Duizenden tegels op grote
expositie in het Rijksmuseum
Versukkelt ons orkestwezen?
Olievaten musiceerden met
het Radio Kamerorkest
VANAVOND
Niemöller ontving
de Leninprijs
Binnenkort komt
nieuw boek uit
over Spaarndatn
Alvin Ailey: op zijn
best amusement
F£S Tl Hl-
DINSDAG 27 JUNI 1967
WIJ ONTVINGEN
crortgenó
David, Koning
P. Zwaanswijk
De radio geeft woensdag
T elevisieprogramma's
STOP!
Geen lessen meer, examens
voorbij, diploma in de zak
En als beloning na al dat
zwoegen en zweten:
EEN FIJN, WELVERDIEND
INDUS OF
BAUME ET MÉRCIER
HORLOGE
GROTE HOUTSTRAAT 49
't huis met het carillon
HAARLEM
(Van onze correspondent)
AMSTERDAM. De belangstel
ling voor oude tegels neemt de laatste
tijd sterk toe. Bij antiquairs worden
er prijzen voor betaald, die op kunnen
lopen tot 1.500 gulden. Het Rijks
museum in Amsterdam heeft dan ook
in de roos geschoten met de tentoon
stelling „Tegels uit eigen bezit", die
tot begin september te zien is in de
nog niet geheel voltooide nieuwbouw
op de oostelijke binnenplaats.
Het is een unieke expositie. De
fraaiste exemplaren uit de collectie
var. het museum zijn hier bijeenge
bracht en het is bijna dertig jaar ge
leden, kort voor het begin van de
tweede wereldoorlog, dat de tegels
van het museum voor het laatst ten
toongesteld werden. Het is bovendien
zeer de vraag o£ het Rijksmuseum in
de toekomst nog eens een even uit
gebreide expositie van tegels zal kun
nen houden als het nu doet. Op on
geveer vierhonderd tableaux zijn op
deze tentoonstelling vele duizenden
tegels bijeengebracht.
DE expositie geeft een duidelijk over
zicht van alle typen tegels, die in de noor
delijke en zuidelijke Nederlanden en in
Spanje zijn vervaardigd. De nadruk ligt
echter op tegels uit de noordelijke Neder
landen. waarvan het Rijksmuseum er on
der meer door het verwerven van de col
lectie van de verzamelaar Arthur Isaac
zeer veel bezit.
Bij de noord-Nederlandse tegels gaat
het hoofdzakelijk om wandtegels. Na de
val van Antwerpen (1585) en het uitwij
ken van veel platteelbakkers uit die stad,
kwam in de noordelijke Nederlanden
Rotterdam, Delft, Gouda, Amsterdam,
Haarlem, Hoorn, Harlingen en Makkum
een belangrijke wand tegelindustrie op
gang. Voordien had men zich hier voorna
melijk beziggehouden met het vervaar
digen van in slibtechniek versierde vloer
tegels, die bedekt werden met loodgla-
zuur. Uit Antwerpen brachten de immi
granten de methode van kleurige schil
deringen op wit tin-glazuur mee, die ont
wikkeld was in Italië.
De vroegste Noordnederlandse tegels
De Westduitse predikant Martin Nie
möller heeft zaterdag in Düsseldorf uit
handen van professor Skobelzyn van de
Russische Academie van Wetenschappen
de Lenin-prijs voor de vrede ontvangen.
Daarbij was ook de Russische ambassa
deur in Bonn, Semjon Tsarapkin, aanwe
zig. Niemöller een van de zes voorzit
ters van de Wereldraad van Kerken
deelde mee dat hij het aan de prijs ver
bonden bedrag van 25.000 roebel onder
een aantal vredesbonden uit oost en west
zal verdelen. Niemöller, die kortgeleden
een bezoek aan Vietnam bracht en het
Amerikaanse optreden daar scherp ver
oordeelde, heeft wegens zijn afwijkende
opvattingen vaak het middelpunt van cri-
tiek gevormd.
Binnenkort verschijnt het boek „Drie
baarsjes en een ham", een werk over
Spaarndam, dat bijdragen bevat van dr.
