SNELLE ENGELSE WATERSCOOTER
isl
POLLE, PELLI -EN PINGO
RECHTER TIE EN HET ANDERE ZWAARD
RAMMETJE FOK
igestipt
CK>
Ons vervolgverhaal
- m a
Massa-arrestaties
in Zuid-Korea
„Kampeerstop"
voor jongelui
op Texel
Kraamtarieven in
Zaandam lager
Weer groot tekort
bij Zeelandbrug
"TiiftK.
4
MAANDAG 10 JULI 1967
6
Een romantisch verhaal door Richard Mason
Mensa is te duur
voor veel studenten
oh, een
vlinder
Kort nieuws
Kees Stip
Mia Versluis nu in
Amsterdams ziekenhuis
89)
We hadden ongeveer een mijl ge
lopen, steeds verder van de weg af
en aldoor heuvelopwaarts door de
wildernis. Opeens hoorden we dicht
bij ons een zwaar mitrailleurvuur,
onmiddellijk gevolgd door twee an
dere knallen, allebei iets verder weg.
Toen vuurde het eerste machinege
weer opnieuw en een ogenblik latei-
zagen we het voor ons. De Jappen
zaten verborgen in de bomen op een
kleine verhoging van de grond. De
ene soldaat gaf ons uit eigen bewe
ging de verklaring hiervan.
„Ze beschieten de weg. U kunt van
geluk spreken, dat u er op tijd aan
ontsnapt bent".
Het was duidelijk wat er gebeurd
was. Ze waren met hun berg-artille-
rie door de wildernis naar de weg
doorgedrongen, hadden die geblok
keerd en waren blijven wachten op
een goede vangst. Wij waren maar
onbelangrijk voor hen geweest, maar
nu waren de vrachtwagens uit het
kamp onder het bereik van hun ma
chinegeweren gekomen. Ze hadden er
drie en lieten ze uit alle macht op
het transport losknetteren. Toen we
dichterbij kwamen, konden we de
mannen achter de mitrailleur koorts
achtig in de weer zien. Ze laadden
opnieuw, op hetzelfde ogenblik dat
de laatste kogel de mond verliet. Het
was afschuwelijk dit te moeten aan
zien en volkomen hulpeloos te zijn.
Ik vroeg me af, of de jonge kerels
in de tanks óók de laag kregen, de
kerels die hadden zitten praten over
het Café Odeon en de opzichtige
danskinderen.
Twee of drie minuten later hoor
den we wat afweervuur in de verte;
toen sprong de artillerie te voor
schijn en er klonk nu alleen ge
weer- en mitrailleurvuur op de weg.
Het leek alsof er een ontzettend ge
vecht gaande was. Het duurde een
kwartier lang zonder ophouden voort
en naarmate we verder weg trokken,
werd het geluid van de schoten hol
ler en het mitrailleurvuur klonk als
een heftig, snel gehamer. Eén keer
hoorden we een dreunende ontplof
fing, een reusachtige slag, gevolgd
door wat kleinere slagen. Dat moest
een munitiewagen zijn, die in de
lucht vloog. Toen viel er een diepe
stilte. We konden weer het geroep
van de vogels horen en hét ononder
broken gesjirp van de krekels. Maar
het vuren was opgehouden en daar
om leek het doodstil; en we konden
ons ook de stilte voorstellen, die
heerste op de plek waar de strijd
geleverd was de rokende chaos
op de weg.
„Misschien kunt u óók van geluk
spreken, dat u eraan ontkomen bent",
zei ik tegen de twee soldaten.
„Saa dit zal nog wel vaker ge
beuren".
„Houdt u van vechten?"
„Of ik ervan houd of niet er is
nu eenmaal niets aan te doen".
We moeten ongeveer drie mijl heb
ben gelopen, toen we het kamp be
reikten, en het nam evenveel uren
in beslag. Er stonden een dozijn klei
ne hutten van het soort, dat in de
wildernis in een paar uur kan wor
den opgezet, van bamboe met stro
daken.
