Bristol Old Vic met „Hamlet"
als ouderwets melodrama
„Modern" program Nationaal
Ballet biedt weinig nieuws
nvM
Vreemde programmakeuze
van Concertgebouworkest
Ft 5 TI
Deelnemers orgelconcours
Presenteerden zich
NEGEN MUZEN
Betere Henze dan Brahms onder Abbdo
Pleyelkwartet met
nieuw werk van
Robert Heppener
HOIU^
MIELE
WASAUTOMATEN
DONDERDAG 6 JULI 1967
ER ZIJN vele manieren waarop
men Shakespeares „Hamlet" intér-
preteren, enscèneren en spelen kan,
en dat is vooral de laatste jaren door
een aantal internationaal vermaard
geworden opvoeringen duidelijk aan
getoond. Maar er
zijn ook vele ma
nieren waarop men
„Hamlet" bepaald
niet of niet meer
ten tonele kan
brengen, en tot
deze laatste categorie behoort de op
voering die de Bristol Old Vic Com
pany gisteravond in de Koninklijke
Schouwburg in Den Haag heeft laten
zien.
DAGELIJKS DEMONSTRATIE
HARTENDORP
Sas Bunge
Simon Koster
J. H. Moolenijzer
De radio geeft vrijdag
Televisieprogramma's
Indianendorp
David. Koning
Jos de Klerk
DE hoofdschuldige aan deze vergissing
was de regisseur tevens directeur van het
gezelschap, Val May. Op grond van zijn
regie moet men veronderstellen, dat hij
zich had voorgenomen „Hamlet" nu weer
eens op e;en héél andere manier te verto
nen, koste het wat het wil; en deze keer
ging dat dan ook ten koste van de werke
lijke betekenis van het stuk. De „andere
manier" van Val May komt namelijk be
paald niet uit de inhoud of de strekking
van het werk voort, maar is er met ge
weld „hineinterpretiert": een „Ham
let", gesitueerd in het begin van de ne
gentiende eeuw, toen het melodrama op
het Europese toneel hoogtij vierde, en ook
in die stijl vertolkt. De regisseur heeft
daarmee een dikke streep gehaald door
de hele ontwikkeling die de benaderings
wijze van klassieke dramatiek de laatste
twintig jaar heeft doorgemaakt.
Er is even veel of liever: even wei
nig gegronde reden om het hof van
koning Claudius in Empire-kostuum te ste
ken als er zou zijn om het bij voorbeeld
die willekeurige tijdsverplaatsing heeft ge-
zijn monologen dan te laten jodelen.
(De mogelijkheid, die de regisseur door
die willekeurige tijdsverplaatsing heeft ge
kregen om koning Claudius tijdens het ge
sprek met Rosencrantz en Guildenstern
een sigaar te laten opsteken, lijkt mij na
melijk géén gegronde reden). Maar veel
erger is nog, dat Val May zijn regie bij
die periode heeft aangepast door de han
deling schrikbarend te veruiterlijken en al
les er even dik op te leggen.
Helemaal in de stijl van een ouderwets
melodrama demonstreert Hamlet zijn ver
twijfeling aan het eind van de monoloog
in het tweede bedrijf niet door grote in
tensiteit van dictie, maar door met veel
lawaai een stoel van de trap te schoppen.
Als Hamlet de reizende toneelspelers op
het hart drukt „to hold the mirror up
to nature" moet er zowaar een echte
spiegel aan te pas komen. En met de
'"vi/y t
met
in ons VOORLICHTINGSCENTRUM.
GEN. CRONJESTRAAT 43 - TEL. 52760
Canaletto. Deze week is op een schilde
rijenveiling in Londen een miljoen be
taald voor een schilderij van de Ita
liaanse meester Canaletto. Het was het
hoogste bedrag, dat ooit voor een werk
van deze schilder is betaald. Het vorig
record stond op 400.000 gulden, in 1961
op een veiling van Sotheby betaald.
Het werk is Canaletto's „Regatta op
Canal Grande"; het is een van de zes
in opdracht van de hertog van Buc-
cleugh geschilderde gezichten op Vene
tië, die dateren van 1738-1742.
