'e wind kan niet
HAAR JOURNAAL
Dit jaar is
het „zzwipp"
Israel expositie
in Frans Hals
museum Haarlem
Wolmerk voor
meubelstoffen
PANDA EN DE MEESTER*DRINKER
POLLE, PELLI EN PINGO
In Jeruzalem gaat het
leven zijn gewone gang
Meer geld voor
Amerikaanse
defensie
KRAMMETJE FOK
THEEDOEK????
ïsia» m
DE DOEK DIE DIRECT
DROOGT
i ra!
o
'i
Aandoenlijke taferelen bij Klaagmuur
Speciale gebeden
Parijs verbreedt
visserijzone
tot twaalf mijl
Opvolging Van Hall
nog niet in Kabinet
ZATERDAG 10 JUNI 1967
9
Ons vervolgverhaal
Een r<
Richard Mason
sast]
zeeRoeHeen-eewe-Ukumoe van
ging nodig - we tARUteiv wer
hebben een wagentje!! keujk
6eive6iN6, zeerob!
Amerikaanse verliezen in
Vietnam: 2326 vliegtuigen
Kort nieuws
ÊMJÉ
f
Wi(jjf*
64)
Hij behoefde na het eten niet lang te
wachten tot hij weer door de lange
gangen naar een kamer werd ge
bracht, waar twee of drie doktoren
zaten, die met bestudeerde noncha
lance een sigaret in hun mond had
den hangen, alsof ze erop uit waren,
hem vertrouwen in te boezemen. Ze
boden Mervyn ook een sigaret aan.
Op een bureau lagen de twee goed
kope uitgaven die hij voor de solda
ten had gekocht en die in zijn bagage
waren achtergbleven. De ene heette
Spanking Stories en de andere Cu
riosa Erotiken. Een van de doktoren
tikte er even op en zei:
„Neem me niet kwalijk, dat ik die
even heb doorgekeken. Verdraaid
goede verhaaltjes niet?" Mervyn zei
dat de hospitaalsoldaten dat wel zou
den weten en of ze zo vriendelijk
wilden zijn, hem een mes en vork
en zijn zakdoek te geven en of ze wil
den ophouden met die vervloekte
nonsens van die gesloten deur en
hem direct naar Engeland wilden
sturen. De dokter zei: ,,'n Verrekt
goei mop, wat? 'n Houten lepel, zeg
je? Allemaal een vergissing, beste
kerel. Vertel nou maar eens wat er
aan de hand was. Ga maar op je ge
mak liggen en denk eens terug aan
het verleden.Nee, die twee an
deren zaten niet te luisteren; ze
wachtten alleen maar op iemand.
Nee, dat was in orde. Nu, vooruit:
was hij wel eens ooit slecht behan
deld door een dienstmeisje, toen hij
nog een jongen was? Wat? Had hij
alleen maar een butler gehad
Natuurlijk was dit helemaal Peters
lezing van het geval. Mervyn had op
de een of andere manier een telegram
kunnen verzenden en Peter was hals
over kop naar hem toe gegaan, in de
mening, dat Mervyn al reutelend op
zijn einde lag te wachten. Na van te
voren de nodige instructies in ont
vangst te hebben genomen, werd hij
door de gesloten deur binnengelaten.
Mervyn greep hem bij zijn beide ar
men en zei: „In godsnaam, man, je
moet me hier uit zien te krijgen! Je
moet me er uit zien te krijgen! Ik
word hier stapelgek!!" Peter ging de
doktoren opzoeken, die allemaal
weer sigaretten zaten te roken. Vol
gens Peter hadden ze hem nauwlet
tend van top tot teen bekeken alsof
hij op de foto moest, en hij had het
alleen aan de Voorzienigheid te dan
ken en aan het feit, dat er geen
exemplaar van Curiosa Erotiken uit
zijn jaszak stak dat hij toevallig naar
het station kon ontsnappen, zonder
dat ook voor zijn neus een deur in
het slot klikte. En intussen duurde
Mervyns gevangenschap maar steeds
voort.
„Maar dit verhaal is niets in ver
gelijking met m'n eigen nieuwtje",
zei Peter. „Ik heb mijn boek af!"
„En hoe ga je het noemen?"
