De wind kan niet lezen
Raadsverkiezingen in Zwolle
hebben landelijke betekenis
niMii 4
PSP s.G.p cgc
LUST 3 yy
Ml»®"
Sociologisch onderzoek van
uitslag voor ons blad
PANDA EN DE
DRINKER
POLLE, PELLI EN PINGO
«gestipt
RECHTER TIE EN HET ANDERE ZWAARD
KAMMETJE FOK
M
IgflWjS r C Cf
Axioma's van Anne
Frank Stichting
Amsterdam weer
in feesttooi
8
Ons vervolgverhaal
a
I.H B.v'ïM
jy ^§Ét «Jte
«mu
ZATERDAG 17 JUNI 196 7
Een romantisch verhaal door Richard Mason
üw fflnil -mi nm
mi mi
hij heerlijk!
Kees Stip
tJMWMUMMMNMMMMWV
70)
„Wat heb je hem over ons ver
teld?"
„Lieveling, ik heb hem niets ver
teld, behalve dat je zo aardig bent.
Maar ik ben niet goed in huichelen
en ik geloof dat het mij niets kan
schelen als hij iets weet."
„Dan hoop ik, dat hij zorgt dat je
met me trouwt, zodat je een eerlijke
vrouw kunt worden."
„Lieveling, is Sabby niet eerrijke
vrouw?"
„Niet zolang je niet met me trouwt".
„O hemel, wat moet ik doen?"
„Dat is heel gemakkelijk. Je hoeft
maar één woord te zeggen."
„Eén woord zou jou misschien on
gelukkig maken."
„Nee, het zou me gek van geluk
maken en al dit verstoppertjespelen
zou niet meer nodig zijn."
„Nee lieveling, het zou je onge
lukkig maken, en je moeder en va
der, die in.O, ik wou dat ik kon
onthouden waar je woont."
„Tewkesbury."
„Ja, die in Tewkesbury wonen.
zij zouden zo kwaas zijn omdat je
dwaas Japans meisje met raar klein
gezicht had getrouwd."
„Ze zouden heel veel van je rare
kleine gezicht houden," zei ik.
„Ze zouden mij nooit vergeven dat
ik Japanse ben."
„Wil je daarom niet met me trou
wen?"
„Ja, dat is één reden."
„En zijn er nog andere?"
„Er zijn niet echt andere. Het is
alleen wat ik je zei. Ik ben dwaas en
koppig, maar ik wil graag dat je
doorgaat met nog heel klein beetje
van me te houden."
„Je maakt het. niet gemakkelijker
voor ons."
„Het is eerste keer dat je zoiets ge
zegd hebt."
,.Ik meende het niet", zei ik. ,,'t Was
een soort chantage. Ik zal evenveel
van je blijven houden als altijd."
Ik zag Lord Durweston al voor de
volgende avond. Eerst wist ik niet
zeker dat hij het was, maar ik meen
de hem te herkennen uit Sabby'e be
schrijving en hij was precies zoals
ik me hem had voorgesteld: groot en
grijzend, met een lang, aristocratisch
gezicht en een aristocratische zeker
heid in zijn optreden. Hij was met
Scaife.
Ik ging de bar van het Taj in, waar
ze aan een van de tafeltjes zaten.
Scaife was aan het woord en Lord
Durweston knikte ernstig en ik wist
onmiddellijk, dat ze het over mij had
den. Ik knikte in het voorbijgaan te
gen Scaife. Hij knikte niet terug,
maar door zijn dikke brilleglazen
keek hij me scherp aan en volgde
me met zijn blikken. Omdat hij zijn
vertoog staakte, keek Lord Durweston
even over zijn schouder, en toen liep
ik naar het andere eind van het ver
trek, waar ik uit het gezicht van een
tafeltje ging zitten. Ik dronk iets in
mijn eentje en probeerde te beden
ken, waarom iemand toch niet zijn
eigen leven kon leven zonder dat an
deren er zich mee bemoeiden, de
Scaifes en de Fenwicks en toch
kon het me niet veel schelen. Ze kon
den Sabby nu niet meer van me af
nemen, helemaal niet, omdat ik haar
lang genoeg kende en van haar hield
om haar te beschouwen als een deel
van mezelf. Ik zou Sabby niet ver
liezen. Lord Durweston had het mis
schien in zijn macht gehad, haar van
me weg te nemen, maar wat Scaife
ook mocht hebben gezegd, hij deed
daar niet de minste moeite voor.
