HEROPENING (jfstiiid]
IN DE VISHAL EN OP ZEE
VELO
PANDA EN DE MEESTER-DRINKER
POLLE, PELLI EN PINGO
BRAMMETJE FOK
1
igestipt
1
Ml
„Black Prince"
voor het eerst
in IJmuiden
Havenberichten
RECHTER TIE HET GEHEIM VAN DE WIEROOK.K.LOK
Ons vervolgverhaal
H. MOENSSTRAAT
TE BEVERWIJK
13
MAANDAG 22 MEI 1967
5
Richard Mason
Morgenmiddag dinsdag 23 mei
om 16.00 uur heropenen
de reisbureaus „De Magneet"
„Intraned" hun gezamenlijke
kantoor
en
TELEFOON 0 2510-25535 en 26842 reisbureau
na een interne verbouwing
VELO
DE VRIND
DIE DE
WAS DOET
A
Kees Stip
HOTEL ROYAL
IVMWWWMMWMnw
47)
,,'t Is pas vijf minuten vóór elf".
„O, in dat geval.zei ik. „Eén-
je dan misschien". Ik had best ge
weten dat het vijf vóór elf was, maar
ik kon niet tegen zijn aandrang op.
Het was een verstrooid en toch na
drukkelijk aandringen, alsof ik een
vrouw was, om wie hij niets gaf,
maar die hij instinctief toch bij zich
wilde hebben. Ik vroeg me af, of
hij om de een of andere reden mis
schien bang was om alleen te zijn.
De bediende wachtte hem in het
huis op. Scaife zond hem weg en we
gingen naar de salon. We begonnen
whisky te drinken en over de joga te
praten. Hij zat tegenover me in een
leunstoel en praatte op een eigenaar
dige, plechtige en bijna onbegijpelij-
ke manier, hoewel hij me af en toe
plotseling een blik toewierp als om
zich ervan te vergewissen, dat ik
er nog was. Hij praatte met grote,
zelfbewuste intelligentie: hij was voor
de universiteit bestemd geweest en
hij had nooit kunnen vergeten, dat
hij er niet geweest was. En toen
begon ik in te zien, dat al zijn in
telligentie in grote kringen om zijn
eigen persoon draaide. Hij was bijna
een beschaafde editie van Fenwick,
maar waar Fenwick bruusk meteen
tot de kern van de zaak doordrong
met onomwonden gebluf („ik kan je
er alles van vertellen.ik heb over
dat onderwerp de beste boeken gele
zen. spon hij heel vernuftig een
net rondom de bijkomstigheden en
via die bijkomstigheden liet hij je
zelf gissen naar de kern. En toch
was het hem aan te zien, dat hij er
met moeite naar streefde, zijn ken
nis objectief te houden, en dat hij
zijn eigen tekortkomingen kende en
die wilde verbergen.
Maar hij had werkelijk kennis en
Fenwick niet; hij had het verlangen;
ze uit stoffige boeken en ongewone
plaatsen te putten en hij verachtte
Fenwicks informatiebron: een ency
clopedie of een handboek over filo
sofie. En op het gebied van de joga
was hij inderdaad de expert, die
Headly hem had genoemd. Ik wilde
weten, in hoeverre hij erin opging.
Hij was vaag in zijn uitlatingen; het
verwarde hem zo opeens van de bij
komstigheden in de kern te worden
getrokken en hij ontsnapte weer zo
gauw hij kon. Maar hij trachtte wel
degelijk de leer van de joga in toe
passing te brengen, dat was duide
lijk. Hij ging op het tapijt zitten en
demonstreerde de houding van de
jogi, bijna zittend op één voet en de
andere over het tegenovergestelde
dijbeen geslagen. Hij kon dit heel
goed, en voor een man uit het westen
is die houding niet mogelijk zonder
de nodige oefening. Maar al was hij
ook nog zover met de joga van het
lichaam, hoe ver stond hij ten ach
ter met de joga van de geest, waar
bij allereerst de kluisters van het
verlangen en de eigenliefde moeten
worden verbroken? En bovendien:
daar was ook nog de whisky. Hij
dronk er heel wat van en hoewel
ik eigenlijk weg wilde gaan, bleef ik
om de een of andere reden toch met
hem doordrinken. De whisky bracht
hem dichter bij de kern en hij werd
ook genaakbaarder en menselijker.
Hij praatte over persoonlijke zaken.