Op enige afstand waren loopgra
ven, waar schildwachten op post
stonden en een stuk of wat soldaten
ongeveer een kwart compagnie
zaten op de grond gehurkt rijst te
eten. Ze bekeken ons allemaal
nieuwsgierig en één riep „Banzi!"
De anderen lachten. Toen gingen ze
door met eten en wij bleven dicht
bij elkaar staan, terwijl een van onze
geleiders in een hut verdween. Ik
kon de anderen over ons horen pra
ten.
„Denk je, dat ze die zwarte zijn
baard zullen afscheren?"
„Zouden ze hen naar Japan stu
ren?"
„Ze moesten die kerels de verwoes
ting van die bomaanval in Manda-
lay en Rangoon maar laten opruimen"
,,'t Is jammer dat we geen vrou
welijke gevangenen opnemen; we
zouden wel weten wat we daarmee
moesten doen".
„Ze zien er niet zo verschrikkelijk
uit".
„Ze zullen zich schamen, omdat ze
nu gevangenen zijn".
Na een poosje werden we naar een
van de hutten gebracht; een wacht
bleef bij de ingang staan. Er was
geen meubilair en we gingen op de
grond zitten, met onze rug tegen de
bamboewand. Ik keek op mijn hor
loge en zag dat het half zes was.
Het leek onmogelijk, dat we diezelfde
ochtend in Dimapur waren opge
staan en door Kobima hadden ge-
heden, temidden van onze eigen troe
pen, en dat we nog zes uren tevoren
thee hadden gedronken in het kamp,
en dat Manning toen nog had geleefd.
Hij was wel niet verrukt geweest van
het leven, maar niettemin had hij
verbazend levendig geleken. Nu was
hij dood, maar god zij dank was het
een mooie dood geweest, zoals hij die
zelf zeker zou hebben gewenst. Hij
was heengegaan midden in dat non
chalante gebaar van: „Waar is al
die drukte voor? Wat komt het er
allemaal op aan?" Ik vond het pret
tig te denken, dat hij dat gebaar
niet alleen tegen ons had gemaakt,
maar misschien ook tegen de verbor
gen schutter, van wie hij wist dat
hij hem zou doden. Niet, dat ik diep
in mijn hart denk dat hij werkelijk
wilde sterven ik geloof, dat hij
niet minder bang was dan wij. Maar
het veredelde hem in mijn gedachten
en hoewel ik hem alleen maar had
meegemaakt in de trein en op de
Brahmaputra, meehdó ik toch dat ik
een vriend verloren had. Hij was een
goeie kerel. Hij beschouwde zijn
eigen leven als een mislukking. Maar
hij was goed; en nu was hij dood.
En ik had ternauwernood een schram
opgelopen, alleen maar een buil op
mijn voorhoofd, waar de geweerkolf
me had getroffen. Mijn horloge, dat
ik de vorige dag in Dimapur had
opgewonden, liep nu nog, en mijn
kleren vertoonden geen enkele scheur
de kleren die ik met Sabby in de
Army en Navy Stores in Bombay
had gekocht, toen de oorlog oneindig
ver weg leek, iets dat ik al achter
de rug had niet iets dat ik weer
door moest maken. Ik had nog steeds
het busje sigaretten, dat mijn ouders
me uit Engeland hadden gestuurd,
en mijn portefeuille ook.
(Wordt vervolgd.)
De bolhoed vast op het hoofd ge
drukt, zo vaart deze Londense za
kenman op een „scooter-ski" op de
Theems. Zijn voer-vaartuig is een
nieuwe vinding van een Britse fa
briek. Het apparaat haalt op het
water een snelheid van 50 km per
uur. Op warme dagen is de scooter
ski een ideaal vervoermiddel.