Tj. W. R. de Haan, S. W. Balm, H. J. Cal-
koen, mr. S. J. Fockema Andreae, drs.
R. C. Hekker, dr. G. H. Kurz, C. Stapel jr.,
F. A. van Velsen en H. B. E. Warnaars.
Het boek, dat op dezelfde wijze wordt uit
gevoerd als „Zeven heerlijkheden van de
gemeente Schoten", staat onder redactie
van dr. De Haan. De drie baarsjes is voor
zien van een voorwoord van mr. O. P. F
M. Cremers, Haarlems burgemeester.
Het is verfraaid met een serie voorna
melijk oude prenten en tekeningen. Het
boek is een uitgave van de uitgeverij Kru-
seman in Den Haag.
„IK KAN NIET ZWIJGEN" van Masja
Rolnikajte is een dagboek van een joods
meisje. Zij maakte aantekeningen in de
zelfde tijd als Anne Frank toen de bom
men op Wilnioes (Litauen) vielen en de
Duitsers de stad bezetten. De Nederland
se uitgave is van BOSCH KEUNING
n.v. in Baarn.
De Boekerij verzorgde ook de Neder
landse uitgave (vertaling Elisabeth Faas
sen) van de roman „VIVA MARIA" naar
het oorspronkelijke scenario van Louis
Malle en Jean-Claude Carrière.
Batmans
Dante. Een Italiaanse geestelijke is bij
restauratiewerk aan oude boeken die bij
de overstromingen in Florence water
schade opgelopen hebben een stuk per
kament tegengekomen, dat vermoede -
lijk het oudst bekende afschrift is van
een werk van Dante. De ontdekking
werd gedaan bij het schoonmaken van
de kaft van een boek uit de 16e eeuw.
Onder klei en modder vond hij een per
kament met fragmenten uit „La vita nu-
ova". In deze liefdesgedichten gaf Dante
uiting aan zijn liefde voor Beatrice, voor
hem de ideale vrouw.
ADVERTENTIE
HET Alvin Ailey American Dance
Theatre is maandagavond in de Konink
lijke Schouwburg zijn eerste Nederlandse
tournee begonnen,
die op 8 juli in
Amsterdam besloten
wordt. Velen zullen
deze groep verleden
jaar op het televisie
scherm hebben ge
zien met een uit
voering van „Revelations" op overwegend
religieus gestemde muziek, welke melo
dieuze suite thans het gedeelte na de
pauze vulde onder een motto van de be
kende negerschrijver Langston Hughes:
het beloofde land is aan de overkant van
de laatste rivier.
Alvin Ailey heeft met zijn voorstellin
gen allerminst demonstratieve bedoelin
gen. Wat hij blijkens zijn uiteenzettingen
meent is waardering voor een samenge
stelde kunstvorm. Aanvankelijk fungeer
de hij als opvolger van de in 1953 gestor
ven choreograaf Lenter Horton, sinds '58
staat hij aan het hoofd van een eigen
gezelschap, verbonden aan het Clark Cen
trum voor uitvoerende kunsten, gevestigd
in New York, dat ook steun heeft ver
leend bij de voorbereidingen van deze we
reldreis, die ook een bezoek aan twaalf
Afrikaanse staten zal omvatten.
Na deze informatie is het tijd voor een
poging tot waardering. Alvin Ailey com
bineert in zijn repertoire niet alleen volks
dans en ballet, maar evenzeer zang en
toneel. Er heerst een opmerkelijk enthou
siasme, ook in de zin dat men naar alle
kant klaarblijkelijk voor invloeden open
staat.
Vooral het moderne expressionisme a la
Martha Graham heeft de bewegingspias
tiek van de jazz in deze gelederen aanzien
lijk verrijkt. Op een aangename manier
verrassend moet speciaal de uitwerking,
van de Franse cultuur (via New Orleans)
worden genoemd zoals die zich hier in
een „Blues" cyclus manifesteerde: be
haagzieke verfijning in mondaine genoe
gens. De primitieve negerdansen hebben
mede daardoor eveneens veranderingen
ondergaan. Ze worden betrekkelijk gesti
leerd en met soms geraffineerde variaties
versierd. In deze aaneenschakeling van
traditionele nummers kan men voorts ge
nieten van een mooi soort naïeve humor
afgewisseld met regelrechte „slapstick".
