De wind kan niet lezen
schut
KOFFIE
Nfhae
^^ngestipt
PANDA EN DE MEESTER-DRINKER
POLLE, PELLI EN PINGO
RAMMETJE FOK
Ons vervolgverhaal
Sandy en Bud bij
de Har derwij kse
Flippers
waarom
Koffie Hag?
Herdenking joodse
slachtoffers
DE WIEROOKKLOK
MAANDAG 8 MEI 1967
6
GROTE
HOUTSTR. 153
HAARLEM
I
- U - -
f. 2,30
KuFFKE
HAG
HflG
Kees Stip
Examens
■nil
'ha die peter.
■PI BH
36)
„Bij het begin", stelde ik voor.
„Vertel me eens, waarom je in En
geland bent geweest".
„Kijk mijn vader ging naar Euro
pa voor zaken en mijn moeder en ik
gingen ook. Zij waren kwaad op mij
omdat ik niet de man wilde trouwen,
die zij voor mij gekozen hadden.
Tenminste, mijn vader was kwaad,
en mijn moeder heel verdrietig. Zij
dachten, dat ik van mening veran
deren zou, als ik weg was geweest.
Toen was ik koppig en wilde niet
terug. Engelse mensen waren zo
vriendelijk voor mij, dat ik gelukki
ger was in Engeland dan ik ooit was
geweest in Japan. Mijn vader zei, je
móét komen je bent slordig en
kunt niet voor jezelf zorgen en ik
geef je geen geld meer. Om hem
dus te laten zien dat dat niet waar
was, vond ik betrekking".
„Hoe speelde je dat laar?"
„O lieveling", zei ze, „wil je wer
kelijk alles weten?"
„Ja graag", zei ik.
„Nu ik was veel te brutaal. Ik be
doelde niet brutaal te zijn, maar
later zei mijn moeder, dat het ondeu
gend van me was en ik moest ex
cuus maken. Zie je, in Japan is het
heel grote kunst om bloemen te
schikken en meisjes leren het om
hun huis mooi te maken en theecere
monies te laten slagen. Wij moeten
leren bloemen begrijpen en met hun
eigenschappen sympathiseren. Van
mijn tiende tot mijn negentiende jaar
kreeg ik iedere week les van heel
knappe meester.
In Regent Street is een bloemen
winkel en toen ik de bloemen in de
etalage zag, dacht ik aan alles wat
ik geleerd had.
„Ik ging binnen en zei: „Laat mij
alsjeblieft arrangeren. De meneer in
de winkel begreep het niet en dus
nam ik bloemen uit een vaas en brak
de stelen zó, dat ze het mooist uit
kwamen, en ik nam er een paar
weg, omdat er veel waren. Hij zei:
„dat is heel mooi" en hij riep een
van zijn bedienden erbij. Maar
toen ik later mijn moeder vertelde
zei ze: „Je moet teruggaan en zeggen
dat je spijt hebt, anders zeggen ze
ruwe dingen van Japanezen, die be
moeiziek zijn". Toen ik terugging,
hij zei dat hij had nagedacht en
graag een speciale etalage van bloe
men had op Japanse manier geschikt.
Hij vroeg of ik alsjeblieft wou blij
ven en voor hem werken. Natuurlijk
was ik niet van plan het te doen
tot mijn vader zei dat ik niet voor
mijzelf kon zorgen en toen deed ik
het, alleen om te bewijzen! Dat is
de reden waarom ik in Engeland
bleef".
„Bij je voogd?"
„Ja, omdat hij heel goed en en
vriendelijk man is en hij en zijn
vrouw mijn moeder hadden beloofd,
dat ze voor mij zouden zorgen."
„Wie is hij?" vroeg ik.
„Hij heet Wilbraham Durweston".
„Dat is lord Durweston, niet?"
„Ja, die is het. Vóór er een oorlog
was, was hij zakenvriend van mijn
vader en daarom logeerden wij bij
hem. En toen het er naar uitzag, dat
er een oorlog moest komen, probeer
de hij me naar huis te laten gaan.
Dat maakte mij ongelukkig. En ein
delijk zei hij dat hij wel voor mij
wilde zorgen en toen de oorlog kwam
deed hij toezeggingen voor mij en
ik mocht in zijn huis wonen."
„Spijt het je, dat je niet naar Ja
pan bent teruggegaan?"
