De wind kan niet lezen
Fransen melden zich als
oor logsvr ij willige rs
Veel Fransen
achter Israel
PANDA EN DE MEESTER-DRINKER
m
POLLE, PELLI EN PINGO
RAIFFEISENBANK
ngestipt
HAMMETJE FOK
0
Ook 3000 man voor
Arabische landen
n
Kamerlid vraagt om
faciliteiten voor
hulp Israel
Vader door zoon
vergiftigd
Dood na val
Bata-overval
vier en vijf jaar
Ons vervolgverhaal
met ruim
2 miljoen
spaarders
spaarbank en alle bankzaken
WOENSDAG 7 JUNI 1967
9
Een romantisch verhaal door Richard Mason
Eis
Lecanuet, Mitterrand en
(discard d'Estaing geven
handtekening
pi
steeds meerj
Jaar gevangenis geëist
Kees Stip
61)
„Ik weet het niet", zei ik. „Ik heb
een soort van afkeer. Bombay in
de regen. Schoollessenaars en Fen-
wick."
„Lieveling, Sabby zal er nog zijn.
Hou je nog van Sabby?"
„Ja, liefste."
„Evenveel als eerst?"
„Ja. en ook anders."
„Zou je prettig vinden om weer in
vroeger tijd te leven?"
„Ja", zei ik. „Soms denk ik eraan,
dat ik graag weer eens terug zou
willen naar de tijd, toen jij de nieu
we onderwijzeres was, die voor het
eerst de klas binnenkwam."
„Wat dacht je van me? Vond je
dat ik verschrikkelijke vrouw was?"
„Ik vond je een prachtige vrouw.
Ik geloof, dat toen een deel van mij
al wist, dat wij eens samen een
maand naar de Himalaya zouden
gaan."
„Dat is verzinsel. Eerst vond je
mij helemaal niet aardig."
„Dat is niet waar", zei ik. „Het
kan zelfs zijn, dat ik het al eerder
wist, misschien al, toen ik je schip
in de haven zag komen. Ik had een
bepaald onbestemd gevoel."
„Wat voor soort gevoel."
„Ik weet het niet. Daarom zou ik
juist zo graag naar dat allereerste
begin terug willen, om het eens te
ontleden. Het moet wel erg opwin
dend zijn geweest; alleen hield ik
mezelf voor, dat ik niet zo dwaas
moest zijn."
„En was je een dwaas?"
„Dat is vissen, lieveling."
„Ja, het is vissen. Ik hou van vis
sen. Wil je me alsjeblieft vertellen,
wat je dacht, toen ik voor het eerst
de klas binnenkwam?"
„Ik vroeg me af, hoe het zou zijn
om je te kussen. Ik had nog nooit
eerder een Japanse vrouw gezien."
„Dacht je, dat je wel eens Japan
se vrouw wilde kussen?"
„Jazeker dacht ik dat."
„Waarom kuste je dan niet, toen je
met haar in de ghari zat met koet
sier die rode tanden had?"
„Omdat ze me zou hebben afge
snauwd of geslagen, en dat zou het
slot zijn geweest. Ik ben altijd erg
kwaad als ik geslagen word, en dan
probeer ik het ook niet meer."
„Ze zou misschien niets van dien
aard gedaan hebben wat ze graag
wilde, in plaats van wat ze had moe
ten doen."
„Maar het kon wel iedere willekeu
rige leerling van haar geweest zijn."
„O nee, ze wist dat het speciale
leerling was."
„Dat wist je niet", zei ik. „Maar
wat ik daarstraks zei, is waar. Ik
wilde je werkelijk kussen, toen ik je
zag. Ik vond ook, dat je sabishii keek
en ik wilde je beschermen."
„Lieveling, ik vertel óók waar
heid."
„Je wist niet eens wie ik was, toen
op straat!"
„Ja, dat wist ik wel. Ik wist dat
je mr. Quinn was, en toen mr. Fen-
wick onvriendelijk tegen mij was, gaf
je mij lieve blik."
„Je was veel te verlegen om dat
te kunnen zien."
„Nee, het is precies wat je ziet als
je verlegen bent, juist lieve blikken.
Hel was de liefste van iedereen."
„Dan had je Mario niet gezien."