Toen we hem de volgende avond aan
het diner ontmoetten, presideerde hij
onze tafel met beminnelijke gratie.
Ik kon duidelijk zien, hoeveel hii van
Sabby hield. Hij was niet te oud om
haar als vrouw te appreciëren, maar
zijn houding drukte alleen vaderlijke
genegenheid uit. En toch, al plaagde
hij haar als een kind, hij behandelde
haar als een vrouw, en hoewel zij
het prettig vond, vrolijk en luchtig en
niet ernstig te zijn, wist ik, dat hij
door dit alles heen de zachtste wijs
heid zag, die een onverbrekelijk deel
van haar was. Ik mocht hem dade
lijk en hij behandelde mij met hoffe
lijkheid en wekte met aangeboren
handigheid mijn gevoel van eigen
waarde op. Hij was een diplomaat
met grote charme en zijn intelligentie
trad evenzeer naar voren als zijn
menselijkheid.
Na de koffie gingen we samen naar
de kleedkamer. In een dergelijk hei
ligdom gebeurt het meermalen, dat
een heel nieuwe vriendschap tussen
mannen ontbloeit, nadat ze de dames
een ogenblik alleen hebben gelaten.
En hier keerde hij zich ook naar
mij om, en alsof het de natuurlijkste
zaak van de wereld was, zei hij: U
houdt natuurlijk van haar?"
„Ja", zei ik.'
„Dat is goed. U maakt haar ge
lukkig".
„Gelooft u dat?"
„Er bestaat geen twijfel over. En
dat weet u natuurlijk. Ik zou graag
willen, dat u morgen met me di
neerde".
Toen ik dit later aan Sabby vertel
de, was ze erg blij, dat we samen zo
goed opschoten. Maar ze snoof en
krinkelde haar neus op en deed alsof
ze jaloers was.
„Jullie mannen gaan weg en hebben
plezier en laten Sabby alleen", zei
ze.
„We zullen aldoor over je praten",
beloofde ik.
„En dan geen lelijke dingen zeg
gen?"
„We zijn allebei bewonderaars van
je. 't Is juist een speciale gelegen
heid om aardige dingen van je te
zeggen".
Inderdaad, we zeiden heel veel
aardige dingen. We praatten over
haar, terwijl we zaten te drinken op
het balkon met het uitzicht op de ha
ven, waar Sabby en ik onze eerste
ontmoeting hadden gehad; en daarna
aten we bijna aan dezelfde tafel.
Het was ons eigendom, omdat we
aan dat tafeltje voor het eerst onze
liefde voor elkander hadden ontdekt.
Het kan soms aantrekkelijk zijn, met
je tweeën tegen de hele wereld te
moeten vechten en er zit iets ster-
kends in uitdaging, maar na een
poosje begint dat genoegen te min
deren en is het goed als je weet dat
je vrienden hebt. Pas toen we achter
de likeur zaten, spraken we over de
toekomst.
„Ik heb nog niet gezegd, dat ik met
Hanako wil trouwen", zei ik.
(Wordt vervolgd.)
mm
(Van onze correspondent)
ZWOLLE Zes Zwolse stembu
reaus, waar op 28 juni 5600 kiezers
hun stem uitbrengen voor de gemeen
teraadsverkiezingen (nodig doordat de
Overijsselse hoofdstad een groot deel
van de op te heffen gemeente Zwol
lerkerspel erbij krijgt) worden straks
door de twee sociologen drs. A. J. van
t Veer en drs. M. P. A. van Dam
grondig doorgelicht. In enkele uren
van helikopter, vliegtuig en de groot
tijd zal dit gebeuren met inschakeling
ste computer welke Nederland heeft.