„Ik geef het een sterke titel, 't Zal
One Man's Meat heten, want als ik
er wereldberoemd door ben gewor
den en de vleespotten van Egypte
zijn voor me geopend, dan ga ik het
even verbluffende vervolg schrijven
dat heet: Another Man's Poison".
„Met dezelfde slimme detective als
hoofdpersoon?"
„Met dezelfde slimme detective".
Toen we die avond naar Rosie te-
ruggingen, gaf hij me het manuscript
te lezen. Het was een doorslag De
originele kopij was op luchttelegram-
formulieren getypt en stukje bij
beetje op de post gedaan zodra ze uit
de machine kwamen. Het waren in
totaal honderddrieënzeventig pagi
na's geweest en de verzending was
hem op ongeveer vijf pond komen te
staan. Op het laatste formulier had
alleen maar het woord „Einde" ge
prijkt; verder niets.
,,'t Is een heel handig idee", zei hij.
„De uitgevers zullen wel nooit eer
der een boek onder ogen hebben ge
had, dat op luchtposttelegrammen
was geschreven, en ze zullen het ac
cepteren omdat er een goed verhaal
voor het grote pulbiek in zit. 't Zal
mijn detective meteen op de voor
grond helpen plaatsen".
,,'t Klinkt niet erg als een detecti
veverhaal", zei ik, want het heette
„The Warring Winds". Winden uit
tegengestelde richtingen.
„O, lees het maar eerst", zei hij.
Ik las de eerste pagina en het
speet me meteen dat het een detec
tiveverhaal was, omdat hij een zui
vere, gemakkelijke stijl had, die aan
iets veel beters besteed had kunnen
worden dan aan een detective ge
woonlijk. En toen ontdekte ik, dat het
tenslotte helemaal geen detective
verhaal was. Hij had me maanden
lang in de maling genomen.
Het was een eenvoudig verhaal
over een Engelse jongen die bij een
Franse familie in de Pyreneeën
woonde. Hij beschreef de oorlog en
de overgave van Frankrijk. Na enige
tweestrijd besloot de jongen, naar
Engeland terug te keren door over de
bergketen te ontsnappen. Het boek
eindigde, toen hij het hoogste punt
van zijn klimpartij had bereikt en
in Spanje neerkeek. Peter was op
deze manier uit Frankrijk weggeko
men en daarna in Spanje in de ge
vangenis gezet, maar hij had dit ge
voelige boek niet bedorven met zijn
bittere herinneringen. Er sprak een
fijnzinnige geest uit al die bladzij
den, die er bijna onmerkbaar in ge
slopen was, alsof het zijn bedoeling
niet was geweest een soort van
diepe vaderlandslievendheid zonder
enig chauvinisme. Ik vond het eigen
aardig, dat ik nooit iets van deze
kant van Peter had geweten, na al
de tijd dat ik hem had gekend en al
de vriendschap die ik met hem had
gedeeld.
Ik zat nog in het boek te lezen,
toen Fenwick binnenkwam. Peter
was weggegaan. Ik lag op mijn bed
en nam niet veel notitie van hem,
omdat ik in het boek verdiept was.
Maar zelfs vanuit mijn ooghoek
kon ik zien, dat hij iets op het hart
had. Hij probeerde joviaal te doen,
om het te verbergen. Hij vroeg of
ik met hem meeging om ergens iets
te drinken.
„Ik blijf hier liever lezen, als 't je
niet kan schelen", zei ik.
„Ik zou graag willen, dat je er een
half uurtje uitbrak".
„Vanavond niet".
Hij kwam wat verder de kamer in
en keek naar de boekenplank en
naar de dingen op de schoorsteen
mantel, om tijd te winnen.
„Weet je zeker dat je niet mee
gaat?"
(Wordt vervolgd.)
De tijd is voorbij dat de tieners
naar een japonnenafdeling van een
warenhuis gingen om een nieuwe jurk
te kopen. In 1967 gaan zij naar een
„boutique", of mooier nog, een „boe
tiek" en kopen daar geen kleren die
„in", maar „zzwipp", „pep" of .kin
ky" zijn, zoals ze vorig jaar „hip" en
„blits" moesten zijn.
