De wind kan niet lezen
JUVENA
Minister Udink prijst
beleid van Indonesië
PANDA EN DE MEESTER^DRINKER
POLLE» PELLI EN PINGO
ngestipt
RECHTER TIE EN HEI1 ANDERE ZWAARD
KRAMMETJE FOK
Mulo-examens
Ons vervolgverhaal
8
döor Richard Mason
mM
juvö&i
Waar u dit teken ziet, vindt u
de deskundige raad van een
adviseuse met grote ervaring
op kosmetisch gebied, en de
eersteklas Juvena-produkten
voor een natuurlijke schoon
heidsverzorging.
Donorlandenbijeen in Kurhaus
S/7?
Kerkelijk nieuws
Kees Stip
DINSDAG 2 0 JUNI 1967
72)
„Ik vind, dat het 't aardigste is
wat ik van je zeggen kan".
„Wil je dan niet, dat Sabby vol
wassen wordt?"
„O, als je op een plezierige manier
volwassen werd, zou ik het best vin
den. Maar de meeste mensen groeien
helemaal niet plezierig op, en hun
aardigste kans is de kant die kind
gebeleven is".
„Ik heb in rapport alleen gezegd,
wat jij hebt gezegd. Ik heb nage
schreven omdat je zei dat mr. Fen-
wick niet half zo goed is als hij
denkt".
„Als je ouder bent", zei ik, „zul je
ontdekken dat je dergelijke dingen
in een andere vorm moet gieten, als
je ze op papier zet".
„Wil jij dan alsjeblieft schrijven?"
Ik maakte nieuwe rapporten op,
waarin ik schreef dat Fenwick „een
van de beste studenten" was wat
werkelijk waar was en dat ik
„flink op de hoogte scheen te zijn
met de omgangstaal" Het kwam er
eigenlijk niet zoveel op aan, want
zolang we allemaal op een redelijk
peil werden geschat, waren er geen
bijzondere termen aanwezig om
iemand aan te wijzen, die het beste
was. Er zouden toch nog examens
worden afgenomen door de brigadier
zelf en door een of twee offiecieren,
die uit Delhi zouden komen.
Die examens vonden een paar da
gen later plaats. We gingen stuk
voor stuk van de ene klas naar de
andere en hadden met iedere exa
minator een kort onderhoud. Ze no
teerden ons onder vijf verschillende
kolommen: vloeiende taal, accura
tesse, vocabulaire, uitspraak en begrip.
De resultaten werden op het aan
plakbord geprikt, met alle totaalcij
fers. Een legerofficier stond aan de
spits. Hij moest zijn licht tot op dat
ogenblik wel onder de korenmaat
hebben verborgen, want niemand
had ooit opgemerkt, dat hij een uit
blinker was. Maar hij kwam uit Wa
les en het accent van zijn geboorte
grond had hem goede diensten be
wezen, zodat hij onder het hoofd
„uitspraak" met 99 werd vermeld.
Ik kreeg te horen, dat wanneer ik
een Japans sprekend man uit Wales
nabootste, ik mijn Japans aanzien
lijk zou verbeteren, maar als regel
sprak ik mijn Japans op dezelfde
manier als mijn gebroken Frans, dat
wil zeggen in goed hoorbaar Angel
saksisch dialect. Daardoor kreeg ik
maar tweeëndertig percent, waardoor
ik de tweede plaats bezette. Het kon
me niet schelen, welke plaats ik in
nam, zo lang ik maar beter was dan
Fenwick, hetgeen gelukkig het geval
was. Hij werd nummer vijf.
„Ik maak helemaal geen bezwaar
tegen mijn nummering!" verkondig
de hij aan iedereen, ,,'t Was een
grote verrassing voor me, dat ik zo
gunstig werd beoordeeld. Maar ik
vind die hele examenmethode hoogst
unfair. Ik kreeg bijvoorbeeld maar
vijfitg percent voor mijn vocabulaire
en ik kan zonder verwaand te zijn
eerlijk zeggen, dat de mijne buiten
gewoon goed is".
