De wind kan niet lezen
HAAR JOURNAAL
EXPOSITIES OVER
SIERADEN EN DANSEN
^^ngestipt
RECHTER TIE EN HET ANDERE ZWAARD
POLLE, PELLI EN PINGO
RAMMETJE FOK
I iik'
Ons vervolgverhaal
Koken
Italië weer open
voor kalveren
uit Nederland
PANDA EN DE BOZE WARAPURI-DIAMANT
®;ft^Wmê fes»
MM I
op zon
De verpakking is
geen koelkast
ZATERDAG 8 JULI 1967
19
z
Een romantisch verhaal door Richard Mason
Huisvrouwen en
analfabetisme
Zeep uit de kraan
Kees Stip
Eén miljoen zesentwintig,.
A,
'SmwM «PP8
W&'V 1
88)
Hij scheen zich langzaam achter
waarts te bewegen, zijn benen vouw
den zich dubbel en hij viel onder
steboven. De wagen slingerde, toen
de Sikh het gaspedaal intrapte. We
begonnen wild de andere kant uit te
manoeuvreren en zwaaiden zigzag
over de weg, en tegelijkertijd klonk
het dodelijk geknetter van een ma
chinegeweer. De voorruit werd ver
nield en het stuurwiel draaide rond
in de handen van de Sikh. Toen hel
de de wagen naar achteren, over
de wegrand en ik dacht, dat we al
lemaal in het ravijn zouden storten.
Ik hoopte het, want de klap zou in
enkele ogenblikken voorbij zijn.
Maar de voorwielen bleven aan de
weg hangen. De motor pruttelde en
sloeg af en we bleven staan zoals
we stonden. Onmiddellijk kwamen er
kleine kaki gestalten met geweren
en bajonetten op ons toegerend. Mijn
eigen revolver was op de vloer van
de wagen gevallen. Ik zocht er met
één hand blindelings naar, maar ik
wist dat het te laat was. De majoor
vuurde in het wilde weg één schot
af. Toen zagen we een dozijn flik
kerende lemmeten, die dreigend door
de ramen werden gestoken, en even
veel wazige gezichten.
Ik verwachtte niet anders dan dat
ik het staal in mijn lichaam zou
krijgen, maar toen ik was uitgestapt
en op de helling stond, was het al
leen maar de kolf van een geweer,
die me tegen het voorhoofd trof, ik
veronderstel als een soort van waar-
schuwingssaluut, had genoeg om mij
een ogenblik te versuffen. Toen ik
bij mijn positieven kwam en weer
helder genoeg van hoofd was om
alles in me op te nemen, zag ik dat
de Jappen bezig waren, de wagen
op de weg te duwen. Een van hen,
een soldaat, stond vlak bij me met
een bajonet. Ik bewoog een hand en
dadelijk schudde hij dreigend met
de bajonet. Zijn ogen schitterden vu
rig en zijn tanden waren half ont
bloot. Hij zag er ruw en gezet uit,
evenals de boerentypes, die ik in het
fort van Caspore had gezien, maar
zijn gelaatsuitdrukking toonde niets
van de vrij aandoenlijke, glim
lachende filosoof, omdat hij hier de
macht in handen had. Hij keek
grimmig en was op zijn hoede, be
reid om toe te steken als het zijn
plicht was.
Er was één officier onder hen.
Toen hij klaar was met zijn instruc
ties voor het blokkeren van de weg
met de auto, gaf hij twee soldaten
bevel ons weg te leiden. We werden
alle drie bij elkander geduwd en de
bajonetten werden in onze rug ge
zet om ons te wijzen, welke weg
we moesten inslaan. We liepen de
steile berm op en de wildernis in. Er
was een pad door het dichte struik
gewas en we volgden het achter el
kander, de majoor voorop met lang
zame, slepende tred. Hij liet het
hoofd hangen van louter uitputting
en schrik. Nu en dan keek hij over
zijn schouder naar me en ik merkte
op, dat zijn gezicht oneindig meer
verwilderd stond dan twintig minu
ten tevoren. Hij zag er uit als een
veroordeelde, die zich naar het scha
vot sleept. Ik zei met gedempte
stem tegen hem:
„Dit is het einde nog niet".
Hij keek vermoeid achterom en
gromde, en een van de soldaten
schreeuwde ons in blakende dienst
ijver toe, dat we vlugger moesten
opschieten. Maar ik kon horen, hoe
die twee enkele meters achter ons te
gen elkander praatten, al kon ik al
leen maar wat brokstukken opvan
gen. Hoewel ze deden, alsof ze een
soldateske toon aansloegen, wist ik,
dat ze een en al opwinding waren.