Al deze woorden zijn in de plaats
gekomen van het vroegere „knal", dat
gebruikt werd toen tieners nog bak
vissen heetten. Als de jongedames dit
seizoen „in" willen zijn, moeten ze na
tuurlijk een mini-, maar liever nog
een microrok dragen. Ook een shift
een jurk zonder taille, ceintuur of slui
ting, een bloomer een broekje tot
net boven de knie dat gedragen wordt
onder een minirok, of een djellabah
een zeer wijde jurk zijn in. Verder
is er ook nog een safarilook, die
haar eruit doet zien, alsof ze in de
woestijn op zoek is naar de mijnen
van koning Salomo. Wanneer de tie
ner ervan houdt een lange broek te
dragen, heeft ze dit jaar een pantail-
leur aan. Dit is een broek met bijpas
send lang of kort jasje. En als er op
zolder nog een oud uniform hangt, zal
ze dat zeker gebruiken, want dat is
dit jaar pas „zzwipp".
In het Frans Halsmuseum in Haar
lem wordt van 13 juni tot en met 25
juni een tentoonstelling gehouden van
joods zilver, Israëlische sieraden, docu
mentaire over land, volk en de cultuur
van Israel en foto's van Sam Waage-
naar uit „Vrouwen van Israel".
De tentoonstelling is georganiseerd in
samenwerking met de afdeling Haar
lem van de Internationale Organisatie
van Zionistische Vrouwen.
De auteur mr. Abel Herzberg opent
de expositie op maandag 13 juni om
half negen 's avonds in de Vishal aan
de Grote Markt in Haarlem. Bij de
opening en tijdens de tentoonstelling
wordt Israëlische muziek ten gehore
gebracht.
De openingstijden zijn dagelijks van
tien tot vijf uur, zondags van één tot
vijf uur en op zaterdagavonden van
a^ht tot tien uur.
Het kan altijd nog gekker. Dit vreemd
soortige kledingstuk komt uit Enge
land en is voor de herfst van dit jaar
bestemd. De ontwerper is Marl
borough.
Het wolmerk, internationaal sym
bool voor zuiver scheerwollen artike
len, is sedert mei ook van toepassing
op geweven meubelstoffen. Tot nu toe
gold het wolmerk voor geweven en
gebreide dames-, kinder, en herenkle
ding, evenals voor handbreigarens,
dekens en tapijten. Geweven meubel
stoffen mogen het wolmerk vperen als
zij' voldoen aan bepaalde minimum
normen.
ADVERTENTIE
DDIS
HEDEMAN
ALMELO
3?®* *meraL
69. Joris Goedbloed had een klein landweggetje inge
slagen, dat naar het buitenland voerde. Daar hoopte
hij een rustig en ongestoord bestaan te kunnen vinden
met behulp van het kapitaal dat hij in een zak over
zijn rug droeg. Maar zo makkelijk zou dat niet gaan.
Toen hij een blik achter zich wierp, ontdekte hij de
beide agenten 39 en 40, die hem volgden. „Tsk!" pre
velde hij verstoord. „Het is natuurlijk mijn bagage!
Die wekt argwaan vanwege zijn zichtbaarheid!" Hij
keek misnoegd naar de zak - en bleef verrast staan.
Die is met inhoud en al onzichtbaar geworden!" mom
pelde hij oplevend. „Er is natuurlijk een flesje met
verdwijndrank gaan lekken - en dat komt me goed van
pas; want nu kan men mij helemaal niet meer zien!"
Helaas passeerde op dat moment een auto, die de ge
stalte van Joris geheel met opspattende modder bedekte.
„De wegpiraat!" gromde de getroffene. Dat rost maar
door de blubber zonder zich iets aan te trekken van
onzichtbaren. En zie nu eens aan! Mijn gestalte is op
een ongelegen tijdstip aan boze blikken prijsgegeven!"
Zo was het. Want de beide Geheime Agenten draafden
dreigend nader
VOOR HEM», GEMAAKT r/stANKER WOR-
^OEN?
WAT NOU? ER ZIT
GEEN BODEM IN.'
zo KRI06 JEJU/ST
SAIGON (AFP) Officieel wordt in
Saigon meegedeeld dat de Amerikaanse
luchtmacht sinds het begin van de oorlog
in Vietnam 2326 vliegtuigen en helikop
ters heeft verloren.