KMMMMAAMMAMMAAMWMAMIIMWMMMMIWIMMIIMMUWMMWMIIMMMIMMWIMMMMWMWWWWWMMMMWMMW
SEOEL (A.F.P.) In Seoel is de arres
tatie bekendgemaakt van zeventig Zuid-
koreanen die deel uit zouden maken van
een grote subversieve organisatie. De
identiteit van 194 leden van de groep zou
zijn vastgesteld.
Volgens een officiële verklaring streef
de deze organisatie, waarvan de kern zou
bestaan uit intellectuelen die in Europa
hebben gestudeerd of er nog zijn, naar
een communistisch bewind in Zuid-Korea.
Tot de leden behoren verscheidene hoog
leraren aan de universiteit van Seoel die
gestudeerd hebben in Parijs, Frankfort en
Heidelberg, in West-duitsland studerende
jèngelui en Zuidkoreaanse journalisten,
kunstenaars en intellectuelen in Parijs.
Er zijn de afgelopen weken zestjen
Zuidkoreanen onder verdachte omstan
digheden uit West-Duitsland verdwenen.
De Westduitse justitie maakte gistereh
bekend dat een 31-jarige Zuidkoreaanse
sportleraar in Stuttgart is gearresteerd
onder verdenking van medeplichtigheid
In de afgelopen vijf jaar daalt het aan
deel van de mensa in de totale behoefte
aan studentenmaaltijden in Amsterdam
steeds. De mensa-maaltijd is voor een
derde deel der op kamers wonende stu
denten te duur door de prijsstijgingen
van de laatste jaren. Uit een enquete
blijkt dat de kamerbewoners onder de
studenten hoofdzakelijk in hun maaltijd
voorzien door niet warm te eten, zelf
te koken of bij kennissen of ouders te
eten.
CO». PARTEM TOONDER --
13. Aal de Glibber keek verbitterd het wegrijdende
autootje vpn Panda na, waarin de Warapuri-diamant
nog steeds lag. „We moeten ze achterna!" besliste hij
daarop. Zoek een kar, Henkie!" De aangesprokene
stapte midden op de straat en gaf een stopteken aan
een naderende automobilist. „Kan ik helpen?" vroeg
deze vriendelijk. „Hebben de heren moeilijkheden?"
„Zo is het", beaamde Henkie, terwijl hij de niets
vermoedende bestuurder 'n klap op het hoofd gaf.
Daarop trok hij hem uit het voertuig en zette hem
op het plaveisel. „Dat is dat," sprak hij tevreden,
met zijn maat in de vrijgekomen auto stappend. „En
nu als de donder achter die glim-steen aan!" Rus
tig maar!" vermaande Aal. „Die diamant komt niet
ver! Als die verhaaltjes over de vloek waar zijn, kun
nen ze ieder moment een ongeluk krijgen!"
HALLO, KUNNEN WIJ GEEN
VRIENDSCHAP SLUITEN?
DUIZEND MAAL DANK
VLINDERTJE - DAT WAS
MAAR
MIJN VLINDER
LIEF VAN JE
DASJE
c PIB
(Van onze correspondent)
DEN BURG Om de situatie in de
hand te kunnen houden heeft het gemeen
tebestuur van Texel besloten een „kam
peerstop" in te stellen voor ongehuwde
jongelui. Bij hun aankomst met de veer
boot worden ze opgevangen door de rijks
politie, die hun meedeelt dat de terreinen
vrijwel vol zijn. Om hen geen extra kos
ten te laten maken wordt hen aangeraden
niet naar het eiland te gaan. Twee voor
jongelui bestemde terreinen zijn geheel be
zet. Het reserveterrein had zaterdag al
250 gasten.
Het bestuur van het Juliana-streekzie-
kenhuis in Zaandam gaat het tarief voor
de kraamafdeling met ongeveer een derde
verlagen, van 90 naar ongeveer 62,50.
Het bestuur heeft dit besloten omdat
door het hoge tarief het aantal bevallingen
in het ziekenhuis afnam, waardoor de ver
pleegstersopleiding in het gedrang kwam.
