij
gen dat ze bedankt worden? Ik zelf",
zegt hij, „weet iets van die worsteling
af. „De gewone man in het bedrijf weet
drommels goed waar de schoen hem
wringt in de textiel. Iedereen die in onze
bedrijven werkt, weet wat er gedaan is op
het gebied van modernisering, automati
sering en mechanisering. Sommigen zeg
gen: er is geen voldoende research. Men
weet dan blijkbaar niet dat de honder
den uiteenlopende proefstukken, die per
jaar het bedrijf doorlopen en nauwkeurig
van bewerking tot bewerking worden ge
volgd voor ons een uiterst kostbare re
search betekenen, naast de meer in het
oog vallende research in de diverse labo
ratoria."
Denk aan die duizend man in Deventer,
waar een prachtig bedrijf als Ankersmit
moest worden gesloten. In Enschede
waar uiterst moderne delen van Van Heek
en Co ten onder gaan. En heb maar geen
illusie. Als een fabriek wordt gesloten,
dan komt ie nooit meer op gang. En
dat is dan het slot van een afmattende
worsteling, die al jaren op een breed front
gaande is. Maar in plaats dat dan over de
werkelijke kern van de problemen een dis
cussie ontstaat, leest en hoort men einde
loos over de laatste vijf minuten of wel
Vorige week dinsdag heeft hij een paar
hartige woorden gericht tot de fractiele
den van de V.V.D., die zich in Twente
kwamen oriënteren. Ik heb ze statistie
ken laten zien, waarvan ze opkeken. Onze
lonen zijn in tien jaar bijna twee-en-een
half keer zo hoog geworden. Sedert vijf
tien jaar is de prijs voor stoffen vrijwel
niet verhoogd, de indexcijfers van het le
vensonderhoud zijn daarentegen met 50
percent gestegen. Hier ligt ook een stuk
invloed respectievelijk van de vakbonden
en de overheid.
Als textiel uit de hele wereld op onze
kleine markt gespuid mag worden op de
zelfde manier als wij ook de autokneus
jes en -wrakken zien binnenslepen, dan
mag dat voor sommigen profijtelijk zijn,
maar er ontstaat een zodanige zware druk
dat de broodnodige prijsaanpassing reeds
jaren achterwege moet blijven. Ik kan u
dit zeggen: slechts vijf percent prijsver
hoging voor textielprodukten zou werken
als het milde voorjaar en zou een opbloei
van ons hele gewest betekenen.
Waarom steunen andere landen wel hun
textiel en wij niet? Tien jaar geleden zat
de Amerikaanse textiel in zak en as. Me
de op grond van dezelfde oorzaken als
hier. Maar de Amerikaanse regering heeft
zijn textielindustrie niet in de steek gela
ten en nam afdoende maatregelen (Ken
nedy's 7 punten-steunprogramma). Nu
bloeit ze als nooit tevoren (al heeft de
oorlog in Vietnam natuurlijk een grote
invloed). Een paar graden beter klimaat
We hebben het hem al jaren horen zeg
gen. Maar de textiel vindt weinig gehoor.
„Ons leger wordt door het buitenland ge
kleed. Geen ander land haalt dat in zijn
hoofd. De textiel is ziek gemaakt en als
op een zieke kip pikt nu het hele verdere
bloeddorstige toom".
„Maar dat verdomde natrappen", zegt
Nico van Heek, „dat gooien met mod
der. Daar kan ik niet tegen. Dat raads
lid van Enschede bijvoorbeeld, dat meen
de te moeten onthullen dat Van Heek en
Co het vorige jaar nog acht percent divi
dend had uitgekeerd en nu de mensen de
straat op stuurt, daarmee de indruk wek
kend dat de familie zelf wel aan haar
trekken is gekomen. Dat raadslid blunder
de. Ik kan verzekeren dat Van Heek en
Co in geen jaren dividend heeft uitge
keerd. Wij en daarmee bedoelt hij
de familie Van Heek in de meest uitge
breide zin hebben een paar jaar gele
den nog kapitalen in dit bedrijf gestoken
om te redden wat er te redden was.