EEN VORIG jaar gevormd ensemble
van Haagse musici, bestaande uit Jolle
de Wit, fluit, Willem Noske, viool, José
Stordiau, altviool en Victor Bouguenon,
celoo, presenteerde zich in Diligentia, de
„kleine zaal" van Den Haag. De naam
Pleyel-kwartet die zij gekozen hebben is
ontleend aan die van de Oostenrijks-
Franse componist (en tevens pianobou
wer) Ignace Pleyel, auteur van een aan
tal kwartetten voor deze combinatie van
instrumenten. Het ensemble zal in het
komende seizoen zeven radio-uitzendin
gen voor de AVRO verzorgen en ook in
het buitenland concerteren. Dit succes is
volkomen terecht, want het Pleyel-kwar
tet heeft een stijl van musiceren die aan
de beste tradities van de kamermuziek
beantwoordt. De drijvende maar niet
dominerende kracht is Willem Noske,
die een langjarige ervaring in dit op
zicht heeft en bovendien een ontwikkelde
speurzin voor de vergeten domeinen opc
dit gebied.
Hieraan was dan ook het eerste num
mer van het programma te danken, een
kwartet van Christiaan Graaf, dirigent
van de Stadhouderlijke kapel van Wil
lem V. Alsmede het kwartet van Gi-
ambattista Viotti (1753-1824), een van de
laatste vertegenwoordigers van de Itali
aanse school van componerende violis
ten, die met Corelli begonnen was. Een
flitsend Menuet, dat eigenlijk al naar
een bepaald type van de Weense wals
verwijst, gaf een indruk van de fraaie
balans in ritmiek en klankkwaliteit die
het Pleyel-kwartet bereikt heeft. Het
strijktrio alleen liet zich horen in een
Largo en Fuga van J. S. Bach, door Mo
zart bewerkt voor de bijeenkomsten bij
Baron van Swieten, en een fuga van
diens oudste zoon Wilhelm Friedemann,
waar Mozart zelf een inleidend Adagio
»an toevoegde.
Het ensemble wil bij de hedendaagse
componisten belangstelling wekken voor
de oude, maar wat in de verdrukking ge
raakte combinatie van fluit en strijkers.
Het Holland Festival had aan Robert
Heppener opdracht gegeven een werk
voor hen te schrijven. Heppener maakte
gebruik van de altfluit, een lagere en
minder doordringende variant van de
dwarsfluit. Hij verkreeg daardoor een
belangwekkende integratie van de klank
tussen het éne blaas- en de drie strijk
instrumenten. Men zou van een driedeli
ge studie in klankvetdichting en -ver-
dunning kunnen spreken, waarbij de
fluit aanvankelijk aan de druk van de
strijkinstrumenten lijkt te gehoorzamen,
later zelf krachtiger impulsen uitzendt,
zodat klankvelden vol van een beweeg
lijke spanning ontstaan, die verloopt van
felle erupties tot mysterieuze verstillin
gen. Het stuk boeide de aanwezigen zeer,
naar uit het nadrukkelijk applaus viel op
te maken.
Het kwartet in D gr. t„ KV 285 van
Mozart, een van de vier die geschreven
werden voor de Nederlandse amateur De
Jean, was hierna een idyllisch besluit
van de avond en een overtuigend be
wijs van de hoge standaard van musice
ren die het Pleyel-kwartet weet te rea
liseren.
„Hamlet", tragedie van William
Shakespeare. Opvoering door de Bris
tol Old Vic Company op 5 juli in de
Koninklijke Schouwburg, Den Haag
Regie: Val May. Hoofdrollen: Richard
Pasco, John Franklyn Robbins, Bar
bara Leigh-Hunt, Frank Middlemass,
Madge Ryan. Decors: Graham Barlow.
Kostuums: Audrey Price.
geest van Hamlets vader, een dreunende,
hijgende figuur met bloed-besmeurde han
den waren we vdlledig terug in de
tijd waarin er maar raak gebouwmees-
térd werd.
Het klonk in deze voorstelling nogal ko
misch te horen, hoe Hamlet bij de to
neelspelers op matiging aandringt; de re
gisseur zou er goed aan hebben gedaan zelf
deze raad ter harte te nemen. Men kan
„Hamlet" nu eenmaal niet op het toneel
brengen als of het een dramztisering van
„Die Leiden des jungen Werthers" was.