„Nee lieveling. Ik wil niet trouwen
met een man die voor me uitgezocht
is".
„Maar nu er oorlog is, ben je ver
van huis. En je zit aan de verkeerde
kant ook".
„Nee", zei Sabby, „ik heb geluk
gehad. Ik heb geweldig geluk gehad.
En mijn moeder zit aan de verkeer
de kant."
2
's Middags ging ik terug naar
school. Het behoefde niet. Want ik
had een bewijsje in mijn zak, waar
op stond, dat ik een week vrij van
dienst was. Maar ik wilde Sabby's
les bijwonen; of misschien wilde ik
niet dat de anderen van haar nabij
heid zouden genieten, zonder dat ik
er ook was. En trouwens, ik wilde
niet achter raken in het Japans. In
die drie weken was de klas me al een
heel eind voor gekomen. Ze gebruik
ten woorden en uitdrukkingen, waar
ik nooit van gehoord had. Itsumi
San legde hier zeer de nadruk op.
„Ik wil eens zien hoeveel u bent
vergeten", zei hij. En toen in het Ja
pans: „Hoe lang bent u in het hos
pital geweest?"
„Drie weken".
„Hebt u uit alle macht de Japan
se taal bestudeerd toen u in bed
lag?"
„Nee, dat heb ik niet gedaan", zei
ik.
„Was uw ziekte daarvoor te ern
stig?"
„Nee, dat was ze niet".
„Waarom hebt u dan niet de Ja
panse taal bestudeerd?"
„Omdat je onmogelijk goed kunt
studeren, als iemand anders op de
zaal een keiharde radio laat spelen",
zei ik met moeite en vrij gebrekkig.
„Wilt u die zin nog eens herha
len?" zei Itsumi San.
„Er was een keiharde radio", zei
ik.
„En verder?"
„Om die reden heb ik totaal niet
gestudeerd."
„Hoe oud bent u?"
„Dat is een ongepaste vraag", zei
ik, omdat ik nooit zo vlug was in het
bedenken van de juiste cijfers.
„Hebt u de krant van vandaag ge
lezen?"
„Jawel." uKfOTsH aw 9 nm%otC
„En wat was het belangrijkste be
richt?"
„Het betrof Rusland".
„Wat is er met Rusland?"
„O verdomme!" zei ik in het En
gels. „Ik heb geen dienst op het
ogenblik. Neemt u alstublieft een an
der."
„Wilt u geen Japans leren?"
„Ja", zei ik, „ik wil mijn best
doen de Japanse taal te bestuderen.
Alleen is mijn hoofd nog niet hele
maal in orde."
„Ik dacht dat uw ziekte een ziek
te van de ingewanden was."
„Dat is ook zo."
„Daarom moet u nu studeren.
(Wordt vervolgd.)
De laatste dolfijnenshow, die zater
dagmiddag in het Harderwijkse dol
finarium werd gegeven, heeft een
ongewoon groot aantal kinderen ge
trokken. In feite gold die massale
belangstelling niet zozeer de caprio
len van de dolfijnen Panda en Wiki-
Wiki en zelfs niet de komische zee-
leeuwtjes Veronica en Nancy. Nie
mand minder dan de twee jonge
helden uit het populaire t.v.-feuille
ton „Flipper", Sandy en Bud Ricks
waren naar het dolfinarium ge
komen. Zij maken een rondreis van
een week door Noorwegen, Duits
land en Nederland. Gadegeslagen
door duizend geestdriftige fans, die
vanaf de tribunes in het overdekte
dolfinarium zonder ophouden de
namen van de populaire filmsterren
riepen, hebben Sandy en Bud met
bewondering gekeken naar de for
midabele sprongen van de tuimelaar
Wiki-Wiki. Uitleg kregen ze daar
bij van de curator van het dolfi
narium, de bioloog dr. W. H. Dudok
Van Heel. Ook Ageeth Scherphuis
van de t.v.-rubriek Monitor stond
vol belangstelling toe te kijken. Op
de gezichten van Sandy en Bud was
duidelijk af te lezen dat zij de show
konden waarderen.
ADVERTENTIE
Fil. te Amsterdam, Amstelveen, Hilversum, Bussum, Alkmaar
ADVERTENTIE
qó Jt99n
Drinkt u graag koffie? Maar reageert u slecht op
coffeïne? Slaapt u slecht als u 's avonds koffie
hebt gedronken? Neem dan Koffie HAG! Pittig,
rijk van aroma èri... coffeïnevrij, dus veilig voor
hart en zenuwen, maag, lever en gal. Er is nu ook
coffeïnevrije HAG Oploskoffie. Handig om altijd in
huis te hebben!