Maar als de garens ons land binnenstro
men tegen een prijs, die vrijwel gelijk
ligt met de ruwe katoen, wie kan daar
dan nog tegenop boksen? Zeg voor mijn
part dat het trots geweest is van die fa
milie om te proberen het bedrijf op gang
te houden, maar je kunt ook zeggen dat
het liefde voor het bedrijf en de streek
is. En als de familie dat niet gedaan
had in aanmerking genomen dat de
regering de infustrie ook in de kou laat
staan dan hadden we al veel eerder
brokken gehad.
En wat", zegt hij, „denkt de buiten
staander van de leiding die jaren van
zijn leven opoffert om tegen deze stroom
op te roeien? En dan de honderden men
sen, leidinggevend personeel en anderen,
waarmee nou de vloer wordt aangeveegd?
ADVERTENTIE
DAGELIJKS DEMONSTRATIE
Belangrijke prijsverlaging
Gen. Cronjéstr. 43, tel. 52760 - Haarlem
iBOOOOKAXWUUUUUOOOOOOOOOUUUUUUUOOOOOOOOOOOC
Delegaties van de KVP, de AR en de
CHU gaan nog deze maand een eerste
oriënteringsbespreking houden over de
partijvorming. In de delegaties zullen o.a.
de partijvoorzitters en vertegenwoordigers
van jongeren- en vrouwenorganisaties zit
ting hebben.
Het voorjaarsconcert van de harmonie
kapel „De Eendracht" van de Koninklijke
Papierfabrieken Van Gelder Zonen n.v.
zal voor de eerste maal onder leiding van
de nieuwe dirigent, de heer W. J. Singer-
ling uit Zaandam, op zaterdag 29 april
's avonds om acht uur in gebouw Concor
dia in Velsen-Noord worden gehouden.
Aan dit concert verleent medewerking
de gemengde zangvereniging „Daniël de
Lange", onder directie van de heer Nic.
Grandiek uit de Zaanstreek.
Vooor de zangvereniging is een belang
rijk deel van het programma ingeruimd
met een verscheidenheid aan werken van
Normann Luboff en negro songs.
De Eendracht heeft in haar repertoire
de mars The Fairest of the Fair van Sou-
sa, de ouverture Nabucco van G. Verdi,
de Salzburg Suite van Denis Wright, Ta
bleaux des Voges van Meindert Boekei en
tenslotte een selectie uit de musical Okla
homa van Rogers Hammerstein.
de vakbonden, de ondernemingsraad, het
direct betrokken personeel of de overheid
in de juiste volgorde werden ingelicht.
De door mij gekozen volgorde zal ook
wel niet juist zijn", zegt hij „en ik ver
wacht dan ook wel een storm van protest.
Dat is het facet gekanker, maar men gaat
aan de kern van het probleem voorbij.
Ik zie de textielproblemen als een zeer
complex geval, dat zich voordoet in bijna
alle verwerkingsintensieve industrieën.
Het is niet alleen de katoenindustrie,
maar evenzeer de wol, de tricot de con
fectie, de schoenenindustrie, de keramiek,
noem maar op. Het zijn juist deze ver
werkingsintensieve industrieën, die aan
de periferie van ons land zijn gevestigd
en de nadelen van een volkomen en on
genuanceerd importbeleid ondervinden.
We hebben bij de textiel niet te maken
met een politiek links-rechts probleem,
zoals men ons dat zo graag wil doen ge
loven, maar veeleer een oost-west-pro
bleem, waarbij met „oost" de andere uit
einden van ons land worden bedoeld. Het
is het sterke Hollando-centrisme, dat ons
steeds meer parten begint te spelen. Wat
wij nodig hebben is een genuanceerd
importbeleid, met als basis het wederke
righeidsprincipe. Slaat men ons, dan moe
ten wij in de gelegenheid zijn om terug
te slaan. Wij willen geen protectie. Wij
willen alleen vechten met gelijke wapens
Maar wat zien we. We zijn de koplo
pers, wat de import van katoenen garens,
weefsels en kleding betreft. De gevolgen
daarvan kunnen niet uitblijven. De tra
giek van de ontwikkeling is dat de bedrij
ven zich tegen dat noodlot verzetten door
de aanschaffing van steeds duurdere, be
tere machines om de kostprijs zo laag
mogelijk te houden. Dat betekent hoge
kapitaalslasten en veel rente. En als je
dan geen prijs kunt maken, dan worden
modern uitgeruste fabrieken vaak het
eerste slachtoffer. Men zegt dat de werk
nemers te weinig inspraak hebben in het
ondernemingsbeleid.