(Van onze correspondent)
JERUZALEM Langzaam herstelt
Jeruzalem zich van de gebeurtenissen van
de afgelopen week. De zaken gaan weer
open, de handel leeft weer op. Alleen
van het bezette oude stadsdeel op vroeger
Jordaans gebied kan dat niet worden ge
zegd. Het radiostation Ramalla, dat een
belangrijke rol heeft gespeeld in de vloed
van anti-Israelische propaganda van de
leiders van het Hasjemitisch koninkrijk,
zendt nu de Arabische programma's van
de Israëlische staatsradio „Kol Jiskaeil"
uit. Vele Jordaniërs, die tijdens de ge
vechten waren gevlucht, komen naar
huis. De Israëlische militaire gouverneur
in deze gebieden, generaal Chaim Her
zog, treedt streng maar rechtvaardig op
tegen diefstal en roof. Overal zijn tribu
nalen opgericht.
Heilige gebouwen, zoals kerken, mos
keeën en kloosters van allerlei orden en
groepen hebben nagenoeg geen schade
opgelopen. De Israëlische soldaten had
den uitdrukkelijk order deze gebouwen
zoveel mogelijk te ontzien. Ze worden
bewaakt. De Klaagmuur in het oude
stadsdeel van Jeruzalem is onder hoede
gesteld van de twee Israëlische opperrab-
bies. Voor de niet-joodse heilige plaat
sen is een groep hoofden van kerken
verantwoordelijk gesteld. Speciale aan
dacht krijgen ook de drie dierentuinen
daar, waarvan er e e n persoonlijk eigen
dom is van koning Hoessein.
Bezoekers van het oude stadsdeel zagen
vanmorgen rijen trucks met krijgsgevan
genen, met inbegrip van leden van het
Palestijnse bevrijdingsfront van Shikeiry,
die door militaire politie werden wegge
voerd. Sommigen van hen waren geblind
doekt. De burgerbevolking doet alle mo
gelijke moeite de Israëliërs te doen gelo
ven, dat ze hen nooit heeft gehaat en ver
scheidene malen kon men de kreet „Jaish
Jisrael" (Lang leve Israel) horen, toen
er militaire eenheden voorbijstoven.
Vandaag worden er overal in Israel
speciale gebeden opgezegd, in het bijzon
der voor hen die zijn gesneuveld en voor
een snel herstel van de vele gewonden,
die vooral wel zijn gevallen omdat de
Israëliërs geen zware wapens gebruik
ten om de heilige plaatsen te kunnen spa
ren. Deze tactiek, waarvoor vele miljoe
nen christenen hun dankbaar zijn, heeft
PARIJS (AFP) Krachtens een de
creet van de Franse minister van Ver
voer is de Franse visserijzone verbreed
tot 12 zeemijl. Tussen de drie en zes mijl
zal gedurende twee jaar een visrecht wor
den erkend, in het bijzonder van Spaanse
en Belgische vissers, die bij de Franse
kusten plegen te vissen.
Tussen de 6 en 12 mijl is de visvangst
geoorloofd voor alle beroepsvissers, mits
zij zich aan de Franse reglementen hou
den.
De territoriale wateren van Frankrijk
blijven op 3 mijl vastgesteld.
Israel echter vele doden en gewonden ge
kost, omdat er dikwijls man tegen man
in de nauwe straatjes moest worden ge
vochten.
Bij de Klaagmuur kan men aandoen
lijke taferelen zien van piëteit en trouw.
Tussen de ruwe steenblokken staan met
de hand geschreven kreten als „God, laat
mijn zoon in het leger veilig terugkeren",
en „Laat er nu vrede zijn". Soldaten en
burgers bidden. Sommigen van hen leu
nen met hun hoofd tegen de stenen en
anderen mompelen slechts. Sommigen
dragen de taliet (gebedskleed) en de „te-
fillin" (gebedsriemen) rond het hoofd en
linkerarm.
Vele joodse jongens zullen dit symbool
van de joodse staat, waarvan de minister
van Defensie Mosje Dayan woensdag zei
dat Israel deze nooit meer zou loslaten,
echter niet zien. Zij gaven hun leven,
ergens in de woestijn of werden het
slachtoffer in de nauwe steegjes, die naar
de muur leiden. Misschien dat het niet
tevergeefs is geweest.
