Duitse sociaal-democraten
boos op Willy Brandt
ngestipt
RECHTER TIE EN HET ANDERE ZWAARD
POLLE, PELLI EN PINGO
7
AMMETJE FOK
Üe win
Eb
Ons vervolgverhaal
Personeelspolitiek
antiek genoemd
„Nijenrode"-studie
wordt drie jaar
Jongens in zwembad
verdronken
Congres tegen
vivisectie in
Amsterdam
Paus bez/oekt
Turkije
Dag tuin
dag bloemen!
Verklaring van
theologen over
Jeruzalem
Wel bier, maar
geen capucijners
rnrzz.
ZATERDAG 15 JULI 196 7
6
Een romantisch vei
---
bok Richard Mason
Kees Stip
we moeten de stei6êr maken,
WMWXMKWMMMIWWW
94)
Hij betwijfelde of we dit
wel mochten doen, maar ik was goeie
vrienden met hem geworden door
hem over zijn familie te laten ver
tellen en daarom wilde hij ons geen
geweld aandoen. Hij dacht dat we
hoge officieren waren en behandelde
ons met enige eerbied; hij sprak ons
altijd in de beleefde termen toe.
„Dit is Engels propaganda door
nieuws," zei de man van de radio
en hij deed de koptelefoon af.
„Toe, laat u mij even luisteren."
„Dat kan ik niet doen," zei hij.
„Ik zal uw toestel niet aanraken."
„Het is beslist onmogelijk."
„Heel even maar," smeekte ik.
„Ik zal er moeilijkheden door krij
gen."
„Maar er is niemand te zien."
Hij krabde zich op het hoofd en
zag er lachwekkend aapachtig uit
in dit karakteristieke gebaar van on
zekerheid.
„Saaa ik weet niet wa ik moet
doen."
,,'t Is wel goed," zei ik. „Er steekt
heus geen kwaad in."
Hij gaf me de koptelefoon met
enige schuchterheid en ik probeerde
deze niet al te heftig uit zijn han
den te rukken. Zonder de tijd te ne
men om het ding op te zetten, drukte
ik het ene luisterapparaat tegen mijn
oor, en jawel, daar was Sabby's
stem, precies zoals ik die al eerder
had gehoord; haar zangerige radio
stem.
Ik was dronken van geluk. Die
ene nacht als gevangene had me
naar het scheen over een groot ra
vijn gedragen een ravijn van af
stand en tijd en Sabby was me
in zekere zin minder wezenlijk voor
gekomen; meer als een liefelijke
droom. En nu bracht haar stem haar
opeens recht naar mijn gevangenis
in de wildernis. Want hoewel het
alleen maar haar stem was, die het
nieuwsbulletin voorlas, kon ik zien
hoe ze haar neus tegen me opkrinkel-
de en ik voelde de zachte liefkozing
van haar hand, zoals een bekende
melodie oude herinneringen kan op
wekken, die er eens mee samenge-
weven waren. En sinds de vorige
dag leek het alsof er een jaar was
voorbijgegaan een eeuw, waarin
van alles met Sabby gebeurd kon
zijn. Het was alsof ik na maanden
van angst weer goed nieuws hoorde
en dat herinnerde me aan het feit,
dat er voor Sabby maar vierentwin
tig uur waren voorbijgegaan.
Ze sprak nu over Burma. „Britse
en Indische troepen, doen aanvallen
op de twee blokkades, die op de
Imphal-Kohima-weg zijn gevestigd."
Zou zij kunnen vermoeden, vroeg ik
me af, dat ik door die onverwachte
inval van de Japanner gevangen
was genomen en in welke omstan
digheden ik naar haar luisterde? Was
ze bezorgd voor me? Als ik alleen
maar door de radio had kunnen te
ruggeroepen: „Ik luister naar je ik
leef!" Maar er was geen sprake van,
dat ik haar iets zou kunnen toeroe
pen of schrijven. Maandenlang mis
schien zelfs een jaar lang, zou ik
niet in staat zijn, haar een berichtje
te sturen. De dagen zouden voorbij
gaan, een voor een, en er zou geen
nrnnw
brief van mij komen. Ze zou zelfs
niet horen dat ik vermist was. Het
telegram zou immers naar Tewkes
bury worden gezonden. „Betreuren u
te moeten mededelen, dat uw zoon
vermist wordt." Mijn ouders zouden
het Sabby niet vertellen, omdat ik
hun nooit had geschreven, dat ik
van Sabby hield, wetend met hoeveel
ontsteltenis ze zouden lezen, dat ze
„een Japanse" was. Maar misschien
zou Peter het haar kunnen vertellen.