Ik wil er dit van zeggen: als men wil
meepraten in het beleid van de onderne
ming en de regering gaat rustig door om
de concurrentiepositie van deze onderne
ming te ondermijnen, dan is die inspraak
misschien wel interessant, maar men gaat
aan de kern van het probleem voorbij.
We zijn niet gebaat met gepraat, met
hengelen naar applaus op de publieke
tribune of met onthullingen, die er naast
zijn. De essentie is dat men ons, een be
drijfstak met duizenden mensen en goed
uitgeruste fabrieken in de kou laat staan.
En nu het kalf dreigt te verdrinken, loopt
men te hoop. We moeten een beter kli
maat hebben voor onze industrie. Twente
moet onder andere ook die eis stellen. Het
alternatief is een grote werkloosheid. We
kunnen", zegt Nico van Heek, „nu eenmaal
niet onze bomen en struiken in een noord
poolklimaat laten groeien, al gooien we
er karren vol mest onder.
ADVERTENTIE
woonwijs
Laten we eerlijk zijn. in uw zitkamer
wordt niet alleen gezeten. Er wordt
ook gelopen en geleefd en gespeeld door de kinderen.
Daarom is de tspijtkeuze zo belangrijk. Welk tapijt kiest u
Wij als moderne woninginrichter kunnen u de weg wijzen in
de doolhof van mogelijkheden. Alle tapijtsoorten zijn goed.
Maar! Niet alle tapijtsoorten zijn even goed voor uw per
soonlijke manier van wonen! Misschien is voor u Desso
600 of 700 ideaal. Maar 't kan ook Hatéma Enkalon zijn.
Of Parade 7M. Of Promenade. Of Petra. Of Heugafelt.
Komt u gewoon eens langs voor een eerlijk advies, 't Kost
wegwijs
Woninginrichting
Marktplein 29, IJmuiden, telefoon 025 50-' 7541
EUROPA
*1 EU BEU
De toeneming van het aantal leerlingen
van de gemeentelijke h.b.s. in Velsen met
haar afdelingen maakte het gewenst bij
de aanvang van het schooljaar 1966-1967
voor de huisvesting van de klassen een
drietal naast het Velserbad gelegen ma-
vemlokalen in gebruik te nemen. Het laat
zich aanzien dat de groei van het leer
lingenaantal zal doorzetten.
In verband hiermede is een plan ontwor
pen voor een uitbreiding met drie lokalen
op het terrein nabij de voormalige ge
meentelijke middelbare meisjesschool
aan de Tolsduinerlaan. Aan de noordzijde
van het gebouw is tussen het gemeente
lijk sportpark Schoonenberg en de Van
Houtenlaan nog een perceel grond be
schikbaar, waarop deze lokalen kunnen
worden geplaatst. De verbinding tussen
de nieuwbouw en het bestaande gebouw
zal worden verkregen door 'n gang welke
op de hal van dit laatste gebouw uit
komt.
Aan de realisering van dit plan is vol
gens B. en W. van Velsen, het voordeel
verbonden, dat een eventuele nieuwbouw
op het terrein aan de Briniostraat geen
hinder ondervindt van de aanwezigheid op
het terrein van een mavemgebouw.
Voor de bouw van de tijdelijke behui
zing zal gebruik kunnen worden gemaakt
van aan het lager onderwijs te onttrek
ken leegkomende mavemlokalen.
De kosten van het afbreken, opbouwen
en hergroeperen van deze lokalen, waar
bij inbegrepen die van het kopen van
nieuwe elementen en bijkomende mate
rialen, alsmede die van de stoffering van
het gebouw worden geraamd op f 124.500.
De raad moet een voor dit doel aange
vraagd krediet nog goedkeuren.
(Van onze correspondent)
BLARICUM Op 85-jarige leeftijd is
de heer A. B. de Zeeuw overleden.
Hij was oud-wethouder van Rotter
dam, oud-lid van provinciale staten van
Zuid-Holland, van de Tweede Kamer en
van de Eerste Kamer. De overledene
wordt vrijdag in Westerveld gecremeerd.
De heer De Zeeuw werd geboren in Rijs-
aord en heeft in Zuid-Holland een be
langrijke rol gespeeld in de socialistische
beweging.
