De wind kan nié
t
lezen
Eén van de drie
bouwvak-LTS-ers
straks werkloos
Record aantal
bromfietsen
afgeleverd
PANDA EN DE MEESTER-DRINKER
POLLE» PELLI EN PINGO
Rokers
smikkelen
van
SMOG
■Pjj
ngestipt
KRAMMETJE FOK
m
Dow Chemical
breidt uit in
Terneuzen
Bedrijfsrekening
Van Ommeren
steeg ruim 12
Doden in het
verkeer
0/Q
SMOg
Blikfabricage
Hunink naar
Verblifa
WOENSDAG 24 MEI 1967
11
Ons vervolgverhaal
Een romantisch verhaal door Richard Mason
In eerste 4 maanden '67
l het overad waar we ook heen-
V-t6AAN
vreemd
Ex-directeur Matovap
op vrije voeten
rokerspastilles
mild verfrissend
en bevatten het
l geneeskrachtige anethol
tegen heesheid
Kees Stip
WNWWWWWWV
-=Ür> -J x- --i
49)
„Heb je met hem over Sabby ge
sproken?"
„Een klein beetje."
„O, en wat zei hij?"
„Hij zei, dat hij je heel mooi
vond."
„Nee, dat zei hij niet. Toe ver
tel me wat hij zei."
„Hij zei, dat het zijn taak was,
een oogje op je te houden."
„En zei hij nog iets anders?"
„Niets van belang", zei ik.
„O ja, dat deed hij wel, en je ver
telt het me niet. Toe, zeg wat hij
zei; misschien zal ik je dan een
stukje van dagboek laten lezen."
„Eerlijk waar, hij heeft verder
niets gezegd."
„Lieveling, nu ben je gemeen."
„Maar wat kon hij dan anders ge
zegd hebben?"
„Niets, maar ik ben bang, dat hij
wel iets zei."
„Waarom zou je daar bang voor
zijn?"
Ze gaf geen antwoord, maar haar
ogen keken een beetje bedroefd en
ze snoof zachtjes; toen draaide ze
zich om, zodat ik niet langer haar
gezicht kon zien.
„Wat is er?" vroeg ik.
„O lieveling, weet je zeker, dat hij
niets zei?"
„Hij zei werkelijk niets."
„Nu, dan hindert het niet."
„Ja, nu hindert het wèl. En als je
het niet uitlegt, zal ik allerlei din
gen van je denken."
„Als ik je vertel, houd je niet
meer van me".
Eindelijk zei ik: „Je zult het me
moeten zeggen."
„Ik heb het je altijd willen ver
tellen", zei ze verdrietig, „en nu wil
ik het niet, omdat het ons groot ge
luk zal bederven. Mag ik alsjeblieft
wachten?"
Ik had willen zeggen: nee, ik kan
niet wachten, maar op dat ogenblik
klonken er voetstappen in de gang.
We hielden op met praten en luis
terden. Ik wist dat de voetstappen
naar Sabby's deur kwamen en toch
gaf mijn hart een zware bons, toen
we hoorden kloppen. Ik dacht: „Er
gaat iets verschrikkelijks gebeuren;
dit zal 't eind zijn. Ons grote geluk
is voorbij; 't lot heeft dat bepaald.
Dat geklop hoort ook bij 't eind; 't
gaat precies op tijd, net als de aan
vang van een toneelscène, waarbij
door het kloppen op de deur het ge
sprek wordt ingeleid. We zitten in
het schuitje en we moeten meeva
ren. We kunnen niet terug en we
kunnen de tijd niet rekken. We
kunnen het kloppen niet tegenhou
den."
„Wat zal ik doen?" vroeg Sabby.
Ze was bang.
„Vragen wie het is!"
Ze riep met een zacht stemmetje,
daarna iets harder. Het antwoord
kwam in zorgvuldig uitgesproken
Engels. Het was de portier.
„U wordt aan de telefoon ver
langd."
„Maar het kan niet voor mij zijn",
zei Sabby.
„Er wordt opgebeld voor miss
Wei. Het is een heer, die Scaife
heet. Hij zegt dat het dringend is".
Sabby was ontdaan. Ze wist niet
wat ze moest doen en ik had haar
nog nooit zo ongelukkig zien kijken.
Ze schudde haar hoofd en fluister
de: „Ik ga niet."
„Je kunt beter wel gaan", zei ik.