„Het zijn waarschijnlijk hoge of
ficieren, als ze in zo'n wagen rijden",
zei de een.
„Als dat zo is, zullen we zeker ge
prezen worden".
„Wie heeft het eerste schot ge
lost?"
„Kusano".
„Zou je niet willen dat jij 't was?"
„Het zou mooi zijn als we zo'n
prachtig schot konden lossen,
maar.maar.
„Misschien moeten we wel schie
ten, als ze proberen te ontvluchten".
„Maar ze hebben ze liever levend.
„Ik zou graag iets van ze hebben
een souvenir".
„En ik zou graag de hoed van die
Indiër willen hebben".
Enkele minuten later werden ze
koelbloediger. Een van hen porde de
Sikh met de bajonet in zijn rug,
ogenschijnlijk om hem tot spoed aan
te manen, maar ik geloof dat hij het
alleen deed om te zien wat er zou
gebeuren en omdat ze vonden dat
ze zich wat agressief moesten to
nen. In plaats van zijn schreden te
verhaasten, bleef de Sikh midden op
het pad staan.
Hij keerde zich met een ruk naar
hem om en liet een scheldwoord in
het Hindoestani horen. De soldaat
achter hem sprong opzij en richtte
zijn bajonet op hem, terwijl hij hem
kwaadaardig beloerde.
Hij begon in het Japans te roe
pen: „Vooruit loop wat vlugger!"
maar de Sikh bleef trots en volstrekt
niet onder de inclruk staan. Ik was
bang dat er moeilijkheden zouden ko
men en daarom zei ik tegen de sol
daten:
„Het was niet nodig, hem aan te
raken".
Het feit dat ik Japans sprak, over
blufte hen volkomen. Ze staarden me
verbijsterd aan.
„Spreekt u Japans?"
„Een beetje".
„Spreken de andere twee het ook?"
„Nee".
„Zeg tegen de Indiër, dat hij moet
doorlopen".
Ik zei het hem en we trokken weer
verder, maar deze keer liep ik vlak
voor de Japanners, omdat ik met hen
wilde praten.
„Het was heel slim, ons op die ma
nier op de weg te pakken te nemen",
zei ik.
„Er wordt geen vervoer meer door
gelaten".
„En wat hopen jullie nu te doen?"
„De Japanezen gaan Imphal ver
overen".
„Hoe weet u dat?"
„Dat is ons gezegd".
„En wat gaan jullie met ons
doen?"
„We brengen u naar het hoofd-
cwartier en verder weten we niet wat
er met u gebeuren zal".
(Wordt vervolgd.)
In de vakantietijd komt men er eer
der toe eens tentoonstellingen in ande
re plaatsen te bezoeken. In Rotterdam
en Leiden worden deze week exposities
geopend die voor de vrouw ook inte
ressant zijn.
Het Rotterdams Museum Boymans -
van Beuningen aan de Mathenesserlaan
18-20 brengt een tentoonstelling van
„Moderne Sieraden" door schilders en
beeldhouwers. De Tuinzaal van het mu
seum staat tot en met 13 augustus open
voor werken van ondermeer Arp, Berro-
cal, Calder, Consagra, Dali, Duhuffet,
Ernst, Fontana, Giacometti, Gonzalez,
Hartung, Jacobsen, Landuyt, Lichten-
stein, Lipchitz, Mastroianni, Mirko, Ne-
le, Nevelson, Penalba, Picasso, A. en
G. Pomodoro en Tajiri.
De tentoonstelling kwam tot stand in
samenwerking met het Museum of Mo
dern Art in New York en het Hessi-
sche Landesmuseum in Darmstadt.
De openingstijden van het museum zijn
maandag tot en met zaterdag van tien
tot vijf uur, zr.ndag van elf tot. vijf
uur en woensdagavond van half acht
tot tien uur.
Het Stedelijk Museum De Lakenhal in
Leiden opent vrijdag 7 juli de exposi
tie „Dansen toen en nu". Deze ten
toonstelling wordt gepresenteerd in het
kader van het zesde Internationaal
Volksdansfestival dat de Nederlandse
Volksdansvereniging „Nevo" houdt en
duurt tot en met 6 augustus.