HET is moeilijk zich onder deze om
standigheden een redelijk oordeel te vor
men over de acteurs, die zich bij May's
vreemde regie-opvatting moesten aan
passen. Richard Pasco (wiens verschij
ning eerder schooljaren-herinneringen
aan „Majoor Frans" opriep dan gedach
ten aan Shakespeare) sloeg zich vrij be
hoorlijk door de titelrol heen, zij het zon
der dat hij de grote monologen in hun
volle betekenis op het publiek wist over
te brengen (hij zou in dit opzicht nog
veel kunnen leren van onze Eric Schnei
der!). John Franklyn Robhins was een
oppervlakkig getypeerde koning Claudi
us, Frank Middlemass een wel grappi
ge Polonius. De twee vrouwen bleven bei
de ver beneden de maat: Barbara Leigh-
Hunt, die uiterlijk meer voor een Wag-
ner-heldin meebrengt, dan voor Ophelia,
speelde dat ongelukkige meisje met een
hart- en oorverscheurende melo-drama-
tiek, en Madge Ryan, als de koningin
was zo grof-burgerlijk alsof ze recht
streeks uit een „kitchen-sink drama" van
een der Engelse boze jongemannen was
weggelopen.
Een opvoering die zich wel heel on
gunstig onderscheidde van wat er tot
dusver in het Holland Festival op to
neelgebied te zien is geweest. Koningin
Juliana, prinses Margriet en mr. Van
Vollenhoven, die de voorstelling gister
avond bijwoonden, moeten er een ver
tekend beeld door hebben gekregen van
het huidige peil der Engelse toneelkunst.
Richard Pasco als Hamlet.
HET Concertgebouworkest concerteer
de gisteravond in de Doelen te Rotterdam
o.l.v. Claudio Ab-
U I I 4 Hl lï bado. Hoewel net
VI >- {J programma er op het
eerste gezicht vrij
normaal uitzag Vi
valdi, Henze, Brahms
bij nader inzien
wekte de samenstel
ling ervan toch enige verwondering. Het
concerto in g kl. van Vivaldi, aangekon
digd als Concerto per Dresda, is op zich
zelf zeer de moeite waard, maar als in
leiding tot het vioolconcert van Hans
vVerner Henze was het bepaald niet ge
schikt.
Het concert van Vivaldi ontstond om
streeks 1715 en het vioolconcert van Henze
werd in 1948 voltooid. Daar liggen meer
dan tweehonderd jaar tussen en hef ver
schil in stijl is even groot als dat tussen
Lodewijk XIV en Charles de Gaulle
OP HET vioolconcert van Henze volgde
dan weer de 2e Symfonie van Brahms,
die gecomponeerd werd in 1877, daar lig
gen zeventig jaren tussen. De werkelijke
motieven die geleid hebben tot dit pro
gramma zullen wel een geheim blijven,
maar het vioolconcert van Brahms was
een betere keuze geweest dan het concert
van Henze. Vooral omdat Wolfgang Schnei-
derhan de viool-solist was op dit concert;
hij staat bekend als een Brahms-vertolker
par excellence. Ook in historisch opzicht
zou het niet onaardig zijn geweest, want
eertijds heeft de grote vriend van Brahms,
de violist Joseph Joachim, zijn 2e Sym
fonie gedirigeerd en enkele jaren later het
vioolconcert ten doop gehouden.
Maar genoeg hierover. Het Concerto van
Vivaldi werd door Abbado met Italiaanse
gloed voorgedragen bovendien v/erd er
zeer veel zorg aan het detail besteed.
Prachtig waren de tussenspelen voor hobo
en fagot, meesterlijke solo-prestaties van
Han de Vries en Brian Pollard.
Het vioolconcert van Hans Werner Hen
ze bleek een werkstuk te zijn van zeer
degelijke kwaliteit. De zeer virtuoos be
handelde solo-vioolpartij gaf Woligang
Schneiderhan alle kansen om zijn mees
terschap te bewijzen. De orkestpartij was
zeer kundig en effektief geïnstrumenteerd.