Hij zei plotseling dat hij de bank haat
te, terwijl hij dat tevoren niet zou heb*-
ben willen bekennen. En toen begon hij
over Sabby te praten en hij deed dit,
alsof hij niet anders kon.
Hij zei: „Dus u leert Japans. Hoe
vindt u Hanako?"
Ik deed alsof ik hem niet be
greep.
„Miss Wei", zei hij.
„Och, natuurlijk! Ze is een goede
onderwijzeres", zei ik. „Haar Japans
is wel vrij vormelijk voor onze sol-
datenopvatting, maar.
„Hoe denken de anderen over
haar?"
„Ze vinden haar lessen erg pret
tig."
Hij stond op, stak een sigaret aan
en begon de kamer op en neer te
drentelen.
„Kent u haar goed?" vroeg ik. Ik
wilde niet over haar praten en zeker
niet met Scaife, maar tegelijkertijd
voelde ik me nieuwsgierig en pro
beerde ik niet van onderwerp te
veranderen.
„Zeker. Ik ken haar heel goed.
Natuurlijk ken ik haar."
„Ik kan me indenken, dat het kli
maat haar in het begin niet goed
deed
Haar gezondheid boezemde hem
geen belang in.
„Ze is een mooi meisje", zei hij
en hij schoot een blik op me af die
me deed denken: zo, dus hij heeft
me hier gebracht omdat hij iets ver
moedt tussen Sabby en mij; en aan
stonds gaat hij zeggen: „Daar moet
een eind aan komen!"
„Vindt u niet?" vroeg hij, op die
abrupt vragende manier, die een
antwoord eiste.
„Jazeker. Ik vind haar een
schoonheid."
„Ik zorg voor haar, ziet u."
„Nu er zijn vervelender karwei
tjes dan dat."
„Haar voogd, lord Durweston,
woonde vroeger in India. Een groot
vriend van me. Hij vroeg me, of ik
een oogje op haar wilde houden."
„O juist", zei ik.
„Ze is een vreemd meisje."
„Ze is Japanse."
„Ja, ja", zei hij. „Er is iets beto-
verends aan die Japanse vrouwen.
Ik heb er verscheidenen gekend",
verklaarde hij op nadrukkelijke
tpon.
Hij stond nog steeds. Hij bukte
zich naar de tafel om zijn glas op te
nemen en toen hij weer overeind
ging staan, zag ik dat hij niet vast
meer ter been was. Ik zag ook dat
hij me weer vergeten was. En hij
probeerde niet, er achter te komen
hoe ik over Sabby dacht hij ver
telde me alleen maar, hoe hij zelf
over haar dacht.
„Ja", zei hij. „Hanako is heel
charmant. Niemand zou zich een
betere gezellin kunnen denken."
Ik stond op.
„Ik moet nu werkelijk gaan", zei
ik. ,,'t Is al middernacht geweest."
„Nee, ouwe jongen. Blijf nog wat
praten. Ik vind het prettig met
iemand te praten, die Hanako kent."
„Ik moet naar huis", zei ik.
(Wordt vervolgd.)
ADVERTENTIE
WWWIAIUI/UI^WWWWIWIWIAiyWIIIIt/MIIUIIWWIflAAAAAIUWIIMWWWIIIAWAAAIWMIlWMMMMIIMVIAIMWUWWIAAAIMIIIAIWW
vnnr indiv/iHiiPlp rPÏ7Pn
voor individuele reizen
Algehele verzorging van reizen en
passages naar alle bestemmingen ter
wereld, vakantie-reizen, emigratie- en
bezoekreizen.
Reeds 94 jaar ervaring
t
en vertrouwen.
U blijft op dit adres van harte welkom, voor het verkrij
gen van alle gewenste inlichtingen betreffende vakan
tiereizen en passages per vliegtuig of schip.
REISBUREAU „DE MAGNEET" N.V.
Bekend door de zeer solide, goed
verzorgde en bekwaam geleide va
kantie-reizen per touringcar en
vliegtuig.
Maandag werden in IJmuiden door vijf
ennegentig vaartuigen gelost 7350 kisten
vis, 70.000 kg tong en 880 stuks stijve
kabeljauw. Hierbij bevonden zich 4800 kis
ten schelvis, 320 koolvis, 660 wijting 260
gul en kabeljauw, 1580 kleine kisten gul
560 koolvis, 84 kleine kisten haring, 300
makreel, 980 kleine kisten makreel, 10
wolf, 1500 schol, 55 tarbot en 545 varia.
