De wind kan niet
HAAR JOURNAAL
Hittegolf eist
70 doden
in Japan
^ftigestipt
Geen contact
met Surveyor
RECHTER TIE EN HET ANDERE ZWAARD
POLLE, PELLI EN PINGO
7
KRAMMETJE FOK
Frankrijk komt weer
met een „New Look
Ons vervolgverhaal
Paus vliegt op
25 juli naar
Istanboel
Bouwvakvakantie
warmste sinds 1959
PANDA EN DE BOZE WARAPUREDIAMANT
m
MAANDAG 17 JULI 1967
6
li
Kees Stip
vwvwvwvwwwv
95)
Toen werd de majoor weggehaald.
Ze kwamen binnen en namen hem
zonder nadere verklaring mee en ik
zag, hoe ook de andere gevangenen
uit hun met prikkeldraad omrasterd
kamp werden weggeleid. Ze hadden
allemaal de handboeien aan. Ze stel
den zich bij mijn hut op en de ma
joor keek treurig naar mij om. Hij
was de meest tragisch van allemaal.
Ik zag hun ruggen, toen ze langs de
smalle paden door de wildernis lie
pen, met een even groot getal sol
daten als hun eigen aantal, en dat
was het laatste wat ik van hen zag
en het laatste wat ik van de ma
joor zag.
Op de weg in de verte klonken nu
en dan nog wat - gevechtsuitbarstin
gen. Een enkel schot scheen alle ma
chinegeweren in de buurt in actie te
brengen en dan duurde het schieten
zeker twintig minuten lang ononder
broken voort. Maar in beide richtin
gen klonk het geluid steeds zwakker,
wat betekende, dat de Jappen het
veroverde weggedeelte hadden ver
groot en onze troepen terugdrongen
naar Kohima ^n Impjial. Het bete
kende ook, dat als ik ooit gelegen
heid tot ontsnappen zou krijgen, ik
verder weg zou moeten gaan. Er was
een groot aantal Britse vliegtuigen
boven de gevechtszone en ik kon ze
de hele dag horen. Éénmaal vloog er
één vlak over ons heen. Het was een
Hurricane en ik zag de vier mitrail
leurs uit de vleugels steken. Een van
de Jappen-soldaten, die in de top van
een boom naar vliegtuigen zat uit te
kijken, smeet zo hard hij kon een
handgranaat naar beneden en op het
geluid van de knal rende iedereen
tussen de bomen door naar de loop
graven. Ik werd door mijn bewaker
naar buiten gebracht, maar eer we
de loopgraaf hadden bereikt, was de
Hurricane al lang verdwenen. Ik
hoopte, dat al die opschudding de
aandacht van het vliegtuig had ge
trokken en dat het zou terugkomen
om ons te bestoken. Die kanonnen
zouden grote verwarring stichten in
het hele kamp en daar wachtte ik
juist op. Maar het geluid van de
motoren stierf weg en we klommen
allemaal uit onze schuilplaats tevoor
schijn en dromden naar de hutten
terug.
's Middags regelde ik het weer zo,
dat ik om dezelfde tijd als de vorige
dag mijrt 'wandeling maakte, We
wandelden natuurlijk langs de radio
installatie.
„Mag ik weer luisteren?" vroeg ik.
„Nee, het is niet toegestaan".
„Ik zal het aan de luitenant vra
gen", zei ik.
„Ik zou u aanraden dat niet te
doen".
„Ik zal het wel degelijk doen".
„Dan verzoek ik u, hem niet te
zeggen, dat u al geluisterd hebt".
„Ik zal er geen woord over spre
ken", zei ik, „als u me dan nu weer
laat luisteren".
,,Dat ben ik niet van plan. Ik zal
zelf luisteren en dan vertel ik u het
nieuws wel".
Hij draaide aan de knop en een
ogenblik was hij verdiept in hetgeen
hij hoorde, maar de koptelefoon zat
strak om zijn oren en ik hoorde niets.
„Ga nu weg, dan kunt u straks
terugkomen", zei hij.