De vertolking van de 2e Symfonie van
Brahms was voor mij helaas een teleur
stelling. Claudio Abbado dirigeerde met
grote overgave en het was duidelijk waar
te nemen, dat hij een oprecht bewonde
raar van Brahms is. Maar deze jonge
dirigent uit het land van Ferrarj bleek
ook een snelheids-aanbidder te zijn. Het
resultaat was een gestroomlijnde uitvoe
ring, waarbij bijzonder vlot en soepel ge
schakeld werd, hetgeen in het Scherzo
overigens niet misplaatst was, maar de
razende vaart van het laatste deel ont
nam ons volkomen het uitzicht op de muzi
kale schoonheden. Het is bekend dat
Brahms bijzonder gesteld was op de Ita
liaan, maar ik denk niet dat hij gelukkig
zou zijn geweest met een dergelijke op
vatting van zijn muziek. Ik ben er echt
een beetje door geschokt, tenslotte is
Brahms in Haarlem niet de eerste de
beste hij was in 1880 erelid van de
Haarlemse Bachvereniging.
HET NATIONALE BALLET neemt
en dat is een Verheugend vërschijfiébl
de medewerking aan het Holland Festival
altijd bijzonder serieus. Niettemin is er
vorig jaar veel critiek geweest op de ma
nifestaties van overwegend romantische
inslag met vooraanstaande Russische so
listen. Misschien mede daarom of daar
door heeft directrice
Sonia Gaskell er dit-
keer naar gestreefd
een soort over
zicht van heden- C
daagse stromingen in f P
de danskunst samen
te stellen. Dinsdag
avond heeft van dat programma onder de
wat weidse titel „Choreografieën van Oost
en West" de première in de Amsterdamse
Stadsschouwburg plaats gehad. Over de
lange uitloop daarvan door de als verras
sing bedoelde bijdrage van de „pop"-
artiest Koert Stuyf heb ik reeds gisteren
bericht. Het grootste bezwaar daartegen
is eigenlijk alleen maar dit: het ontbreken
van alternatieve mogelijkheden, die blij
ven boeien, voor een voortzetting van de
als verouderd beschouwde traditie. Alles
wat er te zien was werd gekenmerkt door
landerigheid en gebrek aan vindingrijk
heid, waardoor men genoegen moest zien
te nemen met schier onophoudelijke her
halingen van aanlopen tot helemaal niets.
Daartegenover echter moet eerlijk wor
den toegegeven, dat er van de beloofde
pogingen tot openbaring van het heden
daagse met middelen van danskunst niet
veel terecht bleek te zijn gekomen Iets
werkelijk nieuws of actueels werd er niet
geboden. Het enige meesterwerk kenden
de doorgewinterde theaterbezoekers al
van enkele seizoenen geleden, toen de
Pools pantomimegroep van Henryk To-
maszewsky hier terecht veel opzien baar
de. Diens „Labyrinth" is een schitterend
toonbeeld van een bewegingsspel zonder
muziek. Een dergelijke autonome compo
sitie zonder muziek is als ballet vrijwel
ohdenkbaar. Deze „geometrische vormge
ving van ruimtelijke gedachten" met als
thema van abstracte dramatiek het con
flict tussen eenling en gemeenschap is
een wonder van constructief vermogen,
bijna barok te noemen als men let op de
geweldige spanningslijnen en effectieve
details. Met de plastisch wel zeer begaaf
de Toer van Schayk als „voorman" werd
er door de leden van het toch overwe
gend academisch getrainde ensemble een
suggestieve voorstelling van gegeven. De
plaatsing als openingsnummer was niet
erg gelukkig.
Er waren van Tomaszewsky nog twee
kortere bijdragen,namelijk „De aroom
en „Pit en bolster". Het is jammer, dat
men deze betrekkelijk korte werken niet
voor een later programma heeft bewaard.
Nu werd men te nadrukkelijk geconfron
teerd met de beperkingen van het genre
dat bovendien als zovele modernismen al
gauw ouderwets ging aandoen, in deze
gevallen door herinneringen aan het sur
realisme. Bovendien kreeg men de in
druk, dat het aandeel van de ontwerper
van dekors en kostuums, de met een
fenomenale fantasie gezegende Krzvstof
Pankiewicz, aan wie in de bovenfoyer
een interessante expositie was gewijd,
een indringende om niet te zegen over
heersende rol heeft gespeeld.