„Nee", zei ze.
„Heus, je kunt beter gaan en ho
ren wat hij wil."
Ze aarzelde. Toen klom ze onder
het muskietennet uit, zocht haar ki
mono en haar pantoffels en liep
vlug de kamer uit.
Ik bleef liggen en vroeg me af,
of ik beter zou doen, op te staan
en het hotel te verlaten. Dit was het
einde. Als ik bij haar bleef, zou dat
vervelende verklaringen en verwar
ring tengevolge hebben en ik zou
mijn rol in de scène moeten spelen
en me kwaad tonen of berustend en
enigszins onhandig vaarwel moeten
zeggen. En ik wilde geen scène.
Welbeschouwd zou het het beste
zijn, als ik nu meteen wegging.
Maar ik wist dat ik niet de moed
had om er zomaar tussenuit te trek
ken. In plaats daarvan trok ik mijn
shirt uit en kroop onder het laken,
waar ik ging liggen wachten, ter
wijl ik deed alsof ik half sliep. Laat
het nu maar zo voor vannacht,
dacht ik, doe net alsof het er niets
op aankomt. Ga slapen en zie wat
er morgen gebeurt.
Na een paar minuten kwam Sab
by terug. Ze stapte in bed en toen ze
er eenmaal in lag, zei ze: „Hij was
vreselijk dronken."
„Zo."
Ze nestelde zich tegen me aan en
kuste me schuchter.
„Lieveling", zei ze klagend, „hou
je niet meer van Sabby?"
„Waarom niet?" vroeg ik slaperig.
„Ik geloof alleen, dat ik ook een
beetje dronken ben."
„Geef alsjeblieft één kus", zei ze.
Ik draaide me om en deed wat ze
vroeg. Het was geen goede kus,
want het is moeilijk, bij een, kus te
doen alsof, even moeilijk als het is
om gelukkig te kijken, als men het
niet is.
„Dank je", zei ze en ze keek hele
maal niet gelukkig.
„Welterusten", zei ik.
„Welterusten."
Het duurde lang, eer ik in slaap
viel. Ik had werkelijk veel whisky
gedronken en alle taferelen van die
avond dwarrelden door mijn hoofd.
Ze bleven zelfs nog dwarrelen, toen
ik al sliep. Ik kan me niet herinne
ren, wat ik droomde^ maar ik zag
de ogen van Lala Vikrana en de
glimlach van Munshi en zijn dhoti,
en ik zag Scaife met gekruiste be
nen op het tapijt zitten en Sabby
was er ook.
HOOFDSTUK 4
De volgende dag keelc ik niet met
verlangen naar Sabby's les uit. En
zelfs toen het zover was, bleek het
erger te zijn dan ik verwacht had.
Het was de enige les, waarin ik ooit
naar het eind had verlangd.
Ze zag er diep ongelukkig uit,
toen ze binnenkwam. Als iemand
een grapje maakte, probeerde ze te
lachen, maar het leek net zomin op
haar vrolijke, klaterende lachje als
wanneer ze een snik had gegeven.
(Wordt vervolgd.)
UwWWIMWWWUWIWIMMilMIIWIWWMIMIIWWMWWWMWWWWWIWIWW'MWWWWIlWWIWWWWIiWIWWWWIWWW
(Van onze correspondent)
DEN HAAG. Eén van de drie
voor het bouwvak geschoolde LTS'ers
die deze zomer van school komen, zal
niet in het bouwbedrijf werk kunnen
vinden. Het betekent dat minstens
1.500 jongeren werkloos zullen zijn,
die hun opleiding aansluitend in de
praktijk hadden moeten voortzetten.
Dit is de voorzichtige schatting van
de Stichting Vakopleiding Bouwbe
drijf die de zorg heeft voor de prak
tijkopleidingen via het leerlingstelsel.
Voor de Nederlandse bouwnijverheid is
de zorg nog groter. Van de thans werkloze
leerlingen hebben er 300 al een ander vak
gekozen. Bovendien heeft, door de huidige
hoge werkloosheid vooral onder jeugdigen,
het bouwvak zoveel van zijn aantrekkings
kracht verloren, dat de aanmeldingen voor
de LTS sterk zijn teruggelopen. Voor de
toekomst verwacht het bouwbedrijf dan
ook een toenemend gebrek aan geschoolde
arbeiders.
