f!@UW
De eeuwige
schoonheid
Feesthaantje
- i tt1! TPCr-MC rijzend sterretje aan het
R1A COKNtLlJbfcJNb firmament der zangkunst
Haarlemse sopraan van grote klasse
"i*
Make-up
recepten
uit verre
verleden
Onvergetelijk koffer-strijkijzer
19
1
m.
mm
ZATERDAG 29 APRIL 1967
-
DE SOPRAAN R1NA CORNEL1SSENS
uit Haarlem is 24 jaar, maar zij heeft haar
eerste buitenlandse seizoen, bij de Opera
in Lyon, al achter de rug. Onlangs is zij
in Haarlem teruggekeerd. Rina Cornelis-
sens is gediplomeerd pianolerares. Zij kreeg
de tweede prijs in het Internationaal Vo
calistenconcours in 1963 in Den Bosch, zong
opera-hoofdrollen in Lyon, vertolkte Pa-
mina in Mozarts Zauberflöte, zong de
sopraanpartij in de Mattheus Passion in
het Concertgebouw en werkte mee. aan
uitvoeringen van de Johannes Passion.
Rina Cornelissens uit Haarlem.
.-?L
-i#
LUISTEREN naar de politieradio op zondag
avond, wanneer het weekeindverkeer een hoogte
punt bereikt is boeiend voor bezitters van een
radio met FM-band: hij zit naast het „tuudeluut"-
signaal bijna aan het einde van de band. Je hoort
van verkeerschaos op de verkeersruit Oudenrijn,
van filevorming, kettingbotsingen, mensen die
motorpech krijgen juist op het moment dat de
mannen van de witte Porsches de ergste knopen
hebben ontward, en als grote onbekende de man,
die van de centrale post in het hoofdbureau uit,
de politiewagens dirigeert. Dat drukke weekeind
verkeer wordt voor een groot deel veroorzaakt
door mensen die er zondags met de wagen op uit
trekken om de rust van de natuur te zoeken en
zich dan in een landelijke uitspanning te laten
Verwennen.
In de provincie liggen gezellige eethuizen vaar
u de kip aan het spit ziet rondwentelen, en
bruin worden, terwijl de heerlijkste geuren uw
reukorgaan prikkelen.
ZO'N KIP aan het spit vereist zorg, toewijding
en vakmanschap, maar bovenal fantasie van de
kok. Er zijn juweeltjes bij. Ze te ontdekken is een
sport, waarbij ik u in de toekomst hoop behulp
zaam te zijn. Wellicht kunnen we ervaringen uit
wisselen, want de liefhebber van een goed maal
onthoudt het „adresje".
THUIS kunnen we zo'n maal met wat inspan
ning en liefde voor de edele kookkunst vaak ver
talen in wat onze beurs ons op dat moment toe
staat.
Zo kreeg ik van een vriend die enige tijd in de
„States" had doorgebracht het recept voor een
goudbruin gebraden kuiken (of haantje), dat ons
zeer goed bevallen is, ook al door de geraffineer
de wijze waarop de ingrediënten werden ver
mengd.
U hebt ervoor nodig: (voor vier personen):
Twee kuikens van ongeveer 1 kilo elk, aan
stukken gesneden, twee eieren goed losge
klopt, 100 gram paneermeel, 60 gram bloem,
2'/i dl olie.
Als kruiden gebruikt u: één eetlepel zout,
twee theelepels ve-tsin (een aromatisch poe
der van Chinese afkomst), één theelepel knof-
lookzout, één theelepel paprikapoeder.
Deze ingrediënten vermengt u goed.
Bestrooi er dan de kippehelften of stukken
mee.
Leg de kipdelen in een schotel en giet er een
marinade over, die bestaat uit: één eetlepel
augustorabitter (de cocktailliefhebbers wel
bekend), één eetlepel citroensap, één eetlevel
Amerikaanse whiskey, die gewoon wat straf
fer van smaak is, en ongeveer Va kopje water.
Dit alles in een steelpannetje even verhitten,
terwijl u goed roert. Giet het dan over de schaal
met de kip en laat alles een paar uur, als het
kan een nacht staan. Keer de kip in die tijd
enige malen.
Als u aan het braden toebent, haalt u de stuk
ken kip uit de schaal, laat ze goed uitlekken en
voegt de marinade bij de losgeklopte eieren. Doe
het paneermeel en de bloem in een plastic zak, stop
er een voor een de stukken kip in en schud goed,
zodat ze aan alle kanten bestoven zijn. Haal de
kip dan door eieren en marinade en doe ze weer
in de plastic zak. Goed schudden.