Kort na het sluiten van de stembureaus
zal niet slechts de uitslag van de ver
kiezing bekend zijn doch ook, en daar gaat
het in dit geval vooral om, inzicht zijn
verkregen in de politieke verschuivingen
die verwacht mogen worden. Men kan ge
zien vorige verkiezingsuitslagen bij boven
genoemde stembureaus aannemen dat de
komende verschuivingen parallel lopen aan
de veranderingen in de politieke keuze van
het Nederlandse volk. Daardoor krijgt
het onderzoek grote landelijke betekenis
Ons blad zal, tezamen met negen
andere grote provinciale dagbladen, sa
menwerkend in de G.P.D. op de dag na de
verkiezingen exclusief de uitslag van dit
unieke onderzoek publiceren. Een korte
toelichting op de uitslag zal de heer Van
Dam ook 's avond via de televisie geven
Het is voor de tweede maal in ons land,
dat op deze manier de achtergronden van
een verkiezingsuitslag wetenschappelijk
worden belicht. Bij de Tweede Kamerver
kiezingen op 15 februari gaven drs. Van
Dam en enkele medewerkers in Utrecht
vierduizend kiezers van vier stembureas
een „extra" stembiljet. Daarin werd ant
woord verzocht op vragen betreffende on-
COP. MARTEN TOONDER
75, Jollipop ontstak in grote woede toen hij ontdekte
met wie hij te doen had. „Verdwijn, Goedbloed!" sprak
hij met ingetoomde drift. „Wij ontvangen geen schur
ken! Daar is de uitgang!" „Het is tegenwoordig treu
rig gesteld met het bedienend personeel!" begon de
aangesprokene onder zijn verflaag, doch op hetzelfde
moment kwam Panda binnen. „Ach baaske!" vervolg
de de bezoeker op jammerende toon. „Hoezeer heb ik
verlangd naar uw steun! Hier sta ik een ongelukkige,
getroffen door de spelingen van het noodlot! Voor het
leven ben ik getekend. Onder deze laag witsel bevindt
zich een onzichtbaar iemand mijn gestalte is voor
altijd aan het oog onttrokken!" „Het is je eigen schuld,
Joris!" zei Panda streng. „Dan had je maar niet die
verdwijndrank moeten stelen en opdrinken!" „Ge hebt
gelijk, makkertje!" riep Joris schreiend. „Ik ben geen
medelijden waard. Altijd heb ik mij misdragen. Ik ver
dien het om door niemand gezien of aangesproken te
worden. Nooit meer een vriendelijk woord altijd al
leen!" „Ja Nou mompelde Panda aarzelend.
„Dat is wel naar hè? M-maar ik kan echt niets voor
je doen
IK BAK PANNEKOEKEN
POULE - DAT VINDT
==y HE8 IK JE AANT SCHRIKKEN 65
MAAKT? IK UVAS ?0 VERRAST
-\OVER Jg PANNÊK0EK.2EER0B
B017EN6EW00N
MOOIE PANN6-
dermeer godsdienst en leeftijd van de kie
zer en keuze van de partij op die datum
en bij vorige verkiezingen.
Het experiment, in opdracht van de
N.T.S., slaagde boven veler verwachting,
hoewel dertien percent van de onder
vraagden geen medewerking verleende.
De door drs. Van Dam nog diezelfde
avond voor de N.T.S. gegeven prognoses
klopten opvallend goed. Voor twee par
tijen was het zelfs exact juist de groot
ste afwijking werd geconstateerd bij de
prognosses ten aanzien van de P.S.P. en
de V.V.D., doch zelfs hier was de afwij
king slechts een half percent.
Het onderzoek, zoals het nu in Zwolle
wordt verricht, geschiedt in opdracht van
de gemeente en met medewerking van de
gemeentelijke sociografische dienst. Men
heeft zes stembureaus uitgezocht die re
presentatief kunnen worden geacht voor
de gemiddelde Zwollenaar, waarbij is ge
let op godsdienst, maatschappelijke status
van de kiezer, leeftijd, en dergelijke. Ook
politiek gezien blijken de kiezers die in
deze stembureaus hun stem uitbrengen
een afspiegeling te zijn van de gemiddel
de Zwollenaar.
