Het huwelijktussen homofielen
Bisdom Rotterdam: „De intentie van
de kerkdienst was ons onbekend"
Betrokkenen: Geestelijken
waren tevoren ingelicht
Afzet van groente verliep
vrij gunstig in Beverwijk
Eén kruis voor tien Vietnam-doden
Beetsterzwaag ziet vandaag de
laatste
kruistocht
i
Dit weekeinde
goedkope
bloemen
TAXI BESTELLEN. DAN
16200 BELLEN
C.J. RADEMAKERS
Sla werd
opeens duur
Prijs aardbeien in
stijgende lijn
VOOR EEN
BETER MEUBEL
Voor de POLITIERECHTER
ZATERDAG 8 JULI 196 7
(Van onze speciale verslaggever)
DEN HAAG. In de kleine kapel van een Rotterdamse
broederschool zitten stil acht mensen. Achter het eenvoudige
houten altaar leest een jonge kapelaan de mis, zijn gezicht
naar de acht zwijgenden gekeerd Twee jonge mannen bezetten
de voorste bank van het kerkje. Af en toe kijken ze even naar
elkaar, dan weer staren ze stil voor zich uit. Na het hoogte
punt van de dienst, de consecratie, haalt een van beiden twee
bewerkte gouden ringen uit zijn zak en overhandigt er een
van aan zijn partner. Aarzelend steken zij elkaar de rechter
hand toe en schuiven de ring behoedzaam aan de ringvinger.
Een kort gebed en de mis gaat verder.
Bisdom ontkende
Bisdom wist alles
Absurdzegt C.O.C.
Bisdom bleef
ontkennen
Reclamestunt
ZATERDAG VRIJ MEUBELKIJKEN
er zijn zóveel aparte
geschenken in de
stoutenbeek
Huisvredebreuk
Radio gestolen
Trouwauto's
Toerritten
Zittend Ziekepvervoer
Dit verhaal is opgeborgen in een plastic
mapje met een ingeplakte foto-reportage
over de kerkelijke bevestiging van een
vriendschap tussen twee homofiele jon
gens. Het mapje ligt nu weer in de kluis
van een flat aan de Rotterdamse Gijsing-
straat, waar de „perschef" woont van de
26-jarige Brabander H.R. en de 24-jarige
Belg J. M., sinds vorige week maandag
een homofiel „echtpaar".
Die „perschef" is nodig geworden, toen
het bericht van de verbintenis op de voor
pagina's van vrijwel alle Nederlandse
kranten stond, toen journalisten uit bin
nen- en buitenland belangstelling toonden
voor het verhaal van de twee mannen en
toen uit Duitsland een bod werd gedaan op
de foto-reportage welke van de inzegening
gemaakt is.
Het bisdom Rotterdam raakte ervan in
lichte paniek, zo zelfs, dat men de bis
schoppelijke woordvoerder aanvankelijk
openlijk liet ontkennen, dat een dergelij
ke plechtigheid had plaatsgehad. Later
moest men op die verklaring terugkomen.
Maar het bisdom distantieerde zich na
drukkelijk van het geval.
Sindsdien kent de woordvoerder van het
bisdom H. Schilte, de formule om tegen te
spreken, dat het bisdom van het huwelijk
op de hoogte was uit het hoofd. Hij weet
bovendien pertinent, dat ook de kapelaan
die de mis leidde van de verbintenis niets
wist. Voordat de heer Schilte dat laatste
verklaart, heeft hij al een bijzonder belang
rijke stap gezet: hij heeft de betrokken
kapelaan plotseling en voor onbepaalde
tijd met vakantie gestuurd.
Aan de andere ooggetuige, parochie-pas
toor Stoelinga, wordt het zwijgen opge
legd. Hij verwijst iedereen naar het tele
foonnummer van de heer Schilte. Deze
licht de pers uitvoerig over het geval in.