Hoewel de regering nu een maatregel
heeft genomen ter bestrijding van de werk
loosheid onder jeugdige bouwvakarbeiders,
acht de Stichting Vakopleiding Bouwbe
drijf de beperkingen bij deze maatregel zo
sterk, dat het effect niet bijster groot zal
zijn. Belangrijk echter is, aldus de stichting,
dat de regering althans het belang van
steun aan jeugdwerkloosheid heeft erkend.
De toelagen op het loon van bouwvak
leerlingen zal slechts in bepaalde delen
van het land gelden en dan nog alleen
In de eerste vier maanden van 1967
is het recordaantal van 94.000 bromfiet
sen door de fabrikanten aan de klein
handel in ons land afgeleverd. De vorige
topperiode vormde de eerste vier maan
den van 1961 met 90.000. Met deze cij
fers schetste de heer J. R. van den Berg
voorzitter van de bromfietsafdelingen van
de RAI gisteren op de in Nederhorst
den Berg gehouden Rai-bromfietsdag de
toenemende belangrijkheid van dit ver
voermiddel, waarvan er nu al 1,7 mil
joen over de Nederlandse wegen snorren.
Van alle bromfietsen wordt circa 60
percent gebruikt voor zakelijke doelein
den. Van deze zestig percent is een der
de deel forens, hetgeen impliceert dat
een op de vier a vijf bromfietsers dage
Jijks van zijn eigen woonplaats naar die
van zijn werkgever bromt. Andere cij
fers over de brommer: het aantal vrou
welijk bromfietsers is in de laatste vier
jaar gestegen van 250.000 naar 400.000
Mede verantwoordelijk voor deze stijging
noemde de heer Van den Berg vele
„mini-meisjes".
Ook voor de recreatie wordt de brom
fiets steeds meer gebruikt. Men heeft be
cijferd dat medio 1966 voor de weekein
den door 650.000 personen gebruik werd
gemaakt van de brommer en dat op dat
zelfde tijdstip 300.000 Nederlanders met
de brommer met vakantie gingen. Aan
gekondigd werd dan ook dat de ANWB
in de komende jaren het aantal toeris
tische tweewielerroutes zal vertienvou
digen en van vier op veertig zal bren
gen.
voor aanvullende werken en de zogenaam
de CEC-objecten. Deze laatste zijn werken,
die zullen worden uitgevoerd van de 100
miljoen, die het Rijk beschikbaar stelde
voor de bestrijding van de bouwvakwerk
loosheid in het algemeen in de probleem
gebieden. Van deze werken, die voor 1 mei
aanbesteed moesten zijn, is er echter nog
niet één gegund, laat staan in uitvoering.
De bouwnijverheid acht de aard van de
aanvullende werken en de CEC-objecten
niet erg geschikt voor de opleiding van
leerlingen. Zij wil dan ook trachten te be
reiken dat de bouw van meer woningen,
gemeenschapshuizen, bibliotheken e.d. mo
gelijk zal zijn onder deze regeling. Op het
ogenblik zijn er nog 12.700 leerlingen in
het bouwbedrijf, van wie er 650 werkloos
zijn. In februari waren er 1500 werkloze
jongeren van wie er echter inmiddels 300
het bouwvak hebben verlaten.
Dow Chemical Europe SA gaat haar
grootste Europese petrochemische com
plex belangrijk uitbreiden. In Terneuzen
zal een naftakraker voor de produktie van
ethyleen en andere alkenen worden ge
bouwd.
Met een jaarlijkse capaciteit van
400.000 ton ethyleen zal deze kraker tot
de grootste van Europa gaan beho
ren. Voorts zal Dow te Terneuzen een
grote fabriek voor de produktie van hoge
druk-polyethyleen bouwen. De jaarlijkse
capaciteit hiervan zal circa 60.000 ton be
dragen, hetgeen Dow onder de vooraan
staande Europese producenten van polye
thyleen zal plaatsen. Wanneer de aange
kondigde fabrieksuitbreidingen zul
len zijn voltooid, zal door Dow voor een
bedrag van ongeveer 700 miljoen gulden
in Terneuzen zijn geïnvesteerd.