Per kilogram werd in guldens betaald
voor tarbot 4,70-4,40, grote tong 4,67-4,46
grootmiddel tong 3,55 -3,27, kleinmiddel
tong 2,92-2,77, tong een 3,59-3,19, tong twee
3,31-3,08, zalm 7,70-6,80.
Per 125 kg: grote kabeljauw 120-96, mi
del kabeljauw 112-80, grote koolvis 130-
116, middel koolvis 68-65, grote leng 53-
41, grote wolf 96, grote hake 374-320.
Per tien stuks: grote kabeljauw 112-96
middel kabeljauw 46-38.
Per 50 kg: grote schelvis 31-22, middel
schelvis 29-18, kleinmiddel schelvis 29
17, schelvis een 27-16, schelvis twee 27
15, kabeljauw een 41-33, kabeljauw twee
36-31, kabeljauw drie 35-25,grove schelvis
60-46, schelvis twee 40-31, schelvis drie
26-18, schar 17-10, poon 16,50-8, haai 25,
Wijting 27-19, wijting dicht 12, tarbot 170-
124, griet 122-86, schar 15, makreel 41-
11,50, koolvis een 20-15, koolvis twee 16-
ADVERTENTIE
WASMACHINES
KOELKASTEN
ELECTR. ARTIKELEN
TROMPSTRAAT 66-68
IJMUIDEN-O. - TEL. 15198
eT"!
52. Terwijl Agent 38 probeerde om Joris Goedbloed
te achterhalen, kwam professor Kalker de trap afda
len. „De geleerde moet zijn ontwaakt door het rumoer
van de inbreker!" meende Jollipop. „Zo ziet men maar
weer waar dergelijke schurken toe in staat zijn!"
„Ach, was het een schurk?" vrog de professor. „Wat
een aardige persoon! Ik had hem nog willen bedanken
Hij wekte me uit een droom. EhAch, ja we
hebben een verkeerd mengsel gemaakt, Pimpa! Het
zit in deze fleseh, welke fles? Waar is die fles?"
Hij staarde afwezig naar de lege plek op de tafel en
schudde peinzend het hoofd. „Die fles is natuurlijk door
de inbreker meegenomen!" zei Panda. „Is dat meng
sel gevaarlijk?" „Gevaarlijk.herhaalde de geleer
de. WelzekerAls ik langer in deze kleding op de
tocht blijf st aan, vat ik kou! Wat doe ik hier trouwens?
Zoek ik soms een bed? En waarom huilt de heer die
daar binnenkomt?" „Hij zoekt de dief!" legde Panda
uit. „Maar ik geloof niet dat hij hem heeft gevonden!
Ik hoop maar niet dat die insluiper van dat goedje
drinkt! Hij zal vast last krijgen van zo'n verkeerd
mengsel!"
O, WAT NU 2^
- DAAR GAAT HIJ
EENS 60ED
NADENKEN-
ER ALWEER
VANDOOR
VERBODENJ
ÓPHET6RAS
-TE LOPEN-!
9010° o
1
M" r
PIB
Yf/r
2351 C /fVÏÏ'
Ys'/jf
15, kleine wolf 48, grote poon EEN 36-
34, Poon twee 24-16, kleine leng 25, lom
16, hake een 120-110, hake twee 66, hake
dire 48.
Scheveningen.
Hedenmorgen werden in Scheveningen
aangevoerd 200 kisten schelvis, 260 kleine
kisten schelvis, 200 wijting. 140 kleine
kisten wijting, 450 gul en kabeljauw, 50
koolvis, 200 haring, 530 kleine kisten ha
ring, 40 makreel, 320 kleine kisten ma
kreel, 50 schol, 100 varia en 900 kg tong.
Met ingang van 21 mei zal de Noorse
redérij „Fred Olsen-lines" uit Kristian-
sand een wekelijkse dienst gaan onder
houden met Amsterdam. Gisterochtend
liep voor de eerste maal het tienduizend
ton metende MS „Black Prince" de slui
zen van IJmuiden binnen, opgewacht door
de Amsterdamse politiekapel onder leiding
van kapelmeester J. Pinkse, die de Noor
se toeristen een muzikale welkomstgroet
bracht.