Het zijn inlichtingen, die een aantal ka
tholieke bladen nopen tot koppen als:
„Priesters mislei^'- Een duidelijke stel-
lingname.
Het „echtpaar" eigenaar van de „Wel
come Bar", is over die „subjectiviteit"
zeer boos. De deur van de bar blijft
voor persvertegenwoordigers hermetisch
gesloten. Een Engelse journalist, die
voor de affaire uit Londen is overgevlo
gen en van zijn redactie de opdracht
heeft het verhaal tegen elke prijs te ko
pen, wordt botweg de deur uitgezet.
In een exclusief interview waren de
heren echter bereid mij hun relaas te
doen.
Vraag: „Hoe en wanneer hebt u de
geestelijken van de parochie op de hoog
te gesteld van uw voorgenomen „huwe
lijk?"
H. R.: „Op donderdag 22 juni hebben
wij pastoor Stoelinga verzocht de daarop
volgende maandag een mis op te dragen
ter intentie van de verjaardag van moe
der, de opening van onze bar en het af
smeken van Gods zegen over onze belof
te van trouw aan elkaar. De pastoor is
toen tevens op de hoogte gebracht van
het feit, dat dat laatste een homofiele
verbintenis was. Hij heeft geen bezwaar
gemaakt tegen het uitwisselen van rin
gen tijdens de mis".
Vraag: „Waarom kon de mis in de Abt-
kerk niet doorgaan?"
H. R.: „Pastoor Stoelinga werd later
verschillende malen opgebeld door men
sen die dingen zeiden als: „Door jouw
handen willen we nooit meer een mis zien
opgedragen als je je voor zulke dingen
leent".
J.M.: „De pastoor heeft naar aanleiding
van dergelijke telefoontjes toen het bis
dom ingelicht en het advies gekregen de
plechtigheid niet te laten doorgaan, een
bewijs dat men bang was voor de gevol
gen van ons plan en een bewijs dat men
ook dat plan kende."
Vraag: „Hebt u later nog contact gehad
met functionarissen van het bisdom?"
J.M.: „Ja, op zondag 25 juni hebben wij
nog gesproken met autoriteiten van het
bisdom om te proberen alsnog toestem
ming te verkrijgen. Dat is gelukt, maar
de plechtigheid moest toen plaatshebben
in de kapel van de broederschool. Weer
een bewijs, dat men van onze plannen op
de hoogte was. Want als wij uitsluitend
een mis hadden willen opdragen voor
moeder of voor onze zaak, dan had dat
best in de Abtkerk gekund. Daar had nie
mand zich aan gestoten.
Vraag: „Hebben er stoelen op het al
taar gestaan?"
H.R.: „Nee, om tactische redenen had
de pastoor daar bezwaar tegen. Wij heb
ben ons daarbij neergelegd."
Vraag: „Wie waren bij de plechtigheid
aanwezig?"
J.M.: „Mijn moeder, zijn moeder, een
bevriend echtpaar en twee vrienden. Zij
waren allen op de hoogte van onze „be
vestiging". Mijn moeder heeft er zelfs
toestemming voor gegeven." De moeder
wordt uit een andere kamer van de Rot
terdamse flat geroepen om dit feit te be
vestigen. Zij doet dat in een Antwerpse
woordenvloed.
de mis opdroeg, van uw bevestiging op
de hoogte?
H. R.: „Volledig. Hij heeft tijdens de
mis nota bene een bijzonder sympathieke
toespraak gehouden over onze vriend
schap. Zijn preek heeft die dag voor ons
tot een onvergetelijke gemaakt".
Vraag: „Heeft u tijdens de mis uw rin
gen gewisseld?"
J. M.: „Even na de consecratie heb
ben wij onze ringen gewisseld. We heb
ben het meest geschikte moment daar
voor in overleg met de kapelaan vastge
steld. Hij heeft ons na de consecratie
van een altaar af het teken gegeven dat
wij met de ringen-ceremonie konden be
ginnen."
