De wind kan niet lezen
Twee auto's
bestuurders
tegen elkaar,
omgekomen
^^ngestipt
PANDA EN DE MEESTER*DRINKER
POLLE, PELLI EN PINGO
BRAMMET JE FOK
Conferentie door
prins Bernhard
geopend
Zand „ontvreemd
Klopjacht op
Oostenrijkers
RECHTER TIE HET GEHEIM VAN DE WIEROOKK.LOK
'lA
WOENSDAG 10 MEI 1967
15
Ons vervolgverhaal
Een romantisch verbaal door Richard Mason
Kees Stip
Examens
VMMMIMMAMWMIUW
38) En natuurlijk is die
tweede manier veel laffer en heel
wat minderwaardiger.
,.Ik ben nog nooit zo gelukkig ge
weest", had ik gezegd. Tot drie keer
toe. En ik had het gemeend, en het
ook geloofd, ik was nooit, nooit zo
gelukkig geweest. Maar als Lamb
het nu ook eens zei en het meende,
en morgen zei hij het wéér en hij
meende het óók weer als hij in de
armen van een van Rosie's meisjes
lag? Het is zo gemakkelijk, dingen te
zeggen en ze te menen terwijl je ze
zegt.
God, dacht ik, wat is er toch met
me aan de hand? Waarom voel ik
me opeens zo schuldig? Zo heb ik
me immers nog nooit gevoeld. Is het
omdat Sabby nog half een kind is?
Omdat ze zo naief steeds weer dat
vegertje ophangt? Denkt ik soms, dat
ik te veel hooi op mijn vork heb ge
nomen? Ben ik bang voor de ver
antwoordelijkheid? Wil ik er na die
ene nacht een streep onderzetten?
Zou ik dat werkelijk willen doen?
En daar verscheen Sabby op de
stoep onder me. Ik zag haar naar
buiten komen, vrolijk zwaaiend met
haar tasje. Ze liep vlug naar het
trottoir en keek rond naar een ghari.
Lamb volgde haar. Ik kon zien, dat
hij iets tegen haar zei, maar horen
kon ik niets. Ze glimlachte vragend
naar hem op. Lamb draaide aan zijn
snor en straalde als een verrukte fat,
die een mooie vrouw nadert aan wie
hij niet is voorgesteld. Hij praatte,
Sabby keek schuw; op de een of an
dere manier kon ik uit de houding
van haar hoofd opmaken, dat ze haar
ogen had neergeslagen. Lamb hief
een hand op, maakte er met gesprei
de vingers grote, wijde gebaren mee,
om zijn schone voorstellen kracht
bij te zetten. Sabby boog haar hoofd,
hetgeen zeggen wilde: „Het spijt me
vreselijk; neemt u mij niet kwa
lijk". Lamb keek schaapachtig, en
deed een laatste wanhopige poging.
Hij wees op zijn dictionaire na
tuurlijk wilde hij alleen maar met
haar eten om zijn Japanse kennis te
verbeteren. Waarom niet? Sabby's
hoofd en haar zwarte haar waren
welsprekend: „O, begrijpt u het, als
tublieft." Lamb trok zijn schouders
op. Een ghari was intussen op het
toneel verschenen. Sabby maakte
haar reeks korte buigingen. „Het spijt
me zo." Ze keerde zich om, klom in
het rijtuigje en ging zitten met nauw
merkbare maar in werkelijkheid gro
te haast; toen was ze verdwenen.
Lamb keek naar me op. Hij trok een
zuur gezicht en zijn duim wees on
laag. Maar een seconde later kwam
er weer een onverschillige uitdruk
king van „wat kan mij 't schelen"
op zijn gezicht.
„Shikata ga arimasen!" riep hij
me toe de geliefkoosde woorden
van de Japanner. (Niets aan te doen!)
„Tenslotte", voegde hij eraan toe,
„wat zijn dertig rupees onder vrin
den?" Hij floot toen hij wegstapte.