„Dat is genoeg. Geef hem weer
terug".
De radioman was opeens bang
voor wat hij had gedaan. Hij wist
geen verklaring voor mijn plotse
linge blijdschap, omdat het nieuws,
hoe het ook luidde, voor de Engel
sen slecht moest zijn. Hij was ach
terdochtig en geërgerd over mij of
over mijzelf. Ik gaf hem zijn kop
telefoon terug.
„Dank u", zei ik. „Het is heel
interessant. Uw leger schijnt de
weg te bezetten".
„Natuurlijk. Het is de invasie van
India. Dat is ons verteld door onze
officieren".
De tweede nacht in de hut was
erger dan de eerste. In het begin
had ik de boeien met gelatenheid
aanvaard, in de gedachte, dat de
kans tot ontsnapping zich vanzelf
zou voordoen. Maar nu maakte zich
een diepe neerslachtigheid van mij
meester en ik moest mijn ogen dicht
doen en trachten me voor te stellen
dat er geen handboeien om mijn pol
sen zaten, omdat ik een plotselinge
ontzettende haat tegen die dingen
door me voelde gaan. Ik was bang
dat als ik me niet beheerste, ik
een aanval van hysterie zou krij
gen en als een waanzinnige zou pro
beren ze af te rukken.
Mijn lichaam deed al erg pijn van
het liggen op de harde grond en ik
had er nieuwe pijnen in mijn buik
bij gekregen, die me weer aan dysen
terie deden denken, een heel ver
klaarbaar iets na het smerige water
dat we te drinken kregen.'
Ik vroeg de bewaker om een siga
ret. Hij gaf me er een en het roken
kalmeerde me, maar het verzachtte
niet de doffe pijn van neerslachtig
heid. Om de gedachten aan Sabby
en thuis van me af te zetten, begon
ik met de majoor middelen te be
praten om te ontsnappen. Hij was
vol wanhoop, maar speelde het spel
mee terwille van het spel, en we
spraken af wetend dat er niets
van zou komen dat we het de
volgende nacht zouden proberen. Ik
ging eindelijk liggen om te slapen
en steed opnieuw overwoog ik ons
plan in mijn gedachten, 's Morgens
behoefden we alleen maar een blik
in het kamp te werpen om dadelijk
te zien, dat het onmogelijk was. Zelfs
als we onze eigen bewaker met de
ketting zouden wurgen zonder op
zien te verwekken, moesten we nog
langs de bunkerstellingen en de
schildwachten zien te komen. Het
was zelfmoord, 's Nachts leek zelf
moord verre te verkiezen boven lange
jaren in een gevangenenkamp. Maar
bij daglicht kreeg het leven een iets
beter aanzien en leek alles minder
erg.
(Wordt vervolgd.)
(Van onze correspondent)
BONN. De Duitse sociaal-democra
ten zijn ontevreden over de personeels
politiek op het ministerie van Buiten
landse Zaken, dat door hun partijvoorzit
ter Willy Brandt wordt geleid. Ze had
den natuurlijk gehoopt dat alle belang
rijke posten op het ministerie en de be
langrijkste ambassadeursplaatsen meteen
bij de komst van Brandt door partijgeno
ten zouden worden bezet .De minister
voelde er echter meer voor de aflossing-
van de wacht minder rigoureus door te
voeren.
Het partijorgaan van de SPD, „Vor-
In Breukelen is het 21ste studiejaar
van „Nijenrode", het Nederlandse Op
leidingsinstituut voor het Buitenland,
afgesloten. De rector, dr. E. B. J. Post-
ma deelde mee, dat het bestuur en de
raad van toezicht van „Nijenrode" in
principe hebben besloten, de duur van de
studie van twee op drie jaar te brengen,
af te sluiten met een baccalaureaats
graad. In het derde jaar kunnen de stu
denten kiezen uit drie richtingen: com
merciële beleidsvraagstukken, calculatie
en financiering, en organisatie en lei
ding.