Later gaf hij nog duidelijker blijk
van zijn wrok. Hij zei tegen mij:
„Je bent nu zeker erg trots op je
zelf, omdat je er zo goed af bent
gekomen".
„Ik begrijp je niet", zei ik.
Wel, je hebt goeie cijfers gekre
gen en tegelijkertijdHij ge
bruikte een woord, dat onder man
nen heel gewoon is en ik geloof niet
dat hij de bedoeling had me ermee
te kwetsen, maar het trof me als
een schot in mijn maag en ik had
niet eens de neiging om hem een
klap in zijn gezicht te geven, maar ik
hijgde en staarde hem hulpeloos aan.
De uitdrukking van mijn gezicht
bracht hem van zijn stuk. Hij wist
dat hij laaghartig was geweest en
werd er verlegen van; maar hij pro
beerde die verlegenheid te verbergen
door te lachen.
„Je kijkt net alsof je in tranen
gaat uitbarsten". Inderdaad, zo voel
de ik me ook, maar ik wendde me
vol afschuw van hem af.
Na het examen, toen de cursus
nog maar veertien dagen zou duren,
hadden we een groot feest.
Iedereen was aanwezig, Mervyn niet
uitgezonderd, die de militaire dienst
tot een onvoorwaardelijke overgave
had gedwongen en nu in Bombay op
een boot naar Engeland wachtte. Hij
zag eruit als een gevangene, die juist
gratie heeft gekregen en verklaarde
dat hij zich werkelijk zo voelde.
Sabby kwam ook omdat alle on
derwijzers op het appèl waren ver
schenen, met inbegrip van de briga
dier. Ze had veel aftrek bij de le
gerofficier, een vrij dikke, vrolijke
man, die meende dat hij goed met
haar opschoot. Later op de avond
vroeg ik hem, of hij nogal bij haar
in de gratie was en hij zei; „Ik
snap waarachtig niet, waarom ik
hier niet eerder aan gedacht heb,
kerel. Ze is een verdraaid fijn kind,
weet je". Ik bedacht met tevreden
heid, dat er in ieder geval nog men
sen waren, die er geen vermoeden
van hadden dat er iets tussen Sabby
en mij bestond. En ik kon nu met
vermaak en zonder enige jaloezie
naar deze „flirtation" kijken. Ik liet
hem aan het diner naast haar zitten
en keek toe, hoe hij probeerde haar
over te halen tot het drinken van
een glas wijn. Maar ze dronk alleen
limonade en daar toastte ze ook mee.
Er werd een toast op de koning
ingesteld en daarna stond Fenwick
op en toastte op de brigadier. We
sloten ons hier met genoegen bij
aan, maar je kon zien dat Fenwick
groeide van triomf onder onze en
thousiaste bijval, omdat hij de toast
had voorgesteld. Toen hield de bri
gadier een kleine speech over de on
derwijzers, waarbij hij hen ieder af
zonderlijk met naam en toenaam
noemde. En toen hij tot Sabby was
genaderd, zei hij dat er geen woor
den genoeg waren, die voldoende
zijn bewondering konden uitdrukken
voor haar moed, om heel alleen naar
India te komen, en uitsluitend aan
mannen les te geven. Als ze ooit had
gemeend dat ze in een précaire po
sitie verkeerde omdat ze een Japanse
was, dan wilde hij haar er voor altijd
aan herinneren, dat wij het als een
geweldig voorrecht beschouwden
iemand onder ons te hebben, die de
fijnere eigenschappen vertegenwoor
digde van een natie, waartegen we
helaas moesten strijden.
(Wordt vervolgd.)