We wandelden tien minuten rond
en al die tijd hield de bewaker de
punt van zijn bajonet in het smalle
gedeelte van mijn rug.
Toen we terugkwamen, zei ik:
„En wat hebt u gehoord?"
„De Japannezen hebben vier weg
gedeelten tussen Imphal en Kohima
in handen en ze zijn nu ook op de
weg ten noorden van Kohima".
„En de Britten?"
„Hij zei dat ze er niet bang voor
waren dat Imphal zou worden ver
overd, maar dat kan niet waar zijn".
„Hij?"
„De man, die het nieuws las".
„Was het een man?" vroegik.
„Ja, vandaag was het een man".
„Was er helemaal geen vrouw, die
sprak?"
„Nee", zei hij. „Gisteren was er een
vrouw".
De volgende dag mocht ik de hut
geen ogenblik verlaten. Ik vroeg aan
de bewaker waarom ik geen wande
ling mocht doen. Hij zei dat hij het
niet wist, maar dat luitenant Baka-
mura zijn bevelen had gegeven. Ik
zag niemand dan de bewakers, die
voor de hut op wacht kwamen staan,
maar ik stond al gauw op goede voet
met hen, want de meesten waren
eenvoudige boeren, die geen van al
len langer dan een jaar in het leger
waren. Het was niet moeilijk, door
het vernisje heen te kijken, dat het
leger hun had gegeven en toen ik
eenmaal zover was, begonnen ze sen
timenteel te praten over hun verlan
gen naar de dag dat ze naar huis
konden gaan. Maar ze verwachtten
niet werkelijk dat dit ooit zou ge
beuren; ze hadden allemaal het fata
le denkbeeld, dat de dood hun in de
wildernis wachtte. Ik zei: „Als jullie
naar voren sluipen, waarom geef je
je dan niet aan de Engelsen over?
Jullie zullen goed behandeld worden
en behoorlijk te eten krijgen".
Ik dacht, dat als ik hen hiertoe
zou kunnen krijgen, zij mij mis
schien ook wel wilden helpen ont
snappen; maar het was een nutteloze
poging. Ze waren minder bang voor
kogels dan voor de schande, welke
een dergelijke daad volgens hun me
ning op hen zou laden, en aange
zien ik zelf een gevangene in hun
handen was, kon ik hen niet van die
gedachten afbrengen.
Omdat ik nu niet in staat was,
Jwèer met de radicfrflan tg "praten,'
haalde ik een van. de bewaker^ over
dit voor mij te doen.. Ik verzocht
hem naar het nieuws te informeren
en meteen eens te vragen, wie de
berichten had opgelezen. De volgen
de dag was het weer een mannen
stem. Ik begon wanhopig te worden
en de hele nacht fantaseerde ik de
vreselijkste verklaringen voor Sab-
by's afwezigheid.
Mijn allereerste reacties op de
brief van Margaret en Jennefer kwa
men weer boven, maar in deze onge
lukkige omstandigheden waren ze
nog heftiger. Dat ene donkere, ver
sufte plekje in mijn hart begon te
branden. Het was een sensatie, die
ik nooit eerder had gekend en boven
dien de ellendigste sensatie die ik
ooit gekend had omdat het zowel
een geestelijke als lichamelijke pijn
veroorzaakte.
(Wordt vervolgd.)
MMMMAMMWMIMWWIMIA<WIMIA/IMA<yWWIMWUWWIA(WWMIIWWIMWMWUWIAMMUIMW\AAAAAMIAMIAMUIAiWIIWUIIIiMliMIW
Het tegenovergestelde van het luch
tige badpak van Minou Drouet is dit
Franse strandpakje van gestreepte ny
lon. De capuchon is verfraaid met een
klep.
U kunt wel bezwaar tegen lange rok
ken hebben, maar deze winter zult u
ze niet meer kunnen negeren. Toch
is het nog lang niet zeker dat er deze
herfst weer een „new look" komt. Ove
twee weken, wanneer de Parijse mo
dekoningen hun nieuwe collecties voor
het komende seizoen zullen showen,
zal het pas vast staan of de mini-rok
ken definitief van de baan zijn. Nie
mand gelooft dat en Brigitte Bardot,
klant bij het huis Real, heeft al woe
dend verklaard dat ze nog liever he
lemaal niets aantrekt dan dat zij op
straat in een lange rok rondloopt.