Een student die dit driejarig pro
gramma afmaakt, zal het in de toe
komst volgens dr. Postma op kunnen ne
men tegen elke bachelor van een vier
jarige „Business-school" in de Verenig
de Staten, zodat hij dan desgewenst in
Amerika in één jaar een „masterdegree
kan behalen.
Aan 138 studenten werd het diploma
van de A-studie uitgereikt. Bij de buiten
landse gediplomeerden waren twee Soma
liërs, een Peruviaan en enkele Belgen.
Aan 26 studenten werd het diploma van
de commercieeltechnische studie over
handigd.
Drie studenten kregen een speciale
prijs. Namens de Royal Society of Arts
in Londen overhandigde dr. ir. F. Q. den
Hollander een zilveren medaille aan de
beste „allround" student van Nijenrode,
de heer L. J. R. de Vink uit Amsterdam
De heer M. Spruytenburg reikte namens
het Nederlands Centrum van Directeuren,
een prijs van ƒ250,- uit aan de heer
P. G. M. M. Widdershoven uit Hoens-
broek, die de beste scriptie had ingele
verd over een marketingprobleem. De
heer A. G. Wijnen uit Hattem kreeg de
Hunter Douglas-studiebeurs- Deze beurs is
3600,- groot en bedoeld voor voortzet
ting van de studie in het buitenland.
De 15-jarige Ronald Vreugdenhil is in
het „Kristalbad" in Apeldoorn verdron
ken. De jongen was in dienst bij het res
taurant van het bad, ging na afloop met
toestemming van de restaurateur met en
kele andere personeelsleden en de kin
deren van de restaurateur in het bad
zwemmen. Op zeker moment werd hij
vermist. Na enig zoeken vond men zijn
lichaam op de bodem van het bassin. Po
gingen om de levensgeesten op te wek
ken bleven zonder resultaat.
In het zwembad Crailo in Hilversum
is tijdens een waterpolowedstrijd het le
venloze lichaam van de 15-jarige J. P.
Kalis uit Laren uit het wedstrijdbassin
gehaald. Vermoedelijk heeft de jongen
zijn hoofd gestoten tegen de dam tussen
het diepe- en het wedstrijdbad.
warts" schrijft nu dat de personeelspolf
tiek op het ministerie „antiek, protectio
nistisch en superburocratisch" is. Het
blad gaat voort: „de personeelschefs wer
den gekozen naar de inzichten van hun
vroegere troepeneenheid, naar de opvat
tingen van het studentenkorps waarvan
zij deel uitmaakten of naar hun kerk
boek. Diplomaten waren het niet. Het
aantal carrières dat te danken is aan be
wezen diensten of protectie is legio".
Het SPD-weekblad komt met zijn
scherpe artikel kort voor het moment
waarop een aantal belangrijke personeels
veranderingen op het ministerie van Wil
ly Brandt voor de deur staat. De am
bassadeurs ir Moskou en Londen. Wal
ther en Blankenhorn, zullen moeten wor
den vervangen, terwijl men op Buiten
landse Zaken in dit geval geen gebruik
wil maken va» de bepaling in het amb
tenarenrecht, dat ambassadeurs na het
bereiken van de pensioengerechtigde
leeftijd nog kinnen blijven. De kern van
het kwaad in de ogen van de sociaal
democraten is de huidige personeelschef
Raab, die binnenkort ook met pensioen
gaat.
De SPD had graag gezien dat minister
Brandt een aantal ambassadeurs met ver
vroegd pensioen had gestuurd maar zelfs
op de nog vacante post in Boekarest
die kort geleden na het aangaan van di
plomatieke betrek ringen tussen de Bonds
republiek en Roemenië ontstond heeft
de minister alsnog de man benoemd, die
door zijn voorg'anjer minister Schroder
was voorzien.