Van laatstgenoemde was ook nog de
aankleding van het werk van een andere
Pool, genaamd Conrad Drzewiecki, üit te
spreken als i.dzjeWietskie" bij benadering.
Deze choreograaf uit de kleine stad Poz-
nan verenigt in zijn persoon en de artistie
ke uitdrukking daarvan elementen van
een klassieke opleiding, acrobatische oefe
ning en Amerikaanse invloeden. Wat hij
in „Variations 4:4" deze titel wil niet
meer aangeven dan dat er vier paren bij
betrokken zijn heeft 'aten zien, houdt
een rijke belofte in. Tegen kleurig be
hangen staketsels op een overigens leeg
HILVERSUM I.
7.00 Nws. 7.10 Dagopening. 7.15 Lichte or
kestmuziek. 7.30 Nws 7.32 Radiokrant. 7.50
Lichte orkestmuziek. 8.00 Nws. 8.10 Gewijde
muziek. 8.30 Nws. 8.32 Vakantietips. 8.45
Lichte orkestmuziek. 9.00 Semi-klassieke
muziek. 9.35 Waterstanden. 9.40 Klassieke
gewijde muziek. 10.30 Morgendienst. 11.00
Lichte gram.muziek. 12.00 Lichte pianomu
ziek. 12.27 Meded. voor land- en tuinbouw.
12.30 Nws. 12.40 Actualiteiten. 12.50 Ballet
muziek. 13.45 Licht orgelspel. 14.05 Voor
dracht. 14.25 Operette. 15.05 Ronde van
Frankrijk. 15.10 Operette-aria's. 15.35 Semi-
klassieke muziek. 16.05 Ronde van Frank
rijk. 16.10 Voor oudere luisteraars. 17.30 Ne
derlandse militaire orkesten. 18.00 Semi-
klassieke en moderne muziek. 18.55 Praatje.
19.00 Nws. 19.10 Radiokrant. 19.30 Muzikaal
Spectrum. 20.00 Informaties voor vakantie
gangers. 22.25 Humanistisch Verbond. 22.30
Nws. 22.40 Oude madrigalen en moderne
orkestmuziek. 23.20 Radiorama. 23.55 Nws.
HILVERSUM II.
7.00 Nws. 7.23 Lichte gram.muziek. 7.55
Deze dag. 8.00 Nws. 8.10 Lichte gram.mu
ziek. 9.00 Klassieke muziek. 9.15 Klassiek
strijkkwintet. 9.45 Moderne liederen. 10.00
Lichte gram.muziek. 11.00 Nws. 11.02 Lied
jes. 11.30 Klassieke muziek. 11.55 Beurs. 12.00
Licht pianospel. 12.27 Meded. t.bv. land- en
tuinbouw. 12.30 Overheidsvoorlichting. 12.40
Sport. 13.00 Nws. 13.10 Actualiteiten. 13.30
Schakeringen: cultureel programma. 14.20
Slotakkoord. 14.50 Hou je aan je woord.
15.30 Thuis. 16.00 Nws. 16.02 Klassiek en
moderne muziek. 17.00 Voor de kinderen.
17.10 Muzikale aanwinsten. 17.45 Actualitei
ten. 18.00 Nws. 18.15 Amerika in termijnen.
18.20 Licht instrumèntaal kwartet. 18.30 Jazz
rondo. 18.55 Wimbledon. 19.00 Help. 19.30
Lezen en schrijven. 20.00 Nws. 20.05 Ge
woon anders. 20.30 Licht instrumentaal
kwartet. 20.45 Het waaien van de Geest.
21.00 Klassieke orkestwerken. 22.20 Ronde
van Frankrijk. 22.30 Nws. 22.40 Actualitei
ten. 22.55 Prettig weekend. 23.55 Nws.
HILVERSUM III.
9.00 Nws. 9.0 Actualiteiten. 9.05 Plaat maar
raak! 10.00 Nws. 10.0 Arbeidsvitaminen. 12.00
Nws. 12.02 Uit de buitenlandse pers. 12.05
Een uurtje Frans. 13.00 Nws. 13.02 Uit de
buitenlandse pers. 13.05 El pée. 14.00 Nws.