Vraag: „Waarom hebt u foto's laten
maken in de kerk?"
J. M.: „Als herinnering. Dat doet men
per slot van rekening bij een normaal
huwelijk ook."
Vraag: „Hebben buitenlandse bladen
een bod op die foto-reportage gedaan?"
H.R.: „Ja, we hebben aanbiedingen uit
Frankrijk, Engeland, Duitsland en Ne
derland voor bedragen met meer dan
drie nullen."
Vraag: „Waren die aanbiedingen er al
voordat u de inzegeningsplechtigheid ging
regelen?"
J.M.: „Nee, we hebben geen publici
teitsstunt willen uithalen. We hebben het
niet gedaan om er geld aan te verdie
nen. We zullen de foto's dan ook per se
niet verkopen. De negatieven zijn al on
middellijk na opname verbrand. We heb
ben nog maar één serie: die in ons eigen
album".
Vraag: „De voorzitter van het C.O.C.
(Vereniging voor Homosexuelen), de heer
B. Premsela, noemt het verwisselen van
ringen absurd."
J.M.: „Het is ook absurd, tenzij een
juiste intentie aanwezig is. Wij hadden
behoefte onze vriendschap voor God te
bezegelen en we zijn bereid aan alle
consequenties daaraan verbonden te vol
doen."
Vraag: „Waarom hebt u het C.O.C. niet
tevoren van uw plannen verteld?
J.M.: „Het is een zaak waar het C.O.C.
niets mee te maken heeft. Wij zijn lid
van het C.O.C., maar je bent toch ook
geen rekening verschuldigd aan de voet
balvereniging waar je lid van bent?".
H.R.„Nee, het C.O.C. is alleen maar
jaloers omdat ons nu iets is gelukt waar
zij al een hele tijd voor vechten".
Het bisdom Rotterdam, niet in het minst
uit het veld geslagen door de verstrekte
gegevens van de twee mannen, blijft per
tinent iedere voorafgaande kennis van de
zaak ontkennen.
Woordvoerder Schilte: „Er is feitelijk
niets gebeurd. Een priester heeft een mis
opgedragen voor verschillende intenties.
Hij is gewoon van het standpunt uitge
gaan dat voor ieder mens een mis opge
dragen kan worden. Dat er foto's zijn ge
nomen en ringen uitgewisseld is iets, dat
de kapelaan niet geweten heeft". „Hij is
er gewoon ingetuind", zegt de heer Schil
te. De plotselinge vakantie van kapelaan
Omtzigt verklaart hij als volgt: „Die man
is zo geschrokken van alle publiciteit, hij
is er helemaal hodeldebodel van". „Het
bisdom beschouwt het als een pure re
clamestunt" zegt hij.
Dat is ook de mening van het C.O.C.,
dat zich nogmaals duidelijk van de hele
affaire distantieert. Voorzitter Premsela
zegt: „Het wisselen van ringen is bij ons
een zeer ongebruikelijke zaak. In intieme
kring komt het een enkele maal voor.
Maar wat in Rotterdam is gebeurd vind
ik een niet houdbare reclamestunt".
Of het sluiten van dit „huwelijk" de
C.O.C. schade zal doen betwijfelt hij: „Ik
geloof, dat men in Nederland wel onder
scheid weet te maken tussen dit soort
figuren en anderen. De mensen denken
natuurlijk wel weer: „Moet dat nou?"
Wat dat betreft bestaat het gevaar inder
daad dat men ons wel erg lichtvaardig
over één kam gaat scheren. Het is niet
te hopen dat dat gebeurt".
ADVERTENTIE
V
Kennomerlaan 38. IJmmdei
•ZO APART,..
Drie jongelui uit Beverwijk, 18 en 19
jaar oud, zijn vrijdagmorgen door de po
litierechter in Haarlem veroordeeld tot en
kele maanden gevangenisstraf, waarbij
hun tevens werd verboden gedurende hun
proeftijd van drie jaar auto's te kopen.