■ROfFilKHIi/tl
Oploskoffie
coffeïnevrij
met hart voor uw
gezondheid
„17 bent verbonden met de geschenken
kamer van Drakensteyn, waarin ik
mij in een trappelzak heb laten binnen
smokkelen om u verslag te kunnen
doen van de blijde incomste van de
jonge prins. Dit is een levende uitzen
ding, tenminste nu nog, want de stroom
van geschenken gaat nog steeds door,
en ik word nu bedolven onder een la
ding bijtringen en rammelaars, waar
onder sommige van zo'n kwaliteit dat
ik u teruggeef aan de studio in Hil
versum voor wat lichte muziek."
Natuurlijk is dit een overdreven voor
stelling van een radioreportage. Maar
niet overdreven is het feit dat de kleine
prins meer geschenken heeft gekregen
dan hij in de praktijk zal kunnen ge
bruiken. Al die trappelzakken zouden
hem een enorme voorsprong kunnen
geven in het zaklopen, een sport die
weliswaar algemeen beoefend wordt op
verjaardagen van leden van het ko
ninklijk huis, maar juist door deze le
den zelf niet.
Rammelaars wakkeren het rammel
vermogen aan, maar dat is vooral nut
tig voor de ministers die verantwoor
delijk zijn voor het gedrag van de
prins. Als hij stout is moeten ze dade
lijk met hun portefeuille rammelen, an
ders krijgen zij de klappen. Alleen de
bijtringen zijn zinvol, want in de ge
schiedenis is er altijd wel een Oranje
geweest die het spit afbeet. O zo.
Denk nu vooral niet dat ze op Dra
kensteyn niet blij zullen zijn wanneer
u een overbodig geschenk hebt ge
stuurd. Dat vindt zijn bestemming wel.
Nog lang niet alle kindertjes zijn uit-
getrappeld, uitgerammeld of uitgebe
ten. Het gaat niet om het geschenk
maar om het gebaar. En dat gebaar is
van alle kanten gekomen. Zelfs de pro
vo's hebben een gelukstelegram gezon
den. Niemand zal ze ervan verdenken
dat ze dat doen om de kleine prins
tot het provotariaat te bekeren. Trou
wens, als hij daar de leeftijd voor
heeft zijn ze zelf veertig, en dan heb
ben ze de handen vol om hun eigen
kinderen bij de provo's vandaan te hou
den. Nee, ze hebben alleen maar ge
dacht: ha, een prinsje.
Trappel dan maar in je wiegje, klein
prinsje van wie niemand kwaad weet,
woelig temidden van de rustige baren
van de volksgunst. En als er op dit
moment toch nog een paar mensen
voor de hekken van Drakensteyn staan
te trappelen om een republiek, laten
ze dan maar wachten bij de overige
trappelzakken.
Joodse jeugd- en studentenorganisaties
hebben zondagmorgen bij het monument
ter herinnering aan de joden die in de
tweede wereldoorlog en bij de vestiging
van de staat Israël zijn omgekomen op
gericht in de voormalige Hollandse
schouwburg te Amsterdam, destijds door
gangshuis voor weg te voeren joodse man
nen, vrouwen en kinderen een plechti
ge herdenkingsbijeenkomst gehouden.
Enkele honderden mensen maakten deze
sobere plechtigheid mee, onder wie de
ambassadeur van Israël, dr. Daniël Lewin
Shaltiel.
Delft. Kand.examen elektrotechnisch in
genieur: P. Breedijk (Haarlem), D. de Buck
(Santpoort). Doctoraal elektrotechnisch in
genieur: B. J. van den Hoorn (Driehuis), P.
B. Mes (Haarlem).
Wageningen. Ir. D. B. W. M. van Dussel-
dorp is gepromoveerd tot doctor in de land
bouwkunde op het proefschrift: „Meerdi
mensionale overheidsplanning. De over-
heidsplanning van Suriname in de periode
1952-1964 getoetst aan een relatiemodel".
M-W!
