B7
1
VS en China
spannen samen
POLLE, PELLI EN PINGO
TC
Zware gevechten in Bolivia
RECHTER TIE EN HET ANDERE ZWAARD
KRAMMETJE FOK
e wi
nd kan n
t lezen
igestipt
Ons vervolgverhaal
te
i
m
iggr -
Paus creëert 27
nieuwe kardinalen
PANDA EN DE BOZE
M
Grotonderzoekers
in Engeland
omgekomen
Griekse regering
dreigt studenten
Trein ontspoord
in West-Duitsland
w
I
MAANDAG 26 JUNI 1967
15
j 1
t i
Een romantisch verhaal door Richard Mason
IP
ito
fltilllÊti-
1 fit!
II
Volgens „Rode Ster'
X,
mm
Kees Stip
MWWWWWWWWWW
WWWWMWWWWW
ADVERTENTIE
ES
77)
Britse krijgsgevangenen in Japan
zouden zeker uitstekend worden be
handeld Had de keizer niet zelf
gedecreteerd, dat zodra de vijand de
wapenen neerlegde, de Japanse sol
daten hun nobele geest zouden tonen
door genadig te zijn?
Men beweerde, dat een Japans ge
vangene drie stadia doormaakte. De
eerste vierentwintig uur was hij ver
bijsterd door de strijd en het onver
wachte lot, dat hem was overkomen.
Hij had hier zijn eigen woord voor,
muchu, dat wil zeggen: midden in
een droom. Daarna ging hij overeind
zitten om alles om zich heen te be
kijken en zich te realiseren, dat hij
nog leefde en dat deze toestand naar
alle waarschijnlijkheid een blijvende
zou zijn. Er waren geen striemen
van de zweep op zijn huid en ook
geen brandende houtjes onder zijn
vingernagels, maar er stond een kom
rijst naast zijn bed en een dokter
verzorgde zijn wonden. En dat ont
roerde hem zeer want er is geen
sentimenteler mens ter wereld dan
een Japanner. Hij schreef een paar
gedichten op de verpleegster, waarin
hij in uitgebreide bewoordingen ver
telde, dat hij had verwacht gemar
teld te zullen worden, maar dat zijn
enige marteling bestond uit haar
ogen vriendelijke ogen, die hem
deden denken aan zijn meisje in
Fuknoka, dat hij nu op zo onmanne
lijke wijze schande had aangedaan.
En als hij lang genoeg in staat van
sentimentele dankbaarheid had ver
keerd, trad het derde stadium in:
hij verachtte de mannen die hem ge
vangen hadden genomen, omdat ze
zo zwak waren hem op zo'n feeste
lijke manier te onthalen. En zo hij
al niet nors werd, dan werd hij ze
ker koppig en arrogant.
Er waren natuurlijk vele verschil
lende typen. De officieren waren het
moeilijkste te hanteren, omdat ze
een groter verantwoordelijkheidsge
voel bezaten, en de boerenjongens
waren het gemakkelijkst de ina-
kamonos, die meer van de grond af
wisten dan van oorlogvoering en po
litiek. Dan waren er nog kleine win
keliers en chauffeurs en kantoorbe
dienden. Ik sprak met een man van
de laatste categorie en zijn ogen
achter de dikke brilleglazen knipper
den zenuwachtig en deden aan die
van een uil denken. We hadden hem
die bril zelf gegeven, omdat hij de
zijne had gebroken vóór hij krijgsge
vangene werd.
Ik praatte lang met hem, omdat
ik hem beter begreep dan de mees
te anderen en omdat hij er zo be
droefd en verloren uitzag, als een
slachtoffer van de oorlog van ande
ren. De moeilijkheid was niet mezelf
te weerhouden wreed te zijn jegens
deze mensen, die eens de verpersoon
lijking waren geweest van de mee
dogenloosheid van de vijand, maar
om zo weinig mogelijk blijk te ge
ven van sympathie. De Engelse be
wakers wisten dat ook; ze waren
door Burma gekomen, dichter bij de
Jappen dan ik, en ze wisten wel wat
ze gedaan zouden hebben, als hun
de vrije hand was gelaten. Ze wonden
er ook hier geen doekjes om, maar ze
hielden toch hun laarzen en hun ba
jonetten op hun plaats.