14.02 Uit de buitenlandse pers. 14.05 2 x
Top 10. 15.00 Nws. 15.02 Muziekkantjes.
16.00 Nws. 16.02 Oud Plaatwerk. 17.00 Nws.
17.0 Actualiteiten. 17.05 Party.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nws. 12.03 Muziek la carte. 12.40
Weerbericht. 12.48 Lichte muziek. 12.55 Bui
tenlands persoverzicht. 13.00 Nws. Aansl.
muzikaal programma met flitsen van de
Ronde van Frankrijk. 16.03 Beurs. 17.00 Nws.
17.15 Chansons. 17.27 Vioolmuziek. 17.45 Lie
deren. 18.00 Nws. 18.04 Voor de strijdkrach
ten. 18.29 Paardesport. 18.30 Voor automobi
listen en tips voor het weekendverkeer.
18.45 Sport. 18.52 Taalwenken. 18.55 Gram.-
plaat. 19.00 Nws. 19.30 Amusementsmuziek.
20.00 Klassieke muziek. 20.30 -Cabaret. 22.00
Nws.
VOOR DONDERDAG
NEDERLAND 1
Tussen 16.15-17.00 u. Ronde van Frank
rijk, 18.45 De Minimolen. 18.50 Journaal.
18.55 Reclame. 19.00 De Verrekijker. 19.10
Van gewest tot gewest. 19.30 Mensen in de
sport. 19.53 Toeristische tips. 19.56 Reclame.
20.00 Journaal. 20.16 Reclame. 20.20 Attentie.
20.50 Het zuidstation bestaat niet meer (tv-
spel). 22.00 Vioolrecital. 22.25 Gesprek op het
Waterlooplein. 22.45 Journaal.
NEDERLAND II
20.00 Nws. 20.01 Reclame. 20.05 Coronation
Street (film). 20.55 Documentaire over Hon
garije, Tsjechoslowakije en Polen. 21.45 Ach
ter het nws. 22.10 Reclame. 22.15 Journaal.
22.30 Documentaire over kerkmuz.
VOOR VRIJDAG
NEDERLAND I
15.30-16.15 uur Ronde van Frankrijk. 18.45
De Minimolen. 18.50 Journaal. 18.55 Recla
me. 19.00 Overzicht van de oernederlandse
scheepsbouwtradities. 19.30 Kolonel Hogan's
Helden, film. 19.56 Reclame. 20.00 Journaal.
20.16 Reclame. 20.20 AVRO's Televizier. 20.45
The Saint. TV-film. 21.35 Knokke Song Fes
tival '67. 22.35 Journaal.
NEDERLAND II
20.00 Nws. 20.01 Reclame. 20.05 Hazel, film.
20.30 De geschiedenis van ritmeester Schach
von Wuthenow. TV-spel. 21.50 Onze man in
Washington. 22.10 Reclame. 22.15 Journaal.
toneel met schijnwerpers terzijde probe
ren menselijke wezens verbindingen aan
te gaan. Er is geen anekdotische inhoud,
zodat iedere poging tot vertaling in woor
den moet falen, waarvoor men alleen
maar dankbaar kan zijn. Er is een won
derlijk mooi duet (uitgevoerd door Jessi
ca Folkerts en Ronald Snijders) en ver
der herinnert men zich de fascinerende
finale met ongekende verwikkelingen.
Deze choreografie wordt vertolkt op mu
ziek van Franciszek Wozniak (speciaal
hiervoor gecomponeerd, met frequent ge
bruik van slagwerk en getokkelde snaar
instrumenten) en daartussen in volstrek
te stilte. Men zal graag een nieuwe po
ging tot synthese van hem tegemoet zien.