"**vYvvvvifVY>nnnnnnnnnrifr>nnnnni>niui
ADVERTENTIE
Act**:
Moiiü
^deN#«*fC#
lirvö!»::;
JUVENA
JUVENA depositaires in Haarlem en omstreken zijn
Beauty Shop Hollywood, Gen. Cronjéstraat 150, Haarlem
Kaps. E. Fibbe, Grote Houtstraat 149, Haarlem
Parf. de Luifel, Kruisstraat 26, Haarlem
Parf. Hildering. Kerkstraat 23, Zandvoort
(Van onze correspondent)
DEN HAAG. Met het nadrukkelijk
uitspreken van zijn waardering voor de
manier waarop de regering in Djakarta
de verplichtingen heeft nageleefd, die zi;
tijdens de in februari in Amsterdam ge
houden conferentie van „donor-landen'
vrijwillig op zich nam, heeft minister voor
ontwikkelingshulp B. J. Udink gisteren in
het Scheveningse Kurhaus de volgende
driedaagse conferentie van deze groepl
landen geopend.
Twee dingen hebben mij getroffen, zo
wel in het rapport van het internationale
monetaire fonds, als uit inlichtingen die
ik uit verschillende andere bronnen kreeg
aldus de bewindsman. „Ten eerste dat
de ontwikkelingen in de afgelopen vijf
maanden een' opvallende verbeterihg Ver
tonen in een situatie die buitengwoon ern
stig was. En ten tweede dat de Indonesi
sche regering grote moed en vastbesloten
heid heeft getoond bij het ten uitvoer
brengen van een politiek die niet altijd
gemakkelijk en populair is, maar die niet
temin onvermijdelijk is om het land te
rug te kunnen brengen naar stabiliteit en
naar een constructieve rol in de interna
tionale economie".
De minister sprak zijn hoop uit dat de
komende dagen, evenals in februari in
Amsterdam, heel openhartig zal kunnen
worden gesproken over de Indonesiche
problemen. Daarbij zal nu ook worden ge
sproken over hulpverlening over langere
perioden. Minister Udink noemde het nood
zakelijk dat de conferentie daarvoor een
precies inzicht krijgt in de mogelijkheden
voor een indonesisch herstel op langere
termijn.
Hij stelde de vraag of Indonesië op ba
sis van de huidige toestand en rekening
houdend met de grootte van de beschik
bare hulp, al kan hopen in de naaste toe
77. „Wat bedoelde u met tomatensap, professor?"
vroeg Panda. „Wat wilt u daarmee?" „Tomatensap
prevelde de geleerde peinzend. „Wat wil ik daarmee?"
Een aardige vraag, Pasja! Had ik misschien dorst?"
„Tomatensap herhaalde Joris binnensmond, een
fles met het genoemde vocht pakkend. „Zou me dat
soms zichtbaar maken. Voorwaar! Ik kan het altijd
proberen!" Zo mompelend nam hij een slok en repte
zich naar buiten, om zijn verflaag door de regen af
te laten spoelen. Het water mengde zich door het wit
sel, en al spoedig droop het goedje drabbig van zijn
lichaam. ,jZiet! O Corpus deliciosus!" kreet hij. „Om
met de Klassieken te juichen als zij zichzelf in de
spiegel zagen! Mijn aangename gestalte kan zich weer
aan den volke tonen! En nu op naar mijn verworven
rijkdommen! Als ik geld en goed ook weer zichtbaar
kan krijgen, ben ik boven Jan!" Met die woorden snel
de hij naar de scooter, waarop hij zijn gestolen waar
had geladen
IK MOÉT IETS VERKEERDS
1 6BZ660 HE8BENJ,
I PIN60!
DIT IS MIJN NEEF46 - IS
5"! HIJ MI6T KEF?
0, WAT DIJKT HU
OP JE, ZEEROB i
komst levensvatbaarheid te hebben? Zal
zo vervolgde de bewindsman, de export
zich voldoende herstellen om de huidige
schuldenlast aanvaardbaar te maken en
wat zijn de implicaties van voorwaarden
van nieuwe hulpverlening voor de toe
komst? Welke plannen moeten ter hand
worden genomen om de weg te bereiden
voor een ontwikkeling die zal leiden tot ge
heel zelfstandige groei?