(Van onze correspondent)
DEN HAAG. De kwestie van de op
volging van mr. G. van Hall als burge
meester van Amsterdam is gisteren nog
niet in de ministerraad aan de orde ge
weest. De commissaris der Koningin in
Noord-Holland, mr. Kranenburg, schijnt
nog niet gereed te zijn gekomen met zijn
informaties, nodig voor de opstelling van
een advies.
WASHINGTON (AP) Met een waar
schuwing dat er nog meer nodig zal zijn,
heeft de toewijzingscommissie van het
Amerikaanse Huis van Afgevaardigden
een bedrag van 70.3 miljard dollar aan
bevolen voor de defensie. Hierin is 20.3
miljard begrepen voor de oorlog in Viet
nam. Het is een record voor vredestijd.
Het totaal is 1.29 miljard minder dan
president Johnson had gevraagd voor het
op 1 juli aanvangende begrotingsjaar en
het is een aanvulling van naar schatting
43.7 miljard dollar aan vroeger toege
wezen fondsen, welke beschikbaar blijven.
Het aanbevolen bedrag is 65.6 miljoen
meer dan het voor het lopende begro
tingsjaar toegewezen hedrag. Alleen in
het begrotingsjaar 1944. tijdens de twee
de wereldoorlog, heeft het Congres meer
fondsen voor defensie goedgekeurd. De
toewijzingen beliepen in dat jaar 86.4
miljard dollar.
De commissie legt er in haar rapport
de nadruk op dat er voor het einde van
het jaar waarschijnlijk nog meer fondsen
nodig zullen zijn.
Watersnood. De afgelopen dagen zijn bij
overstromingen in Manilla en Midden-
Luzon op de Philippijnen twintig men
sen omgekomen. Velen worden vermist.
De materiële schade wordt op 15 mil
joen gulden geschat.
39. Het contact tussen mijn vrouw en
Fung bestond alleen uit misselijk senti
menteel geklets. Ik was dan wel haar
man, maar ik gold voor een saaie, fat
soenlijke, ouderwetse vent waarmee me
vrouw niet praten kon. Haar hart behoor
de aan die halfzachte schilder. Daar
moest ze hoogdravend mee redekavelen
in het prieel. Ik hadik had ze wel
kunnen.Ho stottert van machteloze
woede. „Dat is wel genoeg", onder
breekt de Rechter hem kortaf, „de rest
van uw bekentenis hoor ik morgenochtend
wel in de rechtzaal". Rechter Tie klapt
in zijn handen en Tsjiao Tai komt bin
nen. „Ik hoor net van de lijkschouwer
dat er een heleboel gebeurd is, Edel
achtbare", zegt hij, „dat het geen zelf
moord was, maar moord.„Ja, Tsjiao
Tai", antwoordt de Rechter, „maar de
zaak is zo snel opgelost dat ik je hulp
niet nodig had. We hebben de dader zo
juist ontmaskerd. Het is Ho zelf die zijn
vrouw op laaghartige wijze vermoord
heeft. Leidt hem weg en sluit hem in
de ketens".
XiS-..
- jf' ♦•V1""'-
352
852. Na de eerste teleurstelling ging
Bram alweer gauw aan het denken om
een nieuw ongeluk te verzinnen. Eéns
moest hij het Bosvolk toch kunnen bewij
zen, dat het gestolen olifantje geen geluk
bracht.
Zijn kans kwam, toen hij twee mannen
worteltjes zag oogsten op het enige stukje
grond, dat nog niet door de overstroming
was getroffen. Bovenin de palmboom ge
zeten wierp Bram behendig een kokosnoot
op het hoofd van één der mannen.
„Als je net op een plekje staat, waar
een kokosnoot valt, heb je toch pech",
dacht Bram. „Dan zal die man tenminste
gaan twijfelen aan het geluksolifantje.
Het slachtoffer twijfelde niet aan het oli
fantje, maar aan zijn maat, die rustig
doorwerkte. Hij woog de kokosnoot op de
hand enmikte nauwkeurig.
Bram zag het grinnikend aan.
„Ook goed, ook goed", fluisterde hij. „Nu
krijgen ze ruzie en dat is óók ongeluk.
Als ze gaan vechten hebben we al bewe
zen, dat het geluksolifantje geen waarde
heeft".
Maar helaas.