Het zesde tweejaarljkse congres van de
Wereldcoalitie tegen te Vivisectie wordt
van 2 tot 7 augustus ii het RAI-congres-
centrum in Amsterdan gehouden. De or
ganisatie berust bij de Nederlandse Bond
tot Bestrijding van de Vivisectie, die dit
jaar zeventig jaar bestsat.
Eén der sprekers is pro:, dr. S. T. Aygun.
de Turkse hoogleraar die sinds 1927
werkt met cel- en w;efselculturen en
die in Amerika en Duisland laboratoria
voor cel- en weefseltecmieken inrichtte
op verzoek van universieiten en farma
ceutische industrieën.
Op de openbare openngsavond op 3
augustus is het woord aanOwen B. Hunt,
president van de Amerikam.se Anti-Vivi
section Society. Experts uit Engeland,
Frankrijk, Zwitserland en ïuitsland spre
ken op de andere dagen. Nederland is
vertegenwoordigd door prof dr. P. Sorg-
drager, hoogleraar in de pnktische far
macie te Utrecht, die sprekei zal over de
mtwikkeling van vivisectievije genees
middelen.
Op zaterdag 5 augustus verborgt Lady
Dowding van de Engelse irganisatie
„Beaty Without Cruelty" met haar En
gelse mannequins in het RA-congres-
centrum een kunstbontshow. 0\ zondag
middag 6 augustus is er een >penbaar
forum, waar deskundigen uit biinen- en
buitenland vragen over vivisect it beant
woorden.
Averoff vrij. De voormalige Grieke mi
nister van Buitenlandse Zaken A-eroff
die woensdag werd gearresteerd toen
hij in een huis in een buitenwijk van
Athene met verscheidene politici leel-
nam aan een verboden bijeenkom», is
vrijdag in vrijheid gesteld.
ANKARA (AP) Het in Istanboel
verschijnende dagblad Cimhuriyet be
richtte gisteren dat paus Paulus VI 24 juli
in Istanboel verwacht wordt. Het blad
noemt het bezoek een „statiebezoek" en
schrijft dat de paus drie dagen in Istan
boel zal blijven en een ontmoeting zal
hebben met de Turkse president Cevdet
Synnay, die hiervoor naar Istanboel zal
komen.
Het blad, dat de bronnen waaraan het
zijn berichten ontleent niet noemt, schrijft
dat de paus eveneens een ontmoeting zal
hebben met patriach Athenagoros van
Istanboel, de geestelijke leider van de
orthoxie.
Functionarissen van het Vatikaan wil
len de berichten dat paus Paulus VI bin
nenkort een reis naar Turkije zal gaan
maken, ontkennen noch bevestigen. De
reis, die volgens de berichten eind deze
maand zou plaatsvinden, zal de vijfde reis
zijn die de paus onderneemt.
BELVEDERE (Engeland) (AP)
Bill Edwards stapte het huis uit voor
zijn gebruikelijke tuinwandelingetje.
Hij ontdekte dat zijn hele tuin foetsie
was. Op de plaats van zijn lusthof was
een enorm gat, dertig meter diep en
twaalf meter breed. Zijn kruiwagen,
tuidpad, hekwerk en 36 rozenstruiken
waren verdwenen.
De 59-jarige Edwards zal thans drie
duizend gulden moeten betalen om het
gat met puin en aarde te dichten. Des
kundigen geloven, dat de krater is ont
staan door een hol, dat in de zandla
gen is uitgeslepen iets dat in dit be
paalde gedeelte van Kent meer voor
komt.
Bill's vrouw zei: „Het is een ramp.
Bill was zo trots op zijn rozen".