Zonder de obligate weemoedigheid zou
men zich in een Parijse revue hebben
gewaand, welke indruk door de veeikleu
righeid van aankleding en belichting werd
versterkt.
Daarmee wil tevens zijn aangegeven
dat Alvin Ailey en de zijnen op hun best
zijn. wanneer zij niet meer pretenderen
dan amusement te leveren. Een proeve van
verhalend ballet, zoals „Prodigal Prin
ce" van Geoffrey Holder, over een pri
mitieve priester-schilder op Haïti, is een
bijna onaanvaardbare mengeling van na
gebootste extase, gedenatureerde folklore
met religieuze inslag en fantasieloos me
lodrama. De medewerkenden zijn voor
treffelijk getraind in veelzijdigheid, on
derscheiden zich door verbazingwekkende
verbindingen en souplesse. En daarmee
is het voornaamste wel gezegd.
Gekleurde tegel uit het huis Wijn
haven 30 in Delft voorstellende een
Portret naar een prent uit de School
van Da Vind.
zijn geïnspireerd op Italiaanse en Spaanse
voorbeelden. Zij hebben een sterk orna
mentaal karakter: Spaanse arabesken en
moresken, uiteraard op een donker fond,
of geschilderd in blauw en geel op tin-
glazuur. Omstreeks de eeuwwisseling ko
men, zoals op de tentoonstelling te zien
is, typisch Hollandse motieven: diej-en,
bloemen, menselijke figuren, naar voren.
Deze worden geplaatst in een cirkel of in
een ruit. De hoekvullingen blijven echter
gedeeltelijk door Spanje beïnvloed. Ook
komen andere zuidelijke motieven in
zwang, zoals oranje- en granaatappelen,
druiventrossen en tulpen, die tot zeer
kleurige en gevarieerde decors worden
samengevoegd.
Aan deze veelkleurigheid van de decors
komt tijdelijk een einde: in de tweede
helft van de 17e eeuw gaat het monochro
me dekor in blauw overheersen. De men
selijke figuur wordt dan het belangrijkste
motief: soldaten (te voet of als ruiter),
spelende kinderen, mensen in hun beroep
en dergelijke. Ook vormen de tegels dan
niet meer tezamen een decoratief patroon,
zoals in de eerste helft van de eeuw. Pas
in de 18e eeuw komen dergelijke patro
nen weer meer voor.
Uit de tweede helft van de 17e eeuw
en uit de 18e eeuw, toen tegelschilderijen
in blauw populair waren, zijn op de ten
toonstelling enkele bijzonder fraaie voor
beelden te zien, zoals schepen op zee en
landschappen van Cornells Boumeester,
die van 1652 tot 1753 in Rotterdam werk
zaam was, en bijbelse en allegorische
voorstellingen van de eveneens Rotter
damse familie Aalmis.
Niet alleen mooi, maar ook instructief
is een tegelschilderij, waarop een door
snede te zien is van de plateelbakkerij Ti
chelaar en Steensma in Bolsward en dat
uit de 17e eeuw dateert. Hierop is duide
lijk te zien, hoe men in een dergelijke
bakkerij werkte. Uit Delft zijn enkele ta
bleaux te zien, die dateren uit de periode
in de 18e eeuw waarin men veel met
mangaan werkte en op zoek ging naar
mogelijkheden som meer kleuren toe te
passen.
Het aantal Spaanse tegels is op de ten
toonstelling in vergelijking met dat uit
de noordelijke Nederlanden tamelijk be
scheiden. De verschillende technieken
waarvan men zich met name in Sevilla en
Toledo bediende worden echter duidelijk
getoond.
ONDER voorzitterschap van mr.