En ik zong. Een ogenblik was ik
me daar niet van bewust, maar toen
ontdekte ik, dat een plotselinge vreug
de in me was opgelaaid die een uit
weg zocht in zingen. Goed gedaan
van Sabby. En van mij ook. Want
misschien was ik achteraf bezien
toch niet hetzelfde als Lamb, (maar
wees er nou niet al te zeker van,
waarschuwde ik mezelf) Ik wilde er
geen streep onder zetten, in de verste
verte niet, want anders zou ik ge-
juichd hebben niet over het feit
dat Lamb was afgewezen, maar dat
hij was aangenomen. Goed zo Sabby
mijn lieveling. Ik wil niet verrader
lijk zijn, ik wil je gelukkig maken.
Maar waar loopt dit op uit? Wat
zal er met ons gebeuren.
„Ga je mee?" vroeg Peter.
„Hé...? O ja."
„Je hebt me heel wat te vertellen."
„Dat geloof ik niet."
„Nee misschien niet. Je hebt het
al verteld. Je hebt schandelijk zitten
flirten onder de les."
„Onzin", zei ik.
„Wis en waarachtig deed je dat!
En 1 Hanako dan! Ik heb nog nooit
zoiets gezien. Jullie zullen er allebei
voor moeten opdraaien!
„Niemand anders dan jij zou zoiets
opmerken."
„Maar je moet voorzichtig zijn. Je
moet tegen haar zeggen, dat ze zich
netjes moet gedragen. Ze is zo'n
luchthartig klein ding, dat ze je vro
lijk in het openbaar zou omhelzen.
Je moet je geminnekoos bewaren tot
buiten de schooluren. Wees verstan
dig. Wees gedegen en net."
„Ik zal het proberen", zei ik. „Maar
ik voel me niet erg verstandig."
,Nee, natuurlijk niet. Je bent ver
liefd."
„O, 't is gemakkelijk genoeg om
dergelijke dingen tegen een ander
te zeggen."
„Je doet alsof ik heb gezegd, dat
je een idioot bent."
„Zeg je dat dan niet?"
„Nee, dat zei ik helemaal niet."
„Laten we dan maar over 't weer
praten", zei ik. ,,'t Is erg warm."
„Ja, 't is aardig warm. In de zo
mer zal het nog warmer zijn."
We namen een ghari naar ons
hotel. We hadden uitgerekend, dat
we ons alleen bij speciale gelegenhe
den een ghari konden veroorloven,
maar het was verbluffend, wat een
handigheid we hadden ontwikkeld
in het creëren van gelegenheden, die
een speciaal karakter droegen. Het
was een speciale gelegenheid als
we gelukkig waren; het geluk vaagde
dan alle gedachten aan de onkosten
weg. En het was ook een speciale
gelegenheid als we droevig waren,
want het was de extra uitgave ruim
waard om het leven weer wat ge
makkelijker te maken.
Dit was een gelukkige speciale ge
legenheid. Althans ik was gelukkig
en Peter wist zijn status quo van
handhaven.
Bahadur wachtte ons bedaard in
onze kamer op, met gekruiste benen
op de vloer gezeten: hij hield vol,
dat dit zijn geliefkoosde houding
was en dit scheen inderdaad het ge
val te zijn, hoewel zelfs als hij lie
ver op een stoel of op het bed had
gezeten, hij onze invitatie om zulks
te doen zeker zou hebben geweigerd.
Hij kende „zijn plaats." In stede van
zichzelf had hij mijn kleren voor die
avond op de stoel gedeponeerd en wel
op een wijze, alsof het een etalage
van een kleermakerswinkel was.
(Wordt vervolgd.)
"WWWVWAA'WVWVlWWMiWWlJWVWWWmWWWVWWMSVWWWWWWWWWVWIrtMiWWWWWWIMMIi
ADVERTENTIE
Het is inderdaad niet zo leuk om de winkel uit te lopen als ze wel ondergoed
hebben, maar geen Sir Edwin ondergoed. Wel sokken, maar geen
Sir Edwin sokken. Wel pul lovers, maar geen Sir Edwin pul lovers. Aan de andere
kant getuigt dit soort
onverzettelijkheid natuurlijk wel van goede
smaak. En dat is ook wat waard, Sir.