Het aantal bevallingen in het in februari
geopende ziekenhuis was zo laag dat het
voor leerlingverpleegsters moeilijk werd
tijdens hun opleiding het voorgeschreven
aantal geboorten mee te maken.
Overstromingsgevaar. Door zware regen
val die 48 uur achtereen heeft geduurd,
zijn alle grote rivieren van Oost-Pa-
kistan sterk gezwollen. Men vreest voor
grote overstromingen.
(Van onze correspondent)
DEN HAAG. De Zeelandbrug, waar
van de provincie Zeeland alle kosten en
lasten moet dragen, heeft ook de eerste
helft van dit jaar weer een enorm ver
lies geleden: één miljoen gulden.
Vorig jaar kwam de N.V. Provinciale
Zeeuwse Brugmaatschappij met een te
kort van twee miljoen gulden te zitten.
De brugbeheerders besloten dit verlies
wat te verminderen door één miljoen uit
de reserve te halen. Maar nu het verlies
ook dit jaar blijkt door te zetten, wordt
het een steeds grotere vraag hoe het in
de toekomst met de brug zal moeten. De
reservepot bevat nog slechts twee miljoen
gulden. De beheerders van de brug begin
nen zich hardop af te vragen of alles nog
wel volgens de oorspronkelijke plannen
zal kunnen blijven gaan. Vóór 1978 moet
ruim 70 miljoen op tafel komen. Dan moet
de gigantische Oosterscheldedam, enkele
kilometers westelijk van de Zeelandbrug,
?ereed zijn en dan zal geen automobilist
hpt.meer in £ijfi hoqfd halen op de Zee
landbrug tol te betalen. De deltadam is
tolvrij.
De minister van Verkeer en Waterstaat
heeft de provincie Zeeland destijds toe
stemming voor de bouw van de brug gege
ven onder voorwaarde dat de Zeelandburg
in 1978 geheel afbetaald zou zijn. Aan
deze toestemming waren nogal wat moei
lijkheden voorafgegaan, daar Rijkswater
staat niet zoveel in de bouw van een
Zeelandbrug zag.
Zeven jongens van het Zaandlands
lyceum gaan na de vakantie kookles
sen volgen op een nijverheidsschool
voor meisjes. Als er op het lyceum
zelf geen meisjes waren zou dit aantal
verrassend laag zijn, maar die zijn er
wel. Deze mogelijkheid is gewoon een
extra kluif dat het onderwijs na de
reorganisatie door de mammoet biedt.
U ziet, het beest begint eetbare vor
men aan te nemen.
Dat er niet meer jongens meedoen
zal wel liggen aan het feit dat de les
sen buiten de schooluren worden gege
ven. Degenen die zich echter liever
bezighouden met voetballen dan met
gehaktballen hebben geen idee hoe ze
zichzelf tekortdoen.
Ik zal dit demonstreren aan de hand
van een eenvoudig voorbeeld dat Piet
heet. Jarenlang heb ik Piet gekend als
een grote koekachtige jongen die het
ouderlijk nest tot de nok vulde en die
zelf door een meesachtig moedertje
tot de nok werd gevuld met de heer
lijkste hapjes. Wat er ook aan vrouwe
lijk snoepgoed in zijn gezichtskring
verscheen, de sukkel bleef als gebon
den kalfssoep aan zijn moeder gebon
den.
Totdat Ansje kwam. Ansje was een
schepseltje dat door de natuur was
voorbestemd om niets, maar dan ook
helemaal niets anders te kunnen dan
lief te zijn voor Piet.
In de zevende hemel van de huwe
lijksreis stond het liefdespaar teminste
nog onder het beschermengelschap van
een maitre de cuisine die de afwezig
heid van moeder in de keuken deed
vergeten. Maar in de achtste hemel
van het huiselijk geluk was zoiets
lards als eten er niet meer bij. Ze
hielden zich natuurlijk wel in leven
door het innemen van voedsel, maar
het aangeboren onvermogen van Ansje
om ingrediënten te combineren tot een
gerecht bracht de verschrikkelijkste
dingen tot stand, zoals snijbonen met
haring en kaneel of amandeltjespud-
ling met rauwe lever en slaolie. Niet
schraalhans, maar kokhals was hier
keukenmeester.