Het was een hoogst interessante
plaats, een kleine wereld op zich
zelf, binnen dat omrasterde erf en
die bruine muren van het fort. We
verlieten het fort maar zelden, 's
Avonds kuierden Peter en ik langs
de kantelen van het fort of we gingen
zitten praten ik een van de pavil
joens bovenop de reusachtige poort.
We keken neer op de eindeloze vlak
ten van de Ganges en zagen de brui
ne dorpen met hun dicht opeenstaan-
de huizen, en de boeren en de ossen
dat alles behoorde tot wéér een
andere wereld, een wereld waar ik
nooit iets van zou weten.
„Wat denk je, dat er met ons zal
gebeuren?" vroeg Peter.
„Weer de wildernis in, dat is al
les".
„Denk je dat we gedood zullen
worden?"
„Waarom zouden we? We zijn im
mers met het korps. Of op z'n ergst
met 'n divisie. We hebben met de
echte oorlog niets meer te maken".
„Je gaat stellig naar huis", zei ik.
„Op een goede dag ontdek je opeens
dat je in Holborn achter een bureau
zit en dan lijkt dit allemaal maar
een droom. Maar 't zal ook iets zijn,
waar je de rest van je leven over
kunt praten".
„Het zal ook iets zijn om over te
schrijven. Je vergeet dat ik een groot
auteur ben".
„Ja, dat vergat ik. Nou, dan word
je in geen gevafl gedood. Er zullen
verscheidene bommen onder je jeep
ontploffen, maar door een ongelofe
lijke buitenkans kom je er alleen
maar met een schram af".
„En wat zal er met jou gebeuren?"
„Ik weeet het niet. Ik kan me
evenmin voorstellen, dat ik nog eens
naar huis ga".
„Hoe moet 't dan met je butler
en 't zilveren theeservies en de mid
dagthee op 't grasveld?"
„Dat is eeuwen geleden", zei ik.
„Maar 't komt weer".
„Ik betwijfel 't", zei ik. „Hoewel
ik af en toe geloof, dat ik het heer
lijk zou vinden om thee te drinken
op het grasveld en te luisteren naar
de roeken en op te kijken in een
Engelse lucht.Als ik mocht ster
ven, bedenk dan alleen dat ik dit ge
zegd heb.
„Mijn God, je hebt teveel van Ru
pert Brooks gelezen. Sabby zou je
wel genezen hebben van al die poes
pas".
„Ze heeft me van heel veel gene
zen, maar niet daarvan".
„Zo, en hoe denk je dat ze eruit
zou zien, in de omgeving, die jij zo
aandienlijk beschrijft".
„En ook bij de winkelende boeren
in Tewesbury?"
„Tewkesbury is zo landelijk niet.
En in ieder geval is ze al eens eer
der in Engeland geweest. Kun je
je haar niet voorstellen, tussen de
bloesem van de fruitbomen in Glou
cestershire?"
„En hoe staat het met de kleine
Sabby-Michaels?"
„We zouden geen kinderen hebben
tenminste niet van onszelf. Mis
schien zouden we een klein meisje
adopteren".
„Je hebt al een heel plan opge
maakt, niet?"
f Wordt vervolgd.)
''iWm
een sigaret die thuishoort in een krachtige hand.
MOSKOU (Reuter) In „Rode Ster",
het' blad van het Russische leger, staat,
dat de geregelde bijeenkomsten tussen
de ambassadeurs van de Verenigde Sta
ten en China in Warschau worden
gebruikt voor het beramen van tegen de
Sovjet-Unie gerichte demonstraties.
Voorts wordt daar de weg naar uitbrei
ding van de oorlog in Vietnam geplaveid.
Iedere ke:r als een ontmoeting in War
schau heeft plaats gevonden ontstaat in
China een anti-Russische hysterie,
schrijft het blad.
„In Warschau peilen de Amerikanen
de reacties van Peking op de Amerikaan
se uitbreiding van de oorlog in Vietnam",
aldus „Rode Ster". „Beide partijen zijn
daar ook overeengekomen dat China in
die oorlog niet tussenbeide zal komen,
mits de VS China niet aanvallen".
In het Chinese „Volksdagblad" van
vandaag wordt de „aan de macht zijnde
kliek in de Sovjet-Unie medeplichtige
nummer één van het Amerikaanse im
perialisme" genoemd. Het blad beschul
digt Kosygin ervan de echo van Johnson
te zijn.