COUTURIERS HEBBEN VOOR DE
komende winter twee lijnen bedacht:
de dokter Zjivago en de Dandy look.
De eerste past helemaal in De Gaulle's
„lief zijn voor Rusland" campagne.
De tweede moet de hoogtijdagen van
Mariene Dietrich in herinnering bren
gen. Lange Dokter Zjivago-rokken
minstens 16 cm onder de knie
zullen sexybroekpakken op een gena-
deloze manier gaan beconcurreren en
het is nog maar de vraag of er daar
tussen nog plaats voor hippe mini-rok
ken zal zijn.
DE PARIJSE MODEVORSTEN heb
ben bij de presentatie van hun bouti-
que-modellen al iets van hun plannen
WWWWWWWWWMWWWWUWWWIMIMyilWMIWWWWWW
onthuld en daaruit blijkt dat u deze
winter voor wat betreft de jassen een
keus tussen redingotes en capes zal
mpeten doen. Bij de japonnen geven
dq overhemdjurken, de tunieken, de
manteljaponnen en de creaties met
broekrokken de toon aan. En dan de
kleuren. De pasteltinten aldus betrouw
bare prognoses komen het eerst aan
bod, maar daarnaast zullen konings
blauw en zonnebloemgeel de belang
rijkste plaats in nemen. Ook voor hout
bruin vindt Parijs veel te zeggen en
verder staat het vast dat zwart, een
kleur die dit seizoen taboe was op
nieuw een come-back maakt.
TOKIO (AP). Zeventig mensen zijn
zondag verdronken tijdens een hittegolf,
die duizenden Japanners naar stranden,
zwembaden en rivieren lokte. Nog twintig
anderen worden vermist.
In Tokio steeg de temperatuur zondag
tot 34,1 graden Celsius, een record voor
dit jaar. Het vorige record van 32,9 gra
den werd zondag bereikt. De hittegolf zal
nog enkele dagen aanhouden.
VATICAANSTAD (AP) Paus Pau-
lus VI heeft bevestigd dat hij 25 juli naar
Istanboel zal vliegen om een bezoek van
twee dagen aan Turkije te brengen. Dit
wordt in de vier jaar van zijn pontificaat
zijn vijfde reis buiten Italië.
De paus deelde mede voornemens te zijn
een ontmoeting te hebben met patriarch
Athenagoras, de 81-jarige geestelijke lei
der van de Grieks-orthodxe kerk om
met hem te bespreken wat zij gezamenlijk
kunnen doen voor de bescherming van
de heilige plaatsen in Jeruzalem, die thans
onder Israëlisch gezag staan.
(Van onze weerkundige medewerker)
De bouwvakkers die vandaag met vele
andere duizenden vakantiegangers weer
aan de slag zijn gegaan, mogen gefelici
teerd worden met het goede zomerweer
dat zij in de vakantie hebben gehad. Met
den Celsius opleverde, was het de warm-
die één graad boven nprmaal lag en in De
Bilt vijf zomerse dagen boven de 25 gra
den Celcius opleverde, was het de warm
ste bouwvakvakantie sinds 1959. De zo
mer van 1963 kwam heel dichtbij met één
zomerse dag minder, maar meer zon, na
melijk 140 uren. Dit jaar waren het er 126,
tegen 103 uren normaal.
Op de meeste plaatsen is op drie dagen
overdag wat regen gevallen. Groningen
kreeg met 72 mm. de meeste regen. Van
IJmuiden tot Schiermonnikoog was het
droog met 3 tot 8 mm. neerslag.
INCASSO WEEKABONNEMENTEN
De incasso van het abonnementsgeld
iedere week kost veel tijd en moeite,
aan u en aan onze bezorgers.