Voor inlichtingen bel 020-67507
Bij een onverwachte manoeuvre, mo
gelijk als gevolg van een technisch defect
is een uit de richting Naarden komende
auto bij de brug over het Merwedekanaal
bij Muiden plotseling over de kop gesla
gen en op een auto uit de tegenoverge
stelde richting beland. De auto uit Naar
den werd bestuurd door de 26-jarige me
vrouw C. A. T. Vierdag-Oord uit Amster
dam. Zij was op slag dood.
De auto uit de richting Amsterdam
werd bestuurd door de heer S. J. van der
Heiden uit Blaricum. Ook hjj was vrjj-
wel op slag dood. Beide auto's werden to
taal vernield.
De 33-jarige scooterbestuurder Jozef
Kroeg uit Maastricht is in zijn woonplaats
in botsing gekomen met een vrachtauto
combinatie en later overleden.
Prins Bernhard heeft in de Nederlandse
hervormde kerk te Breukelen de vierde-
lustrumconferentie van de stichting Nij-
enrode, Nederlands opleidingsinstituut
voor het buitenland (NOIB), officieel ge
opend.
Hij deed dit, in zijn hoedanigheid van
erevoorzitter van de raad van toezicht,
met het uitspreken van een rede, waarin
hij in het licht stelde, dat de communica
tie in en van de onderneming het the
ma van de conferentie in onverbreke
lijk verband staat met andere communi
catiesystemen, die een heel wat wijder
bereik hebben.
Een personenauto is in de sloot langs
de Bosscheweg te Beek en Donk geraakt,
waarbij een van de drie inzittenden is
verdronken. Het slachtoffer is de 55-jari-
ge r.-k. zuster W. H. Niehues uit Aarle-
Rixtel, die de auto bestuurde.
In het Julianaziekenhuis te Zaandam is
de 24-jarige C. Jonker uit Krommenie
overleden. Als bestuurder van een mo
torrijwiel werd hij vorige week aangere
den door een auto, waarvan de bestuurder
geen voorrang verleende. De duo-passa
gier vond bij deze aanrijding op slag de
dood.
In de Limburgse gemeente Cadier en
Keer is de 63-jarige landbouwer N. H.
Bemelmans bij het oversteken per fiets
van de rijksweg MaastrichtVaals door
een personenauto aangereden en overle
den.
In het St.-Jozefziekenhuis te Doetin-
chem is de twintigjarig je motorrijder G.
H. M. Menting uit Stokkum (gem. Bergh-
Gld.) overleden. Hij was ernstig gewond
geraakt, toen hij op de Zuidermarktweg
in Bergh in botsing kwam met een tegen
ligger.
Op rijksweg 55 te Rosmalen is de der
tigjarige tuinman A. H. van den Broek
uit St. Michielsgestel, toen hij op zijn
bromfiets de weg overstak, door een
vrachtauto met aanhanger geschept. Hij
was op slag dood.
yy
De spoorwegrecherche en de Am
sterdamse politie speuren naar de
dief of dieven van. enkele kubie
ke meters zand. De wat vreemde
diefstal werd gisteravond om negen
uur ontdekt, enkele honderden meters
van het station Muiderpoort, waar over
een lengte van vier meter grote hoe
veelheden zand uit het talud van de
spoorbaan waren „ontvreemd".
Enkele treinen uit de richting Cen
traal Station passeerden de bewuste
plek voor alle zekerheid met zeer ge
ringe snelheid, tot deskundigen had
den vastgesteld, dat het gat in de baan
geen gevaar opleverde.
ADVERTENTIE
In Doorn en Leersum is een verwoede,
maar tevergeefse klopjacht gehouden op
twee Oostenrijkers. De mannen braken de
afgelo'pen nacht in in een huis aan de
Bergweg in Doorn. Behalve een bandre
corder, een radio en een postzegelverza
meling namen zij ook de auto van de be
woners mee.
Toen zij om halfzeven in de vroege och
tend in het bos tussen Doorn en Leersum
bezig waren met het wisselen van de Ne
derlandse kentekenen voor gestolen
Duitse exemplaren, werden zij toevallig
gesnapt door een tweemanspatrouille van
de rijkspolitie. De mannen lieten desge
vraagd hun papieren en paspoorten zien,
maar namen, zonder dat de agenten daar
op bedacht waren, plotseling de benen. Een
van hen rukte voor die tijd zelfs zijn
paspoort nog uit de handen van de poli
tiemannen. die achterbleven met de auto,
waarin, behalve de gestolen voorwerpen,
ook 77 patronen lagen.