Er zijn weergaven te zien van dansen
Een zonnekoker die bij helder zonlicht
twee liter water in 22 minuten aan de
kook brengt, is ontwikkeld door het
Nationaal Natuurkundig Laboratorium
van Israel. Het apparaat bestaat uit
twaalf holle spiegels met een doorsnee
van dertig centimeter op een ijzeren
frame. De spiegels weerkaatsen het
zonlicht tegen de bodem van de kook
pan. Het instrument kost tien tot twaalf
dollar en kan gemakkelijk worden op
geborgen in opgevouwen toestand. Het
toestel is al beproefd in de Negev-woes-
tijn.
„Help de analfabeet-huisvrouw" is de
titel van een gids voor het tot stand
brengen van klasjes voor vrouwelijke
analfabeten in de Verenigde Staten. De
gids is uitgekomen dankzij het natio
naal bestuur van de Christelijke Jonge
Vrouwen Associatie in Amerika.
De gids wijst erop dat ongeveer één
op de elf personen van 25 jaar en ouder
in Amerika minder dan vijf jaar naar
school is geweest en waarschijnlijk niet
in staat is zelfs verkeerstekens en een
voudige instructies te lezen.
Het boekje geeft tips voor het opsporen
van verborgen analfabetisme en voor
het aantrekken van vrijwillige onder
wijskrachten. In vier grote steden zijn
al proefprojecten uitgevoerd.
uit oude en huidige tijden, van verre
en nabije landen. Een wereld van be
weging is vastgelegd in werken van
beeldende kunst, in woord en dans-
schrift. Er zijn foto's en kostuums over
ritueel, magie en strijd. De Lakenhal
is open van tien tot vijf uur, zondag
van één tot vijf uur, de toegang tot de
expositie is gratis.
ONDER DE OVERVLOED aan le
vensmiddelen in de supermarket zijn
heel wat voorverpakte en verpakte
produkten. Voor het verpakken ge
bruikt men in hoofdzaak plastic en
cellofaan. Deze verpakkingsmiddelen
mogen niet schadelijk zijn voor de ge
zondheid. Van hogerhand zijn de ei
sen voorgeschreven, waaraan ze moe
ten voldoen. Deze eisen'zijn o.a. vast
gelegd in het algemeen besluit van
de warenwet.
Zo wordt bijvoorbeeld voor vers
waren en kaas worden verpakt in
vlees een folie gebruikt, die zeer sterk
zuurstofdoorlatend is. Gesneden vlees
een plasticsoort, die luchtledig gezo
gen kan worden.
Veel mensen denken dat de plastic-
of cellofaanverpakking een garantie is
voor een blijvend vers produkt. Dat
is beslist niet zo! Ze biedt hoogstens
bescherming tegen bacteriën en stof
van buitenaf; tegen licht en uitdro
ging. Ze maakt het o.a. ook mogelijk
een product in een bepaald gas, bij
voorbeeld stikstof te verpakken.
DE VERPAKKING KAN echter
niet voorkomen, dat de bacteriën, die
in het voedingsmiddel aanwezig zijn,
zich vermenigvuldigen. De verpakking
maakt het produkt dus niet houdbaar.
Alleen koeling stelt paal en perk aan
de vermenigvuldiging van de bacteri
ën en alleen verhitting kan ze doden.
De eisen, waaraan een verpakkings
middel voor een bepaald produkt moet
voldoen, maken natuurlijk, dat u het
naderhand maar niet zonder meer
voor andere produkten kunt gebrui
ken. Bent u zuinig met oude verpak
kingen, bedenk dan dat u in dat plas
tic of cellofaan alleen hetzelfde pro
dukt als er oorspronkelijk inzat kunt
verpakken. Uw goede bedoelingen zou
den weieens averechts kunnen uitko
men en het levensmiddel zou op z'n
best smaak en reuk verloren hebben,
maar misschien bovendien bedorven
zijn.
Aluminiumfolie is ook een van die
verpakkingsmiddelen waaraan grote
kwaliteiten voor het bewaren van
snelbedervende produktan worden toe
geschreven. Maar ook voor produkten
in aluminiumfolie geldt: alleen koeling
maakt het bewaren voor korte tijd
mogelijk.
Aluminiumfolie scheurt gemakkelijk
en kan daardoor bij een herhaald ge
bruik wel eens onvoldoende afsluiten.
Dat daardoor zelfs met koeling de
kwaliteit en versheid van het produkt
verloren gaat, spreekt vanzelf.
Dit meisje in badpak is Minou Drouet,
eens een Frans wonderkind dat op zeer
jeugdige leeftijd gedichten schreef.