Er zijn twee mogelijkheden om het
ongemak in dit opzicht te vermijden
a. Overgang op een kwartaalabonne
ment.
b. Betaling aan dè bezórger voor een
periode van 4—5 weken. U krijgt
dan een1 door" tfe?'bfezorger onder
tekend ontvangstbewijs. Misver
stand over de betaling is daardoor
uitgesloten.
Het resultaat voor u 7" Minder geloop
naar en gebel aan de deur; in uw wijk
daardoor een vlottere bezorging. Voor
de bezorger minder last. Probeert u
het eens.
DE ADMINISTRATIE.
Niemand komt zo royaal op tijd voor
treinen als ik, want altijd als ik het
perron betreed zie ik de vorige trein
wegrijden, zodat ik de maximale tijd
heb tot de volgende. Omdat het dit
maal heel warm was op het station,
slenterde ik de uitgang uit en zette mij
in een daartegenover gelegen park op
een bank onder het lommer.
Ik zat er' nauwelijks of een man
kwam naast mij zitten die een pakje
openpeuterde en er een reusachtig
knipmes uithaalde, dat hij openknipte
en naast mij in de bank stak.
„Een afschuwelijke moord", zei hij.
In een ouderwetse film had dit de
tussentitel kunnen zijn die de volgende
scene aankondigde, maar hier was het
alleen de inleiding om een dik stuk
worst in plakken te snijden en deze
al pratend te nuttigen.
„Misschien kon die man er niets aan
doen", zei de man. „Het was een gees
telijk gestoorde. Hij heeft verklaard
dat hij een onbedwingbare moordlust
voelde opkomen. Zoals u en ik soms 'n
onbedwingbare eetlust voelen opkomen
En wat doe je dan? Je eet. Wilt u ook
een stukje?"
„Nee. dank u", zei ik, „ik heb pas
gegeten".
„Ik heb hier twee stukjes," zei de
man. Dit sloeg echter niet op de worst,
maar op een paar krantenknipsels die
hij uit zijn zak haalde. „Want ik hou
zulke dingen bij. De dag zal komen dat
wij rekenschap vragen".
Hij stak het mes opnieuw in de bank
en las voor: Minister Polak trok in
zijn besprekingen met de Kamercom
missie de conclusie dat er geen fouten
zijn gemaakt. Bij geen enkel onderzoek
is ook maar één spoor gevonden van
gevaarlijke agressieve neigingen".
Hij nam even pauze voor een hap
worst en vervolgde: „Geen gevaarlijke
agressieve neigingen. En weet u waar
voor hij in een inrichting zat?"
„Nee," zei ik.
„Hier staat het," zei de man terwijl
hij mij de krant onder de ogen duw
de. „De moordenaar is tweemaal eerder
veroordeeld wegens poging tot moord.
Het eerste geval betreft een wurgpo-
ging van een elfjarig meisje. De twee
de maal probeerde hij zijn schoonzus
ter met een broodmes te vermoorden".
Hij borg de krant weg en nam het
mes ter hand, dat hij dreigend naar
mij ophief. ,En zo iemand laten ze
loslopen!" riep hij. „Zou je ze niet?"
Daarop knipte hij het mes dicht en
wandelde weg.
In de trein zat ik nog te beven.
Waarom eigenlijk? Zijn agressieve
neigingen waren heel normaal.
PASADENA (AP) Het Amerikaanse
ruimtevaartuig Surveyor-4 is gisteravond
b(j de landing op de maan in moeilijkhe
den geraakt. Enkele seconden voor de lan
ding werd de verbinding met het ruimte
schip verbroken.
Herhaalde pogingen om radioverbinding
met het 1.000 kilogram zware ruimteschip
te krijgen, mislukten. Het wordt mogelijk
geacht, dat het ruimteschip veilig en wel
is geland, maar zekerheid is niet te ver
krijgen voordat de radiozender van de
Surveyor-4 weer in werking is gesteld.