54. De beide museum-wachters draafden naar de plek
waar de onzichtbare Joris Goedbloed een borstbeeld
van zijn voetstuk had gelopen. „Niemand te zien!"
verklaarde een van hen. „Hoe kan dat nou? Als hier
iemand is, moet hij langs ons zijn gekomen! Of het
moet natuurlijk een spook wezen!" „Onzin!" sprak de
ander. „Spoken bestaan niet! Als er een inbreker is,
moet hij in de Juwelen-kamer zijn. Kom mee!" „De
Juwelen-kamer!" prevelde Joris op dat moment. Het
is vervelend, dat die twee wakers me hebben gehoord.
Maar omdat ze me niet kunnen zien, zal het meene
men van de Gloobenoori-diamant niet veel moeite kos
ten. Bovendien is het prettig, dat het hier steeds lich
ter begint te worden. Nu kan ik tenminste zien waar
ik zijn moet!" Hij begaf zich op zachte voeten naar
een verhoging en pakte een kostbaar uitziende steen,
die duur fonkelde in het licht. „D-daar!" fluisterde een
van de bewakers. ,£en r-rare l-lichtbol!H H-hij be
weegt! S-s-s-spook!" „Sssssst!" siste de ander. „Laat
dit aan mij over! Ik weet hoe ik dit aan moet pakken!"
b "I
we WE66IN6EN, EN NURE6ENT
"tHET WEER WAS HEER.UJKTOEM
BOVENDIEN STOND DE
BAROMETER OP
"MOOI WEER"
DAT B66RUP
IK NOU NIET
rs>t/
Het totaal der bedrijfsrekeningen 1966
van P. H. S. van Ommeren N.V. is, ver
geleken met 1965, gestegen met 8,2 min
of ruim 12 percent van 67,8 min tot 76
min. De raad van beheer acht dit ver
heugend, vooral wegens de nog altijd
stijgende kosten. De ontvangen uitkerin
gen op deelnemingen waren belangrijk
hoger dan in 1965, maar deels is dit te
danken aan bijzondere omstandigheden.
Voor belastingen en winstaandeel der
den zijn de bedrijfsresultaten groot 29,9
min tegen 25,1 min vorig jaar. Hiervan
moet 14,6 min voor belasting worden ge
reserveerd. Als winst resteert dan 15,4
min tegen 16,3 min. Hierop komt in
mindering de winst aan derden in doch
termaatschappijen ad 1,6 min, waarna
als te verdelen winst resteert 13,75 (v j
15,02) min.
Voorgesteld wordt, zoals gemeld, 14
percent dividend (onv). Aan de algeme
ne reserve zal worden toegevoegd 5
min, waardoor deze komt op 223 min.
Het saldo van 6.02 min gaat naar nieu
we rekening. De netto investeringen be
droegen 23,5 (v j 37) min. De nieuw -
bouwverplichtingen beliepen eind 1966:
2,75 (v j 14,8) min.
De 46-jarige Amsterdamse financier en
ex-directeur van de N.V. Matovap, woens
dag gearresteerd onder verdenking van
verduistering in dienstbetrekking, oplich
ting en valsheid in geschrifte ten nadele
van deze n.v., is uit de voorlopige hechte
nis ontslagen.
De twintigjarige A. Stipriaan uit Nieu
we Niedorp is in Wijdenes verongelukt
De jongeman, die met een trekker en aan
hangwagen reed, moest uitwijken voor
een hem tegemoetkomende bus. De aan
hangwagen raakte bij deze manoeuvre
een boom waardoor trekker en aanhang
wagen kantelden. De heer Stipiraan
kwam onder de trekker en overleed ter
plaatse.
ADVERTENTIE
SMOG is overal verkrijgbaar waar tabaksartikelen worden verkocht
Roosendaal is in het nieuws geweest
doordat het postkantoor daar niet
door rovers is overvallen. De eigen
lijke held van dit drama is een beetje
tussen de regels weggezakt. Als zijn
rol u interesseert, verzoek ik u in de
schoenen van de betrokken postambte
naar te stappen.
Terwijl u de post zit te sorteren,
komt er een rechercheur binnen die
vraagt of u vanavond late dienst hebt.
Dat hebt u. Tot negen uur.
Mooi. Dan moet u precies doen wat
u anders doet. Kluis sluiten, sleutel
in uw zak steken, jas aantrekken, licht
uitdraaien.
„Huistaegaan" zegt u.
„Nee!" roept de Rechercheur „als
u uw neus buiten de deur steekt, hebt
u er meteen een blaffer onder".