LA PAZ (AFP). In de Boliviaanse
districten Hoeanoeni, Catavi en Siglo
Veinte zouden zaterdag bij gevechten tus-
VATICAANSTAD (Reuter). Paus
Paulus heeft vandaag op een geheim con
sistorie in het Vaticaan officieel zeven
entwintig nieuwe kardinalen benoemd,
waarmee het totale aantal kardinalen is
gekomen op 118, het hoogste in de ge
schiedenis.
Het consistorie werd bijgewoond door
35 van de 91 al bestaande kardinalen,
die olgens traditie hun unanieme goed
keuring gaven aan de door de paus voor
gestelde kandidaten.
COP. MARIEN TOONOER
1. Wie ooit iets heeft gestolen, kan terecht in het
Halve-Maan-Slop. Daar woont de handelaar in ongere
gelde goederen, Kleine Klaasje. Deze koopt alles wat
op oneerlijke wijze is verkregen en is een graag geziene
figuur in de onderwereld. Toen de twee heren Aal de
Glibber en Henkie dan ook een partij juwelen hadden
buit gemaakt, besloten ze naar de bekende heler toe
te gaan. „Goeie!" sprak Aal, binnentredend. „We heb
ben iets voor je! Lekkere schittertjes! Het was niet
gemakkelijk om ze te pakken te krijgen, en we rekenen
er op, dat ze een aardig prijsje zullen opbrengen!"
„Laat maar zien wat je hebt!" zei Kleine Klaasje
onverschillig. „Pas dan kan ik praten over de prijs!"
De ander stortte een zak leeg en al spoedig raakte
de toonbank bedekt onder een grote hoeveelheid juwe
len. „Is dat alles?" vroeg de heler minachtend. „Ik geef
er geen cent voor! Er zitten geen zaken meer in ju
welen! Neem die rommel maar weer mee!"
IK HEB 6EEN ZIN MEER OM MET M'W
MOW TE FLUITEN, IK 6A EEN FLUIT
MAKEN
DAT KLINKT
BIJNA EEN 8ECTJÊ TE V
NATUURGETROUW,'
JA, NET EEN V066L!
60ED, POLLE I
HEEU
NATUUR
GETROUW
23818
sen politie en mijnwerkers 21 mensen
zijn gedood en 70 gewond. Een grote hoe
veelheid propagandamateriaal van Cubaan
se oorsprong zou in beslag genomen zijn.
Tegen verscheidene leiders van de
links nationale revolutionaire partit zijn
g^estaüebevelep uitgevaardigd.
LONDEN (AFP) Vijf Britse ama
teur-grotonderzoekers hebben gistermid
dag de dood gevonden in een grot in
Yorkshire in de buurt van Grassington.
Zij werden verrast door opkomend water,
als gevolg van hevige regenval op zater
dag en zondag.
„De koffie is bruin" stond er op een
boom bij het boerderijtje. Ik zette mij
aan een tafeltje op het erf, waar een
knaapje vlijtig met mijn bestelling
wegdraafde.
Mijn voorganger had het ochtendblad
achtergelaten. „Kind deed gif in oma's
koffie" riepen de krantenkoppen mij
toe. „Zoon doodt moeder met bijl".
„Man zendt vrouw in ziekenhuis ver
giftige sinaasappels"
De vrouw die mij de koffie bracht
zag er nog gezond uit. Maar de koffie
leek eepder groen dan bruin. Voordat
ik de kans kreeg ze te proeven, kwam
het knaapje weer naar buiten en haal
de het kopje voor mijn neus weg. „Dat
is opa's koffie" riep hij. „Die heeft
oma zelf voor opa klaargemaakt'
Terwijl hij ermee naar binnen liep
kwam opa om de hoek van de hooi
berg gedraafd, achtervolgd door de
knecht die met een bijl zwaaide. Daar
opa was opgezadeld met een draag
baar toestel voor landbouwspuitings-
doeleinden, dat loodzwaar woog en
waarvan de borstriemen hem boven
dien de ademhaling bemoeilijkten, ver
loor hij snel terrein. Maar hij maakte
van de ademnood een deugd door zich
plotseling om te draaien en de tuit van
de slang op zijn achtervolger te richten.
„Sta of ik spuit", riep hij.
De knecht bleef beteuterd staan.