Over die gedichten was destijds heel
wat te doen, men beweerde dat de
pleegmoeder van Minou de eigenlijke
dichteres was. Maar Minou is volwas
sen geworden, zij werkt in een zieken
huis, zingt liedjes bij een gitaar en
heeft nu meegedaan als mannequin
aan een badpakkenshow. Het bijzon
dere van de badpakken is dat zij
slechts vijf gram wegen en in drie
minuten droog zijn.
Een douce-installatie die behalve
heet en koud water ook, door een af
zonderlijke leiding, vloeibare zeep ver
strekt wanneer men een derde kraan
die op het buizenstelsel is gemon
teerd, opendraait, is het nieuwste op
het gebied van douchecel-voorzienin
gen.
Wie er last van heeft, dat bij het
douchen water over de rand van de
douchebak spat door de beweging van
het losse gordijn, kan zich nu een
douchegordijn aanschaffen dat in feite
een vouwwand is en dat de ruimte
afsluit. Het bestaat uit een aluminium
raam, bespannen met kunststof, dat
boven en beneden over de rand van
het bad over ëen roede loopt en als
een jaloezie in elkaar "kan worden ge
schoven.
Papieren badhanddoeken hand
doeken van cellulose en kunstvezel
zijn nu ook al zo vervolmaakt dat ze
gewassen kunnen worden. In Ameri
kaanse hotels worden ze evenwel na
gebruik weggegooid, omdat het veel te
duur is ze te laten wassen.
De KLM is boven jan. Met de winst
van de laatste twee jaren is een tekort
van 152 miljoen gulden weggewerkt.
Het bedrijf beschikt nu zelfs over een
kapitaaltje, groot genoeg om er een
klein luchtvaartonderneminkje mee te
beginnen. De blauwgestreepte staart
vlakken die voor kort nog als schuld
bekentenissen langs het zwerk zwier
den, hebben weer het karakter gekre
gen van verzilverde reischeques. Langs
alle hemelsbreedten trekt Nederland
weer een credietwaardig gezicht.
Er zijn duizend sterke verhalen die
aantonen hoezeer ons nationaal gezicht
afhankelijk is van onze nationale lucht
vaartmaatschappij. Omdat u ze alle
maal kent, geef ik u hier verhaal nr.
1001. Het begint in een nacht waarin
een ondernemend landgenoot in het
oerwoud verdwaalde en terechtkwam
tussen regelrechte wilden. De kookpot
stond daar bij wijze van spreken nog in
volle bloei en als er gesproken werd
van soep uit een pakje werd er een
troepenpakje bedoeld. De kok was dan
ook snel ter plaatse om de gast te
keuren. Hij werd voorlopig afgekeurd
en kreeg dagelijks voedzame maaltij
den met veel kruiden voorgezet, die
hem echter niet smaakten. Intussen
deed hij zijn uiterste best duidelijk te
maken dat hij behoorde tot een natie
die van oudsher met spiegeltjes en kra
len zeer veel had bijgedragen aan de
cultuur van primitieve volken. Met de
verf waarmee zijn gastheren zich be
schilderden slaagde hij erin de leeuw
uit het Nederlandse wapen af te beel
den, waarop hij dadelijk eer. escorte
jagers meekreeg om zo'n beest te ver
schalken. Waarschijnlijk dachten ze
dat een dier dat zichzelf de lippen af
likt wel bijzonder lekker moest zijn.
De expeditie mislukte echter en de
kookput pruttelde reeds, toen onze
kunstenaar voor de dag kwam met
een in blauwe tinten geschilderd em
bleem van de KLM. Dadelijk trad er
een man naar voren die een opgewon
den betoog begon, waarop zijn stam
genoten zich tegelijkertijd op de over
al rondkakelende kippen stortten. Het
bleek dat deze bevoorrechte eenmaal
met de KLM had gevlogen en daarbij
zo'n smakelijk toebereide kip had ge
geten, dat hij jarenlang vergeefs naar
het recept had gezocht. De Nederlan
der verschafte het hem door de kook
pot leeg te laten gooien en de kippen
aan het spit te braden. Hij kwam kip
lekker thuis.
Ik boekstaaf dit als hulde aan de
maatschappij die zoveel heeft bijgedra
gen aan het batig saldo van de Neder
landse naam. Zelfs met een nadelig
saldo van 152 miljoen.
Naar uit Rome is vernomen, heeft de
Italiaanse minsterie van volksgezondheid
officieël bekendgemaakt, dat Italië weer
open is "voor de invoer van kalveren en
kalfsvlees uit Nederland.
temberg) naar huis vertrokken met één
lege plaats: de 53-jarige C. M. van Beeck
uit Moergestel is sinds woensdag spoor
loos verdwenen. De politie heeft hem niet
kunnen vinden. Een andere reiziger, de
65-jarige Th. Heynen uit Geldrop, die men
sinds dinsdag niet meer had gezien, werd
donderdag in Grötzingen ontdekt.