„Hij zag er knap uit. Hij is veel
knapper dan jij, lieveling, maar jouw
blik was het aardigst en daarom werd
ik verliefd op je."
„Nu verbeeld je je maar wat."
„Maar ik heb mijn dagboek toch!
In mijn dagboek staat alles geschre
ven. Ik zal je kleine stukjes laten
zien."
„Wil je me ook het stukje laten
zien, dat je zat te schrijven, toen ik
die avond van mr. Scaife terug
kwam?"
„Ja, dat mag je ook zien."
„Vertel me dan maar, wat je ge
schreven had."
„Ik schreef dat Sabby zó ongeluk
kig was, omdat haar Michael niet bij
haar was teruggekomen, dat ze graag
zelfmoord wilde plegen als ze moed
had. Maar omdat ze geen moed had,
kon ze niet anders doen dan in bed
liggen en huilen. Het was veel lawaai
toen ik huilde en toen moest ik op
houden met dagboek schrijven en
toen kwam jij binnen en ik wist niet
wat ik doen moest", verklaarde zij
blozend.
„Ik was bang, dat je helemaal niets
over mij had geschreven, maar alleen
over Scaife", zei ik.
„Nee lieveling, er was niets over
Scaife, behalve misschien dat ik bang
was, dat hij ons geluk zou bederven,
als hij over ons uitvond. Je gelooft
toch niet, dat hij dat nu nog doen
zal?"
„Nee, zei ik. „We zullen het niet
toelaten."
„Dan is het goed. We latën nie
mand ons geluk bederven, hè? Alles
zal prachtig gaan. We gaan mooi
huis nemen in Bombay en niet op
regen letten. Er is niets om zorgen
over te maken."
„Ja, er is één ding", zei ik. „Alleen
is het geen zorg, maar juist het te
genovergestelde."
„Wat dan?"
„Nu we onze huwelijksreis hebben
gemaakt", zei ik, wil je nu met me
trouwen?"
Er was een lange stilte en ik keek
niet naar Sabby, omdat ik alleen
maar haar antwoord wilde horen. En
toen ontdekte ik, dat ze zachtjes huil
de.
„Ik heb je gezegd, dat je me nooit
behoefde te trouwen, lieveling. Toe,
vraag me niet nog eens. Ik heb graag
dat je het belooft. Wil je het alsje
blieft beloven, liefste."
Een paar dagen vóór we Jali Tal
verlieten, kregen Margaret en Jenni
fer ongenoegen over Sabby. De aan
komst van hun vader een zaken
man uit Calcutta, uitgedroogd door
de zon had in geen enkel opzicht
hun innige verknochtheid vermin
derd. Maar tot dusver had hun ja
loezie zich eensgezind tot mij be
paald en nu richtten ze die op el
kaar. Margaret had een kleine doos
van inheems houtsnijwerk in de ba
zaar gekocht en die aan Sabby ca
deau gegeven zonder er Jennifer iets
van te vertellen. Het jongste meisje
was hier zeer door gekwetst. Ze was
kwaad op zichzelf omdat hetzelfde
idee niet het eerst bij haar was op
gekomen en ze ging naar de bazaar
en kocht een groter en duurder ca
deau.
(Wordt vervolgd.)
PARIJS (Reuter; DPA en AFP) Nog
steeds geven Franse mannen en vrouwen
zich op als vrijwilligers voor zowel Israël
als Arabische landen. Er zijn evenwel
geen vliegtuigen beschikbaar om hen
naar het NabijeïOosten te brengen.
De Arabische ambassades in Frankrijk
hebben meegedeeld, dat alleen al giste
ren 3.000 aanmeldingen zijn ontvangen.
De Westduitse regering heeft zich er
tegen uitgesproken, dat Westduitsers zich
als vrijwilligers voor het Nabije-Oosten
melden, maar kan slechts die vrij
willigers tegenhouden die voor de defen
sie kunnen worden opgeroepen, dat wil
zeggen in het algemeen mannen tussen
18 en 45 jaar.
De mannen in deze categorie zullen
geen toestemming krijgen in tijden van
crisis tot vreemde strijdkrachten toe te
treden. Een dergelijke houding aldus heeft
de Westduitse regeringswoordvoerder ge
zegd, stemt overeen met het Westduitse
beginsel van iet-inmenging.