Katholieke en protestantse theologen
van het interconfessioneel centrum voor
bijbelstudie „Het Leerhuis" in Amster
dam hebben een verklaring over Jeru
zalem uitgegeven, waarin gezegd wordt
dat het joodse volk, het beloofde land
en de stad Jeruzalem bijbels en historisch
op bijzondere wijze met elkaar zijn ver
bonden. Het losmaken van het joodse
volk van dit land en van Jeruzalem zou
een aanslag betekenen op de joodse iden
titeit. Een autonoom bestaan van het
joodse volk in een eigen land met als
hoofdstad Jeruzalem wordt als levens
voorwaarde voor het bestaan ervaren
door de overgrote meerderheid van het
joodse volk in de gehele wereld. De er
kenning van het internationale karakter
van de heilige plaatsen mag geen mis
kenning inhouden van de bijbelse en hi
storische banden van het joodse volk met
het onverdeelde Jeruzalem, aldus de
verklaring, welke ondertekend is door
prof. dr. M. A. Beek, dr. J. Goudoever,
mgr. prof. J. Groot, prof. dr. L. J. van
Hoik, prof. dr. Th. de Kruijf, ds. Kuiper,
prof. dr. C. W. Mönnich, mgr. dr. C. A.
Ramselaar en prof. dr. A. Fiolet.
I
„Lekker liggen niksen", sprak de
heer Nikita Kroesjtsjev, terwijl hij zich
behagelijk uitstrekte op een tuinstoel
voor zijn tuinhuis. Ik noem het een
tuinhuis, maar het is een huis waarin
mijn tuin driemaal zou kunnen rond
draaien.
Dit niksen was het antwoord op mijn
vraag wat de Russische oud-staatsman
als zijn grootste ambitie beschouwde.
Het bracht hem meteen op de naam
Nixon.
„Een onbeschrijfelijke sukkel, me
neer", zei de voormalige premier, ter
wijl hij zachtjes met zijn pantoffel een
tuintafeltje in elkaar timmerde, want
het knutselen heeft hij nog steeds niet
verleerd. „Zeven jaar geleden dacht
hij dat hij president van de Verenigde
Staten zou worden. Misschien denkt
hij dat nog. Nu, wat dat betreft,
sinds ik niet meer regeer staan zijn
kansen wat beter. Destijds heb ik hem
gewipt en Kennedy president ge
maakt".
Uvroeg ik.
„Ik", sprak de heer Kroesjtsjev. „In
alle bescheidenheid beschouw ik mij
als de grootste staatsman die ooit het
Kremlin heeft betreden, uitgezonderd
misschien Napoleon. Maar die is nau
welijks binnen geweest. Wilt u nog een
wodka-on-the-rocks?"
Wij sloegen beiden het verkoelende
vocht naar binnen en wierpen het le
ge glas volgens oud Russisch gebruik
over onze schouder, waar twee bedien
den het behendig opvingen.
„Wij moeten zuinig zijn", zei mijn
gastheer, „want daar zijn de Chine
zen erg gevoelig voor. De tegenwoor
dige regeerders van Rusland zullen
meer moeite hebben de Chinezen naar
hun hand te zetten dan ik destijds
heb gehad met de Amerikanen. Daar
heeft die Nixon mij mooi mee gehol
pen. Wij hadden een van hun piloten
gevangen en hij zeurde ons de oren
van het hoofd om hem vrij te laten.
Als dat was gelukt zou Nixon tot presi
dent zijn gekozen inplaats van Kenne
dy. Maar ik hield die piloot vast tot
Kennedy was gekozen. Dat was ten
minste een flinke vent".
„Zo flink zelfs", zei ik, dat hij de
Russen uit Cuba heeft weggejaagd. En
toen hebben de Russen u uit de re
gering gezet. Ik geloof dat ik die Nixon
maar president had laten worden".
De heer Kroesjtsjev keek mij door
een nieuw wodkaglas monkelend aan.
„Dat gelooft u", zei hij. „En waar
staat uw tuinhuis?".
Een 61-jarige Hagenaar, die 's avonds
in zijn huiskamer een dutje zat te doen
ontwaakte doordat er luid en dringend
gebeld werd. Hij deed de voordeur open
en stond tot zijn verbazing tegenover po
litie- en brandweermannen, die uitge
rukt waren omdat er rookwolken uit de
keuken van het huis kwamen.
De man had aan het begin van de
avond een pan capucijners op het vuur
gezet. Daarna was hij in de huiskamer
bier gaan drinken, maar zoveel dat hij
na enige tijd in slaap viel.