In de zes stembureaus zullen extra
stemhokjes worden geplaatst. De opko
mende kiezers zal worden gevraagd (te
voren krijgen ze daartoe ook een circu
laire van de burgemeester thuis) nog
maals een biljet in te vullen ten behoe
ve van het onderzoek en de daarop ver
melde vragen te beantwoorden. Ook de
ze niet-officiële stembiljetten worden in
een stembus gedeponeerd. De daarop ge-
gegeven antwoorden worden op ponskaar
ten overgebracht.
Twee afdelingen van de gemeente zorgen
dat dit „verponsen" zo snel gebeurt dat
dit werk om half acht is beëindigd.
Op dat tijdstip wacht een legerhelikop-
ter in de Wezenlanden om de gegevens in
een kwartier naar het vliegveld Teuge te
brengen, waarna een vliegtuig van de
N.T.S. ze naar Ypenburg vliegt.
In het gebouw van de I.B.M. in Rijs
wijk werden de ponskaarten op de tape
gezet. Na nog twee minuten computer
rekenwerk en vijf minuten leesbaar af
drukken op papier zijn om negen uur die
avond dus twee uren na het sluiten
van de stembureaus de gegevens klaar.
Ten behoeve van de N.T.S. en onze bla-
de worden in het halfuur daarna in het
perscentrum Nieuwspoort te Den Haag de
illustrerende tekeningen gemaakt. Om tien
uur zullen de eerste resultaten bekend
zijn. Deze resultaten publiceren wij op 29
juni later volgen nog enkele diepergaande
sociologische beschouwingen.
Namens de Anne Frank-stichting heeft
haar voorzitter, drs. H. van Praag, aan
verschillende kerkelijke organisaties in
Nederland en in het buitenland ver
zocht zich openlijk uit te spreken over
een tweetal punten, die als axioma's
moeten gelden voor de toekomst van
het Nabije Osten.
1. Ieder lid van de Verenigde Na
ties is verplicht de existentie en het le
vensrecht van andere lidstaten te erken
nen.
2. Geen volk heeft het recht een an
der volk met vernietiging en totale uit
roeiing te bedreigen. Deze bedreiging
is op zichzelf reeds een daad van agres
sie.
Bloed is, zoals ik het door een klein
meisje heb horen beschrijven, prikli-
monade waarbij eerst de prik komt en
dan de limonade. Deze definitie is heel
verkwikkend vergeleken bij de duis
tere opvattingen die nog altijd met
bloed zijn verbonden en die hun be-
zinking vinden in ons tweede volks
lied: „Wien Neêrlands bloed door
d'aderen stroomt, van vreemde smet
ten vrij". Dit ontsmette bloed maakt
de hersens steriel, waardoor de eige
naar van die hersens zijn bloed voor
een bijzonder edel vocht gaat houden.
Met zulk bloed naar de bloedtransfu
siedienst lopen, geldt als een daad van
ongehoorde zelfopoffering, waaraan de
schenker het recht ontleent te bestem
men wie waardig is erdoor gered te
worden, en wie maar beter dood kan
gaan.
U hebt hieruit al begrepen dat ik
een van die mensen ben die zijn bloed
onvoorwaardelijk heeft laten aftappen
ten behoeve van ieder die het maar no
dig zou hebben. Bij mij is het Neer-
lands bloed echter voorzien van een
flinke scheut Fries bloed, en volgens he
Friese volkslied heeft dit de eigen
schap bij de minste opwinding te gaan
bruisen en zieden en door de ade
ren rond te bonzen. Doordat ik mij erg
had opgewonden was het resultaat een
flesje karnemelk.
Aan de verkoelende uitwerking daar
van is het te danken dat het Rode
Kruis een vrij lauwe advertentie in de
kranten heeft gezet, waarin het er
op wees dat het, als internationale in
stelling, onmogelijk kon ingaan op de
wens van de begunstigers om hun hoog
waardige bloed rechtstreeks over te gie
ten in de held hunner keuze. De tekst
was zelfs nog iets vriendelijker dan ik
hem weergeef, want wie goed bloed
zoekt moet geen kwaad bloed zetten.