Maarten Vrolijk werd zondagmiddag
in gebouw „Frascati" te Amsterdam
een teach-in gehouden over de vraag:
Versukkelt ons orkestwezen? Het
initiatief voor deze teach-in was uit
gegaan van het „Verbond van leden
en verenigingen van leden der Neder
landse symfonie-orkesten", welk ver
bond als inleiders op deze gedachten-
wisseling had uitgenodigd (in alfa
betische volgorde) drs. A. B. M. Brans
in zijn kwaliteit van concertbezoeker,
Lex van Delden als muziekcriticus,
Henk Henkemans en Ton de Leeuw
als componisten en Edo de Waart als
dirigent.
De meer officiële formulering van de
vraag over de mogelijke versukkeling van
onze orkesten en wat daarmee samen
hangt luidde: Voldoet de structuur van
het Nederlandse orkestwezen nog aan de
eisen, die tegenwoordig worden gesteld
aan beleid, bezetting en programma-sa
menstelling?
Dit was in wezen geen onbevangen,
zakelijke vraag. Het ware nuttig geweest
daarbij duidelijk te omschrijven door wie
precies deze eisen gesteld werden: het pu
bliek, de componisten, de dirigenten, de
leden der orkesten, de orkestbesturen en
last-not-least: de belastingbetalers, die als
onvrijwillige maecenassen het orkestwe
zen in stand moeten houden. De alge
meenheid van de vraag heeft het karak
ter van deze teach-in bepaald. Een golf
van persoonlijke meningen, al naar de
persoonlijke gerichtheid van de deelne
mers aanvaardbaar of niet-aanvaardbaar,
bedenkelijk ook, wanneer de propaganda
voor de hedendaagse muziek aan de orde
werd gesteld, stroomde door de bar-on-
gezellige grauwheid van de veilinghal.
De componist Ton de Leeuw zei bijvoor
beeld, dat het orkest geen museum-stuk
moet worden. Ieder zal begrijpen, waarom
dit zo gezegd werd. Stelselmatig wordt
hedendaagse muziek genegeerd, zei de
Leeuw teleurgesteld. De kunstenaar wil
toch zijn werk gerealiseerd zien? Ton de
Leeuw wilde nieuwe ensembles en een ge
leidelijke vernieuwing als een soort „ge-
wennings-proces".- Het was mij liever ge
weest, wanneer de Leeuw had gesproken
van een aanvaardings-proces. Aan gif kan
men ook gewennen.
Het is duidelijk geworden op deze mid
dag: de jonge componisten zijn ontstemd
over de verwaarlozing van hun werk en
over de onmiskenbare kloof, die er be
staat tussen hun idealen en de behoeften
van het Nederlandse publiek, dat blijk
baar niet alles rijp en groen, accepteert
of accepteren kan,, wat zij leveren. Dit
zou dan te wijten zijn aan de genoemde
„versukkeling".
De dirigent Edo de Waart sprak als
man van de praktijk over het teko't aan
repetitie-tijd voor de orkesten. Hij keerde
zich tegen het geopperde denkbeeld "van de
vorming van orkesten met een exclusief
muziek-stijlspecialisme. Dit zou voor de
orkestleden op de duur stomvervelend wor
den.
Lex van Delden sprak een verstandig
woord door te wijzen op de factor: het
publiek. Hij constateerde dat van de ge
produceerde hedendaagse composities
er weinig overgebleven waren, die de
moeite waard zijn.
Hans Henkemans zag de eisen, aan het
orkestwezen gesteld, bepaald door het pu
bliek, organisatie en uitvoering, componis
ten Qrkfist en dirigent moe
ten eêh 'hechte- eenheid 'vormen. Van de
isancties_ waardoor een_ .arkestbeleid kan
worden getroffen, komt die van het pu
bliek het zwaarst aan! Hij had geen klach
ten over de tegenwoordige orkestsituatie.
Zo kon, óók bij de discussies, ieder zijn
mening zeggen. Misschien komen, vroeg
of laat, de gunstige voorwaarden om de
verstandigste opmerkingen van deze teach-
in bij de ontwikkeling van het orkestwe
zen in ons land praktisch te benutten.