ADVERTENTIE
U doet Uw
PINKSTER.
INKOPEN
natuurlijk in het
.STADSCENTRUM
BEVER WIJ K
De zaken in Beverwijk zijn vrijdagavond 12 mei
wegens Luilak - viering geopend
STADSCENTRUM BEVERWIJK
Bij Heerlen heeft een automobilist
een automobilist met een mes gesto
ken, omdat ze allebei meenden voor
rang te hebben. De lichamelijke toe
stand van de gestokene is gelukkig
goed, maar de geestelijke toestand
van de steker moet als verontrustend
worden beschouwd. Het meest veront
rustende is wel dat zoveel mensen, die
in het gewone leven beleefd met twee
woorden spreken, zodra ze achter het
stuur zitten met twee kanonnen zou
den willen schieten op iedereen die hun
in hun snelheidsdrang belemmert.
Hoe komen die mensen zo agressief?
Mijn antwoord is, naar ik hoop tot
uw verrassing, dat ze helemaal niet
agressief zijn. Wie agressief is valt aan.
Zij vallen niet aan, zij verdedigen. Zij
verdedigen het dierbaarste bezit dat
onze eeuw aan de lijst van wereldse
weelden heeft toegevoegd: de snelheid.
Snelheid is een macht die tegenwoor
dig voor de meest machteloze sukkel
binnen voetbereik ligt. Ontneem hem
iets van die macht, en hij voelt zich
terugvallen tot zijn oorspronkelijke
staat van onmacht. Dat moet hij op een
of andere manier afreageren. Lukt dat
niet, dan gebeuren er ongelukken. Lukt
dat wel, dan gebeuren er meestal nog
grotere ongelukken.
Daarom mag men al blij zijn met
automobilisten die genoeg hebben aan
hun strottenhoofd als uitlaat van hun
onbehagen. Ik heb eens meegereden
met een man die ieder wiens ver
keersgedrag hem niet aanstond inhaal
de, en hem door het open raam het
woordje „fielt" toeriep. Meestal had
dit tot gevolg dat de aangesprokene
zich uit de verkeersstroom losmaakte,
zijn auto aan de kant zette en er ge
bukt met de handen op de knieën om
heen begon te lopen. Ik hield dit eerst
voor een vorm van deemoed, maar be
greep later dat ze het verkeerd hadden
verstaan en meenden dat er niets mis
Was met een wiel.
Zelfvernedering is het enige redmid
del tegenover beledigden die hun ge
lijk met kracht van argumenten wil
len verdedigen en geen steekhoudender
argument kunnen bedenken dan een
mes. Komt zo iemand op u af, verne
der u dan tot de laagste graad van
langzaamkrujpend gedierte. Hoe lang
zamer u bekent te zijn, hoe sneller
hij zich zal voelen en bijgeval hoe
machtiger En hoe eerder hij bereid
zal zijn genade voor onrecht te laten
gelden. Zeg dat u een slak bent, een
rups, een worm, een ei van een axo
lotl.
Maar maak hem vooral duidelijk dat
deze kwalificaties op uzelf slaan en
niet op hem. Mocht hij dat toch den
ken, toon hem dan uw krik. Die kan
ook op hem slaan.
Utrecht. De heer H. P. Hamers is ge
promoveerd tot doctor in de geneeskunde
op het proefschrift „mechanische gevolgen
van het lymfografisch onderzoek bij jonge
varkens".
Eindhoven. Drs. L. J. J. Janssen is ge
promoveerd tot doctor in de technische
wetenschappen. Zijn proefschrift had als
titel „Vorming van chloor aan electroden
van grafiet". Promotor was prof. ir. J. G.
Hoogland, hoogleraar in de anorganische
chemie en hare toepassing aan de T.H.
Eindhoven.