Het Comité van het internationale Rode
Kruis heeft alle strijdende partijen in het
Nabije-Oosten opgeroepen de Geneefse
conventies ter bescherming van krijgsge
vangenen, gewonden en burgers in acht
te nemen.
Het zeventien man sterke, geheel uit
Zwitsers bestaande comité herinnerde er
aan dat alle strijdende partijen de con
venties ondertekend hebben, en verzocht
de landen de namen van alle militaire
en civiele gevangenen in Genève op te
geven.
De internationale r.k.-organisatie voor
hulpverlening aan noodlijdenden, waarvan
het hoofdkwartier in Rome is gevestigd,
heeft een oproep over heel de wereld ver
spreid, waarin het aankondigt onmiddel
lijke hulp te zullen verlenen aan alle
noodlijdenden in het Nabije-Oosten, die
door het uitgebroken conflict zijn getrof
fen.
De Internationale Caritas heeft het
„Maison d'Abraham" in Jeruzalem als
ziekenhuis ter beschikking gesteld. Men
heeft dringend behoefte aan verbandmate
riaal, bloedplasma en geneesmiddelen.
De socialistische fractie van het Euro
pese Parlement heeft geëist, dat de Euro
pese gemeenschap alle lopende besprekin
gen over associatie- of handelsakkoorden
met Arabische staten, die Israël de oor
log hebben verklaard, afbreekt.
Meer dan vierhonderd Birmanen, voor
namelijk mohammedanen, hebben zich
vrijwillig gemeld om voor de Arabieren
PARIJS (AP) Veel vooraanstaande
Fransen hebben een oproep om Israel te
ondersteunen, welke vandaag in ver
scheidene Parijse bladen verscheen, on
dertekend.
Onder de handtekeningen waren die
van de pilote Jacqueline Auriol, Gaston
Defferre, de socialistische burgemeester
van Marseille, Valery Giscar d'Estaing,
leider van een belangrijke afgescheiden
groep gaullisten in het parlement, de ac
trice Juliette Greco, Jean Lecanuet, van
de M.R.P., oud premier Pierre Mendès-
France, Frangois Mitterrand, de leider
van de linkse Federatie, de zanger Yves
Montand en de actrice Simone Signoret.
66. De grijsaard boog zich moeilijk over de tafel waar
op de flessen met de nieuwe verdwijn-vloeistof stonden.
,Je doet toch wel goed je best, zoon?" vroeg hij
streng. „Wat is dit nu bijvoorbeeld?" „Dit is doorzich
tig silicaat!" legde professor Kalker uit. „Het is ver
werkt tot een zogenaamde flesvorm. Ik bewaar er een
drank in, waarmee..eh.waarmee men iets kan
doen. Laat me denken.wat doet men er mee?
Drinken.Ja, drinken! Subliem!" „Inderdaad!" pre
velde Joris terwijl hij het glaswerk bijeen gaarde en
in een zak deed. „Ik ben trots op je zoon! Een drank
om te drinken meesterlijk! Ik zal dit meenemen
als een blijvende herinnering aan je schitterende car
rière! En nu moet ik weer eens gaan; dag m'n jon
gen!" Hij pakte de zak op en stapte naar de keuken
deur toe, om onbemerkt te verdwijnen. Maar ver zou
hij niet komen. De bediende Jollipop had Panda ge
waarschuwd voor de vreemde bezoeker, en toen deze
laatste in zijn haast op zijn baard stapte, werd Pan
da veel duidelijk. „Jij bent Joris!" riep hij. „En je
probeert weer om de verdwijndrank te stelen! Schurk!
Maar nu ben je er bij!"
POtte, HAAL J6 t>Ê RIJSTE8RIJ VAIU
H6T fORNUIS AP ALS HET KOOKT"?
HET WORDT
OH - HET
GROEIT
MAMMIE, ZULLEN WE VAN
MIDDAG MAAR NIET LI EVER
PANNEKOEKEN ETEN
JA, MAMMIE
te vechten. Dit verklaarde gisteren de
Egyptische ambassadeur in Rangoon.