Het drietal had zich in hun woonplaats
schuldig gemaakt aan diefstal van vier
autowielen met banden, twee ruitenwis
sers en enkele wieldoppen. Bovendien
hadden zij verscheidene malen uit auto's
benzine gestolen. Dit alles was gebeurd
tussen 27 mei en 4 juni.
De officier van justitie noemde de kna-
Ondanks het warme weer had de
groentenafzet deze week in Beverwijk een
vrij gunstig verloop, waarbij vooral in het
laatst der week de sla duur werd: tot
24 cent per krop. De mindere kwaliteit
werd verkocht vanaf 5 cent per stuk. An
dijvie had in het begin nog wel even
(Van onze correspondent)
GRONINGEN. „Afschuwelijk, die do
denboekhouding elke week", zegt de heer
A. Pebesma uit Beetsterzwaag. Hij
is één van de organisatoren van de vier
demonstratieve „kruistochten" tegen de
oorlog in Vietnam in dit zeer landelijke
hoofddorp van de Friese gemeente Opster-
land. Op drie achtereenvolgende zaterda
gen is zo'n optocht gehouden. Stille toch
ten zonder spandoeken of leuzen, maar met
houten kruisen: één voor elke tien doden
in Vietnam. In telkens weer anders ge
kleurde pamfletten worden daarbijdan nog
de totaalcijfers bekend gemaakt. Vandaag
wordt de laatste en vierde tocht gehou
den. Het aantal demonstranten bedroeg de
vorige drie keren vijftig a zeventig.
„Het is toch verschrikkelijk dat er hier
niet meer mensen kunnen worden gevon
den om de slachtoffers van de oorlog in
Vietnam te begraven. Zelfs niet als dat
met tien tegelijk gebeurt. Daarom wor
den de kruisen waarvoor geen dragers be
schikbaar zijn, demonstratief op een wa
gen meegevoerd. Zo van: voor deze do
den is niemand gevonden om ze te be
graven".
Andries Pebesma (31), cursusleider bij
de Stichting Vormingscentrum Arbeiders
gemeenschap der Woodbroekers te Korte-
hemmen, van huis uit onderwijzer; dienst
weigeraar, lid van de P.v.d.A. en diaken
in de hervormde kerk te Beetster
zwaag („Ja dat kan hier allemaal") zegt
somber: „Je maakt een cijfer waar een
stuk onmenselijkheid achter schuil gaat.
Wij wilden proberen op een andere ma
nier dan gebruikelijk was de aandacht op
de oorlog in Vietnam te richten. Om daar
mee opnieuw de publieke opinie te prikke
len. Want iedereen zegt wel: „Verschrik
kelijk", maar daar ben je natuurlijk niet
mee klaar. Dat is nog maar het eenvou
digste begin van je-erbij-betrokken-voelen.
De actie in Beetsterzwaag is min of
meer het gevolg van een teach-in, die in
mei in het plaatselijke „Ons Huis" werd
gehouden. Initiatiefnemer was dienstwei
geraar Kees Wieringa uit Vledder".
Onderwerp: „Oorlog en Vrede". Op de
één of andere manier ben ik die avond
voorzitter geweest. Het was een geslaagde
bijeenkomst met als gangmakers de her
vormde en gereformeerde predikanten hier
uit Beetsterzwaag een P.S.P.-raadslid en
een D'66-Kamerlid uit deze gemeente.