12. Aal de Glibber was helemaal niet te spreken
over de domheden van zijn makker en het duurde
ook niet lang of er ontstond een meningsverschil in
d* struiken waar ze zich verstopt hadden. „Hoe aar
dig toch", sprak Jollipop, die Panda hielp met het
verwisselen van een lekke band. „Daar is een natuur
gebeuren! Ongetwijfeld een hert, dat van de blaadjes
knabbelt of een wild zwijn dat zich wast „Denk
je?" vroeg Panda twijfelend. „Ik hoop dat het geen
dolle olifant is, die op ons loert. Maar gelukkig is
de lekke band al verwisseld. We kunnen weer verder
rijden Jollipop!" Ze stapten in en al spoedig had de
auto de plaats des onheils ver achter zich gelaten.
„Ik dacht dat ik iets hoorde wegrijden!" zei Aal tussen
enkele klappen door. „Stop eens even met dat ge
timmer op m'n hoofd Ja zie je wel! Ze zijn
er vandoor! En onze Warapuri-diamant ligt nog steeds
achterin die kar! We moeten ze achterna! Kom mee!"
feew MILJOEN VUFEWTVylMTIó,
NOU, DAT IS TOCH PRACHTIG.' DAT IS
BESLIST EEN WERELDRECORD!
NEE HOOR, IK HEB MAAR 26 KEER
GESPRONGEN - IK 8E6IN ALTIJD BIJ EEN
MILJOEN, DAT KLINKT BETER
23. Tsjiao Tai is Hoe Ta-ma naar bui
ten gevolgd om het uit te knokken. Een
paar nieuwsgierigen leunen afwachtend
.egen de stadsmuur. In deze achterbuurt
is een vechtpartij een goedkoop en geliefd
vermaak. Tsjiao Tai begrijpt dat het erop
of eronder is. Hoe Ta-ma is even groot als
hij, maar zwaarder. Hij ziet er naar uit
dat hij heel wat robbertjes gevochten
zeeft en 'n geducht tegenstander is. Tsjiao
Tai begint met een hevige slag naar Hoe's
kaak, die Hoe echter, dopr snel te zwen
ken, op zijn schouder weet op te vangen.
Hoe reageert met een keiharde elleboog
stoot, die Tsjiao Tai pijnlijk in zijn maag
streek treft. Dan grijpt hij hem vast om
zijn middel. Nu is het oppassen. Als het
om worstelen gaat, zou Hoe wel eens de
sterkste kunnen blijken, zijn groter
lichaamsgewicht werkt in zijn voordeel.
Onverhoeds geeft Tsjiao Tai zijn tegen
stander een formidabele dreun op het lin
keroog, dat meteen dicht zit. Hoe moet
loslaten. Beide mannen ademen zwaar.
Nog voor Tsjiao Tai een nieuwe uitval
kan doen, treft de vuist van Hoe hem ah
een moker op zijn borst. De slag is heel
hard aangekomen en Tsjiao Tai wankelt
achteruit. Plotseling begrijpt hij dat hier
zijn kans ligt. Hij doet of hij al uitgescha
keld is. Nu zal Hoe zich blootgeven.
876. Karo en Tutu gaven elkaar een
knipoogje. Ze begrepen wel, dat Bram er
een bedoeling mee had om de boeven te
vertellen, dat hij een kist met gouden
kazen aan een jonk had afgeleverd. En
het werd hun duidelijker, toen Bram er
aan toevoegde: „De naam van die jonk
ken ik niet, maar ik kan de schuit wel
aanwijzen".
„Dan gaan we er heen, als het don
ker is", zeiden de anderen en dat was
precies, wat Bram wilde. Want buiten zou
hij meer kans krijgen om te ontsnappen
dan hier in het waarzegsterstentje.
Zwaar viel de nacht over de haven,
waar de eigenaardig gevormde jonken
dobberend op nieuwe opdrachten wacht
ten.
Over de steiger slopen donkere gestal
ten: Bram en de boeven, die in de duis
ternis nauwelijks zichtbaar waren.
„Wijs nu de schuit maar aan", klonk
het Bram tegemoet. En dat bracht hem
in een moeilijke positie! Het hele ver
haaltje had hij immers maar verzonnen.