In de Pakistaanse stad Karatsji hebben
betogers gisteren de ruiten van het Brit
se voorlichtingsbureau ingegooid en gor
dijnen in brand gestoken, nadat door
Egypte melding was gemaakt van Brits-
Amerikaanse interventie in het Nabije-
Oosten.
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG Het Tweede-Kamerlid
mr. W. Scholten (C.H.U.), heeft de staats
secretaris van Financiën om faciliteiten
gevraagd voor hulpacties ten behoeve
van Israel. Hij vraagt de staatssecretaris
in de eerste plaats om er zijn goedkeuring
aan te hechten dat giften zullen vallen
onder de zogenoemde giftenregeling. Ver
der vraagt de heer Scholten of de staats
secretaris ook ten aanzien van overwerk
ten behoeve van hulp aan Israel belas
tingfaciliteiten wil geven, zoals vorig
jaar is gebeurd voor de actie „Eten
voor India".
(Van onze correspondent)
DEN HAAG Een jaar gevangenis
straf en onvoorwaardelijke terbeschik
kingstelling van de regering heeft de of
ficier van justitie bij de Haagse recht
bank geëist tegen een negentienjarige
tuindersknecht, die samen met zijn moe
der op 2 september van het vorige jaar
zijn vader, een 48-jarige bouwvakarbei
der uit Den Haag, met behulp van pa-
rathion heeft vermoord. De jongen had
vergif in het bierglas van zijn vader ge
daan tijdens diens verjaardagsfeestje.
De strafzaak tegen de moeder werd gis
teren voor onbepaalde tijd uitgesteld, om
dat de vrouw in het ziekenhuis is opge
nomen. Zij moet voor de tweede keer
worden geopereerd, als gevolg van mis
handelingen die zij heeft ondergaan van
wijlen haar echtgenoot.
De 52-jarige schoenwinkelier F. Schrou-
wers uit Rotterdam is in het Dijkzigt-zie-
kenhuis overleden aan de verwondingen,
die hij een week geleden had opgelopen
tengevolge van een val van zes meter.
Hij was toen bezig met het ophalen van
een zonnescherm toen hij plotseling zijn
evenwicht verloor.
ADVERTENTIE
IN HOUAND
SHUT SI WIS
Zóvelen geven hun
vertrouwen
aan de Raiffeisenbank,
Samen sparen zij meer
dan 5 miljard gulden.
Terwijl ik dit stukje schrijf worden
andere mensen in stukjes gescheurd
door bommen en granaten, misschien
op de plaats waar u zich had voorge
nomen dit jaar uw vakantie door te
brengen. Ik vermeld dit niet om u
geluk, te wensen dat u aan dit lot bent
ontsnapt, maar om Israel alle geluk
toe te wensen dat het nodig zal hebben
om aan de ondergang te ontkomen.
Een volk dat zoveel eeuwen over de
aarde verspreid en vervolgd is geweest
en in onze tijd bij miljoenen als rat
ten door ratten werd uitgeroeid, heeft
op zijn minst recht op een klein stuk
je woestijn waar het met veel vlijt en
weinig water een tuintje kan aanleggen
om er zijn eigen boontjes te doppen.
Nu is de man die zich als de land
heer beschouwt gekomen om het te
verwoesten, op grond van 't argument
dat hij de Israeli's met lucifers heeft
zien rondsluipen om de omringende
woestijn in brand te steken.
Ik ben maar overgegaan op agrari
sche beeldspraak omdat de werkelijk
heid toch onvoorstelbaar blijft voor
iemand die niet behoort tot het volk
dat tot al deze verschrikkingen is uit
verkoren. In de musical Anatevka, die
nu naar Utrecht is verhuisd, vraagt de
hoofdpersoon Tevje dan ook of een an
der volk niet eens het uitverkoren volk
mag zijn. Het publiek lacht er enigs
zins genegeerd om en voor buitenstaan
ders is dat ook de beste manier. Eigen
lijk behoort hier gelachten te wordenzo-
als ik mij dat herinner van een joods
koopman in ongeregelde goederen bij
wie ik wel eens iets kocht en soms
ook alleen maar een praatje kwam
maken, met dien verstande dat het
praatje door hem werd gemaakt. Hij
gaf dan een opsomming van zijn zor
gen en tegenslagen, waarvan hij zon
der onderbreking hele series op elkaar
stapelde om ze dan weg te wuiven met
de opmerking: >rAch, als we maar ge
zond zijn. Maar ik heb een hernia".