Maatschappelijk werker Jan Antonides
uit het naburige Ureterp is daarna een
van degenen geweest, die een tiental
mensen van de „teach-in" bij elkaar
trommelde om de demonstraties te or
ganiseren
Pebesma vertelt: „Wij hadden eerst
besloten in een weiland naast Rijksweg
43 net zoveel kruisen te plaatsen als er
in één week mensen door de oorlog in
Vietnam gedood waren. Wij waren er ons
toen niet van bewust dat het aantal (vol
gens de Amerikaanse ambassade in ons
land) wekelijks gemiddeld boven de 3000
ligt. Wij hebben 'oen noodzakelijk moe-
Vraag: „Was kapelaan Omtzigt, die ten verdunnen: één kruis voor elke tien
WWm
yfmk
doden. Voor het weiland langs de Rijks
weg kregen we geen toestemming van
het gemeentebestuur. Dit zou de automo
bilisten teveel kunnen afleiden, redeneer
de men. Achteraf kon ik daar wel inko
men. Veehouder R. Dijkstra aan de ver
bindingsweg Beetsterzwaag-Rijksweg 43
stelde toen gratis een stuk weiland ter
beschikking onder het motto: je moet iets
voor de gemeenschap over hebben".
„Er is niet bij voorbaat sprake van
een collectief anti-Amerikaans stand
punt", zegt Pebesma. Persoonlijk zegt
hij volmondig ja op onze vraag of de be
langen van Noord- en Zuid-Vietnam zou
den zijn gediend met een eventuele te
rugtrekking van de Amerikaanse troepen.
Amerika heeft pretenties die wij in Eu
ropa delen: economische, sociale en
godsdienstige. Het gezicht dat Amerika
daardoor aan de wereld toont, is ook ons
gezicht, of je dat leuk vindt of niet".
Volgens Pebesma correspondeert de oor
log in Vietnam niet meer met de moder
ne opvattingen over democratie en rech
ten van de mens. Daarom is hij blij met
de toenemende oppositie in Amerika en
noemt hij het een bijbedoeling van de
demonstraties in Beetsterzwaag deze op
positie te steunen.
„In Amerika heeft men ook een foutief
beeld van de Vietcong, dat wordt ge-
rol van demonstrant gespeeld heeft. „Dat
fundeerd op een vooroordeel tegen het
communisme". Volgens Pebesma is er
evenwel ook 'n fatsoenlijk communisme.
Als voorbeeld daarvan noemt hij Joe
goslavië. „En als Vietnam zo communis
tisch wordt, vraag ik: „so what?". De
strijd van de Vietnamezen ls volgens Pe
besma een gerechtvaardigde strijd „om
een stuk land en een stuk eten". Amerika
gaat het volgens hem om 'n gordel rond
om China. „Natuurlijk zijn er verschil
lende motieven, maar net zo goed als
het gezicht van Amerika ook ons gezicht
is, zijn die motieven ook onze motieven.
Ik wil daar niet achter staan."
Het is de eerste keer dat Pebesma de
is een merkwaardige ervaring. Je stapt
uit een zekere anonimiteit, je maakt je
bekend in zo'n dorpstraat. Dat is een
groot verschil met Amsterdam. Natuur
lijk hadden we graag meer deelnemers
gehad, maar het is tenslotte geen kruis
tocht in de trant van „God wil het". De
meeste demonstranten komen trouwens
niet uit Beetsterszwaag en ook niet uit de
als ik zo mag noemen, zwaar protestant
se hoek. Het stuk weiland trekt wel veel
belangstelling, maar na zaterdag gaan
we de kruisen weghalen." Vergeet Beet
sterzwaag Vietnam daarna? „Beslist niet",
zegt Pebesma. „Maar we hebben nog
geen plannen voor een nieuwe actie."
moeite om de juiste prijs te vinden, maar
ging uiteindelijk weg tot 30 cent per kilo.
Bloemkool kwam te zitten in de hoek
waar de prijzenklappen vielen: voor de
Eessen werd tot 40 cent per stuk betaald.
De mindere kwaliteit had moeite ver
kocht te worden.
Trouwens dit gebeurde ook met de spi
nazie: boven de 20 cent per kilo ging er
niet veel weg. In de bonensector bleef het
rustig. De kassnijbonen kwamen tot 160
cent per kilo en de sperziebonen brach
ten het tot 185 cent per kilo. Tuinbonen
varieerden van 20 tot 35 cent per kilo.