Gelukkig maar dat de Israëliërs het
voorbeeld hebben gegeven door zelf de
helpende hand te bieden aan de Ara
bische slachtoffers. Misschien is ons
Neêrlands brein daardoor zo verruimd,
dat ieder, die met zijn bloed alleen
zijn vrienden heeft willen helpen, blij
is dat zij er zijn vijanden mee hebben
geholpen.
Dat hoop ik tenminste, want mocht
ik als geholpene vernemen dat mijn
bloedgever daar anders over dacht, dan
zou ik het Rode Kruis verzoeken naast
Florence Nightingale, „the lady with
the lamp", ook een „lady with a vamp"
in dienst te stellen, een dame met een
vampier, die mij deskundig van het
bloed van mijn donor ontdeed. Want
ik zou me schamen dat er zulke rom
mel in me rondklotste.
In Amsterdam branden langs tal van
mooie punten aan de grachten weer licht
jes of zijn gevels in spotlights gezet. Het
is langzamerhand een vaste traditie dat
Amsterdam zomers voor verlichtingen in
de binnenstad zorgt ten gerieve van de
toeristen en dagjesmensen, maar ook '-an
de Amsterdammers zelf, die graag op een
zomerse avond „een grachtje om gaan".
Op de Dam is eveneens feestverlichting
aangebracht en zijn dit jaar banken ge
plaatst. Men kan er overdag dus rustig
zittend de duiven voeren en 's avonds
naar de lichtjes kijken.
.ram «hsBïeMWJ-
5. Terwijl de spanning onder de toe
schouwers stijgt, heeft Seah een soort
krijgsdans uitgevoerd rondom zijn zoontje
die onbewogen blijft staan, hoe gevaarlijk
dicht het scherpe staal ook in zijn buurt
komt. Plotseling geeft Seah een rauwe
kreet en stoot bliksemsnel toe. Het
zwaard dringt diep in de borst van de
jongen, en als Seah het zwaard weer te
rugtrekt, gutst het bloed uit de wond naar
buiten. De kleine jongen wankelt en valt
zonder een kik te geven op de grond. Het
publiek slaakt een kreet van afgrijzen.
„Ik heb die truc vaker gezien," zegt
Tsjiao Tai tot de hoofdman. „Maar de
hemel mag weten hoe ze het doen. Het
lijkt net echt." Hij wil een slok wijn ne
men als er een wanhopige gil uitklinkt
boven het stemmenrumoer. Snel buigt
Tsjiao Tai zich weer uit het venster. De
jongen ligt nog steeds stil op de grond,
het bloed stroomt nog steeds uit de wond
en zijn moeder is wanhopig snikkend bij
hem neergeknield. Seah en de dochter
staan verwezen en onbegrijpelijk toe te kij
ken. „Nou overdrijven ze toch een beet
je", zegt de hoofdman. „Je zou menen
dat het echt was! „Het is echt!" roept
Tsjiao Tai plotseling uit. „Dit is geen
truc! Kom mee naar beneden, hoofdman,
snel!"
858. Het zou waarschijnlijk heel lelijk
met Bram zijn afgelopen, als niet net
op dat moment met lome slag en lodderi
ge blik een zwaan was voorbij gekomen
die op weg was naar zuidelijker streken.
Het was een kans van één op de duizend.
maar Bram greep die met beide handen
aan. Hij sloeg zijn armen om de hals
van de zwaan, die er wel van opkeek, en
voorkwam op die manier een pijnlijke val
„Oefzei Bram.
„Ach, ach", zeiden Karo en Tutu, die al
leen het begin van Brams luchtreis had
den gezien. Machteloos zaten zij aan de
bosrand Iemand, die op die manier was
weggeschoten, had net zo weinig kans er
goed af te komen als in het circus de
man uit het kanon zonder vangnet.
„Jarenlang heeft Bram veel geluk gehad"
zei Karo verdrietig. „Maar nu wordt hij
door pech achtervolgd. Nooit zullen we
hem vrolijk horen zeggen: hallo jongens".
„Hallo jongens", zei een stem in de
struiken.