Maak in een diepe braadpan de olie heet en leg
er de stukken kip in. Braad ze goudbruin en gaar.
Geef hierbij een frisse lentesalade van tomaten,
komkommer, radijs en kropsla.
DURF hierbij eens met wat angustorabitter en
whiskey te experimenteren. Als u de vleespnjzen
in uw berekening betrekt, zult u zien, dat een
haantje ook al gebruikten wij wat duurdere
ingrediënten op deze wijze bereid, geen aan
slag op uw huishoudbudget is. Vooral wanneer u
eens een feestelijk tintje wilt geven aan uw dis bij
bijzondere gelegenheden.
Gaston Gourmet
IE NU OPGEWEKT een winkel binnenstapt om
een vrolijk zomerjurkje te kopen komt er beslist
geslagen en diepdroef uit. Want het is geen ge
zicht, die witte armen, dat grauwe nekje en dat fletse
gezicht bij zo'n stralend „bloot" japonnetje. Dat is elk
voorjaar hetzelfde, de grote klap voor de passpiegels
En daarna volgt, onvermijdelijk als de schoonmaak, de
opknapbeurt van het winterse uiterlijk. De schoon
heidsmiddelen liggen klaar en de specialiste kan des
gewenst hulp bieden. Wat dat betielt heelt de vrouw
van tegenwoordig het veel gemakkelijker dan de Eva
van vroeger.
DE EVA van heel vroe
ger, zo 1500 voor Cbr.,
had er heel wat meer werk
mee om zich mooi te maken.
In het British Museum in
Londen bevindt zich het
allereerste schoonheidsre
cept dat opgetekend is in
hiëroglyfen op papyrusrol
uit Egypte van 1580 voor
Chr. Om gelaatsrimpels te
doen verdwijnen schrijft dit
recept voor: wierookkorrels,
was, verse olie en bessen
van de cipres fijn te stam
pen en deze te vermengen
met verse melk. De kuur
moet gedurende tenminste
zes dagen worden toegepast,
aldus het recept. Of de rim
pels dan inderdaad verdwe
nen zijn is niet nagegaan in
het British Museum.
VOOR het verstevigen
van de spieren gebruikte de
Egyptische vrouw een
mengsel van albastpoeder,
sodapoeder en zout, waaraan
honing werd toegevoegd.
De Egyptenaren wasten
zich voor en na elke belang
rijke maaltijd. Voor het
tegengaan van lichaams
geurtjes gebruikte men
terpentijn en wierook, ver
mengd met bepaalde zaad
korrels.
De beroemde Egyptische
Nefertete-ogen werden ver
kregen met malachietpoeder.
Deze opmaak was trouwens
ook bestemd om ontstekin
gen tegen te gaan ten ge
volge van het opwaaien van
stof en zand.
VAN DE Griekse vrouw
omstreeks vierhonderd voor
Christus is bekend dat zij
wangen en lippen verfde
met alkanawortel, waarvan
stiften werden gemaakt.
Antimonium voor de wenk
brauwen en wimpers werd
evenals in Egypte ook in
Griekenland gebruikt. De
schone Grieksen „stijfden"
haar wimpers met eiwit en
ammoniak-gom.
De Romeinse had wel wat
over voor het verkrijgen
van een stralend blanke
huid. Zij nam twee pond ge
pelde gerst en evenveel lin
zen en mengde dit dooreen.
Daarbij deed zij dan twaalf
eieren, liet het mengsel op
drogen en maalde het fijn
onder een molensteen. Ver
volgend voegde zij daarbij
geraspte hoorn van een
hert, fijngestampte narcis-
bollen, gom en honig. En
dan zou zij gladder dan haar
spiegel worden, hetgeen
haar na al die moeite ook
wel toekwam.
PUISTJES, eeuwen door
een akelig euvel, bestreed
men met salpeter, gemengd
met wierook, gom en mirre.
Meestal hoefde mevrouw de
Romeinse al die karweitjes
niet zelf op te knappen, zij
liet- het haar slaven doen.
IN DE middeleeuwen wis
ten ze ook van wanten. De
chirurg Henri de Modeville
gaf in 1306 iedereen die ge-
zichtsharen wenste te ver
wijderen de raad deze uit
te'trekken en onmiddellijk
daarna een hete naald in de
ontstane opening te steken.
Gewoon de primitieve uit
voering van onze elektrische
ontharingsmethode.
EEN LAATSTE middel,
ditmaal tegen haaruitval.