Postelein had moeite zich staande te hou
den: men betaalde tot 24 cent per kilo.
Bospeen blijft een gewild artikel met
prijzen tot 65 cent per bos; de waspeen
kwam tot 54 cent per kilo.
Peulen deden van 80 tot 200 cent per
kilo. Er komen nu verschillende soorten
doperwten. Naast de vroege soorten zijn
er nu ook de blauwe capucijners bijge-ko-
men. Voor de diverse soorten werd van
35 tot 120 cent per kilo betaald. Komkom
mers gingen er vlot weg tot 35 cent per
stuk. De tomatenprijzen liepen deze week
iets terug: tussen de 50 en 92 cent per
kilo. Onder de winterartikelen zouden we
de prei kunnen schikken die zuur was en
nog 88 cent per kilo noteerde. De spits
kool bracht van 8 tot 25 cent per kilo op.
ADVERTENTIE
sunart
de kunst-
nijverheids-
afdeling van
WONINGINRICHTING BEVERWIJK
De bloemenveiling in Beverwijk toonde
deze week wel een bijzonder lusteloze aan
blik. Er was een grote aanvoer, terwijl
de vraag van handelaarszijde minimaal
was. Dat had tot gevolg, dat de prij
zen sterk naar beneden liepen. Hoewel
sommige bloemen dit weekeinde spotgoed
koop zijn, zal de bloemist en de straat-
venier nauwelijks afzet hebben vanwege
de vakantieroes.
De anjers gaan een steeds grotere rol
spelen. Woensdag werden er zelfs 150.000
stuks van de eerste kwaliteit aangevoerd.
De prijzen waren echter tot zomerniveau
teruggebracht: 2tot 7 cent per stuk.
De tweede sortering kon vaak niet eens
worden verkocht, zodat een deel van de
anjers doorgedraaid moest worden. Rozen
waren ook spotgoedkoop, hoewel de prijzen
vrijdag iets aantrokken tot 10 ent per stuk.
Gerbera's en fresia's gingen eveneens
voor weinig geld de deur uit. Geen en
kele bloemensoort werd eigenlijk gretig
verkocht. Zo lieten ook de lelies het af
weten. De kwekers moesten zelfs al heel
erg tevreden zijn als een zware tak Ru-
brum 70 cent opbracht. Teleurstellend voor
de kwekers waren ook de opbrengsten van
gladiolen en chrysanten.
Op de speciale aardbeienveiling in Be
verwijk werden vrijdag opnieuw hogere
prijzen genoteerd dan de voorgaande dag.
Voor veel partijen lagen de prijzen een
gulden per slof of kistje hoger. Deze gun
stige ontwikkeling is te danken aan een
toenemende vraag. De meest aangevoerde
soort, de Red Gauntlet, geeft prachtige
vruchten. Het is gebleken, dat de aard
beien in kistjes beter betaald worden dan
in sloffen. De eerste soort aardbeien in
sloffen noteerde van 340 tot 420, terwijl
de prijs voor de kistjes varieerde van 300
tot 400 cent. Ook voor de tweede sorte
ring was veel liefhebberij: tot 360 cent
per slof en tot 370 cent per kistje.
pen: „slachtoffers van de welvaart'." Als
zij maar net de leeftijd er voor hebben,
moeten en zullen zij een rijbewijs en een
auto hebben."
Maar van wat zij verdienen zijn zij niet
in staat de wagen behoorlijk te onderhou
den. Dan wordt er gestolen en voor hon
derden guldens schade aangericht.
Tegen de twee 18-jarigen, een stratenma
ker en een chauffeur luidde de eisen drie
maanden onvoorwaardelijk met aftrek van
voorarrest. Tegen de 17-jarige, een fa
brieksarbeider, werd twee maanden ge
ëist. Hij was niet in het bezit van een
auto en had bijgevolg niet rechtstreeks
van de diefstallen geprofiteerd.