DE LEIDING van het Holland
Festival heeft het nodig geoordeeld
een concert van hedendaagse muziek
te doen uitvoeren door het Radio
Kamerorkest en het Radiokoor. De
leiding van dit
concert was toe
vertrouwd aan
Francis Travis
een Amerikaans
dirigent, die sinds
1948 in Europa
vertoeft. De hedendaagse muziek is
blijkbaar zijn lust en zijn leven, want
hij heeft een actief aandeel in alle
festivals op dit gebied. De sopraan
Dorothy Dorrow en Meinard Kraak,
bariton, droegen het hunne bij tot het
welslagen van deze uitvoering.
Van het eerste stuk, gecomponeerd
door Carel Brons, kreeg ik een treurige
HILVERSUM I
7.00 Nws. 7.10 Dagopening. 7.15 Klassiek
pianospel. 7.30 Nws. 7.32 Radiokrant. 7.50
Lichte orkestmuz. 8.00 Nws. 8.10 Gewijde
muz. 8.30 Nws. 8.32 Vakantietips. 8.45 Lichte
orkestmuz. 9.00 Voor de zieken. 9.35 Water
standen. 9.40 Voor de huisvrouw. 10.30 Stu-
diodienst. 11.00 Lichte gramm.muz. 12.27
Meded. voor land- en tuinbouw. 12.30 Nws.
12.40 Kerkdienst. 13.00 Hoogtepunten uit de
opera Falstaff van Verdi. 14.00 Lichte or
kestmuz. 15.05 Klassieke muz. 15.30 Oude
muz. 15.50 Bijbelvertelling voor de jeugd.
17.00 Lichte gramm.muz. 17.50 Overheids
voorlichting. 18.00 Muz. 18.30 Spectrum. 18.50
Lichte orkestmuz. 18.55 Verslag Wimbledon
1967 19.00 Nws 19.10 R^diokrant. 19.30 Het
Leger des Heils. 19.45 De positie van Spanje
in Europa (lezing). 19.55 Lichte gramm.muz.
20.15 Vocaal ensemble. 20,30 Moderne muz.
21.30 Documentaire over de Olympische Spe
len. 21.50 Licht instrumentaal ensemble.
22.15 Avondoverdenking. 22.30 Nws. 22.40
Koormuz. 23.00 Klankbeeld over wonen en
samenleven in een stadsgebied. 23.15 Lichte
gramm.muz. 23.55 Nws.
HILVERSUM II
7.00 Nws. 7.20 Socialistisch strijdlied. 7.23
Uitgeslapen. 7.55 Deze dag. 8.00 Nws. 8,10
Uitgeslapen. 9.00 Klassieke gramm.muz. 9.40
Schoolradio. 10.00 Lichte gramm.muz. 10.50
Voor de kleuters. 11.00 Nws. 11.02 De actua
liteit van de Dreigroschen Oper in de derde
wereld. 11.40 Pianorecital 12.00 Lichte
gramm.muz. 12.22 Voor het platteland. 12.27
Meded. t.b.v. land- en tuinbouw. 12.30 Tan-
go-Rumba-orkest. 13.00 Nws. 13.10 Actuali
teiten. 13.25 Vrij entree: cabaret. 13.50 Ge
sproken portret. 14.05 Klassieke orkestmuz.
15.00 Voor de jeugd 16.00 Nws. 16.02 Lichte
Nederlandse muz. 16.30 Voor de zieken. 17.00
Simbel. 17.30 VARA-Dansorkest. 18.00 Nws.
18.15 Actualiteiten. 18.20 Uitzending van de
C.H.U. 18.30 Licht ensemble. 18.55 Voor de
kinderen. 19.20 Artistieke Staalkaart. 20.00
Nws. 20.05 Akkoord. 20.45 Spreekt u maar
21.15 Samen uit - zelden thuis .22.00 Accent.
22.15 Franse chansons. 22.30 Nws. 22.40 Ac
tualiteiten. 22.55 Klassieke muz. 23.55 Nws.
HILVERSUM III
9.00 Nws 9.02 Actualiteiten 9.05 Kalei-
doscoop. 10.00 Nws. 10.02 Arbeidsvitaminen.
12.00 Nws. 12.02 Operette. 13.00 Nws. 13.02
Actualiteiten. 13.05 Zet 'm op! 15.00 Nws.