De „Black Prince" zal in de zomer
maanden, tot en met 6 september, een
maal per week de dienst onderhouden
tussen Amsterdam en Kristiansand in
Noorwegen. Gelet op de „toeristische
tijd" is het schip uitgerust met een ac
commodatie voor 180 auto's, die gebruik
zullen maken van het „rij op/rij af'-sys-
teem.
Als agent voor Nederland zal optreden
het Vereenigd Cargadoorskantoor (VCK).
Zaterdag te IJmuiden aangekomen: Schie-
borg, van Swansea; Thea, Ipswich; Gazelle,
Boston, Zaandam; Swift III, Londen; Michael-
M., Rotterdam; Belas, Rotterdam; Zaan stroom.
Huil; Buka, Londen; Stormont, Newcastle, IJ
muiden; Victore, Seven Islands; Braconda,
Thameshaven; Nestor, Hamburg; Dicky, Par.
Zaterdag vertrokken van IJmuiden: Ask,
naar Stockholm; Maren Skou, Bilbao; Hermann
Suhr, Antwerpen, Beverwijk; Waverstroom,
Belfast; Esdorp Landskrona, IJmuiden; Caude-
becun 2, Bilbao, IJmuiden; Claus, Londen, IJ
muiden; Liberty. Wisbeck, IJmuiden; Jean-E.,
Londen; Stad Maastricht, Antwerpen; Vlie-
stroom, Leith; Boreas, Cadiz; Parthenon, St.
Croix.
Zondag aangekomen te IJmuiden: Atlantide,
van Fowey; Alcor W., Shoreham, IJmuiden;
Telamon, Rotterdam; Brandenstein, Bremen;
Topaz, Em den, IJmuiden; Harle Riff, Par;
Liana, Avilez, IJmuiden; Catharinapolder, Gran
gemouth, IJmuiden; Black Prince, Kristian
sand; Dania, Kopenhagen; Plover, Felixtowe;
Buchenstein, Bremen; Fritz Thyssen. Tubarao;
Draco, Aarhus; Container Forwarder, New York;
Nautic, Swansea; Hondsbosch, Gravesend; Elsa,
Norsundet, Zaandam.
Zondag vertrokken van IJmuiden: Honte-
stroom, naar Sheerness; Rijnstroom, Shore
ham; Jongkind. Huil; Göttingen, Hamburg;
Nordstem, Gothenburg, IJmuiden; Poolster,
Trollhattan, IJmuiden; Port Talbot, Rotterdam;
Michael-M., Graice; Greta KrÖnke, Antwerpen;
Rodenkirchen, Bremen, Beverwijk; Jan Tiede-
mann, Bremen, Beverwijk; Kwiek, Little Hamp
ton, IJmuiden; Strabo, Bilbao; Airismaa, Kiel;
Black Prince, Kristiansand; Alexandra, Rotter
dam.
Maandag te IJmuiden aangekomen: Berkel-
borg, van Hamina; Aenne Suhr, Kopenhagen,
Beverwijk.
Als slappe figuren komen de oud-
burgenieester en de oud-hoofdcommis
saris van Amsterdam tevoorschijn uit
de slappe kaft van het Enschedé-rap-
port. De regering heeft het voor eigen
gebruik laten samenstellen, en er te
gelijk voor ons gebruik een bestseller
van laten drukken die voor f 18,50 in
de boekhandel te koop is. De prijs is
tenminste stevig, maar u krijgt er dan
ook de volle mep voor die het gezag op
die onzalige 13de juni van het vorige
jaar in Amsterdam moest incasseren.
Het rapport onthoudt zich van een
oordeel, dat voor de vorm-het-zelver
echter gemakkelijk te vormen is, als
hij leest hoe in een steeds onrustiger
wordende stad de burgemeester en de
commissaris zwijgend langs elkaar
heen liepen te ijsberen. Men hoort ze
denken: „Wat is het hier onrustig. Er
loopt voortdurend een vent voor mijn
voeten".
Dat belette niet dat diezelfde com
missaris zich rustig wandelend naar de
haard van het oproer begaf, de aan
wezige agenten naar huis stuurde, en
in de positie van 1 tegen 1, namelijk
1 man tegen 1 menigte, deze aanraad
de ook maar naar huis te gaan. Wat
ze deden.