Direct na de pauze kwam „Symohonie
concertante" op de gelijknamige mu
ziek van Frank Martin door Michel
Descombey, sinds kort directeur Van het
Parijse Operaballet, een aaneenschake
ling van clichés met bijbedachte symbo
liek over eenzaamheid in de menigte en
in de verliezende liefde. Een aanvaard
bare merkwaardigheid was het gebruik
van eep grote, tenslotte verpletterende
spiegel boven het toneel, welke verteke
nende verdubbeling een opmerkelijk on
derdeel vormde van het in eenvoud fraaie
decor van Bernard Daydé, die ook voor de
geraffineerde kostumering zorgde. Einfin,
Nederland 1. Het gewone programma
van de donderdag ook vanavond: de Ver
rekijker, het gewestelijk journaal, Mensen
in de sport en de toeristische tips. Na
het journaal gaat de NCRV verder met
Attentie, waarna een Nederlandse bewer
king van een Engels televisiespel op het
programma staat. Het is een Belgisch-
Nederlandse coproduktie, gemaakt in Ant
werpen en getiteld „Het Zuidstation be
staat niet meer" (Na trams to Lime Street).
Het thema is ,dat van de teleurstelling.
Drie zeelui komen na lange tijd terug in
de plaats van hun jeugdherinneringen. Ze
ontdekken, dat de stad niet meer zo is
als ze hadden verwacht. De tram rijdt
niet meer, oude vertrouwde plekjes zijn
verdwenen of zo veranderd, dat ze ze
nauwelijks herkennen. Ook in hun privé-
leven kennen de drie mannen teleurstel
lingen. In hun herinnering ware er fijne
contacten die blijken verdwenen. Waar
ze op hadden gehoopt een andere ver
houding tot hun vader of contact met een
vrouw blijkt een illusie geweest te zijn.
Cas Baas, de in België werkende Neder
landse toneelspeler-regisseur, heeft de
regie van dit stuk, waarin acteurs van
het Nederlandse Kamertoneel in Antwer
pen optreden. Onder regie van Jan Duive-
man speelt vervolgens de violist Thomas
Magyar vier werkjes van onder meer
Paganini en Kreisler, waarna Hans Baart-
mans zijn Close up regisseert: Rien van
Nunen (Toon Stiefbeen) wisselt van ge
dachten met een collega uit het echte leven:
een handelaar in lompen en metalen van
het Waterlooplein.
Vanavond om zeven uur zal in de kin
deruitzending „De Verrekijker" op het
eerste net een verfilmd bezoek aan het
Indianendorp van de Linnaeushof in Ben-
nebroek worden opgenomen, dat een in
druk geeft van de manier waarop deze
nieuwe vorm van kinderrecreatie func
tioneert.
Nederland 2. Coronation Street vult de
eerste vijftig minuten op het tweede net.
Kenneth Barlow wordt verliefd. Joe Makin-
son moet zijn avondje uit duur betalen
en Ena Sharpies ontdekt de televisie. Daar
na Achter het Nieuws, gevolgd door een
herhaling van de reeks documentaires, die
Milo Anstadt maakte over landen achter
het ijzeren gordijn. De samensteller heeft
zijn eerder uitgezonden programma's nog
eens bekeken en ze opnieuw gemonteerd.
Deze nieuwe versie van de reeks is on
langs ook tijdens het filmfestival in Praag
vertoond. De Tsjechische televisie gaat er
een selectie van uitzenden. Tot slot van
de avond nog een kerkelijke uitzending en
wel Meer stemmen in de Kerk. In de
katholieke kerk wordt gewerkt aan ver
nieuwing van de zang. Een aantal voor
beelden daarvan in dit programma. Ver
schillende koren verlenen hun medewer
king.
Liesbeth List. Chansonnière Lie^bqth Lisf
gaat naar Brazilië. Zij zal daar, op uit
nodiging van de Braziliaanse regering,
ons land vertegenwoordigen op het
tweede internationale chanson-festival,
dat van 19 tot 29 oktober in Rio de
Janeiro wordt gehouden. De uitnodiging
is een gevolg van bemoeienissen van
haar grammofoonplaten-maatschappij,
aldus onze Haagse correspondent.
tegenover al het ongerijmde dat eraan
vooraf was gegaan bevestigde deze pre
tentieuze suite in het verlengde van de
traditie, is als er geen nieuw genie als
Balanchine verschijnt.