Met vragen als deze leidde minister
Udink reeds min of meer het debat in
over de hulpverlening op langere termijn,
die in Scheveningen aan de orde komt
nu Indonesië heeft voorgesteld per 1 janu
ari 1969 over te stappen op planning over
periodes van meerdere jaren.
ADVERTENTIE
Een bijzondere collectie
HEREN-SANDALEN,
LINNEN- en
VLECHTSCHOENEN
ANEGANG 12 - TELEFOON 11457
GEN. CRONJÉSTR. 104 - TEL. 53464
MULO-examens, Haarlem. Geslaagd
voor het A-diploma: de heren: H. Stoel,
W. Deen*, H. van Loenen*, B. van de
Pol*, J. W. Steenbakker*, A. J. van der
Veldt*, Haarlem; P. Meerman*, I. D. Sa-
hupala*, Hillegom; W. Elshout, Haarlem
mermeer; de dames: M. Brouwer*, Haar
lem: W. M. Lamfers*, Haarlemmermeer
O. Pors*. Noordwijkerhout; P. van den
Booren*, G. Engers*, N. M. Hoogendijk*
Haarlem; de heren: P. A. Mans*, Uit
hoorn; W.. P. Bogaard*, K. j. Goudriaan*
A. W. van der Maarl, Haarlemmermeer
A. W. Barens, Heemstede; J. A. Sandber-
gen, Zandvoort; de dames: J. M. Hoek
stra*, Haarlemermeer; E. van der Hoop*,
A. Landman*, Beverwijk; M. M. E. Bak
ker, Haarlem; W. Baaij, Heemstede; C. A
Frijn, M. A. Kuik, Haarlem; W. E. Bosch,
Bloemendaal; J. A. Gerretsen, Hoofddorp;
E. C. Möhringer, M. Montagne, C. Proost,
Haarlem; M. Montagne, Santpoort; A. C.
Beijerbergen-Henegouwen*, Spaarndam;
A. Boer*, A. Dollé*, J. v. d. Burg*, Haar
lem; C. v. d. Wagt*, H. H. v. d. Wees*,
M. C. Swierts*, Sassenheim; A. M. de Lan
ge, Heemskerk; A. Voordouw*, War
mond; A .de Vries, Sassenheim; D. A. F.
den Hartog*, S. Hoenderdos*, Haarlem;
de heren: A. de Marcas, Bloemendaal;
R. H. v. d. Bor, H. Bus, H. v. Hardeveld,
H. Haringsma, Haarlem; H. R. Boersma,
Bloemendaal; H. F. Boer*, Warmond; C.
Horselenberg*, W, J. Gerretsen, E. J. Hop
penbrouwer. Haarlem
Voor het B-diploma: de heren: H. A
Rekman*, Haarlem; R. Wijnands, M.A.M.
Arens. Aalsmeer; R. Sinner, Velsen
F. W. Boon, Bloemendaal; A. Z. §naterse,
Haarlemmermeer; S. Bouwman, Haarlem;
A. H. L. Plevier, Haarlem; H. Oppedijk,
Heemskerk; J. J. van Weerden, Bever
wijk; H. L. Baarbé, Bloemendaal; J.H.A.
Schipper, Haarlem; de dames: C. M. Kor
ving, E. Z. Overbeek, Haarlemmermeer.
Z. M. Visser, Haarlemmermeer; de heren:
T. J. Korf, Velsen; D. Booman, Heemste
de; R. J. Wegman, Haarlem; J. Z. M. Ger-
rits, Zandvoort; S. Kerkstra, Haarlem;
R. C. Borgerding, H. A. Kruyt, Haarlem;
J. W. A. Calkoen, Velsen; D. van Voorst,
Lisse; R. J. Kukenheim, Bloemendaal; F.
Beukers. Heemstede; E. Blom, Hillegom;
J. C. F. Bordes, Heemstede; J. W. Troost,
Haarlemmermeer; C. C. Antonisse, Haar
lem; E. C. Koops, Uithoorn; R. A. R. Ver-
straeten, Aalsmeer ;de dames: C. Hout
man, Haarlem; de heren: L. v. Damme,
Haarlem; B. L. de Groot, Beverwijk; J. W.