Bij de haard van de burgemeesters
kamer liet de burgemeester zich uit
leggen dat hij in het uiterste geval een
beroep kon doen op de volledige
strijdkrachten van de NAVO, voor zo
ver niet uitstedig door verblijf in Zuid-
Vietnam, om de opstand met geweld
van wapenen te onderdrukken. Maar
hij meende dat1 het hier een van die
aanvallen van periodieke migraine be
trof, waaraan het grauw sinds het be
gin der tijden lijdt, een verschijnsel dat
bij gebrek aan tegenstand vanzelf
overgaat in een ordinaire kater. Die
loopt nu nog miauwend rond.
Een slap beleid.
De regering heeft dan ook met
kracht ingegrepen door een half jaar
later de commissaris te ontslaan, en
een jaar later de burgemeester.
Ik ben sterk voor gezag, maar ik heb
Amsterdam gekend in de tijd toen er
het sterkste gezag van alle tijden
heerste. Het was er toen rustig. Zelfs
het wegvoeren van honderdduizend
burgers geschiedde in de grootst mo
gelijke orde, evenals het kalmeren van
de daaruit ontstane onlustgevoelens.
Meestal was het zo stil in de stad dat
men door de straten een mitrailleur
kon afvuren. Soms gebeurde dat. Dan
werd het nog rustiger. Doodrustig.
Zo'n sterk gezag verwacht tegen
woordig niemand. Wel een wat sterker
dan het vorige. Ik zal het met vreugde
begroeten. Maar toch neem ik, als ik
die slappe oud-commissaris en die
slappe oud-burgemeester tegenkom,
mijn slappe hoed voor ze af.
ADVERTENTIE
KENNEMERLAAN 93 - IJMUIDEN - TELEFOON 12743
Sfeer en gezelligheid - Twee dingen - één begrip
Voor uw RECEPTIES en PARTIJEN
<3-22 jcjss
22. Bij de achterdeu gekomen, houdt
de kamenier het niet meer uit en barst
los: „Ik begrijp niet hoe u er bij komt
dat mijn meesteres vermoord is, Edel
achtbare, maar in elk geval kan meneer
Fung er niets mee te maken hebben. Hij
is zo'n goudeerlijke jongen. Heeft hij niet
uit eigen beweging afgezien van het hu
welijk met mijn mevrouw, omdat hij
waarschijnlijk jong zal sterven? Er zijn
niet veel mannen, die zo weinig aan zich
zelf denken!" Rechter Tie gaat er niet op
in. Wijs me de weg naar de kamer van
de schilder", zegt hij. „Ik zal zelf wel
uitmaken wat voor karakter deze jonge
man heeft". De kamenier gaat de Rech
ter voor de trap op. Even later betre
den ze een kleine, armoedige kamer. Be
halve een wrakke tafel, een stoel en een
bed, staat er geen huisraad. Op bed zit
een mooie jongeman, die er ondanks zijn
eenvoudige kleding gedistingeerd uit ziet.
Hij heeft grote glanzende ogen, en rode
vlekken op zijn bleek gezicht. „Bent U
de schilder Fung?" vraagt de rechter niet
onvriendelijk. „Ik zou u graag enkele vra
gen willen stellen. „Ik was de schilder
Fung, Edelachtbare", antwoordt de jonge
man op sombere toon. „Tegenwoordig ben
ik Fung zonder meer. Al enkele jaren
heb ik niet meer geschilderd. Wat ver
schaft me de eer van uw bezoek?"
835. Nu de heks nog twijfelde, besloot
Bram om haar heel duidelijk te maken,
dat een sprookje als Hans en Grietje zon
der heks een saai en naar verhaaltje was.
„Dat is alles, wat er van een prachtig
sprookje overblijft," zei hij met opgetrok
ken neus. „Ze eten het hele huisje op, het
dak van peperkoek en de ramen van ijs-
lollies, de stoelen, de deurende venster
banken en de drempels. Alleen de pila
ren blijven staan, want dat zijn kaneel
stokken en ze lusten geen kaneelstokken.
Is dat nou een verhaal? Die Hans en die
Grietje doodmisselijk van al dat snoepen
het huisje voorgoed verdwenen en geen
heks, die Hans eens lekker gaat vet
mesten?"
Uit heldere muizenoogjes keek hij de
heks aan. Hij zag haar bedroefde gezicht.
Hij meende zelfs het begin van een traan
in één ooghoek te zien opwellen. Op het
juiste moment voegde Bram aan zijn
woorden toe: „Als u als laatste heks ver
dwijnt, stelt u duizenden kindertjes te
leur."
„Je hebt gelijk," zei de heks schor.
„Ik kan niet weggaan, ik heb nog een
grote taak te vervullen."