Heel mooi, van een bijna wanhopige te
derheid, vond ik het duet „Aureool" van
de Zuidamerikaanse choreograaf Oscar
Araiz, een prachtige versmelting van ly
rische gymnastiek met de muziek van
Tomaso Albinoni, die helaas door het
Gelders Orkest onder leiding van André
Presser heel lelijk werd gespeeld. Callio
pe Veriieris (van geboorte een Griekse)
en Oscar Tartara realiseerden zeer ge
voelig de ondulaties van witte figuren in
een zee van licht.
DAAR de Rus Jantsjenko, die zich op
gegeven had als kandidaat voor het
zeventiende internationaal Orgelconcours,
verder niets meer van zich heeft laten
horen, is tijdig met goed gevolg uitgezien
naar een andere prijswerver. Deze, Hans
Martin Corrinth, organist van de Oster-
kirch in Hamburg-Bramfeld, opende
woensdagavond het deelnemersconcert,
waarop de vier kan-
li 1 k O dictaten naast een of
W V) L U meer werken naar
eigen keuze ieder
r een interpretatie zou-
f f 0 T 1 \l Ik V. ^en laten horen
"lil™ van het Bach-koraal
,,Herr Gott, nun
schleuss den Himmel auf". Corrinth be
gon met zijn keuzewerk: Preludium en
Fuga in e van Buxtehude. dankbare
orgelmuziek waarmee hij zijn vaardigheid
vermocht te tonen tegelijk met een duide
lijk inzicht betreffende de structuur van
het stuk. In het zeer vlot gespeelde Bach-
koraal misten wij echter een klare af-
lijning van de cantus firmus.
ANDRé ISOIR, de Fransman die ver
leden jaar de wisselprijs veroverde en
hem nu moet verdedigen tegen een Duit
ser, een Zwitser en een Hollander, gaf
van het koraal een al even vlotte ver
tolking, maar iets helderder en door
zichtiger, zodat de melodie beter te
volgen was. Verder speelde hij
Bach's Triosonate II (C kl.t.) in het
karakter dat in een kleinere ruimte stel
lig moet voldoen, doch in de weidse oude
St. Bavo de intieme concertante sfeer
moet misseh. Dit geldt vooral voor het
eerste deel (vivace), waarvan het lijnen
spel der beide manualen in het vlugge
tempo verwarrend klonk. De gefugeerde
finale kwam duidelijker uit de verf. In
het Largo verhield het thema in fluitre
gister zich goed tegen de drukkere te-
genlijn.
NICO VAN DEN HOOVEN, prijswin
naar van het nationale Improvisatiecon
cours te Bolsward en Prix d'Exellence
van het conservatorium te Utrecht, liet
het Bach-koraal horen in een kleur en
een tekening die de cantus firmus alle
recht liet wedervaren. Beheerst spel ia
twee koralen van Reger maakte ook een
treffende indruk; opvallend was in „See-
lenbrautigam" de fraaie contrastwerking
der register-dynamiek. Tenslotte intro
duceerde Van den Hooven een nieuwe
compositie van zijn leraar Cor Kee:
vijf korte stukjes onder de titel „Frazen";
avantgardekunst met als lichtpunt een
hier en daar opgangkomen van de „so-
niek" (om deze aangevochten term nu
ook maar eens te gebruiken), en zulks
met tamelijk vertrouwde middelen.
GUY BOVET gaf van het Bach-koraal
een licht getinte en vrij duidelijk te vol
gen interpretatie, die veel overeenkomst
vertoonde met die van zijn collega Isoir.
De reeds meermalen als interpreet en
improvisator bekroonde Geneefse orga
nist besloot het deelnemers-concert met
het briljante virtuosenstuk van Liszt over
de naam Bach. Het dreigde vals te
klinken na de echte Bach, maar we ga
ven er ons graag aan gewonnen om de
goed beheerste verklanking en de in de
compositie technisch niet te onderschat
ten verwerking van het kernmotief.
Al met al was dit introductieconcert
een veelbelovend voorproefje van de wed
strijd op vrijdagavond. Isoir zal zich
duchtig te weren hebben tegen zijn me
dekandidaten. Intussen zijn hedenavond
de drie juryleden aan de beurt om met
een uitgebreid programma, waarop van
ieder een improvisatie, zich aan het pu
bliek en de kandidaten voor te stellen.