U denkt aan een schertssnor, die
met behulp van een knijpballetje op
wipt en daarbij het geluid van een
schipperskeesje voortbrengt. Maar de
rechercheur legt u uit dat blaffer revol
ver betekent, en dat een roversbende
u onschadelijk wil maken om met uw
sleutel de kluis te kunnen openen.
wist niet dat u schadelijk was,
en nu hoort u dat u zich zelfs nuttig
kunt maken door in geen geval de deur
te openen, zelfs al wordt er doorheen-
geschoten.
„Dan schieten wij ook" zegt de re
chercheur „zoekt u dan wel dek
king".
De hele middag zoekt u zenuwachtig
tussen de postpaketten, maar om acht
uur gaat de hele dekking op de nacht
posttrein.
Om half negen zijn alle portieken
aan de overkant gevuld met politie
mannen. Om vijf voor negen stoppen
twee auto's voor de deur, waar nie
mand uitstapt. Terwijl u de kluis
sluit voelt u dertig blaffers in uw rug.
Om negen uur draait u het licht uit
en zoekt dekking onder een bureau
met triplex bepantsering.
Alles blijft doodstil. Voor uw gevoel
blijft dat zo tot aan uw pensioen.
Als om half tien een wild geschreeuw
losbarst, verliest u het bewustzijn.
U komt bij doordat de werkster met
een emmer koud water over uw benen
struikelt.
In het ochtenblad leest u dat de
rovers zijn gepakt, maar dat ze niet
strafbaar zijn, omdat ze niets hebben
gedaan. Ze hebben gewacht tot u naar
buiten kwam.
Stapt u nu maar weer uit de schoe
nen van de postambtenaar. U weet
nu hoe een held zich voelt. Op natte
sokken.
Anton Hunink, behorende tot het Zwa-
nenberg-Organom concern heeft met Tho
massen en Drijver Verblifa een akkoord
bereikt over de overneming door Verblifa
van de blikfabriek van Anton Hunink. Er
zal geen afvloeiing plaats vinden van per
soneel. Hunink staakte de produktie van
blikken bussen gezien de hoge kosten die
verbonden zijn aan het in standhouden van
een modem en efficient produktieapparaat.
24. „Het ongeluk om het zo maar te
noemen", zegt Rechter Tie, „moet tussen
vier en vijf hebben plaats gehad in het
prieel. Omstreeks de tijd dat u daar een
bezoek bracht". „Kwelt u me toch niet
langer", roept Fung uit. „Zegt u wat
haar overkomen is!" „Op die vraag kunt u
zelf beter antwoord geven, meneer Fung",
ze(/t Rechter Tie plotseling kil. „Mevrouw
Ho werd opgehangen aan de zolderbalk,
en u bent het die haar vermoord heeft".
Het lijkt of Fung de beschuldiging niet
hoort, zozeer is hij door smart overmand.
Hij slaat zich voor het voorhoofd en roept
uit: „Dood! Ze is dood, en ik. wist van
niets! Daarom liet ze mij niet binnen!
En ik die altijd dacht dat ik van ons
beiden het eerst zou sterven!" De oude
kamenier ondersteunt hem en probeert
hem te troosten. ,Jk weet best dat jij er
niets mee te maken hebt, m'n jongen
fluistert ze hem toe, „let maar niet op
wat de Rechter zegt". Nu pas dringt het
tot de schilder door waarvan hij beschul
digd wordt. „Niet dat er veel toe doet",
zegt hij op schampere toon tot de Rech
ter, „maar zoudt u mij eens willen ver
tellen waarom ik de vrouw zou hebben
vermoord die ik boven alles liefheb, en
die mijn enige reden was om nog door
te leven?"
837. De maan stond in het eerste kwar
tier. Zacht dobberde de Kokanje in de
tropische nacht. Roerloos staken de kra
nen aan de kade hun stalen armen om
hoog. Bram, Karo en Tutu sliepen en
ronkten.
Er was niemand te zien.
Tenminste
In het hokje van de machinist, hoog in
één der kranen, gluurden twee Oosterse
mannen door de ruitjes naar het goede
schip Kokanje.
„Dat is 'm", zei één van de beide man
nen schor. „We staan precies op de goede
plaats. Breng nu heel voorzichtig je kraan
in beweging, maar zorg ervoor, dat je zo
weinig mogelijk geluid maakt."
De machinist drukte op een knop. Zoe
vend kwam de krachtige machine in be
weging. Boven hun hoofd begon de kraan
centimeter voor centimeter te draaien