43-93. Generaal Dondersteen tuurde even in de half
lege geldzak, en plaatste die vervolgens op het kapi
taal dat hij Panda reeds had gegeven. „50.000 florij
nen!" sprak hij grimmig. „Ons hoogste bod voor de
verdwijn-vloeistof en eventuele andere uitvindingen die
er in Hobbeldonk worden gedaan! En ik hoop, meneer,
dat U nu rechtsomkeert maakt! U hebt het leger op
hoge kosten gejaagd, terwijl anders misschien een paar
dukaten genoeg waren geweest!" „Met enkele belasting
aanslagen kunt U het budget weer aanvullen!" sprak
Joris troostend. Maar ik zal mij inderdaad terugtrek
ken. Goedendag!" Zo sprekend stak hij zijn rottinkje
onder de arm en keerde zich om. Daardoor kwam het
uiteinde van het wandelriet echter in aanraking met het
geld dat Panda op iijn armen had, en het volgende mo
ment fladderde het kapitaal naar de grond. „Hopla!"
prevelde Joris. „Eh..ik meen: help! We zullen die
biljetten dienen op te rapen voor de wind ze wegvoert!"
Met die woorden bukte hij zich met de anderen om een
helpende hand uit te steken.
JAW6!,, MAAR VB V!/A66EMASr IS PAtf
MIJN MUTS IS WEG
GEWAAID - WIUEHÊ/l/1
VOOR m PAKKEN
HIJ HAN6T TOCH DAAR
80VÊN, PAUD-HAPJE
HEM DAN ZELF NIET KUN
NEN PAKKEN
COPINHMfN i
9-1-5 -
13. „Laten we naar binnen gaan, daar
kunnen we rustig praten," zegt Rechter
Tie. „Probeert u zich nu eens te herinne
ren," vervolgt hij tot de kamenier, „hoe
laat u de wierookklok ongeveer hebt aan
gestoken." „Dat weet ik nog precies,
Edelachtbare," zegt de kamenier, „want
ik had juist op de grote waterklok geke
ken. Het liep tegen tweeën. „En was dat
de laatste keer dat je je meesteres in le
ven zag?" informeert de Rechter. „Ja
meneer," is het antwoord. „Toen de mees
ter Hwa Min meenam naar de ontvang
kamer, ging ik met mevrouw naar het pri
eel. Even later kwam de meester kijken
of mevrouw alles had voor haar mid
dagrust, en om haar goedendag te zeg
gen. Mevrouw vroeg me twee koppen
thee in te schenken en zei dat ze me ver
der tot vijf uur niet nodig had. Als ik
wilde kon ik ook wel een dutje gaan doen.
ze was altijd zo hartelijk!" De tranen
beginnen weer te stromen, maar de ka
menier beheerst zich en vervolgt: „Ik
ging naar het woonhuis, naar de grote
slaapkamer, en zei tegen de huismeester
dat hij het grijze kleed moest klaar leg
gen voor meneer, voor de vergadering in
het gerechtshof. Even later kwam meneer
terug, en wij hielpen hem met verkleden.
Toen moest ik meneer Hwa Min gaan
waarschuwen dat de meester klaar was
om te vertrekken."
826. Vanuit het muizeholletje keek
Bram toe, hoe de kinderen van het vlotje
werden binnengebracht. Zijn hartje vloei
de over van medelijden met de stum-
perdjes, die nu ook gedwongen zouden zijn
in het heksenkasteel te blijven. Maar tot
verbazing van Bram waren de kinderen
niet erg onder de indruk. Ze keken alleen
maar verbaasd naar de puntmutsen van
de heksen en luisterden beleefd toen de
opperheks zei:
„Aha eindelijk weer eens een paar
kinderen. Die zien we het liefst. Want wij
heksen moeten het van de kinderen heb
ben".
Een jongetje met een wijsgerig uiter
lijk stapte naar voren.
„Heksen?" vroeg hij beleefd. En toen
de heks knikte, zei hij schaterend: „U
houdt ons zeker voor het kleine lapje?
Heksen bestaan niet".
„In alle sprookjes zei de heks, maar
daar moesten de kinderen nog veel har
der om lachen.
„Sprookjes hihihi", zei het wijze jon
getje. ,.U bent zeker een beetje ouder
wets. Hebt u nooit van Batman gehoord?
Of van Z-cars en Bonanza? Daar komt
geen heks in voor, die zijn wel wijzer.
Welk kind gelooft er nou nog in heksen?"
De opperheks wist niet wat ze hoorde.