Onder deze omstandigheden zag men
het paar langzaam verbenen en ver
vliezen tot twee vertikale wandelende
takken, de armen liefderijk om elkaar
geslagen en de ogen innig op elkaar
gericht in een even zalige als onver
zadigbare honger naar nog meer lief
de.
Zo was Piet met zijn Ansje, maar
zo zullen de Zaanse jongens niet zijn.
Daarom is het goed dat ze leren ko
ken. De weg naar het hart hoeft niet
door de maag te gaan. Maar de
maag hoeft er ook niet aan tekort te
komen. Het wordt tijd dat de man zijn
achterstand op de vrouw inhaalt. Niet
voor niets heet dat e-man-cipatie.
(Van onze correspondent)
Enschede. Het Enschedese meisje
Mia Versluis, dat reeds ruim een jaar
buiten bewustzijn is na een kleine opera
tie aan haar voet, is naar het Wilhelml-
na gasthuis in Amsterdam overgebracht,
waar zij onder behandeling van prof. dr.
A. Biemond zal worden gesteld.
ft
24. Tsjiao Tai lijkt uitgeschakeld door
de zware slag die Hoe hem heeft toege
bracht op zijn borst. Hij draait met zijn
ogen en snakt naar adem. Maar in wer
kelijkheid voelt hij zich al tamelijk ge
rust op de afloop van de strijd. In het be
gin was hij bang dat Hoe met gemene
trucjes zou beginnen, of een mes zou trek
ken, zoals de geiooonte is van struikro
vers en vagebonden maar kennelijk vindt
hij dat niet nodig. Hoe richt nu een stoot
op de slaap van zijn tegenstander, die
Tsjiao Tai buiten gevecht zou hebben ge
steld als hij raak was geweest. Maar Hoe
let niet op zijn evenwicht. Tsjiao Tai, die
bedreven is in de hogere vechtkunst,
wijkt snel achteruit en grijpt Hoe's pols
in een ijzeren greep. Even draait hij
Hoe's arm om, zodat de vagebond een
rauwe kreet slaakt van pijn. „Ja, vriend
je", roept Tsjiao Tai triomfantelijk, „het
is nog zo eenvoudig niet om van een dien
der te winnen!" Hoe probeert zich los te
rukken, maar nu ziet Tsjiao Tai zijn kans
schoon. Met een bliksemsnelle beweging
trekt hij Hoe's arm over zijn schouder,
en het volgende moment smakt hij dl
vagebond met een machtige zwaai over
zijn schouder op de grond. Een krakend
geluid verraadt dat Hoe's arm uit het lid
is gerukt. Hij blijft stil liggen.
877. Razendsnel dacht Bram na.
Het was natuurlijk niet moeiljk om zó
maar een jonk aan te wijzen en de boe
ven wijs te maken, dat daar de kist met
gouden kazen terecht was gekomen.Maar
lang zou het niet duren of de anderen
zouden bemerken, dat Bram onwaarheid
had gesproken. Veel beter was het een
jonk aan te wijzen, waar de boeven géén
onderzoek zouden kunnen instellen.
En het toeval hielp een handje mee.
Terwijl het op de andere jonken stil en
rustig was, daverde het aan boord van
één der grootste vaartuigen van muziek,
zang en plezier. Er was daar een groot
lampionnenfeest aan de gang.en er
waren zoveel gasten, dat de boeven er
zelfs niet over denken konden om daar
aan boord te gaan.
„Dat is 'm, die schuit", wees Bram
met je aan. „Nu begrijp ik ook, waarom
ze zoveel kaas nodig hadden.dat was
natuurlijk voor het feestje".
De boeven keken bedenkelijk.