COP. t"J. 1GO
41. De dienstauto met generaal Dondersteen en de
minister stopte voor Hobbeldonk, en de bediende Jolli-
pop opende keurig het portier. „De bieder van 4000
florijnen voor de Verdwijn-drank is reeds binnen!"
verklaarde hij; maar het volgende moment verscheurde
het geluid van een ontploffing de landelijke stilte en
kwam Joris op de luchtdruk naar buiten. „Halt!" kom
mandeerde de generaal nog- maar het was reeds te
laat. De aangesprokene tuimelde onzacht tegen hem aan
en kwam op zijn schoot terecht. „Umps" prevelde hij.
„Verontschuldig mijn onverwachte komst! Ik vrees dat
de geleerde daarbinnen zijn apparatuur niet geheel in
de hand had. Overigens is die onzichtbaar-makende
vloeistof zeer interessant Op dat moment viel zijn
oog op de geldzak, die de minister bij zich had, en
er kwam een dromerige blik in zijn ogen. „Zeer inte
ressant herhaalde hij binnensmonds. „Ik vraag mij
af hoeveel daar in zit! Dat bepaalt de loop van het
ragfijne spel dat ik moet spelen!"
HOE 6AAT HET
MET JE
IK VERSTA
NIET WATJE
•ZEGT
11. Rechter Tie heeft de overlijdensac-
te weer in zijn mouw gestoken. Zoals de
zaken er nu voorstaan lijkt een nader on
derzoek noodzakelijk. „Hoe laat denkt u
dat ze gestorven is, meneer Wang?"
vraagt hij. „Dat is niet te zeggen, Edel
achtbare," antwoordt de lijkschouwer.
„Het lijk is nog warm en de ledematen
zijn slap, maar in dit broeierige weer, in
een gesloten kamer.Rechter Tie
neemt voorzichtig de platte koperen
doos van tafel. Deze heeft de vorm van
een vijfhoek met stompe punten. Het ko
peren deksel vertoont een uitgesneden pa
troon van vijf in elkaar lopende spiralen,
op één plaats doorbroken. Door de uitge
sneden gleuven is een bruin poeder zicht
baar, waarmee de doos is gevuld. „Is dit
niet een wierookklok?" vraagt de lijk
schouwer. „Inderdaad", antwoordt Rech
ter Tie, „het patroon is dat van de vijf
gelukbrengende wolken. Elke wolk is aan
geduid door een spiraal. Als de wierook
aan het begin wordt aangestoken, zal hij
langzaam langs het patroon verder bran
den, zoals een lont. De thee uit de omge
vallen theepot heeft de wierook in het
midden van de derde spiraal uitgedoofd.
Laten we eens gaan kijken waar de huis
meester en de kamenier blijven". De
lijkschouwer volgt Rechter Tie naar bui
ten, en de Rechter vervolgt: „Als zij ons
kunnen vertellen hoe laat de wierookklok
is aangestoken, kunnen we berekenen hoe
laat me vrouw Ho zelfmoord pleegde of
vermoord werd."
ZEI AUEEN MA4R: IK BEN SCHOR
1NDAA6 EN* #KAN BIJNA NIET
PRATEN
IK HEB EEN
LADDER N0DI6.
ZODAT IK BETER KAN VI
STAAN WAT HIJ AtlEMAA
MOMPELT
824. Bram de Muis, zat intussen som
ber in een hoekje.
Door de slimme handeling van Karo, de
scheepskat, dreigde er voorlopig van de
zijde van de heksen geen gevaar. Maar
de toestand was toch allesbehalve aange
naam. Geen enkele zeeman zou het leuk
vinden in een witte muis te worden ver
anderd.
En de kans, dat hij ooit weer zeeman
zou worden, leek bijzonder klein.
Want welke heks zou hem willen terug-
toveren in zijn gewone gedaante?
„Hé Witte....!"
Het was een muis met een brutaal ge
zicht, die opgewekt om het hoekje van
een muizeholletje keek.
„Kom d'r in", zei de muis. Bram aarzel
de slechts even. Hij kon er niets bij
verliezen. Trippelend volgde hij zijn nieu
we vriend in de ruimte achter het gat.
Daar werd hij verwelkomd door een aan
tal andere muizen.
„Hier is het veiliger dan buiten", zei één
van hen vriendschappelijk.
„Katten?" vroeg Bram.
„O, daar zijn we niet bang voor. Maar
het wemelt hier van de heksen en die
willen ons altijd in mensen veranderen.
En mens-zijn is geen lolletje, zeggen we
hier in het holletje."