ADVERTENTIE
'wi,
-'-v A
Het Amsterdamse gerechtshof heeft
in beroep een 24-jarige cineast uit de
hoofdstad conform de eis wegens het zich
niet verwijderen uit een volksoploop op
het Spui, weerspannigheid en mishande
ling van een politieinspecteur veroordeeld
tot acht weken gevangenisstraf waarvan
vijf voorwaardelijk.
Dezelfde straf had de politierechter
hem in eerste instantie opgelegd. Vorig
jaar koninginnedag-avond had de man tij
dens een happening op het Spui, geen
gevolg gegeven aan het bevel van de po
litie zich te verwijderen. Vervolgens had
hij zich verzet tegen zijn arrestatie en
daarbij de inspecteur H. J. Terhaar een
klap tegen zijn hoofd gegeven.
Ruim zestig kerkleiders en deskundigen
op internationaal kerkgebied uit alle delen
van de wereld hebben in het Kurhaus te
Scheveningen een intern topberaad van de
Wereldraad van Kerken afgesloten over
de taak van de kerken in internationale
vraagstukken en de bijdragen die de ker
ken kunnen geven aan de wereldvrede, ge
baseerd op recht en vrijheid.
In het bijzonder heeft de conferentie in
Scheveningen zich bezig gehouden met de
commissie internationale zaken van de We
reldraad van Kerken, de „Commission of
the Churches on International Affairs"
(CCIA).
In drie werkgroepen zijn rapporten op
gesteld, ter voorbereiding van de vergade-
Dit is een tijd waarin de
jeugd het hoogste woord heeft
verkregen. Zij geeft de mode
aan, zij domineert de straat,
zij bepaalt veel aspecten onzer
samenleving op een eigenaar
dige, welbewuste, maar toch
vage manier. Want zij weet
zelden waarom en waartoe zij
handelt, demonstreert of pro
voceert. En als men een spe
cimen van deze nieuwe gene
ratie vraagt, wat hij bedoelt,
zegt hij: „het oude moet wij
ken voor het nieuwe."
Dat zegt hij, omdat hij
denkt dat het oude hem niets
meer kan leren waarmee hij
zijn voordeel kan doen. Maar
in werkelijkheid generaliseert
hij even dom als sommige
ouderen, die „de jeugd" in
haar geheel met hel en ver
doemenis dreigen.
Deze kleine inleiding moet
dienen om de gastvrijheid te
argumenteren, die in deze ru
briek vandaag wordt verleend
aan een „oudere". Een man
van boven de zeventig, die de
wereldzeeën heeft bevaren en
genoeg van de wereld gezien
heeft om erover te kunnen
meepraten. Het merkwaardi
ge is, dat deze man geleerd
heeft de „wereld in het klein"
te zien, met andere woorden,
er afstand van te nemen en
als het ware uit de verte te
bekijken wat er eigenlijk ge
beurt.
„Geen auteur, buitenker
kelijk, veel nagedacht" zo
schrijft hij. „En tijdens een
orkaan op de Atlantische
Oceaan werd ik mij bewust
van de plaats die de mens
in de schepping inneemt."
Een eenvoudige verklaring
van een moeilijk worstelen
om eindelijk te kunnen ge
tuigen. Voor deze keer staan
wij de plaatsruimte van deze
rubriek gaarne aan hem af.
Hij schrijft:
,Ik ga u vertellen van een
eigenaardige belevenis, een
visioen.
Plotseling bevond ik mij op
een punt ver buiten de Aarde
en overzag de gehele planeet
tijdens haar omwentelingen.
Ook hoorde ik een „Stem",
helder en duidelijk, die zeide:
„Zie en zeg Mij wat ge
ziet."
Verbijsterd vroeg ik: „Wie
zijt Gij?", waarop de Stem
antwoordde:
„Ik was, Ik ben en Ik zal
altijd zijn. Ik word op talloze
wijzen aanbeden, doch gij
kunt Mij niet kennen. Daartoe
is Uw mensenverstand te be
grensd."
Na deze woorden richtte ik
mijn blik op de Aarde en ik
zag de aardkorst bedekt met
grote vlekken, gele, lichtbrui
ne, zwarte en witte vlekken,
gelijkend op schimmels. De
vlekken pulseerden, trokken
zich samen en namen in om
vang toe. De toename was
verreweg het grootst.