„Mannen, mannen", riep de vrouw,
die naar buiten kwam, „moet dat nou
hier? Denk toch aan de klanten!"
De mannen dropen grommend af.
De vrouw hield een injectiespuit, die
ze in de hand had, omhoog, liet er
een klein straaltje uit wegspringen en
stak de naald vervolgens in een aan
tal gereedliggende sinaasappels. Ze
droogde ze aan haar schort af en deed
ze toen in een bruinpapieren zak.
„Bartje", riep ze, „breng dit naar
het Ziekenhuis, voor vader, maar zeq
niet van wie het komt". Het kereltje
liep met de sinaasappels naar de
schuur, maar verscheen weer spoedig
in de deuropening. „Ik kan de fiets er
niet uitkrijgen", riep hij. Oma ligt
ervoor!"
Ik heb maar geen nieuwe koffie be
steld.
ATHENE (Reuter). De Griekse re
gering heeft gedreigd met drastische
maatregelen tegen Griekse studenten in
het buitenland, „die hun land belasteren
in plaats van zich aan hun studie te wij
den". De regering was ter ore gekomen
dat verscheidene studenten in het buiten
land het werktuig waren van „onruststo
kers en buitenlandse agenten" en vijan
den van hun vaderland waren geworden.
MASSEN (DPA) Gistermiddag is in
de Westduitse plaats Massen bij Unna
een sneltrein ontspoord. Zeker 35 men
sen werden gewond, van wie enigen ern
stig. Volgens de politie liepen de vier laat
ste wagons van de sneltrein Aken-Bruns-
wijk uit de rails, vermoedelijk doordat
de rails door de grote zonnehitte waren
ontzet.
12. „Ik heb niet eens gemerkt dat me
neer Lau ruzie had met een zwerver",
zegt Seah. „Als ik werk heb ik geen aan
dacht voor het publiek. Ik kan me niet
laten afleiden". „Ik begrijp het", zegt
Tsjiao Tai sussend. De arme toneelspeler
is hem wel sympathiek. Hij heeft een
open, eerlijk gezicht, en je kunt merken
dat hij zijn beroep hoog opvat, al wordt
er door genoeg mensen op neergezien. Hij
wendt zich weer tot de rijsthandelaar en
zegt: „Ik laat de acteurs nu maar aan
Uw hoede over, meneer Lau. U kunt ze
beter troosten dan ik. Breng ze gerust
naar hun logement als ze dat willen, ik
heb ze niets meer te vragen. Vanavond
verwachten we Rechter Tie terug, en hij
zal meteen een onderzoek instellen. Daar
om moeten ze zich morgenochtend wel
melden in het gerechtsgebouw, voor de
gewone formaliteiten. Ze kunnen dan ook
het lijk van hun zoontje meekrijgen, voor
de begrafenis." „U vindt het misschien
vreemd", zegt Lau, „maar als U het
goed vindt, kom ik morgen graag met ze
mee naar het gerechtsgebouw. Ik wil al
les doen om ze in deze dagen bij te staan"
„Natuurlijk, meneer Lau", zegt Tsjiao
Tai. „Dat is heel loffelijk. Trouwens, U
moet morgenochtend zelfs meekomen. U
bent een van de belangrijkste getuigen".
865. Spinnijdig sprong het dorpshoofd
op Brammetje af met de bedoeling die
brutale zeeman eens flink op zijn plaats
te zetten. Helaas lette het dorpshoofd
daarbij niet op een steen, die op zijn
weg lag.
Een kreet een luchtsprong
en daar danste het dorpshoofd in het
rond, terwijl hij met twee handen zijn
pijnlijke grote teen omklemde.
„Pas op", riep Bram nog, maar het
was te laat. Nu stootte het dorpshoofd
ook allergemeenst de grote teen van zijn
andere voeten daar lag hij lang
uit in de modder.
„Een ezel stoot zich in het gemeen niet
tweemaal aan dezelfde steen", zei Bram
zachtjes, maar hardop telde hij: „Eén,
twee, drie, vier builen. Tjonge, tjonge,
ik wou dat ik zo'n geluksolifantje had
geweldig." Het dorpshoofd was verslagen.
„Neem mee", stootte hij moeilijk uit.
„Neem alsjeblieft dat dier mee en
laat ik het nooit meer zien I Dat
beest brengt alleen maar ongelukI"