19. Jollipop was geheel uit het veld geslagen, toen
hij zijn koffer niet kon vinden. Hoe kan ik nu mijn
opkomende ongesteldheid bestrijden?" prevelde hij ter
slagen. „Men moet mijn valies /hebben meegenomen
naar meneer Panda's kamer.Ik zal de bedie
ning even onderhouden over dit abuis!" Zo denkende
greep hij een koord en begon daaraan te trekken,
in de mening dat hij zodoende een bel overhaalde
Maar door zijn overspanfien staat had hij niet in de
gaten dat het geen normaal bellekoord was. En daar
door vermoedde hij ook niet dat hij de inbreker Henkie
ernstig in gevaar bracht. Deze schurk was net op
weg naar de begane grond, met het koffertje van
Jollipop, toen hij tot zijn grote schrik bemerkte dat
er aan zijn klimtouw werd gerukt. „Stop!" riep hij
verontrust. „Niet doen!!!" Maar het was al te laat.
De dakrand kon al die extra spanningen niet verdragen
en liet los. En daardoor kwam de zware schurk met
grote snelheid bovenop zijn wachtende maat terecht.
WAT HEERMJK OM EINDEMJK
EENS EEN AANDACHT16E TOE
HOORDER TE HEBBEN
PARDON i TEE R08? IK HESJE
NIET VgRSTAAN,.,2EI JE IETS?
TOEN WE DESTIJDS IN DE 601F
VAN BISKAJE DAGEN.
...KWAM ER EEN 6RIES OPZET
TEN. DE KOK RENDE DE KAJUIT
BINNEN
Veis
30. Na zijn gesprek met Seah's dochter
is Tsjiao Tai teruggegaan naar het ge
rechtsgebouw. Hij gaat binnen in het ver
trek waar de hoofdman juist gereed is
gekomen met het dicteren van zijn ver
slag aan de oudste klerk. „Ik heb gehoord
dat je Hoe Ta-ma hebt gearresteerd", zegt
de hoofdman, die is opgestaan. „Denk je
dat hij de moodenaar is?" „Ik weet het
niet", antwoordt Tsjiao Tai twijfelend.
„Hoe Ta-ma heeft wel een motief. Het
zoontje van Seah had hem betrapt toen
hij een paar balen rijst probeerde te
stelen op de weg naar Kao-yang. En later
betrapte hij hem nog eens toen Hoe een
onderonsje had met Seah's dochter. Toch
ben ik niet zo zeker van zijn schuld. Ik
heb namelijk een robbertje met hem ge
vochten, qn hij vocht heel netjes. Ik acht
Hoe er best toe in staat dat hij de jongen
in drift iets zou hebben aangedaan, maar
hij lijkt me niet het type voor zo'n lage
geraffineerde moord. Dat past niet bij
zijn karakter". „Ach sommige mensen
hebben elke paar weken een ander karak
ter, afhankelijk van het weer en d»
maanstand", zegt de hoofdman on
bewogen. „Kunnen we hem niet eens een
bezoek brengen?" Dat is goed", zegt
Tsjiao Tai. Komt u ook maar mee", ver
volgt hij tot de oudste klerk. „Dan kunt
u meteen opschrijven wat Hoe vertelt."
883. Het hevig schommelen van de on
bestuurde boot werd één van de boeven
teveel. De lucht van de kaasjes in het
ruim had hem toch al sterk aan vorige
maaltijden herinnerd maar het stam
pen op de korte deining werd hem nood
lottig. Hij holde naar de reling en offerde
aan Neptunus.
De ander was flinker. Met een gezicht
alsof het voor hem dagelijks werk was,
greep hij de helmstok waarmee hij het
schip in de goede koers probeerde te krij
gen. Maar de helmstok was eigenzinnig
en sloeg plotseling zover om, dat de zelf
bewuste schipper jammerend boven water
kwam te hangen.
„Help.ik verga.schreeuwde hij.
Bram schaterde het uit.
„Twee streken naar links en houen zo",
riep hij jubelend uit. „Dan varen we pre
cies in een kringetje. „Hahahahaaaaa".
De zeezieke boef keek lodderig om.
Langzaam drong het tot hem door,dat
er iets moest gebeuren als hij erger wild*
voorkomen.