15.02 Lichte muz. 16.00 Nws. 16.02 Toerbeurt.
17.00 Nws. 17.02 Actualiteiten. 17.05 Rhythm
and blues. 17.35 Country and Western.
BRUSSEL 324 M
12.00 Nws. 12.03 Muziek la carte. 12.40
Weerbericht. 12.48 Orgelmuz. 12.55 Buiten
lands persoverzicht. 13.00 Nws. 13.20 Tafel-
muz. 14.00 Nws. 14.03 Schoolradio. 14.20 Ra-
dioschoolkoor 1967. 15.15 Voor de kinderen.
16.00 Nws. 16.03 Beurs. 16.09 Jazz. 17.00 Nws.
1.715 Tophits. 18.00 Nws. 18.03 Voor de solda
ten. 18.30 Lekenmoraal en filosofie. 18.50
Sport. 18.55 Taalwenken. 19.00 nws. 19.40 Se
renade. 20.00 Radioschoolkoor 1967. 21.00
Operette. 21.50 Adviezen. 22.00 Nws.
VOOR DINSDAG
NEDERLAND I
18.45 De Minimolen. 18.50 Journaal. 18.55
Reclame. 19.00 Vergeten aarde, Spaanse
filmimpressie. 19.10 Batman. 19.56 Reclame.
20.00 Journaal. 20.16 Reclame. 20.20 Zware
geneeskundige risico's: Documentaire. 21.05
De Wrekers: Super Intellect. 21.55 Vanavond
in Nieuwpoort. 22.25 Epiloog. 22.30 Jour
naal.
NEDERLAND II
20.00 Nws. 20.01 Reclame. 20.05 Premire
over films. 20.35 Holland Festival Magazine
'67. 21.00 Beslissende jaren (Speelfilm). 22.10
Reclame. 22.15 Journaal.
VOOR WOENSDAG
NEDERLAND I
17.00 Voor de kinderen. 18.45 De Minimo
len. 18.50 Journaal. 18.55 Reclame. 19.00 Va
kantie in Lipizza. (film). 19.25 Openbaar
Kunstbezit. 19.40 Snurf, het egelvrouwtje
(tekenfilm) 19.51 Stichting Socutera. 19.56
Reclame. 20.00 Journaal. 20.16 Reclame. 20.20
Uitzending van de C.H.U. 20.30 De Dubbel
ganger (speelfilm). 22.00 Journaal. 22.05 Ge
meenteraadsverkiezingen Zwolle.
NEDERLAND II
20.00 Nws. 20.01 Reclame. 20.05 Coronation
Street. 20.55 Achter het nws. 21.20 Kunst
kroniek. Ballet. In de pauze film over de
Grand Prix-races in Zandvoort. 22.10 Recla
me. 22.15 Journaal.
indruk, dit was geheel in overeenstem
ming met de benaming ervan: Epitaphium
(grafschrift). Vervolgens hoorden wij
Stunde eines Blocks van Bo Nilsson, een
Zweedse componist, die opgegroeid is in
Malmberget, een dorpje ten noorden van
de poolcirkel. Zijn orkest was bijna uit
sluitend samengesteld uit slaginstrumen
ten: klokken, bellen, gongs, trommels,
pauken, een xylophoon, een vibrafoon
een celesta, klavecimbel, piano, enz. Hij
had alle strijkers naar huis gestuurd op
één viool na. Houtblazers kwamen er he
lemaal niet aan te pas, wel een trompet
en een harmonica. Van de zangers ver
namen wij enkele ongearticuleerde klan
ken. Een zeer bijzondere bijdrage in het
klankgeheel werd geleverd door drie wel
luidende olievaten en een meerpaal (zon
der meeuw).
De „Fünf Stücke fiir Orchester" en de
cantate „Das Augenlicht" van Anton We-
bern vielen op dit programma enigszins
uit de toon. Niet zozeer door klankver
schil, maar omdat het geen hedendaagse
muziek meer genoemd mag worden. De
componist overleed namelijk in 1945 op
62-jarige leeftijd. De „Fünf Stücke" ont
stonden in 1913 en de Kantate in 1935
Dat deze composities eigenlijk geen ver
ouderde indruk maakten, is wel een be
wijs voor de geringe vooruitgang, die de
componisten van nu gemaakt hebben
Overigens kan nog in het voordeel van
Webern het gezegde aangehaald worden
„In der Beschrankung zeigt sich der Meis
ter". Zijn 5 stukken voor orkest, die men
het best muzikale telegrammen zou kun
nen noemen, duren samen nog geen
minuten.