Allengs werd mijn blik
scherper, zozeer zelfs, dat ik
helder aanschouwde wat zich
voordeed.
Ik zag, dat de vermeende
vlekken bestonden uit ge
weldige mensenmassa's.
Ik zag, hoe ontelbare van
de lichtbruine mensen van
honger omkwamen. Mannen,
vrouwen en kinderen. Van de
laatsten het meest.
Dit was een gevolg van het
feit, dat de mens daar vrucht
baarder was dan de grond,
die het voedsel moest leve
ren.
Ook de andere vlekken wer
den steeds groter, vooral de
gele, doch daar was tot nog
toe voedsel.
Diep onder de indruk van
hetgeen ik zag, mompelde ik:
„De dieren hebben, volgens
een wijs besluit, een bronst
tijd. Waarom de mens niet?"
Veel tijd om hierover te
mijmeren had ik niet, want
daar kwam het antwoord al.
„Ik gaf de mens het redelijk
inzicht, rustte hem toe met
verstandelijke vermogens."
Dit moest ik wel even ver
werken, want ik zag. dat de
mens wel gehoor wilde ge
ven aan de innerlijke drang
tot redelijkheid, doch dat het
leek of iets anders het weer
terugdrukte. Iets dierlijks
scheen het mij toe.
Dit sprak te meer, omdat
ik zag, hoe de mensen elkaar
uitmoordden.
Ik zag hoe op een bepaald
punt bommenwerpers hun do
delijke lasten lieten vallen.
Een geheel land, mensen, die
ren, wouden, akkers en dor
pen, werd door witte mensen
vernietigd.
Ik zag duidelijk, hoe witte
mensen grote voorraden rijst
aan het verbranden waren.
Rijst, waaraan de bruine men
sen gebrek hadden.
Hoewel ik nog niets vroeg,
vertelde de Stem mij, wat
hiervan de aanleiding was.
Ik begreep, dat er twee
mensengroepen op Aarde wo
nen, die beide het geluk der
mensen willen verwezenlij
ken. „Daar zijn ze dan nu
zeker aan bezig".
Ik overzag de Aarde niet
alleen in het heden, maar kon
op een gegeven ogenblik in
de nabije toekomst zien. Ik
zag namelijk een opperhoofd
van de witte mensen op zijn
sterfbed. Hij probeerde, hoe
wel tevergeefs, zijn politieke
geweten in overeenstemming
te brengen met zijn beschul
digend menselijk geweten.
Ik wendde mij gauw af,
want het was droevig wat
zich daar afspeelde.
Nog steeds verwijlde ik op
mijn post, ver van de Aarde.
En weer werd mijn blik aan
getrokken door iets eigenaar
digs.
Ik zag overal op Aarde gro
te gebouwen, vele met torens.
In die gebouwen was meestal
één mens aan het woord, spre
kende tot een grote menigte.
In opperste verbazing vroeg
ik wat dit voorstelde.
Ietwat verbolgen kwam de
Stem: „Dit zijn mensen, die
voorgeven, alles omtrent Mij
te weten. Als Ik hen en hun
volgelingen hoor spreken,
schaam Ik Mij soms over Mijn
onkunde. Ook zij beogen het
geluk der mensen van allerlei
kleur. Maar zij gaan verder.
Zij beloven, op bepaalde voor
waarden, een geluk na de
dood, dat zelfs het Aardse
geluk overtreft".
Dit gehoord hebbende be
greep ik, waarom de mensen
elkaar het Leven benemen.
Hetgeen ik tot nu toe ge
zien had, was onvoorstelbaar
triest en ontmoedigend. Ik
kon me echter niet bedwingen
en barstte in een onbedaarlijk
lachen los. Ik zag namelijk
twee witte mensen in een
metalen kogeltje sprongetjes
rond de Aardkorst maken.
Het was een grappig ge
zicht.
Ik zag ook een lichtflitsje
en daarop zo'n kegeltje naar
de Maan gaan.
Wat stond die Maan, van
hier gezien, vlak bij de Aarde.
De Stem lichtte mij in en
vertelde, dat die mensen zich
„ruimtevaarders" noemen. Zij
verbeelden zich het Heelal te
gaan verkennen.
Trillend van verontwaardi
ging ging de Stem verder.
„en dat terwijl het planeetje
dat Ik de mensen ter bewo
ning heb gegeven nog in een
chaotische toestand verkeert.