Daarna sloot hij zijn mond, trok de
mondhoeken naar beneden en liet een
paar dikke tranen over zijn wangen
rollen. Eerst dacht ik dat hij huilde,
maar zijn vrouw kwam verontwaar
digd binnen en zei: „Jij hebt een be
keuring van een inspecteur van poli
tie en je dochter krijgt een kind van
een onbekende, en jij lacht". De man
trok dan zijn mond weer recht en ant
woordde: „Als het omgekeerd was
zou ik nog lachen".
Dat ik hier over lachen spreek in
een situatie waarin het huilen ons alle
maal nader staat is niet toevallig. Al
leen door dit vermogen heeft het jood
se volk zich door alle ellende en, tegen
alle hoop in altijd weten te hand
haven.
U kent het verhaal van Moos, die met
de mond tot de oren gekramd in het
ziekenhuis ligt. Op de vraag of hij
pijn heeft antwoordt hij: trAlleen als
ik lach". Eens zal iemand de dag be
leven dat de kinderen van Israel zul
len lachen zonder pijn.
De Amsterdamse rechtbank heeft een
veertigjarige kelner uit de hoofdstad voor
de met twee andere mannen op 2 decem
ber 1966 gepleegde roofoverval op de Bat*
filiaalhouder A. J. van Es in Amstelveen
veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf.
De twee andere verdachten kregen ieder
vier jaar.
36. Na een verwonderde blik op de
Rechter gaat Ho weer zitten. „Er is iets
dat ik niet begrijp, meneer Ho," zegt
Rechter Tie. „U nam om ongeveer twee
uur afscheid van uw vrouw in het tuin-
prieel. Toen ging u met meneer Hwa naar
net gerechtsgebouw en daar bent u tot op
dit moment gebleven. Om vijf uur kwam
uw huismeester vertellen dat uw vrouw
zich had opgehangen. De huismeester zei
niets over het tijdstip waarop dat was
gebeurd. Hij had daar ook geen flauw
idee van. zoals geen van ons allen. We
wisten alleen maar dat uw vrouw tussen
twee en vijf uur zelfmoord had gepleegd
het kan evengoed om half drie als om
half vijf gebeurd zijn." „Ik begrijp niet
waar u heen wilt, Edelachtbare", zegt
Ho op vermoeide toon. „Mijn hoofd staat
op het ogenblik niet erg naar spitsvondi
ge redeneringen". „Toch zult u moeten
luisteren", zegt Rechter Tie. „Toen ik
u het slechte nieuws meedeelde, liet u
zich de volgende opmerking ontvallen, de
heren Hwa Min en Yie Pen kunnen het
getuigen" „Dood, Zelfmoord! En dat maar
enkele uren nadat ik haar verliet!" Mijn
vraag is: hoe wist u dat uw vrouw niet
kort na uw vertrek zelfmoord had ge
pleegd, maar tenminste twee uur later?"
S49. Zeer tevreden met zichzelf en de
hele wereld rookte Bram zijn pijpje. „Het
is zo simpel mogelijk" legde hij uit. Deze
mensen deken, dat het witte olifantje ge
luk brengt. Het enige wat wij te doen
hebben is.kleine ongelukjes te ver
oorzaken."
„Natuurlijk", riep Karo opgewonden.
„Dan merken ze, dat het allemaal bij
geloof is, en dat het olifantje helemaal
geen geluk brengt",
„Prrrrecies", zei ook Tutu voldaan.
„We moeten natuurlijk zorgen, dat nie
mand er gevaar bij loopt", zei Bram.
..Om te beginnen.
Wat hij voorstelde werd bij het vallen
van de nacht uitgevoerd.
Voorzichtig maakte Bram een brug los,
die van lianen was vervaardigd en van
boom tot boom voerde. Het was zijn be
doeling de brug te laten neerstorten, vlak
voordat iemand er overheen zou lopen.
Het leek een goed plan. Maar ook goed*
vlanneties lonen mal eens i\erkeerd uit