Kok, Heemskerk; J. E. Muis, W. A. Nohl,
W. H. J. Aberson, IJmuiden; S. A. J. An-
dela, Santpoort; F. de Haan, A. D. Botten-
burg, A. M. Joustra, Haarlem; A. T.
Nieuwenhuis, Lisse.
Kandidaten met sterretje behaalden te
vens het middenstandsdiploma.
Rectificatie: Onder de geslaagden aan
de Dreefschool in Haarlem stond in ons
blad van vrijdag vermeld: A. A. Elfers;
dat moet zijn A. A. Elffers.
Jac. P. Thijsse-lyceum, Overveen. Ge
slaagd voor het eindexamen H.B.S.-A: de
heren: J. A. Bodegraven, P. Boer, E. J.
Fischer, E. W. Gülcher, H. Hallie, W. R.
Hofkes, H. G. Krekel, F. W. A. M. Moor
man; mejuffrouw M. E. Mulder Smid.
Rotterdam. Geslaagd voor het pro-
paedentisch examen economie C. Th. Dijt,
Badhoevedorp, en H. van der Meer, Sant
poort.
Bedankt voor Dinxperlo (2e pred.pl.)
(toez.) L. A. Eygenraam te Hallum (Fr.)
voor Purmerend (vac. A. F. L. van Dijk)
(toez.) M. B. Blom te Hensbroek (C.A.)
voor St. Philipsland (toez.) I. Boot te Wijn
gaarden voor Eist (Utr.) J. L. W. Kop-
penhol te Haaften.
Geref. Kerken
Beroepen te Elburg A. Groenewegen te
Ulrum.
Geref. Kerken Vrijgemaakt
Beroepen te Nagele (N.O.P.) W. J. van der
Linde, kand. te Zwolle.
De lach zal velen op de lippen zijn
bestorven, toen ze lazen dat het week
blad De Lach uit een groot aantal
leesportefeuilles is verwijderd. Nadat
er altijd dames in badpak in hadden
gestaan, stonden ze er nu in zonder
badpak.
Daarmee is een ontwikkeling afge
rond die begon in de kinderjaren van
het badpak. In tegenstelling tot kinde
ren ontwikkelen badpakken zich van
groot naar klein. De grens is nu be
reikt.
Toen ik De Lach leerde kennen, wa
ren de badpakken halverwege hun
krimpproces. Ze waren groot genoeg
om geen aanstoot te geven en klein
genoeg om niet belachelijk te zijn. In
De Lach viel niets te lachen, maar veel
te zien. Vooral voor een schooljongen
in de leeftijd waarop hij zich begint
te interesseren voor het raadsel vrouw.
Alles wat tot de oplossing kon bijdra
gen, was welkom. De Lach toonde dui
zenden dames, gelukkig in precies
evenveel badpakken. Terwijl de mees
te jongens nog sukkelden met voor
lichtingsproblemen, had ik al lang be
grepen dat alle vrouwen kunnen
zwemmen.
Maar wat mij het meest in dit blad
behaagde was, dat ik soms in de beeld
schone filmsterren, die daarin waren'
afgebeeld, het evenbeeld meende te
zien van het mooie, trotse en onge
naakbare meisje met wie ik mij op dat
moment had voorgenomen ongelukkig
te worden. Ik knipte haar dan uit en
droeg haar opgevouwen in mijn lin
kerborstzak. Als ik tegenwoordig de
schepsels met hun pothoeden op
schoolkiekjes terugzie, heb ik het ge
voel dat mijn ogen sterk zijn vooruit
gegaan.
Sinds mijn eindexamen heb ik De
Lach nooit meer ingekeken, behalve
een paar jaar geleden, toen ik in de
trein zat naast een heer van mijn
leeftijd, die alle foto's in dit blad even
aandachtig bekeek als ik dat vroeger
deed. Als enige verschil zag ik dat de
badpakken wat kleiner waren gewor
den, waardoor de dames wat groter
leken. De heer bekeek ze met een te
vreden glimlach, waaruit ik afleidde
dat hij ze vergeleek met zijn vrouw en
vond dat zij het won.