Indien Ton de Leeuw zich aan dit voor
beeld gehouden had, was ons heel wat
bespaard gebleven. Zijn compositie „Spa
tial Music 3)" (ruimtelijke muziek) was
zeer breedsprakig. Hij had er de hele
breedte en de volle lengte van de zaal
voor nodig. Het orkest was namelijk in
de zaal opgesteld in een kruisvorm. Om
ons geen minuut te kort te doen begon
de dirigent zijn horloge gelijk te zetten
en gaf vervolgens een teken aan de luid
sprekers, die precies op tijd inzetten. Om
dat de componist blijkbaar vreesde, dat
de muziek vervelend zou worden, had hij
bedacht dat de musici van plaats mochten
verwisselen. Ze wandelden al spelende
van de ene groep lessenaars naar de an
dere. Voordat het stuk beëindigd was
mochten een stuk of veertig orkestleden
de zaal verlaten. Twaalf moesten er na
blijven, maar ik had de indruk, dat zij
het „echt niet gedaan" hadden.
Het programma werd besloten met een
kantate van de Zuidkoreaanse componist
Isang Yun (geb. 1917). Ik kreeg sterk
de indruk, dat deze toondichter uit het
NEDERLAND 1. Na een kort natuur-
filmpje uit Spanje vervolgt de KRO het
dinsdagavondprogramma met een afleve
ring van Batman. De Katvrouw is de ti
tel van dit avontuur, waarin een paar
gouden beelden van katten worden ge
stolen uit een museum. Batman zal het
zaakje wel even opknappen, maar zijn te
genstanders blijken reusachtig gevaarlijk.
Het lijkt er zelfs even op, dat Robin het
loodje gaat leggen. Na het journaal eerst
een uitgebreide documentaire van Jan
Huyskens, Ad Zonneveld en Piet Franse
over de wet zware geneeskundige risico's.
De ondertitel van het programma is Soli
dariteit met ernstig gedupeerde Neder
landers. De avond wordt voortgezet met
een aflevering van de Wrekers. Allerlei
intellectuelen gaan merkwaardige din
gen doen: spionage, moord en dergelijke.
John Steed en Emma Peel gaan op onder
zoek uit en ontdekken, dat er «en bende
achter zit. De ontmaskering kost heel wat
inspanning. Daarna Ad Langebent en
Frits van der Poel met hun rubriek Van
avond in Nieuwspoort. De epiloog wordt
verzorgd door mgr. Bluyssen, bisschop
van Den Bosch.
NEDERLAND 2. In het NTS-program-
ma allereerst de rubriek Première, waarin
Charles Boost en Ben Klokman aandacht
besteden aan nieuwe films, waarbij de
Verloedering van de Swieps, de nieuwe
film van Eric Terpstra, die tijdens het
festival van Arnhem bijzonder gunstig
werd ontvangen. Dan Holland Festival
Magazine '67. Hoofdschotel van de avond
is Beslissende Jaren, een Joegoslavische
speelfilm van Dusan Matic. Hoofdperso
nen zijn een jonge vrouw en haar gelief
de, die dreigen ten onder te gaan in de
ellende en leegheid van de grote stad.
Ze zien geen kans een bestaan als indivi
du op te bouwen.
tegenstandster
vrouw.
ADVERTENTIE
Verre Oosten veel naar Bruckner en Mah
ler heeft geluisterd.
Alle executanten hebben zich enorm
ingespannen om de bedoelingen van de
componisten te verwezenlijken. De onge
veer tweehonderd bezoekers beloonden
hun prestaties met een waarderend ap
plaus. Ook uw verslaggever heeft zich
alle moeite gegeven om goed te luisteren
en u vervolgens zijn indrukken weer te
geven, maar hij heeft er niet van genoten.
H. J. Moolenijzer