Vermeng zee-egels met hun
schelp, groene gal, bittere
amandelen, rozijnen aan de
stengel, bladeren van de
vijgebqom en buffelhaar, al
les in hoeveelheden van
twee drachmen en verwarm
dit. Dan vier gram rattemest
vermengen met azijn en
cederhars. Een mengseltje
maken en de haren schieten
welig op.
De Venetiaanse genees
heer Giovanni Marinelli
schreef in 1562 tegen kaal
hoofdigheid trouwens sim
pel wat gedroogde en fijn
gewreven kikvorsen en
hagedissen voor.
Het streven naar schoon
heid is door de eeuwen ee-
lijk gebleven.
Op het kritieke moment krabbelden de
anderen terug, terwijl Rina haar eisen
handhaafde. „Ik voelde er niet veel
voor me weer in genade te laten aan
nemen, het is bij mij dan alles of niets.
In Lyon werd het niets",
Rina en haar impresario weten nog
niet wat zij zal gaan doen. Zij kan
verschillende kanten op, zowel opera
als oratorium. Haar grote liefde gaat
echter uit naar de liedkunst. Zij heeft
nu hoop op Genéve, waar men de op
bouw van een vast operagezelschap
voorbereidt. Zij heeft er al voor ge
zongen. „Er zitten voor deze zomer ze
ker wel een paar gastrollen in".
VOLGENS MR. DE LEEUW staat
Rina op een tweesprong. Een progam
ma instuderen of meedoen met een
concours. Rina voelt zich heerlijk op
het podium, maar een zangcarrière
heeft ook de verschrikking van het al
tijd maar reizen, het altijd in een
vreemde omgeving zijn. „Die bezwa
ren leven bij mij heel sterk", zegt
Rina. Zij kan niet die bindingen aan
gaan die zij graag zou willen, ze gaat
toch overal weer weg. „Dat zijn de
zwarte kanten van dit werk. Maar ik
kan de Bühne toch ook niet missen.
Ik weet nog niet wat het allemaal zal
gaan worden."
t,:
i' ■- v'
EIGENLIJK BEGON RINA als alt.
Bij Jo Vincent studeerde zij twee
jaar alt. Toen zij daarna naar Corry
Bijster ging, ontdekte deze dat Rina
beter sopraan kon gaan zingen.
De Franse sopraan Jeanine Micheau
maakte in 1963 deel uit van de jury
bij het Vocalistenconcours in Den
Bosch. Zij hoorde Rina zingen en no
digde haar uit naar Parijs te komen.
Zo studeerde Rina twee jaar in Parijs
aan het Conservatoire National Supe
rieur de Musique.
„Voor haar leeftijd heeft zij al heel
hoge ogen gegooid", zegt haar impre
sario mr. G. J. H. de Leeuw uit Haar
lem. Hij is er van overtuigd dat Rina
mogelijkheden voor een internationale
carrière in zich heeft.
Het is gemakkelijk voor Rina dat zij
zichzelf aan de piano kan begeleiden.
„Toen ik piano ging spelen vermoed
de ik niet dat ik later zou gaan zin
gen. Toen ik een jaar of zestien was
bedacht ik dat ik ook weieens zangles
zou willen hebben. Een jaar later
mocht ik bij Jo Vincent voorzingen.
Van haar kreeg ik mijn eerste zang
lessen".
IN LYON ZONG Rina de rol van
Antonia in Offenbachs „Les Contes d'
Hoffmann" en de vrouwelijk hoofdrol
in Gianni Schicchi van Puccini. In de
kritieken werd zij „une soprano de
grande classe genoemd.
„Met die rollen heb ik overigens wel
schele ogen gemaakt. Ik kwam er
groentje, net van het conservatorium
in Parijs en bovendien als buitenland
se. In het begin konden ze me wel
wegkijken! Sommigen zongen al vier
of vijf jaar in het gezelschap, zonder
ooit een hoofdrol. Ik vond die jaloezie
in het begin wel erg, maar toch kan
het een mens goed doen".
Na zes maanden Lyon was Rina er
uit gekeken. Het was mogelijke er lan
ger te blijven. Maar om niet achter
uit te gaan stelde zij met anderen
van het gezelschap een aantal eisen.
Vergeetachtige vakan
tiegangsters zullen dit
Britse nieuwtje ver
welkomen: een koffer
niet ingebouwd strijk
ijzer. Kofferhandvat
annex grondplaat vor
men tezamen het
strijkapparaat. Los
schieten onderweg is
onmogelijk, omdat het
geval aan de binnen
kant van de koffer met
een pal gezekerd is.