Dit verklaart ook de populariteit,
waarin het blad zich in de leesporte
feuille mocht verheugen. De vrouwen
konden erin zien hoeveel beter die
badpakken zouden staan als zij ze zelf
zouden dragen. Nu het formaat de nul
fase heeft bereikt, valt er niets meer
te vergelijken.
ADVERTENTIE
Reumatische pijnen TOGAL HELPT
Griep
Migraine
MehstrüatiepSijtt'
Verkouden
Hoofdpijn
Spit
TOGAL HELPT
TOGAL HELPT
TOGAL HELPT
TOGAL HELPT
TOGAL HELPT
TOGAL HELPT
Baptisten Gemeenten
Beroepen te Westerhaar H. D. Dekker te
Zutphen
Bedankt voor Amsterdam-West J. van
Dam te Sneek.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Ridderkerk (wijkgem. Den
Donck te Slikkerveer) G. J. van den Bo-
gerd te Gouda.
7. Seali wringt zijn handen van wanhoop
en blijft maar steeds herhalen dat hij het
verkeerde zwaard had. Tsjiao Tai begrijpt
niet wat hij bedoelt, maar dan dringt de
rijsthandelaar Lau zich naar voren en
zegt: „Sta mij toe dat ik het uitleg, me
neer Tsjiao. Er moet een ongeluk gebeurd
zijn. Er lagen twee zwaarden in het rek
op de bamboekist. Het een was een echt
zwaard, het ander een zogenaamd truc
zwaard. „Ja, vertelt U me dat alle
maal zo meteen maar", onderbreekt Tsji
ao Tai hem. „Mensen, er moet een offici
eel onderzoek worden ingesteld. Willen
alle leden van de troep naar de bovenver
dieping van het eethuis komen? Daar kunt
ti rustiger vertellen wat er gebeurd is.
Komt U ook mee, meneer Lau. En laat
die ouwe trommelaar de kist met spullen
en het andere zwaard meenemen". Terwijl
de hoofdman de leden van de troep de
een na de ander met zachte drang het Ijs
vogel Paviljoen binnenleidt, kijkt Tsjiao
Tai om zich heen of hij de vagebond nog
ergens ziet, die de rijsthandelaar Lau had
lastig gevallen. Maar de man is kennelijk
al verdwenen. Wel is intussen de wijk
meester ter plaatse aangekomen. „Wikkel
het lijkje in de rietmat en breng het mar
het gerechtsgebouw", beveelt Tsjiao Tai
hem „voor de zekerheid zullen we een lijk
schouw laten verrichten".
8b0. Nog steeds geloofde Bram niet wer
kelijk, dat het witte olifantje geluk bracht.
Maar het was hem veel waard, dat het
Bosvolk geen wantrouwen meer tegen
hem koesterde nu hij zelf door een bloe
menhulde had bewezen aan de macht van
het olifantje te geloven. Daardoor kon
Bram ongehinderd met zijn Kokanje weg
varen. dieper het oerwoud in.
„Kijk", wees Bram, toen zij enige tijd
hadden gevaren. „Dat was het, wat ik uit
de lucht heb gezien. Een doodgewone be
ver dam. daardoor is alle narigheid ont
staan. De bevers hebben zo'n sterke dam
gebouwd, dat ze al het water tegenhou
den en daardoor overstroomde het
land".
„Dan hebben we alleen maar die dam
op te ruimen."begon Karo.
.En dan zakt het water", zei Bram.
„Daarna keren we terug en snel, anders
raken we met de Kokanje aan de grond.
We vertellen alles, het Bosvolk zal in
zien dat ze het olifantje niet nodig heb
ben en we kunnen het dier aan de ware
eigenaar teruggeven".
Het leek logisch. Maar toch.