Met het geld en de energie
hieraan ten koste gelegd kun
nen alle onvruchtbare plek
ken op Aarde in akkers om
getoverd worden".
Ik herinner mij ook nog,
dat ik overal op Aarde geleer
den naarstig bezig zag met het
zoeken naar de Waarheid.
Maar hierbij deed zich iets
heel merkwaardigs voor. Als
de geleerden, figuurlijk ge
sproken, een stap vooruit de
den, week de Waarheid twee
stappen achteruit.
Hierna werd mijn blik on
scherp en zag ik de Aarde
alleen nog als een klein stipje,
draaiend om de zon.
Maar luider, indringend
werd de Stem, die aldus
sprak:
„Ontwaak en ga terug
naar de Aarde en vertel de
mensen, witte, bruine, zwarte
en gele, wat ge gezien en ge
hoord hebt.
Zeg hun niet te vertwijfelen,
want eens zal er een Mens de
Aarde bevolken, die evenver
van de huidige Mens af staat
als deze van de primaten.
Deze Mens zal de Waarheid
niet meer zoeken, want ze is
in hem. Dan zal hij Mij wel
niet kennen, doch wel er
varen".
Terug tot de Aardse wer
kelijkheid overpeinsde ik het
geen ik gezien en gehoord had.
Honger, dood en verderf,
hebzucht, naijver, leugen, be
drog en wellust was het beeld,
dat domineerde in mijn her
innering.
En toch.we zijn met ons
allen op weg."
Tot zover JAC. GAIJAARD.
Het zou onjuist zijn, hier
aan iets méér toe te voegen
dan dit: dromen en visioenen
moet men niet commentari
ëren, trachten uit te leggen of
proberen aan te vullen. Men
moet ze doorgeven zoals ze
zijn. Dat is dan hiermee ge
beurd.
ring van het centraal comité van de We
reldraad, dat in augustus 1967 op het eiland
Kreta bijeen zal komen.
Het eerste rapport handelt over de the
ologische uitgangspunten, het tweede rap
port noemt onderwerpen voor het toekom
stige werk op internationaal gebied voor
de Wereldraad en in het derde rapport
wordt over de organisatie en structuur van
dit werk gesproken. Uit dit laatste rapport
wordt nog niets bekend gemaakt, totdat
het in augustus is voorgelegd aan het cen
traal comité van de Wereldraad.
Tweederde van de kerkleiders en inter
nationale deskundigen, die aan de confe
rentie deelnamen, hebben geen directe
contacten met de Commission of the
Churches on International Affairs (CCIA).
Dit is met opzet gebeurd om zoveel moge
lijk nieuwe, frisse ideeën over het inter
nationale werk van de Wereldraad in de
discussies te kunnen brengen. De leiders
en stafmedewerkers van de CCIA traden
tijdens de conferentie alleen in een advi
serende functie op.
Tijdens de discussies in de voltallige ver
gaderingen van het interne topberaad i*
een brede overeenstemming aan de dag ge
treden over het werk en het programma
van de CCIA, hoewel verscheidene afge
vaardigden ervoor pleitten, dat grotere na
druk zou worden gelegd op contacten met
de bij de Wereldraad aangesloten kerken
en oecumenische organisaties in de we
reld, en met organen van de Wereldraad
zelf, met name het departement kerk en
samenleving van de Wereldraad, dat veel
aanrakingsvlakken heeft met het werk van
de CCIA.
Voorts werd een betere vertegenwoordi
ging in de CCIA en in haar staf gevraagd
voor vertegenwoordigers uit „de derde
wereld", namelijk uit Azië, Afrika en La
tijns Amerika.
ADVERTENTIE
WASMACHINES
KOEI KASTEN
ELECTS ArtiiKELEN
TROMPSTRAAT 66-68
IJMUIDEN-O. - TEL. 5198
(Van onze correspondent)
DORDRECHT De Dordtse recherche
heeft dezer dagen een 68-jarige directeur
aangehouden omdat hij het Dordtse ener
giebedrijf in de afgelopen jraen voor vele
duizenden guldens heeft opgelicht.
Sinds de oorlog heeft de man kans ge
zien om in zijn twee zaken in Dordrecht
op ingenieuze wijze met de elektriciteits
meter te knoeien. Bij tussentijdse controle
liep hij deze week tegen de lamp.