De raadsman van de stratenmaker, mr.
O. H. van Wijk wees onder meer er op
dat de ouders van de jongelui in zekere zin
moreel aansprakelijk waren omdat zij te
weinig toezicht zouden hebben uitgeoe
fend. Hij vond de eis veel te hoog en wees
op het blanco strafblad van zijn cliënt.
Mr. D. Rens releveerde dat de chauf
feur slechts aan een der diefstallen had
meegedaan op 28 mei toen het drietal
zich vergreep aan de wielen van een oude
wagen die bij het veilinggebouw in Be
verwijk stond geparkeerd. De chauffeur,
was evenals beide anderen, nooit eerder
met de justitie in aanraking geweest.
Mr. Römelingh schetste de fabrieksar
beider als een bijloper die zelf niet in het
bezit van een auto was en bovendien ge
makkelijk ten goede en ten kwade was
te beïnvloeden.
Hij betwijfelde of er met betrekking tot
deze jongen juridisch wel sprake was van
diefstal. Eerder zou het gaan om mede
plichtigheid. Dit was echter niet ten las
te gelegd en mr. Römelingh vorderde dan
ook vrijspraak.
De politierechter mr. De Haseth Möl-
ler antwoordde hier op dat de fabrieks
arbeider in de auto had gereden die liep
op gestolen benzine en dus mede had ge
profiteerd van de diefstal.
De stratenmaker en de chauffeur wer
den beiden veroordeeld tot vijf maanden
waarvan drie voorwaardelijk met een
proeftijd van drie jaar en aftrek van voor
arrest. Hun zeer oude auto's werden
verbeurd verklaard.
De fabrieksarbeider kreeg drie maan
den waarvan twee voorwaardelijk met
een proeftijd van drie jaar.
Op 27 april was een 18-jarige tuinknecht
uit Beverwijk met enkele vrienden in het
jeugdhuis „Het Groen Huis" in zijn woon
plaats binnengedrongen. De toegang was
hen ontzegd door de leidster van het huis.
Vriendelijk had zij de knapen verzocht
buiten te blijven. Zij was echter opzij ge
duwd en in het huis was een biljartkeu
vernield.
De officier eiste vier weken voorwaarde
lijk voor deze huisvredebreuk en een geld
boete van 200.-. Ook gezien de herrie
die de knaap enkele weken eerder in een
jeugdhuis had geschopt zei de officier:
„Als u zo doorgaat hoort u uiteindelijk
niet in een jeugdhuis maar in een jeugd
gevangenis thuis".
De tuinknecht werd veroordeeld tot een
boete van 150,- en ontving de medede
ling ook zijn vriendjes te waarschuwen
dat er streng zou worden opgetreden als
het niet was afgelopen met dit brutale ge
doe in jeugdhuizen.
Een 21-jarige fabrieksarbeider uit Haar
lem had op 21 mei ingebroken in een
kantoorgebouw aan de Oosterhoutlaan in
Haarlem en had daarbij een radiotoestel
ter waarde van 198,- gestolen.
In verband met diefstallen van auto's
die de man eerder had gepleegd, noem
de de officier hem een recividist, waar
vooral technische zaken als auto's en ra
diotoestellen een grote aantrekkings
kracht op uitoefenden. Tegen hem werd
vijf maanden geëist waarvan twee voor
waardelijk met een proeftijd van drie
jaar.
De raadsvrouwe mr. De Ranitz voerde
aan, dat de man zwak begaafd was, dit
wist en hier erg onder leed. De inbraak
was mede gepleegd door moeilijkheden die
zich thuis en op het werk hier door voor
deden.
De uitspraak luidde: vijf maanden met
aftrek, waarvan drie voorwaardelijk met
een proeftijd van drie jaar en onder toe-
zichtstelling van de reclassering.
ADVERTENTIE
Service DAG en NACHT
UW ADRES voor
„Ook internationaal"
Rijnstraat 91 IJMUIDEN