De brandweer heeft de pan met zwart
gebrande capucijners van het vuur ge
haald,
18. Henkie wierp een touw langs de muur van hotel
Bergzicht omhoog, zodat de haak die aan het uiteinde
was, aan de dakgoot bleef zitten. Toen begon hij met
geoefende slagen naar boven te klimmen, zodat hij al
spoedig bij het versplinterde raam van Jollipop's slaap
kamer kwam. Daar zat de geteisterde bediende juist
te lijden onder een opkomende hoofdpijn. De snelle
autorit en de vliegtocht door het vensterglas hadden
hem geen goed gedaan dat was duidelijk. „Waar
schijnlijk heb ik een schok opgelopen!" prevelde de
huisknecht met gebroken stem. „Gelukkig maar dat ik
wat pilletjes bij me heb.Hij wendde zich moeilijk
naar de plek waar zijn koffer zoeven nog had gestaan
maar tot zijn verbijstering was er nu geen spoor
meer van het valies te zien.
ZODAT ER NIET N06 MEER MENSEN
IN HET WATER VAUBMjr
DIE NIEUWE PtANK IS TE
LAN6 - IK ZAL ER EVEN EEN
STUKJEAFZA6ENj
HET IS HEERHJK
AF EN TOE IETS
NUTTIGSTE DOEN
WE VAtLEN ZO N06 VEEL
BETER IN HET WATER
DOE DAT
MAAR NIET, POlie
T- -
29. Seah's dochter heeft haar tranen
gedroogd en zegt op kalmere toon: „Een
jaar geleden is mijn moeder met die jon
gen voor de dag gekomen. Ik zeg mijn
moeder, maar ze is mijn stiefmoeder. Ik
ben een kind uit een eerder huwelijk van
mijn vader, die weduwnaar was gewor
den. Mijn stiefmoeder was ook eerder ge
trouwd geweest, maar dat ze een kind
had, hoorden we vorig jaar pas. De jon
gen was ergens anders opgevoed. Hij
kwam teel van pas, want met zijn vieren
konden we een eigen troep vormen, al
was het iltijd hard werken en armoe. Ik
haat dit leven!" „Voor jou zal het toch
niet lang meer duren, heb ik gehoord",
zegt TsjiaD Tai. „Het schijnt dat je gaat
trouwen." Seah's dochter schrikt en legt
haar vinger voor haar mond. „Ssstt!" zegt
ze. „Van w\e hebt u dat gehoord? Het is
een geheim. Mijn vader wil niet dat ik
ga trouwen, omdat hij me niet kan mis
sen voor de troep. Belooft u me dat u er
niet met mijn ouders over zult spre
ken!" „Afgesproken", zegt Tsjiao Tai, „als
jij me vertelt wie de gelukkige is." „Het
is Lau, de rijsthandelaar", zegt Seah's
dochter. „Hij is natuurlijk wat ouder dan
ik, en ik ken hem pas enkele dagen, maar
hij mocht me op het eerste gezicht. Ik
word eerst zijn bijvrouw, maar zijn eerste
vrouw zal het niet lang meer maken, en
dan neem ik haar plaats in. Maar nu moet
ik gaan, ik moet op! Beloof me dat u er
niet over praat."
882. Het toeval wilde, dat Hik Singli
voor het feestje vele kaasjes had ingesla
gen. De gasten hadden er weinig van ge
bruikt; ze hadden die avond meer trek ge
had in loempia en bitterballen. Geen won
der dus, dat de boeven een vreugdekreet
slaakten toen zij de kaasjes zagen lig
gen
„Goud.1 Goudriepen ze en
ze wierpen zich met open messen op de
voorraad. De ene kass na de andere werd
doorgesneden, maar het enige wat ze von
den was kaas en schimmelkaas, en zelfs
kaas met komijntjesmaar goud was
er niet.
„We zijn bedrogen", schreeuden ze el
kaar toe. „Daar zal die Bram, Fok van
lusten".
Samen holden ze naar boven en nu pas
merkten ze, dat het schip in hevige bewe
ging was gekomen. Grijnzend bevestigde
Bram hun anstige vermoedens.
„We zijn al buitengaats jongens.... en
we hebben er een stevig gangetje in".
„Wie stuurt er dan?" riepen de boeven,
„Niemand", zei Bram. „En dat kan nooit
lang goed gaan
